LOGINShare
บทที่ 215
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 216
"อาเล็ก เธอต้องตื่นตัวหน่อย"จี้อี่หนิงผลักเขาออก รีบลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว มองเขาด้วยสีหน้าระแวดระวังเธอกำโคมไฟข้างเตียงแน่น หากเสิ่นซื่อพุ่งเข้ามา เธอจะใช้โคมไฟฟาดให้สลบเสิ่นซื่อถูกเธอ ผลักจนเกือบหล่นจากเตียงผ่านไปหลายวินาทีเขาจึงมองเธออย่างงุนงง ใบหน้าหล่อเย็นชาเปล่งสีแดงบาง ในดวงตาเหมือนมีไฟลุกโชน เผาไหม้เข้าไปถึงหัวใจ"เข้ามาใกล้ๆ"เขามองที่จี้อี่หนิงน้ำเสียงออกคำสั่งจี้อี่หนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องมองเขาโดยไม่ขยับเสิ่นซื่อในตอนนี้อันตรายมาก สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา ดูเหมือนว่าอีกเพียงวินาทีเขาจะเขมือบเธอเข้าไปสมองของเธอหมุนอย่างรวดเร็ว คิดถึงจุดประสงค์ของเสิ่นซื่อเยี่ยนคืนนี้เป็นงานเลี้ยงของท่านแม่เฒ่าเสิ่น เขาเลือกเวลานี้ลงมือ หวังจะนำทุกคนมาพบ ให้คนอื่นคิดว่าเธอแอบมีสัมพันธ์กับเสิ่นซื่อ?ไม่ใช่... การทำเช่นนี้เท่ากับทำให้ตระกูลเสิ่นเสียหน้า และยังเป็นการทำให้เสิ่นซื่อโกรธ เป้าหมายของเขาน่าจะเป็นการให้เสิ่นซื่อมีความสัมพันธ์กับเธอ แล้วเขาค่อยใช้เรื่องนี้เป็นหลักฐานข่มขู่เสิ่นซื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของจี้อี่หนิงหรี่ลงการทำให้เภสัชกรรมเหว่ยหงล้มละลาย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 217
ได้ยินว่าเป็นฉินจืออี้ จี้อี่หนิงก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที"ฉินจืออี้ ผมเตือนเธอมานานแล้ว ผมไม่มีทางแต่งงานกับเธอ แล้วเธอมาให้ของขวัญคุณย่าของผมในฐานะอะไร เป็นชู้รักที่ผมเลี้ยงไว้ข้างนอกหรือ?"หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เสียงสะอื้นของฉินจืออี้ก็ดังขึ้น "เยี่ยนจือ... ฉันไม่ได้เพ้อฝันว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน ที่ฉันมาให้ของขวัญคุณย่าวันนี้ เพื่อขอบคุณที่คุณหาไตให้พ่อฉันก่อนหน้านี้...""หุบปาก!"เสิ่นเยี่ยนจือพูดเสียงเย็น "ฉินจืออี้ ถ้าเธอกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีก ผมจะไม่ปล่อยเธอไป!""เยี่ยนจือ...""ออกไปเดี๋ยวนี้!"เสียงของเสิ่นเยี่ยนจือเต็มไปด้วยความโกรธ ฉินจืออี้ดูเหมือนจะตกใจ หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็พูดเสียงเบา "เยี่ยนจือ... อย่าโกรธเลย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้..."เสียงรองเท้าส้นสูงดังห่างออกไป ฉินจืออี้น่าจะจากไปแล้วไม่นาน เสิ่นเยี่ยนจือก็จากไปเช่นกันจี้อี่หนิงนั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนสนามหญ้า ร่างกายทั้งหมดของเธอจมอยู่ในความมืด ราวกับถูกความมืดกลืนกิน หรือเหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของความมืดไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำ ในแววตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยมิน่าล่ะ วันนั้น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 218
เมื่อเห็นเสิ่นซื่อเยี่ยน เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าก็ไม่ดีขึ้นหลายส่วน พูดเสียงทุ้มว่า "ทราบแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้"หลังจากเสิ่นเยี่ยนจือจากไป เสิ่นซื่อเยี่ยนมองที่จี้อี่หนิงยิ้มประชดพูดว่า "เธอหนีออกมาได้ยังไง?""พ่อ คุณกำลังพูดอะไร ฉันฟังไม่เข้าใจ?"จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้างุนงง ราวกับไม่เข้าใจจริงๆเสิ่นซื่อเยี่ยนหัวเราะเยาะ ดวงตายิ่งเย็นชา "เธอควรจะไม่เข้าใจจริงๆ จะดีกว่า"จนกระทั่งเขาหันหลังจากไป มือที่จี้อี่หนิงกำแน่นถึงได้คลายออกอย่างแรง ฝ่ามือปวดร้าวเล็กน้อย แต่บนใบหน้าเธอไม่มีความรู้สึกใดๆเมื่องานเลี้ยงใกล้จะเสร็จสิ้น เสิ่นซื่อจึงปรากฏตัวเขาเปลี่ยนชุดใหม่ ผมเปียกหมาดๆ สีหน้าซีดเล็กน้อย ใบหน้าคมดั่งถูกแกะสลักเย็นชาราวกับน้ำแข็งที่ไม่อาจละลาย รอบกายมีไอเย็นพวยพุ่งเมื่อรู้สึกได้ว่าอารมณ์เขาไม่ดีในตอนนี้ คนที่ตั้งใจจะเข้าไปหาต่างก็หยุดฝีเท้าลงทุกคนล้วนมีวิจารณญาณ ตอนนี้เข้าไปหา แน่นอนจะต้องโชคร้ายท่านแม่เฒ่าเสิ่นเห็นเขา สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย "อาซื่อ ไปไหนมา ฉันให้คนตามหาตั้งนาน"เสิ่นซื่อหรี่ตาลง พูดเสียงเบา "เมื่อกี้รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย จึงหาที่เงียบๆ พักผ่อนสักครู่""ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 219
ก่อนจะจากไป เสิ่นซื่อสั่งให้คนมัดบรรดาคนรับใช้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งของเสิ่นซื่อเยี่ยนและโยนพวกเขาตรงหน้าท่านแม่เฒ่าเสิ่นและท่านผู้เฒ่าเสิ่น"พวกคนรับใช้ที่ทรยศเช่นนี้ ควรจัดการให้เร็วที่สุด"สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเคร่งขรึมลง "เกิดอะไรขึ้น?""เรื่องนี้คุณควรถามพี่ชายที่ดีของผมสิ"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นมองไปที่เสิ่นซื่อเยี่ยนอย่างเย็นชา "เธอพูดมา!"สีหน้าของเสิ่นซื่อเยี่ยนดูไม่ดี เขาไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นซื่อจะเปิดโปงเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนห้องนั่งเล่นตกอยู่ในความเงียบ สายตาของทุกคนจับจ้องที่เสิ่นซื่อเยี่ยน แต่เขากลับเงียบไม่พูดอะไร ชัดเจนว่าไม่มีความตั้งใจจะเปิดปาก"ถ้าเธอไม่พูด ผมจะไปตรวจสอบเอง!"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นทุบโต๊ะอย่างแรง มองไปที่เสิ่นซื่อเยี่ยนด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวคิดได้เลยว่าการที่เสิ่นซื่อจัดฉากใหญ่โตขนาดนี้ สิ่งที่เสิ่นซื่อเยี่ยนทำต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!ภายใต้สายตาเย็นชาของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเสิ่นซื่อเยี่ยนรู้สึกทรมาน ขณะกำลังจะเล่าความจริงทั้งหมด เขาเงยหน้าขึ้นและสบตากับเสิ่นซื่อที่มองมาด้วยสายตากึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม"พี่ชาย พี่ควรรู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน"เมื่อได้ยินน้ำเสีย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 220
เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้ว ดวงตาฉายแววไม่พอใจจี้อี่หนิงไม่แม้แต่จะมองเขาสักนิด เปิดประตูรถและขึ้นรถไปทันทีระหว่างทางกลับ ทั้งสองคนนิ่งเงียบตลอดระหว่างนั้น หลายครั้งที่เสิ่นเยี่ยนจือหยุดรถที่สี่แยกไฟแดงและหันมามองจี้อี่หนิงด้วยสีหน้าเหมือนอยากพูดอะไรแต่กลับเงียบไป ส่วนจี้อี่หนิงก็แค่มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่มีทีท่าจะพูดคุยกับเขาเลยจนกระทั่งรถจอดที่หน้าตึกของจี้อี่หนิง เธอผลักประตูเตรียมลงจากรถ เสิ่นเยี่ยนจือก็ทนไม่ไหวและเรียกเธอไว้"อี่หนิง เรื่องที่พ่อผมวางแผนเล่นงานอาเล็กคืนนี้... ไม่เกี่ยวกับเธอใช่ไหม?"จี้อี่หนิงหันกลับมามองเขา ดวงตาเย็นชา "ทำไมคุณถึงคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับฉัน?"สายตาของเสิ่นเยี่ยนจือเคร่งขรึมลง ผ่านไปพักใหญ่จึงส่ายหน้า "เปล่า แค่นึกถึงว่าคุณก็หายไปช่วงหนึ่งก่อนหน้านี้ เลยอยากถามคุณ""ถ้าคุณอยากรู้ความจริง ก็ไปถามพ่อของคุณสิ"พูดจบ จี้อี่หนิงก็ผลักประตูและจากไปทันทีกลับถึงบ้าน จี้อี่หนิงนั่งลงบนโซฟา เปิดโทรศัพท์และหาข้อมูลติดต่อของเสิ่นซื่อลังเลครู่หนึ่งแล้วกดโทรออกไปโทรศัพท์ดังสองสามครั้ง ปลายสายก็รับ แต่เสิ่นซื่อไม่ได้พูดอะไร มีเพียงเสียงหายใจของทั้งสอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 221
จี้อี่หนิงส่ายหน้า "อาเล็ก ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันเพียงอยากบอกว่าไม่ว่าจะหย่าสำเร็จหรือไม่ ฉันก็รู้สึกขอบคุณอาเล็กมาก""ผมไม่ต้องการคำขอบคุณที่เพียงแค่เปิดปากครับ"จี้อี่หนิงเงยหน้า มองสบตาคู่แสนลึกของเสิ่นซื่อดวงตาดูไม่เป็นธรรมชาติ รีบหลบสายตาทันที"งั้น... อาเล็กต้องการอะไร?""หลังจากที่คุณหย่ากับเขาสำเร็จ ผมจะบอกคุณว่าฉันต้องการอะไร"จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่าง "ค่ะ"จนกระทั่งออกจากห้องทำงานของเสิ่นซื่อ สายตาที่เต็มไปด้วยความก้าวร้าวจึงหายไป จี้อี่หนิงก็ถอนหายใจโล่งอกเธอเข้าใจในใจอย่างคร่าวๆ ว่าเสิ่นซื่อต้องการอะไรแต่เมื่อเธอตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร เธอจะไม่เสียใจเดินไปที่ประตูลิฟต์ พอดีกับหวงอีเหรินเดินสวนออกมาพอดีเห็นเธอ ดวงตาของหวงอีเหรินหดเล็กลง รอยยิ้มบนใบหน้าหายวับทันที"คุณจี้ ถ้าฉันไม่จำผิด นี่คือห้องทำงานของประธาน ไม่ใช่ห้องปฏิบัติการของคุณค่ะ"หวงอีเหรินเป็นผู้หญิง จะไม่เห็นได้อย่างไรว่าจี้อี่หนิงแต่งตัวมาอย่างพิถีพิถันวันนี้คิดว่าน่าจะเป็นการล่อลวงเสิ่นซื่อ เธอจับเอกสารแน่นจนมือเกือบขาว มองไปที่สายตาของจี้อี่หนิงเหมือนกับจะกินคนเลยจี้อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 222
จี้อี่หนิงยิ้มขมขื่น เธอพยายามรักษาภาพลักษณ์ว่าการแต่งงานของเธอกับเสิ่นเยี่ยนจือราบรื่น ต่อหน้าจี้เหว่ยหงมาโดยตลอด บัดนี้กลับรู้ว่าความคิดของตนเองช่างน่าขัน"คุณพ่อ นี่คือเส้นทางที่ฉันเลือกเอง และผลลัพธ์นี้ฉันก็ยอมรับได้"ตอนแรกที่เธอแต่งงานกับเสิ่นเยี่ยนจือ จี้เหว่ยหงก็เคยบอกเธอแล้วว่าตระกูลจี้ล้มละลาย เธออาจจะไม่ได้รับชีวิตที่ดีในตระกูลเสิ่นเธอเคยคิดว่าตราบใดที่เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือรักกัน พวกเขาก็จะฝ่าฟันทุกอย่างได้ บัดนี้เธอถึงเข้าใจแล้วว่าตนเองนาเชื่ออย่างเหลือเกินจี้เหว่ยหงถอนหายใจ ค่อยๆ พูดว่า "อี่หนิง เธอไม่ต้องห่วงพ่อ ถ้าเธอคิดว่าอยู่กับเขาต่อไปไม่ได้แล้ว เธอจะตัดสินใจอย่างไร พ่อก็จะสนับสนุนเธอนะ"จมูกของจี้อี่หนิงแสบร้อน น้ำตาแทบจะไหลออกมา"พ่อ ฉันรู้ สิ่งที่สำคัญที่สุดของพ่อคือการรักษาตัวให้หาย"จี้เหว่ยหงอยากบอกว่าเขาตั้งใจจะออกจากโรงพยาบาล แต่เห็นดวงตาแดงก่ำของจี้อี่หนิงจึงกลั้นไว้ ตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับเธอในภายหลังหลังจากอยู่ในห้องพักสักพัก เวินจิ้งหงส่งจี้อี่หนิงออกไปที่ประตูโรงพยาบาลเวินจิ้งหงมองเธอแล้วพูดว่า "อี่หนิง ฉันรู้ว่าการให้เธออยู่กับเสิ่นเยี่ยนจือต
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 223
นี่คือหลักฐานทั้งหมดที่เสิ่นซื่อเยี่ยนร่วมมือกับหลิวเฉิงจื้อวางแผนเล่นงานเภสัชกรรมเหว่ยหง หากส่งให้จี้อี่หนิงมันอาจส่งเสิ่นซื่อเยี่ยนเข้าคุกได้ไม่ว่าเสิ่นซื่อเยี่ยนจะเลวร้ายแค่ไหน แต่เขาก็ยังเป็นพี่ชายของเสิ่นซื่อเสิ่นซื่อรับเอกสารมา พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "ผมรู้ว่าควรทำอย่างไร คุณออกไปได้"ซุนสิงยังอยากจะเตือนอีก แต่เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของเสิ่นซื่อ เขาก็หันหลังเดินออกไปหลังจากห้องทำงานกลับมาเงียบอีกครั้ง เสิ่นซื่อเปิดดูเอกสารนั้นสักพัก สุดท้ายก็เก็บเอกสารไว้ในลิ้นชักล่างสุดการให้หลักฐานแก่จี้อี่หนิงจะทำให้เสิ่นเยี่ยนจือหย่ากับเธอได้จริง แต่เสิ่นซื่อเยี่ยนก็คงต้องติดคุกแม้ว่าเสิ่นซื่อเยี่ยนจะทำสิ่งที่น่ารังเกียจมากมาย แต่เขาก็ยังเป็นญาติของตัวเองหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งเ เสิ่นซื่อเรียกซุนสิงเข้ามาในห้องทำงาน และสั่งการเบาๆ ไม่กี่ประโยคเช้าวันรุ่งขึ้น จี้อี่หนิงเพิ่งตื่นนอนก็ได้รับโทรศัพท์จากสือเวย"อี่หนิง เธอรีบไปดูชาร์จเวยป๋อเดี๋ยวนี้!"จี้อี่หนิงเปิดโทรศัพท์มือถือ เห็นภาพเสิ่นเยี่ยนจือกับฉินจืออี้กอดจูบกันขึ้นชาร์จเวยป๋อ ดวงตาฉายแววประหลาดใจอย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธ
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 280
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากก่อนก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วย มองไปที่จี้เหว่ยหงแล้วพูดว่า “พ่อ ฉันเตรียมจะส่งพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ หมอเจ้าของไข้ก็เห็นด้วยแล้ว รอให้ร่างกายพ่อดีขึ้นหน่อย ทางโน้นจัดเตรียมเรียบร้อย ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พ่อกับคุณน้าเวินไปต่างประเทศค่ะ”พอพูดจบ จี้เหว่ยหงก็ปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ผมไม่ไป ผมจะอยู่ที่ประเทศนี้ครับ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “พ่อ การแพทย์ต่างประเทศดีกว่าที่นี่นะ แล้วโรคของพ่อก็ต้องพักฟื้น…”จี้เหว่ยหงขัดขึ้น “เธอจะทำอะไรต่อหลังจากส่งฉันกับน้าเวินไปต่างประเทศ? คิดจะสู้กับตระกูลเสิ่นคนเดียวหรือไง?”จี้อี่หนิงก้มตาลง สีหน้าเรียบเฉย “เปล่า ก่อนหน้านี้พ่อไม่บอกให้ฉันหยุดแล้วเหรอ?”“ถ้างั้น ทำไมเธอยังไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก!”จี้เหว่ยหงตบตะเกียบลงบนโต๊ะดังปัง ดวงตามีแต่ความโกรธขณะที่จ้องมองจี้อี่หนิง“ฉันไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นตอนไหน?”“เธอยังกล้าโกหกฉันอีก! เพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือได้ไม่นานก็ไปพัวพันกับอาเล็กของเขา เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?!”จี้อี่หนิงดวงตาหดเกร็ง แววตาเย็นเยียบ “ใครบอกพ่อ?”“ใครเป็นคนพูดสำคัญตรงไหน? สำคัญคือมันเป็น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 279
ในน้ำเสียงของเขา กลับมีความรู้สึกน้อยใจปะปนอยู่เล็กน้อยจี้อี่หนิงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเงยหน้ามองเขา “ฉันตั้งใจจะเก็บงานทดลองให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นไป”“ไหน ๆ ผมก็ลงมาแล้ว เธอช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ผมตรงนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวผมต้องไปประชุมต่อ”“โอเค ถอดเสื้อก่อนสิ”จี้อี่หนิงก้มลงเตรียมผ้าก๊อซและยา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นแผงอกเปลือยเปล่าของเสิ่นซื่อ มือที่ถือผ้าก๊อซเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัวเอวแข็งแรงสมบูรณ์ มีกล้ามท้องเป็นมัดถึง 8 ลูก รูปร่างทรงวี ทำให้เขาดูแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพละกำลังดิบเถื่อนเห็นจี้อี่หนิงจ้องกล้ามท้องของเขาจนเผลอเหม่อ เสิ่นซื่อกระแอมเบา ๆ “ถ้าเธออยากดู คืนนี้กลับไปผมถอดให้ดูแบบเต็ม ๆ เลยก็ได้นะ”ได้ยินน้ำเสียงล้อเลียนของเขา จี้อี่หนิงหน้าแดงขึ้นมาทันทีอายจริง ๆ!ดันไปจ้องกล้ามท้องของเขาจนเหม่อไปได้!แต่เธอไม่มีทางยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้เด็ดขาด“เมื่อกี้ฉันแค่คิดอะไรเพลิน ๆ ผู้ชายที่มีกล้ามท้อง ฉันก็เห็นมาเยอะแล้ว คงไม่ถึงกับต้องตะลึงเพราะกล้ามของคุณหรอก”เสิ่นซื่อเลิกคิ้ว “เหรอ? แล้วเธอเคยเห็นของใครบ้างล่ะ?”“เยอะมาก จนจำไม่ได้แล้ว”“ลืมจริง ๆ หรือแกล้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 278
ได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจของเธอ เสิ่นซื่อหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอไปถ้าแกล้งต่อไป คงได้โกรธจริง ๆ แล้วจี้อี่หนิงถอยหลังสองก้าว ใช้มือจัดผมที่ยุ่งเหยิงเพราะการดึงทึ้งเมื่อครู่ให้เข้าที่ มองเสิ่นซื่ออย่างไม่พอใจ“เอาล่ะ อย่าโกรธเลย คืนนี้ผมอาจจะต้องทำงานล่วงเวลา เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งเธอกลับก่อนนะ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “แผลของคุณต้องเปลี่ยนผ้าพันแผล แล้วคุณจะทำงานล่วงเวลาถึงกี่โมง?”“ยังไม่แน่ใจ เรื่องเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ซุนสิงทำก็ได้”เห็นเขาดูไม่ใส่ใจ จี้อี่หนิงเริ่มไม่พอใจ หน้านิ่งไม่พูดอะไรเสิ่นซื่อถอนหายใจเบา ๆ “จริง ๆ แล้วไม่เป็นไร แค่แผลถลอก อีกไม่กี่วันก็หายครับ”“หลังเลิกงานฉันจะไปเปลี่ยนผ้าพันแผลให้คุณ เสร็จแล้วฉันค่อยกลับค่ะ”ประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนเดินออกไป ไม่ให้เสิ่นซื่อมีโอกาสปฏิเสธมองแผ่นหลังของเธอที่รีบเดินจากไป เสิ่นซื่อเผลอยิ้มมุมปากอีกด้านหนึ่ง เสิ่นเยี่ยนจือกลับถึงบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงฉินจืออี้กำลังนั่งดื่มรังนกที่ห้องรับแขก เห็นเขาขมวดคิ้วแน่นก็วางถ้วยลงแล้วถามว่า “เป็นอะไร? หรือว่าคุณปู่ยังไม่ให้คุณกลับไปที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป?”เส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 277
วินาทีถัดมา หน้าผากของเธอรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกที่ปัดผ่านเบา ๆ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้และสะกิดใจเสิ่นซื่อจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ แล้วผละออก ดวงตาของเขามีแววรู้สึกผิด"จี้อี่หนิง ขอโทษนะ เมื่อกี้ผมนึกถึงเรื่องที่เธอเคยเต็มใจทำเพื่อเสิ่นเยี่ยนจือแล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ แต่นั่นไม่ยุติธรรมกับเธอเลย"ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับเธอ เขาก็ควรยอมรับอดีตของเธอ ไม่ใช่โกรธเธอเพราะเรื่องนั้นจี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโอบรอบเอวเขาและพิงอกเขาเบา ๆ พลางพูดเสียงแผ่วว่า "อืม"ร่างกายในอ้อมแขนของเขานุ่มนวล กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้ดวงตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นแววลึกล้ำ"อี่หนิง ถ้ายังกอดต่อไปแบบนี้ ผมไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ครับ"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่พยายามระงับ ทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงสั่นไหว ความรู้สึกซาบซ่านแล่นไปทั่วร่าง และแก้มของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นเธอรีบผลักเขาออก ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองผสมความเขินอาย "ฉันแค่กอดเธอแค่นิดเดียวเอง"เสิ่นซื่อรู้สึกกระอักกระอ่วน ลูบจมูกตัวเองเบา ๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า "ผมต้องไปประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็รีบเปิดประตู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 276
"ไม่ครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่โกรธอีกเหรอ?"คุณโกรธอะไร? เพราะฉันคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือเหรอ?"เสิ่นซื่อสายตาดูลึกซึ้งขึ้น "ผมไม่เด็กขนาดนั้น""งั้นคุณโกรธเรื่องอะไร?"เมื่อกี้นอกจากจะคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือไปสองสามคำ จี้อี่หนิงก็ไม่ได้ทำอะไรที่น่าจะทำให้เขาโกรธเลยอีกอย่าง เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือหย่ากันแล้ว และเธอก็พูดกับเขาต่อหน้าด้วย เขาจะมีอะไรต้องโกรธ?เสิ่นซื่อเงียบไปสักพักก่อนจะพูดเสียงต่ำ "สิทธิบัตรยารักษาโรคหัวใจที่เขาเอามาตอนนั้น เป็นของคุณเหรอ?"จี้อี่หนิงชะงักไปนิด ก่อนจะพยักหน้า"อืม ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้าทำงานที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป ผู้ถือหุ้นยังไม่ยอมรับเขา แล้วตอนนั้นฉันก็แต่งงานกับเขา ถ้าเขาดี ฉันก็ต้องดีไปด้วย ฉันเลยยกให้เขาไปค่ะ"เสิ่นซื่อแสยะยิ้มออกมา น้ำเสียงแฝงความประชด "คุณดูจะดีกับเขาจังเลยนะ"ตอนนั้นเสิ่นเยี่ยนจือใช้สิทธิบัตรนั่นแย่งโครงการดี ๆ ไปจากชิงหงหลายโครงการ แถมยังเล่นงานบริษัทของเขาลับหลังอีกถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานชาย และเสิ่นซื่อกรุ๊ปก็เป็นธุรกิจของตระกูลเสิ่น เขาคงไม่ปล่อยไปแน่แต่ไม่คิดเลยว่า สิทธิบัตรนั่นจะเป็นข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 275
เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันแน่น ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ท่านผู้เฒ่าเสิ่นลำเอียงเข้าข้างเสิ่นซื่ออย่างเห็นได้ชัดแต่ เขาไม่เหมือนเสิ่นซื่อที่มีบริษัทเป็นของตัวเอง และไม่กล้าขัดใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นเขารีบก้มหน้าลง สีหน้าดูกระอักกระอ่วน "คุณปู่ คุณพูดถูกครับ... ตอนนั้นผมแค่ใจร้อนไป... อีกอย่าง ฉินจืออี้ก็ท้องลูกของผมแล้ว...""พอเถอะ ฉันไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเธอ ออกไปซะ"เห็นสีหน้ารำคาญของท่านผู้เฒ่าเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือสูดหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มออกมา "ครับ"เสิ่นซื่อจูงมือจี้อี่หนิงออกจากบ้านตระกูลเสิ่นไปจนถึงข้างนอก ถึงได้ปล่อยมือเธอ"รู้ทั้งรู้ว่ามาที่นี่ต้องโดนกดดัน ทำไมถึงยังมาอีก?"น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจของเขาทำให้จี้อี่หนิงเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย "ฉันไม่อยากให้คุณถูกท่านผู้เฒ่าเสิ่นโดนตีเพราะฉันอีก"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเป็นพ่อของเขา เขาคงไม่มีทางตอบโต้เดิมทีจี้อี่หนิงตั้งใจแค่ใช้เขา ไม่คิดจะมาด้วยซ้ำแต่พอเห็นรูปที่เสิ่นเยี่ยนจือส่งมา หัวใจก็บีบรัดแน่น เจ็บปวดขึ้นมาเฉย ๆตอนนั้น เธอถึงได้รู้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 274
ท่านผู้เฒ่าเสิ่นดวงตาเต็มไปด้วยความเวทนา "คุณคิดว่ายังมีโอกาสแต่งงานเข้าตระกูลเสิ่นอีกเหรอ?"ตอนนี้เสิ่นซื่ออาจจะขัดใจฉัน เพราะยังสนใจเธออยู่แต่ไม่นานหรอก เขาจะรู้เองว่าการมีภรรยาที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย กับภรรยาที่ช่วยเขาได้ มันต่างกันแค่ไหนถึงตอนนั้น เขาจะยังเลือกจี้อี่หนิงอยู่ไหม?ถ้าเธอฉลาดพอ ตอนนี้ก็ควรถอยออกไปจากเสิ่นซื่อ"ท่านผู้เฒ่า อาจมีหลายคนอยากแต่งเข้าตระกูลเสิ่น แต่ฉันไม่สนใจ ตอนที่ฉันแต่งกับเสิ่นเยี่ยนจือ เป็นเพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่เพราะตระกูลเสิ่นและตอนนี้ที่ฉันอยู่กับเสิ่นซื่อก็เป็นเพราะเขาเป็นเสิ่นซื่อเท่านั้น"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นแค่นเสียงเย็นชา "เธอกล้าสาบานไหม ว่าอยู่กับเขาโดยไม่มีความโลภเลย แค่ชอบเขาจริง ๆ?"มือของจี้อี่หนิงที่อยู่ข้างตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอเม้มปากกำลังจะพูด แต่เสิ่นซื่อก็พูดขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พ่อ พอได้แล้ว อย่าบีบบังคับเธออีกเลย!"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นจ้องเขาอย่างเย็นชา "หุบปาก! วันนี้แกต้องเลิกกับเธอ ไม่งั้นเราขาดกัน!"ทันทีที่พูดจบ ห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบเห็นท่านผู้เฒ่าเสิ่นโกรธจนหน้าแดง เสิ่นซื่อเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะค่อย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 273
……เสวียนหมิงหมิงโกรธมากหลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด เธอเดินตรงไปหาผู้หญิงกลุ่มนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา: "ฉันว่าทำไมถึงได้กลิ่นอิจฉาแรงขนาดนี้ ที่แท้ก็มีคนอิจฉานี่เอง!"ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มจ้องมองเสวียนหมิงหมิงด้วยความโกรธ "พวกเราพูดความจริง แล้วอีกอย่าง เจ้าตัวยังไม่ได้พูดอะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาออกหน้าแทน? อย่าให้คนอื่นใช้เป็นเครื่องมือโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ยังไงก็ตาม การที่ได้ไต่เต้าไปอยู่กับประธานเสิ่น ใครจะรู้ว่าแอบวางแผนอะไรไว้เบื้องหลังบ้างค่ะ!""ถ้าแกมีความสามารถ แกก็ไปหาเองสิ ไม่มีความสามารถก็หุบปากไป! ยังจะบอกว่าพี่อี่หนิงหน้าตาธรรมดา ต้องการให้ฉันซื้อกระจกให้พวกแกส่องดูตัวเองหรือเปล่าว่าหน้าตาเป็นยังไง?""แก!"เสวียนหมิงหมิงเชิดคางขึ้น "แกอะไรแก? ถ้ามีความกล้า ก็เอาคำพูดที่พวกแกพูดเมื่อกี้ไปพูดต่อหน้าประธานเสิ่นโดยไม่ตกหล่นสักคำ ดูสิว่าเขาจะยังเก็บพวกแกพวกปากเสียไว้ในบริษัทอีกหรือเปล่า!"ผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรอีก แต่คนข้างๆ ดึงแขนเธอไว้"พอเถอะ ไปกันเถอะ"ผู้หญิงคนนั้นมองเย็นชาใส่เสวียนหมิงหมิง"รอดูเถอะ!"เสวียนหมิงหมิงยืนเท้าสะเอว กลอกตา "ก็รอดูสิ ยังไง? แกจะก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 272
เงียบไปสักครู่ เสิ่นซื่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา: "ผมจะไปหลังจากประชุมเสร็จ"ตอนเที่ยง จี้อี่หนิงเพิ่งขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ซุนสิงก็ขวางเธอไว้"คุณจี้ ตอนนี้ประธานเสิ่นไม่อยู่ในห้องทำงานครับ""เขายังอยู่ในที่ประชุมหรือ?"ซุนสิงส่ายหน้า มองเธอพลางพูดว่า: "ไม่ใช่ เช้านี้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโทรหาเขา เขากลับไปบ้านเดิมแล้วยังไม่ได้กลับมาครับ"จี้อี่หนิงรู้สึกใจหายวูบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องเช้านี้"ฉันเข้าใจแล้ว เลขาซุน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ค่ะ"เห็นว่าสีหน้าเธอแทบไม่เปลี่ยน ซุนสิงขมวดคิ้ว "คุณจี้ คุณไม่ไปหาเขาหรือ?""ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างถ้าคนในตระกูลเสิ่นเห็นฉันตอนนี้ พวกเขาจะยิ่งอารมณ์เสียค่ะ""เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณ คุณไม่ควรจะแบกรับมันไปพร้อมกับประธานเสิ่นหรือ?"ซุนสิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ น้ำเสียงเย็นชาความรู้สึกของเสิ่นซื่อ เขาไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ตอนนี้ท่าทีของจี้อี่หนิง ทำให้เขารู้สึกว่าเสิ่นซื่อช่างน่าเสียดายเขาต่อสู้กับตระกูลเสิ่นเพื่อเธอคนเดียว แต่จี้อี่หนิงกลับแค่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมแบกรับเลยสักนิด"เลขาซุน ถ้าเขาต้อง
