6

EP6 - แพ้รัก บอดี้การ์ด (นานี่)

นานี่โบกมือทำท่าพัดเข้าที่ใบหน้าที่กำลังร้อนแปลกๆ ปกติไม่เคยเห็นหุ่นของผู้ชายคนไหน ใกล้ๆแบบ ชัดแจ่มแจ้งขนาดนี้มาก่อน โดยเฉพาะบอดี้การ์ดหนุ่มของเธอที่อยู่ปกติไม่เคยสังเกตุว่าเขาหุ่นดีขนาดนี้

"อีตาบ้า อาบน้ำไม่ล็อคประตูห้องได้ไงเนี้ย"

นานี่เอ่ยก่อนรีบขึ้นเตียงนอนแล้วยกชาร้อนขึ้นดื่มเพื่อให้ตัวเองสร่างเมา หลังจากนั้นเธอค่อยๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อกดหาบางอย่าง ซึ่งก็ได้ข้อมูลจากพวกกูรูในเพจว่า เวลามองหน้่ใครแล้วใจสั่นแปลกๆ แสดงว่าเรากำลังตกหลุมรักเขา

"บ้า!! ตกหลุมรักบ้าอะไรเนี้ย" นานี่เอ่ยเมื่ออ่านข้อความยาวยืดจนจบ

"คุณหนูรักอะไรเหรอครับ"

จู่ๆทีโอที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินเข้ามา ทำเอานานี่ตกใจจนโทรสัพท์หลุดออกจากมือทันทีที่ได้ยิน

"ว๊ายยย!! เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูทีโอ!!"

"ก็คุณหนูไม่ได้ปิดประตูนี่ครับ ผมก็คิดว่ายังไม่นอน แค่จะเข้ามาเก็บแก้วชา คุณหนูตกใจอะไรครับ" ทีโอเอ่ย

"นะ..นี่ไงแก้วชา นายเอาไปดิ แล้วออกไปเลย จะนอนแล้ว"

นานี่เอ่ยพรางกระชับผ้าห่มทั้งที่ตัวเองยังนั่งพิงหัวเตียงอยู่แบบนั้น ไม่ได้นอนลงจนทีโอเอ่ยถาม

"คุณหนูจะนั่งหลับเหรอครับ??"

"จะบ้าเหรอ แค่รอให้นายออกไปก่อนไง ค่อยนอน"

"วันนี้คุณหนูโกรธผมมากเลยเหรอครับ ที่ผมไปทำงานให้นายท่าน"

จู่ๆทีโอก็ยืนนิ่งแล้วเอ่ยถามนานี่ขึ้น เพราะวันนี้ดูเธอจะโกรธเขามากกว่าเมื่อวาน เพราะเธอไม่ยอมให้อาณาเขตไปรับ ไม่ยอมคุยกับเขาดีๆ แล้ววางสายใส่เขาทั้งที่ไม่เคยเป็น

"โกรธ แล้วทำไม"

"ผมขอโทษครับ ผมใช้โทรศัพท์ไม่ได้จริงๆ" ทีโอเอ่ย

"ถ้าใช้ไม่ได้ก็เลิกใช้ไปเลย!!"

"ผมขอโทษครับ" ทีโอก้มหัวลงเล้กน้อยให้นานี่ผู้เป็นดั่งเจ้านาย ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

นานี่มองตามแผ่นหลังแล้วรู้สึกว่าตัวเองพูดแรงไปหรือเปล่า ทีโอไปทำงานให้พ่อของเธอ ซึ่งแน่นอนว่าทีโอไม่มีทางขัดคำสั่งพ่อของเธอแน่ แม้แต่ชีวิตเขาก็มอบให้พ่อเธอได้ เหมือนถูกปลูกฝังมาให้รักอาณาจักรผู้เป็นดั่งนายและพ่อบุญธรรม มันสั่งสอนให้ทีโอซื่อสัตย์กับอาณาจักรเสมอมา

เมื่อรู้สึกไม่ค่อยดี เธอจึงเลือกเดินไปหาทีโอที่ห้อง เมื่อไปถึง เจอเขานอนอยู่บนเตียง ที่ข้างหัวนอนยังคงมีปืนคู่กายวางไม่ห่าง กระทั่งเวลาพักผ่อน ทีโอยังคอยระแวดระวังตัวเสมอ เพราะเขามีหน้าที่ดูแลนานี่ด้วยชีวิตของตัวเอง

ชายหนุ่มไม่ทันรู้ตัวว่านายสาวเดินเข้ามา นานี่ยืนมองทีโอที่กดโทรศัพท์ก่อนยิ้มบางๆอย่างที่เขาไม่ค่อยทำมาก่อน ปกติทีโอจะนิ่งๆ พูดน้อย เอาแต่ก้มหน้าทำตามคำสั่งเท่านั้น

"นายดูอะไร ทีแบบนี้ใช้ได้แล้วเหรอโทรศัพท์" นานี่เอ่ย

"อะ..เอ่อ เปล่าครับ คุณหนูมีอะไรให้ผมทำหรือเปล่า" ทีโอเอ่ย

"มีดิ เลยเดินมาเรียกที่ไง"นานี่เอ่ย

"คุณหนูอยากให้ผมทำอะไรครับ"

"ไปนั่งเป็นเพื่อนหน่อย นอนไม่หลับ" นานี่เอ่ย

"อ่อ ได้ครับ"

ทีโอเดินมานั่งลงข้างเตียงของนานี่มองเธอนอนหลับนิ่งๆ เขามักจะทำแบบนี้บ่อยๆเวลาที่นานี่ฝันร้ายและนอนคนเดียวไม่ได้ วันเวลาผ่านล่วงเลยมาจนทั้งคู่โตแบบนี้ นานี่ก็ยังคงไม่ได้เปลี่ยนไป ยังเป็นเด้กในสายตาเขาที่โตกว่าเสมอ

ตลอดทั้งอาทิตย์ ทีโอไปทำงานให้อาณาจักรทุกวัน จะกลับมาอีกทีในช่วงค่ำแบบนี้เสมอ จนนานี่เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี

"ทีโอ นาย..."

"คุณหนู มีอะไรให้ผมทำหรือเปล่าคะ..ครับ"

"เป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดๆนะ"

นานี่เอ่ยเมื่อเห็นทีโอที่ปกติก้เงียบอยู่แล้ว วันนี้เงียบหนักกว่าปกติ แถมสีหน้าไม่ค่อยดี

"เปล่าครับ คุณหนูกินมื้อค่ำหรือยัง เดี๋ยวผม..."

"ทีโอ!! ละ..เลือดอะไร!!"

นานี่เอ่ยด้วยความตกใจ เมื่อเห็นมือทีโอที่กุมท้องไว้มีรอยเลือดติด จนเธอรีบถอดเสื้อคลุมเข้าออก เผยให้เห็นคราบเลือดที่ซึมบนเสื้อ

"ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้ทีโอ!!"

เมื่อเสื้อถูกถอดออก ร่างแกร่งพร้อมมัดกร้ามเนื้อลอนสวยก็เผยขึ้น พร้อมผ้าพันแผลรอบเอวที่มีรอยเลือดซึมออกมา

"นายไปโดนอะไรมะ..มาทีโอ ทำไมเลือดออกแบบนี้ล่ะ" นนี่เอ่ย

'ผมไม่เป็นอะไรครับ"

"ไม่เป็นได้ยังไง ไปหาหมอเดี๋ยวนี้!!"

"ผม..ผมไปมาแล้วครับ แต่เมื่อกี้ขับรถมาเอง เกร็งมากไปแผลเลยฉีกนิดหน่อย" ทีโอเอ่ย

"แล้วไปโดนอะไรมา"

"ถูกยิง แต่มันแค่เฉียดครับ ไม่ได้ฝังลึกอะไร หมอทำแผลมาให้แล้ว"

"งานที่พ่อจักรให้ไปทำใช่มั้ย พวกนายไปทำอะไรกันแน่ทีโอ นั่งเฉยๆ เดี๋ยวทำแผลให้ใหม่"

นานี่เอ่ยก่อนรีบวิ่งไปเอากล่องปฐมพยาบาล อุปกรณืล้างแผล เธอเคยถูกแก้วบาดและทีโอก้เคยทำให้ เธอพอจะจำได้ว่าควรต้องทำยังไง เมื่อได้ของมา นานี่ค่อยๆแกะผ้าพันแผลที่พันรอบเอวของทีโอออก ตอนนี้ใบหน้าเธอเห่อร้อนแปลกๆ เมื่อผิวขาวๆ ซิกแพคแน่นๆของทีโอมันโชว์อยู่ตรงหน้าเธอ เขาเองก็นั่งนิ่งๆ เสมองทางอื่นเช่นกัน ราวกับว่าต่างคนต่างอายแบบนั้น

"เจ็บหรือเปล่า"

"ไม่ครับ ผมว่าเดี๋ยวผมทำเองก็ได้ นายท่านรู้เข้าว่าคุณหนูทำให้เดี๋ยวนายท่านจะโกรธเอาครับ" ทีโอเอ่ย

"นายอยู่เฉยๆเถอะ ถ้านายไม่พูด ฉันไม่พูด พ่อจักรจะรู้ได้ยังไง" นานี่เอ่ย

"ครับ"

เธอค่อยๆทำแผลให้ทีโออย่างเบามือ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมือสั่นเทาแปลกๆ ไม่รู้ทีโอจะเจ็บมั้ย

"คุณหนูไม่สบายเหรอครับ หน้าแดงเชียว" ทีโอเอ่ย

"เอ่อออ..เปล่า ร้อนน่ะ"

"อ่อ"

หลังจากทำแผลเสร็จ นานี่เก็บของเข้าที่ เธอเดินใจลอยเพราะมัวแต่นึกถึงหน้าท้องของทีโอไม่หยุด จนไม่รู้ตัวว่าทีโอเดินตามหลังมา จนหันมาชนเขา

"ว๊ายยย"

"ระวังคุณหนู!!"

ทีโอคว้านานี่มากอดไว้ก่อนที่เธอจะล้ม ใบหน้าของเธอซบลงกับอกแกร่ง กลิ่นกายหอมๆในแบบผู้ชาย ทำเอานานี่ทำตัวไม่ถูก

"ฉะ..ฉันเข้าห้องก่อนนะ นะ..นายก็ไปนอนซิ ฝันดี"

"ครับ???"

นานี่วิ่งกลับเข้าห้องทันที ก่อนจะล็อคประตูกระโดดขึ้นเตียงแล้วมุดหน้าลงกับผ้าอยู่แบบนั้น

"น่าอายชะมัด ยัยนานี่หล่อนทำอะไรเนี้ย โอ๊ยยย บ้าๆๆๆ บ้าที่สุดเลย" นานี่ดีดดิ้นโมโหตัวเองที่ไปหน้าแดงต่อหน้ากร้ามของทีโอแบบนั้นจนเขาเอ่ยทักขึ้น

ตกดึก นานี่รู้สึกว่าทีโอไม่ได้เดินมาดูเธอคงเพราะห้องล็อค ปกติเขามักจะเดินเข้ามาเสมอ บางวันเธอรู้สึกตัว บางวันไม่รู้แต่ก็รู้เสมอว่าทีโอคอยมาดู แต่วันนี้คงไมไ่ด้ นานี่เลยถือวิสาสะเดินเข้าห้องเขาอีกครั้ง ปรากฏว่าทีโอนอนปิดแอร์ในห้อง จนนานี่สงสัย เมื่อเดินไปถึงก็พบว่าเขาคงไข้ขึ้นแล้วหนาวเลยปิดแอร์ ตัวยังร้อนอยู่เลย

มือเรียวค่อยๆใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตามใบหน้าและลำคอให้บอดี้การ์ดหนุ่มเบาๆเพื่อลดไข้ คงเพราะแผลที่หน้าท้อง ทำเขาอักเสบจนไข้ขึ้นแน่ๆ

"อ๊ะ! ทีโอ"

จู่ๆชายหนุ่มก็รั้งเธอมากอด แต่ไม่ได้ลืมตาแต่อย่างใด เหมือนกับกำลังละเมอมากกว่า

"หนาว..."

"นายกอดฉันทำไมทีโอ อ๊ะ!"

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥