LOGINShare
บทที่ 89
Last Updated:
2025-01-08 11:09:49“หึๆ” เขาหัวเราะ ก่อนจะเดินไปที่รถ แล้วเปิดเอาอะไรบางอย่างออกมาพร้อมกับมือเธอเอาไว้ นำอาวุธประจำตัวของเขาวางไว้บนมือเธอ
“เอ่อ พี่เชนทร์ ทำไมคะ” เธอถามด้วยความแปลกใจ“พี่ห่วง เอาไว้ป้องกันตัว เวลาที่ไม่มีใครอยู่ด้วย ใช้เป็นนี่ อย่าคิดว่าไม่รู้ว่า...” แหม เขานี่ก็รู้ดีเหลือเกิน เธอคิดอย่างขัดเขิน“คือ ก็ เป็นนิดหน่อย” “จ้ะ เป็นนิดหน่อย บีบีกันอ่ะนะ อยากเห็นตอนใช้จริงจะอึ้งแค่ไหนนะ”“หึๆ แหมพี่เชนทร์ละก็... ขอบคุณนะคะ” เธอรับเอาไว้“แล้วพี่เชนทร์ล่ะ ใช้อะไรคะ” “ระดับนี้ไม่ต้องพึ่งของพวกนี้หรอก มือเปล่าก็ไหวน่า” “ขี้โม้จริงๆ เจอกันตอนเย็นนะคะ” “จ้ะ เอ่อ อยากจูบแต่... เกรงใจพ่อนั่งรอตาเขียวปั๊ดแล้ว” เขาว่าก่อนจะเหลือบมองพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ที่นั่งอยู่บนรถ และรอเคลื่อนออกไปพร้อมกัน “ค่ะ ไปเถอะ” สิ้นคำของเธอ เขาก็เอามือแตะที่แก้มนุ่มเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถ เรียกว่าอ้อยอิ่งเหลือเกินจนพ่อเลี
Related chapters
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 90
ด้วยความขัดเขิน ก็ทำให้จันทรภาเดินเล่นมาเรื่อยเปื่อย ชมสวนดอกไม้มาจนถึงหน้ารีสอร์ต ความสวยงามทำให้เธอ ลืมเรื่องเครียดๆ ไปได้บ้าง อย่างน้อยชั่วขณะก็ยังดี ซึ่งการเดินเล่นนั้นลูกน้องของคเชนทร์ไม่ได้ตามทุกฝีก้าวเป็นเงาตามตัวอยู่แล้วปล่อยให้เธอเป็นอิสระในบางช่วง เพราะทั้งรีสอร์ต รวมไปจนถึงด้านหน้านั้น คนงานพลุกพล่านอยู่แล้ว ว่าแล้วก็เผลอเดินมาจนถึงนอกรั้ว ซึ่งคนงานกำลังถางหญ้าเป็นปกติ เพราะทางเข้าเว้นไปสามสี่วันก็มีหญ้าขึ้นรกแล้ว พอตัดก็ต้องเผาเป็นเรื่องปกติ คนงานก็ไม่ได้หันมาสนใจหรอก ว่ามีใครเดินผ่านไปมาหรือไม่ เพราะเอาแต่ก้มหน้าทำงาน คิดแต่เพียงว่าเป็นแขกของรีสอร์ต หรือนักท่องเที่ยวเท่านั้น“ไม่เคยออกมาด้านหน้าเลย” เธอเอ่ยลอยๆ พร้อมกับมองไปรอบๆ ช่างสวยงาม“รีสอร์ตอาแสนเนี่ย เหมาะกับคนที่อยากจะหนีจากความเมือง แล้วเข้าสู่ธรรมชาติจริงๆ ถึงว่า ไม่ยอมมีบ้านในตัวเมือง แต่กลับมีบ้านที่นี่ทั้งอาแสนแล้วก็พี่เชนทร์”“แล้วคุณล่ะ อยากอยู่ที่นี่ไหม” เสียงชายคนหนึ่ง ดังขึ้นจา
Last Updated : 2025-01-08แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 91
“เก่งนะเนี่ย ได้ใครหนุนหลังอ่ะเรา ถึงได้กล้าปากดีขนาดนี้” ตุลยเทพถามเสียงดุเข้ม“แล้วพี่ตุลย์ล่ะได้ใครหนุนหลังคะ ได้ข่าวว่าคุณอาตุลาเป็นผักไปแล้วนี่” จันทรภาเยาะเย้ยกลับไป เท่านั้นแหละน้ำอิงที่รอระเบิดอารมณ์ก็เหวี่ยงมือฟาดที่แก้มของจันทรภาทันทีเพียะ! แรงปะทะทำให้จันทรภาหน้าสะบัด ทว่าเธอก็ทนกัดและหันไปกลับพร้อมกับเลือดไหลซิบตรงมุมปาก“ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว ยัยคุณหนูไฮโซ ฉันเกลียดแกรู้ไหม” น้ำอิงว่าด้วยน้ำเสียงเดือดดาล“เหรอเพื่อน ฉันนี่โง่เนอะ นึกว่าจะมีเพื่อนจริงๆ กับเขา สุดท้ายไม่มี นี่ตอแหลอยากเป็นเพื่อนกันมานานเหรอเนี่ยเพิ่งรู้ อ่อ ไม่ใช่สิ ตอแหลอยากได้พี่ตุลย์ก็ไม่บอก แต่พี่ตุลย์ไม่เอาเธอเป็นเมียแต่ง เพราะมีแต่ตัวใช่ไหม”จันทรภาด่าด้วยน้ำเสียงเรียบ เยาะหยัน ทั้งที่ในใจเจ็บแค้น อยากจะระเบิดออกมาเหมือนกัน แต่คเชนทร์และพ่อเลี้ยงสอนให้มีสติ“อีนังเจ้า” สิ้นคำน้ำอิงก็ตบไปที่หน้าของจันทรภาอีกทีเพียะ! จันทรภาหน้าสะบัด เจ็บและปากแตก ก่อนจะหันกลับมามองหน้าน้ำอิงอีกครั้ง
Last Updated : 2025-01-09แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 92
“พูดสิ! ฉันบอกให้พูด” ปลายสายบังคับอีกคนให้พูดออกมา ซึ่งคเชนทร์ได้ยินเสียงเล็ดลอด แต่ไม่ดังนัก“อยากได้เงินก็พูดเองสิ” จันทรภาว่า“เจ้า นั่นเสียงเจ้าหรือเปล่า” คเชนทร์เรียกผ่านโทรศัพท์ออกไปด้วยความตกใจ เพราะเธอต้องถูกนำตัวไปแล้วแน่ๆ เผลอเป็นไม่ได้เชียว คงซุ่มอยู่สินะ เขาคิดด้วยความเจ็บใจ“หึยยย ไง ผัวใหม่ของเมียฉัน” ประโยคของตุลยเทพที่เอ่ยออกก็ทำให้คเชนทร์กัดฟันแน่น เหมือนจะรู้ได้ทันที“เมียฉันไม่เคยมีผัว” คเชนทร์ตอบกลับเสียงเรียบทันที พร้อมกับปรับอารมณ์ให้มีสติมากขึ้น“หึๆ รับช่วงต่อจากฉันเนี่ย อร่อยไหมไอ้ลูกกระจ๊อก” ด่าลูกกระจ๊อกเนี่ยน่าถีบจริงๆ แต่ก็ยอมรับก็ได้วะ คเชนทร์คิด“อื้อ! รู้จักกันเหรอเราน่ะ แต่ก็... ยอมรับได้ เป็นมาหมด เป็นจิ๊กโก๋ เป็นขี้ยา เป็นขี้ข้า เป็นลูกกระจ๊อก ก่อนจะมาเป็นผัวเจ้าขา” น้ำเสียงของคเชนทร์ยังคงชิวมาก มากจนอีกฝายหมั่นไส้“ไม่อยากเชื่อว่าเจ้าขาจะเลือกสวะชั้นต่ำแบบนี้มาเป็นผัว”“แหม ไอ้ปลิงทะเล มึง
Last Updated : 2025-01-10แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 93
“นอนอยู่ที่โกดังแห่งนี้สักคืนนะที่รัก ดูซิว่าไอ้ขี้ข้าแฟนเรา จะมีปัญญาไหม มันบอกว่ามันไม่มีเงินด้วยนี่นะ” ตุลยเทพบอกอย่างยิ้มแย้มทั้งที่โมโห ทว่าจันทรภาคงไม่ตอบโต้อะไรแล้ว ขอนั่งนิ่งๆ จะดีกว่าอย่างน้อยก็ลดแรงปะทะ“มันไม่มีเงินเหรอพี่ตุลย์ แล้วเราจะทำยังไง” น้ำอิงแทรกขึ้น“มันหาทางได้แน่ เพราะถ้าไม่ได้เงินมากองตรงหน้า ก้มกราบพี่อีกที ผู้หญิงคนนี้มันจะเป็นแค่ศพกลับไป ไม่ได้ขู่” ตุลยเทพบอกพลางมองหน้าจันทรภาอีกครั้ง ซึ่งเธอได้แต่มองไปเบื้องหน้าสีหน้าเรียบเฉย“เย็นๆ จะเอาอาหารมาให้นะจ๊ะ เจ้าขา ตอนนี้ก็รอฟัง” สิ้นคำตุลยเทพก็เดินออกไปจากโกดังที่เก็บตัวจันทรภา แล้วให้ลูกน้องมาเฝ้าหนึ่งคน และเขาก็จะได้ออกไปวางแผนอีกหนึ่งสเตป เพื่อเตรียมรับมือกับผู้ชายคนนั้น คิดว่ามันเป็นนักเลงแน่ๆ ถึงไม่เกรงกลัวอะไร และไม่ตกใจด้วยส่วนคเชนทร์ เมื่อวางสายแล้ว เขานั่งนิ่งปรับอารมณ์ให้เย็นลง มีสติให้มากที่สุด เพื่อจะได้คิดหาแผนการที่จะนำตัวจันทรภาออกมาโดยไม่ต้องเสียอะไร“มีแต่ไม่ให้โว้ย คิดว่าฉันจะเอาเงินไปให้แกง่ายๆ เหรอ หมด
Last Updated : 2025-01-11แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 94
แสนลักษณ์รู้ว่าคเชนทร์เก่งและมีสติมากพอ การนำตัวจันทรภากลับมาโดยไม่ต้องเสียอะไรเลยก็ไม่ยากเพียงแต่มันต้องแลกมาด้วยความเสี่ยงของจันทรภาเอง เพราะเธออยู่กับอดีตคนรัก ผู้ชายคนนั้นอ่อนหัดก็จริง แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้เสมอ เพราะเชื้อไฟแห่งความแค้น“เขต ตามข่าวนายตุลาทีนะ อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง”“ครับพ่อ” เขตแดนตอบเสียงเรียบ จากนั้นแสนลักษณ์จึงได้ถอนหายใจก่อนจะลุกเดินไปยังผนังกระจก มองออกไปยังหน้าโรงแรมอย่างไร้จุดหมาย เขตแดนจึงได้เดินตาม“พี่เชนทร์เอาอยู่นะครับผมว่า”“ข้อนี้ฉันรู้ และเชื่อใจ แค่ไม่อยากให้ใครเป็นอะไรเท่านั้นเอง นี่มันเกิดจากโทสะล้วนๆ” แสนลักษณ์บอกเสียงเรียบ เหมือนจะไม่ซีเรียสหรอกแต่ดูเป็นทางการมากกว่า“ใช่โทสะล้วนๆ แต่คนบ้านนี้คงมองว่าคนอื่นผิดเสมอ ไม่มองว่าตัวเองผิด คนอื่นชั่วหมดขอแค่ตัวเองเสียผลประโยชน์”“ก็ใช่ ไม่งั้นคงไม่แค้นเจ้าขาหรอก มันยังไม่สำนึกเลยว่าทำอะไรลงไป ตามที่เจ้าเชนทร์บอกคนพวกนี้คืออยากได้เงิน หิวเงิน ถึงได้หลอกล่อเจ้าสัวจนได
Last Updated : 2025-01-12แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 95
“ใจเย็นน้องวี เจ้าขายังปลอดภัยแต่ไม่รู้ปลอดภัยแบบไหนเหมือนกัน เป็นห่วงกันอยู่เนี่ย นายนั่นโทรมาหาเชนทร์เรียกค่าหัวเจ้าขา”“แสดงว่าลักพาตัวไปเรียกค่าโถ่”“แน่นอน แต่ค่าความโกรธแค้นมากกว่านะอาว่า”“ตอนนี้คุณเชนทร์ล่ะคะ วางแผนยังไง”“มันจะติดต่อมาพรุ่งนี้ วันนี้อาเลยให้เจ้าเชนทร์ไปติดต่อกับเครือข่ายของเรา เพื่อช่วยดูตามสถานที่ร้างๆ ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”“โอ้ย! วี เป็นห่วงจังเลย”“อาก็ห่วง จะไม่บอกวีก็ไม่ได้เจ้าขาเป็นคนในครอบครัวเรา”“แล้วค่าหัวเท่าไหร่คะ มันถึงจะปล่อยน่ะ”“ก็ร้อยล้านมันมุ่งมาที่เจ้าเชนทร์ คงจะโกรธแค้นมากที่เจ้าเชนทร์มาแย่งเจ้าขาไป จริงๆ มันก็โกรธทุกเรื่อง โทษทุกเรื่องนั่นแหละ”“ตัวเองต่างหากที่ชั่วมั่วไปหมด”“ใครเลยจะเห็นความผิดของตัวเอง ความผิดของคนอื่นใหญ่ภูเขาทั้งนั้นแหละ จริงไหม” “แล้วอาแสนอยากได้คำปรึกษาอะไรจากวีคะ
Last Updated : 2025-01-13แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 96
ทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นฝั่งผู้ร้ายและฝั่งคเชนทร์ ต่างต้องวางแผน ตุลยเทพให้คนสืบเพิ่มเติม ว่าผู้ชายที่ชื่อคเชนทร์คนนั้นเป็นใคร โดยส่งคนเข้าไปสืบรีสอร์ตและต้องเนียนยิ่งกว่าเดิม เพราะแค่สืบประวัติเท่านั้น แล้วให้รีบออกมาไม่งั้นจะถูกจับได้ เรียกได้ว่ารู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง“ได้ข้อมูลมาแล้วครับนาย แม้จะไม่ลึกอะไรมากแต่ก็รู้” ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพร้อมกับกระซิบ ระหว่างที่ตุลยเทพอยู่ที่อีกหนึ่งไม่ได้อยู่จุดเดียวกับจันทรภา“ว่าไง” ตุลยเทพเอ่ยขึ้น“มันชื่อคเชนทร์ครับ เจ้านายมันเป็นเจ้าของรีสอร์ตนั่นแหละ”“หึๆ ใฝ่ต่ำจริงๆ เลยนะแฟนเก่าฉันเนี่ย จะพากันกัดก้อนเกลือล่ะสิท่าแล้วไงอีก”“มันเป็นหัวหน้าที่ดูแลงานแทนเจ้านาย และมันทำงานที่โรงแรมด้วยครับ”“แล้วไงอีก ฉันต้องกลัวมันไหม”“เป็นขี้ข้าดีๆ นี่เองพี่ตุลย์จะกลัวมันทำไม” น้ำอิงแทรกขึ้น“เป็นขี้ข้าแต่เป็นนักเลงครับ”“แล้วคนในนั้นบอกอะไรแกอีกไหม”&nb
Last Updated : 2025-01-13แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 97
“แน่ใจนะครับว่าเป็นจุดอ่อน คนนี้ผมคุ้นๆ หน้าเป็นคนมีชื่อเสียงด้วยนะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า”“ทำไม คนเดียวกันยังไง”“ไอ้พวกผมน่ะ มันทำงานรอบนอก รับจ้างรับจ๊อบ ไม่ค่อยได้เห็นคนมีชื่อเสียงบ่อยนัก แค่คุ้นๆ ว่าคนนี้หรือเปล่า เป็นคนมีชื่อเสียง หน้าคุ้นน่ะครับ”“เราเห็นเขาอยู่โรงแรม เป็นผู้บริหารที่โรงแรมนั้นหรือเปล่าคะ”“คิดว่าใช่ สนุกล่ะทีนี้ ไอ้เชนทร์ หึๆ ดูซิว่ามันจะมีปัญญาช่วยเมียนางฟ้ามันได้ไหมนะ ค่าหัวเจ้าขาไม่ยอมให้ แต่ถ้าบวกกับคนนี้ไม่แน่ ฉันอยากได้หัวใจดวงนี้ของมัน พวกแกทำได้ไหม”“เอ่อ ไม่มั่นใจครับ”“ทำไมวะ ทำไมไม่มั่นใจ นี่ฉันจะจ้างพวกแกไว้ทำไมเนี่ย”“ที่บอกว่าไม่มั่นใจเพราะกลัวจะเข้าถึงตัวยาก ถ้าเขาเป็นคนมีชื่อเสียง”“ก็แค่อาจจะเป็นนักธุรกิจผู้มีชื่อเสียง” น้ำอิงแทรกขึ้น“ใช่ กลัวอะไร”“ผมไม่ได้กลัว”“งั้นจัดการ ฉันอยากเห็นหน้า ทำ
Last Updated : 2025-01-14
Latest chapter
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 137 (จบ)
ช่วงเวลาเดียวกัน แม้งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสจะล้มเหลว แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแม้แต่คนเดียว คเชนทร์กับแสนลักษณ์ ยังสามารถปกป้องคนที่ตัวเองรักได้เป็นอย่างดี แม้จะพลาดบ้างก็ตาม แต่มันเป็นสิ่งที่การันตีได้แล้วว่าเขาสามารถปกป้องทุกคนในครอบครัวได้ แม้แต่เจ้าสัวเองก็ยังเป็นหนี้ชีวิตคเชนทร์ มิเช่นนั้นท่านคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ งานเลี้ยงฉลองคงได้กลายเป็นงานศพ และเอาเป็นว่างานฉลอง ไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไป หาเวลาทำอาหารอร่อยให้พ่อตาแม่ยายรับประทานจะดีกว่า แต่ต้องหลังจากที่ซิ่งกันจนเหนื่อยแล้วนะเสียงรถ ATV ในพื้นที่ไร่ผลไม้อันกว้างขวาง เป็นพื้นที่สำหรับให้นักท่องเที่ยวปั่นจักรยาน หรือขับ ATV เช่นคราวนี้ไม่ใช่นักเที่ยว หากแต่เป็นบรรดาแม่บ้านทั้งหลายที่อยากจะแว้นต่างหาก ฉะนั้นแล้วหนุ่มๆ ก็ได้แต่ยืนรอแบบหน้าบึ้งๆ เพื่อสาวๆ จะมารวมตัวกันขับรถเล่น บอกหนุ่มๆ ไม่ต้องยุ่งทว่าเสียงแว้นรถ ATV ก็ดังบึ้นๆ จนหนุ่มๆ หันไปมอง“วู้วววว หนุ่มๆ คุยกันไปนะคะ” เสียงของมนัสวีดังขึ้นก่อนเป็นคนแรก พร้อมกับบิดนำไปเลย ทำเอาแสนลักษณ์อ้าปากค้างกำลังทักท้วง เท่านั้นแหละทุกคนก็หันไปตามอง ตามด้วยจันทรภา“เ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 136
“มาทำไมอ่ะตุลย์ มาหาที่ตายเหรอ” แสนลักษณ์แทรกขึ้น“ใช่ หนีไปก็ถือว่าฉลาดแล้วนะ ไม่น่าโง่กลับมาเลย” คเชนทร์เอ่ยขึ้น “ฉันจะมาแก้แค้นให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันสูญเสีย ฉันจะไม่ให้พวกแกได้มีความสุข” เขาบอกอย่างเจ็บแค้น“ตัวเองแทบจะไม่เหลืออะไรแล้วนะตุลย์” คเชนทร์ว่า“ฉันก็จะไม่ให้แกเหลืออะไร” “หึๆ เรารู้จักกันน้อยเกินไป เพราะถ้ารู้จักดีกว่านี้ แกจะไม่โผล่มาที่นี่คนเดียว มึงดูถูกฝีมือกูเกินไป” “จะทำยังไงกับเจ้านี่ดีครับ” แสนลักษณ์เอ่ยถามขึ้น“เอามันไปนอนในคุก ก็ถือว่าฉันปราณีไม่เอาเรื่องที่ลักพาตัวลูกสาวฉัน ทำร้ายครอบครัวลูกสาวฉันแล้ว ฉันจะทำให้แกไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน สำนึกอยู่ในนั้น แม่แกคงดีใจนะ เฝ้าผัวที่หลับไม่ตื่น ลูกชายก็เข้าคุก อยู่ในนั้นหลายปี คิดให้ได้ถ้าคิดไม่ได้ ออกมาเมื่อไหร่ เราเจอกัน” เจ้าสัวบอกอย่างหนักแน่น ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาบุตรสาว อยู่กับนักเลงท่านก็นักเลง แต่ทุกคนก็หวั่นใจในคำตัดสินของท่าน และแม้จะได้รับการยกโทษ ที่ไม่ให้ถึงตายแต่ถึงกระนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ตลุยเทพรู้สึกเป็นบุญคุณเขากลับโกรธเกลียดเคียดแค้นยิ่งกว่าเดิม ความดำมืดมันเบียดบังความสว่างแห่งจิตใจไม่รู้ดีร
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 135
“ครับ/ค่ะ” สองฝาแฝดก็จูงมือเจ้าสาวเสียเลย ส่วนมืออีกข้างก็ถือช่อดอกไม้เอาไว้ด้วย จากนั้นจึงได้เดินเข้ามาช้าๆ ฝ่ายแม่พ่อเจ้าสาวก็มองด้วยความสุขและปริ่มเปรม เพราะเห็นสีหน้าแววตาของลูก บ่งบอกว่ามีความสุขมากเพียงใด แขกเหรื่อในงานหันมามองพร้อมกับถ่ายรูป ตามด้วยเสียงบรรเลงเพลงรักช้าๆ สองฝาแฝดเดินเตาะแตะอย่างน่าเอ็นดู ในชุดเพื่อนเจ้าสาวน้อยๆ และหนุ่มน้อยคาวบอย มนัสวีก็เดินตามพร้อมกับจูงมือเกตุวดีให้เดินไปด้วยสีหน้าแววตาปลื้มปริ่มพอๆ กัน และเมื่อมาถึงด้านหน้าพิธี ก็มีบิดามารดาของจันทรภายืนรอรับอยู่ก่อนแล้ว ท่านทั้งสองจึงกอดสองฝาแฝดเอาไว้ และหอมซ้ายหอมขวาด้วยความเอ็นดู จากนั้นมนัสวีจึงเดินมาจูงเด็กๆ ไปนั่งเก้าอี้แถวหน้า ขณะที่จันทรภาก็โน้มตัวไปสวมกอดพ่อกับแม่แนบแน่น “แม่รักหนูนะลูก มีความสุขมากๆ นะ” มารดาเอ่ยขึ้นก่อน“มีความสุขมากๆ กับผู้ชายที่ลูกเลือกนะ” บิดาเอ่ยเช่นกัน“ขอบคุณนะคะคุณพ่อ คุณแม่” จันทรภาตอบเสียงสั่น ก่อนจะดันตัวออกจากอ้อมกอดของท่านทั้งสอง“แม่รู้นะว่าหนูกำลังหวั่นใจ” มารดาดูสีหน้าออกอีกแน่ะ นั่นก็เพราะจันทรภานึกถึงแต่เรื่องราวที่ผ่านมา ส่วนเรื่องราววันนี้มันเหมือนกัน ตรงที
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 134
“เพราะความรักดีที่ทำให้แกมีวันนี้ต่างหาก เพราะตัวแกเอง ฉันก็แค่เป็นผู้นำพาออกมา หากไม่รักดีซะอย่าง มันก็จะเหมือนเดิม รู้ใช่ไหม ต่อจากนี้ไปต้องเติบโตกว่าที่เป็นอยู่” แสนลักษณ์กล่าวพลางเอามือลูบๆ ปัดหัวไหล่ให้คเชนทร์ราวกับห่วง คเชนทร์สังเกตได้คนอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต “ห่วงผมเหรอครับพ่อเลี้ยง” “ห่วง ไปเป็นนายคนที่สูงกว่าที่เป็นอยู่ ไปอยู่บริหารงานช่วยเจ้าสัวอย่าห่ามให้มันมากนัก ฝึกใจเย็นให้มากๆ ดูแลครอบครัวใหม่ให้ดี แกจะไม่ใช่แค่หัวหน้าครอบครัวของเจ้าขาเพียงคนเดียว แต่จะเป็นผู้นำไปพร้อมๆ กับเจ้าสัวด้วย” “ผมไม่รู้ว่าจะทำได้ดีไหม ผมกลัวทำให้ท่านผิดหวัง” “ฉันสอนแกมาทุกสิ่งทุกอย่างที่แกเห็น นำไปใช้ซะ องค์กรธุรกิจที่นั่นใหญ่กว่าที่นี่มากนัก” “ใจหนึ่งผมก็ไม่อยากไป” “เราต้องเติบโต แกจะตัดช่องน้อย เอาลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของท่านแล้วใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ แล้วให้พ่อแม่เขาดูแลกันเองไม่ได้ เจ้าขาเป็นทายาทแกเป็นสามี ถูกต้องแล้วที่จะต้องไปกุมบังเหียน สักวันท่านก็ปล่อยมือ ช่วยเจ้าขาดูแลทุกอย่างให้ดีๆ” “พ่อจะไม่คิดถึงผมใช่ไหม” “หึๆ ไปกรุงเทพ ไม่ได้ไปเมืองนอกซะหน่อย คิดถึงก็มาหา เดือนละค
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 133
“หนุ่มๆ เขามั่นใจว่าเขาหล่อมากค่ะ แต่งนิดเดียวก็หล่อ แต่ดูเอาเถอะ เราเสร็จก่อนซะอีก” มนัสวีเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ “เดี๋ยวให้เขาตามไปทีหลังก็ได้ลูก ไม่ซีเรียส กันเองทั้งนั้นสบายๆ อย่าพิธีเยอะแล้วจะไม่สนุก” เจ้าสัวกล่าวอย่างยิ้มแย้ม เพราะท่านผ่านความเครียดและซีเรียสมาแล้ว ทั้งสองงานเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ความสุขและความเรียบง่าย และวันนี้ท่านมีความสุขมาก มองไปทางไหนก็อบอวลไปด้วยรอยยิ้มของคนกันเอง ไม่มีใครอื่น ในงานก็สวยงามด้วยดอกไม้ในสวน และริมลำธารตามที่คเชนทร์และจันทรภาต้องการ“ดูแล้วสบายตาจังเลยเนอะพ่อ ไม่เหมือน...” จันทร์จิรากล่าวแต่ก็อดนึกถึงงานคราวก่อนไม่ได้“เอาน่า อย่าไปนึกถึงมันเลย” “มันก็คล้ายๆ กันนะคะ เพราะเจ้าขามารอเจ้าบ่าวอีกแล้ว” “พ่อเชื่อมั่นในตัวลูกเขยคนนี้ คนที่ลูกเลือกเอง” “แม่อดนึกถึงวันนั้นไม่ได้น่ะ”“ทำใจให้สบาย วันนี้เป็นวันที่ลูกมีความสุขที่สุด”“ค่ะ” จันทร์จิรารับคำและยิ้มก่อนจะมองเข้าไปในงาน ท่านทั้งสองไม่รู้จักใครเพราะไม่ได้เชิญแขกที่อื่น แต่ทุกคนรู้แล้วว่าท่านคือบิดาและมารดาของจันทรภา หรือเจ้าสัวหมื่นล้านพ่อตาของคเชนทร์ ทุกคนจึงได้ให้ความเป็นกันเองกับท่
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 132
“หึๆ คนนั้นต้องยอม แต่วันนี้ก็ต้องยกให้เจ้าบ่าวหนึ่งวันนะครับ” “พี่ว่าเราเข้าไปในงานดีกว่า ไปรับแขกแทนพวกเขาไปก่อน เพราะว่าคนกันเองทั้งนั้น” “ครับพี่” สิ้นคำเกตุวดีก็กับเปรมณัฐก็พากันเดินเข้างาน เพื่อทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเอง ในขณะเดียวกัน เป็นอีกครั้งที่จันทรภาต้องมานั่งแต่งหน้า แต่งตัวในฐานะเจ้าสาวอีกครั้ง และครั้งนี้แอบคิดถึงคราวก่อน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคลิปนั้นที่เธอถ่ายเองกับมือ สิ่งต่างๆ มันหวนให้นึกถึง จนรอยยิ้มของเธอหายไปจากใบหน้า ยิ้มอยู่ดีๆ ก็หม่นลงเสียอย่างนั้น “เป็นอะไรไปคะพี่เจ้า หืม” มนัสวีเอ่ยขึ้นเมื่อกำลังดัดผมเป็นเกลียวๆ ให้จันทรภา ซึ่งเธอนั่งอยู่หน้ากระจก ห้องรับพักรับรองบ้านแสนลักษณ์“วี พี่ อยู่ๆ ก็นึกถึงวันนั้น มันนึกกลัวยังไงก็ไม่รู้”“พี่เจ้ากลัวพี่เชนทร์เทงานแต่งเหรอคะ” “มันหลอนๆ น่ะ แต่พี่เชื่อมั่นในตัวพี่เชนทร์น่า”“หึๆ เอาชีวิตแลกขนาดนี้ต้องได้เมียแล้วล่ะค่ะ วีเองก็เชื่อมั่นในตัวพี่เชนทร์เหมือนกัน อย่าคิดมากเลยนะคะ ลืมมันไปเถอะ” “พี่คิด พี่ตุลย์มันหนีกบกาน ถ้ามันยังไม่ตาย มันแว้งกันเราได้เสมอเลย” “อืม ไม่เอาสิคะ วันนี้งานเลี้ยงมงคลนะคะ ไม่คิดถึงเรื่อ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 131
ดังคำที่เจ้าสัวภากร กับภรรยาได้ให้ไว้กับคเชนทร์ คนเป็นพ่อแม่จะต้องการอะไรนอกจากเห็นความสุขของลูก ต่อให้ความสุขนั้นมันแสนจะเรียบง่าย แต่ท่านก็เห็นแล้วมันคือสวรรค์ และท่านฝืนทนที่จะไม่ยิ้มรับความสุขนั้นไม่ได้ ท่านเห็นและสัมผัสจนต้องยิ้มทั้งน้ำตาท่านยอมแพ้หัวใจของผู้ชายธรรมดาอย่างคเชนทร์ ไม่ใช่เพราะทำสิ่งที่เอาชนะใจ หากแต่ทำให้ลูกสาวท่านเปลี่ยนไปต่างหาก นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้ท่านยินยอมที่จะยกบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนให้ และยอมยกให้นานแล้วเพียงแต่รอเวลาอันเหมาะสมแต่การเป็นลูกเขยเจ้าสัวไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยความที่ไม่มีเงินค่าสินสอด แต่กลัวท่านจะเสียหน้า กลัวคนเอาไปติฉินนินทาว่ามีลูกสาวเพียงคนเดียวแต่ไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้ค่าสินสอด อาจจะทำให้อับอาย เช่นนั้นแล้วมันก็ต้องมีทั้งค่าน้ำนมและพิธีตามที่เห็นสมควร “พ่อไม่ได้ขายลูกกิน พ่อกับแม่รวยล้นฟ้าขนาดนี้ จะยังอยากได้ค่าสินสอดอีกเหรอ หืม ไอ้ลูกเขย” เจ้าสัวกล่าวอีกครั้งเมื่อมานั่งคุยกันอย่างเป็นทางการในห้องนั่งเล่นบ้านแสนลักษณ์“ผมเรียกว่าค่าน้ำนมครับ” คเชนทร์กล่าวเสียงเรียบ“เชนทร์ ถ้ากลัวพ่อแม่จะเสียหน้า เสียชื่อ จำได้ใช่ไหม ว่าสิ่งเหล่านี้เจอมาแล
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 130
ขณะที่คเชนทร์ก้มกราบแทบเท้าท่าน เห็นเช่นนี้แล้วอยู่ๆ ท่านกลับจุกอยู่ในอก พูดอะไรไม่ออก น้ำตาเจ้ากรรมดันปริ่มตรงขอบตาเสียอย่างนั้น จันทร์ จิรายิ้มอย่างอ่อนโยน ในขณะที่เจ้าสัวอึ้งมือสั่นกระทั่งคเชนทร์เงยหน้าขึ้น“ผมกราบขอขมาครับ ในการกระทำที่ได้ล่วงเกินไปทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือว่าทางใจ รวมถึงเรื่องที่ผมกับเจ้าขาอยู่ด้วยกัน กราบขอโทษที่อาจทำให้ผิดหวัง ที่ผมอาจจะทำให้เจ้าขา มีความสุขหรือสุขสบายน้อยกว่าที่ผ่านมา” คเชนทร์ตัดใจกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มและหม่นเล็กน้อย เงยหน้ามองสบตาเจ้าสัวภากรเป็นหลัก ซึ่งท่านฟังดังนั้นแล้วได้สูดหายใจเข้าลึกๆ เบือนสายตาไปทางอื่นนิดหน่อย ขณะที่ภรรยาท่านต้องกุมมือเอาไว้“เธอกล้ามาก” ท่านกล่าวสั้นๆ หยุดเอาไว้เพียงชั่วครู่แล้วจึงเอ่ยต่อ“กล้าหาญทำในสิ่งที่ผู้ชายหลายคนไม่กล้าทำ คือนั่งอยู่ตรงนี้ คิดว่ามันไม่ง่ายใช่ไหม” “ครับ ไม่ง่าย แต่ผม... คนไม่มีอะไร ไม่เคยมีใครให้ก้มกราบแบบนี้ คิดอะไรผมก็ทำ พิธีรีตองมากว่านี้ก็ไม่เป็น ทื่อๆ แข็งๆ อาจไม่ประทับใจ แต่มันออกจากหัวใจของผม”“ไม่ได้ต้องการประทับใจ ไม่คิดว่าจะเห็นเธอมานั่งคุกเข่าตรงนี้พ่อนักเลง” เจ้าสัวหันมากล
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 129
“ไม่ต้องมาอวยผมเลย ผมอาจจะไม่ดีสำหรับท่านก็ได้” “ท่านไม่ได้ใช้ชีวิตกับเรา แกกับเจ้าขาต่างหาก ต้องดีสำหรับเจ้าขา” แสนลักษณ์บอกก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่คเชนทร์เบาๆ“ทุกวันนี้มีความสุขกันหรือเปล่าล่ะ”“ครับ มีความสุขมาก แต่พอท่านมาผมก็หวั่นใจ” “แม่ยายเอ็นดูนี่ ความจริงแล้วพ่อตาเราน่ะ เขาแค่หวงลูกสาวกลัวจะลำบาก เพราะเคยเลี้ยงลูกให้สุขสบายจนเคยตัว แต่เจ้าขาน่ะรักการเรียนรู้ เธอน่ารักตรงนี้ และสิ่งที่เธอเรียนรู้จากแก นั่นคือสิ่งที่ชนะใจพ่อกับแม่ แกไม่ต้องพิสูจน์ตัวเองแต่เจ้าขาน่ะพิสูจน์แทน” “พ่อรู้ได้ไง”“ฉันก็คิดว่าแกรู้ เชื่อมั่นในตัวเองเชนทร์ เขายกลูกสาวให้อยู่แล้วล่ะ” “ผมกลัวไม่มีค่าสินสอดให้เขา” “คิดอะไรเยอะแยะ ฉันยังไม่มีค่าสินสอดน้องวี ยังไม่ได้แต่งตัวด้วยซ้ำ แค่จดทะเบียนก็สมบูรณ์แล้ว” “แต่นี่เจ้าสัวเลยนะครับ” “อย่าคิดแทนท่าน ได้เวลาที่ต้องคุย” “โอเคครับ คุยก็คุย ไปดีกว่า แวะมาเอากำลังใจเท่านี้แหละ ผมอาจจะกลับก่อนนะครับ”“อืม อะไรจัดการก็ไปเถอะ” สิ้นคำของแสนลักษณ์ คเชนทร์ก็ลุกจากไป แต่ก่อนจะเปิดประตูเขาก็หันมาหาแสนลักษณ์เสียก่อน“พ่อครับ” “อะไร” “ยืมเงินสัก 50 ล้านนะ” ประโยคนี้
