Share
บทที่ 212
Related chapters
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 213
ในเวลาเดียวกัน เซลีนก็เห็นซาบริน่าด้วยเธอทั้งสองไม่ได้เจอกันนานถึงหกปี ตอนนี้ เซลีนสวมใส่เครื่องประดับจำพวกเพชรพลอยไปทั่วทั้งตัว ความหรูหราหมาเห่าประจักษ์ตาทุกสายเธอแต่งตัวเหมือนผู้ดีชั้นสูงผู้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดซาบริน่าเยาะเย้ยในใจของเธอ 'ช่างเป็นการเผชิญหน้าที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เสียจริง ๆ'เธอจ้องมองเซลีนด้วยสายตาอันแหลมคมและเย็นชา สายตานั้นกำลังจะบอกว่าเธอต้องการชีวิตของเซลีนมากเท่าใดเมื่อหกปีที่แล้วตอนที่เธอยังอยู่ในเรือนจำ แม้ว่าจะเกลียดตระกูลลินน์มากเหลือทน แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้มองว่าเซลีนเป็นศัตรูเหมือนเช่นตอนนี้ แม้กระนั้น ตอนนี้ซาบริน่าประทับตราให้เซลีนและคนตระกูลลินน์เป็นศัตรูของเธอจนหมดแล้วศัตรูตัวฉกาจ!ในอดีต แม้เซลีนจะเป็นคนที่ก่ออาชญากรรมเอง แต่ครอบครัวลินน์กลับใส่ร้ายป้ายสีซาบริน่าและส่งเธอเข้าไปนอนในลูกกรงแทน ยิ่งไปกว่านั้น ลินคอล์นยังหลอกให้ซาบริน่ากลายเป็นเครื่องบรรณาการของชายหนุ่มที่กำลังจะจบชีวิตตัวเองลง แต่ความจริงแล้ว ชายผู้นั้นคือเซบาสเตียน แต่ครอบครัวลินน์ไม่ได้บอกเธอหลังจากที่ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ แต่พวกเขากลับใส่ร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแทน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 214
หนึ่งในนั้นชี้นิ้วมาทางเธอและเริ่มเปิดปากพูด “ผู้หญิงคนนั้นไง ตัวเป็น ๆ เลยด้วย”“เฮ้อ ในที่สุดนายท่านเซบาสเตียนก็พบผู้หญิงคนนี้แล้ว!”“นางคนร้ายนั่น! ในที่สุดก็ถูกนายท่านเซบาสเตียนจับตัวได้เสียที”“ตอนนี้ไม่มีทางที่ผู้หญิงคนนี้จะหนีรอดไปได้อีกแล้ว”“สมน้ำหน้า! ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอนำหายนะมาสู่พวกลูกคนรวยนับไม่ถ้วน และเธอยังทำลายงานแต่งงานของนายท่านเซบาสเตียนด้วย เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบโดยตรงจนทำให้คุณเซลีนต้องแท้งลูกไป”“ผู้หญิงคนนี้กลับมาแล้ว ครั้งนี้ทั้งตระกูลฟอร์ดและตระกูลชอว์คงจะไม่ปล่อยเธอไปแน่ ๆ!”“ฉันอยากจะเห็นกับตาจริง ๆ ว่าเธอจะตายยังไง!”“นายท่านเซบาสเตียนจะต้องถลกหนังผู้หญิงคนนี้ทั้งเป็นอย่างแน่นอน!”“แค่ถลกหนังมันคงเบามือไปมั้ง แต่ดู แล้วท่านเซบาสเตียนจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่”มีคนสองสามคนด่าทอซาบริน่า ไอโนะเห็นคนเหล่านี้โจมตีแม่ของเธอพร้อม ๆ กัน เธอจึงซ่อนตัวด้วยความกลัวที่ด้านหลังขาของแม่และกอดไว้ด้วยมือทั้งสองข้างไนเจลเอ่ยถามอย่างซื่อตรง “นี่… นี่ลูกของเธอเหรอ?”“ธุรกิจอะไรของคุณไม่ทราบ?” ซาบริน่าเอ่ยถาม“เจ้าตัวน้อยตรงนี้กับหมอนั้น… ดูคล้าย ๆ กันนะว่าไห
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 215
ซาบริน่าพูด “อยู่… อยู่ที่บ้านคุณน่ะเหรอ?”เซบาสเตียนไม่ได้ตอบเธอ เพียงแต่จับมือของไอโนะแล้วเดินออกไปเท่านั้น ไอโนะก็เดินตามเขาออกไปอย่างว่าง่าย จังหวะการเดินของทั้งพ่อตัวโตและเจ้าตัวเล็กนั้นสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจซาบริน่าเดินตามไป และตกตะลึงเมื่อเห็นทั้งสองความรู้สึกผสมปนเปเกิดขึ้นภายในใจเธอ เธอคิดว่าเมื่อตอนที่เซบาสเตียนยังเป็นเด็ก เขาไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีจากตระกูลฟอร์ด และเขาจะต้องรู้สึกเช่นไรกับการที่ป้าเกรซต้องหอบเขาไปต้องนู้นทีตรงนี้ทีกระนั้น ลูกสาวของเธอก็มีชะตากรรมเช่นเดียวกันเธอเดินตามหลังคู่พ่อลูกไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากรถไปเพียงหนึ่งก้าว ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาจากด้านข้าง ชายคนนั้นดูเหมือนเขาจะอายุราวห้าสิบหรือหกสิบ เขามีใบหน้าที่อวบอิ่ม ศีรษะล้านเตียน และมีผมเหลือเพียงไม่กี่เส้นบนศีรษะทั้งสองข้าง แม้จะหวีผมปัดขึ้นมา การซ่อนศีรษะล้านเลื่อมเช่นนั้นก็เป็นเรื่องยากชายชราเดินตรงหน้าของเซบาสเตียนอย่างตื่นเต้นและขยันขันแข็ง และพูดอย่างสุภาพว่า “นายท่านเซบาสเตียน คุณ... คุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอครับ?”เซบาสเตียนหันไปมองชายชราด้วยท่าทางเย็นชา "ใคร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 216
ชายชราคนนี้เป็นชายชราสกปรกตัณหากลับตัวพ่อ!เมื่อสักครู่ เขาได้ยินผู้คนกล่าวถึงซาบริน่า ดังนั้น เขาจึงรู้ว่าซาบริน่ากลับมาในครั้งนี้ได้เพราะถูกนายท่านเซบาสเตียนจับตัวมา เขารู้ด้วยว่าเซบาสเตียนคงจะไม่ปล่อยซาบริน่าไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน เขาจึงเกิดเเรงบันดาลใจนี้ขึ้นมาทันที เขาคิดว่าจะสามารถสร้างความพึงพอใจให้กับนายท่านเซบาสเตียนได้ พร้อมทั้งเขาเองก็จะได้รื่นเริงกับของเล่นชิ้นใหม่ของตนซึ่งผู้คนทั่วเซ้าท์ ซิตี้ต่างพากันริษยาและชังน้ำหน้าในเวลาเดียวกันช่างเป็นความคิดที่ปราดเปรื่องเสียจริงชายชราความคิดสกปรกจ้องมองซาบริน่าด้วยความยินดี จากนั้นจึงหัวเราะและพูดว่า “เธอเป็นแค่นางผู้หญิงราคาถูก ฉันแค่จัดการทำธุระให้นายท่านเซบาสเตียนก็เท่านั้น”"โครม!" ขณะที่ชายชราสกปรกพูดจบประโยคและก่อนที่จะรู้ตัว เขาก็ล้มลงหลังจากถูกไอโนะผลัก ร่างอ้วนที่หนักเกือบ 100 กิโลกรัมล้มลงกับพื้น เนื้อเยื่อไขมันทั้งหมดในร่างกายของเขากระตุกอย่างผิดรูปผิดร่างก่อนที่เขาจะได้สติ เซบาสเตียนก็มองคิงส์ตันเชิงให้สัญญาณ คิงส์ตันก็เข้าใจในทันทีและลากชายชราออกไป“นายท่านเซบาสเตียน… คุณ… คุณไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมแล้วเหรอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 217
เซบาสเตียนโน้มตัวและโอบอุ้มซาบริน่าไว้ในอ้อมแขน และเอ่ยถามราวกับมีนัยแอบแฝง “นั่งทั้งเครื่องบินแถมยังนั่งรถต่ออีก เธอไม่คิดว่าตัวเองจะเหนื่อยล้าและมีกลิ่นเหม็นไปทั่วเพราะการเดินทางไกลตั้งนานสองนานแบบนั้นบ้างเหรอ? ตอนนี้เธอก็ควรไปอาบน้ำล้างตัวให้สดชื่นได้แล้ว”เมื่อพูดไปเช่นนั้นแล้ว ชายผู้นั้นไม่สนใจกับท่าทีตื่นตกใจและการพยายามดิ้นรนของซาบริน่าเลย เขาเพียงแต่พาเตียงไปยังห้องนอนของทั้งสองซาบริน่าเคยอยู่ในห้องนอนของเขามาก่อน นั่นคือเมื่อหกปีที่แล้ว และเธอเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดอย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ เขากลับพาเธอไปยังห้องนอนเขาอีกเหรอ?ซาบริน่ายังคงดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง “เซบาสเตียน ฟอร์ด ถ้าคุณอยากให้ฉันอาบน้ำ ฉันอาบเองได้ ช่วยปล่อยฉันลงด้วยค่ะ ถ้าคุณยังอุ้มฉันอยู่แบบนี้ ฉัน… ฉันจะโทรแจ้งตำรวจจริง ๆ ด้วย!”“โทรแจ้งตำรวจ?” ชายคนนั้นเย้ยหยันอย่างเย็นชา “ผู้หญิงที่ติดหนี้ฉันตั้งสิบล้าน อีกทั้งยังอยู่ในบ้านฉันอย่างเธอเนี้ยนะ เธอแน่ใจเหรอว่าโทรหาตำรวจแล้วจะทำอะไรได้? หรือไม่ เธอก็อยากจะปลุกลูกสาวเธอให้ตื่นขึ้นมาตอนนี้เลยล่ะ?”ซาบริน่าพูดไม่ออกเธอหยุดดิ้นรน ณ ตอนนั้น และปล่อยให้เขาอุ้มเธอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 218
แล้วลูกของฉันล่ะ?ลูกของฉันไร้เดียงสาแค่ไหน?เมื่อหกปีก่อน ตอนที่รู้ว่าคุณเป็นพ่อของเด็กที่อยู่ในท้องฉัน ฉันไม่ควรยืนหยัดต่อสู้เพื่อลูกและตัวฉันเองบ้างรึไง?ก็แน่นอนแหละ ถึงคุณจะรู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกคุณ คุณก็ไม่ต้องการอยู่ดี เพราะเราไม่มีความรู้สึกต่อกัน ถ้ามองข้ามเรื่องที่ว่าคุณไม่รู้ว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือฉัน หรือรู้ก็ตามเถอะ คุณอาจไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้ แต่คงฆ่าฉันไปนานแล้วใช่ไหม?ที่ฉันพูดทั้งหมดนี้เพื่อบอกคุณว่าหกปีก่อน ตอนที่ฉันโดนตราหน้าว่าเป็นตัวหายนะจากทุกสายตาในเมืองเซ้าท์ ซิตี้ ฉันแค่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่แล้วดันเข้าไปพัวพันกับวังวนของคุณเท่านั้น ฉันติดอยู่ระหว่างคุณ ไนเจล ครอบครัวลินน์ ฉันเป็นเหมือนตัวตลกตัวหนึ่งฉันทำอะไรผิดเหรอ?ฉันไม่ได้ยั่วยวนไนเจล และก็ไม่เคยอยากมักใหญ่ใฝ่สูงอย่างการคบหากับคุณด้วยซ้ำถึงอย่างนั้น พวกคุณทุกคนกลับต้อนฉันจนมุมทุกทาง ผู้หญิงที่พ่อแม่ก็ตายจากไปหมดแล้วอย่างฉัน แถมยังมีลูกด้วย ช่วยบอกทีได้ไหม คุณฟอร์ด ฉันจะมีปัญญาที่ไหนไปสร้างความวุ่นวายขนาดนั้นได้?คุณฟอร์ด และการที่คุณเยาะเย้ยฉันแบบนี้ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่นเสมอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 219
ซาบริน่าดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่ยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งของชายผู้นี้ก็ยิ่งตรึงเธอไว้ได้มากเท่านั้น ในแง่ของความแข็งแกร่ง เธอไม่คู่ควรกับเขาเลย แม้ว่าจะมีเธอรวมกันเป็นสิบคน ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่ซาบริน่าจะหลุดพ้นจากอ้อมกอดนี้ไปได้แรงขัดขืนจากการต่อสู้ของเธอเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าการต่อสู้ของเธอไม่มีความหมายเลย เมื่อเธอจากเมืองเคียร์รายและตามเขากลับมายังเซ้าท์ ซิตี้ เมื่อเขาพาเธอกลับจากโรงพยาบาล เมื่อเธอพาไอโนะมา และก้าวเข้าไปในบ้านของเขาอีกครั้ง เป็นสิ่งที่กำหนดเอาไว้แล้วว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธอในลักษณะเช่นนี้เธอตั้งคำถามกับตนเอง 'เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนอย่างนั้นเหรอ?''เธอปรารถนาสิ่งนี้มาโดยตลอดเลยไม่ใช่เหรอ?''หลังจากหลายปีผ่านไป แม้ว่าเธอจะหนีจากการไล่ล่าเขาไปได้ในทุกครั้ง แต่เธอก็ยังมีความหวังอยู่ในใจเสมอ''มันยากสำหรับเธอที่จะหนีไปพร้อมกับไอโนะและเซย์น แม้เซยน์จะดีกับเธอมาก แต่เธอก็ยังเป็นเพียงเพื่อนกับเขาเท่านั้น เธอไม่เคยลืมเรื่องเซบาสเตียนไปได้เลยไม่ใช่เหรอ?'ซาบริน่าไม่ดิ้นรนอีกต่อไปในช่วงเวลานี้ ริมฝีปากของชายผู้นั้นก็ได้เข้ามาครอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 220
นอกจากนี้ยังมีกระเบื้องเคลือบในอ่างอาบน้ำ เมื่อนอนลงบนนั้น เราสามารถสัมผัสได้ถึงความเพลิดเพลินของน้ำร้อนที่พัดมากระทบร่างกาย ความรู้สึกนั้นไม่น้อยไปกว่าความรู้สึกของการแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนเลยซาบริน่าไม่เคยใช้อ่างอาบน้ำหรูหราเช่นนี้มาก่อนในชีวิต ทันทีที่ชายคนนั้นโยนเธอลงไปในน้ำ เธอก็รู้สึกหายใจไม่ออก เธอตื่นตระหนกและพยายามจะปีนขึ้นไปอย่างสิ้นหวังละอองน้ำในอ่างอาบน้ำพุ่งกระเด็นตกลงบนใบหน้าของเธอ และนั่นทำให้ซาบริน่าลืมตาไม่ได้ เธอโบกมืออย่างบ้าคลั่งและตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”เดิมทีเธอว่ายน้ำไม่เป็น และเพราะเธอถูกชายคนนั้นตรึงเอาไว้ หัวใจจึงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ดังนั้นเธอจึงไม่สังเกตว่าระดับน้ำในอ่างอาบน้ำสูงมากสุดก็แค่เพียงต้นขาเท่านั้นในขณะนี้ซาบริน่าเปียกปอนไปด้วยหยดน้ำ เหงื่อ และน้ำตาบนใบหน้าซึ่งทำให้เธอดูน่าสงสารเป็นพิเศษผู้ชายคนนั้นก็ก้าวลงไปในอ่างอาบน้ำพร้อมกับเยาะเย้ย แล้วจับเธอไว้ในอ้อมแขนเพื่อให้เธอมั่นคง “ดูตัวเองบ้างสิ! ทำอย่างกับว่าฉันเหวี่ยงเธอลงทะเลอย่างนั้นแหละ ก็แค่อ่างอาบน้ำเล็ก ๆ ที่เธอกลัวก็เพราะคิดเองเออเองทั้งนั้นแหละ กลัวเพราะว่ายน้ำ
Latest chapter
