LOGINShare
บทที่ 15
Last Updated:
2025-03-20 00:00:00
Related chapters
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 16
“มาแล้วนะคะ สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ คุณอ้ายอยากได้อะไรเหรอคะ เดี๋ยวพี่พิมพ์หาให้เองค่ะ”“ไม่เป็นไรค่ะ อ้ายรบกวนพี่พิมพ์บอกป้าแก้วชงกาแฟให้อ้ายกับคุณคินหน่อยนะคะ”ป้าแก้วที่ลลิตาพูดถึงก็คือแม่บ้านที่ดูแลความสะอาดบริเวณโซนห้องทำงานเธอ“ได้ค่ะคุณอ้าย” พิมพ์ภารับคำสั่งพิมพ์ภายิ้มให้กับนายตัวเอง สายตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมกับการไม่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่าง และยังให้เกียรติคนอื่นเสมอ ทั้งยังทำงานเก่งเกินวัย สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของคุณกัมปนาทพิมพ์ภาเดินไปยังห้องบริการพนักงาน ก็เห็นว่ามีป้าแก้วที่เป็นแม่บ้านและหญิงสาวที่ลลิตาถามหาอยู่ด้วยกันพอดี“น้องดา คุณอ้ายมาแล้วนะคะ คุณอ้ายถามหา แล้วก็ป้าแก้วคุณอ้ายฝากมาบอกว่าขอกาแฟด้วยนะ อ้อ! ชงให้คุณคินด้วยนะจ๊ะ” พิมพ์ภาถ่ายทอดคำสั่งที่รับมาจากเจ้านายแก่ทั้งสองคนป้าแก้วลงมือทำตามคำสั่งที่ได้รับมา เธอกำลังจะหยิบแก้วเพื่อชงกาแฟ ทว่าถูกเลขาคนใหม่ของลลิตาห้ามเอาไว้เสียก่อน“ป้าแก้วคะ เดี๋ยวเรื่องชงกาแฟดาทำเองค่ะ ยังไงดาก็ต้องเข้าไปหาคุณอ้ายอยู่แล้ว ป้าแก้วไปทำอย่างอื่นได้เลยค่ะ” ใบหน้าหวานพูดด้วยรอยยิ้มป้าแก้วพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ “ขอบใจมากนะหนูดา งั้นป
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 17
“ปล่อย” ญาดามองตาภาคินอย่างไม่หวาดหวั่น “ปล่อยแขนดา”เธอพูดด้วยน้ำเสียงแข็ง ทำให้ภาคินต้องยอมปล่อยแต่โดยดี“แล้วทำไมวันนั้นดาถึงหายไปล่ะ ทำไมไม่รอคินตื่นกะ...”“พี่คินรออะไรเหรอคะ?” ภาคินสะดุ้งตัวเล็กน้อยพอหันไปก็เห็นว่าเป็นลลิตายืดกอดอกมองพวกเขาอยู่ ภาคินถึงกับมีสีหน้าถอดสี “อ้าย!”“ขอตัวก่อนนะคะ” เลขาสาวหอบเอกสารและเดินออกไป เพราะหน้าที่ของเธอสำเร็จแล้ว...ตอนนี้ที่ห้องประชุมจึงมีเพียงลลิตาและภาคินเท่านั้น เธอเอียงคอมองภาคินด้วยความสงสัย ว่าทำไมถึงไม่ยอมตามเธอไปที่ห้องทำงานสักที ทั้ง ๆ ที่ประชุมเสร็จไปสักพักแล้ว“พี่คินยังไม่ตอบคำถามอ้ายเลยนะคะ” เธอมองตาภาคินอย่างไม่กะพริบตา“เอ่อ...พี่” ภาคินถึงกับอ้ำอึ้งเมื่อเจอสายตาที่เหมือนจะกัดกินเขาหากตอบคำถามผิดจริงอยู่ที่ลลิตาเป็นผู้หญิงไม่จู้จี้จุกจิก ไม่งี่เง่าเหมือนคนทั่วไปหรือแม้แต่วันนั้นของเดือน ลลิตาก็ยังเป็นคนมีเหตุผลเสมอ เธอเป็นคนที่เข้าใจง่ายไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ เธอเป็นคนหูตาไว ถ้ามีเรื่องปกปิด หรือทำผิด ลลิตาจะน่ากลัวยิ่งกว่าทนายความเสียอีก เธอจะคาดคั้นจนกว่าจะได้รู้ความจริง และนั่นคือสิ่งที่ภาคินกลัว“สรุป
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 18
ปาลินอ้าปากค้างเมื่อเห็นพฤติกรรมการกินของเพื่อนตัวเอง ใครเห็นก็คงไม่เชื่อว่าหญิงสาวที่กำลังกินอาหารอีสานอย่างเอร็ดอร่อยราวกับอดยากมานานคนนี้ คือลูกเจ้าของบริษัทตึกขนาดใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ ร้านส้มตำอย่างแน่นอน“บอกเพื่อนได้ไหม ว่าหิวหรืออร่อย?” ท้ายเสียงมีความหยอกล้อ“ทั้งสองอย่างเลย” ลลิตาตอบกลับ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตามใบหน้าเธอเหงื่อออกเยอะขนาดไหน ไม่รู้ว่าเหงื่อออกเพราะอากาศหรือรสชาติจัดจ้านของอาหารกันแน่ แต่ลลิตาก็ไม่ได้สนใจ อยากกินของอร่อยก็ต้องทรมานแบบนี้แหละสะใจดี“ชอบขนาดนี้ทำไมไม่ลงมากินล่ะ ร้านก็อยู่แค่ตรงนี้เอง”“ไม่เอาอะ เธอก็รู้ ถ้าเจ้านายกับลูกน้องกินข้าวร้านเดียวกันจะเป็นยังไง”ลลิตารู้ตัวดีว่า ถ้าเธอลงมากินที่ร้านพนักงานคงจะเกร็งกันหมด แม้เธอจะเป็นกันเองกับพนักงานขนาดไหน แต่ก็ยังมีเส้นขีดกั้นระหว่างลูกเจ้าของบริษัทและพนักงานอยู่ดี แต่ถ้าอยากกินจริง ๆ ก็ต้องมาเวลานี้ เวลาที่พนักงานเธอกลับไปทำงานกันหมดแล้ว แต่อย่างว่าอาหารแบบนี้กินคนเดียวไม่อร่อย ต้องกินกับเพื่อนเท่านั้น!ปาลินได้แต่ถอนหายใจกับความใจดีของเพื่อนตัวเอง ลลิตามักจะเป็นแบบนี้เสมอ ชอบเอาใจเขาใส่ใจเรา เวลาเธอจะ
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 19
แค่คำพูดที่ดูห่างเหินเขาก็ไม่ชอบใจมากพอแล้ว แถมตอนนี้ญาดายังมาพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขาอีก ยิ่งทำให้เขาโกรธมากกว่าเดิม ชายหนุ่มฉุดดึงแขนญาดาเดินไปยังลานจอดรถโดยไม่พูดจาสักคำ“ปล่อยนะ! คินปล่อยดาเดี๋ยวนี้นะ!”“ไม่! จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”ญาดารู้แล้วว่าตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าใดนัก เธอเลยเลือกยอมเดินตามเขาไปเงียบ ๆ เพราะหากเธอยังโวยวายเสียงดังอยู่แบบนี้ คนที่ได้ยินจะแห่มาหาพวกเธออย่างแน่นอน และจะกลายเป็นจุดสนใจหากเกิดเหตุการณ์นั้นจริง ๆ เลขาส่วนตัวกับแฟนของลูกสาวท่านประธานอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ข่าวคงดังไปทั่วบริษัทแน่นอน มันเร็วเกินไปที่ทุกคนจะรู้เรื่องระหว่างของเธอกับเขาพอมาถึงลานจอดรถ ภาคินก็ผลักตัวญาดาเข้าไปในรถของเขา โชคดีที่เวลานี้ไม่ใช่เวลาเลิกงาน จึงไม่มีคนพลุกพล่าน หรือมาสนใจว่าพวกเขากำลังทำอะไรชายหนุ่มไม่ได้ตามเข้าไปนั่งในรถทันที ญาดาเห็นว่าเขากำลังต่อสายเพื่อโทร. คุยกับใครบางคน ไม่นานเท่าใดนักภาคินก็วางสาย และเปิดประตูรถเข้ามานั่งฝั่งคนขับ“ฉุดฉันมาแบบนี้มันหมายความว่ายังไง?” น้ำเสียงหญิงสาวมีแต่ความไม่พอใจ“คินขอร้องได้ไหม อย่าพูดแทนตัวเองแบบนี้เลย ไม่ชินจริง ๆ”
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 20
วันเวลาผ่านไป...ชีวิตแต่ละคนดำเนินไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลา วันนี้ลลิตามีนัดคุยงานกับลูกค้าซึ่งสถานที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทภาคินมากนัก หลังจากที่เธอคุยงานเรียบร้อยแล้วก็แวะมาหาภาคินที่บริษัทพร้อมกับญาดาลลิตานั่งอยู่ในห้องทำงานกับภาคิน ส่วนญาดาเธออยู่ในโซนต้อนรับแขกกับพนักงานขับรถของบริษัท เลขาสาวเดินสำรวจรอบ ๆ บริเวณ แววตาเธอเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองตั้งแต่รู้จักกับภาคิน เธอไม่เคยได้มาเหยียบที่นี่แม้แต่ครั้งเดียว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่เป็นที่ยอมรับของครัวครอบฝ่ายชาย ต่างจากลลิตา เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและรวย เป็นที่ยอมรับของคนในบริษัทนี้ ทุกคนต่างพากันก้มหัวให้กับเธอ เพราะเธอคือว่าที่สะใภ้วัชรโยธินหญิงสาวกำมือแน่นด้วยความรู้สึกคับแค้นใจ แต่ตอนนี้เธอทำอะไรมากไม่ได้ ทำได้เพียงรอ และรอเวลาเท่านั้น“เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหมคะ เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะ” ลลิตาถามคนที่กำลังนั่งหน้าเครียดกับหน้าจอมือถือ ทว่าไร้เสียงตอบกลับกับคำถามของเธอ“พี่คินคะ”“พี่คินคะ”“พี่คิน!” ลลิตาเน้นน้ำเสียงภาคินสะดุ้งตัวตกใจ “วะ ว่าไงอ้าย”“พี่คินเป็นอะไรคะ อ้ายเรียกตั้งนานไม่เห็นตอบ”“อะ..อ๋อ พอดีพี่ก
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 21
ความสัมพันธ์พวกเขาทั้งสามคนยังเป็นแบบนี้ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ภาคินยังคงทำทุกอย่างที่เคยทำกับลลิตา กินข้าวด้วยกัน หรือแม้แต่ไปเยี่ยมเยือนครอบครัวของทั้งสองฝ่ายก็ยังเหมือนเดิมแต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิม คือ ภาคินไม่เคยนอนค้างกับลลิตาเลย แม้แต่เธอจะไปค้างที่คอนโดของชายหนุ่ม ภาคินมักปฏิเสธและมีข้ออ้างกับเธอเสมอปกติแล้วภาคินและลลิตาจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างน้อยสองถึงสามครั้งต่อหนึ่งเดือน แต่เพราะระยะหลังมานี้ภาคินใช้เวลาทั้งหมดไปอยู่กับญาดา เนื่องจากช่วงนี้ญาดาเธอไม่ค่อยสบาย ปกติก็เป็นผู้หญิงร่างกายบอบบางเจ็บป่วยง่ายอยู่แล้ว และไปทำงานหนักอย่างนั้น จึงทำให้เธอล้มป่วยเป็นประจำวันนี้ภาคินก็แวะมาหาลลิตาที่บริษัทอย่างเคย เพื่อพาเธอไปรับประทานอาหารด้วยกัน ในขณะที่เขากำลังจะเปิดเข้าไปในห้องก็ได้ยินเสียงของลลิตาที่กำลังดุว่าใครบางคน“เอกสารที่จะส่งไปให้ทางมาร์เก็ตติ้งอยู่ไหนเหรอคะ? อ้ายจะได้เซ็นให้เลย” เพราะเดี๋ยวเธอก็ต้องไปกินข้าวกับภาคินแล้ว ถ้ารอให้เธอกลับมาจากกินข้าว งานก็คงยืดเยื้อออกไปอีก“ไม่ทราบค่ะ” น้ำเสียงเลขาสาวตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉยลลิตาได้ยินอย่างนั้นสีหน้าและแววตาเธอเปลี่ยนไ
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 22
คิดถึงคำพูดของปาลินจู่ ๆ น้ำตาเธอก็ไหลออกมาเสียดื้อ ๆ คนที่หวังอยากให้มาอยู่ด้วยกลับไม่มา นี่หรือเปล่าที่เขาว่าช่วงนี้ผู้หญิงจะอ่อนไหวที่สุดเพราะปวดท้องจนไม่มีอารมณ์ทำอะไร ลลิตาจึงปิดเสียงโทรศัพท์เพื่อนอนพักผ่อนจริง ๆ เสียที ถ้าปาลินมาถึงแล้วก็คงกดรหัสผ่านเข้ามาเอง เพราะประตูของเธอเป็นแบบใส่รหัสผ่าน ส่วนเรื่องขึ้นมาบนห้องก็ไม่มีปัญหา เพราะเธอแจ้งกับทางนิติไว้แล้ว เดี๋ยวทางนิติก็ขึ้นมาส่งปาลินเองไม่รู้ว่านอนไปนานขนาดไหน รู้สึกตัวอีกทีก็มีถุงร้อนมาวางทับที่หน้าท้องของเธอพร้อมกับกลิ่นอาหารที่โชยเข้ามา“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง?” ปาลินถามคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง“อือ ดีขึ้นแล้ว”“หิวข้าวไหม เดี๋ยวฉันเอาข้าวมาให้กิน” น้ำเสียงปาลินแฝงไปด้วยความเป็นห่วง“ไม่ต้องถึงขั้นนั้นก็ได้ ฉันลุกไปกินเองได้ ไม่ได้ป่วยขนาดนั้นสะหน่อย” ลลิตาตอบปนขำ ปาลินทำราวอย่างกับว่าเธอเป็นผู้ป่วยติดเตียงเสียอย่างนั้นหญิงสาวลุกเดินไปยังโต๊ะอาหาร ซึ่งปาลินได้จัดแจงอาหารไว้ให้เรียบร้อย โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ“ขอบใจมากนะแก” ลลิตาพูดพร้อมกับเอาช้อนตักแกงจืดที่ปาลินทำให้ เวลาปวดท้องประจำเดือน แล้วได้กินของอุ่นท้อง มันรู้สึกสบ
Last Updated : 2025-03-20แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 23
“เป็นอะไรเหรอคิน สีหน้าดูไม่ดีเลย” ญาดาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย“พอดีคุณพ่อเขามีเรื่องอยากคุยด้วยน่ะ คินกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวมา”ญาดาพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้เป็นคำตอบ “ไม่เป็นไร คินกลับไปเถอะ ท่านอาจมีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย”คำพูดญาดาเปรียบเสมือนน้ำที่คอยปลอบประโลมให้เขาเย็นอยู่เสมอ ภาคินสวมกอดญาดาด้วยความรักใคร่ จากนั้นเขาก็ขอตัวกลับบ้าน เพื่อไปเคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อย แล้วจะได้กลับมาหาเธอเร็ว ๆ โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าหลังจากที่เขาก้าวเท้าออกมา ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของญาดา...ตระกูลภาคินเป็นตระกูลผู้ดีเก่าที่สืบทอดกันมานาน ทำให้ตอนที่แม่ของเขาทราบว่าได้คบหาดูใจกับญาดา ครอบครัวเขาหัวชนฝาไม่ยอมรับเธอเลย เพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเมื่อมาถึงบ้านของตระกูลวัชรโยธิน ภาคินก็เดินไปยังห้องรับแขกก็พบว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เป็นภาพที่เห็นมาตั้งแต่จำความได้ มีใครบ้างงั้นหรือ?คุณธานี บิดาของเขาหรือประมุขวัชรโยธินคุณหญิงวิไลลักษณ์ นายหญิงแห่งวัชรโยธินตามด้วยภรรยาอีกสี่คน ภรรยาน้อยของบิดาที่มารดาเขาให้การยอมรับ และให้พวกเธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้หึ มุมปากภาค
Last Updated : 2025-03-20
Latest chapter
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 72 The End.
สามเดือนต่อมางานแต่งระหว่างพศวัฒน์กับลลิตาได้ถูกจัดขึ้น ณ ริมชายหาดแห่งหนึ่ง เพราะพวกเขาอยากได้ความเป็นส่วนตัวจึงมีแขกที่ได้รับเชิญมาร่วมงานแต่งครั้งนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บรรยากาศโดยรอบตกแต่งไปด้วยสีขาวและมีดอกไม้ประดับต่างจุดต่าง ๆ ทุกคนที่มาร่วมงานต่างพากันตั้งหน้าตั้งตารอเจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามา คนที่ตื่นเต้นสุดเลยคงไม่พ้นเจ้าบ่าวของงานที่ยืนรอเธออยู่แล้วคุณกัมปนาทจูงมือบุตรสาวเดินไปยังทางเดินที่ได้จัดเตรียมไว้ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันใจจนเขาน้ำตาคลอ ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่ลูกสาวเขาสมหวังกับความรักส่วนคนที่ร้องไห้หนักสุดคงไม่พ้นคุณวิภพ จนทุกคนพากันสงสัยสรุปว่าเขาดีใจหรือเสียใจกันแน่สองพ่อลูกเดินไปจนถึงจุดที่เจ้าบ่าวยืนรอพวกตน มือชายชราที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาจับมือลูกสาวตัวเองส่งให้กับฝ่ามืออีกพศวัฒน์ที่ยื่นรอรับพวกเขาอยู่แล้ว“ถ้าวันหนึ่งข้างหน้าลูกสาวพ่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ หรือมีเรื่องผิดใจต่อกัน ขอร้องว่าอย่าทำร้ายลูกสาวพ่อนะ และถ้าหมดรักลูกสาวพ่อแล้ว อย่าได้ทิ้งขว้าง อย่าปล่อยให้ยัยอ้ายอยู่คนเดียวตามลำพัง ถึงวันนั้นได้โปรด... ได้โปรดส่งลูกสาวคืนให้พ่อนะ” น้ำเสียงคุ
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 71
ตกเย็นขณะที่ลลิตากับพศวัฒน์กำลังนั่งดูหนังด้วยกัน เป็นฉากบอกรักอย่างหวานแหววของตัวเอกในละคร เธอฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงได้เอ่ยถามคนข้างกาย“พี่ไนต์ชอบอ้ายตั้งแต่ตอนไหนเหรอคะ? แล้วทำไมถึงมาชอบอ้ายคะ?” ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย เอาตามจริงตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ เธอยังงงอยู่เลยว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเริ่มต้นตั้งแต่ตอนไหนถึงได้มาลงเอยด้วยกันแบบนี้พศวัฒน์หันหน้ามามองคนที่กำลังจ้องเขาตาแป๋ว จนเขาอดไม่ไหวที่จะพรมจูบไปยังหน้าผากมนด้านคนที่โดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกับใบหน้าแดงด้วยความเขินอาย พศวัฒน์สามารถอ่านกินเธอได้ตลอดเวลาจริง ๆชายหนุ่มโอบกอดตัวเธอ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “พี่ชอบอ้ายตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว”“ตอนไหนคะ? อย่าบอกนะว่าตั้งแต่ที่เราเดินชนกัน” คิ้วงามขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย“ครับ ตั้งแต่วันนั้นเลย”“ไม่เชื่อพี่ไนต์หรอกค่ะ ใครมันจะไปตกหลุมรักแต่แรกเห็น อ้ายไม่เชื่อ” ลลิตากอดอกราวกับเด็กน้อย ชายหนุ่มยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู“ถ้าเอาความจริงเลย พี่อยากจูบอ้ายตั้งแต่ตอนนั้นด้วยซ้ำ แต่กลัวอ้ายจะหาว่าพี่เป็นพวกโรคจิต อ้ายไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องเก็บอารมณ์ตัวเองขนาดไหน ขนา
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 70
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเป็นความตั้งใจของญาดา ที่เธอกลับมาหาภาคินในครั้งนี้ เพราะเธอตั้งใจดึงภาคินและทุก ๆ คนที่เกี่ยวข้องลงนรกไปด้วยกัน เธอไม่ต้องการให้คนของตระกูลวัชรโยธินมีความสุข ทั้งที่เธอต้องแบกรับความทุกข์ ความเจ็บปวดไว้คนเดียวเธอต้องการแก้แค้นที่ทุกคนพรากลูก พรากความรักไปจากเธอ!ญาดารู้ดีว่าพ่อกับแม่ของภาคินมีตรรกะความคิดป่วยขนาดไหน เธอไม่ต้องการให้ลลิตามาเจอชะตากรรมเดียวกันกับเธอ คนอย่างลลิตาควรไปเจอใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ครอบครัวนี้หญิงสาวรู้ว่าภาคินรักเธอขนาดไหน เธอทำทุกวิถีทางเพื่อให้ภาคินรักและหลงเธอคนเดียว จึงได้พยายามดึงภาคินออกมาจากลลิตา เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องและไม่เกี่ยวอะไรเลยแต่พอนานไปความรักที่ภาคินมอบให้เธอ ความต้องการแก้แค้นมันค่อย ๆ ลดจางหายไปทีละนิด และแปรเปลี่ยนเป็นหึงหวงคนรัก จนหลายต่อหลายครั้งที่เธอเกือบทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องไปด้วยทุกครั้งที่นอนมองหน้าเขา เรื่องในวันนั้นก็ลอยขึ้นมา ยังไงเธอก็ให้อภัยเขาไม่ลง แม้รักมากขนาดไหน แต่ภาคินคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียลูกไป แบบตลอดกาล...หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ภาพในวันวานผุดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา วั
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 69
“บางทีฉันก็อยากผ่าสมองพวกแกมาดูว่าทำไมคิดแต่เรื่องใต้สะดือกันนัก หรือเป็นปมของพวกแกกันแน่!”ภาคินได้ยินอย่างนั้นเขาถึงกับขึ้นเสียงใส่มารดา “คุณแม่!”ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามารดาหมายถึงอะไร คำนั้นมันจี้จุดเขาขนาดไหน ลลิตาย้ำคำนั้นกับเขาแล้ว ยังต้องมาเจอผู้ให้กำเนิดย้ำเตือนอีก“พอ! ไม่ต้องพูดอะไร จากนี้พวกแกจะทำอะไรก็ทำ ฉันจะไม่บ้าจี้ตามพวกแกอีกต่อไป แค่นี้หน้าฉันก็แตกยับไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายคุณหญิงวิไลลักษณ์เดินขึ้นรถกลับบ้านตัวเองทันที ไม่ได้สนใจภาคินเลยสักนิดว่าจะกลับหรือมีความรู้สึกยังไงภาคินมองดูมารดานั่งรถไปจากเขา ชายหนุ่มเอาเท้าเตะพื้นดินพร้อมกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย “โธ่เว้ย-!”วันเวลาผ่านไป...หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นจบลง ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ ชีวิตแต่ละคนต่างดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาลลิตามานั่งดื่มกาแฟตรงร้านที่อยู่ด้านล่างของบริษัท ในขณะที่เธอกำลังสูดดมกับกลิ่นกาแฟอยู่นั้น เก้าอี้ด้านหน้าของเธอก็มีคนคนหนึ่งนั่งลง“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอเอ่ยถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย หญิงสาวไม่คิดจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เธอยังคงสูดดมรับกลิ่นหอมของกาแฟต่อไป“
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 68
ส่วนคนกลางอย่างลลิตาได้แต่ปลงตกที่เห็นพ่อลูกฟาดฟันกันแค่เพราะอยากประมูลให้เธอขณะที่หญิงสาวกำลังพูดปลอบใจพศวัฒน์อยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดแซะขึ้นมาจากโต๊ะข้าง ๆ“ไหนว่ามีเงินพันล้าน? แต่ไม่เห็นประมูลได้สักชิ้น ทั้งที่ของในงานรวมกันทั้งหมดยังไม่ถึงแปดร้อยล้านเลยมั้ง” คุณหญิงวิไลลักษณ์ป้องปากหัวเราะกับบรรดาเพื่อน ๆ เธออย่างสะใจแน่นอนว่าเรื่องที่พศวัฒน์พูดโอ้อวดใส่เธอกับลูกว่ามีเงินเป็นพันล้าน หญิงสูงวัยได้เล่าให้คนในสมาคมฟังหมดแล้วลลิตามองดูสองแม่ลูกและคนอื่น ๆ ที่พากันดูถูกพศวัฒน์ เธอก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ไม่ใช่เพราะรู้สึกอับอาย แต่เพราะโกรธตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ชายหนุ่มโดนดูถูก หากไม่ใช่เพราะเธอห้ามไม่ให้เขาประมูลแข่งกับบิดา คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้พศวัฒน์มองคนข้างกายที่นั่งก้มหน้า เขาเอื้อมไปกุมมือเธอเพื่อเป็นการปลอบโยน “อ้ายไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ พี่ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้ลลิตาอย่างอ่อนโยน ทว่าในใจเขาคาดโทษบิดาไว้เรียบร้อยขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งฟังเสียงของคนที่พูดแซะพวกเธออยู่นั้น พิธีกรบนเวทีก็ได้เอ่ยถามเจ้าของที่ครอบครองเพชรมากที่สุดในค่ำคืนนี้“ทางเราขออนุญาตสอบถามเหต
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 67
หลังจากสองแม่ลูกเดินจากไป ลลิตาหันมาพูดกับชายหนุ่มด้วยใบหน้าอมยิ้ม“ร้ายจังเลยนะคะ”“ร้ายตรงไหนครับ พี่ก็แค่พูดความจริง ว่าแต่อ้ายอยากได้ทั้งหมดจริง ๆ เหรอ”“จะบ้าเหรอพี่ไนต์” หญิงสาวทำหน้าดุใส่เขา “เอาแค่ที่ชอบก็พอค่ะ”เธอรู้ว่าพศวัฒน์สามารถซื้อทั้งหมดได้สบาย แต่วันนี้เธอตั้งใจมาดูสักเซตสองเซตก็พอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งจำเป็นขนาดนั้น ที่บ้านเธอก็เยอะมากพอแล้ว แล้วไหนจะของหมั้นที่คุณวิภพมอบให้เธออีกตอนนี้ทุกคนล้วนนั่งชมเครื่องเพชรที่เหล่านางแบบใส่ประชันโฉมกัน แต่ละชุดล้วนมีความสวยงามแตกต่างกันไป จนกระทั่งนางแบบใส่เพชรชุดหนึ่งเดินออกมา“ชุดนี้อ้ายว่าสวยดีนะคะ เหมาะกับคุณแม่พอดีเลย” ลลิตาชี้ให้ชายหนุ่มดูชุดเครื่องประดับที่ลลิตาสนใจ เป็นพลอยทับทิมสีแดงล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดงามทั้งชุด ทั้งต่างหู สร้อยคอ กำไล หรือแม้แต่แหวน ก็ล้วนเป็นลวดลายเดียวกันทั้งเซตขณะนั้นเองพิธีกรประมูลก็ได้เสนอราคาเพชรชุดนี้ให้กับผู้ที่สนใจ“ราคาชุดนี้เริ่มต้นที่ห้าล้าน...”“สิบล้าน” พศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกับบอกราคาประมูลอย่างไม่รีรอ“สิบสองล้าน” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา เป็นภาคินที่ประมูลแข่งกับเขาพศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกั
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 66
“ก็ฉันจะประมูลเป็นของขวัญให้ว่าที่ลูกสะใภ้ฉัน แกจะทำไม?” คุณวิภพยังคงพูดด้วยน้ำเสียงยียวนเหมือนเดิมพศวัฒน์ถอนหายใจกับคำพูดที่เอาแต่ใจของบิดา เขาถกเถียงเรื่องนี้กับบิดามาสักพักแล้ว และไม่มีทีท่าว่าชายชราผู้นี้จะยอมตัดใจโดยง่าย“อ้ายเป็นว่าที่ภรรยาผมครับ และจะเป็นแม่ของลูกผมด้วย เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะครับ” ชายหนุ่มอธิบายเรื่องนี้กับบิดาเป็นรอบที่ร้อยตั้งแต่เจอกันในงานคุณวิภพกอดอกแล้วหันหน้ามองทางอื่น “ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็จะประมูลชุดเพชรเป็นของขวัญให้ว่าที่ลูกสะใภ้ของฉัน” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจ ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็ไม่ยอมเจ้าตัวดีของเขาเด็ดขาดชายหนุ่มถอนหายใจรอบที่ร้อย ถ้าบิดายืนกรานจะประมูลเพชรแข่งกับเขา ก็คงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ตอนนี้เขาคร้านจะโต้เถียงกับบิดาแล้ว คิดได้อย่างนั้นพศวัฒน์ก็เดินกลับเข้าไปข้างในงานทันที ไม่ได้สนใจชายสูงวัยที่ยืนหันหลังเพราะกำลังแง่งอนตนแม้แต่น้อยทางด้านลลิตาหญิงสาวจิบเครื่องดื่มที่พนักงานนำมาเสิร์ฟ ข้าง ๆ เธอยังคงมีเสียงนกเสียงกาพูดไม่หยุดหย่อน จนกระทั่ง“ป้าคิดว่าเขาไม่เหมาะสมกับหนูอ้ายเลยนะ ดำกับขาวยังไงก็รวมกันไม่ได้อย
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 65
รถลีมูซีนหรูหราสีดำขับมาจอดยังหน้าประตูทางเข้าของงานประมูลเครื่องเพชร โดยมีพนักงานคอยต้อนรับและเปิดประตูให้กับคนที่มาร่วมงานในครั้งนี้ประตูทางด้านหลังคนขับทั้งสองฝั่งถูกเปิดโดยพนักงาน เผยให้เห็นคนที่นั่งอยู่ข้างใน ชายหนุ่มสูงสง่าสูงราวหนึ่งร้อยแปดสิบปลาย ๆ อยู่ในชุดสูทสีดำ ใบหน้าหล่อเหลาเหมือนลูกครึ่ง ดวงตาคมบ่งบอกถึงอำนาจมองไปรอบ ๆ บริเวณสถานที่จัดงาน พร้อมกับเดินไปยังอีกฝั่งฝ่ามือหนายื่นมือรอให้คนข้างในเอื้อมมากุมมือ หญิงสาวผมลอนยาวอยู่ในชุดราตรีเรียบหรูสีดำยาวทำให้ขับผิวขาวกระจ่างยิ่งกว่าเดิม ตามร่างกายไม่ว่าจะเป็นใบหูขาว ช่วงลำคอยาวระหง ข้อมือขาว หรือแม้แต่นิ้วนางข้างขวา ล้วนเต็มไปด้วยการสวมใส่เครื่องเพชรเม็ดงามสีเขียวมรกต เป็นของตกทอดสู่รุ่นต่อรุ่นของตระกูลพัฒน์ธนโกศล ซึ่งเป็นของที่คุณวิภพนำมาเป็นของหมั้นให้กับเธอทั้งสองคนเดินเข้าไปในงานท่ามกลางสายตาหลายต่อหลายคู่ที่จับจ้องมองดูหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เดินควงแขนเข้ามาในงาน สาวสวยในชุดราตรีเรียบหรูพวกเขารู้จักเป็นอย่างดี เธอคือบุตรสาวเพียงคนเดียวของบริษัทส่งออกยักษ์ใหญ่ซีทีเอ็น ลลิตา โชติธานนท์แต่ผู้ชายข้างกายที่เธอควงแขนมาด้วยวันน
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 64
“เท่านิ้วก้อยไม่พอ เรื่องบนเตียงยังห่วย บางทีฉันก็แปลกใจนะคะ มีแค่นี้ยังอยากเจ้าชู้ หรือเป็นปม?” ลลิตาพูดจี้จุด พร้อมกับหมุนดูนิ้วก้อยไปมา เธอไม่ได้สนใจใบหน้าภาคินด้วยซ้ำว่ามีสีหน้ายังไง หญิงสาวยังคงพูดต่อ“แล้วถ้าเทียบกับบริกรกระจอก ๆ ที่คุณดูถูกละก็...” คราวนี้หญิงสาวเปลี่ยนมายกแขนตัวเองแล้วลูบไล้ช่วงแขนอย่างเย้ายวน"ถ้าจะเทียบให้เห็นภาพถึงความแตกต่าง คุณคือเสากั้นทางเดิน ส่วนสามีฉันคือเสาหลักกิโล พอจะนึกภาพออกไหมคะ?"ระหว่างที่เธอกำลังยียวนกวนประสาทภาคินอยู่นั้น ก็มีเสียงหัวเราะดังมาจากทางด้านหลัง ลลิตาหันหลังไปดูก็เห็นเป็นชายร่างสูงยืนกอดอกพิงประตูกำลังหัวเราะพวกเธออยู่ลลิตาเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาพศวัฒน์ทันที ภาคินกำลังจะเดินตามไปทว่าถูก Guard ของคลับมายืนขวางทางเขาไว้เสียก่อน“พี่ไนต์มาแอบดูตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” ท้ายเสียงมีความตื่นตระหนก เพราะเธอเผาขนเรื่องของเขาเยอะพอสมควร“มายืนดูได้สักพักแล้วครับ” ชายร่างสูงโน้มตัวลงใกล้ใบหน้าที่กำลังแดง พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น “ตั้งแต่ตอนที่อ้ายอวดสรรพคุณพี่ให้เขาฟัง...”พศวัฒน์ยิ้มให้คนกำลังหน้าแดงอย่างเอ็นดู เขาไม่คิดว่าคู่หมั้
