Share

บทที่ 41

หยางฮุ้ยฟางและซูหว่านเอ๋อร์เห็นหลินเซียวลงมือในทันใดต่างก็ตกตะลึง

“แกทำอะไรน่ะ….รีบ รีบปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” หูหมิงหาวเจ็บจนหน้ายู่เข้าหากัน

“นี่แกหูหนวกหรือไง? หว่านเอ๋อร์พูดแล้ว เธอไม่ตอบตกลงแก หากแกยังตอแยเมียฉันอีก ฉันก็ไม่เกรงใจที่จะหักขาแกหรอกนะ!” หลินเซียวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

แม้แต่ซูหว่านเอ๋อร์ก็เพิ่งจะเคยเห็นหลินเซียวมีพละกำลังแบบนี้ กล้าแม้แต่ลงมือกับหูหมิงหาว

“แก ไอ้เศษสวะชาติชั่ว กล้าลงมือกับคุณชายหู แกอยากตายแล้วใช่ไหม! รีบปล่อยอุ้งเท้าของแกออกซะ!” หยางฮุ้ยฟางตะคอกออกในทันทีทั้งที่ยังไม่ทันหายตะลึง

“ถึงได้พูดไงผมก็เป็นสามีของหว่านเอ๋อร์นะ คุณแม่ไม่เข้าข้างผมเลย แต่ไปเข้าข้างคนอื่นเหรอ?” แน่นอนว่าหลินเซียวโกรธบ้างแล้ว

“คุณชายหูเป็นลูกเขยที่ฉันต้องการต่างหากล่ะ ส่วนแก ไม่คู่ควรกับหว่านเอ๋อร์แม้แต่น้อย รีบขอโทษคุณชายหูเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นละก็แกต้องโดนดีแน่!” หยางฮุ้ยฟางพูด

ใจของหลินเซียวจมดิ่ง ถ้าหากตัวเองใช้กำปั้นจัดการไอ้ชั่วหูหมิงหาวนี่ เหมือนจะไม่มีความหมายอะไร ก็เลยต้องปล่อยมือออกไป

หยางฮุ้ยฟางและหูหมิงหาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างคิดว่าหลินเซียวถูกตัวตนของหูหมิงหาวทำใ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status