Part _22เช้าต่อมาออดดด... ออดดดด เสียงแจ้งเตือนอิเล็กทรอนิกส์ของประตูชายหนุ่มดังขึ้นเป็นระยะ ก่อนอลิซจะค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่น เมื่อถูกรบกวนเวลาหลับนอน ทว่าไทเลอร์ยังคงกอดร่างของเธอไว้แน่น"อือ... ไทเลอร์... มีคนมาหา"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทว่าชายหนุ่มกลับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น พร้อมกับฝังจมูกลงบนไหล่มนของเธอ เป็นการบอกกราย ๆ ว่าให้เธอนอนต่อ ทว่าเสียงออดยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ จนอลิซเริ่มทนไม่ไหวหมายจะออกไปเปิดประตูเองทว่าอยู่ ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งกลับเปิดประตูพรวดพลาดเข้ามา"ว้าย?!!"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ ก่อนไทเลอร์จะได้สติ รีบคว้าร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวให้นอนลงใต้ร่างเขา ก่อนจะคร่อมร่างเธอเอาไว้ พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปกปิด"หึ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนรสนิยมแล้วเหรอ"คำถามของชายหนุ่มตรงหน้าสร้างความมึนงงให้อลิซเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือใคร และเข้ามาได้ยังไง แต่ดูจากคำถามและการกระทำที่ไร้มารยาท ก็พอจะเดาได้ว่าเขานั้นคงสนิทกับเจ้าของห้องอย่างไทเลอร์พอสมควร"มีอะไร"ไทเลอร์ไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้า แต่กลับเอ่ยถามกลับด้วยประโยคสั้น ๆ "พี่ชายมาหาน้องชาย ต
Part_23ไทเลอร์จ้องร่องบางอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะอุ้มร่างเธอ เข้าไปในอ่าง"เหนื่อย..."น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้น ก่อนจะจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า ทว่ากลับไร้ซึ่งคำปลอบโยนจากชายหนุ่ม มีเพียงร่างหนาที่จัดการล้างคราบน้ำรัก และอาบน้ำให้เธอ สองร่างชายหญิงอยู่ในอ่างน้ำขนาดใหญ่ในท่าซ้อนกัน โดยมีแผงอกแกร่งของไทเลอร์รองรับร่างไร้เรี่ยวแรงที่ซบอยู่บนแผงอก มือหนายกบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พร้อมกับมองร่างหญิงสาวที่เต็มไปด้วยร่องรอยของเขา ที่แสดงความเป็นเจ้าของเธอเด่นหล่าทั่วบริเวณใช้เวลาเพียงไม่นานไทเลอร์ก็อุ้มร่างหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะวางเธอลงบนโซฟา และเดินเข้าไปหาเสื้อผ้าให้เธอสวมใส่ อลิซจ้องมองการกระทำของไทเลอร์ด้วยหัวใจที่สั่นระรัวเมื่อชายหนุ่มเดินกลับมาพร้อมเสื้อยืดสีดำของตัวเอง ก่อนจะสวมมันให้เธออย่างเบามือ กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวยังคงติดอยู่เสื้อของเขา อลิซจำมันได้ดี"ยังเจ็บอยู่ไหม""อืมนิดหน่อย..."พรึบ!!! เป็นอีกครั้งที่หัวใจของเธอสั่นระรัวเพราะชายหนุ่มตรงหน้า ไทเลอร์อุ้มร่างอลิซออกมาที่ห้องครัว ก่อนจะวางเธอลงช้า ๆ พร้อมกับยื่นข้าวต้มให้เธอ "นายทำเองเหรอ""แม่บ้าน"คำตอบนิ่ง ๆ ของชายห
Part _24ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ถึงเวลาเรียน ไทเลอร์เดินย่างกรายเข้ามาหาหญิงสาวด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ก่อนจะจ้องเธอ และส้มส้มด้วยสายตาเอาเรื่อง สร้างความมึนงงให้กับอลิซเป็นอย่างมาก"มีอะไรรึเปล่า"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย ทว่าไทเลอร์ยังไม่ทันได้เอ่ยคำพูดใด ๆ อาจารย์ก็เดินเข้ามาพอดี ชายหนุ่มจึงเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง พร้อมกับอารมณ์เดือดดาลภายในใจ"เฮ้อออ เหนื่อยชะมัดเลย""คืนนี้ไปทำรายงานห้องฉันกัน เหนื่อยอะ ไม่อยากออกไปไหน""เอางั้นเหรอ เธอว่าไง""อืมม งั้นเดี๋ยวเราไปบอกไทเลอร์ก่อนนะ ว่าจะกลับพร้อมพวกเธอเลย อ๊ะ นั่นไง เดินมาพอดีเลย""ไทด์... คือว่าคืนนี้~~""กลับ!"ยังไม่ทันได้เอ่ยคำพูดใดออกไป ชายหนุ่มก็เข้ามากระชากเรียวแขนเธอกลับไปที่รถทันที ก่อนอลิซจะจ้องมองเพื่อน ๆ ด้วยแววตารู้สึกผิด ที่ต้องปล่อยให้พวกเธอทำกันแค่สองคนปึง!!อลิซจ้องมองไทเลอร์ด้วยความมึนงง "คืนนี้ฉันต้องไปช่วยส้มส้มกับไดน่าทำรายงานที่ห้องคอนโดไดน่า"คำขอของอลิซทำเอาไทเลอร์โกรธจัดและคิดไปต่าง ๆ นานาเกี่ยวกับภาพที่เจอ เมื่อไม่ได้รับคำตอบอลิซจึงนั่งเงียบ ๆ ก่อนจะมาถึงห้องพักชายหนุ่ม ปัง! เฮือก!! เสียงประ
Part_25หลายเดือนต่อมา......อลิซเริ่มคุ้นชินในการใช้ชีวิตนอกกรอบและชินกับการอยู่ กับเพื่อน ๆ และที่สำคัญเธอเริ่มติดไทเลอร์มากขึ้นทุกวัน การใช้ชีวิตอยู่กับไทเลอร์ เหมือนมีอะไรมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไป เธอไม่รู้ว่าวันนี้หรือวันข้างหน้าเธอจะเจ็บปวดเพราะเขาอีกไหม แต่เธอใช้ชีวิตตอนนี้อย่างมีความสุขก็พอ...แม้ตลอดหลายเพื่อน เธอจะคุ้นชินทว่าก็ยังมีบางสิ่งที่เข้ามากวนใจเธอ ก็คือเรื่องของส้มส้ม อลิซมักจะโดนเพื่อน คนอื่น ๆ แซะเกี่ยวกับการเป็นเพื่อนส้ม ๆ และถูกมองไม่ดี ทว่าเธอกลับไม่ได้จนสนใจ จนเริ่มมีผู้ชายเข้าหาเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่ที่เข้ามาล้วนคิดว่าเธอทำงานเหมือนส้ม ๆ ในตอนแรกเธอก็อยากจะปล่อยผ่าน แต่เหมือนว่านับวันยิ่งหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ เธอจึงตัดใจสินใจจะคุยกับส้มส้มตรง ๆ เพราะเธอไม่อยากให้ส้มส้มต้องทำงานแบบนี้อีกแล้ว หากส้มขาดเหลืออะไรเธอจะเป็นคนคอยซัปพอร์ตและช่วยเหลือเองอลิซอยากเห็นชีวิตของส้มส้มดีขึ้นเรื่อย ๆ ไม่อยากให้ทำสิ่งในสิ่งที่คนอื่นมองไม่ดีอีกต่อไปแล้ว...เวลาผ่านไปถึงช่วงเย็น อลิซเดินย่างกรายออกจากห้องไปรอไทเลอร์ ทว่าอยู่ ๆ เตโชก็เอ่ยชวนไทเลอร์เมื่อมาถึงที่จอดรถ"
Part 26หลังจากกดวางสาย อลิซก็หันไปเอ่ยบอกกับส้มส้มทันที "คืนนี้ฉันไปนอนค้างที่ห้องไทเลอร์นะ""ปกติเธอก็ไม่เคยนอนที่นี่อยู่แล้วปะ?""ส้มส้ม! จะแซะกันทำไมเนี่ย"อลิซเอ่ยตอบส้มส้มด้วยท่าทีเขินอาย ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าและออกไปจากห้องทันที"รอนานไหม"อลิซเอ่ยถามชายหนุ่มทันทีที่มาถึง ทว่าไทเลอร์กลับดับบุหรี่ในมือก่อนจะก้าวเดินขึ้นรถ โดยไม่พูดจาใด ๆ สักคำ สร้างความมึนงงให้อลิซเป็นอย่างมากทว่าในใจแกร่งกลับคิดโกรธเคือง และคิดไปต่าง ๆ นานา ว่าส้มส้มอาจจะกำลังหาผู้ชายคนใหม่ให้อลิซ ไทเลอร์เหยียบความเร่งรถด้วยความเร็ว ระหว่างการเดินทางไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ จากปากชายหนุ่ม อลิซเองก็เริ่มมีท่าทีประหม่า และไม่กล้าที่จะพูดคำใด ๆ ออกมาเช่นกัน ก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูจะหยุดลงที่เพนต์เฮาส์สุดหรูใจกลางเมืองอลิซก้าวตามชายหนุ่มด้วยท่าทีประหม่า ก่อนจะจ้องมองบ่าแกร่งด้านหน้า ที่จูงมือเธอเข้าไปในลิฟต์เหมือนทุกวัน แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือไทเลอร์ไม่กอดคอเธอเหมือนทุกวัน นั่นยิ่งทำให้อลิซคิดไปต่าง ๆ นานาไม่ต่างกันบรรยากาศภายในห้องนอนเงียบสงัด ไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ จากสองชายหญิง อลิซเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ที่เป
Part 27ใช้เวลาเพียงไม่นาน... อลิซก็เริ่มรู้สึกถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์ ก่อนไทเลอร์จะยกยิ้มด้วยท่าทีร้ายกาจ "ดื่มไปสามแก้ว ก็เมาแล้วรึไง""ไม่ได้เมาสักหน่อย"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหย่อนยาน ก่อนจะเดินเข้านั่งลงบนตักชายหนุ่ม พร้อมกับสบตาชายหนุ่มราวกับกำลังส่งผ่านความรู้สึกที่มี"ไทด์... ตอบหน่อยได้ไหม ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน ฉันเป็นอะไรสำหรับนาย...""เธออยากเป็นอะไรล่ะ""เรื่องแบบนี้ต้องให้ฉันเป็นคนตอบรึไง นายเป็นคนเอาตัวเองเข้ามาในชีวิตฉันนะ มาทำเหมือนมีใจให้กัน แต่ก็ดุกับฉันตลอดเวลา""หึ เมาแล้วปากดีขึ้นเยอะเลยนะ""ไทด์... ฉันว่า... ฉันชอบนาย... อื้ม~~"ประโยคบอกเล่าเมื่อครู่ กลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อชายหนุ่มประกบริมฝีปากเข้าหาเธอ กลิ่นหอมของไวน์ภายในโพรงปากเธอกระตุ้นอารมณ์ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ทว่าไทเลอร์ไม่ได้จูบเธอเหมือนทุกครั้ง เธอรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่ชายหนุ่มกำลังมอบให้ อลิซค่อย ๆ จูบตอบชายหนุ่ม ก่อนจะพยายามสอดปลายลิ้นของตัวเอง เข้าไปในโพรงปากชายหนุ่มเช่นกัน สร้างความพึงพอใจให้ไทเลอร์เป็นอย่างมากนานนับสิบนาทีกว่าทั้งสองจะยอมผละรสจูบออกจากกัน อลิซค่อย ๆ ซุกใบหน้าลงซอกคอหนา เ
Part 28เช้าต่อมา...ไทเลอร์ค่อย ๆ ปลุกหญิงสาวข้างกาย ก่อนอลิซจะรับรู้ถึงการถูกรบกวน"อื้ออออ...""ตื่นได้แล้ว ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน"อลิซค่อย ๆ ลืมตาตื่นก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มของชายหนุ่ม และรีบไปอาบน้ำแต่งตัว สวมชุดที่ชายหนุ่มเตรียมไว้ให้ทันที ไทเลอร์จูงมือหญิงสาวไปที่มุม ๆ หนึ่งของเรือ ก่อนจะเห็นพระอาทิตย์ค่อย ๆ สาดส่องขึ้นช้า ๆ ท่ามกลางเสียงคลื่น อลิซตาเบิกกว้างด้วยความชอบใจ ก่อนจะเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้นด้วยท่าทีหยอกล้อ"เคยพาใครมาเหรอ ถึงรู้ว่ามองจากมุมนี้แล้วจะสวยที่สุด"อลิซเอ่นขึ้น ก่อนจะหันไปสบตากับคนที่สวมกอดเธอจากทางด้านหลัง"เพิ่งเคยมา""แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามุมนี้สวย""ข้อมูลในอินเทอร์เน็ตเยอะแยะ"ไทเลอร์เอ่ยตอบหญิงสาว ก่อนจะสูดดมซอกคอขาว พร้อมกับขบเม้มสร้างร้อยรักจาง ๆ สลับกับขบเม้มใบหูเธอเป็นระยะ ก่อนเสียงพนักงานจะดังขึ้น"อาหารเช้าพร้อมแล้วครับ""อุ๊บ !!"อลิซสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบผละลำตัวออกจากชายหนุ่ม นี่เธอเผลอเคลิบเคลิ้มกับการกระทำชายหนุ่มจนเกือบจะพลาดท่าเสือร้ายอย่างไทเลอร์อีกรอบแล้วอลิซรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องอาหารเช้าด้วยท่าทีเขินอาย ก่อนจะ
Part 29 ไทเลอร์เดือดดาลขึ้นอย่างหนัก ก่อนจะสร้างความมึนงงให้กับทุกคนภายในบ้าน ที่คนเอาแต่ใจอย่างไทเลอร์กลับยอมอลิซทุกอย่าง "เหมือนจะได้อุ้มหลาน อย่างที่มันว่าจริงว่ะ" ลิเวอร์เอ่ยแซวน้องชาย ก่อนทุกคนจะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หลังจากทานข้าวเสร็จ ไทเลอร์และอลิซก็พาย่าออกมาเดินเล่น เพราะไทเลอร์ไม่ค่อยอยู่บ้าน จึงอยากใช้เวลาทั้งหมดเพื่อพูดคุยกับย่าของตัวเอง ระหว่างเดินเล่นไทเลอร์กลับไม่ได้รับความสนใจเท่าทีควร เพราะหญิงชราหันไปสนใจแต่อลิซที่เดินจูงมืออยู่ "เบื่อไหมลูก มาเดินเล่นกับคนแก่" "ไม่เลยค่ะ สนุกดี สวนคุณย่าสวยมาก ปลูกเองหรอคะ" "ใช่จ้ะ ว่าแต่หน้าผิวพรรณดีแบบนี้ หนูคงไม่ใช่ลูกสาวคนธรรมดาหรอกจริงไหม พ่อแม่หนูชื่ออะไรล่ะ ทำธุรกิจอะไรเผื่อย่าจะพอรู้จักบ้าง" "เอ่อออคือ..." อลิซเงียบไปทันที เพราะเธอไม่รู้ว่าควรเปิดเผยเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวเธอในสถานการณ์แบบนี้รึเปล่า ทว่าไทเลอร์ที่เห็นท่าทีหญิงสาว ก็พอจะเอาได้ จึงเอ่ยขึ้นขัดจังหวะทันที "หลานยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน สนใจบ้างสิครับ" "เราน่ะ เลิกทะเลาะกับพ่อเค้าได้แล้ว เขาหวังดีอยากเห็นชีวิตเราประสบความสำเร็จเหมือนพวกพี่ ๆ"
SPECIAL EP 1เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่ง ปรากฏร่างเด็กน้อยสองคนนั่งเล่นทรายริมชายหาดโดยมีร่างพ่อและแม่จ้องมองอยู่ไม่ห่างไทเลอร์จ้องมองความสุขตรงหน้า ที่ไม่มาสารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เขาไม่รู้ว่าการเป็นพ่อที่ดีต้องเริ่มยังไง แต่เขาสัญญากับอลิซและลูก ไว้แล้ว ว่าเขาจะทำมันให้ดีที่สุด เท่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...“ป่อป้อ...”เสียงเด็กน้อยเดอนเตาะแตะเข้ามาหาคนเป็นพ่อพร้อมกับของเล่นในมือ “ว่าไงครับ”“เทเยอร์ปั้นโอยาฟ” (เทเลอร์ปั้นโอลาฟ)เสียงเด็กน้อยเอ่ยบอกคนเป็นพ่อ ก่อนจะชี้ไปที่ริมหาดทราย โดยมีอลิซและลูกอีกคนนั่งอยู่ “งั้นเราไปดูกันนะ”ไทเลอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจูงมือลูกชาย ไปที่ริมชายหาด โดยมีอลิซนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“ ทำอะไรกันครับ”“สร้างปราสาทค่ะ ให้โอลาฟอยู่”อลิซเอ่ยตอบผู้เป็นสามี ก่อนจะเริ่มบรรจงสร้างสิ่งตรงหน้าให้ลูกอย่างตั้งใจ ไทเลอร์จ้องมอง สามคนตรงหน้า ด้วยความรักใคร่ ในชีวิต ไม่คิดว่าจะมานั่งก่อกองทราย หรือปั้นอะไรพวกมี แต่พอมีสามชีวิตเข้ามา อยู่ ๆ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือ การอยู่กับคนที่ตัวเองรัก และรักตัวเขาเอง “ อลิซ....”“หึ?”“ขอบคุณมากนะ”อลิซทำหน้ามึนงงเ
Part 40เช้าต่อมา...อืม~~อลิซรู้สึกตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะก้มมองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่ไทเลอร์ ฝากเอาไว้ อลิซฝังจมูกลงที่แก้มชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนไทเลอร์จะรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกรบกวนการหลับนอน"ซนแต่เช้าเลยนะ..."ไทเลอร์ดึงร่างหญิงสาวให้ขึ้นมาบนแผงอก ก่อนจะฝังจมูกลงที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน"ไทด์รักลิซมากแค่ไหน?""อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้""...แล้ววันนั้นถ่ายรูปแบบนั้นของฉันไปทำไมเหรอ""เก็บไว้ช่วยตัวเองตอนเธอไม่อยู่""โรคจิต..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง ก่อนไทเลอร์จะเอ่ยประโยคถัดมาที่จริงจังไม่ต่างกัน"เพราะมันเป็นวันแรกที่ฉันได้ครอบครองเธอ... ฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ไม่รู้จะเข้าหายังไง ฉันกลัวเธอหายไปจากฉัน... เลยเลือกที่จะทำแบบนั้น.... เพื่อกักขังเธอไว้ให้เป็นของฉันแค่คนเดียว....""เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก"อลิซเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำน่ามุ้ยออกมา ทว่าหัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเพราะคำพูดถัดมาของชายหนุ่ม...."แต่มันทำให้ฉันได้ครอบครองเธอ...."สองเดือนต่อมา...วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากแต่งงานอลิซก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับไทเลอร์ ตามคำขอขอ
Part 39เช้าต่อมา....อลิซรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะเห็นเหล่าพนักงานโรงแรมวิ่งไปมาทั่วห้องเธอ "อะไรกันเนี่ย!! เกิดอะไรขึ้น"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยความมึง ก่อนจะก้มมองสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองที่ไรสิ่งปกคลุม และสิ่งสำคัญไร้คนข้างกายเพียงส้มส้ม ที่กำลังเลือกเสื้อผ้าให้เธอด้วยท่าทีเร่งรีบ..." เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมทุกคนถึงมาวุ่นวายที่นี่""รีบไปอาบน้ำแต่งตัว อยากสวยน้อยกว่าฉันรึไง "ส้มส้มเอ่ยถามขึ้น ก่อนอลิซจะรีบไปจัดการตัวเองด้วยท่าทีเร่งรีบ ก่อนจะเห็นร่องรอยบนตัวและคราบน้ำรักที่ไทเลอร์ฝากเอาไว้ด้วยท่าทีประหม่า และพยายามจูนสมอง ก่อนจะคิดขึ้นได้ หรือไทเลอร์จะขอเธอแต่งงาน ไวกว่าความคิดอลิซรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที พร้อมกับเอ่ยถามส้มส้มถึงร่องรอยบนตัว" ส้มส้ม รอยพวกนี้จะปิดได้ไหม"อลิซเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนสั้น ก่อนทุกคนภายในห้องจะอึ้ง เมื่อเห็นร่องรอยที่ไลเลอร์ฝากเอาไว้ ส้มส้มจึงอดที่จะเอ่ยแซวไม่ได้" แหม!!! แซ่บกันจริง ๆ เลยนะ""ส้มส้มก็หาหนุ่มสายฝอสักคนสิมีใรๅมฟอลิซเอ่ยขึ้นด้วยทีมเล่นจริง เธออยากเห็นส้มส้มมีชีวิตคู่ที่ดีและมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบย"คนเดียวไม่พ
PART 38@โรงแรมxxxใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงโรงแรมหรูใจกลางเมือง ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปจัดการสัมภาระของตัวเองอลิซเดินเข้าไปในห้องนอนด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากเดินทางเป็นเวลาหลายชั่วโมง"เหนื่อยเหรอ""อืม นิดหน่อย อิงลิชพลังเยอะมาก"อลิซเอ่ยขึ้นขณะที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ ก่อนที่มือหนา จะค่อย ๆ ถอนรองเท้าให้เธออย่างเบามือ พร้อมกับบีบเคล้นบริเวณข้อเท้าให้เธออย่างเบามือ"อยากอาบน้ำ..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่า ไทเลอร์เองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกเช่นกัน ก่อนจะอุ้มร่างหญิงสาว เข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับแช่ลงในอ่างเดียวกัน มือหนาบีบเคล้น แผ่นหลังขาวเนียน เพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้า ทว่าคนตัวเล็กกลับไม่ได้อยากทำแค่นั้น"อ๊ะ!"ไทเลอร์สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อหญิงสาวค่อย เลือนมือเข้ามาสัมผัสความเป็นชายของเขา พร้อมกับหันหน้าเข้ามานั่งบนตัก บนเบียดร่องสาวไปมา"อลิซอย่าซน ไหนบนเหนื่อย"" นี่ไงกำลัง ทำอะไรที่มันผ่อนคลายอยู่"ไทเลอร์จ้องมองท่าทีหญิงสาวด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย เนื่องจากพรุ่งนี้เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ
PART 37ร่างบางยืนนิ่งเพ่งมองเข้าในบ้านหลังใหญ่ บ้านที่รวมทุกความหมายของคำว่าครอบครัว บ้านที่มีทั้งความรัก ความอบอุ่น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ บ้านแบบที่เธอไม่เคยมีดวงตาคู่งามกวาดมองไปรอบบริเวณในขณะที่ก้าวเดิน ชีวิตใหม่ของผู้เป็นแม่ที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น ช่างสุขสบายและคงจะเต็มไปด้วยความสุข อลิซแย้มริมฝีปากออกมาเป็นรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อจินตนาการถึงความสุขที่อบอวลโอบล้อมแม่ของเธอไว้ในบ้านหลังนี้ ตรงโซฟาหน้าจอทีวีคงมีแต่เสียงหัวเราะ พื้นเย็น ๆ ในห้องรับแขกคงถูกกลบไว้ด้วยความอบอุ่นเมื่อแม่ของเธอหยอกล้อกับน้องสาวตัวเล็ก อาหารแต่ละมื้อที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะตัวยาวตรงนั้น คงจะมีแต่รสชาติของความอร่อยเพราะมีทุกคนอยู่พร้อมหน้า ไม่ขมพร่าเหมือนอาหารที่เธอเคยทานเพียงลำพังเพราะมัวแต่วาดฝันถึงความสุขในชีวิตของผู้เป็นแม่ อลิชจึงไม่รู้ว่ายังมีสายตาอีกคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างใคร่รู้เช่นกัน คงจะนานหลายปีมากจริง ๆ ที่เธอละเลยลูกสาวคนนี้ อลิซโตขึ้นมาก จากเด็กน้อยกลายเป็นหญิงสาวที่แสนงดงาม งดงามจนทำให้ความรู้สึกผิดแล่นจับกุมไปทั่วทั้งหัวใจ น้ำตาเอ่อรื้นขึ้นในดวงตาของอำภา สองมือของเธอปล่อยมือจากสาวน้อ
Part 36 หนึ่งเดือนต่อมา...ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี...อลิซใช้ชีวิตประหนึ่งเจ้าหญิงแห่งเมืองอาเรนเดียล เมื่อเจ้าชายอย่างไทเลอร์ ไม่ยอมให้เธอออกไปทำงาน โดยใช้ข้ออ้างอยากใช้เวลากับเธอชดเชยกับที่ผ่านมา.... มีเพียงไทเลอร์เท่านั้นที่ทำงานอย่างหนักเนื่องจากได้รับตำแหน่งบริหารสาขาอย่างเต็มตัวอลิซตื่นมาในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มชายหนุ่มข้างกาย พร้อมกับเอ่ยปลุกเบา ๆ"ไทด์...ตื่นได้แล้ว"" โดนเอาทั้งคืนยังตื่นเช้าไหวอีกนะ หรือเมื่อคืนฉันเอาเธอเบาไป""สงสัยคืนนี้ต้องเอาให้หนักกว่าเดิม...."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทียั่วยวน ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเตรียมอาหารให้แฟนหนุ่ม ไทเลอร์จ้องมองหญิงสาวด้วยสายตานึกเอ็นดู ก่อนจะเดินตามออกไปพร้อมกับสวมกอดแฟนสาวไว้แน่น"พูดอะไรไว้ จำด้วยนะ""คริคคริ ไทด์มันจักจี้""จัดกระเป๋าเดินทางให้หน่อยนะ ของเธอด้วย""จะไปไหนเหรอ""ไปเที่ยว เพื่อน ๆ ก็นะเตรียมที่พักไว้แล้ว""ที่ไหนเหรอ""เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง""ก็บอกมาสิ"" อ้าขาให้เอาก่อนดิ แล้วจะบอก""คนหื่นกาม"ไทเลอร์ยักไหล่ด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ก่อนจะออกไปทำงานตามปกติ ทำเอาคนตัวเล็กที่อยากรู้อดใจไม่ไหว ต้องต่
Part 35วันเวลาผ่านไป... และวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง วันที่อลิซเรียนจบและกำลังจะรับปริญญา โดยมีพ่อของเธอเป็นคนจัดเตรียมทุกอย่างไว้รอ ระหว่างกลับจากซ้อมรับ อลิซก็โทรหาแฟนหนุ่มตัวเองทัน(ทำงานอยู่ไหม ฉันรบกวนนายรึเปล่า...?)(ทำเสร็จแล้ว มีคุยเรื่องรับรางวัลนักธุรกิจหน้าใหม่นิดหน่อย)(แฟนใครทำไมเก่งจัง)(แฟนอลิซ...)(คิดถึง...เมื่อไหร่จะได้เจอ)(อีกนิดเดียว ที่ผ่านมาเก่งมาก อดทนอีกนิดนะ)(ทำไมความรักของเรา มันถึงยากจังนะ ทั้งที่เรารักกันแท้ ๆ)(ใคร ๆ ก็อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกทั้งนั้น อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ทำให้รู้ว่าเราพยายามกับความรักครั้งนี้มากแค่ไหน อดทนอีกนิดจะเป็นอะไรไป)(แค่เรารักกันมันยังไม่มากพอหรอ?)(อลิซ... ไม่งอแงนะ) (ไม่งอแงแล้วก็ได้ พรุ่งนี้ฉันรับปริญญา มาให้ได้นะ)(จะพยายามนะ)(ถึงบ้านแล้ว... พรุ่งนี้เจอกันนะ)(ครับ...)(รักนะ... พรุ่งนี้สำคัญมาก มาให้ได้นะ)อลิซเอ่ยบอกแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะวางสาย พร้อมกับเดินลงจากรถ โดยมีป้าอรมองอยู่ตลอดเวลา "รีบนอนนะคะคุณหนู พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญของคุณหนูนะ""ค่ะ"อลิซเอ่ยตอบ ก่อนจะข่มตาลงเช้าต่อมา.
Part 34หนึ่งปีต่อมา...(ส้มส้ม... งานเป็นยังไงบ้างโอเคขึ้นไหม)(โอเค เดี๋ยวนี้ฉันไลฟ์บ่อยขึ้น กระตุ้นยอดขาย เผื่อจะได้หาเงินมาคืนเธอไว ๆ)(ไม่เป็นไร... บอกแล้วไงว่าฉันจะเป็นหุ้นส่วนเธอ)เสียงสองสาวเอ่ยคุยกันผ่านโทรศัพท์มือถือ โดยมีเขาและเธออยู่ภายในหน้าจอของอีกฝ่าย(ส้มส้มแพลนกล้องไปดูร้านหน่อยสิ ลูกค้าเยอะไหม)(แป๊บนะ ขายของก่อน)(โอเค)อลิซถือสายรอเพื่อนทันที เมื่อเห็นว่าส้มส้มกำลังยุ่งอยู่ หลังจากน้องชายส้มส้มเสีย หญิงสาวก็เลิกรับงานอย่างว่าง และหันมาขายเสื้อผ้าออนไลน์แทน ก่อนจะมาเปิดหน้าร้าน โดยมีอลิซเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างให้ส้มส้ม(มาแล้ว ๆ)(ที่ร้านคนเยอะเหรอช่วงนี้)(นิดหน่อย ฉันอยากไปหาเธอที่บ้านนะ แต่กลัวพ่อเธอไม่อนุญาต เหมือนไทเลอร์)เมื่อได้ยินชื่อชายหนุ่มอลิซก็เงียบไปทันที ทำให้ส้มส้มรู้สึกถึงความแปลกไปในท่าทีหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง(เป็นอะไรรึเปล่า)(ช่วงนี้ไทด์งานยุ่งและหายไปเลย ไม่ค่อยติดต่อมาเลย... ไม่รู้ว่าแอบไปมีคนอื่นรึเปล่า)อลิซเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มเสียงนัก ก่อนส้มส้มจะเป็นฝ่ายอาสาไปดูให้(ให้ฉันไปเป็นฝ่ายสอดแนมให้ไหม ?)(จะด
Part 33สองชั่วโมงต่อมา....@หอพัก"อืออ... ไทด์พอแล้ว ส้มส้มก็อยู่ ปล่อยก่อน"อลิซเอ่ยขึ้น เมื่อไทเลอร์มีท่าทีไม่ยอมให้เธอลงจากรถ ริมฝีปากหนายังคง บดเบียดเข้าหาซอกคอขาว โดยไม่รู้ว่าการกระทำทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของใครบางคนทั้งหมดปึง! ปึง! ปึง!"อลิซ!! เปิดประตู!เฮือก!!อลิซสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นชิน เพียงเท่านั้นก็ทำให้เธอรับรู้ได้ทันที ว่าคือเสียงของใคร"พะ... พ่อ"อลิซเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะหันหน้าไปมองไทเลอร์และส้มส้ม "พ่อบอกให้เปิดประตู"หญิงสาวค่อย ๆ เปิดประตูรถ พร้อมกับก้าวขาลงช้า ๆ ท่ามกลางความเงียบสงัด"โอ๊ย!!!"มือหนาของชายหนุ่มวัยกลางคนกระชากร่างหญิงสาวเข้าหาตัวเองทันที ก่อนจะจ้องมองไทเลอร์ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ก่อนจะลากลูกสาวตัวเองไปที่รถ"กลับบ้าน!!""อลิซ!!"ไทเลอร์เอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว ก่อนอลิซจะพยักหน้าให้ เป็นเชิงบอกว่าเธอโอเค "ไม่เป็นไร ไว้จะโทรหานะ"อลิซเอ่ยขึ้นก่อนจะขึ้นรถไปกับพ่อ ท่ามกลางความเงียบสงัด ไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ จากสองพ่อลูก มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของอลิซที่ดังขึ้นอยู่ตลอดการเดินทางแม่งเอ๊ย !!ปึง!! มือหนาทุบล