“แม่ผม...แม่เอ๋ อัจฉรา”เดชชนะเดินมาโอบบ่าของอัจฉราจากประตูด้านหลัง ที่ทะลุออกไปหาเขตบ้าน กระซิบบอกเบาๆ“ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร มาจากไหน แม่เอ๋อย่าแสดงออกอะไรนะครับ เชื่อผมเถิดว่าผมรับมือได้หมด”เขารีบบอกหล่อนเสียก่อนเป็นการปรามเอกนรีและกิตติมายกมือไหว้หล่อนเกือบจะพร้อมกัน“หมอมา กิตติมา เป็นจิตแพทย์ และเอกนรี ที่จะมาเป็นผู้จัดการวงของเราครับ แม่เอ๋ จะทำงานกับยุ”อัจฉรามองหน้าสวยๆนั้น...ยกมือรับไหว้แล้วปล่อยมือลง มีคำถามทันที“เธอจะมาทำวงลูกทุ่ง เธอทำอะไรได้บ้าง รู้จักลูกทุ่งดีแค่ไหน”“หนูร้องเพลงลูกทุ่งได้ค่ะ โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่งของนางฟ้าลูกทุ่งอย่างเอื้อยฟ้า อรลออ ซูยองฮวา...เธอเป็น ป้าสะใภ้ของหนู...หนูโตมากับเพลงที่เธอทำกับลุงของหนู ลุงวิลลี่...”“พวกเขาปล่อยเธอมาทำเพลงคูนแคนได้ยังไงกัน เขาเพิ่งแจ้งจับต้าร์ เรื่องลิขสิทธิ์เพลง”“เพราะหนูอยากมา ไม่มีใครห้ามหนูได้ค่ะ” คำตอบเรียบร้อยนัก ไม่ใช่เวลาจะเอ่ยถึงเรื่องร้าวฉานของเธอกับป้าสะใภ้อย่างเอื้อยฟ้า “คุณเดชกับยุเต็มใจรับหนูเอาไว้ ให้เวลาพิสูจน์ ฝีมือของหนูว่าจะพาวงไปได้ไกลสุดถึงไหน ส่วนเรื่องแจ้งจับ หนูไม่เกี่ยว เรื่องของลุงกับป้า”อ
ประตูด้านหลังถูกผลักเข้ามา พร้อมกับคนถูกกักบริเวณ7 วันเข้ามายืนตระหง่าน...ต้าร์ แทมโป้อยู่ตรงนั้นและเขาได้เห็นภาพในคาเฟ่...และผู้หญิงที่เบือนหน้ามามองเขาโดยเหมือนกำลังโอบกอดเดชชนะอยู่ใคร...สวย...ผ่องผุดละออต่อการมองเห็นนัก“ใครจะเป็นโอป้า...” เขาถาม...เสียงห้วนกระด้างเอกนรีมองดูเขา......ลูกยัยป้ามหาภัย นายตัวแสบมาแล้ว...เธอยิ้มให้กับต้าร์ เอ่ยแนะนำตัวเอง“ฉันเอกนรี ผู้จัดการวงคนใหม่ของคูนแคน...โอป้าของวง...เดชชนะ คูนแคน”ต้าร์เดินเข้ามา...ที่ฝังหัวเขาตอนนี้คือการถูกแย่งชิงความสำคัญของวง...“เดช ไหนว่านายไม่ต้องการ...นี่นายทำอะไร...จ้างผู้จัดการวงมาจากไหน...มาทำอะไร ทำวง...หรืออะไร ทำไมไม่มีการบอกฉันก่อนเลย...”อัจฉรามาขวางเอาไว้ก่อนที่ลูกชายจะถึงตัวเดชชนะ ด้วยท่าทางหงุดหงิดโมโหเพียงนั้น“ต้าร์...เดชทำในสิ่งที่ควรทำ วงไม่มีผู้จัดการมาดูแล...”“อ้อ ตกลง รู้กันหมดทุกคน”“แม่เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้”เดชชนะขยับตัว แต่ช้ากว่ามยุรี“ฉันเอง ต้าร์ เพราะฉันทำหน้าที่รักษาการตรงนี้อยู่ ฉันเหนื่อย...เอกนรีคือเพื่อนฉัน...มาจากกทม. มีความสามารถจะจัดการกับวงร่วมกันกับฉัน ที่ไม่บอกนาย ก็เพรา
“เอกนรีครับ ปู่ พ่อ...เอกนรี ดำรงไท” เดชชนะบอกตามตรง “หลานลุงวิลลี่ หลานลุง...”ดำรงตัวชานายดุ่ยเบิกตากว้าง“วิลลี่ ดำรงไท เป็นลุงของหนูค่ะ...” เธอยกมือพนมกลางอก “กราบค่ะ อย่าเพิ่งตัดสินหนูเพราะหนูเป็นหลานเขา หนูเป็นหลานลุง พ่อแม่หนูตายหมดตอนหนูสิบขวบ ลุงวิลลี่เลยรับหนูเป็นลูกบุญธรรม พาหนูมาอยู่กับป้ามหาภัย”“หือ ใครนะ ป้ามหาภัย”นั่นเป็นคำที่เดชชนะเองก็ได้ยินเช่นกัน“เอื้อยฟ้า ซูยองฮวา...ป้ามหาภัย เค้าไม่ชอบหนู พยายามหาทางกำจัดหนูตลอด” เอื้อยฟ้าเป็นนางร้าย“เธอก็ร้ายกะเค้า” มยุรีเอ่ย “เป็นร้ายกับร้าย”กิตติมาก็พยักหน้าเห็นด้วย “พอกัน”เอกนรีเลยหัวเราะ “เพื่อการอยู่รอด” ราวกับแก้ตัว “นี่หนูเจอผู้ชายเท อยู่ไม่ได้ ยุเคยชวนหนูมาทำงานก่อนหน้า แต่หนูเพิ่งมาตัดสินใจ เหมือนหนีมาพึ่งเย็น...และรับข้อเสนอหนูได้”“เงินเดือนผู้จัดการแค่พันบาท”“พันเดียวเองหรือ” นายดุ่ยเอ่ยถาม “ทำไมน้อยจัง”“หนูขอที่พัก อาหาร...และเวลาที่หนูจะได้สงบใจหลังจากโดนเท...เรื่องเป็นหลานลุงวิลลี่ อย่ากังวลนะคะ หนูไม่ได้มาเอาความลับอะไรของคูนแคน...เพียงแต่หนูอยากเห็นยัยป้าเต้น...”“ยุพูดเรื่องที่อ
“เจ้าเดชมันโตแล้วนะ พ่อ...”ก่อนจะถูกขัดเพราะต้าร์เดินนำหน้าอาดๆ เข้ามา ดำรงลอบถอนใจ รับรู้ความวุ่นวายที่จะตามมาและจริงดังคาดไม่มีผิด“พ่อ เดชมันรับผู้จัดการวง ไม่ได้ปรึกษาใครเลยนะ เอามาทำไม...”“ก็ได้ช่วยแบ่งเบางาน...มันมาบอกอยู่ตะกี้”“พ่อเห็นดีด้วยหรือ”“ปู่ด้วย” นายดุ่ยเอ่ย “ปู่ว่าก็ดีนะ จะได้คืนวงกลับมาไว...แกล่ะ พร้อมแค่ไหนที่จะยืนหน้าเวที...ได้ยินว่าแกไม่อยากให้เดชมันออกไปแทนแก ต้าร์เอ๊ย...หากอยากเด่นดังไฟส่องหน้า แกต้องทำด้วยตัวเอง...ไม่ใช่ไม่ทำแล้วยังกันท่าเดชมันอีก มันก็พี่ชายแกนะ”อัจฉราเข้ามาอีกคน หล่อนไม่ได้พูดอะไร นอกจากดูท่าที“เดชเพิ่งอวดว่าจะเป็นโอป้าบนเวที”“แล้วไง”“ผู้หญิงคนนั้นจะล่อให้เดชมันหลง มัวเมา” ต้าร์เอ่ยเน้นๆ “ผมตะหากควรจะเป็นโอป้า...”“แกอยากเป็นโอป้าหรอกหรือ” นายดุ่ยถามคำใหม่ของเขา เกี่ยวพันกับเกาหลี...เอื้อยฟ้า นายดุ่ยหนักใจเงียบๆต้าร์พยักหน้ารับ“แล้วทำไมแกไม่ชวนขวาย...มันอยู่ที่แกต้องสร้างทำเอง...”“ปู่ก็บอกเดชมันสิว่าให้มันอยู่ข้างหลัง...ผมจะออกนอกหน้าเอง...ผมทำได้ เดชมันดีแต่พูด พอวงรับงานมันก็เสนอหน้า ตัดหน้าผมทุกที ทำไมผมจะทำไม่ได้”แรงฮึดม
เอกนรีรับฟัง ต้มน้ำอาบเอง...เอาก็เอา...“ต้องการสาวใช้ส่วนตัวไหม”เขาเอ่ยถาม“ไม่ค่ะ ฉันดูแลตัวเองได้...ไม่ต้องมี...ส่วนเรื่องอาหาร ไม่ทำหรอก ไปกินด้วยที่เรือนกลางน่าจะได้...”เธอมีที่พักใหม่..และคืนนี้กิตติมาจะยังอยู่ค้างเป็นเพื่อนในคืนแรก ส่วนมยุรีก็บอกว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนด้วย ก่อนที่เดชชนะจะแยกตัวไป เธอขอคุยกับเขาตามลำพัง กันเพื่อนสองคนพ้นออกไปเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง เธอเอ่ยถามตรงประเด็น“คุณเป็นแฟนเด็็็กคนนั้น?”“ไม่ใช่” คำตอบหนักแน่น“แต่...”“ไม่มีแต่...ดาหวันคือน้อง”“แล้ว...”“ดาหวันคงรักเขาจริงๆ หากดาหวันทำร้ายคุณ ผมก็ขอโทษคุณแทนแล้วกัน”“ขอโทษแทน?”“ในฐานะพี่ชาย...หากน้องทำอะไรที่ทำให้คุณไม่พอใจ...ผมก็ต้องขอโทษ จริงไหม”“ฉันจะจัดงานแต่งงานให้กับเขา...” เธอเอ่ย“ไหวหรือนั่น”“ทำไมคิดว่าฉันไม่ไหว”“ไม่ไหวอย่าฝืน จะต้องทำเก่งไปทำไม...แค่โดนเท...โดนทิ้ง...ไม่ได้โดนฆ่าสักหน่อย...”“ไม่เจอกับตัวเองนี่” เธอกอดอกแน่น ตาวับวาวเหมือนจะเคือง “ช่างมันเหอะ เพลงร้องว่าไงนะ” เธอเปลี่ยนเรื่องถาม “จะกี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน”เธอแหงนหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อย “ฉันไม่ได้สับสน ฉันเข้าใจบทที่
เมฆดำ... เอกนรีรำพึงและกาแฟร้อนๆ ก็มาถีง...กาแฟ เธอสั่งเมื่อวันวาน..บาริสต้าหนุ่ม...ในนามโอป้ารูปงามมานำเสิร์ฟด้วยตัวเอง...เขาร้องเป็นเพลงเบาๆ..they were clouds in your coffeeclouds in your coffeeเอกนรีถือถ้วยกาแฟค้างไว้...มองคนร้องเพลง“โอป้าร้องเพลงสากลหรือคะ”“ผมคิดว่าท่อนนี้คือชีวิตคุณตอนนี้...โน่น...เหมือนเมฆฝนบนฟ้า...เมฆดำในถ้วยกาแฟ เพลงนี้เขียนไว้...แต่ความยุ่งยากที่คุณสลัดออกไปได้ทุกเมื่อ อย่าเก็บเอาไว้อีก ก็เท่านั้นเอง เรื่องง่ายๆ ที่ควรทำ”“ฉันก็ชอบเพลงนี้นะ แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาฟังอีกหนวันนี้...”“ตอนเช้าอย่างนี้ด้วย” กิตติมาแทรก “ร้องให้จบเพลงสิคะ...เสียงคุณน่าฟัง”“หมดกัน โอป้าร้องเพลงสากล...” มยุรียังส่ายหน้ากับญาติหนุ่ม และเริ่มรู้สึกได้มากขึ้นว่าเดชชนะกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างไม่เคยมาก่อนกับเพศตรงข้าม...เมื่อตอนมีดาหวันทมาป้วนเปี้ยนใกล้ชิดแม้จะเข้านอกออกในบ้านนี้ได้ แต่ไม่ใช่แบบนี้แน่นอน...เดชชนะไม่เคยร้องเพลงปลอบขวัญหรือให้กำลังใจกับดาหวันอาหารเช้าเสิร์ฟถึงที่...พร้อมกับเพลงที่ร้องให้ฟังเดชชนะบอกกับเอกนรี...“ทุกคนมีเมฆดำผ่านเข้ามา มันเหมือนความทุกข์ มหาทุกข์
เอื้อยฟ้าตัดสินใจแล้วที่จะต้องปั้นนักร้องคนใหม่ให้กับบริษัทความสนใจของหล่อนมุ่งตรงไปที่ วงคูนแคนซึ่งมีนักร้องนำคือต้าร์ แทมโป้ และเดชชนะ คูนแคนหล่อนจะเดินทางไปดูการแสดงสดที่บุรีรัมย์ด้วยตัวเองกับเรื่องนี้หล่อนได้ชวนวิลลี่ด้วย เขามองหน้าหล่อน ราวกับว่าหล่อนกำลังทำสิ่งแปลกประหลาดอย่างยิ่ง เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้“ทำไมไม่หาคนอื่น ที่ไม่ใช่คนพวกนั้น“ความจริงลูกชายฉันคือคนที่อยู่ตรงนั้น ฉันตามหาประวัติเขาแล้ว ต้าร์ แทมโป้เคยมาเข้าบ้านเติมฝัน เค้าเดบิ๊วต์ตัวเองแล้วและกำลังทำเพลงกับวง เดินสายมีงานตลอด”“ทำไมต้องเป็นพวกมัน” คำถามซ้ำ“มันไม่ง่ายเหมือนกัน ยังจะต้องออกแรงมากนักที่จะดึงมา ก่อนเราจะทำเพลงได้สบายๆ คุณจะไปกับฉันด้วยไหม”“ไปเสนอหน้าให้พวกมันด่ากลับมาเหรอ”“เชื่อฉันเถอะ ต้องได้ ต้องสำเร็จ”“เราหานักร้องคนอื่นก็ทัน”“ตอนนี้ที่ฉันคิด เราควรจะทำตัวนักร้องหลังจากเรามีนางฟ้าลูกทุ่ง ควรจะมีเทพบุตรลูกทุ่ง พ่อนักร้องพระเอกลูกทุ่งคนที่กำลังดังก็ถอนตัวออกไปจากบริษัทใหญ่แล้ว รัศมีเขาไม่เท่าเก่าอีกต่อไปที่เราจะดึงเขามา เป็นโอกาสที่เราจะฉวยใครมาทำพระเอกลูกทุ่งซักคนนึง รูปหล่อ เสียงเพราะแล้ว
เดชชนะมองลงมา...ป้าคนนั้น...ชูเงินเหนือหัว โบกไหวๆไม่เคยมีแบบนี้บ่อยนัก...สาวๆ ให้ดอกไม้ ให้ขนม...ให้ภาพถ่าย...แต่ให้เงินสดๆ ไม่เจอบ่อยนัก เคยมีเหมือนกันก็ใบละร้อย...นี่ใบละพัน หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้าผู้หญิงวัยป้า...ที่เขาได้ยินเสียงตะโกนบอกกันป้าในชุดกางเกงเกงขายาว เสื้อดอก หัวโพกผม...ใส่แว่นตากรอบโต...เขาโน้มตัวลงมารับเห็นใกล้ๆเดชชนะใจหายวาบ...มือที่แตะเงินแล้วแทบจะดึงกลับเอื้อยฟ้านั่นเอื้อยฟ้าหล่อนมาทำไมหน้าเวที“รับไปสิจ๊ะ พ่อหนุ่ม” เสียงบอกเขาถอยกลับ...ไม่รับ หันหลังเดินจากไป...ใจเต้นแรง...เขาจะขึ้นเพลงได้ไหม...เพลงที่ไม่คิดว่าขจะร้อง จะเก็บไว้ให้ต้าร์ร้องรอบดึกเขาขึ้นเพลงนั้นหัวใจซ่อนชู้หมุนตัวกลับมา มองตรงไปหน้าเวทีด้านล่างที่ “ยัยป้า” ยังยืนอยู่ ขึ้นเพลงความเกลียดยังสะท้อนผ่านเนื้อเพลง...คิวเพลงไม่ใช่...กระดาษในมือบอกอยู่แต่เธอเพิ่งมา ไม่แม่นเรื่องเพลงเท่ามยุรี จึงเอนตัวไปถาม“เขาควรจะร้องเพลงอื่นนี่...และไม่เกริ่นก่อนเข้าเพลง ร้องเลย...มีอะไร”“ผิดพลาด...”มยุรีบอก “เพลงนี้ คืนนี้ของต้าร์”และเจ้าตัวก็ปราดมาทันที“ไหนว่าคืนนี้เพลงหัวใจซ่อนชู้ของฉันไง ยุ...ทำ
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ปรายตามอง...เอนตัวมาหาอีกนิด...“อย่า...อย่า” ชายหนุ่มร้องห้าม “นิสัยผมไม่ได้ดีนา... คุณนรี”“ไม่ดียังไงน้อ”“คุณนี่...เป็นดาวยั่วมาจากไหน”“ยั่วสวาทไม่เป็น แต่ยั่วโทสะ นี่ถนัด...”“ใครบอกว่าไม่ยั่วสวาท” เขากอด “ยั่วมาก รู้ไหม...ผมกลัวจริงๆนะ...”“ถ้างั้น ถอยห่างไปนิด...” เธองึมงำ...แต่คนที่ปากบอกว่าถอยห่างไปนิด คือคนที่กระแซะมาติดตัวเขา และสวมกอดเขาตอบ “อยากให้กลัวมากๆ...”“แล้วไงล่ะ ทำท่าเหมือนไม่กลัว”“แหม...ตัวสั่นแล้วนะเนี่ย” เอกนรีเอ่ย ลูกไฟจากกองไฟเล็กๆ แตกได้ยินเสียงเบาๆ กับเสียงแมลงกลางคืนจากต้นไม้ที่อยู่ในระดับต่ำจากเนินที่ปลูกบ้านนี้ “สั่นรอ...”“เดี๋ยวก็เจอดีตรงนี้...บนดิน...บนหญ้า ใต้ฟ้า ใต้จันทร์เสียหรอก”“ไม่เคยเจอ ถือเป็นประสบการณ์”เอกนรีตอบชัดนัก และก่อนจะโดนดี เธอก็กอดเขาไว้แน่น“ปีใหม่...จัดงานแต่ง...ไม่ต้องใหญ่มากนัก ก็ได้...”“ตอนไปขอคุณจากลุง...จะได้ไหมน้อ”“ไม่เป็นไร...ไม่ได้ก็จะแต่ง...ลุงคนเดียวตัดทิ้งได้”“น่ารักเสมอ คนดีของผม”“คุณก็หวานเสมอ จริงๆ นะ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงยอมข้ามขั้น เต็มอกเต็มใจ อยากพลีกาย...หลังจากพ
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป“รอหลังเพื่อนหนูแต่งก่อนดีกว่าค่ะ...นะคะ...ปีหน้าแล้วกัน”“อาต้องรอข้ามปีเชียวหรือ” “เป็นพ่อม่ายข้ามปี หมักได้ที่นะคะ”ดำรงหัวเราะหึๆ “อ่ะ อีกปี...ข้ามปี...รอได้...”“ให้หนูเข้าใจเรื่องราวพวกนี้ก่อนค่ะ คุณอา...”“เข้าใจอะไร”“สมัยสาวๆ พวกเราเชื่อภาษิตโบราณ...ว่าเราจะไม่ร้องเพลงในครัว เพราะจะได้ผัวแก่”ดำรงทำตาโต“หนูไม่เคยร้องเพลงในครัวเลยนะคะ ไม่ว่าครัวไทย ครัวฝรั่งหรือที่ไหนที่ทำอาหาร...หนูกลัวมีผัวแก่ แล้วนี่อะไรกันคะ...ฮือๆ...” เหมือนกิตติมาครางเล็กน้อยอีกด้วย “หนูจะมีผัวแก่...หนูสับสนค่ะ แม้หนูจะฝ่ากมือหนูไว้กับคุณอา แต่ความจริงคือหนูจะมีผัวแก่”“อย่างเดียวเลย หนูมา” เสียงดำรงอ่อนโยนนัก “ถามใจตัวเองว่ารักอาไหม...จะแก่จะหนุ่มมิใช่ปัญหา ขอเพียงมีใจ”นั่นสินะ...กิตติมาบอกตัวเอง...ขอแค่มีใจ ขอแค่รัก... ในที่สุดหล่อนก็พยักหน้ารับ ความจริง ความรัก สองอย่างเดินไปด้วยกัน หล่อนฮัมเพลงเบาๆ“ถึงแก่แล้วจะรักใครจะทำไม”“ไม่ทำไมหรอกจ้ะ หนูมา แต่ขอหอมแก้มหนูสักฟอดแล้วกันนะ”อัจฉราขอถอนตัวออกไปจากบ้าน จากการดูแลวงและทุกคน เพราะดำรงจะแต่งงานแน่ๆ ในปีหน้า หล่อนพ
เอกนรียอมจะแต่งงานกับเดชชนะ พร้อมกับเขาประกาศถอนตัวจากวงการเพลง สุดท้ายอำลาเวที คืนนี้หลังจากสามเพลงแรกผ่านไป เดชชนะเชิญผู้หญิงคนหนึ่งออกมา พร้อมกับการประกาศร้องเพลง“จะกี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน”เอกนรีแต่งตัวด้วยชุดที่เอ๋จัดหาให้...เป็นการขึ้นร้องเพลงครั้งแรกของเธอเสียงประกาศบอกว่าเธอคือผู้จัดการวงคูนแคนเธอคือยูทูปเปอร์ คือเจ้าของคลิปดังๆ หลายคลิป...บนแอพลิแคชั่นที่มาแรงต่างๆแฟนเพลงข้างล่างส่งเสียงกรี๊ดๆ เสียงเอกนรีไพเราะเพราะถูกเทรนมาไม่น้อย ที่พอจะร้องเพลงได้ จึงง่ายที่จะไม่ต้องคร่อมทำนองไม่ผิดคีย์...จบเพลงด้วยคำบอกว่า “โอป้าเดช ให้เพลงนี้กับฉันวันที่โลกของฉันถล่มลงมา วันที่ฉันถูกเท ผู้หญิงที่หลงว่าตัวเองพร้อมถูกเทกะทันหัน ต้องเยียวยาตัวเอง วันที่อ่อนแอและเขาก็บอกว่าไงนะคะ”เธอหันมาถามเขา“กี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน จะขอดูแล”เสียงยิ่งดังกว่าเดิม“กาแฟมันขม ใส่ผมแทนนม”เสียงแฟนเพลงกรี๊ดกี่ครั้งแล้ว...ไม่ได้เป็นเสียงไล่แห่ แต่เป็นเสียงชื่นชมกับโมเม้นท์นี้การยอมรับเอกนรีเดชชนะคุกเข่าลงบนเวที...ทีมงานวิ่งมาส่งดอกกุหลาบสีชมพูให้กับเขา1 ช่อใหญ่...เขาขอเอกนรีแต่งงาน“แจ่งง
“เขาเคยรักฉันมากนะ” เอื้อยฟ้าอวด “ก็ที่พังเป็นสิบๆ ปีไม่ใช่เพราะรักฉันหรือ”“จะหลงตัวเองไปถึงไหน เขาหมดแล้ว อ้อ...ตอนนี้เขามีคนรักใหม่แล้วนะ”“ใคร”ก่อนจะถึงกับหน้าถอดสี“กิตติมา เพื่อนของเอกนรี จิตแพทย์ พี่ดำรงบอกทุกคนที่บ้านว่าหลังจากเดชกับเอกนรีแต่งงานกัน เขาจะแต่งกับกิตติมา”“แต่งงาน?”“ใช่”“เขาคิดอะไร เด็กนั่นคราวลูก”“รักไง....เขารักเด็กคนนั้น...เขาดูมีชีวิตชีวาอีกหนนะ เอื้อยฟ้า นั่นคือความจริง ถอยไปจากชีวิตเขาให้ไกลเหมือนยี่สิบกว่าปีที่เธอมาจากบ้านเขา...จากชีวิตเขา จะหวนไปทำไม ผัวหรือลูกหรือ เธอไม่เคยอยากได้ เพราะเธออยากทำรายได้ จะไปเอาคนที่เธอทิ้งมาทำไม”“พูดมาก เอาลูกชายเธอคืนไป”เอ๋ อัจฉรายักไหล่ แล้วตอบหน้าตาเฉยว่า“สุดแต่เขานะ จะอยู่ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น นั่นก็พ่อเขาแท้ๆเธอปั้นเขาสิ...ปั้นเลย ต้าร์มีดีกรีนักร้อวงมากกว่าเดชอีกนะ ทำให้ได้สิ วัดฝีมือเธอกับผัวด้วย”และความจริงต้าร์ไม่ได้ยินดีที่มีพ่อตัวจริงเขาตกใจ...เขาอยากเป็นลูกเอื้อยฟ้ากับดำรง วิลลี่อาจจะดูแลเขาดี และไปขอเมญ่าให้เขา...แต่ตัวเมญ่าเองเป็นฝ่ายหนี หล่อนบอกกับพ่อว่าขอไปอยู่เมืองจีนชั่วคราวด้วยข้ออ้างว่า.
“ผมขอพูดบ้างนะ ย่า” เดชชนะเอ่ย มองดูทุกคนกล่าวคำขอบคุณออกมา “ผมรู้ทุกคน รักและห่วงผม และผมขอบอกว่าผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ตรงไหนและจะไปตรงไหนต่อ เรื่องของเอื้อยฟ้า หรือสามีเค้า...เป็นเรื่องอื่น เรื่องของคนนอก...ตอนนี้ผมห่วงแต่ต้าร์ว่าจะลงเอยแบบไหน”“เขาจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน ล่าสุดลุงบอกว่าจะไปขอเมญ่าให้เขาค่ะ”“อ่ะนะ ขอนังเด็กคนนั้น” นายดุ่ยรำพึง “จะได้ไหม”“น่าจะได้นะ...บางทีมีเมียอาจจะดีขึ้น และดีอีกข้อ นางจะได้ไม่ยุ่งกับโอป้าของคูนแคนด้วยค่ะ นางยังพยายามอยู่ตลอดนะคะ ตอดนิดตอดหน่อย ไมได้ก็ยังคุยโว...ทำเรื่องเอง”“หึง?” นายดุ่ยแกล้งถามหญิงสาวหัวเราะ “มาก...”อัจฉราเพิ่งขอเข้ามาสมทบ...“ฉันเพิ่งโทร.ไปคุยกับเอื้อยเฟ้า”“ยังไงบ้าง” ดำรงถาม “เอื้อยฟ้าพูดอะไร”“เค้าอยากได้เดชไปทำเพลง...”เดชชนะยิ้มมุมปาก “ขอในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้...”“เค้าอยากเจอเดชนะ”“เจอผม” แล้วชายหนุ่มก็ส่ายหน้า “ทำไมล่ะ เจอเค้าสักครั้งไหม”“ผมเจอมาแล้ว” เขายังจำภาพที่หล่อนชูเงินใบละพันห้าใบหน้าเวทีได้ “เริ่มต้นเจอกันครั้งแรก เค้าก็จะเอาเงินฟาดหัวผม...ห้าพัน...กับทั้งชีวิตที่ผ่านมา...ผมไม่ขอเจอครับ เ
ต้าร์รู้ตัวขึ้นมาอีกทีชีวิตก็ยิ่งบัดซบมากไปกว่าเดิม...ต้องใช้คำนี้ เขาไม่ได้สนใจจะทำตัวให้ดีขึ้นเอื้อยฟ้าวางมือมีแต่วิลลี่ที่หันมาประคบประหงมดูแล...พาไปพบหมอ...ทั้งหมอทางอายุกรรม หมอทางจิตเวช...แต่ต้าร์ก็ยังไม่ได้ดีขึ้น เพลงก็ไม่ได้ทำ และเอกนรีก็บอกกับคนเป็นลุงก่อนกลับไปบุรีรัมย์อีกครั้งว่า“ลุงต้องทบทวนหน่อยแล้วค่ะว่าจะเลี้ยงลูกชายลุงแบบไหน ให้เป็นคนเต็มคน มิใช่หมาขี้เมา เสพยา..บ้าผู้หญิง”เพราะมาอยู่กรุงเทพ ไม่มีเมญ่า ต้าร์ก็ซื้อบริการมากินถึงในบ้าน...“ติดโรคร้ายอีก จะยิ่งเสียใจนะลุง...ที่จริงหนูว่าหาเมียให้เป็นตัวเป็นตนก็ดีกับเขานะ”“เมีย?? ฮ้า...ใคร” วิลลี่ทวนอย่างฉงน“เมญ่า...ผู้หญิงงคนนั้นชื่อเมญ่า เป็นลูกสาวเสี่ยระดับเจ้าพ่อของเมือง มีโรงแรม ไปขอให้เขาสิ ลุง...เพราะตอนนี้ยัยนั่นกำลังไปแย่งยื้อเดช หนูไม่อยากเปิดศึก...อีกอย่างนางก็มีผัวแล้ว มายุ่งกับเดชชนะทำไม...จริงไหม ป้า” หันไปถามเอื้อยฟ้าเสียอีก “บอกสามีป้าไปขอลูกสะใภ้ซะ...บางทีมีเมียเป็นตัวเป็นคนอาจจะดีขึ้น แต่ค่าสินสอดคงแพงหน่อยนะ พ่อเขาดังและรวยจริงเมื่อความจริงปรากฏ ความผิดหวังของเขาก็มีเต็มที่ แต่เขาก็ยังอยากช่วยล
“เรื่องลูกของเรา...ลูกเธอกับดำรง ลูกฉันกับเอ๋”เอื้อยฟ้าไหวตัวอย่างแรง เรื่องนี้ชวนปวดหัวมาพอสมควร “ความจริง...ฉันพบเจอมันแล้ว เอื้อยฟ้า...” เสียงถอนใจหนักๆ ตามมา“ก็ดี...เราจะได้ไปถูกทาง”“ฉันจะทำเพลงต่อให้ต้าร์”“แต่เขาทำไม่ได้”“แล้วไง“ฉันจะไปเอาตัวเดชมา...”“มันคงมาหรอก” เขากระแทกเสียงใส่ “มันอยากได้เธอเป็นแม่ มันแล่นมาแต่แรกแล้ว ขอบอกหน่อยนะ เผื่อจะได้หูตาสว่าง...มันไม่เอาเธอ”เจ็บแปลบ“เพราะเธอทิ้งมันมา”“แล้วใครทำให้ฉันต้องทิ้งมา “ หล่อนเกรี้ยวกราดใส่ “เพราะใคร...ฉันเลือกคุณจนทิ้งลูก...” หล่อนเจ็บช้ำ “เห็นแก่ความรัก แล้วไง...กี่ปี...ที่ฉันทิ้งมา...วันนี้ ก็นะ...ฉันก็อยากเอาเขามาปั่น สายเลือดมีนะ...”ประตูเปิดเข้ามา ตามเคยกับการไร้มารยาทของเอกนรี หญิงสาวคนสวยก้าวเข้ามาทันได้ยินคำพูดของเอื้อยฟ้า หล่อนรีบยกมือห้าม“ขอนะ เอกนรี...อย่าเสือกกับเรื่องนี้” คำแรงตามเคยเสือกเอกนรีหัวเราะเบาๆ“เรื่องของแม่ลูก เธอไม่เกี่ยว”หญิงสาวนั่งลง “ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันกับเขาจะแต่งงานกัน”เอื้อยฟ้าเบิกตากว้าง “อย่าหวัง”“หือ...ว่าไงนะ คุณป้า”“อย่าหวัง ว่าฉันจะยอม”“ไม่ยอม ในฐานะอะไรล่ะ คุ
“ไม่ต้องขอ...ลุย”“เดี๋ยวๆ ไม่ดีเลย ลุยอะไร...ต้องแบบนี้สิ...” เขาก้มหน้าลงมา...มือข้างหนึ่งแตะแผ่นหลัง หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบนั้น...ไม่ใช่จูบสะท้านโลก แต่เป็นจูบสะท้านใจได้อย่างมาก“แน่ใจหรือ นรี”วิลลี่เอ่ยถามเมื่อเธอกลับมาบอกกล่าวกับเขาว่าเธอกับ เดชชนะจะแต่งงานกัน“หนูรับชีวิตแบบนั้นได้จริงหรือ”“ทำไมจะไม่ได้คะ”“ลุงไม่อยากจะเชื่อเลย”“เป็นความจริงค่ะ”“แต่ลุงก็โอเคนะ”“ลุงยอมรับเขา...” เอกนรีแสดงท่าประหลาดใจนัก“อยากรู้ไหมว่าทำไม”“ค่ะ”“เพราะลุงคิดว่าเดชชนะน่าเป็นลูกของลุงกับอัจฉรา”เอกนรีหัวเราะขำๆ“ทำไมหนูหัวเราะเยาะ”“น่าจะใช่ค่ะ”“หมายความว่าไง”“น่าจะเป็นนายต้าร์มากกว่านะ”“ทำไม” เขายังกังขา“ตรงๆ นะ เพราะนิสัยหรือสันดานของนายต้าร์เหมือนลุง’แม้อยากโกรธหลานสาว แต่วิลลี่ก็โกรธไม่ลง และยังคิดว่าเพราะเอกนรีจะอ้างเช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาสายเลือด หากยอมรับว่าชอบกับเดชชนะ“หนูกลัวเรื่องสายเลือดหรือ ลูกพี่กับลูกน้อง...ใช่ไหม”“เปล่าค่ะ...หนูไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก...แม้อาจจะมีข้อห้ามทางวิทยาศาสตร์ แต่เราก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง เลือดยังไม่ได้ชิดมากมาย แต่เพราะเขาไม่ใช่ค่ะ...ข้อเดีย
เดชชนะกลายเป็นนักร้องสุดฮิทสุดฮอทเพราะความสามารถผสมหน้าตาอันหล่อเหลา อีกทั้งเพลงของเขาก็โดนใจคนทุกวัย และเขาเป็นเหมือนหนุ่มน่าเห็นใจ FC สาวๆ จึงมีเข้ามาหาเขามากมาย สิ่งนี้บาดตาและลงไปบาดใจต้าร์มากมาย เป็นรอยแผลและแฝงด้วยแรงอาฆาตมาดร้าย เขามองเห็นทางจะทำลายชื่อเสียงของเดชชนะ โดยอาศัยการร่วมมือจากใครบางคนเมญานี“เป็น FC เดชหน่อยสิ”หล่อนมองหน้าเขา ประคองไว้ในสองมือ“ไม่หวงเหรอ”“อย่าล่าแต้มไหมล่ะ”“ก็น่าสนใจ”เพราะหล่อนชอบสะสมแต้มอยู่แล้ว และอยากลอง เดชชนะดูบ้าง แต่การเข้าถึงเขายากมาก“จะหาทางไหนดีนะ นอกจากตัวเขาจะเข้าถึงยาก ยังมีตรงนั้นอีก”“นังเอกนรีหรือ” ต้าร์ถาม“หมั่นไส้มัน”“กลัวมันทำไม” ต้าร์ยุส่ง“มันดูแล...”“เราจะช่วย”“โจมตีตรงนั้นก่อน”จึงมีข่าวร้ายออกมามากมายเหลือเกินในช่วงสามวันนี้...โจมตีถึงเอกนรี ถึงความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้น...และการเข้ามาทำงานให้กับวงคูนแคน เพราะจะมาคว้าตัวโอป้าไปเอง พวกFC เริ่มฮือฮาแกมหวงแหน...แต่เมญานีเจาะไม่ถึงตัวเดชชนะ มยุรีป้องกันเต็มที่ และตัวเดชชนะก็ไม่เคยเปิดช่องให้หล่อนเลย เมญานีเลยรามือถอยไปเอง หล่อนบอกตัวเองอย่างผยองว่าผู้หญิงอย่าง