“ฉันให้โอกาสเธอพูดหลายครั้งแล้ววิภาดา เธอจำได้ไหม..” กายบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เรากลับกันเถอะน้ำแข็ง”
กายคว้ามือทิพย์ธาราแล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงของภาสกรและวิภาดาที่ร้องเรียกไว้ เทียมดาวได้แต่ยืนอึ้งมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น สุดท้ายเธอก็ตามพวกพี่ๆ ลงไปข้างล่าง...
“น้ำแข็ง หยุดก่อน น้ำแข็งฟังพี่ก่อน..” ภาสกรวิ่งมาขวางทิพย์ธารากับกายไว้เมื่อทั้งสองลงมาถึงลานจอดรถ เขาดีใจที่ตามมาทันคนทั้งสองพอดี ส่วนวิภาดากับเทียมดาวเดินเร็วๆ ตามมาห่างๆ
“เราไม่มีเรื่องจะคุยกันแล้วค่ะคุณภาสกร” ทิพย์ธารามองเขาด้วยแววตาเย็นชา
“ไม่ได้ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง น้ำแข็งได้โปรดฟังพี่อธิบายให้พี่ได้พูดอะไรบ้างสิ”
“เอาไว้คุณไปพูดกับทุกคนดีกว่าค่ะ แค่นี้นะคะ ฉันรีบ” ทิพย์ธาราซึ่งเดินกลับมาที่รถของตนพยายามดึงมือกลับแต่ภาสกรไม่ยอมในขณะเดียวกันวิภาดาก็กำลังอ้อนวอนกายให้รับฟังเธอ
“พี่
ตอนที่56.เป็นทิพย์ธารานั่นเองที่วิ่งตามวิภาดามาติดๆ และได้เห็นเพื่อนรักถูกเทียมแขแทงจนมีดเกือบมิดด้าม ด้วยความโกรธจัดชนิดที่ว่าน้ำแข็งยังละลายจนกลายเป็นเดือดพล่านทิพย์ธาราจึงกระชากเทียมแขออกมาแล้วจัดการกระหน่ำตบไม่ยั้งจนเทียมแขกรีดร้องดีดดิ้นด้วยความเจ็บปวดและไม่มีทางสู้เธอได้เพราะตอนนี้ทิพย์ธาราเหมือนมีองค์แม่กาลีมาประทับเสียแล้ว ดังนั้นจึงต้องทำการปราบมารให้สิ้นซากแรงมีเท่าไหร่เธอใส่ไปไม่ยั้งเลยทีเดียวเทียมแขที่ว่าแรงเยอะๆ จนผู้ชายสองคนเอาไม่อยู่ก็มีอันพ่ายแพ้แก่เธอไป...“พอแล้วน้ำแข็งให้ตำรวจจัดการดีกว่า..” ในที่สุดเมื่อเห็นว่าเทียมแขสิ้นฤทธิ์แน่แล้วภาสกรจึงเข้ามาดึงทิพย์ธาราออกไปพร้อมๆ กับเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงพอดีก็เข้าไปจับกุมตัวเทียมแขและควบคุมตัวไว้อย่างแน่นหนา...ทิพย์ธารายืนหอบมองตามเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวเทียมแขที่กรีดร้องดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งแม้อ่อนแรงไปขึ้นรถแล้วหันไปมองกายซึ่งประคองร่างอ่อนปวกเปียกชุ่มโชกไปด้วยเลือดไว้ ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือดพอๆ กับวิภาดาที่ใบหน้าซีดขาวเหมือนคนไร้ชีวิต กายเรียกหญิงสาวเบ
ตอนที่57.“ว่าไงลูก..”“ผมขอโทษ.. ขอโทษทุกคนอีกครั้ง” ภาสกรเอ่ยเบาๆ แล้วหันมองบิดามารดาของตน รวมไปถึงทิพย์ธาราและคุณทวิภาคกับคุณธิชา“เรื่องมันผ่านไปแล้วลูก อย่าคิดมากเลย เรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า ตอนนี้สิ่งที่เราต้องคิดคือจะบอกพราวกับเรื่องที่แท้งลูกยังไงดีมากกว่า” คุณย่าบอกพลางลูบหลังลูบไหล่ของเขาอย่างอ่อนโยน“ผมเสียใจและละอายใจเหลือเกิน หากว่าพราวไม่แท้งผมก็คงไม่เสียใจขนาดนี้”“มันไม่ใช่ความผิดของแสนเลยนะลูก และทุกคนก็ไม่คิดว่าเทียมแขจะคลุ้มคลั่งขนาดนั้น” คุณธิชาเป็นคนที่เอ่ยขึ้น คุณทวิภาคเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับภรรยาโดยไร้อคติ“หากผมไม่ได้วางแผนให้พราวเข้ามาหากาย ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พราวก็คงได้พบคนดีๆ มีความสุข”“แต่พราวก็รักกายจริงๆ ไม่ใช่หรือลูก และที่พราวยอมทำแบบนั้นก็เพราะรักตากาย” คุณย่าบอกภาสกรนิ่งเงียบก่อนจะถอนใจออกมาหนักๆ“ผมก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี.. หากว่าผมไม่เห็นแก่ตัวทุกคนก็คงไม่เจ็บปวด น้ำแข็งก็อาจจะได้พบคนดีๆ ที่ดีกว่าผม”คราวนี้ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ คุณย่าลดา ทิพย์ธารามองสบตาชายหนุ่มอย่างอึดอัดใจก่อนจะเมินหน้าหนีดวงตาคมที่มองมา แววตาของภา
ตอนที่58.เรื่องของเรื่องก็คือเธอรับปากจะช่วยภาสกรสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อผูกมัดทิพย์ธาราให้มากขึ้น ด้วยการไหว้วานแอนนี่เพื่อนรักของตนมาแสดงละครตบตาทุกคนว่าแอนนี่สนใจภาสกรเพื่อทำให้ทิพย์ธาราแสดงอาการหึงหวงภาสกรบ้าง และยั่วยุให้ทิพย์ธาราฉุนเฉียวจนเอ่ยปากเรื่องการหมั้นหมายกับภาสกรเอง เพื่อทุกคนจะได้รู้เรื่องการหมั้นระหว่างพี่ชายของเธอกับทิพย์ธารา เนื่องจากภาสกรหวงไม่อยากให้ชายคนไหนมาเข้าใกล้หรือมาเกาะแกะทิพย์ธารา พอความแตกว่าทุกอย่างมันคือแผนการที่พ่วงท้ายกันมาเธอก็โดนลูกหลงไปด้วย และเทพธาราก็โกรธที่เธอกับพี่ชายปิดบังเรื่องนี้ เธอถูกเทพธาราว่ากล่าวต่างๆ นานา ซึ่งคนอย่างอุษาพิไลก็ยอมใครที่ไหนกันล่ะ แม้จะรักเทพธารามากแค่ไหนแต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาว่าอยู่ฝ่ายเดียวหรอกผลสุดท้ายเธอกับเขาก็ไม่มองหน้ากัน“จริงเร้อออ ไม่ใช่พอเห็นพี่ธารมาก็วิ่งไปซบอกเขา”“หึ คราวนี้ไม่ย่ะ พิ้งกี้พูดคำไนคำนั้น ต่อไปนี้จะไม่สนแล้ว..” หญิงสาวสะบัดหน้าพรืดอย่างขุ่นใจเมื่อนึกถึงเทพธารา เอกธนาหัวเราะเบาๆ แล้วอ่านหนังสือต่อ“เราไปเยี่ยมน้องพราวกันมั้ย”“ตอนนี้คิดว่าคงไม่เหมาะหรอก ให้เขาอยู่ด้วยกันปรับความเข้าใจกันก่อนดีกว่า”
ตอนที่59.“แต่เราจะบอกให้เขารู้ว่าแพรวาอยู่กับเรา”“คุณพ่อคิดเหมือนผมเลยครับ”“ต้องเผชิญหน้ากันตรงๆ เลยดีกว่า จบเรื่องกันไป ว่าแต่พี่มีแผนแล้วใช่ไหมลูส”“แน่นอนสิ ฉันไม่ยอมให้ยายมารร้ายนั่นมาทำร้ายคนในครอบครัวฉันได้หรอก” คุณลูอิสบอกเสียงเข้มเขาไม่เคยชอบหน้าคุณหญิงศจีมาตั้งแต่สมัยสาวๆ จนตอนนี้ก็ยังไม่ชอบและเริ่มจะเกลียดเข้าไส้เสียแล้วคนอะไรใจคอหยาบกระด้างไม่มีความดีในจิตใจเลย“ยังไงก็อย่ารุนแรงนักนะคะ สงสารจี” คุณปานวาดยังคงนึกห่วงคุณศจีไม่หายประสาคนจิตใจดีและคิดว่าหากให้โอกาสบางทีคุณศจีอาจจะกลับตัวได้“คนอย่างศจีไม่มีทางซาบซึ้งในสิ่งที่ที่รักทำหรอก ความหวังดีของเราเขาไม่เคยมองเห็น ที่รักก็รู้นี่นา เอาเป็นว่างานนี้พี่ขอก็แล้วกัน” เป็นเช่นนั้นแล้วคุณปานวาดก็ไม่ต่อความเพราะที่ผ่านมาสามีที่รักตามใจตนมาเสมอไม่เคยขัดข้องขัดแย้งไม่เคยทำให้เสียใจชอกช้ำเพราะเขารักนางมากนั่นเอง“เราไปดูหนูแพรวากันดีกว่าค่ะ” คุณธิชาเอ่ยชวนเพื่อให้หนุ่มๆ ได้คุยปรึกษากันอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจทางด้านคุณหญิงศจีกำลังร้อนรุ่มใจเมื่อแพรวาหายไปจากบ้านเช่าหลังเล็กที่เป็นเสมือนแหล่งซ่องสุมอบายมุขเพราะที่นี่ เก่ง สามีใหม่ขอ
ตอนที่60.ชั่วโมงต่อมาคุณหญิงศจีกับเก่งซึ่งมาในฐานะคนขับรถเดินเข้าไปในบ้านหลังงามใหญ่โตโอ่อ่าอย่างตื่นตาตื่นใจในความยิ่งใหญ่สวยงามอย่างบ้านของมหาเศรษฐี ยิ่งเห็นแบบนี้เก่งยิ่งเกิดความโลภ แววตาหลุกหลิกมองไปรอบๆ พร้อมกับแผนการร้าย“ขอบใจวาดมากเลยนะที่ช่วยเหลือหนูแพรวา ตอนนี้จีย้ายไปอยู่บ้านญาติที่นอกเมืองไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครเลย..” คุณหญิงศจีออกตัวเพราะคิดว่าเรื่องของตนคุณปานวาดก็คงรู้อยู่ไม่น้อย แต่จะให้นางบอกว่าตัวเองตกต่ำจนถึงขั้นขายลูกสาวกินก็คงไม่ได้ เสียหน้าแย่“”ไม่เป็นไรจ้ะ ยินดี เราไปหาหนูแพรวากันเถอะ อยู่ข้างบนน่ะ แล้ว.. เอ่อ..” คุณปานวาดชวนแล้วหันไปมองเก่งที่นั่งพับเพียบเรี่ยมเร้อยู่กับพื้นอย่างกังขา“อ้อ.. คนขับรถที่บ้านญาติของจีเอง ไม่เป็นไรไว้ใจได้เราไปกันเถอะ”“อ้อ เหรอจ๊ะ”“เก่งรอฉันอยู่แถวๆ นี้นะ อย่าเดินเพ่นพ่านล่ะ”“ครับคุณหญิง” เก่งรับคำนอบน้อมหลุบตาลงเพื่อปกปิดความรู้สึกในใจ“เอาอย่างนี้ดีกว่ามีห้องรับรองแขกอยู่ด้านโน้น น้ำแข็งจ๊ะพาเขาไปได้ไหมลูก..”“ได้ค่ะคุณป้า” คุณปานวาดยิ้มให้แล้วจูงมือคุณหญิงศจีไป“เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปรอคุณหญิงศจีที่ห้องรับรองนะคะ เชิญทางนี้เลยค่
ตอนที่61.“นี่ปล่อยฉันนะ จะมาจับฉันในข้อหาอะไร คอยดูนะฉันจะฟ้องแก นังปานวาด แกจะมาจับฉันข้อหาอะไรหา แกนังมารร้าย คุณตำรวจอย่ามาจับฉันนะ โน่นไปจับอีนังคนนั้นมันลักพาลูกสาวฉันไป มันรวมหัวกันกับอีปานวาดมันต้องการทำลายชื่อเสียงของฉัน”“พอเถอะศจี หยุดโวยวายด่าว่าคนอื่นได้แล้ว ตาลไปแจ้งความเรื่องที่เธอกับเก่งร่วมกันบังคับให้แพรวาค้าประเวณี ค้ายา และเปิดบ่อนการพนันผิดกฎหมาย..” คุณปานวาดบอกเรียบๆ คุณหญิงศจีหน้าซีดเผือดลงไป“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะทำร้ายลูกตัวเองได้ขนาดนั้น หากหนูแพรวาไม่บอกพวกเราว่าเธอคิดจะทำอะไรบ้าง ฉันก็คงไม่ต้องทำแบบนี้แต่ก็นั่นล่ะ เธอมีความผิดอีกหลายอย่างนะศจีคงไม่ต้องให้บอกหรอกใช่ไหมว่ามีเรื่องอะไรบ้าง แต่ที่ฉันเจ็บปวดที่สุดก็คือ เธอทำแบบนั้นกับลูกแท้ๆ ของตัวเองได้ยังไง เธอทำได้ยังไงศจี..”“แล้ว.. แล้วตอนนี้แพรวาไปไหน เป็นไงบ้าง...” คุณหญิงศจีมีท่าทางอ่อนลงใบหน้าซีดสลดไหล่ที่เคยตั้งตรงหยิ่งทระนงงองุ้มลงอย่างเห็นได้ชัดน้ำเสียงแหบแห้งแผ่วเบา“ตอนนี้หนูแพรวากำลังแย่ เป็นตายเท่ากัน.. รู้ไหมเพราะอะไร เพราะหนูแพรต้องการยา ยาเสพติดที่เธอยัดเยียดให้ลูกตัวเอง หนูแพรวาคลุ้มคลั่งแล
ตอนที่62.“ขอบใจนายมากนะก้อง” ภาสกรหันมาพูดกับ ก้องภพ เพื่อนร่วมรุ่นซึ่งเป็นผู้กองหนุ่มฝีมือดีแห่งกองปราบ“ไม่เป็นไร ฉันสิต้องขอบใจนายที่ส่งไอ้เก่งมาให้ฉัน”“ฉันไม่อยากให้มือเปื้อนฝุ่นน่ะ” ภาสกรพูดยิ้มๆ ก้องภพหัวเราะเบาๆ รู้ดีว่าภาสกรพูดจริง“ฉันกลับก่อนนะ มีอะไรแล้วจะบอก”“อืม.. โอเค ขอบใจอีกที” ก้องภพกับเจ้าหน้าที่ตำรวจออกไปแล้วภาสกรก็หันมามองทิพย์ธาราที่เดินออกมาหาเขาที่หน้าบ้านเมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ความสงบ“น้ำแข็งเป็นอะไรมากรึเปล่า”“ไม่ค่ะ” หญิงสาวบอกเบาๆ หนุ่มสาวมองหน้ากันนิ่งชั่วอึดใจก่อนที่ภาสกรจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ” ภาสกรยิ้มให้เธอบางๆ แล้วเดินเข้าบ้านไป ทิพย์ธารายืนนิ่งรู้สึกปวดหนึบในใจขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้นี่ไม่ใช่หรือคือสิ่งที่เธอต้องการ... หญิงสาวถามตัวเอง เธอต้องการให้ภาสกรออกจากชีวิตเธอไปไม่ใช่หรือ เธออยากจะถอนหมั้นกับคนหลอกลวงเจ้าเล่ห์อย่างเขาไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเธอจะต้องรู้สึกปวดแปลบในใจด้วยเล่าทางด้านภาสกรที่เดินจากมาก็กลับเข้ามาในห้องของตนร่างสูงใหญ่ดูผ่านผอมลงไปเล็กน้อยเพราะช่วงหลายวันที่ผ่านมามีแต่เรื่องยุ่งๆ เข้ามาทั้งเรื่องงา
ตอนที่63.ตอนนั้นเขากลัวเหลือเกินว่าจะเสียเธอไปพร้อมกับลูก เขาเฝ้าสวดมนต์ภาวนา ตลอดเวลาที่เฝ้าร่างที่นอนนิ่งไม่ได้สติหลายวันเขาบอกรักเธอทุกวัน พยายามพูดกับเธอเรียกเธอให้กลับมาแต่ไม่มีทีท่าว่าวิภาดาจะฟื้น เขากลัวว่าเธอจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเหมือนกับเทียมแขและในที่สุดก็เสียชีวิต ตอนนั้นเขาหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติหากไม่มีภาสกรกับทุกๆ คนคอยปลุกปลอบให้ความหวังเขาคงขาดใจตายไปแล้ว จนวันหนึ่งเขานั่งกุมมือเธออยู่ข้างๆ เตียงแล้วบอกรักเธออีกครั้งเรียกร้องให้เธอกลับมาและสัญญาว่าจะรักดูแลเธอเท่าชีวิตในวันนั้นเขาสิ้นหวังจนร้องไห้ออกมาโดยไม่อายใครเพราะคิดว่าคงไม่ได้เธอกลับคืนมาแล้ว แต่วิภาดาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา...กายขอบตาร้อนผ่าวเมื่อคิดว่าตนได้สูญเสียลูกที่อยากจะมีเหลือเกินไปถึงสองครั้ง ซึ่งครั้งนี้กายมาทบทวนกับตัวเองก็พบว่าทั้งหมดนั้นมันไม่ใช่เพราะเทียมแขเพียงคนเดียว แต่คนที่ผิดและมีส่วนร่วมในการสูญเสียก็คือเขาเอง หากเขายอมฟัง เปิดใจรับฟังและไม่เอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ วิภาดาก็คงไม่เจ็บตัว ลูกก็คงยังอยู่กับพวกเขา...“ลูกจ๋า.. ช่วยให้แม่เขากลับมาเป็นคนที่น่ารักเหมือนเดิมได้
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่71.“พี่แสน.. พี่แสนคะ พี่แสน..”“อะ เอ่อ อะไรครับที่รัก” ภาสกรสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือเรียวตีลงบนต้นแขนเปล่าเปลือยของตนเบาๆ เพราะเขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเท่านั้น“คิดอะไรไม่ดีกับน้ำแข็งแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ” ทิพย์ธารามองสามีขันๆ ภาสกรมองร่างงามที่ถูกบดบังด้วยชุดคลุมสีขาวอย่างเสียดาย“ก็เมียพี่สวยขนาดนี้พี่คิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่บนเตียง” ภาสกรยืดยอมรับโดยดี“บ้า.. พี่แสนน่ะ” ทิพย์ธาราหน้าแดงเรื่อแล้วก้มลงสนใจอาหารของตน ใจสาวใช่จะไม่หวั่นไหวกับสายตาเปิดเปลือยความรู้สึกของเขา ยิ่งเขาขยันยั่วเธอด้วยกล้ามแน่นๆ คำพูดหวานๆ ที่เพียรพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งไม่ว่าจะอยู่ในห้วงเสน่หา หรือทุกๆ เช้าที่ตื่นมาภาสกรจะบอกรักเธอเสมอ ตาคมที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน ใจสาวก็ยิ่งวาบหวามหวิวไหวไปกับเขา แต่เธอเองก็ยังขัดเขินที่จะบอกเขาว่า รัก...“หึหึ กินเยอะๆ นะครับ คืนนี้อาจจะต้องใช้พลังงานเยอะ”“พี่แสน.. น้ำแข็งช้ำหมดแล้วนะคะ”“งั้นพี่จะรักน้ำแข็งเบาๆ แต่อย่ามาโวยวายที่พี่ทำไม่ถึงใจก็แล้วกัน”“อ๊ายย พี่แสนคนบ้าๆ นี่แน่ะ ทะลึ่ง”ทิพย์ธาราปาลูกองุ่นใส่เขาแต่ภาสกรก็เหมือนตั้งท่า
ตอนที่70.“ดูคุณพี่อารมณ์ดีจริงนะคะ” คุณธิชามองหน้าสามีอย่างแปลกใจ แล้วเขม้นมองอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ“คุณพี่ไปทำอะไรไม่ดีมาบอกน้องเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“โธ่ธิชาจ๋าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยเลย”“หึ.. ท่าทางแบบนี้มันมีพิรุธ ไปแกล้งอะไรพ่อแสนอีกคะ บอกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ไปนอนนอกห้องเลย” คุณธิชากอดอกมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่องเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นทะแม่งๆ และคิดว่าสามีต้องไปแกล้งอะไรลูกเขยที่รักของนางแน่ๆ“เอ่อ...”“พูดมาค่ะ...” คุณธิชาเสียงเข้มหน้าตึงใส่สามี คุณทวิภาคยิ้มแหยๆ แล้วเล่าเรื่องที่ตนใช้ให้มะลิไปแอบอ้างชื่อคุณย่าว่าให้เอานมไปให้คู่บ่าวสาวดื่ม และแอบใส่ยานอนหลับไปด้วยเพื่อแกล้งไม่ให้ลูกเขยได้เชยชมเจ้าสาวในคืนส่งตัว“คุณพี่.. ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานล่ะคะ”“โธ่.. ก็แค่คืนเดียว อย่างตาแสนน่ะไม่นานหรอกรับรองยายน้ำแข็งของเราท้องโย้หัวปีท้ายปี”“แต่ถึงยังไงคุณพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ค่ะ หึ.. เจ้าแผนการเจ้าคิดเจ้าแค้นดีนัก คืนนี้ไปนอนข้างนอกเลยค่ะ”“โธ่.. ที่รักครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะ พี่ไม่อยากนอนคนเดียว”“ในโทษฐานที่ทำให้น้องผิดหวังที่จะได้อุ้มหลานช้ากว่าคนอื
ตอนที่69.“แหม.. นังแอนนี่ ได้ทีก็แว้งกัดเลยนะยะ”“ฉันไม่ใช่หมาถึงจะมาแว้งกัด พูดดีๆ หน่อยย่ะ”“น้ำแข็งเองก็ต้องขอโทษพี่แอนนี่ด้วยค่ะที่เคยทำไม่ดีด้วย”“โอ๊ย.. เล็กน้อยค่ะ พี่น่ะเจอศึกมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อพี่ชายที่รักแอนนี่ทนได้”“ไม่ใช่เห็นแก่เงินหรอกหรือยะ” อุษาพิไลว่าเพื่อนรักที่ทำท่าบีบนวดพี่ชายของตนอย่างเอาใจ“เรื่องเงินก็สำคัญ แต่เพื่อพี่ชายที่รักนั้นสำคัญกว่าค่า”ทุกคนหัวเราะชอบใจและทิพย์ธาราก็ไม่ถือโทษโกรธที่แอนนี่เข้ามาใกล้ภาสกรเพราะรู้ดีว่าแอนนี่บริสุทธิ์ใจและภาสกรก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับแอนนี่มากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง“พี่ก็ต้องขอบใจแอนนี่นะที่ตีบทแตกมาก”“ใช่ค่ะพี่แอนนี่ตีบทแตกมาก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก น้ำแข็งรับรองได้ว่าพี่แสนน่ะหัวแตกแน่ๆ”“โอ๊ย ไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วจ้ะน้ำแข็งจ๋า”ภาสกรรีบเข้ามาโอบกอดเจ้าสาวแสนสวยในชุดวิวาห์สีขาวอมชมพูฟูฟ่องยาวเสมอเข่ามนดูงามกระจ่างตาอย่างออดอ้อนแสนรัก และท่าทางกลัวเมียจนหงอของภาสกรทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจบรรยากาศในค่ำคืนฉลองวิวาห์อันแสนหวานและอบอุ่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่นั้นยิ้มหน้าบานเลยท
ตอนที่68.“ไม่มีทาง พี่จะไม่ถอนหมั้นให้น้ำแข็งเด็ดขาด”“หึ.. อยากถอนหมั้นมากไม่ใช่หรือคะ ใครกันนะบอกน้ำแข็งว่าถอดแหวนคืนคุณแม่พี่ได้เลย”“ไอ้คนนั้นมันโดดหน้าผาตายไปแล้วครับ ตอนนี้มีแค่พี่แสนคนนี้คนเดียวและพี่ก็จะไม่มีวันถอนหมั้นไม่ยอมปล่อยน้ำแข็งไปอีกแล้ว พี่รักน้ำแข็ง..” .ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงแสนงอนของคู่หมั้นสาวแล้วจับมือเรียวมากุมไว้ ภาสกรมองแหวนเพชรน้ำงามที่ยังคงส่องประกายอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“แต่น้ำแข็งเปลี่ยนใจแล้วค่ะ น้ำแข็งไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่แสนแล้ว”“หึหึ.. สายไปแล้วครับ ในเมื่อน้ำแข็งมาถึงถิ่นพี่แบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง”“คิดจะเอาเปรียบน้ำแข็งหรือไงคะ” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองเขาหน้าบึ้งแต่แววตาไหวระริกไม่มีแววเคืองขุ่น“พี่ไม่รังแกคนที่พี่รักหรอกครับ แต่ทำอย่างอื่นอาจไม่แน่ โอ๊ย.. ทุบพี่ทำไมครับ”ภาสรพูดยิ้มๆ แววตาพราวพรายแล้วก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อทิพย์ธาราทุบอกกว้างอย่างไม่เบาแรง“คิดลามกกับน้ำแข็งหรือคะ”“หืม.. พี่นี่นะคิดลามก น้ำแข็งนั่นล่ะคิดอะไรกับพี่รึเปล่า”“จะบ้าหรือคะ น้ำแข็งจะคิดแบบนั้นทำไมไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ถอนหมั้นให้น้ำแข็งได
ตอนที่67.“ถ้าน้ำแข็งอยากจะถอนหมั้นพี่ก็ยินดีนะ คืนแหวนหมั้นกับคุณแม่พี่ได้เลย”“พี่แสนคะ น้ำแข็ง...”“ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ดีว่าน้ำแข็งเกลียดพี่มาก เรื่องถอนหมั้นน่ะพี่ไม่ยื้อไว้อยู่แล้วเพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยื้อคนที่ไม่รักให้อยู่ด้วยกัน พี่ขอตัวก่อนนะ” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่อ้าปากค้างอยู่ข้างหลัง“อะไรกันเนี่ย พี่แสนคนบ้าเอ๊ย เอาแต่ใจที่สุดเลย ไม่ฟังคนอื่นเขาบ้าง.. หึ เดี๋ยวก็บินกลับเดี๋ยวนี้เสียเลย” ทิพย์ธาราหน้างอบ่นตามหลังเขาไปอย่างฉุนๆ คนบ้าอะไรไม่ยอมฟังไม่ยอมคุยกันดีๆ เธออุตส่าห์ตั้งใจมาง้อ“เอาสิ อยากถอนหมั้นนักเดี๋ยวน้ำแข็งจัดให้..” ว่าแล้วก็เดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปด้านใน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวใช้เดินหน้าตื่นออกมาหาเธอ“แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิง”“มีอะไรจ๊ะ”“คุณผู้ชายเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ อาละวาดโวยวายทำลายข้าวของอยู่ที่ห้องทำงานใหญ่”“ห้องทำงานใหญ่อยู่ทางไหน”“ทางนั้นค่ะ”สาวใช้ชี้มือบอกทิพย์ธาราพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกให้เจ้าหล่อนไปทำอย่างอื่นแล้วเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของภาสกรและก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีคนกำลังขว้างปามันอยู่ในนั้นจริงๆ ทิ
ตอนที่66.ทิพย์ธาราถอนใจเบาๆ เงยหน้ามองเซฟท์เฮ้าสุดหรูของภาสกร คเชนทร์ออกมารับหน้าแล้วบอกให้สาวใช้เอาข้าวของเธอไปเก็บยังห้องที่เตรียมไว้เพราะคุณปานวาดได้สั่งกำชับมาแต่ก็ห้ามบอกภาสกรเรื่องที่ทิพย์ธาราจะมา“แล้วนี่พี่แสนอยู่ไหนคะ”“ยังไม่ลุกเลยครับเมื่อคืนดื่มหนัก”“เป็นแบบนี้ทุกวันหรือคะ”“ครับ แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรเลยจนพี่หนักใจ” คเชนทร์บอก แต่ความจริงแล้วเรื่องดื่มเหล้าภาสกรแทบไม่ดื่มแค่ดื่มบรั่นดีไปแค่แก้วหรือสองแก้วแล้วนั่งซึมเสียมากกว่าทั้งไม่ค่อยกินอะไรเรียกได้ว่าแทบไม่แตะอาหารเลยก็ว่าได้เขาต้องคอยบังคับและคอยเจ้ากี้เจ้าการให้เจ้านายของตนกินอะไรบ้าง ซึ่งอาการแบบนี้มันน่าห่วงกว่าเมาหัวราน้ำเสียอีก ขืนเป็นแบบนี้นานๆ ภาสกรต้องป่วยหนักแน่นอนทั้งป่วยใจป่วยกายเลยทีเดียว แต่ที่บอกทิพย์ธาราไปอย่างเพราะต้องการให้หญิงสาวเป็นกังวลแสดงอาการห่วงเจ้านายของตนบ้าง โกหกเพื่อให้คนสมหวังไม่บาปหรอก คเชนทร์คิดเข้าข้างตัวเอง..“แย่มาก เอาล่ะพี่เชนไปปลุกเจ้านายพี่เถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะทำอะไรให้พี่แสนกินเสียหน่อย”“ได้ครับ” คเชนทร์รับคำแล้วหันหลังเดินจากมาใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ผู้เป็นนายอมยิ้มน้อยๆ แล้วรีบ
ตอนที่65.“ดีใจจังเลยอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว อยากได้อะไรคะลูก แม่น้ำแข็งจะหามารับขวัญ” ทิพย์ธาราพูดกับท้องนูนน้อยๆ ของเพื่อนรักอย่างยินดีและตื่นเต้นไปด้วย“น้ำแข็งนี่อาการหนักเหมือนคุณพ่อจอมเห่อเลย” วิภาดาพูดยิ้มๆ แล้วพยักพเยิดไปทางสามีของตน กายยิ้มกว้างอย่างยอมรับว่าตนเป็นคุณพ่อจอมเห่อ...“หลานอยากได้หลายอย่างเลย และพราวจะรอรับของขวัญอย่างเดียวพอ” วิภาดาพูดยิ้มๆ“ได้เลยจ้า งานนี้น้ำแข็งเป็นแม่บุญทุ่มแม่ทูนหัวให้เอง”“จริงอะ”“แน่นอน.. พราวอยากได้อะไรให้ลูกล่ะ”“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่ของธรรมดาแต่คนให้เคยให้สัญญาว่าหากพราวท้องอีกครั้งเขาจะให้พราวขออะไรก็ได้” ทิพย์ธาราหุบยิ้มพอรู้ว่า เขา คนนั้นที่วิภาดาพูดถึงคือใคร“พราวก็เลยจะขอว่า ขอให้น้ำแข็งไปดูใจพี่แสนหน่อย ตอนนี้พี่แสนไม่สบายมาก น้ำแข็งก็รู้ไม่ใช่หรือ” ใช่เธอรู้เพราะมารดาบอกเมื่อวานนี้เองว่าภาสกรป่วยและเอาแต่ดื่มเหล้าเมามายแม้จะไม่ได้เสียการเสียงานแต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมามีเพียงคุณป้าปานวาดเท่านั้นที่เทียวโทร. ไปถามข่าวคราวของลูกชายกับคเชนทร์“พราวขอมากเกินไป”“น้ำแข็งเองก็บอกเองว่าหากพราวท้องอีกครั