เข้าสู่ระบบแชร์
ของขวัญ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-27 11:10:1318
ของขวัญ
เพื่อคลายความไม่พอใจขององค์หญิงที่ถูกผู้อื่นเข้ามาขัดขวาง ต่งซูเหวินจึงพาองค์หญิงออกนอกจวนไปยังตรอกการค้าผู้คนพลุกพล่าน ตั้งใจพาพระองค์ไปยังห้างการค้าตระกูลซูเพื่อเครื่องประดับงดงามมากมาย
“งดงามหรือไม่เพคะ”
“งาม โดยเฉพาะพู่ห้อยกระบี่เหล่านี้ ถือว่าหาได้ยากยิ่งนัก แต่พี่หญิงเหตุใดจึงพาข้ามาที่นี่ ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ถูกใจสตรีตระกลูซูนั่น” องค์หญิงใบหน้าหงิกงอ แต่สายตาก็กวาดมองชั้นไม้วางพู่ห้อยกระบี่ตรงหน้าไม่วางตา
“หม่อมฉันรู้ว่าองค์หญิงไม่พอพระทัยคุณหนูซู แต่ของพวกนี้ไม่เกี่ยวนี่เพคะ ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นร้านใหญ่ที่สุดในเมือง หม่อมฉันอยากมอบพู่ห้อยกระบี่ให้องค์หญิงเป็นของขวัญ ทรงเลือกสักอันเถอะเพคะ” หญิงสาวอายุน้อยกว่าเหลือกตามองไปรอบ ๆ แก้มสองข้างพองลมจนน่าบีบ เพราะคิดตามแล้วเห็นด้วยกับสหายข้างกาย
แม้จะไม่ชอบซูชิงเยียนเพียงใดแต่ของเหล่านี้ก็เป็นเพียงของเท่านั้น ไม่ได้มีความผิดใด
บทที่เกี่ยวข้อง
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ความในใจ
19ความในใจ“ถวายบังคมเสด็จพี่” หลังกลับจากนอกวังองค์หญิงก็รีบมาหากุ้ยเฟยยังตำหนัก แต่กลับพบเจอพี่ชายหน้าตำหนักพอดีราวกับล่วงรู้ว่านางจะมาที่นี่จึงมารออยู่ก่อน เขาส่งยิ้มให้น้องสาวเดินไปลูบหัวนางเบา ๆนางกำนัลเฝ้าประตูรายงานกุ้ยเฟยในตำหนัก ครู่เดียวก็มีนางกำนัลคนสนิทออกมาเชิญองค์หญิงองค์ชายให้เข้าไปพบในตำหนัก“ถวายบังคมเสด็จแม่”“หม่อมฉันถวายบังคมเสด็จแม่เพคะ” กุ้ยเฟยรีบเดินเข้าไปแตะแขนของลูกทั้งสอง มองด้วยสายตาเอ็นดู พอองค์หญิงเงยหน้าก็รีบเข้าไปเกาะแขนมารดาราวกับเด็กอย่างไรอย่างนั้น“มาเถอะ รีบมานั่งได้แล้ว เป็นอย่างไรเหตุใดจึงพากันมาหาแม่เช่นนี้” กุ้ยเฟยถามบุตรทั้งสองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน กุ้ยมีพระนามเดินว่าไป๋หลิงอวี่ เป็นสตรีสูงศักดิ์ถูกที่บ้านส่งเข้าวังเป็นสนมของฮ่องเต้เพื่อแบ่งอำนาจจากตระกูลซู ซึ่งเป็นตระกูลที่คอยหนุนหลังหวงกุ้ยเฟยพระนางกุ้ยเฟยไม่สนเรื่องวังหลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ งานฉลอง
20งานฉลอง“ผืนไหนงดงามกว่าหรือพี่หญิง”“กุ้ยเฟยทรงใส่อาภรณ์สีใดหรือเพคะ”“สีฟ้าคราม งดงามดุจสีน้ำทะเล เช่นนั้นข้าไม่ควรใส่สีเดียวกับเสด็จแม่ใช่หรือไม่” องค์หญิงทรงหยิบอาภรณ์สีเขียวอ่อนผ้าบางราวปีกจั๊กจั่นขึ้นมา ส่งให้นางช่วยตัดสินใจว่าควรสวมอาภรณ์นี้แทนสีฟ้าครามข้าง ๆ“เพคะ หากองค์หญฺงเลือกได้แล้วหม่อมฉันจะไปรอข้างนอก” เด็กสาวอายุน้อยกว่าพยักหน้าให้แล้ว ต่งซูเหวินจึงรีบเดินออกไปรออยู่ด้านนอกแทน ให้องค์หญิงหนิงเอ๋อได้เปลี่ยนอาภรณ์สำหรับรำกระบี่ถวายกุ้ยเฟยสิ้นเสียงฉินที่ต่งซูเหวินบรรเลง องค์หญิงหนิงเอ๋อก็หยุดร่ายรำพร้อมกันพอดีเหมือนตอนซ้อมกันก่อนหน้านี้ องค์จักรพรรดิปรบมือเสียงดังผู้อื่นจึงทำตาม ซึ่งเป็นมารยาทที่ผู้คนล้วนรู้กันอยู่แล้ว“ดี ๆ หนิงเอ๋อพ่อไม่รู้เลยว่าเจ้ารำได้งดงามเช่นนี้ บางคราพ่อยังนึกว่าเป็นรองแม่ทัพต่งร่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-29ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ รับปากแล้ว
21รับปากแล้วเดิมเคยให้สัญญากับนางเอาไว้ว่าเรื่องออกเรือนให้นางตัดสินใจเอง แม้จะดีใจที่บุตรชายพึงใจนาง แต่กษัตริย์ตัดแล้วไม่คืนคำ เมื่อครู่ก็ให้คำสัตย์กับกุ้ยเฟยไปแล้วว่าจะประทานสมรส บรรยากาศรอบตัวเงียบสนิทองค์หญิงทรงยังเด็กจึงพูดไปไม่คิด แต่เมื่อนางกล่าวไปแล้วผู้คนก็ล้วนรอฟังว่าฮ่องเต้จะจัดการเรื่องนี้อย่างไร บุรุษสองคนตกใจกับคำพูดขององค์หญิงไม่ต่างจากต่งซูเหวินเลยหลิงซือฝูที่อยู่ด้านหลังรีบเดินมาด้านหลังหมายจะกราบทูลบางสิ่ง ดูเหมือนเขาจะคิดเช่นเดียวกับองค์ชายสี่เพราะองค์ชายสี่ก็เดินมายืนหน้าพระพักตร์ แต่ทั้งสองก็ล้วนช้ากว่าองค์ชายสาม พระองค์ทรงมายืนหน้าพักตร์ก่อนผู้อื่นองค์ชายหนิงอวี่ยกมือขึ้นมาประสานกันตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยกับบิดาตนเองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“กราบทูลเสด็จพ่อ เดิมท่านหญิงเจียวจ้านเคยขอให้ตนเองตัดสินใจเรื่องออกเรือนของตนเองได้ต่อเสด็จพ่อเอาไว้ ลูกเองก็คิดว่าเรื่องเช่นนี้ให้นางตอบรับและตัดสินใจด้วยตนเองจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ นัดหมาย
22นัดหมาย“ถวายบังคมองค์ชายสี่” แม้จะยังมีความเคียดแค้นอยู่ในใจ แต่เกลียดอย่างไรก็ไม่อาจเสียมารยาทต่อองค์ชายได้ เอ่ยทักเสร็จนางจึงยืนนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดออกไป“ขอพูดด้วยสักครู่ได้หรือไม่”“เกรงว่ายามนี้คงไม่เหมาะเพคะ หากองค์ชายมีสิ่งใดรับสั่งเชิญตรัสได้เลยเพคะ”“เช่นนั้นหวังว่าข้าคงมีโอกาสได้พูดคุยกับท่านหญิงบ้าง”“หากไม่มีสิ่งใดหม่อมฉันขอตัวเพคะ” แม้จะเห็นสีหน้าผิดหวังนั่นน่าเห็นใจเพียงใด แต่นางจะไม่เผลอใจให้เขาอีก นางต้องไม่ต้องอยู่ในบ่วงแห่งรักที่รัดแน่นอีกครั้ง“กระหม่อมทูลลาพ่ะย่ะค่ะ”“ลาหลิงซือฝู” องค์ชายสี่ยิ้มเบาบางก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไป เมื่อเห็นเหตุการณ์ในวันนี้เขาจึงรวบรวมความกล้าเข้ามาเพื่อพูดคุยกับนาง ไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าบิดาจะประทานสมรสให้ผู้ใดหากเขาและพี่ชายชอบพอสตรีคนเดียวกัน เพราะเหตุนี้เขาจึงต้องหาโอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ เกรงจะไม่รอด
23เกรงจะไม่รอด“ท่านหญิง”“คุณหนูนั่นหลิงซือฝูขอรับ” หลันอันฉีเบี่ยงหน้ามองสตรีที่หลบอยู่ด้านหลัง บอกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ต่งซูเหวินรีบชะเง้อมองบุรุษตรงหน้าหลันอันฉี พอเห็นว่าเป็นจริงดั่งอันฉีกล่าวจึงเดินออกมา“หลิงซือฝูเหตุใดท่านจึงมาที่นี่ ข้ามิได้บอกกับท่านว่าจะมาเจอพรุ่งนี้หรือ”“เป็นอย่างที่ท่านหญิงบอก เพียงแต่ข้าเห็นท่านหญิงออกมาลำพังเกรงจะไม่ปลอดภัยจึงแอบตามมาเพราะเป็นห่วง หวังว่าท่านหญิงจะไม่ถือโทษ”“เอาเถอะ อย่างไรท่านก็มาแล้ว คนของข้าได้ตัวคนผู้นั้นมาแล้ว คนผู้นั้นอยู่ด้านใน”“ถือว่ามาไม่เสียเปล่า เชิญท่านหญิง” หลิงเฟยหลงเอ่ยปากให้นางเข้าไปด้านในก่อน ส่วนตนเองเดินตามไปติด ๆ เขาเองก็อยากเจอคนผู้นี้แม้จะไม่ใช่ผู้มีความรู้มากแต่ยามนี้ท้องพระคลังเก็บเงินภาษีได้น้อยลง องค์จักรพรรดิต้องใช้โจทย์นี้ให้องค์ชายทั้งสองใช้พิสูจน์ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ความลับตระกูลซู
24ความลับตระกูลซู“เป็นข้าน้อยเองขอรับ ตระกูลซูรู้ว่ามีผู้ตามสืบเรื่องโจรป่าก็ให้คนฆ่าข้าน้อย เพราะเกรงว่าจะมีผู้ล่วงรู้ความจริงนี้” บุรุษบนเตียงกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาขาดห้วง ด้วยบาดเจ็บภายในมากนักจึงออกเสียงได้ไม่เต็มที่ เขาเต็มใจจะตอบเรื่องนี้เพราะรู้ว่าหากเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวอย่างไรก็ตายอยู่ดี แต่หากบอกไปอาจรอดก็เป็นได้“เหตุใดไม่แจ้งทางการ เจ้าหนีเช่นนี้ไม่รู้หรือว่าตนเองอาจตายได้”“หากข้าแจ้งทางการต้องตายแน่ขอรับคุณชาย ท่านไม่รู้หรือว่าตระกูลซูมีอำนาจเพียงใด ทั้งยังมีหวงกุ้ยเฟยคอยหนุนหลัง ผู้ใดจะกล้าต่อกรด้วย” บุรุษผู้นั้นว่าจบก็ไอออกมาสองสามที แม้ไข้จะลดแต่ก็ยังถือว่าป่วยอยู่ หากไม่พูดวันนี้ไม่รู้จะมีโอกาสพูดเมื่อใดอีก คนเจ็บกุมหน้าอกตนเองไออีกสองสามทีก็นั่งลงมองชายตรงหน้า พินิจดูว่าเขาเป็นผู้ใดเหตุใดเข้ามายุ่งเกี่ยวกับตระกูลซูเช่นนี้“บ้านเมืองนี้ไม่ได้มีเพียงผู้คดโกงเท่านั้น คนไม่ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ข้าอิ่มพอดี
25ข้าอิ่มพอดี“คุณหนูมีสิ่งใดจะสั่งข้าหรือ”“เจ้าแข็งแรงย่อมต้องมีแรงมาก มานวดแป้งให้ข้าที” ต่งซูเหวินกวักมือเรียกชายหนุ่มที่ยืนเฝ้าอยู่ตรงประตู เขาเดินเข้ามาอย่างว่าง่าย วางดาบพิงประตูครัวเดินอ้อมด้านหลังนางไปล้างมือ เสร็จแล้วมายืนข้างกายนาง“ทำเช่นนี้ จนกว่าแป้งนี่จะเป็นเนื้อเดียวกัน เข้าใจหรือไม่” ต่งซูเหวินวางมือสองข้างลงบนหลังมือของชายหนุ่ม กดมือเขาให้ขยำไปบนเนื้อแป้งที่ผสมน้ำอยู่ หลันอันฉีนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่านางสอนอย่างไร เพราะยามนี้สายตาเขาแอบลอบมองเสี้ยวหน้าของนางอยู่ใบหน้าที่เคยนิ่งเฉยเจือไปด้วยสีชมพูอ่อนใส โชคดีที่ไม่มีผู้ใด ไม่เช่นนั้นคงมีผู้คนล่วงรู้ความรู้สึกของเขา“อันฉี เจ้าฟังข้าอยู่หรือไม่” ต่งซูเหวินเรียกเขาเสียงดัง โบกไม้โบกมือเรียกสติเขาให้หลุดออกจากภวังค์ นางใกล้ชิดกับเขาโดยไม่ระวังตัวแม้แต่น้อย ไม่รู้เพราะนางสบายใจหรือไม่คิดว่าเขาเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ เป็นเช่นนี้
26เป็นเช่นนี้“คนผู้นี้ฟื้นตื่นขึ้นมาบ้างหรือไม่” ต่งซูเหวินถามเขาขณะยืนมองร่างบุรุษที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อวานเขาหลับอยู่ตลอดเลยหรือไม่ หลิงเฟยหลงเดินไปยืนข้างนางก่อนจะหันไปบอกเหตุการณ์เมื่อคืน“คนผู้นี้เมื่อคืนตื่นมาหนึ่งครั้ง ข้าได้สอบถามเขาบางส่วน เพียงแต่ไม่รู้ว่าท่านหญิงกำลังสืบสิ่งใดอยู่จึงไม่อาจสอบสวนช่วยท่านหญิงได้”“มิเป็นไร ข้าจะสอบสวนจินจื่อหยางผู้นี้เอง เพียงรอให้เขาตื่นขึ้นมาเท่านั้น หลิงซือฝูท่านคิดว่าชายผู้นี้จะฟื้นเมื่อใดหรือ”“ไม่นานคงตื่น มิเช่นนั้นให้องครักษ์ท่านหญิงลองปลุกดูดีหรือไม่”“อันฉี”“ขอรับคุณหนู” ไม่ต้องให้นางเอ่ยคำใดออกมาอีก เพียงเอ่ยนามเขาก็เข้าใจในทันทีว่าควรทำสิ่งใด หลันอันฉีเดินไปยังเตียงไม้เพื่อปลุกผู้ที่กำลังหลับ จื่อหยางขยับตัวเปิดเปลือกตาสักครู่ก็พยายามยันตัวลุกนั่งโดยมีองครักษ์หนุ่มช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
บทล่าสุด
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ มีเพียงท่าน [จบ]
45มีเพียงท่านเช้ามาทั่วทั้งเมืองต่างมีข่าวว่าตระกูลหลานของเสนาบดีเลี้ยงต้อนรับบุตรชายคนเล็ก และยังมีข่าวงานหมั้นหมายของบุตรชายกับหญิงสาวตระกูลสูงศักดิ์ตระกูลหนึ่ง“หงอิงให้คนเตรียมรถม้า ข้าจะไปตระกูลหลาน”“เจ้าค่ะคุณหนู”“ไหนบอกว่ารักข้า ยอมปลิดชีพตนตามมาเพื่อดูแล แต่เสร็จเรื่องแล้วจะไปแต่งผู้อื่นแบบนี้ได้อย่างไรกัน หลันอันฉีเจ้าใจร้ายยิ่งนัก” นางบ่นพึมพำขณะผลัดเปลี่ยนอาภรณ์อยู่ลำพัง เดิมทีวันนี้ตั้งใจจะไปถามเขาให้รู้เรื่องว่าเหตุใดจึงหนีนางไปเช่นนี้ แต่เช้านี้กลับได้ยินบ่าวในเรือนพูดคุยกัน บุตรชายคนเล็กของเสนาบดีขวากลับมาและที่จวนหลานกำลังจะมีงานมงคลครึ่งชั่วยามรถม้าจากจวนต่งก็มาถึงหน้าจวนหลาน ผู้คนหน้าจวนมิได้มีผู้คนมากมายนัก อาจเพราะทั่วเมืองกำลังไว้ทุกข์ให้หวงกุ้ยเฟยที่สิ้นพระชนม์ งดเว้นงานรื่นเริงสังสรรค์ งดเว้นการจัดการงานสมรส ที่จวนหลานเพียงเชิญสหายสนิทมากินอาหารและพูดคุยเรื่องแต
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ในใจมีผู้ใด
44ในใจมีผู้ใด“องค์ชายสี่เชิญนั่งเพคะ” เมื่อไท่จื่อเดินออกไป องค์ชายสี่ก็เดินเข้ามา เขาเองก็คงมาด้วยเหตุผลเดียวกับไท่จื่อ หลิงซือฝูเองก็เช่นเดียวกัน เหตุใดชาติก่อนนางจึงไม่มีผู้คนมารักมากมายเพียงนี้บ้าง“ท่านหญิงคงรู้แล้วว่าข้ามาด้วยเหตุใด”“พอรู้เพคะ แต่...”“ท่านหญิงฟังข้าให้จบก่อนได้หรือไม่” นางไม่ได้ตอบแต่พยักหน้าแทนคำตอบ จากนั้นนั่งเงียบให้เขาได้พูดเรื่องราวต่าง ๆ ให้จบสิ้นไม่ติดค้างในใจก่อน“ในใจข้ามีท่านหญิงมาตั้งแต่เราได้รู้จักกันในคราแรกแล้วยิ่งรู้สึกชื่นชมเมื่อได้รู้จักท่านมากขึ้น ช่วงเวลาที่ท่านกับน้องหญิงมาที่สำนักศึกษาข้าดีใจยิ่งนักที่ได้เห็นท่านทุกวัน”“...”“แต่เมื่อได้รู้ว่ามารดาทำสิ่งใดลงไปบ้าง ข้าจึงเริ่มรู้สึกว่าท่านรู้บางสิ่งที่ข้าไม่รู้ จนได้รู้ว่าเสด็จแม่เป็นหนึ่งในผู้ที่ส่งคนมาทำร้ายท่าน ยามนั้นข้าได้รู
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ผู้ทำผิดถูกลงโทษ
43ผู้ทำผิดถูกลงโทษประกาศจากในวังให้มีการสอบรับเลือกขุนนางอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า เพราะขุนนางจากตระกูลซูถูกลงโทษและถูกปลด องค์จักรพรรดิของแผ่นดินนี้ยังคงเป็นจักรพรรดิหนิงหวง องค์ชายสี่เกลี้ยกล่อมมารดาไม่สำเร็จจึงกราบทูลต่อบิดาด้วยความเสียใจถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ได้ยินมาด้วยเห็นแก่บุตรชายฮ่องเต้จึงยังคงรักษาพระเกียรติของหวงกุ้ยเฟยเอาไว้ ทรงประทานเหล้าพิษและปล่อยข่าวไปว่าพระองค์ทรงป่วยจนสิ้นพระชนม์ มิได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดว่าพระนางร่วมมือกับตระกูลซูก่อกบฎองค์ชายสามได้รับแต่งตั้งเป็นไท่จื่อ เพราะองค์ชายสี่ขอเป็นผู้คอยช่วยเหลือเคียงข้างพี่ชายเท่านั้น กุ้ยเฟยเองก็ถูกแต่งตั้งเป็นฮ่องเฮาหลังจากเหตุการณ์นี้เช่นกัน ราชสำนักสั่นคลอนอย่างแท้จริง โชคดีที่ได้เสนาบดีขวาเป็นเสาหลักอยู่ จึงไม่มีจราจลใดในยามนี้ตระกูลซูถูกตัดสินประหารชีวิต แต่ซูฉางเหอยอมรับความผิดทั้งหมดไว้เอง ซูชิงเยียนและหญิงสาวในตระกูลจึงถูกลงโทษเนรเทศไปยังเขตชายแดนที่หนาวเหน็บห้ามกลั
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ข้าไม่รั้ง
42ข้าไม่รั้งเพียงสามวันนางก็ได้ข่าวจากหลิงซือฝูว่าองค์ชายสี่ทรงกราบทูลต่อฮ่องเต้ หวงกุ้ยเฟยทรงสมคบคิดกับตระกูลซูคิดก่อการกบฎ เรื่องนี้ถูกสอบสวนอย่างหนักรวมไปถึงคดีสินบนของเหล่าขุนนาง กระทั่งคดีลอบทำร้ายท่านหญิงเจียวจ้านแห่งสกุลต่ง ทำให้เช้านี้ต่งซูหนี่ถูกพาตัวไปยังกรมอาญาเพื่อสอบสวนร่วมกันเช้านี้ต่งซูเหวินจึงมีสีหน้าสดชื่นกว่าก่อน หากในจวนไม่มีต่งซูหนี่เหมือนทุกวันคงดีนัก หลังอ่านจดหมายของหลิงซือฝูเสร็จนางไปเดินเล่นอยู่หน้าลานประลองชื่นชมลานประลอง และต้นเฟิงที่มารดารักยิ่ง ใบหน้างดงามประดับด้วยรอยยิ้มกว้างหลังจากนี้นางคงได้ใช้ชีวิตตนเองอย่างสงบสุขเสียที“เหตุใดเจ้าต้องทำกับน้องสาวตนเองถึงเพียงนี้” นางคงลืมไปชั่วครู่ว่าภายในจวนนี้ยังมีมารดาเลี้ยง และบิดาผู้ลำเอียงของนางอยู่ต่งซูเหวินถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับสองสามีภรรยาทางด้านหลัง นางรู้อยู่แล้วว่ามารดาเลี้ยงต้องมาหาเรื่องนางหากซูหนี่ถูกนำตัว
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ถูกต้องหรือถูกใจ
41ถูกต้องหรือถูกใจ“ถวายบังคมองค์ชาย องค์ชายท่านมาที่นี่ได้อย่างไร” ต่งซูเหวินถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ นางไม่คิดว่าจะได้เจอองค์ชายสี่ที่หน้าจวนในยามนี้ ท้องฟ้าเริ่มไร้แสงผู้คนเริ่มเก็บตัวอยู่ในบ้านเรือนตนเองเพราะอีกไม่นานตะวันจะลับฟ้าผู้ใดจะคิดเล่าว่าจะมีองค์ชายมายืนหน้าจวนตนเองพร้อมม้าอีกหนึ่งตัวเช่นนี้“ขออภัยท่านหญิงที่ข้าเสียมารยาทมาหาท่านในยามนี้ แต่ข้าไม่รู้ว่าจะพูดคุยเรื่องนี้กับผู้ใดได้อีกนอกจากท่าน ในหัวเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ท่านหญิงพูดเมื่อคราวก่อน”“องค์ชายทรงร้อนใจเช่นนี้ เชิญเถอะเพคะ” แม้นางจะหมดรักในตัวเขาตั้งแต่ชาติก่อนแล้ว แต่ความห่วงใยนี้ก็คงมิอาจตัดได้หมด ฟังจากเรื่องราวทั้งหมดผู้ที่น่าเห็นใจนอกจากนางก็คือเขา เพราะนางเห็นใจครอบครัวจึงยอมแต่งเป็นพระชายารองอีกครั้ง ส่วนเขาเห็นใจมารดาจึงยอมทำผิดใหญ่หลวงบุตรต้องกตัญญูแต่หากว่าบิดามารดามิได้ใฝ่สิ่งดี บาปกรรมก็ล้วนตกอยู่ที่บุตรท
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ สาเหตุของการตาย
40สาเหตุของการตาย“เจ้าเล่าให้ละเอียดหน่อย นี่เรื่องจริงหรือไม่” นางถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ทั้งยังตกใจมากเมื่อคิดว่ามีผู้อื่นย้อนเวลามาเหมือนนางเช่นนี้ แล้วยังเป็นผู้ที่อยู่ข้างกายนางตลอด อีกทั้งยังปิดบังนางมาตลอดไม่เคยบอกสิ่งใดแก่นางแต่หากเขาได้ย้อนเวลากลับมานั่นหมายถึงเขาก็มีเรื่องอยากแก้ไข แล้วเรื่องนั้นคงต้องเกี่ยวกับนางไม่เช่นนั้นบุตรชายเสนาบดีอย่างเขา คงไม่ยอมมาลำบากอยู่ข้างนางเช่นนี้“หลายปีก่อนตอนรวมแผ่นดินข้ากับมารดาถูกจับเป็นเฉลย เพื่อให้ท่านพ่อยอมทรยศแต่ได้รองทัพต่งแอบลอบเข้าไปช่วยเหลือสุดท้ายหนีออกมาได้ ข้าและท่านแม่บาดเจ็บได้ท่านคอยดูแลตอนอยู่นอกแคว้น ข้าจำได้แม่นยำว่าคุณหนูจิตใจดีมากเพียงใด หลังจากช่วยเหลือไว้คุณหนูกับรองแม่ทัพต่งก็จากไปโดยฝากข้าและท่านแม่ไว้กับชาวบ้านนอกแคว้น ทั้งยังมอบเงินไว้ให้ท่านแม่รักษาตัวด้วย”“...”“ต่อมาพบว่าตระกูลต่งสิ้นแล้ว จึงได้แต่เสียใจ
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ฐานะแท้จริง
39ฐานะแท้จริงหลิงเฟยหลง และองค์ชายล้วนงุนงงที่เสนาบดีขวาเรียกรั้งบ่าวคนหนึ่งไว้ในห้องดื่มชานี้ ต่งซูเหวินได้ฟังจากปากองครักษ์ว่ารู้จักกับเสนาบดีขวามาก่อน จึงมิได้แปลกใจเท่าใดนัก“เจ้าไม่เคยแนะนำตัวกับผู้อื่นเลยหรือ” เสนาบดีขวาถามหลันอันฉีด้วยน้ำเสียงกึ่งตำหนิ ต่งซูเหวินคิดว่าทั้งสองคงรู้จักกันมานานจึงพูดจาดูใกล้ชิดกันมากเพียงนี้หลันอันฉีถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาทางโต๊ะดื่มชา เขามองหน้าเสนาบดีขวาอย่างไม่ชอบใจนัก“ข้าบอกแล้วมิใช่หรือว่ารอให้ทุกอย่างจบข้าจะกลับไป เหตุใดต้องให้เรื่องมันวุ่นวายขึ้นเช่นนี้” องครักษ์หนุ่มตอบกลับน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ท่ามกลางสายตางุนงงของคนนอกทั้งสาม“มีเรื่องใดกันหรือเจ้าคะท่านเสนา อันฉีทำสิ่งใดล่วงเกินท่านหรือไม่” แม้จะรู้สึกว่าเรื่องไม่ถูกต้อง แต่นางก็รีบลุกไปยืนบังองครักษ์ของตนเองไว้ ก่อนนี้นางเคยสัญญาว่าหากเขาปกป้องนาง นางก็จะปกป้องเขาไปตลอดชีวิต
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ อำนาจสำคัญ
38อำนาจสำคัญทางการตัดสินว่าการค้าของตระกูลซูมีความผิดจากการค้าของเถื่อนจริงอย่างที่หญิงชาวบ้านผู้นั้นร้องเรียน เดิมทีเถ้าแก่ผู้ดูแลร้านไม่ยอมรับว่าปิ่นนั่นเป็นของร้านเพราะมันมีสัญลักษณ์อยู่ แต่มีหรือต่งซูเหวินจะยอมให้ตระกูลซูรอดพ้นเรื่องนี้ไปได้ นอกจากปิ่นที่นางยังมีปิ่นอีกอันที่องค์หญิงหนิงเอ๋อเป็นผู้เก็บรักษาไว้เองเมื่อองค์หญิงยอมมอบปิ่นให้เป็นหลักฐานเถ้าแก่ผู้ดูแลจึงปฏิเสธเรื่องราวนี้ไปไม่ได้อีก ทางการสั่งปิดร้านค้าตระกูลซูเพื่อสืบความเรื่องการค้าเถื่อนเป็นอย่างที่นางคิดซูชิงเยียนรอดไปได้เพราะผู้ดูแลร้านเป็นผู้รับความผิดนี้ หญิงชาวบ้านผู้นั้นได้เงินเพิ่มสิบเท่าจากราคาของตามซูชิงเยียนเคยบอกเอาไว้ข่าวต่งซูเหวินถูกลอบทำร้ายภายในจวนตระกูลต่ง เรื่องนี้รู้กันทั่วเมืองแม้แต่องค์จักรพรรดิก็ได้ยินเช่นกัน ทรงโมโหมากจึงสั่งคนสอบสวนเรื่องนี้ให้ถึงที่สุดเช่นเดียวกัน“ท่านหญิงมีสิ่งใดหรือ เหตุใดจึงอยากเจอพวกข้า” องค์ชา
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ ย่อมคุ้มค่า
37ย่อมคุ้มค่า“จะไม่เป็นไรได้อย่างไร เหตุใดต้องทำตนเองเจ็บถึงเพียงนี้ ท่านไม่รู้หรือว่าแผลเช่นนี้อาจทำให้ท่านเป็นแผลเป็นได้ ท่านเป็นสตรีเหตุใดมุทะลุถึงเพียงนี้ ข้าสู้เพราะกลัวท่านบาดเจ็บแต่ท่านกลับทำตนเองบาดเจ็บเช่นนี้” เขาว่าจบก็จูงมือนางเดินไปนั่ง ส่วนตนเองไปจุดโคมในห้องนอนให้ ชายหนุ่มรีบมาดูแผลของนางไม่สนใจร่างไร้สติบนพื้นเลย“เจ้าตำหนิข้า”“ข้าน้อยย่อมไม่กล้า เพียงแต่เป็นห่วงคุณหนูเท่านั้น หากเป็นแผลเป็นจะทำอย่างไร”“เป็นก็เป็น แค่ได้ตามที่ต้องการย่อมคุ้มค่า”หลันอันฉีดึงผ้ารัดผมของตนเองมารัดแขนนางเพื่อห้ามเลือด แล้วเอื้อมมือไปจัดผมยาวสลวยของนางที่หล่นลงมาไม่ให้มันโดนเลือดตรงแขนต่งซูเหวินมองการกระทำขององครักษ์อย่างแปลกใจ ไม่บ่อยนักที่เขาแสดงความรู้สึกเช่นนี้ ขณะรัดแผลก็บ่นพึมพำไม่ยอมหยุด นางนึกขบขันเป็นอย่างยิ่งโชคดีจริง ๆ ที่ตอนย้อนเวลากลับมานางเลือกหลันอันฉีม
