บทที่ 29

“หนึ่งอาทิตย์ไม่ได้แปลว่าให้คุณกลับบ้าน และผมไม่ได้หมายความว่าครั้งเดียวจบ ไม่สนุกหรือไง ไม่ชอบเหรอ” ให้ตายสิเขาถามออกมาได้ยังไง ไม่มีใครตอบได้หากไม่ใช่คู่รัก เสร็จแล้วถึงจะถามว่าชอบหรือเปล่า แต่นี่เธอถูกบังคับ จริงอยู่อารมณ์นั้นมันอาจจะชอบ...

“ไม่!” เธอตอบอย่างหนักแน่นและเสียงเข้มพร้อมกับดวงตาคู่สวยมองเขาราวกับจะฆ่าเพราะความโกรธ

“ไม่ แล้วใครครางลั่นห้อง ใครขอร้องอ้อนวอนผม ยอมรับมาเถอะไม่ต้องอาย เวลาอารมณ์มันพาไปใกล้จะถึงจุดสุดยอดก็เป็นกันทุกคน แต่เสร็จแล้วกรุณายอมรับเสียว่า ชอบ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน แต่นุ่มนวล พลางยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งเธอเกลียดรอยยิ้มนี้

“หยาบคาย”

“อืม นึกย้อนดู คุณใช้ปากเก่งเหมือนกันนะ เสียดายที่ผมไม่ได้บอกให้... มันคงจะเร่าร้อนไม่น้อยเลย” เขายั่วยุเธอด้วยน้ำเสียงพร่า

“คุณมัน...” เธอไม่รู้จะด่าเขาด้วยคำไหนเพราะเสียเปรียบทุกอย่างจึงได้แต่ดิ้นรนเพื่อที่จะให้หลุดพ้นไปจากเงื้อมมือทว่ามือหนาก็แข็งราวกับเหล็ก

“ก็ตัวเองครางน่ะ รับไม่ได้เหรอ หืม เอาใหม่ก็ได้นะ”

“ไม่ ปล่อยพิ้งค์!”

“ผมบอกว่าอย่ามาขึ้นเสียงและผมจะไม่ปล่อย เพราะมันยังไม่จบ” จบคำเขาจึงรั้งเธอเข