บทที่ 20 เพราะเธอแตกต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยเจอ

" นี่ค่ะเงินคุณ ต่อไปอย่าเอาเงินมากมายมาให้ฉันแบบนี้นะคะ " ฉันยื่นเงินให้เขาพร้อมพูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

" ก็ผมบอกว่าค่าเสียหายไงครับ " เขาพูดพร้อมมองหน้าฉัน แต่ยังไม่หยิบซองเงินบนโต๊ะทานข้าวไป

" มันเยอะเกินไปค่ะฉันรับไว้ไม่ได้หรอก ถ้าจะรับผิดชอบรับผิดชอบอย่างอื่นดีกว่านะคะ เช่น.. " ฉันยังพูดไม่จบเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้ามาหาฉันที่นั่งอยู่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พร้อมก้มหน้าลงปะใบหน้าฉันใกล้มากจนจมูกของเราสองคนชนกัน ฉันสะดุ้งโหยงเพราะไม่เคยใกล้ผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน

" คะ คุณจะทำอะไรคะ " ฉันพูดพร้อมผลักหน้าอกแกร่งเขาออกเบาๆ

" รับผิดชอบคุณไง " เขาพูดพร้อมแสยะยิ้ม แล้วก้มใบหน้าลงมาที่ซอกคอของฉันจนรู้สึกถึงไอร้อนจากลมหายใจของเขามาลดที่ต้นคอ ฉันกำลังที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่เขาก็กดไหล่ฉันให้นั่งลงที่เดิม พร้อมเอาปากมาจูบลงตรงคอของฉัน ฉันสะดุ้งอีกครั้งพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ จนเก้าอี้ล้มลงดังเพล้งงงง

" ฉะ ฉันกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้มีสอบเช้าค่ะ " ฉันรีบเดินไปเปิดประตูบานใหญ่สีทองออกไปจากห้องนั้นทันที พอออกมาก็เห็นมีพี่เต้ และพี่ต๋อง บอดี้การ์ดมือขวาและมือซ้ายของคุณฐากูรยืนอยู่หน้าประตูคนละฝั่ง พอพวกเขาสองคนเห็นฉันออกมาก็ก้มหัวให้ฉันทันที ฉันตกใจเลยก้มรับตอบพวกเขากลับไปฉันรีบวิ่งมากดลิฟต์ ตอนนี้ใจฉันสั่นเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ

เต้นเหมือนหัวใจจะทะลุออกมาจากอกอย่างไงอย่างงั้น คุณฐากูรเขาจะทำอะไรของเขากันแน่ ฉันรู้สึกตกใจและกลัวไปพร้อมๆ กัน

ถึงเขาจะหล่อมาก หล่อเหมือนเทพบุตร หล่อเหมือนดาราจีน เกาหลีหลายๆ คนมารวมกันอยู่บนใบหน้าของเขา แต่ฉันคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ใกล้ชิดกับผู้ชายมาก่อนทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและกลัวจนตัวสั่น

ฐากูร ฤกษ์รักษ์

หลังจากที่เธอรีบวิ่งออกจากห้องไป ผมมองแผ่นหลังเล็กๆ ขาเล็กๆ ที่รีบวิ่งออกไปท่าทางดุ๊กดิ๊กของเธอ แถมยังนั่งตัวสั่นเทาเมื่อผมเอาใบหน้าหล่อๆ ของผมเข้าไปใกล้ ผมไม่ได้จะทำอะไรเธอ แต่ผมแค่แกล้งเธอเล่นเฉยๆ

ท่าทางของเธอเหมือนจะไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มาก่อน เหอะ! ผมสารภาพก็ได้ ผมอายุปูนนี้แล้วแต่ผมก็ยังซิงนะครับ ผมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหน และผมก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนด้วย แต่มีผู้หญิงหลายคนพยายามเข้ามาผมหลายรูปแบบจนผมรำคาญและไม่ชอบผู้หญิงพวกนั้น ผมเลยแอบมีอคติกับผู้หญิง และเพศที่สามอย่างมาก เพราะผมเจอมาหลายรูปแบบที่พยายามจะเข้ามาหาผม

แต่กับเธอคนนี้มันแตกต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยเจอมากๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมกับเธอเจอกันที่บนดาดฟ้า เธอดูไร้เดียงสา ไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร ถึงจะแอบปากจัดไปบ้างเล็กน้อยก็เถอะ พอครั้งที่สองที่เจอกันที่โรงอาหารก็มีแต่เธอคนเดียวที่ไม่มองและไม่สนใจผมต่างจากคนอื่นๆที่จ้องมองมาทางผมตาเป็นมัน และพอวันแถลงข่าวเธอก็ยืนอยู่นิ่งๆไม่พูดไม่จา แต่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงใช้โอกาสนี้ในการเข้าใกล้ชิดผมมากขึ้น แต่เธอดันไม่ใช่แบบนั้น เธอพยายามผลักผมออกจากชีวิตเธอ พยายามไม่เจอผม พยายามไล่ผมไปไกลๆ แถมผมเอาเงิน 2 ล้านเพื่อเรียกขวัญจากเธอที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเธอก็ยังไม่รับมัน แถมเอามาคืนผมด้วยตัวเอง

" น่าสนใจจริงๆ " ผมพูดคนเดียวและยิ้มหน้าบาน เพราะพึ่งเคยเจอผู้หญิงแบบนี้ครั้งแรก

ผมไม่เคยมีความรัก ผมขาดความอบอุ่นจากคนที่ผมรักแบบนี้น่าจะเหมาะกว่า เพราะพ่อแม่ของผมแยกทางกันตั้งแต่ผมอายุได้ 15 ปี ตั้งแต่ผมยังเด็ก พอเจอผู้หญิงหรือแม้แต่เพศที่สามที่เข้ามาหาผมก็หวังแต่ผลประโยชน์ บางคนรู้ฐานะทางบ้านผมก็หวังจะจับผมในด้านผลประโยชน์การเงิน ทางธุรกิจบ้าง แม้กระทั่งคนไม่รู้จักฐานะที่บ้านผมเขาก็หวังเพื่อจะคบผมเพื่อประดับบารมีของตัวเองเพราะความหล่อของผม ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับแต่มีแต่คนเขาพูดกันแบบนั้นจริงๆ

ตั้งแต่ผมได้รู้จักเธอยัยตัวเล็กนั่น มันทำให้ผมเปลี่ยนความคิดในหลายๆอย่าง ที่ผมกล้าเปิดตัวตนที่แท้จริงของผมให้เธอได้รู้ เพราะผมไว้ใจว่าเธอจะไม่ปริปากบอกใครแน่ๆถึงแม้ผมจะไม่ได้สั่งห้ามเธอไว้ก็ตาม อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่รู้ฐานะผม และไม่คิดจะจับผมเพราะผมหล่อเหมือนคนอื่นๆ

" ไล่ฉันดีนัก ยิ่งไล่ผมยิ่งจะเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ระวังตัวไว้เถอะ ! " 😏