บทที่ 98 อธิบายทุกอย่างให้เธอฟัง

ธีภพ เหลือบมองคนข้างกายครู่หนึ่ง

เห็นเธอนั่งนิ่ง พิงเบาะอย่างอ่อนแรง

ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วต่ำ นุ่มลึก

“โทรบอกคุณพ่อคุณแม่ของคุณเถอะครับ ว่าวันนี้ไม่ได้ไปแล้ว

พวกท่านจะได้ไม่ต้องรอ…เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้านเอง”

นารา พยักหน้าเบา ๆ

แม้ยังไม่หมดความมึนจากแรงกระแทก

แต่เธอก็รู้ดีว่า…คนเป็นพ่อเป็นแม่คงรอเธอด้วยใจจดจ่อ

เธอกดโทรศัพท์ต่อสายไปยังบ้าน

ปลายสายรับอย่างรวดเร็ว ราวกับรออยู่นาน

“แม่…พ่อ…หนูขอโทษนะคะ วันนี้หนูไม่ได้ไปแล้ว”

เสียงเธอนุ่มแผ่ว แม้พยายามทำให้ฟังดูปกติ

แต่คุณบงกชก็จับได้ทันที “นารา หนูเป็นอะไรเสียงไม่เหมือนเดิม…เกิดอะไรขึ้น!”

นาราหัวเราะแห้ง ๆ เล็กน้อย

“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะ หนูไม่เป็นไรมาก

ตอนนี้เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล…เดี๋ยวจะกลับบ้านแล้วค่ะ”

เสียงของคุณพิรัชต์แทรกเข้ามาอย่างกังวล “แน่ใจนะลูก เจ็บตรงไหนไหม ต้องให้พ่อไปรับไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ…หนูโอเคจริง ๆ ค่ะ” เธอย้ำคำเบา ๆ เพื่อให้ทั้งสองท่านสบายใจ

ทั้งสองยังถามอาการอีกพักใหญ่ ก่อนจะยอมวางสายด้วยเสียงที่ผ่อนคลายขึ้น

นาราวางโทรศัพท์ลง

ก่อนจะรู้สึกถึงฝ่ามืออ