เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 846
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 847
วัดกวงหวาจ้าวหรู่หลานนำกองทัพหลวงเข้าไปประจันหน้ากับกองทัพของหูย่วนเอ๋อร์“หูย่วนเอ๋อร์ เจ้าละทิ้งหน้าที่โดยพลการ คิดแผนร้ายต้องการสังหารท่านประมุขแคว้น ข้าในฐานะที่มีอำนาจของผู้สำเร็จราชการนั้น จักประหารชีวิตเจ้าในทันที!”หูย่วนเอ๋อร์หัวเราะออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว“ข้าทำตามรับสั่งท่านประมุขให้เฝ้าระวังวัดกวงหวา ข้าทำสิ่งใดผิดกัน? จ้าวหรู่หลาน เจ้าต่างหากที่คิดวางแผนก่อกบฏ! แล้วก็พวกเจ้าแต่ละคนนั้น กลับสมรู้ร่วมคบคิดกับจ้าวหรู่หลานเพื่อก่อกบฏเช่นกัน! พวกเจ้าทำกับท่านประมุขเช่นนี้ได้อย่างไร!”แม่ทัพนายหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างกายจ้าวหรู่หลานนั้น หาได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมาไม่“หูย่วนเอ๋อร์ เจ้าที่คิดร้ายแล้วกลับมากล่าวหาผู้อื่นก่อน! หากเจ้ามิได้มีใจคิดคดจริง รีบให้พวกข้าเข้าไปด้านใน พวกข้าต้องการเห็นว่าฝ่าบาทปลอดภัยดีหรือไม่!”หูย่วนเอ๋อร์ที่ยืนเฝ้าปกป้องประตูใหญ่ของวัดกวงหวาอยู่นั้น พลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ปล่อยให้พวกเจ้าเข้ามาหรือ? ฝันไปเถอะ!”ดวงตาของจ้าวหรู่หลานพลันแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชา ก่อนจะโบกมือสั่งการว่า“ยิงธนู!”กองทัพที่นางนำมานั้น มีจำนวนมากกว่าทหารของหู
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 848
ทหารฝ่ายจ้าวหรู่หลานที่ดึงลูกธนูออกมาเตรียมจะยิงนั้นจู่ ๆ พลันมีคนตะโกนขึ้นมาว่า“หยุดมือเดี๋ยวนี้!”จ้าวหรู่หลานมองไปทางต้นเสียงด้วยความสับสนทว่า นางกลับเห็นผู้คนมากมายถูกผลักออกมาจากประตูวัดกวงหวา เพื่อไล่พวกเขาให้ไปรวมตัวกับกลุ่มกบฏเหล่านั้นพวกเขาล้วนเป็นข้าราชบริพารของแคว้นซีหนี่ว์ทั้งนั้น!ข้าราชบริพารจำพวกบุ๊นบู๊ทั้งหลายนั้น ล้วนแต่ถูกจับมัดเอาไว้ดูเหมือนว่านี่จะเป็นฝีมือของซู่เฉียนเสวี่ยสตรีสารเลวผู้นั้น!สายตาของจ้าวหรู่หลานพลันเจือไปด้วยความเย็นชา“ซู่เฉียนเสวี่ย ท่านคิดว่าจับพวกเขามาเป็นตัวประกันเช่นนี้ ก็จักสามารถข่มขู่ข้าได้งั้นหรือ? ข้าจะบอกอะไรให้ ข้าจักสังหารพวกมันให้หมดเลย ! !”เมื่อเหล่าขุนนางเห็นท่าทางบ้าคลั่งของจ้าวหรู่หลานนั้น ทั้งหวาดกลัว ทั้งโมโหขึ้นมา“อ๋องผู้สำเร็จราชการ! ข้ามิคิดเลยว่าท่านจะเป็นคนแบบนี้!”“จ้าวหรู่หลาน เจ้าบังอาจกล้าวางแผนก่อกบฏ!”“หากท่านสังหารพวกข้าทั้งหมดนั้น ท่านจักเอาอันใดไปอธิบายให้กับผู้คนใต้หล้า! หากในราชสำนักไร้ผู้คนแล้วไซร้ ท่านจักได้ขึ้นเป็นท่านประมุขงั้นหรือ เหลวไหสิ้นดี!”จ้าวหรู่หลานบ้าไปแล้ว“พวกไร้ประโยชน์เช่น
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 849
เฟิ่งจิ่วเหยียนจ้องมองดูจ้าวหรู่หลานด้วยสายตาที่เย็นชา พร้อมด้วยนัยน์ตาที่ฉายแววความเป็นนักสู้ออกมาเคล็ดวิชาภูษาเหล็กหนึ่งในเคล็ดวิชาของใต้หล้านางอยากจะเห็นมันด้วยตาของตนเองยิ่งนักในทันใดนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนเพียงแค่ขยับฝ่าเท้าของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะพุ่งกายออกไปในทันทีจ้าวหรู่หลานยังคงยืนแน่นิ่งอยู่กับที่ราวกับอาชา พลางกลั้นหายใจก่อนจะตั้งสมาธิขึ้น เพื่อรวบรวมกำลังภายในของตนเองไว้เกร็งกล้ามเนื้อทั้งหมดขึ้นมา พลางแปรเปลี่ยนร่างกายของนางให้กลายเป็นกำแพงเหล็กเฟิ่งจิ่วเหยียนโจมตีออกไปด้วยเพลงหมัด ทว่า หาได้ทำอันใดต่อคู่ต่อสู้ของนางได้ไม่“รับหอกไป!” ประมุขแคว้นซีหนี่ว์รู้ว่านางเก่งกาจในการใช้เพลงหอก ดังนั้นพระนางจึงโยนอาวุธของตนเองส่งไปให้เฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนรับหอกเอาไว้ด้วยมือหลัง ก่อนจะเอ่ย “ขอบคุณ” ออกมาโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับไปมองใบหน้าของจ้าวหรู่หลานเริ่มมืดครึ้มลงเรื่อย ๆ นางพลางเหยียดแขนไปข้างหน้าก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งหอกแทงเข้าที่ไหล่ของจ้าวหรู่หลาน ทว่า ก็ยังมิสามารถทำอันตรายอันใดกับนางได้เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงเริ่มร่ายกระบวนท่าของตนเองขึ้นมา ก่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 850
เฟิ่งจิ่วเหยียนลอยขึ้นไปบนอากาศ ก่อนจะใช้เท้าของตนเองที่ดูวุ่นวายมิเป็นระบบ แท้จริงแล้วนั่นคือเร็วไวของเท้าที่เตะลงมาที่คู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่งหากว่าวิชาตัวเบาเก่งกาจนั้น ฝีเท้าย่อมมิมีทางย่ำแย่ยิ่งไปกว่านั้น วิชาตัวเบาของเฟิ่งจิ่วเหยียนยังยอดเยี่ยมมากอีกด้วยด้วยความว่องไวของเฟิ่งจิ่วเหยียนนั้น จ้าวหรู่หลานมิอาจป้องกันได้แม้แต่น้อย สองมือของนางมิอาจป้องกันการโจมตีเหล่านั้นได้ ทั้งยังต้องคิดถึงการทรงตัวให้มั่น เวลาเดียวกันก็ต้องคิดหาทางถอยให้กับตนเองยามที่กำลังพัวพันกับการต่อสู้นั้น ใบหน้าของจ้าวหรู่หลานถูกเตะเข้าที่ใบหน้าหลายครั้ง ทำให้ใบหน้าของนางฟกช้ำบวมเป่งขึ้นมาในทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนลงมาบนพื้น พร้อมสะบัดอาภรณ์ของตนเองไปอีกฝั่งหนึ่ง มืออีกข้างไพล่หลังเอาไว้ ก่อนจะยื่นมืออีกข้างมาด้านหน้า พลางชี้นิ้วก่อนจะกระตุกยั่วยุให้จ้าวหรู่หลานเข้ามาโจมตีตนเองเลือดสองสายไหลออกมาจากจมูกของจ้าวหรู่หลานในทันทีนางยกแขนขึ้นมา ก่อนจะใช้แขนเสื้อของตนเองเช็ดไปยังเลือดกำเดาที่ไหลออกมา แววตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตนั้นจ้องเขม็งไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน ลำคอพลันร้อนผ่าวออกมา“เจ้าเป็นใครกัน?”องครั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 851
ประมุขแคว้นซีหนี่ว์มองดูเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างสงบ ท่าทีหาได้แตกต่างกันไม่ ทว่าน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าปกติ “อีกสักครู่ตามเรากลับวัง เราจะให้หมอหลวงตรวจดูให้ดี” เฟิ่งจิ่วเหยียนไปปฏิบัติภารกิจลับที่แคว้นซีหนี่ว์ นอกจากประมุขแคว้นกับมั่วซินหมัวมัวคนสนิทแล้ว หาได้มีผู้ใดในแคว้นซีหนี่ว์รู้ตัวตนของนางไม่ ต่างก็คิดเพียงว่านางเป็นองครักษ์ข้างกายของประมุขแคว้น ได้รับน้ำใจจากประมุขแคว้นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงคิดจะปฏิเสธอย่างสุภาพ ทว่า นางกำลังจะเปิดปากเอ่ย มั่วซินหมัวมัวกลับขอคำชี้แนะก่อนแล้ว “ท่านประมุขแคว้นเพคะ ขุนนางเหล่านั้น...” ประมุขแคว้นทอดสายตามองไปที่เหล่าขุนนางทั้งบู๊และบุ๋นที่ถูกจับกุมไว้ เมื่อครู่ที่จ้าวหรู่หลานกำลังจะสั่งยิงธนูเพื่อสังหารทุกคนทิ้ง นางก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนก่นด่าจากคนกลุ่มหนึ่ง ที่ดังมาจากพวกเขาทั้งหมด“จับกุมจ้าวหรู่หลานและพรรคพวกทั้งหมดไว้ คนอื่นที่เหลือ ให้คุ้มกันกลับบ้านอย่างปลอดภัย” “น้อมรับพระบัญชา!” ทันใดนั้น กลุ่มกบฏที่รู้ว่าตนเองกำลังตกอยู่ในหายนะก็พลันคุกเข่าร้องขอความเมตตา “ท่านประมุขแคว้นโปรดไว้ชีวิตด้วย!” “
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 852
พระราชวังแห่งแคว้นซีหนี่ว์ ณ ห้องโถงด้านข้างของตำหนักเทียนเจ๋อ มีองครักษ์เงาหลายคนเฝ้าอยู่ด้านนอกตำหนัก โดยมีหมอหลวงกำลังวินิจฉัยอาการของเฟิ่งจิ่วเหยียน อยู่ด้านในตำหนัก นางได้รับบาดเจ็บภายในเพียงเล็กน้อย โชคดีที่มิได้บาดเจ็บสาหัส ครั้นหมอหลวงออกไปแล้ว เฟิ่งจิ่วเหยียนอยากจะลุกขึ้นบ้าง กลับถูกประมุขแคว้นซีหนี่ว์กดไหล่ไว้ “อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวนัก ประเดี๋ยวเราจะสั่งให้คนมาทายาสลายเลือดคั่งและช่วยให้เลือดหมุนเวียนแก่เจ้า” เฟิ่งจิ่วเหยียนผงกศีรษะเบา ๆ “ขอบพระทัยท่านประมุขแคว้นเพคะ” ประมุขแคว้นซีหนี่ว์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เราต่างหากที่ต้องขอบคุณเจ้า หากมิได้เจ้าช่วยชี้แนะ เกรงว่าด้วยแผนการของเรา จักทำให้เหล่าทหารผู้บริสุทธิ์จำนวนมากจักต้องพลีชีพ “เวลานี้จำนวนผู้เสียชีวิตลดน้อยลง และยังสามารถกำจัดจ้าวหรู่หลานกับซู่ยวนตัวปลอมได้อย่างชอบธรรม การยิงธนูดอกเดียวได้นกสามตัว ช่างดีนัก” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยเตือนนาง “จ้าวหรู่หลานยืนกรานที่จะผนึกกำลังกับแคว้นตงซานเพื่อทำลายหนานฉี เกรงว่าได้รับผลประโยชน์จากแคว้นตงซานไม่น้อย “เพื่อมิให้ผิดพลา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 853
เฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบมองชายหนุ่มรูปงามที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเหล่านั้น “ก่อนที่จะสังหารพวกเขาทิ้ง ให้ทิ้งยาไว้เสีย” หนุ่มรูปงามทั้งหลาย : ! ผู้มีพระคุณอำมหิตเกินไปแล้ว! พวกเขาต่างก็กำลังจะตาย นางกลับสนใจแต่เรื่องยา! มั่วซินหมัวมัวขมวดคิ้วเบา ๆ ดูเหมือนว่า แม่ทัพน้อยเมิ่งผู้นี้จักมิใช่ลุ่มหลงในรูปงาม…… เหล่าองครักษ์เงาที่คอยอารักขากลางแจ้งฉายแววตาที่เฉียบคม ขณะที่จ้องมองบุรุษรูปงามที่ถูกไล่ออกมาเหล่านั้น แววตามีแต่กลิ่นอายสังหาร เพียงทำเช่นนี้ หมายจะยั่วยุฮองเฮาของพวกเขาอย่างนั้นหรือ? สมควรตาย! เหล่าองครักษ์เงาที่ซ่อนตัวอยู่ก็เห็นฉากนี้เช่นกัน ต่างก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “พี่รอง ประมุขแคว้นซีหนี่ว์คิดจะทำอันใดกันแน่?” หยิ่นเอ้อร์คาบหญ้าหางสุนัขไว้ในปาก พลางเอ่ยเหน็บแนม “ยังจะทำอันใดได้อีกเล่า นางคิดจะรั้งตัวฮองเฮาไว้!” “ว่าอันใดนะ?!” ทันใดนั้นเหล่าองครักษ์เงาต่างก็รู้สึกว่าหายนะกำลังจะบังเกิด หากประมุขแคว้นซีหนี่ว์ทำสำเร็จแล้วไซร้ ฝ่าบาทของพวกเขาจักทำเช่นไร? โชคดีที่ฮองเฮาต้านทานสิ่งเย้ายวนใจได้ หาได้ยอมรับบุรุษเหล่า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 854
ถึงแม้เฟิ่งจิ่วเหยียนจะสั่งให้เหล่าองครักษ์เงาถอยออกไป พวกเขาก็หาได้เคลื่อนไหวไม่ ประมุขแคว้นซีหนี่ว์รับสั่งกับองครักษ์เงาของตนเอง “ถอยออกไป” เมื่อนางออกคำสั่ง องครักษ์เงาทั้งหมดก็หายตัวไปทันที เหลือเพียงมั่วซินหมัวมัวอยู่ข้างกาย ประมุขแคว้นก็หาได้หวาดหวั่นไม่ นางมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน พลางเอ่ยยั่วยุอย่างแนบเนียน “ดูเหมือนว่า พวกเขาเชื่อฟังเจ้าอย่างผิวเผิน แท้จริงยังเชื่อฟังคำสั่งของฮ่องเต้ฉีสุดหัวใจ และดูแลเจ้าในนามของเขา ถึงแม้เจ้าจะเต็มใจอยู่ในแคว้นซีหนี่ว์ต่อไป ก็จักถูกพวกเขาลักพาตัวกลับไปที่หนานฉีอยู่วันยังค่ำ” หยิ่นซานกังวลเล็กน้อย “ฮองเฮา คือพวกกระหม่อม...” เฟิ่งจิ่วเหยียนเมินเฉยต่อคำแก้ตัวของหยิ่นซาน นางก้าวไปข้างหน้า และเอ่ยกับประมุขแคว้นซีหนี่ว์อย่างสงบเยือกเย็น “ท่านมิต้องพยายามเอ่ยยุแยงหรอกเพคะ “ศัตรูต่างแคว้นคืบคลานเข้ามาทุกที เราควรจะสามัคคีกันไว้ แทนที่จะทำเรื่องไร้ประโยชน์เช่นนี้” ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ส่ายศีรษะอย่างเสียดาย “ในที่สุดก็มีอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน เรายังคิดว่า แม่ทัพน้อยเป็นสตรีที่มีความทะเยอทะยาน ไม่
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 868
คนสนิทของแคว้นประมุขซีหนี่ว์แบ่งออกเป็นสองพรรค พรรคแรกคือแม่ทัพป้องกันเมืองหูย่วนเอ๋อร์เป็นผู้นำ คอยปกป้องประมุขแคว้น ให้การสนับสนุนทุกการตัดสินใจของประมุขแคว้นรวมถึงครั้งนี้ที่ต่อหน้าโจมตีแคว้นหนานฉี ความจริงนั้นเป็นพันธมิตรกับแคว้นหนานฉีขุนพลอื่นหลายคนกลับมีความคิดอื่นพวกนางคิดว่า แคว้นซีหนี่ว์ไม่ควรให้การสนับสนุนแคว้นหนานฉี“ประมุขแคว้น ทั้งสองแคว้นเป็นพันธมิตรกันถือเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ท่านควรปรึกษาพวกกระหม่อมตั้งแต่แรก! ค่อยทำการตัดสินใจ! เห็นได้ชัดว่าแคว้นหนานฉียากที่จะเอาตัวรอด แคว้นซีหนี่ว์ไม่มีความจำเป็นที่จะถูกลากลงน้ำไปด้วย!”“ท่านประมุขแคว้น ขอท่านทรงเปลี่ยนกลยุทธ์แสร้งโจมตี กลับมาร่วมมือกับแต่ละแคว้นโจมตีแคว้นหนานฉีเถอะ!”“ท่านประมุขแคว้น สถานการณ์ตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจน โอกาสที่แคว้นหนานฉีจะชนะนั้นมีน้อยมาก อาศัยเพียงกำลังแคว้นเดียว ไม่มีทางเอาชนะกองกำลังทหารสิบกว่าแคว้นได้ เป็นพันธมิตรกับเป่ยเยี่ยนจะดีกว่า!”ไม่ว่าพวกนางจะโน้มน้าวยังไง ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ยังคงยืนหยัดความคิดตนเองนางนั่งบนเก้าอี้สูงศักดิ์ สีหน้าเยือกเย็น น้ำเสียงไม่ให้ได้ขัดขืน“เราจะคอยดู แ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 867
แต่ละแคว้นโจมตีแคว้นหนานฉี ภัยพิบัติครั้งนี้ รุนแรงยิ่งกว่าตอนที่เซียวอวี้เพิ่งครองราชย์ หลายแคว้นร่วมมือกันโจมตีแคว้นหนานฉีเหล่าขุนนางต่างมองหน้ากันต่อให้มีการเตรียมการปกป้องแล้ว ทว่า วันนี้ก็มาถึงเร็วเกินไปเซียวอวี้สมกับที่เป็นจักรพรรดิแห่งแผ่นดิน ศัตรูมาขวางหน้า ไม่มีความกระสับกระส่ายแม้เพียงนิดเขามีรับสั่งอย่างสุขุมใจเย็น“เฝ้าปกป้องสี่ชายแดนอย่างเข้มงวด เตรียมเสบียงอาหาร เตรียมปืนหอกไฟ!”“พ่ะย่ะค่ะ!”ยามนี้ ชายแดนแคว้นหนานฉี กองทัพแต่ละแคว้นรวมตัวกันชายแดนเหนือมีเป่ยเยี่ยน ตลอดจนสามแคว้นเล็กที่อยู่ภายใต้เป่ยเยี่ยนชายแดนตะวันออกมีแคว้นต้าเซี่ยเป็นผู้นำรวบรวมกองกำลังพันธมิตรสี่แคว้นชายแดนใต้ ทหารพันธมิตรที่เมื่อไม่นานถูกโจมตีล่าถอยหวนกลับมา ยังมีแคว้นหนานชางที่พักฟื้นมาหลายปี มีทหารม้าเป็นจำนวนมากรวมอยู่ด้วยชายแดนตะวันตกก็มีสองแคว้นเล็ก รวบรวมกำลังทหาร ทั้งหมดสามหมื่น ยังมีกองทัพหกหมื่นนายของแคว้นซีหนี่ว์ติดตามอยู่ข้างหลังพวกเขาเคลื่อนทัพมายังสี่ชายแดนแคว้นหนานฉี ทำการโอบล้อม มากันอย่างดุเดือดเหล่าทหารที่เฝ้าปกป้องชายแดน ไม่เคยเห็นเช่นนี้แคว้นใหญ่เล็กนับรวมก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 866
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามอาภรณ์อัปลักษณ์ในตำหนักจื้อเฉิน ถูกเฟิ่งจิ่วเหยียนโยนทิ้งไปทั้งหมดต่อให้เป็นเช่นนี้ อารมณ์ของนางก็ยากที่จะสงบสตรีปกติคนไหนสามารถรับได้ ผู้ชายของตนเองแต่งตัวราวกับหนุ่มน้อยยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นถึงจักรพรรดิตอนที่นางโยนเสื้อผ้า จักรพรรดิหนุ่มก็ตามอยู่ข้างหลังนาง ราวกับเด็กน้อยที่ทำอะไรผิด จนทำอะไรไม่ถูก“จิ่วเหยียน ชุดนี้ดีอยู่นะ...”“ฮองเฮา มิต้องโยนแล้ว ตัวนี้เราชอบมาก”“ตัวนี้โยนไม่ได้ เจ้าเคยพูดว่า ชอบดูเราสวมใส่...”แต่แล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ที่ควรทิ้งก็ยังคงทิ้งเฟิ่งจิ่วเหยียนโกรธมาก ถอดที่เขาสวมใส่อยู่ออกมาด้วยตนเองต่อให้เป็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ยังคงไม่สามารถระงับความโกรธได้นางเดินมาถึงด้านนอกตำหนัก กวาดสายตามอง แส้สีแดงในมือหลิวซื่อเหลียงหลิวซื่อเหลียง: แววตาของฮองเฮา น่ากลัวมาก...เฟิ่งจิ่วเหยียนแย่งเอาแส้นั้นมา“หัวมงกุฎท้ายมังกร! ข้าไม่เคยเห็นแส้สีแดง! อันนี้ก็เผาไปเสีย! !”หลิวซื่อเหลียงคุกเข่าลง “ตุบ” ปากตะโกนว่า“ฮองเฮา เผามิได้พ่ะย่ะค่ะ! ฝ่าบาทตรัสว่า นี่เป็นสิริมงคล...”ในใจกลับคิดว่า: เผาได้ดี! ฮองเฮาต่างหากที่เ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 865
ภายใต้สายตาเร่าร้อนของเซียวอวี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนเปิดกล่องผ้าแพรข้างในมีมีดทองเล่มหนึ่ง ยังมีจดหมายลายพระหัตถ์ของประมุขแคว้นซีหนี่ว์หนึ่งฉบับเซียวอวี้ยังไม่ดูจดหมาย เมื่อเห็นมีดทองเล่มนั้น สีหน้าพลันเปลี่ยนไปมีดทองเป็นสิ่งของมีเฉพาะราชวงศ์แคว้นซีหนี่ว์ ใช้สำหรับมอบให้ผู้มีพระคุณ คนรู้ใจ และใช้เป็นสินสอดสู่ขอนี่ประมุขแคว้นซีหนี่ว์หมายความว่าอย่างไร!เซียวอวี้แสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ ความจริงลูกตาเอียงไปด้านข้าง จ้องมองทางด้านเฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนเปิดจดหมาย เมื่ออ่านจบแล้ว ก็เก็บพับไว้ครั้นเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นสายตาไม่พอใจของเซียวอวี้“ท่านอยากดู?”เซียวอวี้นั่งตัวตรง: “ก็ไม่ได้อยากดูขนาดนั้น”เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้ความคิดในใจเขาเป็นอย่างดี จึงอธิบาย“ประมุขแคว้นมอบมีดทอง เพื่อขอบคุณที่หม่อมฉันช่วยสงบศึกวุ่นวายภายใน”สีหน้าเซียวอวี้ทำเป็นไม่ใส่ใจ“เรารู้“เจ้าเป็นฮองเฮาของเรา ยังเป็นสตรี ประมุขแคว้นซีหนี่ว์มอบมีดทอง คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นสินสอด เรามีอันใดต้องคิดมาก”เฉินจี๋ที่อยู่ด้านข้างพูดเสริมขึ้นมา“ฝ่าบาท ท่าทีกระหม่อมทราบ ประมุขแคว้นซีหนี่ว์ท่านนั้นชอบทั้งชายและ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 864
เทียนยาวลุกไหม้ตลอดคืน ในตำหนักหย่งเหอเต็มไปด้วยความรักไร้การหลับไหลทั้งคืนวันรุ่งขึ้น ครั้นเซียวอวี้ตื่นขึ้นมา มองไปที่คนยังนอนหนุนแขนตนเอง ด้วยสีหน้าอิ่มเอม ก้มศีรษะจูบแก้มนาง แล้วก็ปัดไรผมบนหน้าผากนางที่ยุ่งเหยิง จับจ้องนางอย่างรักใคร่เมื่อคืนเหน็ดเหนื่อยครึ่งค่อนคืน ดึกมากแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนค่อยนอนหลับไม่ง่ายที่จะได้ผ่อนคลาย วันนี้นางนอนจนตะวันโด่งฟ้าหว่านชิวเดินเข้ามาในตำหนัก ยกน้ำร้อนมาคอยปรนนิบัติฮองเฮาล้างหน้าแต่งตัว“ฮองเฮา หมอหลวงเจิ้งขอเข้าเฝ้าเพคะ รออยู่ด้านนอกเป็นเวลานานแล้วเพคะ”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า นวดเอวที่ปวดเมื่อยเวลาผ่านไปสองเค่อ หมอหลวงเจิ้งถูกพาเข้ามาเขาถวายความเคารพ “กระหม่อมถวายบังคมฮองเฮา”เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งบนตำแหน่งประมุข น้ำเสียงอ่อนโยน“หมอหลวงเจิ้งมาหาข้าอย่างรีบเร่ง มีเรื่องสำคัญอันใด?”“กระหม่อมมีเรื่องหนึ่งจริง วันนี้ได้กราบทูลรายงานฝ่าบาทแล้ว ฝ่าบาทยุ่งกับงานราชกิจ จึงให้กระหม่อมมายังตำหนักหย่งเหอ กราบทูลรายงานฮองเฮาโดยตรงอีกครั้ง” หมอหลวงเจิ้งอายุมากแล้ว เส้นผมเป็นสีขาวหมดแล้วทว่าทั่วทั้งสำนักหมอหลวง ด้านทักษะทางการแพทย์ ไม่มีผู้ใ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 863
รู้ว่าอู๋ไป๋ตกอยู่ในมือของแคว้นตงซาน ท่าทีเฟิ่งจิ่วเหยียนกลายเป็นเยือกเย็นขึ้นมาทันที เซียวอวี้จับมือของนางอย่างแผ่วเบา“เราไม่ได้บอกเจ้าตั้งแต่แรก เพราะกลัวเจ้า...”“เขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขัดจังหวะขึ้นมา พร้อมถามตามตรง เซียวอวี้พูดปลอบโยน “จากข่าวที่ได้มาในตอนนี้ เขาเพียงถูกล้อมไว้ คนน่าจะยังมีชีวิตอยู่ เจ้าวางใจ เราได้ส่งคนไปช่วยเหลือแล้ว เชื่อว่าไม่ช้าก็จะช่วยคนออกมาได้”“อู๋ไป๋รอไม่ไหว” สีหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนตึงเครียดนางลุกขึ้นมา หันไปพูดกับเซียวอวี้ “วิธีที่รวดเร็วที่สุด คือไปหาถานไถเหยี่ยน”ในวันเดียวกันฮ่องเต้รับสั่งให้ถานไถเหยี่ยนเข้าวังด่วนเขาเข้ามาในห้องทรงพระอักษร เห็นฮองเฮาก็อยู่ด้วยเพราะกำลังตั้งครรภ์ ท้องน้อยนูนเล็กน้อยเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เคยเป็นคนท้อง แต่ก็เคยเห็นมาไม่น้อยยามนี้นางเลียนแบบรูปร่างของคนท้องได้อย่างแม่นยำ ท่าทีผ่อนคลาย หากคอยห่วงใยลูกในครรภ์อยู่ตลอดเวลา ถานไถเหยี่ยนถวายความเคารพฮ่องเต้กับฝ่าบาทหลายวันก่อน เขาตามหา “ใยแมงมุม” ที่เหลือมาตลอด ร่วมมือกับตงฟางซื่อได้เป็นอย่างดีสองวันนี้กลับมาเมืองหลวง มาเอายาถอนพิษยาส
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 862
หลังจากเฉินจี๋ไปแล้ว จางฉวนอดกลั้นน้ำตาแห่งความตื่นเต้นไว้ พร้อมวิ่งเข้าไปในบ้านสตรีที่นอนอยู่บนเตียง ราวกับศพร่างหนึ่ง หลับตานอนราบ ไม่ขยับเขยื้อน แม้แต่ตาก็ปิดอยู่หากไม่ใช่เพราะนางยังหายใจอยู่ ก็ไม่แตกต่างอะไรกับคนตายเสี่ยวจางฉวนคุกเข่าอยู่ข้างเตียง จับมือของแม่ อดกลั้นน้ำตาเอาไว้“ท่านแม่ ข้าจะได้เข้าสถาบันทางการทหารแล้ว” “ต่อไปราชสำนักจะจ่ายเบี้ยหวัดให้ข้าทุกเดือน ข้าก็จะมีเงินซื้อยาให้ท่านแล้ว!”แม่ป่วยมานานหลายปี ลำบากที่ไม่มีเงินรักษามาตลอดเขาอยากเข้าร่วมการจัดสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ อยากเป็นขุนนาง ก็เพื่อเก็บเงินรักษาอาการป่วยของแม่เพราะการเรียนหนังสือสอบบรรจุ เป็นทางออกทางเดียวของเขาทั้งที่เข้าร่วมการจัดสอบคัดเลือกช่วงวสันต์ในปีนี้มีความหวัง ฮ่องเต้กลับเลื่อนเวลาสอบมาล่วงหน้า! เขาจึงเกลียดชังฮ่องเต้อย่างมาก จึงเขียนบทกวีปริศนาก่นด่าฮ่องเต้ระบายอารมณ์เดิมโคมลอยล้วนถูกขายกระจัดกระจายออกไป ไม่มีคนพบบทกวีที่เชื่อมต่อกัน สุดท้าย...คืนวันเทศกาลชีซี เขาถูกมือปรามจับตัว ติดคุกหลายวัน เขาเสียใจอย่างมาก อย่างไร เขาถูกจับ ก็ไม่มีคนดูแลแม่แล้วหลังจากกลับบ้าน เขายังกลัว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 861
หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนตอบตกลง ดวงตาเซียวอวี้ละลายไปด้วยความอบอุ่นเขาทำใจปล่อยมือนางไม่ได้ คว้าจับไว้แน่น“พรุ่งนี้เราจะประกาศเรื่องนี้”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาอย่างเรียบเฉย “ไม่ต้องร้อนใจขนาดนี้ สี่ชายแดนแคว้นหนานฉีตอนนี้ยังไม่สงบ รับมือกับศัตรูก่อน”เซียวอวี้พยักหน้า “เจ้าพูดถูก เช่นนั้นพวกเรา ทานข้าวกันก่อน?”นางเหนื่อยล้าจากการเดินทาง จะต้องไม่ได้ทานอิ่มสักมื้อแน่เฟิ่งจิ่วเหยียนหิวแล้วจริง ๆ นางก้มศีรษะมองมือขวาของตนเอง “ท่านจับมือของหม่อมฉันไว้ จะให้หม่อมฉันใช้ตะเกียบอย่างไร?”เซียวอวี้ยิ้มหัวเราะ “เราป้อนเจ้า”“อย่าเลย ให้หม่อมฉันทานเองเถอะเพคะ” เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบแกะนิ้วของเขาออก พร้อมพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง……ก่อนกลับวัง เฟิ่งจิ่วเหยียนยังมีเรื่องต้องจัดการชานเมือง ในบ้านไร่แห่งหนึ่งภายในลานวุ่นวาย สุนัขไล่ไก่ ไก่บิน ไข่ไก่แตกเด็กอายุประมาณสิบขวบดูเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย นั่งสานตะกร้าไม้ไผ่อยู่ตรงมุม มีหนังสือเล่มวางอยู่บนพื้นเขาทำสองอย่างพร้อมกัน ดูเหมือนเป็นคนขยันชอบเรียนหนังสือคนนี้คือจางโก่วตั้น ชื่อจริงจางฉวนเขาเห็นมีคนมา ก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที วางตะกร้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 860
“ฮองเฮา นี่เจ้าจะทำอันใด” เซียวอวี้รีบประคองเฟิ่งจิ่วเหยียนขึ้นมาทันที นางกลัวเขาจะลงโทษกองทัพอินทรีเหิน หรืออยากให้เขาลงโทษกันแน่? ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นไร ก็ไม่ควรนอบน้อมเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ยอมลุกขึ้น นางยังอยู่ในท่าแสดงความเคารพ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ฝ่าบาท ได้โปรดอนุญาตให้กองทัพอินทรีเหินกลับคืนสู่ค่ายเป่ยต้าด้วยเพคะ” เซียวอวี้ย่นคิ้วเบา ๆ เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า นางจะทำเพื่อเหตุผลนี้ เซียวอวี้ประคองใต้ศอกของเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อบอกให้นางอย่าได้มากพิธี เขากล่าวอย่างโล่งใจ “จิ่วเหยียน ระหว่างพวกเรา ไม่ต้องทำเช่นนี้เลย “หากเป็นเรื่องของกองทัพอินทรีเหิน ก็แค่เอ่ยมาตามตรง” เฟิ่งจิ่วเหยียนหยิบคำสั่งทหารออกมาอีกครั้ง นี่เป็นสิ่งที่เซียวอวี้มอบให้นางใช้ป้องกันตัว ก่อนจะออกเดินทางไปยังแคว้นซีหนี่ว์ นางเก็บรักษามันไว้อย่างดี ตอนนี้ได้กลับมาที่หนานฉีแล้ว ก็ควรจะคืนให้เขา ทว่า เซียวอวี้ไม่ยอมรับไว้ น้ำเสียงของเขาทุ้มลึก “สามีภรรยาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว ทุกสิ่งของเรา ล้วนเป็นของเจ้า ไยจะต้องแบ่งแยกให้ชัดเจนเช่นนี
