คิดไปก็ปวดหัวเธอวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะข้างโซฟาและทำการเอนตัวไปนอนซบที่ไหล่ของเพื่อนสนิทสุดรักอย่างมายูพร้อมกับดูหนังเกาหลีที่มายูนั้นได้แนะนำว่าสนุกมากจนจบเรื่องและก็เป็นอย่างที่มายูนั้นบอกจริงๆ ซีรี่ย์เรื่องนี้สนุกมากดูเพลินพระเอกหล่อ พระรองน่ารักจนทำให้ลืมความเจ็บปวดได้ชั่วคราว“ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้า” เมื่อดูจนจบเรื่องมายูก็พูดขึ้นกับเพื่อนสนิทพร้อมกับกดรีโมทกดปิดหน้าจอทีวีแล้วลุกขึ้นดึงแขนของพราวให้ลุกเดินเข้าไปภายในห้องนอนสุดน่ารักมหาวิทยาลัย CH คณะบริหารวันนี้มายูกับพราวก็ต้องอาศัยนั่งรถแท็กซี่มาเรียนหนังสือไปก่อนเพราะรถของมายูนั้นยังคงซ่อมไม่เสร็จสักทีเมื่อมาถึงหญิงสาวทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปยังโรงอาหารของคณะและเดินถือชามอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะประจำของกลุ่มพวกเธอ “หวัดดีสองสาว พวกเรามาแว้ว” อลิสเดินมาพร้อมกับชะเอมด้วยใบหน้าแจ่มใสยิ้มจนตาหยี เธอวางกระเป๋าและหนังสือไว้ยังเก้าอี้ด้านข้างและก็เดินไปเลือกซื้ออาหารเช้า“เฮ้ยยัยพราวตาแกบวมมาก! เป็นอะไรหรือเปล่า?”และพอเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นเข้ากับใบหน้าของเพื่อนสาวอลิสจึงร้องตกใจออกมา “เออจริงด้วย มีอะไรหรือเปล่า บอกพวกเ
“พวกแกพ่อกับแม่ฉันตอบตกลงแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าสักเจ็ดโมงเช้าฉันจะไปรับพวกแกทั้งหมดเองนะ เอ่อพราวแกอยู่กับมายูใช่ไหมตอนนี้?”“อ่าใช่ๆตอนนี้ฉันอยู่กับมายู” พราวจึงตอบกลับไปตามความจริงว่าตอนนี้เธอได้ไปอยู่ที่ห้องของมายูเป็นการชั่วคราวก่อน ชะเอมเมื่อฟังคำตอบของพราวและก็พยักหน้าตอบรับ“โอเค กินเสร็จแล้วจะไปไหนกันอีกไหม” ชะเอมเมื่อคิดได้ว่าด้านหลังของร้านหมูกระทะนั้นมีตลาดนัดหน้าเดินอยู่จึงพูดถามขึ้น“ทำไมเหรอ แกจะไปไหน” อลิสจึงได้ถามไปยังชะเอม“ไปเดินดูเสื้อผ้ากันดีกว่าข้างหลังมีตลาดนัดอยู่นะมีร้านเสือผ้าเต็มเลย” ชะเอมจึงได้เฉลยว่าที่ตนนั้นถามก็เพราะว่าอยากจะชวนพวกเธอให้ไปเดินตลาดนัดด้วยกัน และพวกเพื่อนก็ตอบตกลงเป็นเสียงเดียวกันแล้วหลังจากนั้นพวกเราทั้งสี่ก็ไปเดินตลาดนัดช้อปเสื้อผ้ากันพวกเราได้เสื้อผ้าใหม่กันมาคนละ3-4ตัวหลังจากนั้นชะเอมก็อาสาขับรถไปส่งเพื่อนทั้งหมดด้วยตัวของเธอเองชะเอมเลือกที่จะไปส่งอลิสก่อนตามลำดับความใกล้ไกลบ้านของตนและเมื่อมาถึงยังคอนโดของมายูแล้วชะเอมก็พูดแซวเพื่อนสาวทั้งสองก่อนที่จะลงจากรถของเธอ “รีบๆนอนกันด้วยนะพวกแก เจ็ดโมงฉันจะมารับ โอเค๊?”“จ้า บัยบายนะแกขับรถดีๆล
ผมเดินเข้าไปยังห้องนอนแล้วนั่งลงยังเตียงนอนของเธอภาพของเธอก็ยังคงเห็นเด่นชัดไหนจะภาพของเราทั้งสองที่นอนกอดก่ายกันบนเตียงนี้อีก ผมหยิบสร้อยคอของเธอที่ผมเป็นคนซื้อให้นั้นออกมาถือไว้ป่านนี้ไม่รู้ว่าเจ้าของสร้อยเส้นนี้ไปอยู่ที่ไหน ที่มหาลัยก็ไม่ได้ไปกันทั้งกลุ่ม จะไปหาที่คอนโดของเพื่อนสนิทเธอก็ไม่รู้อีกว่าอยู่ที่ไหน ความคิดถึงและการรอคอยมันช่างทรมานใจผมเหลือเกินเชียงใหม่ทางด้านพราวและกลุ่มเพื่อนเมื่อกินอาหารกลางวันกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ขึ้นมายังรถยนต์เพื่อที่จะไปต่อยังสถานที่ต่อไปในทันที“เดี๋ยวช่วงบ่ายพวกเราไปไหว้พระกันก่อนเนอะ แล้วพรุ่งนี้พวกเราค่อยไปที่อื่นกันแต่เช้าเลยดีมะพวกแก” ชะเอมพูดขึ้นหลังจากที่พวกเราได้ขึ้นมานั่งบนรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ตามใจคุณไกด์นำเที่ยวเลยค่ะ” และมายูก็ได้พูดแซวชะเอมว่าเป็นไกด์นำเที่ยวด้วยอีกคนเช่นกัน“ดีเหมือนกันนะ” พราวที่เห็นด้วยในคำพูดของชะเอมก็พูดขึ้น“จัดไปแต่ตอนนี้ฉันขอนอนพักก่อนนะ” แล้วอลิสที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับก็พูดขึ้นพร้อมกับเริ่มเอนกายแล้วค่อยๆหลับตาลงด้วยความง่วงเมื่อกินอาหารเสร็จ“ตลอดอ่ะอลิส~” ชะเอมก็ยังอดที่จะแซวไปยังเพื่อนสนิทของเธอ
วันถัดมาวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่เชียงใหม่พวกเราใช้เวลาทั้งหมดด้วยกันในบ้านพักตากอากาศหลังนี้ทั้งนอนดูหนังด้วยกันตั้งแต่เช้าจนถึงช่วงเย็นและออกมาว่ายน้ำในสระว่ายน้ำ พวกเราทั้งสี่ต่างก็ไม่มีใครนำชุดว่ายน้ำมาด้วยเลยลงน้ำกันแบบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นจบทริปเที่ยวกับเพื่อนรักทั้งสามวันเวลาผ่านไปเร็วมากแปบๆฉันก็ต้องกลับไปที่กรุงเทพอีกแล้วกลับไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริงตอนนี้ใจของฉันดีขึ้นมาบ้างแล้วแต่มันก็ยังเป็นแผลในใจที่มีขนาดใหญ่อยู่สักวันฉันต้องดีขึ้นกว่านี้ได้แน่ตอนเช้าของวันเสาร์ในตอนนี้พวกเราทั้งสี่คนได้เดินทางกลับมาถึงยังกรุงเทพกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชะเอมเป็นผู้ขับรถมาส่งพวกเราเหมือนเดิมออกมาจากสนามบินพวกเราก็ได้แวะหาของกินกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คราวนี้ชะเอมเลือกที่จะมาส่งมายูกับพราวก่อนเพราะคอนโดของมายูนั้นอยู่ใกล้กับสนามบินมากกว่าคอนโดของอลิส คอนโดของมายูตอนนี้ชะเอมได้ขับรถมาจอดยังที่ด้านหน้าของคอนโดมายูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะลงจากรถมายูก็ไม่ลืมที่จะพูดขอบใจกับทางเพื่อนสาวก่อน“ขอบใจแกมากนะชะเอมที่พาไปออกทริป ชอบสุดๆไปเลย” พร้อมกับทำใบหน้ายิ้มจนแก้มแทบปริออกมาอีกค
“ลืมของเหรอแก?” เมื่อเดินมาเปิดประตูพราวก็ได้พูดขึ้นโดยที่นึกว่าคนที่มาคือเพื่อนสนิทของเธอเธอจึงพูดออกไปโดยที่ตานั้นกึ่งหลับกึ่งตื่น และพอเธอไม่เห็นว่ามายูจะพูดอะไรเธอจึงเงยหน้ามองก็พบกับ“พะ..พี่วิน ออกไปนะ!” พอเธอเห็นว่าเป็นธาวินชายหนุ่มที่เธอพึ่งจะขอเลิกกับเขาไปเมื่อหลายวันก่อนเธอก็ตกใจสุดขีดไม่นึกว่าเขานั้นจะรู้จักกับคอนโดของมายูด้วยและพอได้สติก็สายไปเสียแล้วชายหนุ่มนั้นได้เดินเข้ามายังภายในห้องนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้วพราวเธอจึงพยายามตะโกนพูดไล่ให้บุคคลตรงหน้านั้นออกไปแต่ก็เปล่าประโยชน์ชายหนุ่มตรงหน้าทำการปิดประตูห้องแล้วสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ร่างเล็กที่เขานั้นคิดถึงจนแทบจะเป็นบ้า“พี่มารับเธอกลับห้องของเรา” ธาวินพูดขึ้นพร้อมกับคว้าหมับไปที่ท่อนแขนของพราวแล้วดึงเขาหาตัวเขา“พี่ออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ออกจะโทรไปแจ้งความ” พราวเธอพยายามที่จะดึงมือของเขาออกโดยที่ปากก็พูดบ่นออกมาด้วยความโกรธคนตรงหน้าพร้อมกับชี้มือไล่เขาให้ออกไปจากห้อง“ฟังพี่อธิบายก่อนได้ไหม วันนั้นเรื่องมัน...” ชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอนั้นกำลังโกรธเขาอยู่เป็นอย่างมากเขาเข้าใจและยอมรับผิดทุกอย่างจึงได้พูดขึ้นเขา
และสุดท้ายธาวินก็ต้องจำยอมเดินออกมาจากห้องของมายูใจจริงไม่อยากจะออกมาด้วยซ้ำแต่พอเจอกับประโยคคำพูดของเธอว่าถ้าเขาไม่ยอมออกมาเธอจะเกลียดเขาไปตลอดกาล เขาคงทนไม่ได้จริงๆถ้าเป็นแบบนั้น ธาวินเดินลงออกมาแล้วขับรถคันหรูขับเคลื่อนออกไปทันที หญิงสาวที่มองลงมาจากทางด้านบนเมื่อเห็นว่ารถของเขาได้ขับออกไปแล้วก็เกิดอาการจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาก็เริ่มหลั่งไหลออกมา เธอทั้งรู้สึกคิดถึง รัก แต่อีกใจก็เกลียดโกรธชายหนุ่มที่ทำเรื่องแบบนั้นคืนนี้พราวนอนร้องไห้ทั้งคืนจนเผลอหลับไปบนเตียงนอนของมายูและพอตื่นมาในตอนสายๆของอีกวันซึ่งนั่นคือวันหยุดวันอาทิตย์เธอพยายามเลิกคิดถึงเขาด้วยการดูซีรี่ย์วันทั้งวันเธอหมดเวลาไปกับการดูซีรี่ย์ทั้งไทย เกาหลีและจีน เธอดูหนังที่ชอบจนหมดวัน และพอตอนเย็นเพื่อนสนิทอย่างมายูก็กลับมายังห้องพักของเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงและดูอารมณ์เสียแบบสุดๆแต่พอมายูได้เห็นใบหน้าของพราวเธอก็เริ่มสงสัยและเอ่ยถามออกมาทันทีด้วยความเป็นห่วงในตัวเพื่อนสนิท“ยัยพราว ทำไมตาแกบวม?” พร้อมกับรีบเดินเข้ามาจับเข้าที่ใบหน้าเรียวของเพื่อนสนิททันที พลิกซ้ายพลิกขวา“ก็เอ่อ...”“บอกตามความจริงนั่นแหละ อย่าปิดบังฉันนะแก”
น้ำตาลอยู่ดีๆเธอก็พูดออกมาว่าร้อนจังแล้วก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกทีละเม็ดจนหมดแล้วอ้อมมือไปทางด้านหลังแล้วปลดตะขอเสื้อในของตนเองให้หลุดออก เธอจับเข้าที่มือผมให้มาสัมผัสกับหน้าอกขาวของเธอและอีกมือก็เอื้อมมาจับท่อนเอ็นของผมเอาไว้พร้อมกับปลดซิปกางเกงผมแล้วงัดท่อนเอ็นของผมให้ออกมารับลมเย็นด้านนอกกางเกงนักศึกษาและไม่รอช้าเธอก้มลงมาใช้ปากครอบครองท่อนเอ็นร้อนของผมเธอใช้ปากทำให้ผมในรถจนเสร็จแล้วก็รีบดูดกลืนน้ำสีขาวขุ่นของผมจนหมด ในช่วงที่ใกล้จะเสร็จผมเสียวมากเลยไม่ทันได้ระวังจึงได้ขับไปชนกับท้ายรถของเธอ หลังจากเคลียร์ประกันเสร็จเรียบร้อย ผมก็ไปส่งน้ำตาลแค่ที่หน้าคอนโดของเธอแล้วรีบออกมาทันที ตอนแรกเธอก็ยื้อผมไว้นะแต่ผมไม่มีอารมณ์ใดๆแล้ว ก็นะ..มันเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ขึ้นไหนจะโดนยัยเด็กนี่ด่าอีกปัจจุบันทางด้านพราวเมื่อได้เห็นชายหนุ่มเพื่อนของพี่เสือที่เดินมาพร้อมกันนั้นก็พลันนึกขึ้นมาได้ถึงแผนการณ์ที่จะทำให้ธาวินนั้นเลิกยุ่งกับเธอ หญิงสาวจึงรีบขยับตัวเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทอย่างมายูแล้วทำการกระซิบกระซาบกัน“ฉันนึกอะไรดีๆออกล่ะว่าจะหาใครมาเป็นแฟนปลอมๆของฉันดี”“อย่าบอกนะว่า...” มายูร
ด้านมายูและพราว“ทำไมไปเลือกนายนั่น นิสัยก็แย่ แถมมีสาวๆรายล้อมอีก” พอเดินออกมาแล้ว มายูก็พูดถามไปยังเพื่อนสนิทของเธอถึงสาเหตุที่ว่าทำไมถึงต้องเลือกผู้ชายคนนี้“แกก็...ฉันไม่ได้ที่จะคบกับพี่มิวจริงๆสักหน่อย เดี๋ยวเขาก็คงจะเคลียร์กับทางสาวๆของเขาเองนั่นแหละ” พราวจึงรีบพูดว่าตนเองนั้นไม่ได้คิดที่จะคบกับรุ่นพี่จริงสักหน่อยเธออยากจะให้เพื่อนสาวนั้นได้หายห่วง“แต่ถ้ามีอะไรแกต้องรีบบอกฉันเลยนะ ฉันไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้” ถึงพราวจะพูดออกมายังไงแต่มายูก็ยังเป็นห่วงในตัวเพื่อนอยู่ดีเพราะจากที่เธอได้เห็นรุ่นพี่คนนั้นดูไม่น่าไว้ใจจริงๆ“เอาน่าไปเรียนกันได้แล้ว ชะเอมกับอลิสไลน์มาบอกว่ารออยู่ที่ห้องเรียนแล้ว” พราวจึงรีบพูดและกอดรั้งแขนของมายูและพากันไปยังอาคารที่มีวิชาเรียนของวันนี้หลังจากแยกย้ายกับไปเรียนแล้ว มิวนิคก็ลองทักข้อความไลน์ไปหายังรุ่นน้องสาวที่เขาแอบชอบอยู่ในทันที ในตอนนี้เขานั้นชอบในความน่ารักสดใสเป็นกันเองของพราว อยากทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้นกว่านี้เผื่อจากตัวปลอมอาจจะมีสักวันที่จะได้กลายเป็นตัวจริงขึ้นมาก็คงดีอยู่ไม่น้อย ว่าแล้วเขาก็ส่งข้อความนัดชวนเธอกินข้าวกลางวัน เขาบอกเธอว่าเป็น
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ
“ฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอไปทำงานก่อนแล้วกันนะ เอ็งอย่าพึ่งหนีไปไหนล่ะ”“เออๆ ข้ามากินข้าวกับลูกสาว ลูกเขย และเพื่อนๆของลูกสาวข้าน่ะ พราวนี่เพื่อนของพ่อเองพวกเราไม่ได้ติดต่อกันนานมาก เอ็งไปทำธุระก่อนได้เลย เดี๋ยวข้าจะรอที่นี่” พ่อแนะนำธนภพให้กับลูกสาวได้รู้จักและบอกให้เพื่อนไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งคุยกัน“เด็กคนนี้คือลูกสาวเอ็งหรอกเหรอ?” พอได้ฟังปฐวีแนะนำว่าพราวนั้นเป็นลูกของเขา ธนภพก็อึ้งไปเล็กน้อยและพูดถามไปยังปฐวีเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เออก็ใช่อ่ะดิ ทำไมหรือ” ปฐวีได้ทำการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาเห็นเพื่อนเก่ามองพราวกับตนเองสลับกันไปมาเลยถามไปยังธนภพอีกครั้งว่าทำไมหรือ“นี่ธาวินลูกชายของฉันเอง” ธนภพจึงได้แนะนำลูกชายของตนแก่เพื่อนเก่าบ้างปฐวีที่ได้ฟังธนภพแนะนำลูกชายของตนก็ตกใจไม่คิดว่าธาวินจะเป็นลูกของธนภพลูกชายของเพื่อนสนิทตนเองได้แต่ก็แนะนำให้เพื่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องงานให้เสร็จสรรพก่อน“หาเด็กสองคนนี้ งั้นก็..เออๆไว้ค่อยคุย เอ็งไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะ”ธนภพจึงพยักหน้าตอบรับและหันไปพูดคุยกับทางลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและชวนลูกค้าไปนั่งยังโต๊ะที่
ครืด~เสียงโทรศัพท์ของพราวดังขึ้นเธอจึงรีบกดรับสายทันที“ค่าแม่ โทรมาคิดถึงหนูเหรอคะ”(ยัยตัวแสบของแม่ แม่คิดถึงเราอยู่แล้วแหละ แม่โทรมาบอกว่าแม่ได้ออเดอร์ใหญ่จากทางกรุงเทพ ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังเข้าไปส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและคงจะแวะไปหาหนูด้วย พ่อกับแม่น่าจะถึงช่วงเย็นๆ)“จริงเหรอคะ ดีมากๆเลยค่ะ หนูจะรอพ่อกับแม่นะคะ วันนี้หนูมีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว เดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นคอนโดของพี่วินไปให้พ่อนะคะ”(โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะลูกสาวแม่ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ)เมื่อพราวกดวางสายแล้วอลิสจึงได้ถามขึ้นทันทีให้แน่ใจว่าเธอได้ยินไม่ผิดว่าพ่อกับแม่ของพราวจะลงมาหา“พ่อกับแม่พราวจะมาหาเหรอ?”พราวจึงได้ยิ้มพร้อมกับถามไปยังกลุ่มเพื่อนของเธออีกครั้งว่าพวกเธอนั้นอยากจะเจอกับพ่อแม่ของตนไหม“ช่าย อยากเจอพ่อกับแม่ของฉันกันไหม”“อยากเจอสิ พาพวกท่านไปกินอาหารที่ร้านกันนะ” มายูจึงรีบตอบพราวเพราะเธอนั้นคิดถึงและอยากเจอกับพ่อแม่ของพราว“ฉันก็ว่าดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวบอกพี่วินไว้ก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเธอก็กดพิมพ์ข้อความแล้วกดส่งไปบอกชายหนุ่มว่าพ่อกับแม่ของเธอลงมาส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและจะแวะเข้ามาหาพวกเราน่าจะถึงในช่วงเย็น“ได้เวล
“แล้วไอริสว่าไงลูก” พ่อของเธอหันมาถามไปยังไอริสว่าจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้เธอหันไปมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มคู่นอนที่เธอนั้นไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาด้วยซ้ำคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงดีจะชอบเขาดีไหม หน้าตาก็ดี รวยก็คือของแถม แต่ลีลาเซ็กส์ของเขานี่ซิที่ทำให้เธอชอบ“ไอริสก็ชอบคุณค่ะงั้นพวกเราลองมาคบกันดู คุณว่าดีไหมคะ?”“ตกลงครับ” ทั้งคู่ต่างตกลงที่จะลองคบหากันดูเพราะต่างก็ชื่นชอบในเซ็กส์ของกันและกันช่วงเวลาสายๆของวันถัดมาธาวินลืมตาตื่นขึ้นมามองไปรอบข้างก็ไม่เห็นแฟนสาวของเขาแล้ว ชายหนุ่มจึงได้ยันกายลุกขึ้นนั่งบิดกายไปมาเพื่อสลัดความง่วงทิ้งแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อออกมาดูว่าแฟนของเขานั้นหายไปไหนซึ่งก็ได้คำตอบแล้วก็คือ เธอนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวธาวินจึงเดินย่องเข้าไปทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวที่กำลังร้องฮัมเพลงไปตามเสียงเพลงที่เธอเปิดไว้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังเขาเดินเข้าไปโอบกอดเธอจากทางด้านหลังจึงทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งโหยงเล็กน้อยและพูดใส่หูของแฟนสาว“เช้านี้เมียพี่ทำอะไรให้พี่กินครับ”“หนูตกใจหมดเลย พี่ทำไมเดินเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยล่ะคะ”“เรานั