Share

บทที่ 69

ฉันไม่อยากจะเชื่อ คนในเงาสะท้อนมีโครงหน้าเป็นรูปไข่ ผิวขาวใสผ่องราวกับหยก แม้แต่น้ำค้างและหิมะก็ไม่สามารถเปรียบได้ ดวงตาเรียวยาว หัวตาโค้งลง หางตาชี้แหลม นัยน์ตาใสเป็นประกาย ริมฝีปากสีแดงสด จากนั่นดวงตาใสก็กวาดมองไปรอบ ๆ

จู่ ๆ ก็มีคำพูดติดหูคำหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว หญิงสาวรูปงามเป็นที่ร่ำลือกันทั่วทั้งเมือง

คนคนนี้…คือฉันจริง ๆ เหรอเนี่ย?

บนหน้าของฉันยังมีเนื้องอกเหลืออีกสองก้อนไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่เห็นแล้วล่ะ?

จริงสิ ก่อนหน้านี้ได้ฆ่าวิญญาณร้ายไป นอกจากจะกำจัดมือสังหารขององค์กรนิกายนักฆ่าแล้ว ยังได้สูดควันแห่งกรรมชั่วเข้าไปถึงสองครั้ง ก็เท่ากับว่าเป็นการขจัดแผลแห่งปีศาจสองก้อนนั้นพอดี

ฉัน…กลายเป็นคนธรรมดาเหมือนที่ใฝ่ฝันไว้แล้วจริง ๆ!

ไหล่ของจุนเหยาสั่นเล็กน้อยพลางร้องไห้ด้วยความตื้นตันดีใจ ถังหมิงหลีโผเข้ามากอดฉันด้วยความตื่นเต้น มือหนาลูบผมสลวยเบา ๆ พลางเอ่ย “จุนเหยา เธอวางใจได้เลยนะ ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกเธอได้อีกแล้ว ไม่ว่าใครก็ตาม!”

ดวงตาแหลมคมปานปลายมีดเพ่งมองไปที่กัวเทียนซงและลูกชายของเขา ทั้งสามรู้สึกวิตกกังวลประหนึ่งว่ามีหนามแหลมแทงอยู่ข้างหลัง ลึกลงไปข้างในจิตใจเกิดความหวาด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status