เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 918
บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1
ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้วติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียนเอี๊ยดเย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือกระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้นเห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”เย่ซิวตกใจมากรีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้วจากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไปไม่มีประโยชน์!เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 2
“ไปให้พ้น แกไอ้คนเถื่อนตัวเหม็น อย่าเข้ามาในรถของฉันนะ และห้ามแตะต้องคุณปู่ของฉันด้วย!”เซี่ยชิงชิงแยกเขี้ยวยิงฟัน กางกรงเล็บของเธอเหมือนกับลูกแมวขี้โมโหเย่ซิวโกรธแล้ว ‘หญิงคนนี้คงไม่ปกติสินะ?!’เขาคว้าข้อมือของเซี่ยชิงชิง ออกแรงแล้วลากเธอออกมาเซี่ยชิงชิงพยายามดิ้นอย่างหนัก "กรี๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้นักเลงตัวเหม็น!"เพียะ เพียะ!เย่ซิวไม่ตามใจเธออยู่แล้ว จับเอวเธอขึ้นมาโดยตรงแล้วตีแรง ๆ สองทีร่างอ้อนแอ้นของเซี่ยชิงชิงชะงักกึก เธอหันไปมองเย่ซิวด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ "นาย...นายถึงกับ…!"เย่ซิวโยนเซี่ยชิงชิงลงกับพื้น ขู่เธออย่างดุร้ายว่า "หุบปากไปเลย ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอตรงนี้แหละ! ในที่รกร้างห่างไกลแบบนี้ เธอหนีไม่รอดหรอก แม้แต่สัตว์ร้ายก็ยังเอาชนะฉันไม่ได้ ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน!"เซี่ยชิงชิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันทีเย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธออีก เขาหันหลังแล้วกลับเข้าไปในรถเขาตรวจชีพจรของชายชราก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นพยักหน้าเล็กน้อย หยิบเข็มเงินออกมา หลังฆ่าเชื้อแล้ว จึงฝังเข็มลงไปบนจุดชีพจรของชายชราอย่างรวดเร็วแต่เดิมชายชรามีอาการหายใจติดขัดแต่หลังจา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 3
เพียะ!หนึ่งฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดไปที่หน้าของเซี่ยชิงชิงใบหน้าที่ขาวผ่องและเนียนละเอียดของเธอบวมขึ้นในทันทีนั้นเสียงตบที่คมชัด ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ทำให้เซี่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง บอดี้การ์ดทั้งสองคนเองก็ตกตะลึงเช่นกันเซี่ยชิงชิงยกมือขึ้นกุมหน้า ความรู้สึกเจ็บและร้อนผ่าว รวมถึงความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุดทำเอาเธอแทบบ้าคลั่งเสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นทันที "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเธอ มองไปที่เซี่ยเจี๋ยแล้วพูด “หลานสาวของคุณกำเริบเสิบสาน ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ผมก็เลยช่วยสั่งสอนเธอแทนให้ มีปัญหาอะไรไหมครับ?"เซี่ยเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอก หลานสาวฉันคนนี้ หยิ่งผยองมากเกินไปแล้วจริง ๆ"“คุณปู่ ฆ่าเขา รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้เลย!” เซี่ยชิงชิงตีโพยตีพาย คนทั้งคนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกตบหน้า“หุบปาก!”เซี่ยเจี๋ยตะคอก เขาปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธออกมานิดหน่อย “ดูเหมือนว่าปกติปู่จะตามใจหลานจนเสียคนแล้วจริง ๆ รีบขอโทษผู้มีพระคุณเย่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งหลานเรียนจบ อย่าคิดว่าจะได้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 4
จ้าวเฉียนเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ เมื่อเห็นฉากนี้เขาก็ตะโกนทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"ชายฉกรรจ์หลายสิบคนยั้งมือ“พ่อ?” จ้าวเฟิงตกตะลึง “พ่อมาทำอะไรที่นี่?”จ้าวเฉียนถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"จ้าวเฟิงอธิบายเหตุการณ์ให้จ้าวเฉียนฟังด้วยเสียงทุ้มต่ำดวงตาของจ้าวเฉียนเป็นประกาย ความคิดของเขาหมุนวนอย่างรวดเร็วเขาเข้าใจสถานการณ์อย่างคร่าว ๆ แล้ว น่าจะเป็นเย่ซิวคนนี้ที่บังเอิญช่วยเซี่ยเจี๋ย แต่ขณะเดียวกันก็ดันไปทำให้เซี่ยชิงชิงขุ่นเคืองใจ จึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นต้องบอกว่าจ้าวเฉียนสมกับที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าจริง ๆเขาโบกมือ "อย่างนั้นก็ลงมือเถอะ"แต่ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เย่ซิวก็โพล่งขึ้น "คุณคือจ้าวเฉียนงั้นเหรอ?"ที่นี่คืออาคารของบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป และในพินัยกรรมที่อาจารย์ทิ้งไว้ให้นั้น ยังได้ทิ้งข้อมูลคร่าว ๆ เกี่ยวกับจ้าวเฉียนเอาไว้ด้วยจ้าวเฟิงโกรธมาก "ชื่อของพ่อฉัน แกอยากจะเรียกก็เรียกได้หรือไง? ไอ้คนเถื่อน!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเขา "เป็นคุณจริง ๆ เยี่ยมเลย ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ"“โอ้?” จ้าวเฉียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "คนเถื่อนที่เพิ่งลงมาจากเขาอย่างนาย มีธุระอะไรกับฉ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 5
ที่หน้าร้าน หญิงวัยกลางคนชี้ไปที่เย่ซิวแล้วตะโกนเสียงดังลั่น "ไสหัวไปให้ไกล ๆ เลย อย่ามาขัดขวางธุรกิจของฉัน!"ในความเห็นของเธอ เย่ซิวซึ่งสวมชุดผ้าขี้ริ้วและสะพายถุงผ้าเก่า ๆ ไม่ต่างอะไรจากขอทานเย่ซิวพูดว่า "ผมไม่ใช่ขอทาน ผมมาซื้อเสื้อผ้า ผมมีเงิน"หญิงวัยกลางคนกอดอกและเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า "ขอทานอย่างแกจะมีเงินสักเท่าไหร่เชียว สิบหยวนหรือว่ายี่สิบหยวนล่ะ? แกไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้หรอกนะ ห้ามเข้ามาในร้านของฉัน อย่าทำให้ร้านของฉันสกปรก"เย่ซิวระงับความโกรธ "ผมบอกคุณไปแล้วนี่ว่าผมมีเงิน ถ้าคุณเปิดร้านทำธุรกิจ ทำไมถึงไม่ให้ผมเข้าไปล่ะ?"หญิงวัยกลางคนโกรธมาก "แกยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ? ถ้าไม่ไป ฉันจะไม่ยั้งมือแล้วนะ"หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบไม้กวาดข้างประตูขึ้นมาและจ้องเย่ซิวด้วยสีหน้าดุร้าย“พี่ชายคนนี้ อยากจะซื้อเสื้อผ้าเหรอคะ? มาที่ร้านฉันก็ได้นะ”ทันใดนั้นเอง เสียงอ่อนหวานเสียงหนึ่งก็ดังมาจากร้านข้าง ๆ เย่ซิวหันกลับไปมอง เห็นว่าเธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปีกำลังพูดกับเขาอย่างเขินอายเธอดูไร้เดียงสามาก สวมกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาวผมถูกถักเป็นเปียสอง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 6
“โรงพยาบาลโทรมา พ่อของฉันเขา..ฮึก.ฮือ..”หญิงสาวร้องไห้ปานจะขาดใจ พยายามก้าวเท้าออกไปทันที "ไม่ได้การ ตอนนี้ฉันต้องไปโรงพยาบาล"เย่ซิวตามมาทันในที่สุด "ให้ฉันไปกับเธอเอง"หญิงสาวไม่อาจประคองสติได้ดังเดิม เธอต้องการไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เย่ซิวช่วยเธอปิดประตูร้านทั้งหมดจากนั้น แท็กซี่คันหนึ่งก็เข้ามาจอดที่ข้างทางทั้งสองคนรีบเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว เย่ซิวตะโกนบอกคนขับว่า "ไปโรงพยาบาล ด่วนเลยครับ!""ได้!"คนขับเหยียบคันเร่งอย่างแรง จนรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วหญิงสาวส่งเสียงร้องตกใจอย่างไม่ทันระวัง ร่างกายของเธอโน้มไปข้างหน้ากะทันหัน เกือบจะชนเข้ากับเบาะด้านหน้าเย่ซิวเอื้อมมือไปคว้าเธออย่างรวดเร็วแต่การยื่นมือไปคว้าตัวเธอ กลับเป็นสร้างปัญหาขึ้นแทนเย่ซิวรีบหยุดการกระทำดังกล่าวทันที "ขอโทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจ"หญิงสาวส่ายหน้าอย่างไม่ถือสา ถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติเธอคงจะเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก แต่ตอนนี้จิตใจของเธอจดจ่อเพียงเรื่องของผู้เป็นพ่อเท่านั้นทันใดนั้น คนขับก็สบถขึ้น "ให้ตายเถอะ! ข้างหน้ารถติดเป็นบ้า ดูเหมือนจะมีอุบัติเหตุ""ฉันจะทำยังไงดี?" เธอกังวลมา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 7
"หยุดนะ! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทำเรื่องบ้า ๆ กับคนไข้ของฉัน!" หมอคนสวยโกรธมากจนหน้าขึ้นสีแดง แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจหมอชายหลายคนเมื่อเห็นการกระทำของเย่ซิว ก็พากันมาล้อมตัวเขาเอาไว้เย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจคนเหล่านี้และมองไปที่หญิงสาว "นี่คือพ่อของเธอ ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะตัดสินใจให้ช่วยหรือไม่"ในการรักษาผู้ป่วย ขั้นตอนแรกคือต้องได้รับความยินยอมจากครอบครัวเสียก่อน"ฉัน... พี่ได้โปรดช่วยพ่อด้วยเถอะ อย่างไรเสียผลลัพธ์ที่ได้ก็ไม่มีทางแย่ไปกว่านี้แล้ว หมออย่าทำให้พี่เขาต้องลำบากใจเลย"หมอคนสวยพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า "น้องสาว อย่าไปหลงกลเขานะ เด็กคนนี้มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนดี!""หุบปาก!"ทันใดนั้น เย่ซิวก็ตะโกนขึ้นเสียงดังเสียงของเขาดังราวกับเสือคำรามอย่างดุร้ายทำให้ทุกคนในหอผู้ป่วยต่างตกใจ แววตาของพวกเขาก็เผยให้เห็นความกลัว มีเพียงผู้ป่วยที่ไร้สติและหญิงสาว เย่ซิวตะคอกอย่างเย็นชา "แม้แต่คนในครอบครัวเขาก็เห็นด้วย พวกคุณคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าพูดอะไรแบบนี้?"หลังจากพูดแล้ว เย่ซิวจึงเพิกเฉยต่อคนที่หว่าดกลัว และเขาเริ่มดำเนินการทันทีขั้นแรก เขาฆ่าเชื้อเข็ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 8
อาจเป็นเพราะไม่ทันได้ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน หลิ่วเมิ่งอิ๋นจึงลืมเก็บเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งเอาไว้เย่ซิวถึงกับคอแห้ง เขาละสายตาไปมองอย่างอื่นอย่างทำตัวไม่ถูกแต่ในขณะเดียวกันเขากลับลุกขึ้นนั่งสมาธิและเริ่มฝึกพระสูตรราชาแห่งยาเมื่อหกเดือนที่แล้วเขาฝึกฝนจนถึงจุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ระดับเก้าและเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่หาได้ยากในรอบพันปี ตามที่อาจารย์ของเขาเคยกล่าวไว้ ระดับที่สูงกว่าจอมยุทธ์ระดับเก้า ถือเป็นคนละโลกกันอย่างสิ้นเชิงในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาไม่ว่าเย่ซิวจะฝึกฝนมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถทะลวงผ่านไปอีกขั้้นได้……หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลิ่วเมิ่งอิ๋นก็กลับมาและเริ่มทำอาหารไม่นานนัก กลิ่นหอมก็โชยออกมาเย่ซิวหยุดฝึกฝนและเดินไปที่ห้องครัวจึงได้เห็นหลิ่วเมิ่งอิ๋นทำอาหารอย่างจริงจังภาพตรงหน้าให้ความรู้สึกที่อบอุ่นมากหลิ่วเมิ่งอิ๋นเป็นหญิงสาวที่มีความเป็นกุลสตรีและน่ารักอย่างไม่ต้องสงสัยปกติเด็กผู้หญิงทั่วไปในวัยนี้ยังเรียนหนังสืออยู่ แต่เธอกลับต้องแบกรับภาระอันหนักอึ้งของชีวิต"พี่เย่ ทำไมพี่มาที่นี่ได้ล่ะ ห้องครัวมีเต็มควันเต็มไปหมด พี่ไปรอข้างนอกเถอะ"เย่ซิวส่ายหน้า
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 918
ไม่อย่างนั้นข้อมูลที่เขาได้คัดลอกมาจากหลี่อวี่ถงครั้งก่อนก็คงเสียเปล่าเส้นทางที่สำนักโอสถจะเดินในอนาคตจะไม่เหมือนกับประเทศจ้านอิงตี้ที่สร้างสิ่งประหลาดและไร้มนุษยธรรมแต่เป้าหมายคือการพัฒนายาดัดแปลงพันธุกรรมที่ช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายมนุษย์ เมื่อผสานกับวรยุทธ์และพลังภายในจะสามารถสร้างยอดฝีมือจำนวนมากขึ้นมาได้ยอดฝีมือเหล่านี้จะมีศักยภาพสูงกว่า ไม่มีผลข้างเคียง และไม่ทำลายความสมดุลของธรรมชาติเย่ซิวมองไปที่พนักงานสาว “ตอนนี้เสี่ยวเยวี่ยต้องการสารอาหารเยอะ ๆ แต่จำไว้ว่าต้องหลีกเลี่ยงอาหารที่มีไขมันมากเกินไปหลังจากกินอะไรเสร็จแล้วก็ให้ไปพักผ่อน ผมจะค้างที่นี่คืนนี้ดูว่าคนที่วางยาพิษจะปรากฏตัวหรือเปล่า”พนักงานสาวรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของเย่ซิวจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่และกล่าวขอบคุณเขาซ้ำไปซ้ำมาเธอวุ่นอยู่กับการดูแลจนกระทั่งถึงช่วงค่ำหลังจากเสี่ยวเยวี่ยทานอาหารเสร็จแล้วก็ล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะเข้าไปพักผ่อนในห้องสำหรับคนที่เพิ่งหายจากอาการป่วยหนัก การนอนหลับให้เพียงพอถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเมื่อจัดการดูแลให้เสี่ยวเยวี่ยนอนหลับอย่างเรียบร้อยแล้ว พนักงานสาวก็หยิบชุดเปล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 917
เย่ซิวจับชีพจรของเด็กสาวที่ชื่อเสี่ยวเยวี่ยไม่นานนักคิ้วของเขาก็ขมวดแน่นพนักงานสาวเห็นสีหน้าของเย่ซิว ใจเธอก็พลันหล่นวูบ “เสี่ยวเยวี่ยเป็นอะไร? คุณอย่าทำให้ฉันกลัวสิ”“ร่างกายของเธอไม่ใช่อาการกล้ามเนื้อฝ่อลีบ แต่ถูกพิษ”“อะไรนะ? พิษเหรอ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้!”เย่ซิวหันไปเอ่ยกับพนักงานสาว “ไปเอาแก้วน้ำพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งมาหน่อย”เธอรีบวิ่งออกไปทันที ส่วนเย่ซิวก็หยิบเข็มเงินออกมาเมื่อเธอเอาแก้วน้ำมาให้ เย่ซิวก็ใช้เข็มเงินเจาะนิ้วมือของเสี่ยวเยวี่ยเบา ๆ แล้วกดลงเล็กน้อยหยดเลือดสีดำไหลออกมาหยดหนึ่งพร้อมกับกลิ่นเหม็นรุนแรงที่แผ่ออกมาสีหน้าของเย่ซิวจริงจังมาก “นี่เป็นพิษร้ายแรงและมันได้ฝังลึกถึงกระดูกและระบบไหลเวียนโลหิตแล้ว”พนักงานสาวโกรธจนตัวสั่น “ใครกันที่ใจร้ายขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นพวกเขา? ทำไมต้องทำร้ายเสี่ยวเยวี่ยด้วย? ถ้ามีปัญหาก็มาเล่นงานฉันสิ!”เย่ซิวลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องครัวพิษในตัวเสี่ยวเยวี่ยนั้นเป็นพิษสะสม นั่นหมายความว่ามีคนคอยลอบวางยาพิษเธออย่างต่อเนื่องปริมาณพิษที่ให้แต่ละครั้งน้อยมากจนไม่ถึงกับทำให้เสียชีวิตในทันทีเย่ซิวเดินไปที่ห้องครัวและตักน้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 916
พนักงานสาวไม่ค่อยเชื่อใจเย่ซิวสักเท่าไหร่ และเธอก็ไม่กล้าพาเขาไปเจอหลานสาวของตัวเองด้วยเย่ซิวเองก็ขี้เกียจอธิบายอะไรให้มากความจึงใช้พลังจิตควบคุมร่างกายของเธอแล้วเริ่มขับรถต่อพนักงานสาวตกใจจนแทบสิ้นสติ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดพ้นจากการควบคุมของเย่ซิวได้ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งคู่ก็มาถึงโครงการก่อสร้างร้างที่นั่นมีคนอยู่แล้วและกำลังขนถ่ายสินค้าออกจากรถทีละคันเย่ซิวก้าวลงจากรถ ส่วนพนักงานสาวก็มีความคิดอยากจะหนีไปจากที่นี่ทันทีแต่เมื่อคิดไปคิดมาเธอก็ล้มเลิกความคิดที่จะหนี แล้วยอมลงจากรถอย่างว่าง่ายเย่ซิวพูดคุยกับหัวหน้าผู้ดูแลจากฝั่งโรงงานเพื่อยืนยันจำนวนสินค้าให้เรียบร้อย จากนั้นเขาก็สั่งให้พวกนั้นออกไปจากนั้นเขาก็เก็บรถทั้งหมดเข้าไปในช่องมิติของแหวนผนึกของการกระทำนี้ทำให้พนักงานสาวถึงกับตกตะลึงราวกับโลกทั้งใบของเธอถูกสั่นสะเทือนหลังจากจัดการเก็บรถเสร็จ เย่ซิวก็เอ่ยโดยไม่สนใจสีหน้าตกใจของเธอเลยแม้แต่น้อย “ไปบ้านคุณก่อนผมจะช่วยแก้ปัญหาหลานสาวคุณให้ แล้วหลังจากนั้นคุณค่อยพาผมไปที่ห้องทดลองนั่น”เขาหยุดเล็กน้อยก่อนจะเสริม “ผมมีวิธีมากมายที่จะบังคับให้คุ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 915
พนักงานขายสาวไม่ตอบอะไร แต่ปลายนิ้วของเธอพลันยืดออกกลายเป็นเล็บที่แหลมคมราวกับมีดสั้นพุ่งตรงไปที่ศีรษะของเย่ซิวอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอพุ่งเข้าไปหายังเย่ซิวได้เพียงไม่กี่เซนติเมตร ร่างกายของเธอกลับไม่สามารถขยับได้เหมือนถูกตรึงอยู่ในโคลนลึกที่ไร้ทางหลุดพ้นดวงตาของพนักงานสาวหดเกร็งลง “ผู้มีพลังวิเศษ นายเป็นใครกันแน่? ฉันออกจากโครงการนั้นไปแล้วยังจะตามมาฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ?!”เย่ซิวรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที “โครงการอะไร? เล่าให้ฟังหน่อยสิ”พนักงานสาวดูประหลาดใจอย่างยิ่ง “คุณไม่ใช่คนของพวกเขาเหรอ?”“ผมไม่ได้อยู่ฝ่ายใดของประเทศจ้านอิงตี้ทั้งนั้น” เย่ซิวจ้องมองเธอ“เก็บความคิดฆ่าฟันไปก่อนแล้วมาคุยกันดี ๆ คุณดูเหมือนกำลังเจอปัญหาอะไรบางอย่าง บางทีผมอาจช่วยคุณได้นะ”เมื่อครู่ตอนที่เย่ซิวขอให้เธอติดตามเขาหนึ่งวัน แววตาของหญิงสาวนั้นมีความลังเลอย่างชัดเจน แต่สุดท้ายเธอก็ตอบตกลง นั่นหมายความว่าเธอต้องกำลังเผชิญกับความลำบากบางอย่างแน่“ฉันต้องการเงินจำนวนมาก อย่างน้อยก็หลายร้อยล้าน” เธอหดมือกลับ กำหมัดแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว “ฉันมีหลานสาวคนหนึ่ง อายุเพิ่งจะสิบแปดปี แต่กล้ามเนื้อของเธอกำลังฝ่อและเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 914
เมื่อผู้จัดการสาวเห็นดวงตาของเย่ซิวเปล่งประกายก็รีบเดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย “คุณลูกค้าคะ ฉันเป็นผู้จัดการของที่นี่ฉันติดต่อกับสำนักงานใหญ่เรียบร้อยแล้ว กรุณาชำระเงินก่อนนะคะ หากระยะทางในการขนส่งไม่เกินหนึ่งร้อยกิโลเมตร เรามีบริการส่งฟรีค่ะ”เย่ซิวยื่นบัตรให้เธอพร้อมแจ้งที่อยู่ สถานที่นั้นอยู่ชานเมือง เป็นโครงการก่อสร้างที่ถูกทิ้งร้างเขาเคยผ่านไปเห็นโดยบังเอิญและสังเกตว่ามีพื้นที่กว้างขวางมากพอที่จะใช้ประโยชน์ได้หลังจากที่รูดบัตรชำระเงินเรียบร้อย ใบหน้าของผู้จัดการหญิงก็ยิ่งฉีกยิ้มมากขึ้นกว่าเดิม สายตาที่มองเย่ซิวเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงคนที่สามารถซื้อรถจำนวนมากโดยไม่กะพริบตาแบบนี้ต้องเป็นคนที่รวยมากแน่ ๆถ้าเธอสามารถจับเขาไว้ได้ก็ไม่ต้องทนลำบากทำงานขายแบบนี้อีกต่อไปแม้ว่าเธอจะเป็นผู้จัดการ แต่บางครั้งเธอก็ต้องยอมขึ้นเตียงกับผู้ชายแก่ ๆ และหน้าตาน่าเกลียดเพื่อให้ได้ยอดขายอยู่เสมอเย่ซิวอาจจะดู ‘ธรรมดา’ ในแง่หน้าตา แต่ดูจากอายุแล้วก็ยังหนุ่มแน่นอยู่การได้อยู่กับผู้ชายแบบนี้อย่างน้อยก็ดีกว่าพวกเฒ่าหัวงูที่ทั้งตัวเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าเยอะเลยด้วยอุดมการณ์นี้จึงทำให้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 913
เย่ซิวอุทานเบา ๆหญิงสาวตรงหน้าดูแล้วน่าจะอายุประมาณสามสิบหกหรือสามสิบเจ็ดปีหน้าตาของเธอจัดว่าได้สักเจ็ดคะแนน ส่วนรูปร่างสามารถให้ถึงแปดคะแนนเลยทีเดียว ดูจากรูปร่างแล้วเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่เหมาะแก่การมีบุตรมากแต่สิ่งที่ทำให้เย่ซิวประหลาดใจไม่ใช่รูปร่างของเธอกลิ่นที่ติดตัวเธอมีกลิ่นของเซรุ่มแฝงอยู่แม้ว่าเธอจะใช้กลิ่นน้ำหอมที่เข้มข้นกลบกลิ่นเอาไว้ แต่ก็ยังไม่อาจรอดพ้นประสาทสัมผัสอันเฉียบคมของเย่ซิวไปได้อย่างไรก็ตาม เย่ซิวไม่ได้แสดงท่าทีพิรุธออกมาแม้แต่น้อย เขาเอ่ยถาม “รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้ราคาเท่าไหร่?”“เรียนคุณลูกค้า รถรุ่นนี้มีระยะทางขับขี่ที่หนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตร ได้รับการยกเว้นภาษีการซื้อ รวมประกันแล้วราคารวมอยู่ที่หนึ่งแสนเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาทค่ะ”“ที่นี่มีของในสต๊อกทั้งหมดกี่คัน”“ในร้านมีสามสิบคันค่ะ สำนักงานใหญ่ของเราที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มีอยู่ประมาณห้าร้อยคัน”“ผมจะเอาทั้งหมด ส่งไปตามที่อยู่ที่ผมให้ไปก็พอ พวกคุณไม่ต้องจัดการเรื่องประกันและการจดทะเบียนรถ พอทำได้ไหม”ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกายขึ้นทันที ก่อนจะแอบกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นคำสั่งซื้อม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 912
ถังอวิ้นเม้มริมฝีปาก “คุณหนูอาจจะนิสัยไม่ค่อยดีนัก แต่จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้เป็นคนเลวร้ายนะคะ”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วจากนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปมองถังอวิ้นวันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกระโปรงยีนยาวถึงเข่าและถุงน่องสีเนื้อดูใสซื่อแต่แฝงด้วยความเย้ายวนไปแบบสาวออฟฟิศไปพร้อมกัน“อีกไม่กี่วันผมก็ต้องไปแล้ว ในช่วงนี้คุณก็จัดการขายทรัพย์สินที่นี่ให้หมดเลยนะพยายามเปลี่ยนเป็นทองให้ได้มากที่สุด เพราะเงินของประเทศจ้านอิงตี้ใช้กับที่นั่นไม่ได้”ถังอวิ้นตอบรับเบา ๆ “ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปจัดการให้ คุณผู้ชายจะทานอาหารเช้าก่อนใช่ไหมคะ”หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ถังอวิ้นก็ออกไปส่วนหยางถิงถิงยังคงอยู่ในห้อง ไม่รู้ว่าเธอไม่กล้าออกมาหรือเพราะเหตุผลอื่นกันแน่เย่ซิวจึงออกไปข้างนอกคนเดียวในเมื่อมาถึงที่นี่แล้วก็ถือโอกาสซื้อของเพิ่มเติมหน่อยประเทศจ้านอิงตี้มีของราคาถูกและใช้ได้จริงมากมายอย่างเช่น อาหาร รถยนต์ รถจักรยานยนต์ เป็นต้นตอนนี้ในสำนักโอสถยังมีคนที่สามารถซื้อรถยนต์และรถจักรยานยนต์ได้น้อยมากแถมและน้ำมันเชื้อเพลิงก็มีจำกัดเย่ซิวจึงคิดจะซื้อรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าแล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 911
ในคืนนั้นเย่ซิวหลับสนิทและเป็นการหลับที่แสนหวานแต่สำหรับหยางถิงถิงแล้วกลับเป็นฝันร้าย เพราะเธอต้องถูกผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วันนอนกอดทั้งคืนตลอดทั้งคืนเธอแทบไม่ได้นอนเลย จิตใจถูกทรมานอย่างหนักแม้ว่าเธอจะก้าวเข้าสู่ช่วงสร้างพื้นฐานแล้ว แต่พอตื่นเช้ามาเธอกลับต้องตื่นมาพร้อมกับขอบตาดำคล้ำอย่างเห็นได้ชัดเย่ซิวค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าระดับพลังบำเพ็ญของเขาเพิ่มขึ้นไปไม่น้อยเลยเมื่อเปรียบเทียบกับการบำเพ็ญตามปกติแล้ว นี่เทียบเท่ากับการบำเพ็ญอย่างหนักเป็นเวลาสองเดือนเลยทีเดียวมันเป็นผลลัพธ์ที่เหนือความคาดหมายจริง ๆเย่ซิวคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับคุณสมบัติทางร่างกายของหยางถิงถิงด้วยผู้หญิงที่ล้ำค่าแบบนี้เขาจะปล่อยไปได้ยังไง ต่อไปต้องฝึกฝนให้เธอเปลี่ยนแปลงไปตามแบบที่เขาต้องการอย่างสมบูรณ์“อรุณสวัสดิ์” เย่ซิวยิ้มทักทายในใจของหยางถิงถิงสาปแช่งเย่ซิวไม่เหลือชิ้นดีแต่ภายนอกเธอกลับไม่กล้าท้าทายเขาเลยแม้แต่น้อยถึงเธอจะไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่เธอก็รู้ว่าตอนเช้าผู้ชายจะอยู่ในสภาวะที่ไม่ธรรมดาถ้าตอนนี้เธอทำให้เย่ซิวโกรธแล้วเขาทำอะไรไม่สมเหตุสมผลกับเธอขึ้นมาล่ะก็แย่แน่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 910
แนบหูไปกับประตู ฟังสักครู่ และยืนยันได้ว่ามีเสียงลมหายใจอยู่ข้างในนั้นจากนั้นจึงย่อตัวลง หยิบธูปดอกหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเมื่อจุดไฟแล้ว เธอก็สอดธูปเข้าไปทางช่องใต้ประตูในใจก็รู้สึกพึงพอใจมาก คิดว่า ‘นี่เป็นธูปมัวเมาชั้นเลิศ ต่อให้นายจะเก่งกาจแค่ไหน ถ้าไม่ทันระวังก็ต้องสลบอย่างแน่นอน คราวนี้แหละ ฉันจะจัดการนายให้สาสม!’เมื่อคิดว่าจะได้แก้แค้นในไม่ช้า หยางถิงถิงก็อดไม่ได้หลุดจะหัวเราะออกมารอประมาณห้าถึงหกนาที เธอคิดว่าน่าจะได้เวลาแล้วจึงแอบเปิดประตูหลังจากเดินเข้าไปในห้อง เธอก็ล็อกประตูตามหลังทันทีภายในห้องมืดสนิท แต่สำหรับหยางถิงถิงแล้วก็ไม่ต่างอะไรไปกับตอนกลางวัน สายตาของเธอมองเห็นเย่ซิวที่กำลังนอนอยู่บนเตียงได้อย่างเด่นชัดหยางถิงถิงค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้เย่ซิวทีละก้าวเมื่อมาถึงข้างเตียง ก็เห็นว่าเขาหายใจสม่ำเสมอ ความกังวลในใจเธอจึงหมดไปเธอกัดฟันด้วยความโกรธและยกหมัดขึ้นเตรียมจะต่อยไปที่จมูกของเย่ซิว"ไอ้ผู้ชายสารเลว กล้าดียังไงมารังแกฉัน! เดี๋ยวฉันจะต่อยให้หน้าให้ปูดเลย!"หมัดของเธอพุ่งออกไป แต่เพียงครึ่งทางก็ถูกมือแข็งแกร่งข้างหนึ่งคว้าไว้หยางถิงถิงตกใจจนแทบช็อก ม
