บทที่ 7 เปิดตัวในฐานะคนรัก

“ยังชอบอาหารญี่ปุ่นอยู่สินะ”

“ค่ะ ฉันเป็นคนประเภทถ้าชอบอะไรแล้วก็เปลี่ยนใจยากสักหน่อย” ปวินท์อยากถามเหลือเกินว่าเธอหมายถึงเรื่องความรักด้วยหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในสถานะโสดจึงไม่อาจถามแบบนั้นได้จริงๆ

“แล้วนี่คุณแพมมาเล่นฟิตเนสที่นี่ด้วยหรือเปล่า”

“ใช่ค่ะ”

“น่าแปลกเพราะผมก็มาที่นี่ประจำแต่กลับไม่เคยเจอกัน” เสียงทุ้มเอ่ยบอกแล้วแอบมองใบหน้าของคนตรงหน้า หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอกันแต่เธอก็ยังคงอยู่ในความทรงจำเขาเสมอ

ความรักที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นสวยงามและเต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ แม้จะเพียงระยะสั้นๆ ก็ตาม รวมไปถึงสาเหตุของการเลิกราก็ไม่ได้เลิกเพราะไม่รักหรือเกลียดชังแต่เพราะเวลาที่ในตอนนั้นต่างไม่มีให้กันมากกว่า เขากับเธอต่างต้องโฟกัสเรื่องเรียนสุดท้ายจึงค่อยๆ ห่างและลดสถานะลง

“คงยังไม่ถึงเวลามั้งคะ” เอ่ยเป็นเลศนัยจบฟ้าโปรดก็หยิบกาแฟขึ้นมาดื่ม นั่นเพราะเธอพยายามสร้างความบังเอิญเพื่อจะได้เจอกับปวินท์มาตลอดแต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ

“นั่นสิ คงยังไม่ถึงเวลา” คำพูดของปวินท์สื่อความหมายได้หลายๆ อย่าง ฟ้าโปรดสบตากับชายหนุ่มอย่างบังเอิญ จู่ๆ ใจก็เต้นโครมครามรวมถึงหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมา

“เอ่อ…ไห