LOGINShare
บทที่ 1101
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1102
เจ้าพวกนี้มาจากพลังงานสีเทาที่เย่ซิวดูดซับไปก่อนหน้านี้ภายในแอบแฝงไปด้วยวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ตอนแรกเย่ซิวไม่ทันระวังตัวเลยไม่รู้สึกถึงเล่ห์เหลี่ยมเหล่านี้ แม้แต่พลังในร่างก็ถูกหลอกจนไม่สามารถกำจัดพวกมันไปได้แต่ถ้าพวกมันคิดว่าแค่นี้จะเล่นงานเขาได้ล่ะก็ คงประเมินเขาต่ำเกินไปแล้วเพียงแค่ขยับความคิด ธงหมื่นวิญญาณก็ปรากฏขึ้นเหนือวิญญาณก่อกำเนิดของเขาเมื่อมันสั่นไหวเล็กน้อยก็เกิดแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวเหล่าวิญญาณที่แอบซ่อนอยู่กระเด็นออกมาโดยไม่อาจควบคุมตัวเองได้ พวกมันกรีดร้องโหยหวนอย่างหนัก บางตนถึงกับร้องขอชีวิตแต่เย่ซิวไม่สนใจ ในชั่วพริบตาเดียว พวกมันทั้งหมดก็ถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้นตูม ๆ ๆ!พื้นที่โดยรอบสั่นสะเทือนขึ้นมาอีกครั้งเหล่าวิญญาณนับไม่ถ้วนรวมตัวกันกลายเป็นร่างสีม่วงมหึมาสูงนับพันเมตร ดวงตาของมันลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงอันน่าสะพรึง“ไอ้หนู กล้าดียังไงถึงมาทำตัวกำเริบเสิบสานที่นี่!”เสียงของมันดังกึกก้องสะเทือนไปทั่ว ทำเอาหูแทบดับน่าอีมองสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความตกตะลึงสุดขีด “เป็นไปได้ยังไง บรรพชน?!”สิ่งมีชีวิตตรงหน้านี้มีรูปลักษณ์เหมือนบรรพบุรุษของประเทศพวกเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1103
ตูม ๆ ๆ!กระดูกสีขาวขนาดมหึมาโผล่ขึ้นมาจากใต้เท้าของเย่ซิวเพียงพริบตาเดียว มันก็รวมตัวกันกลายเป็นร่างกระดูกมนุษย์สูงกว่าร้อยเมตรโอบล้อมร่างของเขาไว้ทั่วทั้งร่างกระดูกแผ่กระจายแสงสีฟ้าให้ความรู้สึกแข็งแกร่งไร้เทียมทานเย่ซิวได้รับวิชาป้องกันอันทรงพลังเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่างจากที่เขารู้สึกได้ พลังป้องกันของร่างกระดูกนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าร่างกายของเขาเองเลยเท่ากับว่าพลังป้องกันของเขาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเพียงแค่ขยับความคิด ร่างกระดูกก็สลายไปไม่นานนัก จอมมารโลหิตและพรรคพวกก็ไล่ตามมาทัน พวกมันจัดการเจ้าสิ่งที่ปรากฏตัวออกมาก่อนหน้านี้ได้แล้วพลังของพวกมันทั้งสามเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลโดยเฉพาะจอมมารโลหิต ตอนนี้มันแตะระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นกลางแล้วเจ้าหมอนี่จะปล่อยให้แข็งแกร่งเกินไปไม่ได้หลังจากนี้เย่ซิวคงต้องจำกัดพลังของมันสักหน่อยเขาเก็บร่างแยกทั้งสามคืนกลับไป ก่อนจะพาน่าอีบินข้ามแม่น้ำเมื่อไม่มีโครงกระดูกพวกนั้นแล้ว พื้นที่โดยรอบก็ไม่มีอันตรายอะไรอีกอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ ภาพตรงหน้ากลับแตกต่างโดยสิ้นเชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่คงสภาพสมบูรณ์เหมือนเป็นพระราชวังแต่เพราะกาลเวลา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1104
ในชั่วพริบตา เย่ซิวก็ทำให้เธอสลบลง จากนั้นก็ใช้นิ้วแตะหว่างคิ้วของน่าอีเขาปล่อยพลังจิตเข้าไปในจิตสำนึกของเธอเมื่อเห็นสภาพภายในจิตสำนึกของน่าอี เย่ซิวก็รู้สึกหนักใจทันทีวิญญาณของน่าอีและไป๋หลานพันกันยุ่งเหยิงบางส่วนถึงกับเริ่มหลอมรวมเข้าด้วยกันแล้วถ้าหากเขาพยายามฉีกพวกมันออกจากกัน น่าอีอาจไม่รอด“ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีฝีมือขนาดนี้” ไป๋หลานหัวเราะเยาะ “แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ไม่มีทางไล่ข้าออกไปได้ มีแต่ต้องฆ่าพวกเราทั้งสองไปพร้อมกันเท่านั้น”“ฝันไปเถอะ แกไม่มีวันได้ครอบครองร่างฉันหรอก!”เสียงของน่าอีดังขึ้นทันใดนั้น วิญญาณของเธอก็ปลดปล่อยแสงเจิดจ้าออกมากดดันวิญญาณของไป๋หลานให้ถอยร่นไปสีหน้าไป๋หลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ไม่นานก็สงบลง “เอาเถอะ ข้าจะค่อย ๆ ดูสิว่าเจ้าจะทนได้อีกนานแค่ไหน”พูดจบ ไป๋หลานก็หลับตาลงช้า ๆ ปล่อยให้น่าอีกลับมาควบคุมร่างกายของตัวเองเย่ซิวครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะถ่ายทอดหนึ่งในวิชาเก้าวัจนะอาคมให้กับเธอเขาใช้วิธีส่งผ่านโดยตรงจากวิญญาณถึงวิญญาณเพื่อไม่ให้ไป๋หลานสามารถขโมยไปได้จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ถอนพลังจิตออกจากจิตสำนึกของน่าอีน่าอีลืมตาขึ้นด้วยสีหน้า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1105
เย่ซิวบีบแก้มขาวเนียนของน่าอีเบา ๆ “ความลับอะไรเหรอ?”น่าอียิ้มเจ้าเล่ห์ “ความลับนี้สำคัญมาก ฉันจะบอกให้ง่าย ๆ ไม่ได้ อย่างน้อยนายต้องเรียกฉันว่าที่รักสามครั้งก่อน”เย่ซิวหัวเราะ “ได้สิ ที่รัก ที่รัก ที่รัก ที่รักของฉัน แถมให้อีกหนึ่งเลย ตอนนี้บอกได้หรือยัง”น่าอียิ้มกว้าง “ก็ได้ ๆ เห็นแก่นายที่ตั้งใจขนาดนี้ ฉันจะบอกให้ก็ได้ผู้หญิงคนนั้นเคยฝังบางอย่างไว้ที่ไหนสักแห่งในประเทศวูมันคือพลังบำเพ็ญทั้งหมดของเธอก่อนตาย เพราะตอนนี้ฉันกับเธอเริ่มรวมวิญญาณกันแล้ว ถ้าหาเจอ ฉันก็สามารถดูดซับมันได้ทั้งหมด”เย่ซิวดีใจมาก นี่มันข่าวดีสุด ๆ ไปเลย “งั้นพวกเราก็ไปหาเลยสิ”น่าอีส่ายหน้า “ไม่เอาหรอก ยังบำเพ็ญไม่เสร็จเลย ไว้บำเพ็ญเสร็จก่อนค่อยว่ากัน ใครเขาบำเพ็ญค้าง ๆ คา ๆ กันเล่า”ผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เลย…เย่ซิวส่ายหน้า แต่ในเมื่อเธออยากบำเพ็ญต่อ เขาก็ไม่ขัดสองชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็บำเพ็ญเสร็จพลังของน่าอีพุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหันจนเธอทะลวงขึ้นอีกระดับได้สำเร็จเธอดีใจจนแทบกระโดดบำเพ็ญเองมาหลายเดือนยังไม่เห็นผลชัดเจนเท่าบำเพ็ญกับเย่ซิวแค่ครั้งเดียวถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ตัวเองมีภาระเยอะ เธอคง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1106
น่าอีดูมีความสุขมากขึ้น ดวงตาคู่นั้นมีประกายแปลกประหลาดซ่อนอยู่ภายในเมื่อเห็นสายตาแบบนั้น เย่ซิวก็พอจะเดาความคิดของเธอออกเขาเอื้อมมือไปตบไหล่เธอเบา ๆ “เธออยู่ที่นี่มาหลายวันแล้วนะ ข้างนอกยังมีเรื่องอีกมากมายรอให้เธอจัดการอยู่”น่าอีทำปากยื่นเล็กน้อย ไม่อยากแยกจากเย่ซิวสักเท่าไหร่แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่เย่ซิวพูดนั้นถูกต้องตอนนี้เธอคือผู้นำของประเทศวูมีเรื่องสำคัญหลายเรื่องที่จะต้องลงมือจัดการด้วยตัวเองถ้าไม่ปรากฏตัวนานเกินไปย่อมเป็นปัญหาได้เธอปล่อยแขนออกจากคอของเย่ซิว “งั้นนายรอฉันอยู่ที่นี่นะ เย็นนี้ฉันจะกลับมาต้มบะหมี่ให้กิน”เย่ซิวเริ่มบำเพ็ญตนอีกครั้งพอถึงตอนค่ำ น่าอีก็กลับมาจากข้างนอก เมื่อจัดการธุระเสร็จก็ต้มบะหมี่ให้เย่ซิวตามที่บอกไว้จริง ๆหลังจากทั้งสองคนนั่งกินบะหมี่ด้วยกันอย่างอบอุ่น น่าอีก็ลุกไปล้างจาน หั่นผลไม้ และนำมาวางไว้ตรงหน้าเย่ซิว“อ้าปากสิ ฉันจะป้อนให้นายเอง”น่าอีถือจานผลไม้ไว้ในมือแล้วยื่นผลไม้ชิ้นหนึ่งไปตรงหน้าเย่ซิวเขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะอ้าปากตามที่เธอบอกแต่ในขณะนั้นเอง ดวงตาของน่าอีกลับปรากฏแววเย็นยะเยือกขึ้นทันใดเล็บมือของเธอยาวขึ้นอย่างรวดเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1107
“หืม? เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!”ไป๋หลานรู้สึกประหลาดใจและไม่อยากเชื่อตัวเธอเพิ่งจะถูกส่งกลับเข้าไปได้ไม่นาน แต่จู่ ๆ ก็ได้กลับมาครอบครองร่างอีกครั้ง?ทันทีที่ลืมตาขึ้น เธอก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่แสนกวนประสาทของเย่ซิวอยู่ตรงหน้าเย่ซิวไม่พูดพร่ำทำเพลง ก่อนจะใช้วิชาโลกีย์หลอมเซียนเข้าใส่นางทันทีทันใดนั้นไป๋หลานก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาอย่างรุนแรงจนแทบจะอาเจียนออกมาตรงนั้น“เจ้าทำได้แค่ใช้วิธีต่ำทรามเช่นนี้หรือ? ถ้ากล้าจริงก็สู้กับข้าสักตั้งเอาให้ตายกันไปข้างเลยสิ”เย่ซิวหัวเราะเบา ๆ “ใช่ ฉันก็มีแค่ลูกไม้แบบนี้แหละ เธอจะทำอะไรฉันได้ล่ะ รู้สึกโมโหมากใช่ไหม?”น้ำเสียงและท่าทางยียวนกวนประสาทของเขายิ่งทำให้ไป๋หลานโกรธจนแทบบ้าที่แย่กว่านั้นคือตอนนี้พลังของเธอถูกเย่ซิวผนึกไว้อย่างสมบูรณ์อีกด้วยต่อให้อยากลงไม้ลงมือกับเขาขนาดไหนก็ไม่มีปัญญาทำอะไรได้เลยแม้แต่นิดเดียวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนชั่วเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่สามารถใช้วิธีธรรมดาเข้ารับมือได้เลยแม้แต่น้อยเวลาผ่านไปห้าวันเต็มโดยไม่ทันรู้ตัว ตลอดระยะเวลาห้าวันนี้ ไป๋หลานราวกับตกอยู่ในขุมนรกเพราะเธอต้องเผชิญหน้ากับการทรมานอันไร้มนุษยธรรมส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1108
“หยุดก่อน อย่าทำต่อเลย ข้ายอมรับปากแล้วว่าจะถอนตัวออกจากจิตสำนึกของนาง”“ตอนนี้เสียใจก็สายไปแล้ว”เย่ซิวเพิ่มกำลังรุกหนักขึ้นทันที“อย่านะ หยุดเร็วเข้า ข้าให้ผลประโยชน์กับพวกเจ้าได้ ข้าจะบอกความลับให้ อ๊ากกก!!”เสียงร้องโหยหวนดังลั่นขึ้นก่อนที่ไป๋หลานจะหายสาบสูญไปในทันทีหน้าผากของน่าอีเปล่งแสงสีม่วงออกมาคลื่นพลังวิญญาณเข้มข้นจนเกือบจับต้องได้ตอนนี้แค่พลังวิญญาณอย่างเดียว เธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้บำเพ็ญระดับถอดจิตทั่วไปเลยเธออ่อนกว่าเย่ซิวเพียงระดับเล็กน้อยเท่านั้นด้วยเหตุนี้ ในอนาคตเมื่อน่าอีทะลวงเข้าสู่ระดับถอดจิต ความยากก็จะลดลงไปอย่างมาก“เยี่ยมเลย ในที่สุดวิกฤตนี้ก็ผ่านพ้นไปแล้ว” น่าอียกมือขึ้นสูงพลางส่งเสียงร้องอย่างยินดี “ขอบคุณนะที่รัก”“ในเมื่อวิกฤตของเธอผ่านไปแล้ว งั้นฉันก็คงต้องไปได้แล้วล่ะ บางทีอาจต้องใช้เวลาสิบกว่าปีหรืออาจนานกว่านั้น พวกเราถึงจะได้เจอกันอีกครั้ง”รอยยิ้มบนใบหน้าของน่าอีหายไปทันที ดวงตาแดงก่ำมองเขาอย่างเจ็บปวด “ให้ฉันไปกับนายด้วยไม่ได้เหรอ”“ไม่ได้” เย่ซิวส่ายหน้าพลางลูบผมนุ่มลื่นของเธอเบา ๆ“อย่างแรกคือข้างนอกอันตรายมาก อีกอย่าง ธุรกิจที่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1109
“สัมผัสไวใช้ได้นี่นาหนุ่มน้อย ถึงได้รู้ตัวเร็วขนาดนี้”น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานดังขึ้นมาหญิงสาวคนหนึ่งในชุดกระโปรงยาวสีขาวเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ภายใต้สายตาของเย่ซิวชุดที่เธอสวมใส่นั้นเหมือนกับชุดของเทพเซียนในละครย้อนยุคที่เคยเห็นในโทรทัศน์ รอบกายมีผ้าแพรหลากสีปลิวไสวเป็นสายชุดแบบนี้ในสมัยโบราณเรียกกันว่าอาภรณ์ขนนกสีรุ้ง!ส่วนหน้าตาของหญิงสาวผู้นี้ยิ่งงดงามหาได้ยากในโลกมนุษย์!บุคลิกของเธอเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์หลากหลายอารมณ์บางครั้งดูยั่วยวน บางครั้งดูบริสุทธิ์ บางครั้งดูเย้ายวนชวนหลงใหล บางครั้งกลับดูสูงส่งสง่างามเมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ ในหัวของเย่ซิวก็พลันนึกถึงคำหนึ่งขึ้นมาทันทีปีศาจร้อยหน้าดวงตาของเย่ซิวพลันคมกริบ จ้องมองอีกฝ่ายเขม็งพร้อมถามเสียงเข้ม “เธอเป็นใคร? ทำไมจู่ ๆ ถึงได้โผล่มาที่นี่?!”ขณะเดียวกันเขาก็เพิ่มความระวังเป็นเท่าตัวเพราะแม้แต่ตัวเขาเองในตอนนี้ก็ยังมองไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้มีพลังระดับไหน นั่นเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายไปมากหากเมื่อครู่นี้เธอไม่เผลอปล่อยจิตสังหารออกมาเพียงเล็กน้อย เย่ซิวก็อาจไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำหญิงสาวมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ศิ
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1165
เย่ซิวรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันทีพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศพลังวิญญาณในห้องถูกดูดเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่งไม่กี่วินาทีก็สูบพลังวิญญาณจนหมดทั้งห้องจากนั้นร่างของมันก็ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมขนาดใหญ่ แล้วค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้นอย่างช้า ๆเย่ซิวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เสี่ยวไป๋กำลังจะวิวัฒนาการอีกแล้วรอบที่แล้วเหมือนจะพัฒนาขึ้นไม่มากเท่าไหร่แต่สัญชาตญาณของเย่ซิวบอกว่ารอบนี้น่าจะเติบโตแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียวเขารีบเอาน้ำพุวิญญาณที่เหลืออยู่เทราดลงไปบนรังไหมทันที ซึ่งมันก็ถูกดูดซึมหายไปอย่างรวดเร็วนี่อาจช่วยเร่งขั้นตอนวิวัฒนาการให้เร็วขึ้นได้เย่ซิวเดินไปอุ้มเจ้าเสี่ยวอวี่ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาเจ้าตัวนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ท้องของมันนี่เหมือนหลุมดำชัด ๆเย่ซิวเลยจัดเต็มอีกครั้ง เขากลั่นโอสถวิญญาณหยกมาอีกหมื่นเม็ดให้มันไว้กินเล่นทั้งสำนักอวิ้นหลิงคงไม่มีใครกล้าทำอะไรฟุ่มเฟือยอย่างเขาอีกแล้วล่ะในช่วงครึ่งเดือนหลังจากนั้น เย่ซิวก็หมกตัวอยู่แต่กับการกลั่นโอสถและฝึกฝนวิชาต่าง ๆข้างนอกเองก็เริ่มมีข่าวแพร่กระจายไปว่าเย่ซิวสามารถกลั่นโอสถวิญญาณหยกได้ควา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1164
จากท่าทีและสีหน้าของทุกคน เย่ซิวก็พอเดาออกว่าโอสถนี่น่าจะหาได้ยากมากในตลาดไม่งั้นพวกเขาคงไม่แห่กันมาขอซื้อแบบนี้แน่เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย “ผมก็อยากช่วยนะครับ แต่โอสถตัวนี้ตอนปรุงมันใช้พลังจิตเยอะมากวันหนึ่งผมปรุงได้ไม่กี่รอบเอง แถมวัตถุดิบก็หายากด้วย”ความหมายแฝงก็คือพวกคุณต้องเพิ่มเงินและเตรียมของมาเองซึ่งทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจเจตนาของเขาทันที ก่อนจะรีบเสนอว่า“ถ้างั้นแบบนี้ดีไหม โอสถวิญญาณหยกหนึ่งเม็ด ฉันให้หนึ่งพันหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณ ส่วนวัตถุดิบเราจัดการเอง แบบนี้ตกลงไหม”เย่ซิวคำนวณในหัวอย่างไวต้นทุนของโอสถวิญญาณหยกต่อเม็ดอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งพันศิลาวิญญาณถึงจะรวมค่าแรงและพลังวิญญาณที่ใช้ก็ถือว่าต้นทุนต่ำมาก อย่างมากก็แค่เสียเวลาเฉย ๆเขาสามารถกลั่นได้เป็นหมื่นเม็ดในคราวเดียวถ้าขายให้คนพวกนี้หมื่นเม็ดก็เท่ากับว่าจะได้เงินถึงสิบกว่าล้านศิลาวิญญาณเลยทีเดียวกำไรขนาดนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่ากินขาดแต่เย่ซิวก็ยังไม่ตอบตกลงทันที และทำท่าลังเลอยู่รั่วอวิ๋นที่ยืนข้าง ๆ ตบไหล่เขาเสียงดัง “ยังจะลังเลอะไรอีกล่ะ?นี่มันโอกาสทองเลยนะ ได้ทั้งเงินได้ทั้งฝึกฝีมือ”เย่ซิวถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1163
แล้วทุกคนก็เห็นจ่าฝูงเดินตรงไปหาเย่ซิว จากนั้นมันก็แลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขาเบา ๆ ด้วยแววตาประจบเอาใจสุด ๆทุกคนตกตะลึง “???”รั่วอวิ๋นถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งเป็นหิน ตาถลน ปากอ้าค้างจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เย่ซิวอย่างโกรธจัด “นายยังจะกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน?!”แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ สิงโตหยกขาวอีกเจ็ดตัวก็วิ่งตามกันมาล้อมเย่ซิวไว้รอบด้าน แถมยังมองรั่วอวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างเต็มไปด้วยท่าทีคุกคามรั่วอวิ๋นเผลอก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครสักคนมายึดบ้านไปคนอื่น ๆ เองก็จ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเหนือจริงเกินไปเย่ซิวทำหน้าใสซื่อ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”รั่วอวิ๋นโกรธจนตัวสั่นสัตว์ที่เธอเลี้ยงมากับมือหลายปีดันพร้อมใจกันหักหลังเธอแบบนี้ ใครจะทนได้มันไม่ใช่แค่เรื่องทรัพยากร แต่ยังรวมถึงความรู้สึกที่ทุ่มเทไปทั้งหมดด้วย!“นายบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกมันถึงพร้อมใจกันหักหลังฉัน อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” รั่วอวิ๋นกัดฟันพูด สายตาที่มองเย่ซิวเต็มไปด้วยความคาดโทษถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1162
ในใจรั่วอวิ๋นกำลังปลื้มเป็นที่สุดแต่ต่อหน้าคนอื่นเธอยังคงวางมาดสงบนิ่ง และพยักหน้าเบา ๆ แบบถ่อมตัวสุด ๆ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ แค่สัตว์วิญญาณไม่กี่ตัว เอาไว้เฝ้าประตูเฉย ๆ”คำพูดโอ้อวดแบบถ่อมตัวเช่นนี้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับกระตุกมุมปากกันเป็นแถบเธอคิดว่านี่คือผักกาดขาวหรือไงนี่มันสัตว์วิญญาณระดับจินตานตั้งแปดตัวเชียวนะถึงสายเลือดของพวกสิงโตหยกขาวจะไม่ใช่ระดับสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่พวกชั้นต่ำ อยู่ระดับกลางค่อนไปทางดีเลยด้วยซ้ำถ้าเลี้ยงต่อไปดี ๆ รับรองว่าเก่งขึ้นได้อีกแน่นอนลองจินตนาการดูสิ สิงโตหยกขาวแปดตัวคำรามพร้อมกันจะอลังการแค่ไหน มันต้องเป็นภาพที่อลังการและน่าเกรงขามสุด ๆ“เย่ซิวก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ภรรยาเจ้าสำนักทำทีเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเขาเย่ซิวยิ้มพลางเอ่ย “ขอคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน เจ้าสำนักและภรรยา ผมแค่มาให้อาหารพวกมันน่ะครับ”ทุกคนก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ไม่มีใครเชื่อมโยงได้ถึงเรื่องที่สัตว์วิญญาณเลื่อนระดับได้เพราะตัวเขาเลยแม้แต่น้อยไม่นานนัก สัตว์วิญญาณทั้งแปดตัวก็ค่อย ๆ สร้างตานปีศาจได้สำเร็จแทบจะพร้อมกันพลังที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1161
แม้ว่ารั่วอวิ๋นจะรู้ดีว่าความคิดแบบนี้มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆถ้าเย่ซิวแค่ลองกลั่นโอสถเป็นครั้งแรกก็เก่งกว่าเธอแบบไม่เห็นฝุ่น แบบนั้นมันก็เหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ เข้าให้แล้วแบบนี้จะรักษาภาพลักษณ์ความเป็นอาจารย์ไว้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะเสียงโครมดังขึ้น ก่อนที่ฝาปิดเตาจะหลุดออกกลิ่นหอมของโอสถที่เข้มข้นจนถึงขีดสุดกระจายไปทั่วเย่ซิวถึงกับใจหล่นวูบ คิดในใจว่าแย่แล้วถึงเขาจะพยายามเก็บงำกลิ่นเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ดูเหมือนแค่กลิ่นที่ลอยออกมาก็แรงกว่าโอสถของรั่วอวิ๋นเสียอีกรั่วอวิ๋นพยายามควบคุมสีหน้าแล้วรีบเดินเข้าไปดูโอสถในเตาพอเห็นแล้วก็ถึงกับยืนช็อกไปทั้งตัวที่ก้นเตา โอสถจำนวนห้าสิบเม็ดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ และแต่ละเม็ดก็ใสบริสุทธิ์ดูอัดแน่นไปด้วยพลังแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือทุกเม็ดมีลวดลายโอสถปรากฏอยู่บนผิวของมัน หมายความว่าโอสถทั้งหมดนี้เป็นระดับสูงนี่มันไม่ใช่แค่โดนตบหน้าแล้ว แต่มันคือการโดนกดหัวลงพื้นแล้วลากไปเลยต่างหากเย่ซิวไอแห้ง ๆ หนึ่งทีและจงใจไม่เข้าไปดู แต่ทำท่าทางตื่นเต้นแล้วถามเธอด้วยสีหน้าลุ้น ๆ ว่า “ท่านอาจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
