“Scar is the proof of a healed wound.”
-Slumdog Millionaire-
(แผลเป็น คือ สิ่งที่เตือนให้เรารู้ว่าบาดแผลของเราถูกเยียวยาแล้ว)
“เชี้ย!! มันพาใครมาวะเนี่ย” ขุนศึกพูดขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ ทำให้เสือและสิงหักไปมองตามสายตาของเพื่อนรักตรงหน้าด้วยความสงสัย ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความตกใจไม่ต่างกัน ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นทิวาไปไหนมาไหนผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่พันดาวน้องสาวของมันเลยสักครั้ง สงสัยพายุลูกใหญ่กำลังจะถล่มเชียงใหม่เสียแล้วสิ
“เชี้ย!! / เชี้ย!!”
“แหมๆ!! ...ไม่ได้เจอกันแค่เดือนเดียว นี่มึงมีแฟนแล้วเหรอวะไอ้ทิ” เสือเอ่ยแซวเพื่อนรักที่พึ่งเดินเข้ามาภายในร้าน ก่อนที่เขาจะชะงักไปเล็กน้อยที่ได้เห็นใบหน้าของร่างบางที่เดินตามหลังเพื่อนเขามา ถึงตอนนี้เธอจะดูโตขึ้นมากแต่ใบหน้าสวยหวานยังคงละม้ายคล้ายเดิมอยู่มากทีเดียว
“นะ นี่...” สิงพูดอ้ำๆ อึ้งๆพร้อมกับมองไปที่เพื่อนรักและผู้หญิงที่เดินตามเข้ามาใหม่ ก่อนจะมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพราะทำตัวไม่ถูกกันเลย
“สวัสดีค่ะ จันทร์เจ้านะคะ ไม่รู้ว่าพี่ๆ ยังจำกันได้อยู่ไหมไม่ได้เจอกันนานเลย”
“จำได้สิครับ พวกพี่ไม่มีใครลืมน้องจันทร์เจ้าหรอกครับ” เสือพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่เพื่อนรักอย่างมีเลศนัย ทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ทิวาเลิกคิ้วเรียวขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัยในคำพูดของร่างสูงตรงหน้า
“คะ?”
“ก็...”
“พวกมึงเงียบปากไปเลย แล้วเธอน่ะไม่หิวแล้วรึไง” ทิวาพูดขัดสิงขึ้นมาทันทีก่อนที่เพื่อนรักคนนี้จะทีนได้พูดอะไรออกมา เขาเดินนำเพื่อนคนอื่นๆ ไปนั่งยังเก้าอี้ที่ถูกเตรียมไว้ให้ก่อนจะจ้องไปยังสมาชิกคนอื่นนิ่งๆ
“เชิญๆ ครับ” ขุนศึกเอ่ยบอกกับจันทร์เจ้าพร้อมกับผายมือให้เธอเดินนำพวกเขาเข้าไปด้านใน
“ค่ะ”
“ที่รักนี้น้องจันทร์เจ้า เป็นอะ เอ่อ...” ขุนศึกแนะนำร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาหาเราให้กับจันทร์เจ้าได้รู้จักอย่างเป็นกันเอง
“...”
“จันทร์เจ้านี่ลูกพีชแฟนพี่เองครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างเป็นกันเอง พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ
“ไปทานข้าวกันดีกว่านะคะ” ลูกพีชพูดขึ้นเสียงอ่อนก่อนที่คนอื่นๆ จะเดินไปนั่งยังที่ของตัวเอง
“มานี่ยัยหัวเน่า”
“...” จันทร์เจ้าหันไปมองตามเสียงเรียกของทิวาตาขวาง แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้างร่างสูงแต่โดยดี
“ถ้านายเรียกฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกฉันจะกัดหูนายนายแล้วนะ” จันทร์เจ้ากระซิบบอกกับร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียงเบาเพื่อให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน
“กันหู?...ตัวเตี้ยอย่างเธอกัดฉันถึงด้วยเหรอ”
“ลองดูไหม?”
“หึหึ”
“ว่าแต่เป็นไงมาไงถึงได้มาด้วยกันได้” เสือที่เก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวจึงเอ่ยถามแทนเพื่อนคนอื่นๆ ออกไป พร้อมกับมองไปยังชายหญิงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ
“อะ เอ่อ”
“ก็ไม่เป็นไง อาทิตย์หน้าเคลียร์คิวของพวกมึงให้ว่าง” ทิวาเอ่ยบอกกับเพื่อนๆ ของเขาด้วยน้ำเสียงปกติ พร้อมกับมองไปที่เพื่อนของเขานิ่งๆ แต่มุมปากกลับยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
“ทำไมวะ”
“กูจะแต่งงาน”
“ห๊า!! / ห๊ะ!! / ห๊ะ!!” เพื่อนทั้งสามคนของทิวาอุทานออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับมองเพื่อนรักอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาพึ่งได้ยิน
“กับใครวะ” ขุนศึกเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าของเขาออกไปด้วยความสงสัย แต่สายตาของเขากลับมองไปยังร่างบางที่เพื่อนเขาพามาด้วยอย่างมีเลศนัย ขุนศึกมั่นใจว่าเขาเดาไม่ผิดอย่างแน่นอนว่าเจ้าสาวของทิวาเพื่อนรักของเขาเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เธอคนนี้ ทิวารอผู้หญิงเพียงคนเดียวมาตลอด 15 ปี ไม่มีทางที่มันจะยอมแต่งงานกับคนอื่นที่ไม่ใช่เธอคนนี้อย่างแน่นอน
“ยัยนี่ไง” พันทิวาชี้ไปยังร่างบางที่กำลังนั่งทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ข้างๆ ของเขา จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมามองทุกคนเล็กน้อย พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเขา
สำหรับจันทร์เจ้าแล้วเธอไม่มีอะไรที่จะต้องปฏิเสธอยู่แล้ว ในเมื่อลงเรือลำเดียวกับเขาแล้ว ตลอด 1 ปีหรือระหว่างที่รอให้เรื่องมันเงียบ เธอก็มีหน้าที่หาเงินมาคืนป้าวราลี และก็ยังมีเรื่องอีกมากมายให้เธอต้องจัดการระหว่างนี้ด้วย
“แค่กๆๆ / ห๊ะ!!”
“มึงพูดอีกทีสิ”
“ดูปากกูนะ... อาทิตย์หน้ากูจะแต่งงานกับยัยนี่”
“หึหึ”
“อะ เอองั้นก็ต้องฉลองสิวะ” เสือที่ดูจะมีสติมากกว่าน้องชายฝาแฝดของเขาอย่างสิงพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่นิ่งเงียบไปชั่วขณะ ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ออกไปจากชีวิต แต่ไม่เคยออกไปจากหัวใจของพันทิวาเพื่อนรักของเขา ‘ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เพื่อนรักของพวกเขาเฝ้ารอมานานแสนนาน’
“แน่นอนสิวะ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ทิจะได้แต่งงานเป็นคนแรกของกลุ่ม”
“หึหึ คนหล่ออย่างกูแต่งคนแรกก็ไม่เห็นจะแปลก” ทิวาเอ่ยบอกกับเพื่อนๆ พร้อมกับส่งยิ้มไปให้พวกมันอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะหันไปมองร่างบางตรงหน้าที่กำลังเบะปากมองบนมาที่เขาอยู่ ร่างสูงยกยิ้มให้กับเธอเล็กน้อยอย่างลืมตัวก่อนจะแกล้งมองไปทางอื่นแทน โดยทุกการกระทำของทิวาอยู่ในสายตาของเพื่อนรักของเขาทั้งหมด
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จทิวาและเพื่อนๆ ของเขาก็พูดคุยกันอยู่นาน ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับ เพราะระยะทางจากคาเฟ่ถึงไร่พันแสงค่อนข้างไกลกว่าจะถึงก็คงมืดค่ำพอดี
ดวงตาหวานหยาดเยิ้มของจันทร์เจ้ามองเหม่อออกไปยังถนนตรงหน้าอย่างกับคนที่กำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง
‘ต้องมีเรื่องอะไรมากกว่าโดนโกงจนคุณพ่อล้มละลายแน่ๆ ไหนจะมีข่าวว่าโรงงานกับสิ้นค้าเลี่ยงภาษาอีกคุณพ่อไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอย่างแน่นอน’
‘นายนภพลคนนั้นต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล...ฉันต้องรู้ให้ได้ แต่อยู่ที่นี่จะรู้ได้ยังไงกันละเนี่ย เฮ้อออออ!!’
“คิดอะไรอยู่” ร่างสูงหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความสงสัย ตั้งแต่ออกมาจากคาเฟ่เธอก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จาผิดวิสัยของคนช่างพูดช่างจาอย่างเธอจริงๆ
“ไม่ได้คิดอะไร”
“ทิวา”
“ว่าไง?”
“นายคิดว่าคนเราจะทำลายชีวิตของคนอื่นได้เพียงเพราะเงิน...อะ เอ่อช่างเถอะ” จันทร์เจ้าหันไปถามร่างสูงก่อนที่เธอจะคิดอะไรขึ้นมาได้ว่าไม่ควรจะถามเขาออกไปแบบนั้น ยังไงทิวาก็คงจะไม่รู้เรื่องอะไร ถามไปก็คงจะไม่ได้ความอะไรอยู่ดี
“ได้สิ…เงินมันเปลี่ยนคนได้”
“นายไม่เห็นเปลี่ยนเลย”
“หึหึ ก็เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ฉันหามาด้วยความสุจริตจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองไง แต่บางคนก็ได้มาเพราะความเชื่อใจของคนอื่น คนโลภเท่านั้นแหละที่จะเปลี่ยนไปเพราะเงิน” ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า
“นายนี่ก็มีความคิดเหมือนกันนะเนี่ย” จันทร์เจ้ามองไปยังร่างสูงตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันหน้าหนีเขาไปอีกทาง
“มีอะไรอยากให้ฉันช่วยไหม”
“ไม่มี”
“เธอจะมาเป็นเมียฉัน ไม่มีอะไรเธอขอแล้วฉันทำให้ไม่ได้หรอกนะจันทร์เจ้า” ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่ตาคมยังคงมองออกไปยังเส้นทางตรงหน้า
“แค่เมียในนามนายไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้”
“หึหึ”
EPISODE 08 : ขี่ม้าส่งเมือง“One day your life will flash before your eyes. Make sure it’s worth watching.”-The Bucket List-(ในวันหนึ่งภาพชีวิตของคุณจะฉายขึ้นตรงหน้า ดังนั้น จงทำในสิ่งที่มีคุณค่าต่อการชมในทุกๆ นาทีและทุกวันของชีวิต)“ขยับเข้ามาใกล้กันหน่อยครับ” ช่างภาพเอ่ยบอกกับว่าที่บ่าวสาวตรงหน้าอย่างนอบน้อม ถึงเขาจะบอกประโยคนี้กับทั้งคู่มาเกือบ 10 นาทีแล้วก็ตาม แต่คำว่า ‘ลูกค้าคือพระเจ้า’ มันค้ำคอเขาอยู่ทำให้เขาได้แต่ยิ้มให้กับทั้งสองคนตรงหน้าแทนที่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้“อะ! ไอ้บ้าทิ” ร่างบางร้องออกมาเบาๆ ด้วยความตกใจที่โดนแขนแกร่งรั้งเอวบางของเธอเข้าหาตัวเขาอย่างแรง“รีบถ่ายจะได้รีบเสร็จ”“นายอยากได้ภาพที่แสดงตัวตนของเราทั้งคู่ใช่ไหม” ร่างบางเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับก้มลงไปมองเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์รัดรูปของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่เสื้อผ้าหน้าผมของร่างสูงตรงหน้าอีกครั้งผู้ชายคนนี้ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยก่อนที่เธอจะจากไปเขาเป็นแบบไหนตอนนี้เขาก็ยังคงเป็นแบบนั้น ก่อนหน้านี้เขาชอบใส่การเกงยีนส์ขาดๆ ซีดๆ กับเสื้อยืดสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตเก่าๆ ตอนนี้เขาก็ยังคงเป็นแบบนั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่เปลี
EPISODE 09 : รอเธอมานาน“Beautiful things don’t ask for attention.”-The Secret Life of Walter Mitty-(ความงามที่แท้จริง ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องความสนใจ)-wedding studio-“เธอลงไปก่อน เดี๋ยวฉันเอารถไปจอด” พันทิวาเอ่ยบอกกับว่าที่เจ้าสาวของเขาเสียงอ่อน ในขณะที่ตาคมของเขายังคงมองไปข้างหน้าเพื่อหาที่จอดรถ เนื่องจากวันนี้เป็นวันธรรมดาบริเวณแถวนี้จึงหาที่จอดรถค่อนข้างยาก“โอเค”“ห้ามซนล่ะ” ทิวาหันกลับมาบอกกับร่างบางพร้อมกับส่งยิ้มทะเล้นไปให้กับเธอ“ไอ้บ้าทิ...ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ร่างบางก็สวนเขากลับไปทันควันก่อนจะมองไปที่ร่างสูงตรงหน้าตาขวาง จากนั้นเธอจึงลงจากรถไปโดยไม่ต่อปากต่อคำกับเขาต่อ“หึหึ” หลังจากที่ร่างบางลงไปใบหน้าหล่อเหลาของทิวาก็ปรากฎรอยยิ้มหวานขึ้นมาทันที...“สวัสดีค่ะคุณจันทร์เจ้า มารับชุดใช่ไหมคะ” ทันทีที่ประตูเปิดออกพนังงานประจำร้านก็เดินเข้ามาทักทายลูกค้าอย่างจันทร์เจ้าทันทีด้วยความนอบน้อม“ใช่ค่ะ”“เชิญทางนี้ค่ะ”“วันนี้ลูกค้าเยอะจังเลยนะคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไป พร้อมกับมองไปยังลูกค้าผู้หญิงภายในร้านที่เดินขวักไขว่อยู่ตรงหน้าของเธอ“ใช่ค่ะ เดือนหน้าจะมีงานเล
EPISODE 10 : ทำหน้าที่เมีย“Working hard is important, but there’s something that matters even more. Believing in yourself.”-Harry Potter-(การฝึกฝนอย่างหนักเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่มีบางอย่างที่สำคัญมากกว่านั่นคือการเชื่อมั่นในตัวเอง)“ไงพวกมึง”“ไอ้เจ้าบ่าวมาแล้วเว้ย มาๆ เชิญนั่งก่อนครับ” สิงหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะร้องบอกกับเพื่อนคนอื่นๆ เสียงดังลั่นโต๊ะ“มึงนี่นะ”“ไม่ธรรมดานะไอ้ทิจดทะเบียนสมรสเลยด้วย” ขุนศึกเอ่ยแซวเพื่อนรักของตัวเองที่เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนหน้าหมั่นไส้ ต่อหน้าแขกคนอื่นเจ้าบ่าวคนนี้เอาแต่วางมาดเข้ม แต่พอได้มาอยู่กับเพื่อนๆ ที่กุมความลับของเขามาเป็น 15 ปี กลับยิ้มออกมาจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว“อย่างนี้มึงก็มีเมียอีกคนไม่ได้สิวะ”“กูชื่อพันทิวาไม่ได้ชื่อเสือครับ เรื่องเจ้าชู้หรือหญิงเยอะกูสู้มึงไม่ได้อยู่แล้ว” ทิวาตอบเพื่อนกลับไปพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงตรงหน้าอย่างกวนๆ“เออ...ให้มันเจ้าชู้แค่กูคนเดียวนี่แหละ”“พวกมึงนี่เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้” ขุนศึกพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ อย่างเอือมๆ กับนิสัยของเพื่อนรัก ไม่ว่าจะโตกันแค่ไหนพวกมันก็ยังคงกัดกันเหมือนเดิม“แล้วทีนี่จ
EPISODE 11 : ผู้มีพระคุณ?“I want all of you, forever, you and me, every day.”-The Notebook-(ฉันต้องการเธอตลอดไป แค่เธอกับฉันทุกๆ วัน)เช้าวันต่อมา...“กรี๊ดดดดดด!!!”“อะไร อะไร ใครเป็นอะไร?” ทิวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นร่างบางของจันทร์เจ้า มองมาที่เขาอย่างโกรธเคืองพร้อมกับมือบางของเธอกำผ้าห่มเอาไว้แน่น ในขณะที่ใบหน้าหวานๆ ของร่างบางตรงหน้าเริ่มงอถ้าเขาคาดการณ์ไว้ไม่ผิดเธอต้องร้องไห้ออกมาอย่างแน่นอน“เดี๋ยวๆ เธอดูดีๆ ฉันนอนในที่ของฉัน” ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับชี้ให้เธอดูว่าเขาไม่ได้ล่วงเกินเธอเลยแม้แต่น้อยจันทร์เจ้าชะงักไปทันทีก่อนที่เธอจะขยับถอยหลังไปยังที่ของตัวเอง พร้อมกับกำผ้าห่มเอาไว้แน่นอย่างไม่วางใจชายตรงหน้า ทิวาเห็นเธอมีท่าทางแบบนั้นเขาก็แกล้งเธอกลับไปบ้าง ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองไปยังร่างบางตรงหน้าก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างงอนๆ“นี่เธออย่าบอกนะว่าเธอลวนลามฉัน เอาจริงๆ ฉันก็จะพอรู้ว่าตัวเองหล่อ หุ่นดี แต่เธอจะมาลักหลับฉันแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องรับผิดชอบ...”“นี่ไอ้บ้าทิคนอย่างฉันจะไปทำอะไรนา
EPISODE 12 : นายเริ่มก่อนนะ“Those who are happy are not without pain, they just know how not to be controlled by it.”-Love & Other Drugs-(คนที่มีความสุขไม่ใช่ว่าเขาไม่เจ็บปวดเลย แต่เขารู้ว่าทำอย่างไรถึงจะไม่ถูกความเจ็บปวดครอบงำต่างหาก)1 อาทิตย์ต่อมา...“ทิวา...วันนี้นายจะเข้าไปในเมืองเหรอ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังอ่านเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสดใสจนผิดปกติ จนทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหวานๆ ของเธอที่กำลังส่งยิ้มมาให้กับเขา“ทำไม?” ร่างสูงยกยิ้มเล็กน้อยอย่างรู้ทันว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ทิวาเอ่ยถามร่างบางออกไปเสียงเรียบ พร้อมกับก้มลงไปอ่านเอกสารตรงหน้าของตัวเองต่อ“ขอไปด้วยคนสิ ฉันรับรองว่าฉันจะไม่ดื้อไม่ซน จะเป็นเด็กดีไม่ทำให้นายต้องปวดหัวอย่างแน่นอน” ร่างบางเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขาอย่างออดอ้อน“...” เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอเล็กน้อยอย่างกำลังใช้ความคิด“น่านะ...”“หึหึ”“ฉันพูดจริงๆ นะ”“ฉันต้องไปประชุมกับสมาคม”“ฉันไปด้วยได้ไหม”“ก็ได้ นี่เอกสารที่เราจะประชุมกันในวันนี้ ส่วนนี่สัญญาจ้างของเราอ่านให้ละเอียดก่อนจะเซ็นด้วย
EPISODE 13 : เหนื่อยไหม?“It’s our instinct to chase what’s getting away, and to run away from what’s chasing us.”-The great Gatsby-(สัญชาตญาณของคนเราคือไล่ตามสิ่งที่กำลังหนีเรา และวิ่งหนีสิ่งที่กำลังไล่ตามเราอยู่)2 อาทิตย์ต่อมา...-ไร่พันแสง-“กระถินพวกคนงานเดินไปไหนกันเหรอ” จันทร์เจ้ามองตามคนงานที่เดินไปทางด้านหลังของไร่ พร้อมกับเอ่ยถามร่างอวบอิ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย“ไปดูของป่าน่ะจ้ะ”“ของป่า?”“ใช่จ้ะ ทุก 2 อาทิตย์จะมีคนบนเขาเอาของป่าลงมาขายจ้ะ” กระถินอธิบายให้กับนายหญิงของเธอฟัง“ไปดูกันเถอะ”“ดะ เดี๋ยวพี่จันทร์แน่ใจเหรอจ๊ะ” กระถินร้องทักขึ้นพร้อมกับรีบดึงแขนเรียวของจันทร์เจ้าเอาไว้ทันที เธอรู้ดีว่านายหญิงของเธอเป็นคนเมืองอาจจะไม่คุ้นชินกับสิ่งที่พวกนายพรานนำมาขายก็ได้“ทำไมเหรอ? แค่ไปดูเฉยๆ เอง ไปกันเถอะ” จันทร์เจ้าดึงมือของกระถินให้เดินตามเธอไปยังทางเดินเล็กๆ ที่คนงานกลุ่มหนึ่งเดินนำไปก่อนแล้ว“พี่จันทร์ขออนุญาตนายรึยังจ๊ะ?”“เราต้องขออนุญาตด้วยเหรอ?”“เดี๋ยวนายจะว่าเอาได้นะจ๊ะ”“พี่จันทร์โทรบอกนายเถอะนะจ๊ะ” กระถินพยายามหว่านล้อมร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้งเสียง
EPISODE 14 : หลงตัวเอง“It doesn’t matter if the guy is perfect or the girl is perfect, as long as they are perfect for each other.”-Good Will Hunting-(มันไม่สำคัญเลยว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์ ตราบใดที่เขาทั้งคู่เหมาะสมกัน)-Kingston Hotel-“งานเลี้ยงสมาคมนี่ใหญ่จังเลยเนอะ” จันทร์เจ้ากระซิบบอกกับร่างสูงที่เธอกำลังเดินควงแขนอยู่เสียงเบาเพื่อให้เขาและเธอได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น ทิวามองไปยังร่างบางที่ยืนอยู่เคียงข้างก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อย“นั่นสิ ฉันก็พึ่งมางานเลี้ยงของสมาคมครั้งแรกเหมือนกัน”“จริงเหรอ?”“อืม...เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” ทิวาพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังงานเลี้ยงตรงหน้านิ่งๆ แขกเหรื่อมากหน้าหลายตาต่างพากันเข้ามาทักทิวากับภรรยาของเขาอย่างเป็นกันเอง ทิวารู้จักคนพวกนั้นเป็นอย่างดีเนื่องจากเคยทำงานร่วมกันมาก่อน ต่างจากจันทร์เจ้าที่ไม่รู้จักใครเลยสักคน แต่ถึงอย่างนั้นที่ทิวาก็ยังคงแนะนำภรรยาคนสวยของเขาให้กับคนอื่นๆ ได้รู้จัก“คุณทิวา คุณจันทร์เจ้า” คุณพิชิตร้องเรียกทั้งสองคนเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นกันเอง“สวัสดีค่ะคุณพิชิต” จันทร์เจ้าทักทางร่างสูงตร
EPISODE 15 : แล้วฉันล่ะ?“Everything I have ever done, I’ve done for you.”-Great Expectations-(ทุกสิ่งที่ฉันได้ทำ ฉันทำเพื่อเธอ)จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมามองห้องกว้างที่ไร้เงาของเจ้าของห้องอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่างน้อยก็เพื่อให้รู้สึกสดชื่นมากกว่านี้ ตอนนี้เธอคิดไม่ออกเลยว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี อย่างน้อยถ้าได้แช่น้ำอุ่นๆ อะไรๆ คงดีขึ้นมาบ้างจันทร์เจ้าใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเกือบชั่วโมงก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ถาดข้าวต้มที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง เธอหยิบถาดตรงหน้าขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เธอนั่งลงบนโต๊ะไม้บริเวณใต้ถุนบ้านและมองไปยังถาดข้าวต้มตรงหน้านิ่งๆ“ถึงจะโกรธคนที่เอามันมาให้ แต่ยังไงท้องก็ต้องอิ่ม” จันทร์เจ้าบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะตักข้าวต้มตรงหน้าทานอย่างเอร็ดอร่อย“พี่จันทร์เจ้า”“กระถินมาได้ไงเนี่ย” จันทร์เจ้าหันไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะเอ่ยถามร่างบางที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความสงสัย“นายให้หนูมาอยู่เป็นเพื่อนพี่จันทร์จ้ะ”“แล้วหมอนั่นไปไหนแล้วล่ะ”“หนูเห็นนายไปทางน้ำตกกับพี่ช
EPISODE 48 : ภาพวาดครอบครัวสุขสันต์ – THE END“When I look at you, I can feel it. I look at you and I’m home.”-Finding Nemo-(เวลาที่ฉันมองเธอ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้อยู่บ้าน)2 เดือนต่อมา...เอี๊ยดดดดดด~~รถยังไม่ทันที่รถหรูจะจอดสนิทดีชายหนุ่มเจ้าของไร่ก็รีบกระโดดลงจากรถจี๊ปของตัวเองทันที เขามีอาการเวียนหัว และก็คลื่นไส้อาเจียนแบบนี้มาตลอดหลายวันที่ผ่านมาคุณแม่ของเขาบอกว่าอาการพวกนี้เรียกว่า ‘แพ้ท้องแทนเมีย’ ถึงมันจะทรมานไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าให้ภรรยาตัวน้อยของเขาเป็น...“อ้วกกกกกก!!”จันทร์เจ้าเดินออกมาดูสามีของเธอที่หน้าบ้านใหญ่ของไร่พันแสง ก่อนจะเห็นว่าชิตและชอบกำลังช่วยกันลูบหลังให้กับนายใหญ่ของพวกเขาอยู่ สองพี่น้องมองหน้ากันก่อนจะหัวเราออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้นายใหญ่ของเขาเห็น แต่มีเหรอที่จะรอดพ้นสายตาเหยี่ยวอย่างพันทิวาไปได้“ขำอะไรกันวะ...คนไม่มีเมียมีลูกไม่มีวันเข้าใจหรอกเว้ย...” ทิวาหันไปมองร่างสูงทั้งสองก่อนจะเอ่ยบอกกับพวกเขาออกไปเสียงเรียบ“ไปทำงานกันได้แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมา”“ครับนาย / ครับนาย”“พี่ทิไหวไหมคะ”“เฮ้ออออ!! ไหวครับแต่ทิขอยาดมหน่อย” จันทร์เจ้าประคองสามีของเ
EPISODE 47 : หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว“Think of the one thing that you’ve always wanted. Now find it in your mind’s eye and feel it in your heart.”-Beauty And The Beast-(คิดถึงสิ่งหนึ่งที่เธอต้องการมาตลอด แล้วเธอจะเจอในความคิด และรู้สึกในหัวใจ)“จันทร์เจ้าฟังแม่นะลูก...หนูกำลังตั้งท้อง ตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะลูก”จันทร์เจ้ามองไปรอบๆ ห้องก่อนจะเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอเป็นตาเดียว แต่คนที่เธออย่างให้เขารู้เรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันกับเธอ เขากลับไม่ได้อยู่ตรงนี้กับเธอด้วย มือบางลูบลงที่หน้าท้องของตัวเองเบาๆ ก่อนน้ำตาของเธอจะไหลลงมาอาบแก้มขาวเนียนทั้งสองข้างเธอ“พี่ทิล่ะคะตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?”“ทิพึ่งออกมาจากห้องผ่าตัดตอนนี้อยู่ในห้องไอซียู...”“ฮึกกกกก!! อะ อาการของเขา...” จันทร์เจ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก จนวราลีต้องเข้ามาประคองใบหน้าของลูกสะใภ้เอาไว้อย่างทะนุถนอม ก่อนที่เธอจะเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง...“จันทร์เจ้าฟังแม่นะ ทิวาปลอดภัยแล้วลูกการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี”“ใช่แล้วค่ะพี่จันทร์...คุณหมอบอกว่ายังไงก็ต้องอยู่ห้องไอซียูก่อนเพื่อรอดูผลหลังการผ่าตัด พี
EPISODE 46 : ฉันสูญเสียมากพอแล้ว“All we have to decide is what to do with the time that is given to us.”-Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring-(สิ่งที่เราต้องตัดสินใจก็คือ จะทำอะไรกับเวลาที่เรามีอยู่)ปึก! ปึก!!กระถินกับตองที่ช่วยกันแก้เชือกได้สำเร็จพอเห็นนายใหญ่ของพวกเธอส่งสัญญาณก็รีบกระโจนใส่คนตรงหน้าของตัวเองทันทีกระถินที่อยู่ใกล้กับนภพลมากกว่ารีบเข้ามาคว้าข้อมือของร่างสูงเอาไว้ก่อนจะผลักเขาไปตรงหน้า จันทร์เจ้าที่ได้จังหวะก็รีบดันตัวเองออกมาทันที โดยมีทิวาที่คอยรอรับร่างบางของเธออยู่ก่อนแล้ว“อีนี่...” นภพลตะคอกกระถินเสียงดังลั่นก่อนจะหันปืนไปทางร่างบาง แต่ก็ช้ากว่า...ปัง!!ทิวายิงเข้าที่แขนแกร่งของนภพลได้อย่างแม่นยำ ถึงจะไม่ใช่จุดสำคัญแต่ก็ทำให้ร่างสูงตรงหน้าเจ็บปวดจนร่างกายเสียการควบคุม ปืนของนภพลล่วงลงกับพื้นก่อนที่กระถินจะรีบเข้าไปเตะมันออกไปให้ไกลทันที ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปหลบอยู่หลังนายของตัวเองทันที“โอ้ยยยย!!!” ชิตรีบเข้าไปจับกุมคนร้ายเอาไว้ไม่ให้มันหนีไปไหนได้...“เจ็บตรงไหนไหมครับ” ทิวาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับประคองใบหน้าขาวเนียนข
EPISODE 45 : ย้อนแย้ง“Every thing that has a beginning has an end.”-The Matix Revolution-(ทุกสิ่งที่มีจุดเริ่มต้นย่อมมีจุดจบ)อีกด้าน...“รวยแล้วพวกเรา แม่งจ่ายหนักจริงว่ะ...” ชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะมีอายุน้อยกว่าเพื่อนพูดขึ้นพร้อมกับมองเงินในมือของตัวเองไปด้วยอย่างภาคภูมิใจ“รถใครวะ?” ชายคนขับพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังรถหรูตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านร้างตลอดสองข้างทางก็มีแต่ป่ารกทึบ ถ้าไม่ตั้งใจขับเข้ามาก็ไม่น่าจะมีรถหลงเข้ามาที่นี่ได้ง่ายๆ“พวกมึงลงไปดู” ชายหัวหน้ากลุ่มหันไปบอกกับลูกน้องของเขาที่กำลังนั่งนับเงินอยู่ที่ด้านหลังเสียงเรียบ“ใครวะ?...มาจอดรถอยู่หน้าหมู่บ้านร้าง”“หรือว่าพวกมันจะมาซื้อบ้าน”เพียะ!!!“ไอ้เวรนี่พูดออกมาแต่ละอย่างผ่านสมองบ้างไหมวะ” ชายทั้งสามคนที่ถูกส่งลงมาดูลาดเลาเถียงกันไปมา ก่อนที่คิ้วหนาของชายหนุ่มทั้งคู่จะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย รถหรูที่จอดขวางอยู่ตรงหน้าของพวกเขาไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว“ไม่เห็นมีคนเลยวะพะ อื้ออออออ...”“อะ...”ชายหนุ่มทั้งสามคนยังไม่ทันได้เดินกลับไปรายงานลูกพี่ของพวกมัน ก็ถูกท
EPISODE 44 : ฆาตกรตัวจริง“You can’t live your life for other people. You’ve got to do what’s right for you, even if it hurts some people you love.”-The Notebook-(คุณจะใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นไม่ได้หรอกนะ คุณต้องทำสิ่งที่ถูกต้องสำหรับตัวคุณเอง ถึงแม้ว่ามันจะทำให้คนที่คุณรักเจ็บปวดก็ตาม)อีกด้าน...รถตู้คันใหญ่ถูกขับไปตามถนนลูกรังที่ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ถนนเส้นทางนี้ค่อนข้างเปลี่ยว เพราะก่อนหน้านี้ถนนเส้นนี้มักจะเกิดอุบัติเหตุและเคยมีคนร้ายดักปล้นทรัพย์สินของชาวบ้าน ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะใช้ถนนอีกเส้นที่ตัดผ่านแห่งชุมชนมากกว่าเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงกับถนนเส้นนี้“นายครับผมได้ตัวผู้หญิงมาแล้วครับ” ทันทีที่รถวิ่งออกมาจากเขตชุมชน หัวหน้าของกลุ่มชายฉกรรจ์ก็ต่อสายหานายจ้างของเขาทันที หลังจากที่คุยและตกลงเรื่องสถานที่เรียบร้อยแล้วร่างสูงจึงเก็บโทรศัพท์เครื่องเก่าของตัวเองลงไปในกระเป๋ากางตามเดิม“ลูกพี่เราจะจัดการยังไงกับอีสองคนนี้ดี”“นั่นสิ”“หรือเราจะทิ้งมันไว้ข้างทาง” ชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างรอฟังคำตอบ“ไอ้ควาย! ถ้า
EPISODE 43 : จะพาน้องกลับมาหาทุกคน“You stay alive, no matter what occurs! I will find you. No matter how long it takes, no matter how far, I will find you.”-The Last Of The Mohicans-(เธอต้องรอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะหาเธอให้พบ ไม่ว่าจะนานหรือไกลขนาดไหน ฉันจะหาเธอให้เจอ)“ตรงนี้ก็ได้กระถิน” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับเด็กสาวที่เดินอยู่ข้างๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะวางแก้วในมือลงโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากต้นโพธิ์ต้นใหญ่เท่าไหร่นัก“คุณมิลค์ คุณปีใหม่” จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็นหญิงสาวทั้งสองคนกำลังเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ ในมือของมิลค์ถือแก้วน้ำแบบเดียวกันกับเธอนั่นหมายความว่า ‘มาทำบุญกันงั้นเหรอ’ จันทร์เจ้าได้แต่คิดแล้วก็สงสัยก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้กับพวกเธอ“มาทำบุญกันเหรอ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไป ถึงก่อนหน้านี้เธอทั้งคู่จะไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ก็ตาม“อืม...ที่นี่วัดแกคงไม่คิดว่าฉันจะมาซื้อของใช่ไหม?”“หึหึ” จันทร์เจ้าหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นสายตาของหญิงสาวอีกคนที่มองมาที่เธออย่างเอาเรื่อง จันทร์เจ้าเองก็มองเธอกลับไปแบบเดียวกัน ก่อนที่
EPISODE 42 : นาฬิกาคู่“I love you. You’re my only reason to stay alive if that’s what I am.”-The Twilight Saga: New Moon-(ฉันรักเธอ เธอคือเหตุผลเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่)-บ้านของทิวา-เช้าวันต่อมา...“พี่ทิ...ชุดนี้เป็นไงบ้านคะ สวยใช่ไหม?” จันทร์เจ้าเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก่อนที่เธอจะฟูลเทิร์นให้ร่างสูงที่นั่งรออยู่บนเตียงนอนดูไป 1 รอบ “...” ทิวามองร่างบางตรงหน้าอย่างตกตะลึงในความงามของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอใส่ชุดแบบนี้มันช่างเข้ากันกับทรวดทรงองค์เอวของหญิงสาวอย่างบอกไม่ถูกเสื้อลูกไม้รัดรูปสีขาวสะอาดตากับผ้าซิ่นพื้นเมืองที่เธอกำลังสวมใส่อยู่ช่างดูเข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ“พี่ทิ” จันทร์เจ้าเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเรียกเขาออกไปอีกครั้ง มือบางโบกไปมาเบาๆ ตรงหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ว๊ายยยย!!” จันทร์เจ้าร้องออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจทันทีที่มือหนารั้งเอวบางของเธอให้ลงไปนั่งลงอยู่บนตักของเขา แขนแกร่งถูกยกขึ้นมาโอบกอดรอบเอวบางของหญิงสาวตรงหน้าเอาไวอย่างหลวมๆ มือหนาลูบลงที่หน้าท้องแบนราบของภรรยา
EPISODE 41 : แสดงออกมาจากทางแววตา“It seems right now that all I’ve ever done in my life is making my way here to you.”-Bridges of Madison County-(ดูเหมือนว่าตอนนี้ ทุกสิ่งที่ฉันเคยทำในชีวิต ทำให้ฉันได้มาพบกับเธอ)1 เดือนต่อมา...เวลาล่วงเลยมาเกือบ 1 เดือน ตำรวจยังคงไม่พบตัว ‘นายนภพล จิรวราพงศ์’ ลูกชายเพียงคนเดียวของอดีตรัฐมนตรี ถึงจะไม่ได้ออกข่าวอึกทึกครึกโครมอย่างกับช่วงแรกๆ แล้ว แต่ไร่พันแสงยังคงจัดเวรยามเฝ้าบริเวณโดยรอบของไร่อย่างหนาแน่นเช่นเดิมเพื่อความปลอดภัยของทุกๆ คน“กระถินจ๊ะ...นายใหญ่กับนายหญิงของกระถินไปไหนกัน ทำไมป่านี้ยังไม่กลับมาสักทีล่ะ” วราลีเอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ นายใหญ่บอกแค่ว่าให้หนูคอยช่วยงานคุณท่านอยู่ที่นี่จ้ะ”“สงสัยน่าจะพากันไปตรวจสอบสต๊อกสินค้า” พันแสงเป็นคนตอบคำถามของภรรยาแทนเด็กสาว ก่อนที่เขาจะโอบไหล่มนของเธอเบาๆ อย่างทะนุถนอม“ทำไมเหรอคะคุณ มีปัญหาอะไรรึป่าว” วราลีเอ่ยถามสามีของเธอออกไปด้วยความสงสัย“หนูจันทร์วางแผนการตลาดใหม่น่ะคุณ ช่วงนี้ลูกกำลังยุ่ง เมื่อวานก็เห็นว่าประชุมงานกับลูกรายใหญ่กันจนดึกดื่น”“ลูกค้าร
EPISODE 40 : ความเป็นธรรม“Oh yes, the past can hurt. But you can either run from it, or learn from it.”-The Lion King-(ใช่แล้วล่ะ อดีตมันสามารถทำร้ายได้ แต่เธอเลือกได้ว่าจะวิ่งหนีอดีตหรือเรียนรู้จากมัน)-บ้านยายเดือน-“นอนกันได้ไหมลูก” หญิงชราเจ้าของบ้านยื่นผ้าห่มผืนหนาให้กับหลานเขย ก่อนที่ท่านจะเอ่ยถามเขาออกไปด้วยความเป็นห่วง“สบายมากครับ”“ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกหนูจันทร์ได้เลยนะลูก”“ขอบคุณครับ”คืนนี้เป็นคืนแรกที่ทุกคนกลับมานอนบ้านของตัวเอง โดยเฉพาะยายเดือนยายของจันทร์เจ้า แกบ่นมาหลายวันแล้วว่าอยากจะกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง ให้เอาแต่นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านของหลานเขย มันก็ผิดกับวิสัยคนแก่ชอบหยิบโน้นจับนี่ ยายเดือนขอกลับหลายครั้งแล้วแต่ไม่ว่าจะยกเหตุผลข้อใดขึ้นมาสุพรรษาลูกสาวของแกก็ไม่ยอมให้กลับสักทีทุกคนไม่มีใครกล้าบอกกับยายเดือนเลยสักคนว่ามันเกิดอะไรขึ้น บอกกับแกแค่ว่ารอให้ทิวากับจันทร์เจ้ากลับมาก่อน แล้วพวกเขาจะเป็นคนตอบคำถามของยายเดือนเอง“ยายจะลงไปที่ห้องแล้วเหรอคะ เดี๋ยวจันทร์ช่วยค่ะ”“ขอบใจลูก”เสียงของจันทร์เจ้าที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามขึ้น ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันเดินลง