A Writer's Romance (Filipino-English)의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

CHAPTER 11 SA LOVER'S Sanctuary siya dinala nito. Obviously, it was a place for lovers. Ni minsan ay hindi pa siya nagawi sa first-class restaurant na iyon kahit hindi lang naman pang-lovers ang ambiance ng lugar. Puwede rin naman pumunta kahit mag-isa lang o may kasamang mga mahal sa buhay. Pero para sa kanya ay mas magiging romantic ang lugar kung magkasintahan talaga ang magkasama. Nilapitan kaagad sila ng mga lalaking sabay sabay na tumutugtog ng violin at parang sinusundan ang malamyos na romantikong musika na nililikha ng live pianist. Napaka sarap nito sa kanyang pandinig at para bang siya ay ipinaghehele. Bago siya umupo ay inabutan siya ni Rusty ng boquet ng tulips na ikinabigla niya. “For you.”She smiled. “Wow, thank you.”Naalala niya tuloy noong huli siyang makatanggap ng bulaklak. Tatlong pirasong rosas iyon na sumisimbolo raw ng ‘I love you’ s

CHAPTER 13 “THE first time I met you I didn't think I would fall in love with you, but I did.”Napasinghap si Syler nang marinig ang boses na iyon sa tabi niya. Nadala siya sa kanyang isinusulat dahil nandoon na siya sa nakakakilig na eksena na magtatapat na ‘yong hero sa heroine ng nararamdaman nito. Nawala tuloy sa isip niya na nandito siya ngayon sa unit ni Rusty at wala sa unit niya. Mabilis niyang pinatay ang kanyang laptop. “N-nand’yan k-ka n-na p-pala.”Gumuhit ang isang matamis na ngiti sa labi nito. “Turn it on, Sy. I’m enjoying your story.”“No!” mariing usal niya.Alam niyang nabasa na nito ang ibang nobela na ginawa niya, ngunit hindi siya sanay sa tuwing nagsusulat siya at may ibang taong nagbabasa. Nawawala siya sa focus dahil naiilang siya. Mabilis siyang nadidistract.He backed out. “Okay.”Mabuti n

CHAPTER 15 MAHIGIT isang linggo nang iniwasan ni Syler si Rusty. Sa tuwing nasa opisina siya nito ay minsan na lang niyang kinakausap ang binata. Sa tuwing niyayaya nga siya nitong lumabas ay tumatanggi na siya at naga-alibi na lang. Sa tuwing sinasabi nga ni Rusty na pupunta ito sa unit niya ay um-aapela kaagad siya at nagdadahilan na hindi siya makapag-concentrate sa pagsusulat kung may ibang tao sa paligid. Iniiwasan na niya talaga si Rusty kahit hindi iyon ang inuutos ng kanyang puso. Dahil alam niyang kapag lumala pa ang nararamdaman niyang iyon, sa huli siya rin naman ang masasaktan. Siya rin naman ang uuwing luhaan. At ayaw na niyang mangyari ulit iyon. Tama na ‘yong isang beses siyang nasaktan. Baka hindi na niya kayanin kung may pangalawa pa. Romance writer siya, hindi lang talaga halata, kaya alam niya kung ano ba talaga ang nararamdaman niya sa binata. Alam niya ang ibig sabihin ng kusang pagguhit ng ngiti sa kanyan

CHAPTER 17 “BILIS! Baka hindi na natin maabutan,” saad ni Syler habang tumatakbo sila ni Rusty papunta sa seaside sa harap ng Mall of Asia. Pasado alas nuebe na ng gabi pero hindi pa rin sila umuuwi.“Ano ba’ng mayro’n? Bakit tayo nagmamadali?”“Basta—ayy!” Bigla na lang siyang napatid. Mabuti na lang at nahawakan siya kaagad ni Rusty. He chuckled, a bit. “Kahit kailan talaga, lampa ka.”“Heh!”Nagulat na lang siya nang biglang nitong hawakan ang kamay niya. “Halika na nga.”Hindi na siya nakapagsalita habang tumatakbo sila. She had never held hands with a guy before in public place. Para tuloy silang mga bida sa isang action movie habang tumatakbo. Nagkaroon na naman tuloy siya ng ideya na magagamit niya sa nobelang isusulat niya. Napansin niyang bakas ang pagtataka sa mukha nito nang huminto sil

CHAPTER 19 ILANG beses pinilit ni Syler na um-attend ng meeting si Rusty pero hindi rin niya ito nagawang mapasunod. Talagang desidido na itong ihatid siya pauwi. Malas lang nito dahil hindi siya ganoon karupok. Hindi dahil gusto nitong ihatid siya pauwi ay papayag na siya. Hindi gano’n kadaling paamuhin ang nagmamaktol niyang puso. Manigas ka, Vergara! “Pinapatawag ka ng Daddy mo,” aniya matapos i-reschedule ang meeting nito ngayong araw na ikinansela niya.He nodded. Ngunit halata sa tingin nito na parang tinatantya pa rin ang kilos niya. “Can I leave you here for a minute? Kakausapin ko lang sandali si Dad at ihahatid na kita pauwi. Sandali lang iyon.”Tumango lang siya bago iniligpit ang mga gamit niya sa mesa. Buong akala niya ay aalis na ito agad, pero natigilan siya nang makitang nakatayo pa rin ito sa kanyang tabi. Halata ang pagdadalawang isip sa mukha nito.