บทที่ 153

“แม่เห็นข่าวที่ติดเทรนด์ในเว็บมันขึ้นว่าลูกโดนคนที่ทอม ซัลลิแวนจ้างมาทำร้ายเอานิ แต่เท่าที่ดู ลูกก็กลับมาครบสามสิบสองอยู่นะ” ชารอนกล่าว

“โอเค ในที่สุด แม่ก็แสดงความห่วงใยกับเรื่องนั้นได้ซะทีนะครับ”

“ก็แหม่ แม่มัวแต่สนใจลูกสะใภ้คนงาม จนแม่เผลอลืมเรื่องของลูกชายคนดีของแม่ไปเลย ขอโทษนะลูก”

“...อ๋อ”

“จริงด้วย ลูกรัก แม่อยากรู้ว่าเมื่อคืนก่อนที่ลูกไม่งานแต่งงานคู่กับแม่หนูไซล่า ทุกคนมองพวกลูกเป็นตาเดียวเลยไหม ลูกให้เกียรติลูกสะใภ้แม่มากพอรึเปล่า? แม่วาดฝันเอาไว้ว่าทุกคนต้องตะลึงแน่ตอนเห็นพวกลูกเป็นคู่รักสุดเพอร์เฟกต์แถมเข้ากันได้อีกต่างหาก” ชารอนเอ่ยปากด้วยความสนใจเป็นอย่างยิ่ง

เธอควงแขนของสแตนลีย์อย่างเสน่หาขณะเอ่ยด้วยท่าทีที่อยากรู้อยากเห็นเสียเต็มประดา

สแตนลีย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงบเป็นการตอบกลับ “ครับ”

“ว่าแล้วเชียว ว่าก็ว่าเถอะ ชุดที่ลูกใส่ไปเมื่อวันก่อนนะดูดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ”

สแตนลีย์ยิ้ม “อืม ภรรยาผมมีรสนิยมดีไงเล่า”

“หนูไซล่าเลือกชุดนั้นให้กับลูกงั้นเหรอ?”

“เธอเป็นคนซื้อให้ผมเอง” สแตนลีย์ตอบอย่างสงบ

ท่าทีของชารอนมืดมนไปในทันที เธอปล่อยแขนสแตนลีย์และพูดด้วยความหงุดหงิดว่า “