บทที่ 19

“ก็ว่างั้นแหละ แล้วหมอบอกไหม ว่าฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหน”

“เห็นหมอบอกว่าถ้าน้ำเกลือกระปุกนี้หมดคุณก็กลับได้”

“อ้อค่ะ” ทิพย์ทิวาเผลอสบตาเขาไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเฉมองไปทางอื่น ใจกำลังคิด หากเธอจะขอควงเขาไปเย้ยปองคุณสักครั้ง เขาจะยอมไหมนะ

“แล้วมือคุณเป็นยังไงบ้าง”

“หายดีแล้วครับ” แทนไทชูมือตัวเองขึ้นให้ทิพย์ทิวาได้เห็นว่าหายดีแล้วจริงๆ 

พอได้เห็นมือเขาใกล้ๆ แถมตอนนี้ก็ไม่ได้มืดสลัวๆ เหมือนตอนนั้น ทิพย์ทิวาถึงรู้ ว่ามือของแทนไทสวยมาก มือใหญ่ก็จริงแต่นิ้วกลับเรียวเชียว ผิวก็นุ่มมือ อย่างหลังนี้เธอสัมผัสมาแล้วถึงรู้ว่านุ่ม

“ค่อยยังชั่วหน่อย นี่ถ้ามือคุณยังไม่หายอีก ฉันคงรู้สึกผิดมากแน่ๆ”

“จะไม่ให้หายได้ยังไง ก็คุณเล่นเหมายาทาสารพัดชนิดมาให้ผมซะแบบนั้น แถมยังกระโดดเข้ามาขวางหน้ารถ จนเกือบถูกผมชนตาย”เกิดมาก็พึ่งเคยเจอคนแบบนี้ นั่นจึงทำให้แทนไทจำทิพย์ทิวาได้แม่นกว่าใคร 

&ldq

Locked Chapter

Continue to read this book on the APP