ต้าร์สะบัดแขนออกอย่างแรง และจากไปเดชชนะกลับเข้ามา จะวิ่งตามไปเอาตัวต้าร์กลับมา แต่เอกนรีคว้าแขนเขา รั้งไว้“ปล่อยค่ะ” เสียงเธอจริงจัง “มีเรื่องอื่นชวนตกใจ... ยัยป้าของฉันมาที่นี่...แปลว่า...” เธอมองหน้าเขา “เตรียมรับมือมหันตภัยรูปแบบใหม่ได้เลยค่ะ”“แบบไหน”“ท่าทางยัยป้าอยากจะได้มากกว่าเพลงใหม่ของพ่อคุณ...อยากได้ตัวลูกชายกลับคืน”มยุรีรีบบอกทันทีว่า “เดช เราเล่าเรื่องในครอบครัวให้นรีฟังมาสักพักแล้ว ขอโทษด้วยนะ...ที่เหมือนเปิดความลับ...”“ฉันไม่ได้มาที่เพื่อเป็นสายของลุง...ฉันเองก็ไม่ถูกกับเอื้อยฟ้า เพราะฉะนั้นตอนนี้ที่เราต้องทำคือเราต้องระวังว่าพวกเขาจะมาไม้ไหน” เธอรวมตัวเองเป็นเราทันที“ผมไม่ห่วงตรงนั้นนะ ตอนนี้เอาเรื่องต้าร์ก่อน ต้าร์จะไปไหน”“กลัวจะไปกับยัยนั่นไหม” เอกนรีเอ่ยถาม “เพราะเสนอหน้ามาถึงนี่ ไม่ได้มาดีหรอก”แต่เด็กมาบอกว่าต้าร์ขับรถออกไปจากลานจอดรถแล้ว...คงยังไม่เจอเอื้อยฟ้าแน่นอนเดชชนะถามกับเด็กต่อว่า “ผู้หญิงคนนั้นที่มายื่นเงินให้ฉันหน้าเวทีที่อยู่ที่ไหนตอนนี้”“ยังนั่งอยู่แถวที่หกครับ”“แถวที่หก...แปลว่ายังไม่กลับ”“ยัยป้าต้องการอะไรนะ” เอกนรีรำพึง “หรือมาเพราะ
แต่นาทีนี้เรื่องแก่ไม่แก่ ไม่ควรนำมาเป็นปัญหาไม่พอใจหล่อนอยากเจออีกคน แต่ไม่มีแม้เงาของต้าร์ แทมโป้ ออกมายืนหน้าเวทีFC คนหนึ่งบอกกับหล่อนว่า “พี่ต้าร์น่ะเหรอ ตอนนี้ไปดื่มไปอยู่กับผู้หญิงนั่นแหละ ทุกครั้งแหละ โผล่ออกมาแวบๆ แล้วก็ทิ้งวง”เอื้อยฟ้าค่อนข้างตกใจทีเดียวต้าร์ แทมโป้ เป็นอย่างไรกันแน่ในสายตาของ FC และคำตอบสุดท้ายที่ได้ยินก่อนจะเดินออกมาพี่ต้าร์ไม่ใช่อบป้าเขาไม่ใช่อบป้าตัวจริงหรอก คุณพี่อบป้าตัวจริงคือพี่เดชเท่านั้นเอื้อยฟ้ามาถึงรถ เป็นรถตู้นั่งสบาย หล่อนขึ้นรถแล้วยังมองไปบนเวที แสงไฟด้านหลังนั้นยังส่องสว่าง ที่จริงหล่อนอยากเข้าไปตรงนั้น หากไม่มีเอกนรีอยู่ด้วย แต่ไม่เป็นไรคืนนี้กลับที่พักก่อนหล่อนไม่รู้สักนิดว่าดำรงอยู่ข้างหลังเวทีนั้นหล่อนพลาดไป...หากหล่อนกล้าเข้าไป หล่อนจะเจอดำรง..คนที่หล่อนประมาทหน้าว่าเขาอ่อนแอแน่ละว่าหากเจอกัน เอื้อยฟ้าคิดว่าความรักนั้นยังไม่หมดไป เขาก็ไม่ต่างจากเชือกกล้วย...ไม่ใช่งูร้ายอะไรเลยหล่อนดูแคลนเขาเสมอและหล่อนกำลังจะเข้าถึงตัวต้าร์ แทมโป้ ไม่ใช่เดชชนะ คูนแคนการเป็นโอป้าไม่ยากหล่อนสามารถปั้นเขาได้ขอแค่คำยืนยันอีกสักนิดว่าเขาใช่ลู
ว้าย...ยัยคนที่ถูกเท ยูทูปเปอร์ คนดังคนที่ถูกเทเอกนรี...และเพลงที่คนตามหา...เพลงของเดชชนะ...เอกนรีมาอยู่ที่นี่ หลังจากโดนเทอะไรกัน“เอกนรี”คนถูกเอ่ยชื่อยิ้มรับ ก้มหัวลงนิดหนึ่ง“ค่ะ ดิฉันเอง เอกนรี ผู้จัดการวงคูนแคน...ดิฉันเป็นเพื่อนมยุรี มาช่วยทำวง”“เธอเพิ่งโดนเท...ผู้ชายไม่เอา”แปลบในอกนิดหนึ่ง แต่เพียงนิดเดียว ก่อนผงกหัวยอมรับ“ค่ะ แต่ขอแก้ข่าวนิดหนึ่งตามที่เคยแถลงไปแล้ว ดิฉันหลีกทางเปิดโอกาสให้ผู้หญิงที่ไม่มีโอกาสได้เจอผู้ชายดีๆ...ดิฉันไม่ได้ถูกผู้ชายเทนะคะ ดิฉันเสียสละ สวัสดีค่ะ ค่อยเจอกันใหม่ ผู้จัดการวงมาตามตัวนักร้องเกเรกลับบ้าน...ขอประทานโทษด้วยนะคะที่มาขัดความสุขค่ำคืนนี้...”เมญานีปิดประตูห้องพักกระแทกโครม ยืนพิงอย่างนั้นนี่อะไรกัน...มีเรื่องอะไรกันผู้จัดการคนใหม่...ของวงคูนแคน...และเดชชนะล่ะ...หล่อนคิดถึงความสัมพันธ์ตรงนั้นของเดชชนะและเอกนรีทันทีประสาคนได้กลิ่นความผิดปกติไวเสมอดีละ...จะได้เห็นกัน///////////////////////////////////เดชชนะบอกว่าเป็นเรื่องในครอบครัว เขาให้ เอกนรีไปพัก หลังจากกลับมาถึงบ้าน...เขาเชื่อว่าเขาจะจัดการกับ ต้าร์ แทมโป้ ได้ตอนนี้ต้าร์นอน
“แปลว่างานนั่นหนูทำได้แน่หรือ”“หนูสนุกค่ะ สามคืนแล้วได้ออกทัวร์...ตามงานวัด...อยู่หลังเวที...กินส้มตำยามดึก...อยู่กับสิ่งที่หนูไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย”“ก็ตอนลุงทำทัวร์วง หนูไม่เคยมา...”“แหม...นั่นเรียกทัวร์ หรูหรานะคะ นี่เดินสายงานวัด งานบ้านๆ...ชีวิตชาวบ้าน...ได้อีกแบบ...หนูเองก็วางพีอาร์ให้กับเขา...”“คนไหนกันแน่...ที่หนูไปสนับสนุน”“เดชชนะ โอป้าเดช โอป้าตัวจริงของวง...ลุง...ลูกชายเอื้อยฟ้าคือนายต้าร์นะ ไม่เอาไหนเลย...เฮ้อ หนูเตือนลุงเหมือนกัน เอาเขาไปได้ ทำอย่างไรเขาก็ไม่ได้ดังเท่าโอป้าเดชหรอก แต่หากเขายังอยู่ที่เดิม ลดอัตตาลงมา ลดความเกเรลงมา เขาเกิดแน่ๆ เพราะพอมีหนทางอยู่ นี่ให้ตายดับ...” เธอสบถก็เป็น “เขาเป็นคนขี้อิจฉา ตัวเองทำไม่ได้ยังอิจฉาคนอื่น อิจฉากระทั่งพี่ชายตัวเอง...”“เดี๋ยวนะ...พี่ชาย...หนูยืนยันใช่ไหม”“เดชชนะ เป็นพี่ชายเขา เป็นลูกที่เกิดจากแม่เอ๋...เขาเรียกแม่เอ๋นะ แม่เอ๋กับคุณดำรง...ส่วนนายต้าร์นี่หนูพอจะรู้ว่าแม่เอ๋รับดูแลให้ ทำตัวเป็นแม่ เพราะว่าแม่ทิ้งไป...ไม่อยากให้ขาดแม่...เอื้อยฟ้าทิ้งลูก แหม...ลุงขา...ลืมหรือเปล่าคะ คนที่เค้าหนีตามไปกันไปน่ะคือลุงนะคะ มี
เขาได้ยินเรื่องราวของอัจฉราแบบกึ่งเชื่อกี่งไม่เชื่อ...หล่อนท้องมีลูก...บากหน้าไปอาศัยอยู่กินที่บ้านนายดุ่ย คูนแคน...เก็บตัว...และหล่อนรับสมอ้างจะเป็นเจ้าของชื่อตอนเอื้อยฟ้าคลอดลูก...อัจฉรามีลูกคนหนึ่ง หล่อนไม่ได้เอาเด็กออกตามที่เขาให้เงินไปจัดการ...และเรื่องนี้เขาไม่รับรู้ ไม่พูดถึง ทำให้มันเหมือนหายไป ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นเลยทีเดียวตอนเช้าคนที่อาสาไปส่งกิตติมาที่สนามบินคือดำรง เพราะทุกคนติดงานกันหมด มีแต่นายดุ่ยที่พอจะมองออกว่าทำไมดำรงอาสา คนเป็นพ่อได้แต่บอกตัวเองว่าดีเหมือนกัน เริ่มมองเห็นผู้หญิงสำคัญ...กิตติมาไม่ได้คิดอะไรเลย...เมื่อทุกคนติดงาน...เดชชนะมีเรื่องจะต้องจัดการกับต้าร์เอกนรีกำลังจะทำแผนโปรโมตพ่อหนุ่มโอป้ากับร้านกาแฟมาแลร์นา...มยุรีถูกตามตัวให้ไปจัดการเรื่องผ้ากันเปื้อนผืนใหม่ของบาริสต้าหนุ่มเอกนรีจะเอาวันนี้ ย้ำว่าวันนี้...ผ้าขาวม้า สีสด...เนื้อแน่น...เสียงเอกนรียังชัดเจน...ทำยังไงก็ได้ หาช่างเย็บให้ทันก่อนเที่ยง ฉันออกแบบแล้ว ผ้ากันเปื้อน ตอนบาริสต้าชงกาแฟ...เราจะปล่อยคลิปเขากับเพลงใหม่สักเพลง กาแฟรสผมนมไม่ต้อง คนของฉันจะมากันอย่างด่วนถึงก่อนเที่ยงแน่ๆ
กว่าจะได้สติรู้ตัวก็สายมากแล้ว ต้าร์ตื่นมาพบว่าปวดร้าวตั้งแต่หัว เนื้อตัว...เขาลุกมานั่งเอามือกุมท้ายทอยร้องครางพร้อมกับเรียกหาคนเป็นแม่ แต่เด็กในบ้านมาบอกว่าอัจฉราออกไปข้างนอกแต่เช้า“พี่ต้าร์จะกินข้าวไหม” เด็กถาม แต่เจอตาขุ่นเขียวที่เขาเงยหน้ามองมา ก็ถอยหลังไป “แม่เอ๋สั่งไว้ว่าให้กินข้าว ทำยำเนื้อของชอบไว้ให้ก่อนออกไป”“ไม่กิน...เนื้ออะไรทั้งนั้น จะกินเนื้อ...”ก่อนใครคนหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับเสียงถามแกมหัวเราะ “เอามีดไหม...กรีดกินเนื้อฉันเลย”เดชชนะยืนอยู่ตรงนั้น เด็กถอยไป...พร้อมกับ อุบอิบบอกว่า“ระวังตัวด้วย พี่เดช พี่ต้าร์ตาขวางยังกะหมาบ้า...”เขายิ้มให้ สำทับไปเบาๆ ว่า “เอะอะโครมคราม อย่าเข้ามา รอเข้ามาเก็บศพ หลังจากนั้นสักชม...”“หือ พี่เดช ศพใคร”“ถ้าจะให้ดี สองศพ...ไป” เขาสำทับอีกหน “ไม่มีอะไร ไปดูปู่ไว้ พ่อเพิ่งเข้าบ้าน...หาข้าวให้พ่อกับปู่ด้วย แม่เอ๋ไปไหนไม่รู้”ไม่มีใครรู้ความจริง ถึงจุดหมายปลายทาของเอ๋ อัจฉราในวันนี้นัดหมายของเอื้อยฟ้าหล่อนเร่งร้อนออกไป ทั้งที่การออกนอกบ้านเข้าเมืองของหล่อนนั้นน้อยครั้งมาก...อัจฉราเก็บตัว...ไม่ได้สนใจไยดีสังคมภายนอกมากนัก หา
“ต้าร์ เป็นน้องเดชชนะ...”อัจฉราเอ่ยออกมา เมื่อนั่งอยู่ตรงหน้าเอื้อยฟ้า สองสาววัยเดียวกัน แต่สภาพต่างกันมากมาย แม้ว่าเอื้อยฟ้าจะพยายามทำตัว “ติดดิน” อย่างมากที่สุดแล้วเมื่อออกมาพบกัน ที่นี่คือร้านอาหารในเมือง...ในมุมที่ลับตาคนสักนิด...เอื้อยฟ้ามาถึงก่อน อัจฉราเพิ่งมา...การเจอกันหน้ากันหลังจากไม่เจอกันนานมาก คือรอยยิ้มที่เหมือนคนแปลกหน้า...คนเคยรู้จักเอื้อยฟ้าอุทานในใจว่า...ทำไมปล่อยตัวขนาดนี้...ส่วนอัจฉราก็ได้แต่ร้องว่า...ขนาดแอบซ่อนตัว ยังดูพริ้ง...หล่อนตอบคำถามไปแล้วที่เอื้อยฟ้าถามถึงลูกชายสองคนและอยากให้หล่อนลำดับการเป็นพี่เป็นน้อง“ทุกคนคิดว่าฉันมีลูกหัวปีปลายปี...เด็กรุ่นเก่าในวงก็ไม่รู้ชัดเจนนักหรอก หลายคนออกไปแล้ว มันเป็นเรื่องเล็กๆ ที่ทุกคนพากันลืมไปหมด ไม่มีใครสนใจเธอหรือลูกของเธอ...ทุกคนเชื่อว่าต้าร์คือลูกฉันกับดำรง”เอื้อยฟ้าเอนตัวไปบ้างหลัง มือยังถือแก้วน้ำ...หล่อนฝืดในคอลูกของหล่อนจริง...ต้าร์ ตฤณ คูนแคน“แล้วโอป้า...”“เดชหรือ...ลูกฉันไง...เธอจำได้ไหม...ที่ฉันอุ้มท้องมาคลอดลูกไม่มีพ่อ อาศัยพ่อดุ่ย กับพี่ดำรง...กลับบ้านก็ไม่ได้อับอายญาติพี่น้อง เข้ากรุงเทพฯม
ดำรงเขียนเพลงให้เดชชนะแล้ว...ซ้อมร้องกันไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็พร้อม...ขมักเขม้นกันสองคนพ่อลูก มีนายดุ่ยเข้ามาสมทบด้วยตอนท้ายด้วยสีหน้าพอใจ เขาชอบความคิดของเอกนรี“มาอยู่กับวงไม่ทันไร ก็ทำโน่นทำนี่สารพัด ไอ้เรื่องจะให้แกร้องเพลงในร้านกาแฟนี่เข้าท่า...เห็นว่าเรียกลูกน้องมาจากกรุงเทพฯ มาถีงกันแล้วนะ ปู่ไปคุยกับพวกเขามาแล้ว พวกเด็กๆ ของเราก็พากันตื่นเต้น จะได้เป็นตัวประกอบในคาเฟ่”เดชชนะหัวเราะดำรงหัวเราะหึๆ “บางทีก็เป็นเรื่องของคนรุ่นใหม่...”“สีหน้าแกแช่มชื่นดีนัก...เหมือนหญ้าได้ฝนใหม่...”“ก็ตอนนี้หน้าฝนไง พ่อ” ดำรงตอบ ยักคิ้วนิดหนึ่ง เหมือนความมีชีวิตชีวากลับคืนมา และนายดุ่ยก็สบตากับ เดชชนะ สัพยอกกับหลานชายว่า“ให้ตาย ไอ้เฒ่าที่ทำตัวเหมือนถือศีลมายี่สิบปีคนนั้นมันตกบึงท้ายไร่ตายไปแล้วหรือไงวะ เดช”“นั่นสิ ปู่ พ่อเหมือนปลาได้น้ำใหม่...”“ระริกระรื่นเพราะผู้หญิง”แล้วปู่กับหลานก็ตบมือประสานกัน“ผมคงจะได้แม่ใหม่วัยเดียวกัน”“เฮ้ย...” ดำรงร้อง ขัดเขินเล็กน้อย “มากี่วันกันเชียว...คนทางนี้ทำท่าระรื่น...อาสาไปส่งที่สนามบิน ตกลงแอบไปคุยอะไรมา”“ระวังสาวตกใจ ไม่มาอีกนะ พ่อ เพราะเค้าโทร.
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ปรายตามอง...เอนตัวมาหาอีกนิด...“อย่า...อย่า” ชายหนุ่มร้องห้าม “นิสัยผมไม่ได้ดีนา... คุณนรี”“ไม่ดียังไงน้อ”“คุณนี่...เป็นดาวยั่วมาจากไหน”“ยั่วสวาทไม่เป็น แต่ยั่วโทสะ นี่ถนัด...”“ใครบอกว่าไม่ยั่วสวาท” เขากอด “ยั่วมาก รู้ไหม...ผมกลัวจริงๆนะ...”“ถ้างั้น ถอยห่างไปนิด...” เธองึมงำ...แต่คนที่ปากบอกว่าถอยห่างไปนิด คือคนที่กระแซะมาติดตัวเขา และสวมกอดเขาตอบ “อยากให้กลัวมากๆ...”“แล้วไงล่ะ ทำท่าเหมือนไม่กลัว”“แหม...ตัวสั่นแล้วนะเนี่ย” เอกนรีเอ่ย ลูกไฟจากกองไฟเล็กๆ แตกได้ยินเสียงเบาๆ กับเสียงแมลงกลางคืนจากต้นไม้ที่อยู่ในระดับต่ำจากเนินที่ปลูกบ้านนี้ “สั่นรอ...”“เดี๋ยวก็เจอดีตรงนี้...บนดิน...บนหญ้า ใต้ฟ้า ใต้จันทร์เสียหรอก”“ไม่เคยเจอ ถือเป็นประสบการณ์”เอกนรีตอบชัดนัก และก่อนจะโดนดี เธอก็กอดเขาไว้แน่น“ปีใหม่...จัดงานแต่ง...ไม่ต้องใหญ่มากนัก ก็ได้...”“ตอนไปขอคุณจากลุง...จะได้ไหมน้อ”“ไม่เป็นไร...ไม่ได้ก็จะแต่ง...ลุงคนเดียวตัดทิ้งได้”“น่ารักเสมอ คนดีของผม”“คุณก็หวานเสมอ จริงๆ นะ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงยอมข้ามขั้น เต็มอกเต็มใจ อยากพลีกาย...หลังจากพ
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป“รอหลังเพื่อนหนูแต่งก่อนดีกว่าค่ะ...นะคะ...ปีหน้าแล้วกัน”“อาต้องรอข้ามปีเชียวหรือ” “เป็นพ่อม่ายข้ามปี หมักได้ที่นะคะ”ดำรงหัวเราะหึๆ “อ่ะ อีกปี...ข้ามปี...รอได้...”“ให้หนูเข้าใจเรื่องราวพวกนี้ก่อนค่ะ คุณอา...”“เข้าใจอะไร”“สมัยสาวๆ พวกเราเชื่อภาษิตโบราณ...ว่าเราจะไม่ร้องเพลงในครัว เพราะจะได้ผัวแก่”ดำรงทำตาโต“หนูไม่เคยร้องเพลงในครัวเลยนะคะ ไม่ว่าครัวไทย ครัวฝรั่งหรือที่ไหนที่ทำอาหาร...หนูกลัวมีผัวแก่ แล้วนี่อะไรกันคะ...ฮือๆ...” เหมือนกิตติมาครางเล็กน้อยอีกด้วย “หนูจะมีผัวแก่...หนูสับสนค่ะ แม้หนูจะฝ่ากมือหนูไว้กับคุณอา แต่ความจริงคือหนูจะมีผัวแก่”“อย่างเดียวเลย หนูมา” เสียงดำรงอ่อนโยนนัก “ถามใจตัวเองว่ารักอาไหม...จะแก่จะหนุ่มมิใช่ปัญหา ขอเพียงมีใจ”นั่นสินะ...กิตติมาบอกตัวเอง...ขอแค่มีใจ ขอแค่รัก... ในที่สุดหล่อนก็พยักหน้ารับ ความจริง ความรัก สองอย่างเดินไปด้วยกัน หล่อนฮัมเพลงเบาๆ“ถึงแก่แล้วจะรักใครจะทำไม”“ไม่ทำไมหรอกจ้ะ หนูมา แต่ขอหอมแก้มหนูสักฟอดแล้วกันนะ”อัจฉราขอถอนตัวออกไปจากบ้าน จากการดูแลวงและทุกคน เพราะดำรงจะแต่งงานแน่ๆ ในปีหน้า หล่อนพ
เอกนรียอมจะแต่งงานกับเดชชนะ พร้อมกับเขาประกาศถอนตัวจากวงการเพลง สุดท้ายอำลาเวที คืนนี้หลังจากสามเพลงแรกผ่านไป เดชชนะเชิญผู้หญิงคนหนึ่งออกมา พร้อมกับการประกาศร้องเพลง“จะกี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน”เอกนรีแต่งตัวด้วยชุดที่เอ๋จัดหาให้...เป็นการขึ้นร้องเพลงครั้งแรกของเธอเสียงประกาศบอกว่าเธอคือผู้จัดการวงคูนแคนเธอคือยูทูปเปอร์ คือเจ้าของคลิปดังๆ หลายคลิป...บนแอพลิแคชั่นที่มาแรงต่างๆแฟนเพลงข้างล่างส่งเสียงกรี๊ดๆ เสียงเอกนรีไพเราะเพราะถูกเทรนมาไม่น้อย ที่พอจะร้องเพลงได้ จึงง่ายที่จะไม่ต้องคร่อมทำนองไม่ผิดคีย์...จบเพลงด้วยคำบอกว่า “โอป้าเดช ให้เพลงนี้กับฉันวันที่โลกของฉันถล่มลงมา วันที่ฉันถูกเท ผู้หญิงที่หลงว่าตัวเองพร้อมถูกเทกะทันหัน ต้องเยียวยาตัวเอง วันที่อ่อนแอและเขาก็บอกว่าไงนะคะ”เธอหันมาถามเขา“กี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน จะขอดูแล”เสียงยิ่งดังกว่าเดิม“กาแฟมันขม ใส่ผมแทนนม”เสียงแฟนเพลงกรี๊ดกี่ครั้งแล้ว...ไม่ได้เป็นเสียงไล่แห่ แต่เป็นเสียงชื่นชมกับโมเม้นท์นี้การยอมรับเอกนรีเดชชนะคุกเข่าลงบนเวที...ทีมงานวิ่งมาส่งดอกกุหลาบสีชมพูให้กับเขา1 ช่อใหญ่...เขาขอเอกนรีแต่งงาน“แจ่งง
“เขาเคยรักฉันมากนะ” เอื้อยฟ้าอวด “ก็ที่พังเป็นสิบๆ ปีไม่ใช่เพราะรักฉันหรือ”“จะหลงตัวเองไปถึงไหน เขาหมดแล้ว อ้อ...ตอนนี้เขามีคนรักใหม่แล้วนะ”“ใคร”ก่อนจะถึงกับหน้าถอดสี“กิตติมา เพื่อนของเอกนรี จิตแพทย์ พี่ดำรงบอกทุกคนที่บ้านว่าหลังจากเดชกับเอกนรีแต่งงานกัน เขาจะแต่งกับกิตติมา”“แต่งงาน?”“ใช่”“เขาคิดอะไร เด็กนั่นคราวลูก”“รักไง....เขารักเด็กคนนั้น...เขาดูมีชีวิตชีวาอีกหนนะ เอื้อยฟ้า นั่นคือความจริง ถอยไปจากชีวิตเขาให้ไกลเหมือนยี่สิบกว่าปีที่เธอมาจากบ้านเขา...จากชีวิตเขา จะหวนไปทำไม ผัวหรือลูกหรือ เธอไม่เคยอยากได้ เพราะเธออยากทำรายได้ จะไปเอาคนที่เธอทิ้งมาทำไม”“พูดมาก เอาลูกชายเธอคืนไป”เอ๋ อัจฉรายักไหล่ แล้วตอบหน้าตาเฉยว่า“สุดแต่เขานะ จะอยู่ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น นั่นก็พ่อเขาแท้ๆเธอปั้นเขาสิ...ปั้นเลย ต้าร์มีดีกรีนักร้อวงมากกว่าเดชอีกนะ ทำให้ได้สิ วัดฝีมือเธอกับผัวด้วย”และความจริงต้าร์ไม่ได้ยินดีที่มีพ่อตัวจริงเขาตกใจ...เขาอยากเป็นลูกเอื้อยฟ้ากับดำรง วิลลี่อาจจะดูแลเขาดี และไปขอเมญ่าให้เขา...แต่ตัวเมญ่าเองเป็นฝ่ายหนี หล่อนบอกกับพ่อว่าขอไปอยู่เมืองจีนชั่วคราวด้วยข้ออ้างว่า.
“ผมขอพูดบ้างนะ ย่า” เดชชนะเอ่ย มองดูทุกคนกล่าวคำขอบคุณออกมา “ผมรู้ทุกคน รักและห่วงผม และผมขอบอกว่าผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ตรงไหนและจะไปตรงไหนต่อ เรื่องของเอื้อยฟ้า หรือสามีเค้า...เป็นเรื่องอื่น เรื่องของคนนอก...ตอนนี้ผมห่วงแต่ต้าร์ว่าจะลงเอยแบบไหน”“เขาจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน ล่าสุดลุงบอกว่าจะไปขอเมญ่าให้เขาค่ะ”“อ่ะนะ ขอนังเด็กคนนั้น” นายดุ่ยรำพึง “จะได้ไหม”“น่าจะได้นะ...บางทีมีเมียอาจจะดีขึ้น และดีอีกข้อ นางจะได้ไม่ยุ่งกับโอป้าของคูนแคนด้วยค่ะ นางยังพยายามอยู่ตลอดนะคะ ตอดนิดตอดหน่อย ไมได้ก็ยังคุยโว...ทำเรื่องเอง”“หึง?” นายดุ่ยแกล้งถามหญิงสาวหัวเราะ “มาก...”อัจฉราเพิ่งขอเข้ามาสมทบ...“ฉันเพิ่งโทร.ไปคุยกับเอื้อยเฟ้า”“ยังไงบ้าง” ดำรงถาม “เอื้อยฟ้าพูดอะไร”“เค้าอยากได้เดชไปทำเพลง...”เดชชนะยิ้มมุมปาก “ขอในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้...”“เค้าอยากเจอเดชนะ”“เจอผม” แล้วชายหนุ่มก็ส่ายหน้า “ทำไมล่ะ เจอเค้าสักครั้งไหม”“ผมเจอมาแล้ว” เขายังจำภาพที่หล่อนชูเงินใบละพันห้าใบหน้าเวทีได้ “เริ่มต้นเจอกันครั้งแรก เค้าก็จะเอาเงินฟาดหัวผม...ห้าพัน...กับทั้งชีวิตที่ผ่านมา...ผมไม่ขอเจอครับ เ
ต้าร์รู้ตัวขึ้นมาอีกทีชีวิตก็ยิ่งบัดซบมากไปกว่าเดิม...ต้องใช้คำนี้ เขาไม่ได้สนใจจะทำตัวให้ดีขึ้นเอื้อยฟ้าวางมือมีแต่วิลลี่ที่หันมาประคบประหงมดูแล...พาไปพบหมอ...ทั้งหมอทางอายุกรรม หมอทางจิตเวช...แต่ต้าร์ก็ยังไม่ได้ดีขึ้น เพลงก็ไม่ได้ทำ และเอกนรีก็บอกกับคนเป็นลุงก่อนกลับไปบุรีรัมย์อีกครั้งว่า“ลุงต้องทบทวนหน่อยแล้วค่ะว่าจะเลี้ยงลูกชายลุงแบบไหน ให้เป็นคนเต็มคน มิใช่หมาขี้เมา เสพยา..บ้าผู้หญิง”เพราะมาอยู่กรุงเทพ ไม่มีเมญ่า ต้าร์ก็ซื้อบริการมากินถึงในบ้าน...“ติดโรคร้ายอีก จะยิ่งเสียใจนะลุง...ที่จริงหนูว่าหาเมียให้เป็นตัวเป็นตนก็ดีกับเขานะ”“เมีย?? ฮ้า...ใคร” วิลลี่ทวนอย่างฉงน“เมญ่า...ผู้หญิงงคนนั้นชื่อเมญ่า เป็นลูกสาวเสี่ยระดับเจ้าพ่อของเมือง มีโรงแรม ไปขอให้เขาสิ ลุง...เพราะตอนนี้ยัยนั่นกำลังไปแย่งยื้อเดช หนูไม่อยากเปิดศึก...อีกอย่างนางก็มีผัวแล้ว มายุ่งกับเดชชนะทำไม...จริงไหม ป้า” หันไปถามเอื้อยฟ้าเสียอีก “บอกสามีป้าไปขอลูกสะใภ้ซะ...บางทีมีเมียเป็นตัวเป็นคนอาจจะดีขึ้น แต่ค่าสินสอดคงแพงหน่อยนะ พ่อเขาดังและรวยจริงเมื่อความจริงปรากฏ ความผิดหวังของเขาก็มีเต็มที่ แต่เขาก็ยังอยากช่วยล
“เรื่องลูกของเรา...ลูกเธอกับดำรง ลูกฉันกับเอ๋”เอื้อยฟ้าไหวตัวอย่างแรง เรื่องนี้ชวนปวดหัวมาพอสมควร “ความจริง...ฉันพบเจอมันแล้ว เอื้อยฟ้า...” เสียงถอนใจหนักๆ ตามมา“ก็ดี...เราจะได้ไปถูกทาง”“ฉันจะทำเพลงต่อให้ต้าร์”“แต่เขาทำไม่ได้”“แล้วไง“ฉันจะไปเอาตัวเดชมา...”“มันคงมาหรอก” เขากระแทกเสียงใส่ “มันอยากได้เธอเป็นแม่ มันแล่นมาแต่แรกแล้ว ขอบอกหน่อยนะ เผื่อจะได้หูตาสว่าง...มันไม่เอาเธอ”เจ็บแปลบ“เพราะเธอทิ้งมันมา”“แล้วใครทำให้ฉันต้องทิ้งมา “ หล่อนเกรี้ยวกราดใส่ “เพราะใคร...ฉันเลือกคุณจนทิ้งลูก...” หล่อนเจ็บช้ำ “เห็นแก่ความรัก แล้วไง...กี่ปี...ที่ฉันทิ้งมา...วันนี้ ก็นะ...ฉันก็อยากเอาเขามาปั่น สายเลือดมีนะ...”ประตูเปิดเข้ามา ตามเคยกับการไร้มารยาทของเอกนรี หญิงสาวคนสวยก้าวเข้ามาทันได้ยินคำพูดของเอื้อยฟ้า หล่อนรีบยกมือห้าม“ขอนะ เอกนรี...อย่าเสือกกับเรื่องนี้” คำแรงตามเคยเสือกเอกนรีหัวเราะเบาๆ“เรื่องของแม่ลูก เธอไม่เกี่ยว”หญิงสาวนั่งลง “ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันกับเขาจะแต่งงานกัน”เอื้อยฟ้าเบิกตากว้าง “อย่าหวัง”“หือ...ว่าไงนะ คุณป้า”“อย่าหวัง ว่าฉันจะยอม”“ไม่ยอม ในฐานะอะไรล่ะ คุ
“ไม่ต้องขอ...ลุย”“เดี๋ยวๆ ไม่ดีเลย ลุยอะไร...ต้องแบบนี้สิ...” เขาก้มหน้าลงมา...มือข้างหนึ่งแตะแผ่นหลัง หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบนั้น...ไม่ใช่จูบสะท้านโลก แต่เป็นจูบสะท้านใจได้อย่างมาก“แน่ใจหรือ นรี”วิลลี่เอ่ยถามเมื่อเธอกลับมาบอกกล่าวกับเขาว่าเธอกับ เดชชนะจะแต่งงานกัน“หนูรับชีวิตแบบนั้นได้จริงหรือ”“ทำไมจะไม่ได้คะ”“ลุงไม่อยากจะเชื่อเลย”“เป็นความจริงค่ะ”“แต่ลุงก็โอเคนะ”“ลุงยอมรับเขา...” เอกนรีแสดงท่าประหลาดใจนัก“อยากรู้ไหมว่าทำไม”“ค่ะ”“เพราะลุงคิดว่าเดชชนะน่าเป็นลูกของลุงกับอัจฉรา”เอกนรีหัวเราะขำๆ“ทำไมหนูหัวเราะเยาะ”“น่าจะใช่ค่ะ”“หมายความว่าไง”“น่าจะเป็นนายต้าร์มากกว่านะ”“ทำไม” เขายังกังขา“ตรงๆ นะ เพราะนิสัยหรือสันดานของนายต้าร์เหมือนลุง’แม้อยากโกรธหลานสาว แต่วิลลี่ก็โกรธไม่ลง และยังคิดว่าเพราะเอกนรีจะอ้างเช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาสายเลือด หากยอมรับว่าชอบกับเดชชนะ“หนูกลัวเรื่องสายเลือดหรือ ลูกพี่กับลูกน้อง...ใช่ไหม”“เปล่าค่ะ...หนูไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก...แม้อาจจะมีข้อห้ามทางวิทยาศาสตร์ แต่เราก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง เลือดยังไม่ได้ชิดมากมาย แต่เพราะเขาไม่ใช่ค่ะ...ข้อเดีย
เดชชนะกลายเป็นนักร้องสุดฮิทสุดฮอทเพราะความสามารถผสมหน้าตาอันหล่อเหลา อีกทั้งเพลงของเขาก็โดนใจคนทุกวัย และเขาเป็นเหมือนหนุ่มน่าเห็นใจ FC สาวๆ จึงมีเข้ามาหาเขามากมาย สิ่งนี้บาดตาและลงไปบาดใจต้าร์มากมาย เป็นรอยแผลและแฝงด้วยแรงอาฆาตมาดร้าย เขามองเห็นทางจะทำลายชื่อเสียงของเดชชนะ โดยอาศัยการร่วมมือจากใครบางคนเมญานี“เป็น FC เดชหน่อยสิ”หล่อนมองหน้าเขา ประคองไว้ในสองมือ“ไม่หวงเหรอ”“อย่าล่าแต้มไหมล่ะ”“ก็น่าสนใจ”เพราะหล่อนชอบสะสมแต้มอยู่แล้ว และอยากลอง เดชชนะดูบ้าง แต่การเข้าถึงเขายากมาก“จะหาทางไหนดีนะ นอกจากตัวเขาจะเข้าถึงยาก ยังมีตรงนั้นอีก”“นังเอกนรีหรือ” ต้าร์ถาม“หมั่นไส้มัน”“กลัวมันทำไม” ต้าร์ยุส่ง“มันดูแล...”“เราจะช่วย”“โจมตีตรงนั้นก่อน”จึงมีข่าวร้ายออกมามากมายเหลือเกินในช่วงสามวันนี้...โจมตีถึงเอกนรี ถึงความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้น...และการเข้ามาทำงานให้กับวงคูนแคน เพราะจะมาคว้าตัวโอป้าไปเอง พวกFC เริ่มฮือฮาแกมหวงแหน...แต่เมญานีเจาะไม่ถึงตัวเดชชนะ มยุรีป้องกันเต็มที่ และตัวเดชชนะก็ไม่เคยเปิดช่องให้หล่อนเลย เมญานีเลยรามือถอยไปเอง หล่อนบอกตัวเองอย่างผยองว่าผู้หญิงอย่าง