"สวัสดีครับแม่ คิดถึงจังเลยครับ""พ่อวิน แม่ก็คิดถึงเราติดฝึกงานหรือลูก""ครับแต่ตอนนี้ฝึกงานจบแล้วครับ ผมคิดถึง ผมอยากขึ้นไปหาจะได้ไหมครับ""มาเลยลูก พ่อกับแม่จะรอ แล้วจะมาเมื่อไหร่ล่ะเรา""น่าจะภายใน1-2วันนี้แหละครับ""โอเคเลยลูก ขับรถเดินทางดีๆนะไม่ต้องรีบ""ครับ ไว้เจอกันครับเมื่อว่าที่ลูกเขยกับแม่ยายได้คุยกันเสร็จแล้วพราวจึงขอตัวเดินออกไปคุยกับธาวินที่ด้านนอกหญิงสาวรีบพูดขึ้นทันทีเมื่อในตอนนี้ไม่มีใครที่จะได้ยินในสิ่งที่เธอพูดแล้ว"พี่ทำไมไปบอกกับแม่แบบนั้น พี่ไม่ได้อยากมาจริงๆสักหน่อย"(ใครบอกว่าพี่ไม่อยากไป ถ้าเราบอกพี่ พี่พร้อมไปบ้านกับเราเสมอ)"อย่าบอกนะว่าพี่จะมาจริงๆ ไม่นะ ไม่ต้องมา!!"(แล้วเธอคิดว่าห้ามพี่ได้เหรอ?)"พี่วินหนูว่าพี่ควรจบได้แล้ว พี่ไปหาคนของพี่เถอะ"(ที่ไม่อยากให้ไปนี่เพราะแอบซ่อนใครไว้หรือยังไง)“ก็ใช่ค่ะแฟนหนูเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย พี่อย่ามานะ แค่นี้แหละ” เธอรีบตัดสายเขาทิ้งทันทีแต่ก็ไม่วายชายหนุ่มยังคงโทรกระหน่ำมาอีกแต่เธอไม่รับเขาจึงส่งข้อความมาแทนธาวิน : ไม่รับก็ไม่รับเดี๋ยวเราได้เจอกันแน่เมียสุดที่รัก แสบนักนะ จะพูดอะไรก็พูดไปแต่พี่ไม่มีทางเชื่อหรอก พี่
"แล้วแกล่ะพราว" มายูรีบพูดถามขึ้นเพราะไม่เห็นพราวจะเข้ามาร่วมถ่ายด้วยกัน"รูปนี้สองคนกำลังเหมาะ สามคนดูเยอะไป ยิ้มหน่อยค่ะพี่ แกก็ด้วยยิ้มหน่อย"พราวจึงอธิบายเพื่อนของเธอและบอกให้มายูนั้นยิ้มออกมาด้วยพราวเริ่มนับ123และถ่ายรูปคู่ของทั้งสองคนนี้ทันทีพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาทั้งสามผลัดกันถ่ายรูปมิวนิคถ่ายกับพราวบ้าง พราวถ่ายกับมายูบ้างถ่ายรูปกันจนเป็นที่พอใจของทั้งสามแล้วพวกเขาจึงได้เข้าไปเปลี่ยนชุดคืนบนรถมิวนิค"วันนี้ขอบคุณพี่มิวมากเลยนะคะ" พราวพูดขอบคุณไปยังรุ่นพี่ที่วันนี้ได้พาเธอและมายูไปเที่ยว"ครับ แล้วนี่พราวกลับกรุงเทพตอนเปิดเทอมเลยเหรอ"มิวนิคจึงได้ถามกลับไปยังรุ่นน้องสาว"ใช่ค่ะพี่ พราวอยากอยู่กับพ่อแม่ แล้วพี่กลับพรุ่งนี้เลยหรือคะ""ช่าย พี่น่าจะกลับวันพรุ่งนี้ต้องถามครอบครัวพี่อีกทีน่ะ"ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงมิวนิคก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านของพราวเป็นที่เรียบร้อย เขาเข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่ของพราวและจึงขอตัวกลับไปทันทีเพราะต้องรีบกลับไปจัดกระเป๋าอีกเช้าวัดถัดมาพราวตื่นขึ้นมารับลมเย็นๆที่บริเวณหน้าบ้านของเธอ สายลมเย็นๆในตอนเช้าบวกกับแสงแดดอุ่นๆของดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงมานั้นมันช่างไ
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก แล้วนี่ เขาหายไปไหนกันหมด”พ่อของพราวพูดขึ้นเมื่อได้เห็นว่าธาวินนั้นได้มาถึงแล้วและเมื่อมองไปโดยรอบก็ไม่พบใครจึงได้ถามไปอีกว่าเขาหายไปไหนกันหมด “แม่กับพราวอยู่ในครัวครับ ส่วนมายูพึ่งขึ้นไปบนห้องเพื่อจัดห้องให้ผมน่ะครับพ่อ”"อ๋อ" พ่อของพราวพยักหน้ารับรู้ในคำตอบและเดินมานั่งรออาหารที่โซฟาเหมือนกันกับธาวิน ไม่ช้าอาหารมากมายที่อยู่ในครัวก็ได้ถูกทำเสร็จและถูกยกออกมาโดยลูกมือคนสวยเธอวางอาหารที่โต๊ะอาหารจนเสร็จเรียบร้อยก็ได้ทำการเรียกทุกๆคนให้มานั่งกินอาหารเช้าด้วยกัน"ตาวินจะอยู่กี่วันกันลูกหรือจะกลับตอนใกล้จะเปิดเทอมเหมือนยัยพราวเลย"ผู้เป็นแม่ของพราวถามไปยังว่าที่ลูกเขยที่ตอนนี้กำลังตักอาหารเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย"ผมกลับพร้อมพราวครับ ลูกแม่อยู่ไหนผมก็อยู่นั่น"ธาวินพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองยังพราวโดยที่ตอนนี้พราวก็กำลังจ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน แต่สีหน้าและแววตาของพราวที่แสดงออกมาเธอนั้นอยากจะอ้วกในคำพูดของชายหนุ่มมากกว่าว่าแล้วเธอก็กรอกตามองบนและหันหน้าไปทางอื่น"แล้วพ่อหนุ่มคนเมื่อวานกลับกรุงเทพไปแล้วเหรอลูก?"แม่ของพราวถามถึงมิวนิคขึ้นมาจนธาวินนั้นจ้องตาเขม็งไปที่พราวเพื่
“ชู่ว์ เบาเสียงหน่อยถ้าไม่อยากให้เพื่อนของเธอได้ยิน”ธาวินยกนิ้วขึ้นมาป้องไว้ที่ปากดังชู่ว์และพูดให้เธอนั้นเบาเสียงลงอีก “แต่..พี่ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!! อ๊ะ..อ๊ะ”เมื่อพราวพูดจบธาวินก็ก้มหน้าระรัวลิ้นลงกลีบดอกไม้สวยของเธอต่อทันทีจนพราวเผลอหลุดครางออกมาเธอจึงต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตนเองเอาไว้เพราะกลัวเพื่อนของเธอที่อยู่ข้างห้องนั้นจะได้ยินเสียงของเธอเข้าธาวินกระตุกยิ้มอย่างพอใจนิ้วมือก็เร่งจังหวะเข้าออกอย่างหนักหน่วงส่วนปากก็ละเลงลิ้นขึ้นลงทั่วกลีบดอกไม้ของเธอจนชุ่มแฉะเขาก็เริ่มที่จะไม่ไหวแก่นกายของเขาในตอนนี้มันปวดหนึบไปหมดเขาจึงเร่งที่จะส่งเธอไปให้ถึงฝั่งฝันเสียก่อน เขากระแทกนิ้วเข้าออกยังร่องเธอให้เร็วขึ้นจนเธอนั้นส่งเสียงครางแบบที่กลั้นไม่อยู่และร้องออกมา "อ่าาา อ๊ะ พี่วินพอที"เธอใช้มือจิกลงบนผ้าปูที่นอนใบหน้าเหยเกไปด้วยความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มนั้นกำลังทำให้เธออยู่หญิงสาวเกร็งไปทั่วทั้งตัวและสุดท้ายเธอก็ปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาธาวินยันกายลุกขึ้นยืน รีบถอดเสื้อยืดออกและรูดซิปแล้วดึงกางเกงพร้อมกับกางเกงชั้นในลงไปกองไว้ที่ขาทันที เขาก้าวขึ้นมาบนเตียงนอนอีกครั้งพร้อมกับจับขาข
"ครับพี่รักเธอที่สุด พี่ยอมเธอทุกอย่าง ขอโอกาสให้พี่อีกสักครั้งเถอะนะ""พราว..จะให้โอกาสพี่อีกสักครั้งนะคะ ที่พี่ผ่านมาพราวก็ขอโทษพี่ด้วยนะคะ พราวยังรักพี่วินเหมือนเดิม""หึ ขอบคุณครับ พี่สัญญามันจะไม่มีเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว"และทั้งคู่ก็ลุกขึ้นนั่งใบหน้าของทั้งสองเริ่มฉายแววยิ้มออกมาเขาและเธอต่างจ้องมองหน้าของกันและกันชายหนุ่มและหญิงสาวต่างก็โผล่เข้ากอดซึ่งกันและกันอย่างแนบแน่นสัญญาว่าต่อไปแม้จะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหนแต่พวกเขาก็จะไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากอย่างแน่นอนและก็นอนหลับไปพร้อมๆกันในตอนเช้าของวันถัดมาทั้งสองได้อาบน้ำแต่งตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงได้ออกมาจากห้องนอนพร้อมๆทางด้านมายูก็เปิดประตูออกมาเช่นกัน เธอพบว่าเพื่อนของเธอกับธาวินนั้นดูสดใสเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ว่าได้จึงทำให้มายูพูดขึ้นว่า"อย่าบอกนะว่าแค่คืนเดียวทั้งคู่ก็..คืนดีกันแล้ว""ครับ ขอบใจเราด้วยนะ""ยินดีด้วยนะคะพี่วิน ดีใจด้วยนะแกยัยพราว ไปพวกเราลงไปข้างล่างกันดีกว่า ฉันหิวแล้ว""ลงกันมาแล้วเหรอเด็กๆวันนี้แม่ทำแกงอร่อยๆทั้งนั้นเลยนะ"เมื่อลงมาก็พบว่าแม่ของพราวได้จัดโต๊ะอาหารเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"ครับ หน้า
บนรถในตอนนี้ทั้งคู่ได้ขับรถเข้าเขตของกรุงเทพเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยที่ครั้งนี้พราวนั้นไม่ได้นอนหลับบนรถเหมือนอย่างเคย แต่เธอนั้นคอยคุยเป็นเพื่อนแฟนหนุ่มจนถึงกรุงเทพ"เหนื่อยไหมเรา เดี๋ยวพี่พาไปกินของอร่อยๆ"ชายหนุ่มหันไปพูดกับแฟนสาวพร้อมกับใช้มือกอบกุมหัวของหญิงสาวเอาไว้แล้วออกแรงโยกไปมาอย่างเบามือ"ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แค่นี้สบายมาก"ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือของธาวินดังขึ้น "ว่าไงสายฟ้า ได้เรื่องแล้วเหรอว่ะ อืมๆเดี๋ยวกูแวะเข้าไปหามึงที่คอนโดแล้วกัน"พอธาวินกดวางสายจากโทรศัพท์มือถือพราวก็ถามถึงเรื่องที่พวกเขาคุยกันทันที"ได้เรื่องอะไรเหรอคะ?""เรื่องยัยผู้หญิงคนนั้นน่ะ เดี๋ยวพวกเราแวะไปหาสายฟ้ากันก่อนนะ" ธาวินจึงได้อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรบ้างคอนโดสายฟ้าชายหนุ่มได้ขับรถเข้ามาจอดยังลานจอดรถVIPของคอนโดสายฟ้าลูกชายของนักธุรกิจติดท๊อประดับประเทศเบื้องหลังครอบครัวนี้คือ มาเฟียพวกเขาจูงมือกันขึ้นไปถึงยังชั้นที่สายฟ้าอยู่นั้นก็คือชั้น18 และทำการเคาะเรียกบุคคลที่อยู่ในห้องให้มาเปิดประตูห้องให้พวกเขาเมื่อประตูออกมาสายฟ้าก็พูดทักทายเพื่อนสนิทอย่างธาวินแ
เมื่อเดินเข้ามายังโซนห้องรับแขกก็พบเจอกับพ่อและแม่ของธาวินที่กำลังนั่งรอพวกเราอยู่ “นั่งสิ เจ้าวินแกไปได้รูปพวกนี้มาจากไหนกัน” ธนภพถามไปยังลูกชายถึงต้นตอของภาพพวกนี้“พ่อไม่ต้องสนใจที่มาของรูปพวกนี้หรอกนะครับ!! สนแค่คนในรูปก็พอว่าเธอทำพฤติกรรมแบบนี้แล้วพ่อยังจะอยากให้ผมหมั้นกับเธออยู่อีกเหรอครับ” ธาวินเริ่มที่จะทนไม่ไหวจึงได้ตะคอกน้ำเสียงออกมา“ใจเย็นๆค่ะพี่วิน” จนพราวต้องเขามาห้ามและพูดให้ใจเย็นๆ“นี่พราวครับ เธอเป็นแฟนของผม ผมจะหมั้นและแต่งงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น” พราวยกมือขึ้นไหว้ไปยังทั้งพ่อและแม่ของธาวิน“นี่แก...”“คุณคะใจเย็นๆกันหน่อยสิคะ ตาวินก็ด้วย ค่อยๆคุยกัน แม่ขอล่ะ” ศรีวรรณซึ่งเป็นคนกลางก็ต้องเข้ามาห้ามทัพ“ผมแค่อยากอยู่กับคนที่ผมรักและเขาก็รักผม ไม่ได้หวังเงินทองของบ้านเรา ผมอยากอยู่กับเธอ ผมขอแค่นี้นะครับพ่อ พ่ออย่าบังคับใจผมเลย ผม..อึดอัดทุกครั้งที่เข้ามาบ้านหลังนี้” “ตาวิน..ลูก” เมื่อได้ฟังคำพูดของลูกชายก็ทำเขาศรีวรรณถึงกับอุทานออกมาด้วยความสงสารลูกและเธอคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่เธอนั้นต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อลูกชายของเธอบ้าง“คุณค่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับ
ทางด้านธาวินเมื่อกินอาหารกันเสร็จลูกน้องของพ่อก็โทรเข้ามาบอกว่าได้จัดการขนย้ายข้าวของไปยังคอนโดของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ธาวินจึงได้ขับรถพาพราวมายังคอนโดของเธอก่อนในตอนนี้หญิงเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ภายในห้องที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ของสักชิ้นมีเพียงห้องที่ว่างเปล่า ธาวินมองไปยังพราวที่ทำสีหน้าอาลัยอาวรณ์ให้กับห้องเก่าแล้วเขาก็พูดขึ้น“พวกเราไปกันเถอะนะ”หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ ถึงแม้จะพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้เพียงไม่นานแต่พราวเธอก็ชอบห้องของคอนโดแห่งนี้เอามากๆ มันทั้งอบอุ่น เจ้าของห้องที่ปล่อยให้เช่าเขานั้นตกแต่งด้วยโทนสีขาวสลับกันกับสีม่วงพาสเทลมองดูแล้วให้ความสบายตาเมื่อคิดว่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วก็ทำให้เธอนั้นใจหายได้อยู่เหมือนกัน“ไปกันเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวต้องกลับไปจัดของให้เข้าที่อีกนะ” ธาวินจึงได้พูดย้ำประโยคเดิมขึ้นอีกครั้งและบอกว่าพวกเราต้องไปจัดของที่ห้องกันอีกหญิงสาวพยักหน้ารับคำพูดของธาวินอีกครั้งและทั้งสองได้ปิดประตูลงและเดินลงไปยังด้านล่างจากนั้นก็ขับรถออกไปเพื่อมุ่งหน้าไปยังคอนโดของธาวินทันทีคอนโดธาวินตอนนี้เขาและเธอได้กลับมาถึงคอนโดของชายหนุ่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ
“ฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอไปทำงานก่อนแล้วกันนะ เอ็งอย่าพึ่งหนีไปไหนล่ะ”“เออๆ ข้ามากินข้าวกับลูกสาว ลูกเขย และเพื่อนๆของลูกสาวข้าน่ะ พราวนี่เพื่อนของพ่อเองพวกเราไม่ได้ติดต่อกันนานมาก เอ็งไปทำธุระก่อนได้เลย เดี๋ยวข้าจะรอที่นี่” พ่อแนะนำธนภพให้กับลูกสาวได้รู้จักและบอกให้เพื่อนไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งคุยกัน“เด็กคนนี้คือลูกสาวเอ็งหรอกเหรอ?” พอได้ฟังปฐวีแนะนำว่าพราวนั้นเป็นลูกของเขา ธนภพก็อึ้งไปเล็กน้อยและพูดถามไปยังปฐวีเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เออก็ใช่อ่ะดิ ทำไมหรือ” ปฐวีได้ทำการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาเห็นเพื่อนเก่ามองพราวกับตนเองสลับกันไปมาเลยถามไปยังธนภพอีกครั้งว่าทำไมหรือ“นี่ธาวินลูกชายของฉันเอง” ธนภพจึงได้แนะนำลูกชายของตนแก่เพื่อนเก่าบ้างปฐวีที่ได้ฟังธนภพแนะนำลูกชายของตนก็ตกใจไม่คิดว่าธาวินจะเป็นลูกของธนภพลูกชายของเพื่อนสนิทตนเองได้แต่ก็แนะนำให้เพื่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องงานให้เสร็จสรรพก่อน“หาเด็กสองคนนี้ งั้นก็..เออๆไว้ค่อยคุย เอ็งไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะ”ธนภพจึงพยักหน้าตอบรับและหันไปพูดคุยกับทางลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและชวนลูกค้าไปนั่งยังโต๊ะที่
ครืด~เสียงโทรศัพท์ของพราวดังขึ้นเธอจึงรีบกดรับสายทันที“ค่าแม่ โทรมาคิดถึงหนูเหรอคะ”(ยัยตัวแสบของแม่ แม่คิดถึงเราอยู่แล้วแหละ แม่โทรมาบอกว่าแม่ได้ออเดอร์ใหญ่จากทางกรุงเทพ ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังเข้าไปส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและคงจะแวะไปหาหนูด้วย พ่อกับแม่น่าจะถึงช่วงเย็นๆ)“จริงเหรอคะ ดีมากๆเลยค่ะ หนูจะรอพ่อกับแม่นะคะ วันนี้หนูมีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว เดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นคอนโดของพี่วินไปให้พ่อนะคะ”(โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะลูกสาวแม่ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ)เมื่อพราวกดวางสายแล้วอลิสจึงได้ถามขึ้นทันทีให้แน่ใจว่าเธอได้ยินไม่ผิดว่าพ่อกับแม่ของพราวจะลงมาหา“พ่อกับแม่พราวจะมาหาเหรอ?”พราวจึงได้ยิ้มพร้อมกับถามไปยังกลุ่มเพื่อนของเธออีกครั้งว่าพวกเธอนั้นอยากจะเจอกับพ่อแม่ของตนไหม“ช่าย อยากเจอพ่อกับแม่ของฉันกันไหม”“อยากเจอสิ พาพวกท่านไปกินอาหารที่ร้านกันนะ” มายูจึงรีบตอบพราวเพราะเธอนั้นคิดถึงและอยากเจอกับพ่อแม่ของพราว“ฉันก็ว่าดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวบอกพี่วินไว้ก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเธอก็กดพิมพ์ข้อความแล้วกดส่งไปบอกชายหนุ่มว่าพ่อกับแม่ของเธอลงมาส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและจะแวะเข้ามาหาพวกเราน่าจะถึงในช่วงเย็น“ได้เวล
“แล้วไอริสว่าไงลูก” พ่อของเธอหันมาถามไปยังไอริสว่าจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้เธอหันไปมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มคู่นอนที่เธอนั้นไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาด้วยซ้ำคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงดีจะชอบเขาดีไหม หน้าตาก็ดี รวยก็คือของแถม แต่ลีลาเซ็กส์ของเขานี่ซิที่ทำให้เธอชอบ“ไอริสก็ชอบคุณค่ะงั้นพวกเราลองมาคบกันดู คุณว่าดีไหมคะ?”“ตกลงครับ” ทั้งคู่ต่างตกลงที่จะลองคบหากันดูเพราะต่างก็ชื่นชอบในเซ็กส์ของกันและกันช่วงเวลาสายๆของวันถัดมาธาวินลืมตาตื่นขึ้นมามองไปรอบข้างก็ไม่เห็นแฟนสาวของเขาแล้ว ชายหนุ่มจึงได้ยันกายลุกขึ้นนั่งบิดกายไปมาเพื่อสลัดความง่วงทิ้งแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อออกมาดูว่าแฟนของเขานั้นหายไปไหนซึ่งก็ได้คำตอบแล้วก็คือ เธอนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวธาวินจึงเดินย่องเข้าไปทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวที่กำลังร้องฮัมเพลงไปตามเสียงเพลงที่เธอเปิดไว้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังเขาเดินเข้าไปโอบกอดเธอจากทางด้านหลังจึงทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งโหยงเล็กน้อยและพูดใส่หูของแฟนสาว“เช้านี้เมียพี่ทำอะไรให้พี่กินครับ”“หนูตกใจหมดเลย พี่ทำไมเดินเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยล่ะคะ”“เรานั