บทที่ 8

ไม่มีใครซื้อยาเป็นกิโลกรัมหรอก

ดูเหมือนจะเป็นนักเรียน เถ้าแก่ก็สงสัย “คุณพูดผิดหรือเปล่าคะ?”

“เปล่าค่ะ อย่างละห้าสิบกิโลกรัมจริงๆ ค่ะ” กู้ซีซีพูดอย่างจริงจัง

“หนูมาซื้อส่งใช่ไหมคะ หนู ซื้อเยอะขนาดนี้จะเอาไปทำอะไรคะ จะไปเปิดร้านขายยาเหรอ?” เจ้าของร้านก็เดินมา เจอลูกค้าใหญ่แบบนี้เป็นครั้งแรก ถึงกับตกใจ

กู้ซีซีคาดไว้แล้วว่าจะโดนถาม จึงพูดขึ้นมาทันที “คือ เพื่อนของฉันทำกิจกรรมประชาสงเคราะห์ ที่นั่นห่างไกลมาก ขาดแคลนเสื้อผ้า อาหาร และยังขาดสมุนไพรอีก แต่ชาวบ้านที่นั่นไม่ยอมรับยาแผนปัจจุบันและแพทย์แผนปัจจุบัน บอกว่าไม่เชื่อถือ ไม่มีทางเลือก เลยต้องซื้อสมุนไพรจีนและพาแพทย์แผนจีนไปที่นั่น”

เธอพูดอย่างมั่นใจ หน้าไม่เปลี่ยนสี ใจสงบ

“ครั้งนี้ต้องไปหลายที่นะคะ พรุ่งนี้จะไปที่คนน้อยๆ เลยต้องซื้อแค่นี้ ทีหลังอาจจะต้องซื้อเยอะกว่านี้ ที่นี่มีของพอไหมคะ?”

ได้ฟังเช่นนั้น เจ้าของร้านก็พยักหน้าเห็นด้วย “จริงด้วยครับ ไม่ต้องพูดถึงที่ห่างไกล แม่ของผมเอง ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองได้สิบกว่าปีแล้ว ก็ยังคิดว่าแพทย์แผนปัจจุบันหลอกลวง ไม่ยอมตรวจร่างกาย กินแต่ยาจีน บางทีที่เป็นโรคร้ายแรง ผมก็กลัว!”

“เพื่อนของคุณเป็นคนดีจริงๆนะคะ เอาล่ะค่ะ เพราะคุณสั่งเยอะ ป้าจะลดราคาให้ ถือว่าเราทำบุญร่วมกัน! ถ้าต้องการเพิ่มเติม ก็ส่งข้อความมาที่ไลน์ได้เลยค่ะ แถบนี้ ร้านเราเป็นร้านใหญ่ที่สุด ฝากไว้กับเรา ไม่ผิดหวังแน่นอน!”

เถ้าแก่ก็พูดด้วย ทำให้ลดข้อสงสัยลง และเริ่มรีบคำนวณราคา

“ตอนนี้ราคายาจีนขึ้นเยอะมาก หวงฉี

ฉันคิดราคา 175 ต่อกิโลกรัม เซิงหมา 400 ต่อกิโลกรัม ปกติ 625 แต่ของที่ฉันมีเป็นที่ซื้อก่อนที่ราคาจะขึ้น ชะเอม 115 ต่อกิโลกรัม โสมแพงกว่า 7,500 ต่อกิโลกรัม…บางอย่างไม่มีเยอะถึง 50 กิโลกรัม เลยให้คุณ80% ของปริมาณ…รวมทั้งหมด 590100 !”

ว้าว กู้ซีซีใช้เงินก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิต ถอนหายใจ รวมกับสิ่งของอื่นๆ เงิน1ล้าน ที่เพิ่งได้มาก็เกือบหมดแล้ว!

เงินหายไปไวจริงๆ เหมือนน้ำไหลเลย

ตอนนี้หวังแค่ว่าของโบราณชุดนั้นจะขายได้ราคาดีๆ

ใจเจ็บแต่หน้าไม่เปลี่ยนสี เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสแกนจ่ายเงิน เจ้าของร้านกับ เถ้าแก่ยิ้มแย้ม ทั้งคู่เริ่มหาสมุนไพรใส่ถุง ชั่งน้ำหนัก และแพ็คของ

“ต้องการให้ส่งของไหม? ไม่ต้องห่วง วันนี้เราก็ใกล้ทำเสร็จพอดี เราช่วยส่งให้ได้นะ ไม่คิดเงิน!” เถ้าแก่ถามด้วยความกระตือรือร้น กู้ซีซีตอบตกลง

แล้วเจ้าของร้านก็ไปเอารถตู้มา เริ่มขนของขึ้นรถ ตรวจสอบจำนวนกับกู้ซีซี แลกเบอร์โทรศัพท์กัน แล้วก็ขับรถกลับบ้าน

ใช้เวลาแค่สิบนาทีกว่าๆก็ถึงแล้ว เจ้าของร้านขับรถไปที่ประตูหลังของซูเปอร์มาร์เก็ตตามที่บอก ตอนผ่านประตูหน้า เห็นตำรวจกับคนแก่คนหนึ่งกำลังยืนรออยู่ที่ประตู แต่ก็รีบขึ้นรถจากไป

กู้ซีซีไม่ได้สนใจอะไรมาก แค่เหลือบมอง แล้วก็ไปเปิดประตูหลัง เจ้าของร้านก็ช่วยขนของลง “ไม่คิดว่าคุณจะตัวเล็กขนาดนี้ แต่กลับเป็นเจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ คนเราไม่ควรดูที่ภายนอก น้องสาวเก่งจริงๆ เลย”

“เชิญดื่มน้ำนะคะ คงเหนื่อยมาก!” กู้ซีซีหัวเราะ ไม่ได้ปฏิเสธ ส่งเจ้าของร้านไปแล้ว ก็เริ่มขนสมุนไพรเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ต ของพวกนี้มีค่า ไว้ข้างในนั้นปลอดภัยกว่า

พอขนเสร็จ รู้สึกว่าตัวแทบจะไม่ไหวแล้ว หิวมาก เลยดื่มเครื่องดื่ม แล้วก็หยิบหม้อไฟสำเร็จรูปมากิน

กินและดื่มเสร็จ เธอก็มีแรงขึ้น ค่อยๆลุกขึ้น นั่งเหม่อ สมองว่างเปล่า

มองไปที่กระเป๋าเดินทางข้างเคาน์เตอร์ ของโบราณยังอยู่ครบ ตื่นเต้นมาก 【ระบบ ตอนนี้ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหมือนถูกควบคุม ไม่มีความสามารถในการตัดสินใจเองเลย มีอะไรให้ฉันบ้าง เช่น ความรู้ด้านประวัติศาสตร์ ความรู้ด้านของโบราณ อย่างเชี่ยวชาญ ใส่เข้าไปในสมองฉันเลย!】

ระบบเงียบไปนานมาก นานจนกู้ซีซีคิดว่ามันไม่ได้ยิน มันจึงตอบกลับมา 【เพื่อให้โฮสต์ได้เป็นแม่ค้าในการค้าข้ามมิติที่ถึงเกณฑ์ จะให้ห้องเรียนแบบเร่งรัด เรียนรู้ความรู้ทุกอย่าง ความจำและความเข้าใจจะเพิ่มขึ้นสิบเท่า และเวลาหนึ่งชั่วโมงในนั้น เท่ากับเวลาสิบชั่วโมงข้างนอก】

ห้องเรียนแบบเร่งรัด…

กู้ซีซีรู้สึกว่ามันน่าสนใจ แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ 【จริงๆ แล้ว ใส่เข้าไปในสมองฉันไม่ได้เลยเหรอ?】

ครั้งนี้ระบบตอบกลับมาเร็วมาก:【ไม่ได้ ไม่เช่นนั้น หากระบบเกิดความผิดพลาดหรือขาดการติดต่อ สิ่งต่างๆที่ระบบมอบให้คุณจะหายไป ระบบทำได้แค่ช่วยเหลือ】

กู้ซีซีเข้าใจแล้ว จึงเปิดคู่มือการใช้งานห้องเรียนแบบเร่งรัดในสมองขึ้นมาดู

อะไรนะ ต้องใช้เงินถึง 5แสน ถึงจะเปิดใช้งานได้ และการเรียนแต่ละครั้งต้องใช้เงิน 15000 เธอแทบจะหมดสติไป นี่มันร้านโกงชัดๆ!

แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องจำใจเปิด เพราะของโบราณนี่ ถ้าไม่รู้เรื่อง โดนโกงทีเดียวอาจจะเสียเงินเป็นจำนวนมาก แค่ 5แสน แค่ 15000 ไม่ใช่เรื่องใหญ่

เธอจึงตัดสินใจจ่ายเงินเปิดใช้งาน แล้วก็เข้าไปในห้องเรียน ห้องเรียนก็เหมือนห้องเรียนจริงๆ เป็นห้องขนาดประมาณสิบกว่าตารางเมตร มีโต๊ะและเก้าอี้หนึ่งชุด

รอบด้านเป็นสีขาวโพลน เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ไม่มีเวลาและมิติ

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ ทันทีที่นั่งลง รู้สึกว่าสมองแจ่มใสและมีความกระตือรือร้นที่อยากจะเรียนรู้ โอ้พระเจ้า ความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ นี่มันโกงชัดๆ!

【ห้องเรียนแบบเร่งรัดกำลังสร้างกระบวนการเรียนรู้ กำลังสร้าง กำลังเลือกหนังสือ เลือกเสร็จแล้ว โฮสต์เริ่มเรียนได้เลย!】

ต่างจากเสียงแจ้งเตือนแบบเครื่องจักรของระบบ ชั้นวางหนังสือสามชั้น หนังสือหนาๆ สามสิบกว่าเล่ม ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ ไม่มีชื่อ มีแต่หมายเลข

หนังสือหมายเลข 1 กำลังเปล่งแสงสีเหลืองอ่อนๆ เธอเอามือไปหยิบขึ้นมาพลิกดู ชั้นวางหนังสือก็กลายเป็นโปร่งใส จอภาพขนาดใหญ่ไม่มีขอบปรากฏขึ้น มีอาจารย์คนหนึ่งถืออุปกรณ์การสอน มองมาที่เธอ

“นักศึกษากู้ โปรดเรียนรู้ประวัติศาสตร์โลก บทเรียนการชื่นชมของโบราณ บทเรียนแรกด้วยกัน…”

กู้ซีซี:！！！

โอ้พระเจ้า นี่มันเทคโนโลยีสูงมันสุดยอดมาก เธอรู้สึกทึ่ง เสียงของอาจารย์ก็เหมือนมีเวทมนตร์ พูดประโยคเดียว เธอก็จำได้ ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้เธอหลงใหล และเรียนอย่างจริงจัง

เธอซื้อเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง แต่เรียนจบไปครึ่งเล่ม

เมื่อถูกระบบดึงออกจากห้องเรียน กู้ซีซีก็ยังนึกถึงความรู้สึกนั้นอยู่ ความสามารถในการจำ ความเข้าใจ เหมือนเธอติดใจแล้ว

และจากการเรียนครึ่งเล่ม รู้สึกว่าสมองดีขึ้น

เธอดีใจมาก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งชุดตีนไก่มาเป็นรางวัลให้กับตัวเอง บอกว่าให้วางไว้หน้าประตู แล้วก็หยิบหนังสือเก่าของตัวเองขึ้นมาอ่าน แต่ก็ไม่มีความรู้สึกแบบนั้น

จึงใช้เงิน 15000 เริ่มเรียนบทเรียนที่สอง ก่อนที่อาหารจะมาส่ง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เธอก็ออกมาจากห้องเรียน มีความสุขมาก ใช่แล้ว เธอไปเอาชุดตีนไก่ที่ประตูหลังของซูเปอร์มาร์เก็ต

เพิ่งเปิดประตูออกมานิดเดียว มือที่มีเส้นเลือดโป่งขึ้นมา ก็ยื่นเข้ามา แล้วก็คว้าข้อมือเธอไว้