LOGINShare
บทที่ 22 ชดใช้ยังไง2
Last Updated:
2025-02-13 20:48:45
Related chapters
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 23 เมษยา เอริซันท์
กลับมาถึงบ้านเจ้านายก็พบว่าแขกเหรื่อทยอยกันกลับหมดแล้ว เหลือเพียงแม่บ้านที่ช่วยกันเก็บสถานที่"พ่อกับแม่ฉันอยู่ไหน" เปล่งเสียงถามแม่บ้านเมื่อได้รับคำตอบว่าทั้งสองนั่งอยู่ในบ้านก็รีบเดินเข้าหาไป"เจ้านาย" สาริกาที่นั่งใจจดใจจ่อรอบุตรชายอยู่ในห้องโถงรีบลุกพรวดไปหาบุตรชายทันทีเธอร้อนรนใจยิ่งนักหลังรู้จากแม่บ้านว่าบุตรชายฉุดกระชากลากถูเด็กสาวออกไปทางหลังครัว แต่ไม่รู้ว่าไปไหนกันเพราะไม่มีใครกล้าตามไปดู"แล้วเมษาล่ะ ลูกพาเมษาไปไว้ที่ไหน แล้วลูกทำอะไรเธอรึเปล่า" ยิงคำถามใส่ระรัวเมื่อไม่เห็นเด็กสาวกลับมาด้วย กลัวว่าบุตรชายจะทำอะไรแผลง ๆนาทีนี้เธอเรียกเด็กสาวว่าเมษาได้เต็มปากเต็มคำเพราะความจริงถูกเปิดเผยแล้วไม่จำเป็นให้สวมรอยเป็นลียาอีกต่อไป"หึ" เจ้านายเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ พอได้เห็นท่าทางร้อนรนจนปิดไม่มิดของผู้เป็นแม่ แต่เขาเลือกไม่ตอบคำถามท่านถามถึงเรื่องอื่นแทน"ลียากับครอบครัวกลับไปแล้วเหรอครับ" "เจ้านายแม่ถามลูกอยู่นะ ลูกจะพูดเรื่องอื่นทำไม" สาริกายิ่งร้อนรนจนเผลอขึ้นเสียงใส่บุตรชายถามว่าเจ้านายสะทกสะท้านไหมตอบเลยว่าไม่ มองสบแววตาขุ่นมัวคนเป็นแม่นิ่ง ๆ แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ยอมอ่อนข้
Last Updated : 2025-02-25แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 24 ในโอวาท1
ผ่านไปเพียงวันเดียวเท่านั้นประวัติของหญิงสาวกับครอบครัวก็มาวางตรงหน้าเจ้านายเขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจพลางยื่นมือไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่ผู้ช่วยนำมาให้เปิดอ่าน'เมย์ เมษยา เอริซันท์ ลูกครึ่งไทยฝรั่งเศล อายุยี่สิบสองปี จบการศึกษามัธยมปีที่สาม บิดาชื่ออเล็กซ์ เอริซันท์ มารดาชื่อจัน หอมนวล'"แค่นี้?"ครั้นอ่านจบก็เงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วถามผู้ช่วยต่อเพราะที่เขาอยากรู้ไม่ใช่แค่ประวัติพื้นฐาน แต่ต้องการรู้ถึงความเป็นมาของชีวิตเธอละเอียดได้เท่าไรยิ่งดีสิ้นเสียงถามผู้ช่วยคนสนิทก็รีบเอ่ยรายงานทันทีถ้าชักช้ากลัวจะถูกผู้เป็นนายกินหัวเอา "นักสืบไปสืบแถวบ้านที่คุณเมษาเคยอยู่คนแถวนั้นบอกว่าคุณเมษากำพร้าพ่อตั้งแต่เด็กครับ อายุเธอได้สองเดือนพ่อเธอก็บินกลับประเทศจากนั้นก็ไม่กลับมาอีกเลย แม่ของเธอต้องทำงานเลี้ยงเธอคนเดียวมาตลอด กระทั่งหลายปีผ่านไปแม่ของเธอก็แต่งงานใหม่ และมีลูกด้วยกันหนึ่งคนชื่อมายด์เป็นโรคหัวใจตีบมาตั้งแต่เด็กต้องหาหมอตลอด""ยังไงต่อ""ชาวบ้านบอกว่าพ่อเลี้ยงคุณเมษาเป็นคนไม่ดีครับทั้งติดผู้หญิง ติดเหล้า ติดการพนัน เงินที่ได้จากการทำงานก็เอาไปเล่นพนันหมดบางครั้งไม่พอจ่ายยังไถ่จากแม่ของเธ
Last Updated : 2025-02-25แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 25 ในโอวาท2
"แล้วเธอไม่รู้เหรอว่าผู้ชายสามารถมีอะไรกับผู้หญิงโดยที่ไม่รักได้ ต่อให้เกลียดก็มีได้ถ้าเงี่ยน" ว่าจบเจ้านายก็คลายพันธนาการออก จับมือเธอแล้วลากให้เดินตามออกไปจากบ้านเรือนไทย เมษาเดินตามอย่างว่าง่ายเพราะในสมองของเธอตอนนี้มันลอยไปไม่รู้ถึงไหนต่อไหนแล้วเมื่อมาถึงหน้าบ้านเจ้านายก็เลื่อนมือขึ้นโอบไหล่มนแทนสร้างความแปลกใจให้เมษาไม่น้อย แหงนหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าคมคายอย่างไม่เข้าใจ เขาต้องการทำอะไรกันแน่"ทำตัวดี ๆ จำไว้ถ้าไม่อยากให้ฉันยุ่งกับครอบครัวเธอ" เจ้านายเน้นย้ำอีกครั้งแล้วเดินโอบไหล่เธอเข้าไปในบ้าน เมษาพลันชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นสาริกานั่งอยู่ สัญชาตญาณมันทำให้เธอพยายามไหวไหล่หวังสลัดมือหนาออกเจ้านายเหมือนจะรู้ทันความคิดหญิงสาว แต่เขาไม่จำเป็นต้องสนปล่อยให้ทั้งสองทำสงครามกันเอง ส่งสายตาดุเธอเล็กน้อยแล้วบังคับให้เดินต่อไป"เจ้านาย!" สาริกาที่เงยหน้าขึ้นเห็นบุตรชายกำลังเดินโอบไหล่หญิงสาวผ่านไปถึงกับลุกขึ้นพรวด เดินปรี่ไปยืนขวางหน้าเอาไว้ สายตาจับจ้องหน้าเด็กสาวด้วยความไม่พอใจหากตอนนี้กระชากหญิงสาวออกจากบุตรชายได้เธอคงทำไปแล้ว เป็นแค่คนชั้นต่ำมีสิทธิ์อะไรมาเกลือกกลั้วบุตรชายเธอขณะที
Last Updated : 2025-02-25แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 26 ครั้งเดียวไม่พอ1
"สู้ ๆ เมย์" เมษาพึมพำให้กำลังใจตัวเองผ่านหน้ากระจกบานใหญ่เพราะเธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าหลังจากกลับไปหาชายหนุ่มที่ห้องแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเธอมองตัวเองในชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวลายหมี ติดกระดุมจนถึงคอแล้วถอนหายใจออกมาหวังว่าแต่งตัวด้วยชุดนอนมิดชิดขนาดนี้แล้วจะเซฟตัวเองได้บ้างจากนั้นก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ปลายเตียง เดินกลับไปยังห้องชายหนุ่ม ยกมือเคาะประตูเชิงขออนุญาตคนด้านในพอเป็นพิธีแล้วค่อย ๆ เปิดเข้าไปเห็นเขานั่งก้มหน้าเล่นมือถืออยู่บนโซฟาที่เดิม แต่ชุดถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นสบาย ๆ ทรงผมปล่อยเซ่อไม่ได้จัดแต่งใด ๆ เขาคงจะอาบน้ำแล้วเหมือนกัน"เธอใช้เวลานานไปนะ" เจ้านายเอ่ยทั้งที่ยังจ้องหน้าจอมือถือ ก่อนจะกดปิดหน้าจอเงยหน้ามองร่างบางนาทีต่อมา "รู้ไหมว่าฉันไม่ชอบรอ"คิ้วเข้มพลันขมวดมุ่นเมื่อเห็นการแต่งตัวของเธอ เขาแสยะยิ้มร้ายคล้ายรู้ทันความคิด "คิดว่าชุดนอนแค่นี้มันจะช่วยเธอได้เหรอเมษา""ห้องคุณมันหนาวฉันเลยใส่มาแบบนี้" คนถูกรู้ทันรีบเฉไฉ สายตาเลิ่กลั่กไปมาอย่างมีพิรุธ"งั้นเหรอ" เจ้านายว่าแค่นั้น แล้วลุกเดินไปยืนตรงหน้าร่างบางในระยะประชิดทำอีก
Last Updated : 2025-03-08แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 27 ครั้งเดียวไม่พอ2
เจ้านายกลืนกินยอดอกสีหวานซ้ำ ๆ จนพอใจก็ผละตัวลุกขึ้นยืนริมเตียงเต็มความสูง สองมือจัดการปลดเปลืองเสื้อออกทางศีรษะ ร่างแข็งแกร่งที่เต็มด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามปรากฏต่อสายตาไหวระริก เมษาหัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเก่า และมันยิ่งไต่ระดับขึ้นเรื่อย ๆ จนหน้าอกกระเพื่อมสั่นไหวในตอนที่มือหนาเลื่อนลงไปถอดกางเกง"อึก.." พลันลืมหายใจไปชั่วขณะ สองตาเบิกกว้างกับแท่งความเป็นชายที่ทั้งใหญ่ทั้งยาว ความกลัวทำให้เธอกระเถิบตัวถอยหลังหนีอัตโนมัติ หากแต่ช้ากว่าอีกคนอยู่ดี"จะไปไหน"เจ้านายคว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าเล็กทั้งสอง ออกแรงกระตุกจนร่างบางในท่านั่งกึ่งนอนหงายหลังนอนแผ่หลาไปกับเตียง "อ๊ะ.." เขาไม่รอช้าใช้มือถอดแพนตี้พร้อมกางเกงขายาวออกจากสะโพกผายต่อด้วยความรวดเร็วจนอีกคนไม่ทันได้ตั้งตัวเผยให้เห็นเนินเนื้อสาวอวบอูมสีอ่อนมีไรขนปกคลุมบาง ๆ กลีบทั้งสองปิดสนิทราวกับไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนเมษาทั้งอับอายทั้งกลัวจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี แต่กลับทำได้แค่อดกลั้น มองสบสายตาร่างสูงที่คร่อมอยู่ด้านบนด้วยแววตาอ้อนวอน"คะ..คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้คะ...แต่ไม่ทำแบบนี้ได้ไหม" เว้าวอนออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นไหวพอ ๆ กับหัวใจที
Last Updated : 2025-03-08แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 28 หนามยอกอก1
"ตื่นได้แล้ว.." เสียงเรียกอันทรงพลังที่มาพร้อมแรงเขย่าปลุกให้ร่างบางที่นอนหลับอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่บนโซฟารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"งื้ออ..." เมษาส่งเสียงครางออกมาแผ่วพลิ้วพลางยกมือขึ้นขยี้ตาไล่อาการพร่าเบลอ ร่างอ้อนแอ้นบิดไปมาเบา ๆ คล้ายคนเกียจคร้านเห็นแล้วขัดลูกตาคนที่ยืนกอดอกจ้องเธอไม่น้อย"กว่าจะลุกลีลาเหลือเกิน" เจ้านายเอ่ยเสียงขุ่นพลางถอนหายใจหนัก ๆ ออกมา ขณะที่คนกำลังอยู่ในอาการงัวเงียถึงกับลืมตาโพลง พอได้ยินเสียงทุ้มก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้นอนห้องตัวเองวินาทีแรกที่ลืมตาตื่นก็เห็นใบหน้าคมยืนจ้องเขม็ง บนร่างกายมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล้างไว้ บ่าด้านซ้ายมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพาดอยู่ ผิวกายและผมมีหยดน้ำเกาะบ่งบอกได้ว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งอัตโนมัติ ยกมือลูบหน้าเบา ๆ ก่อนแหงนขึ้นมองใบหน้าคมด้วยแววตาขุ่นเคือง ปากบ่นขมุบขมิบเบา ๆ"ก็เพราะคุณนั่นแหละ"ปกติเธอไม่ใช่คนขี้เซา และนอนตื่นสาย แต่เพราะถูกชายหนุ่มสูบพลังไปจนหมด เมื่อคืนเขาไม่ได้หยุดอยู่ที่สองรอบแต่ยังมีรอบสามรอบสี่ตามมา เขากินดุ กินจุเล่นเอาร่างกาย และส่วนนั้นของเธอเจ็บระบมไปหมด หากไม่ใช่เพราะเขาเอาแม่กับน้องสา
Last Updated : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 29 หนามยอกอก2
"โอ้ย!"เมษาถึงกับใบหน้าเหยเกทั้งเจ็บ และตกใจในเวลาเดียวกันกับการกระทำของชายหนุ่ม พยายามสะบัดตัวหนีพร้อมกับใช้มือผลักไสร่างสูงสะเปะสะปะไปหมด "เจ็บนะ! คุณทำบ้าอะไร"เจ้านายไม่สนว่าอีกคนเจ็บปวดยังคงใช้ผ้าถูเนินอกอวบอิ่มตลอดไปจนถึงลำคอระหง ผิวขาวเนียนเริ่มแดงเถือกจากแรงถูพร้อมกับร่องรอยดูดเม้ม และรอยเขี้ยวจาง ๆ ที่ปรากฏขึ้น"ก็แค่นี้" เขาจึงยอมหยุดการกระทำ มองร่องรอยที่ปรากฏอย่างพึงพอใจ ในขณะที่อีกคนเจ็บแสบจนน้ำตาคลอเบ้าต้องยกมือขึ้นลูบเนินอก และลำคอเบา ๆ หวังให้ความเจ็บหายไป"คุณทำแบบนี้ทำไม" และเธอยังคงไม่เข้าใจในการกระทำของเขาแหงนขึ้นมองหน้าถามไปอีกครั้ง "..."ไร้ซึ่งคำตอบ เจ้านายไม่คิดจะตอบกลับโยนผ้าเช็ดผมในมือลงบนพื้น แล้วเปลี่ยนจากกอดรัดเอวคอดมาโอบไหล่มนแทนจากนั้นก็พาเดินออกจากห้อง เมษาเริ่มจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว ที่เขาลบเมคอัพบนหน้าอก และลำคอเธอไม่ใช่เพราะต้องการให้สาริกาเห็นใช่ไหมเขาตั้งใจเอาคืนผู้เป็นแม่ด้วยการใช้เธอเป็นเครื่องมือ เธอพยายามออกแรงต่อต้านไม่เดินตามพลางสะบัดไหล่ออกจากการโอบ หากเธอลงไปสภาพแบบนี้ก็เหมือนประจานตัวเองชัด ๆ"อย่าทำตัวมีปัญหามากนักเมษา เพราะฉันไม่ได้อด
Last Updated : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 30 ไม่สาถึงเนื้อหนัง
เมษากลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงภายในห้องนอนตัวเองด้วยความรู้สึกทุกข์ระทม สมองมันตีบตันไปหมดไม่รู้ว่าจะหาทางออกกับสิ่งที่เกิดขึ้นยังไงดีเพราะชายหนุ่มเล่นดักเธอไว้ทุกทางไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอนอนจมดิ่งกับความรู้สึกดำดิ่งจนเสียงบิดลูกบิดประตูดังขึ้นแกร็ก ๆ!เหมือนมีคนพยายามจะเปิดประตู แต่เธอล็อคไว้เลยเปิดเข้ามาไม่ได้ คิ้วสวยขมวดมุ่นใครกันที่ไม่ยอมเรียกหรือเคาะ หากเป็นแม่บ้านที่จะมาย้ายของไปห้องชายหนุ่มคงเคาะเรียกบอกแล้ว"เมษาเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้" ความสงสัยมลายหายไปในนาทีต่อมาเมื่อได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของสาริกาดังมาเธอลอบถอนหายใจด้วยความรู้สึกหนักอกดูท่างานจะเข้าอีกแล้วสินะ เธอไม่อยากจะปะทะอารมณ์กับสาริกาเลย แต่จำใจต้องลุกเดินไปเปิดประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้แกร็ก!เพียะ!!ทันทีที่ประตูเปิดออกฝ่ามือสาริกาก็ฟาดลงบนแก้มซ้ายเมษาทันทีจนใบหน้าเรียวหันไปตามแรงมือ ผิวแก้มขึ้นสีแดงเท่าฝ่ามือ เลือดไหลซิบมุมปากอิ่ม"กล้าดียังไงมาเกลือกลั้วกับลูกชายฉัน" "อึก.."เมษาเจ็บแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ ยกมือขึ้นจับแก้มหันมองหน้าสาริกาด้วยสีหน้าแววตาเรียบนิ่ง "ไม่ใช่เพราะคุณสาริกาเหรอคะที่ดึงฉันเข้ามา" เปล่
Last Updated : 2025-03-09
Latest chapter
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย The end
“อ๊ะ!” เมษาหลับตาพริ้มเมื่อแก่นกายหนาค่อย ๆ สอดใส่ผ่านปากทางรัก ฝากฝังความเป็นชายของเขาเข้ามาถึงครึ่งลำอย่างรวดเร็วจากหยาดน้ำหวานเปียกชื้นที่ทำหน้าที่แทนสารหล่อลื่นลำกายหนาชำแรกผ่านม่านความเจ็บปวดที่ตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่ง เพียงไม่กี่วินาทีขนาดอันใหญ่โตก็ถูกโอบอุ้มด้วยความอบอุ่นจากร่างกายของหญิงสาวที่ตอนนี้ตัวสั่นเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่“ฮึก..” เมษากัดริมฝีปาก ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูงเมื่อคนตัวโตทิ้งน้ำหนักลงจนร่างกายเบียดแนบกันไร้ช่องว่าง“เจ็บไหมคะ?” เจ้านายกระซิบถามเสียงต่ำขณะโน้มตัวลงจูบซับไปตามใบหน้าเรียว“เจ็บนิดหน่อยค่ะ..แต่ทนไหว” หญิงสาวตอบเสียงอ้อนอาจเป็นเพราะห่างหายมานาน และขนาดที่ใหญ่โตของชายหนุ่มเลยทำให้รู้สึกเจ็บน้อย ๆ ทว่าแม้จะเจ็บแต่เธอก็ไม่อยากให้เขาแยกจากเลยแม้แต่วินาทีเดียว สองมือเรียวจิกผ้าปูที่นอนระบายความเจ็บที่เคล้าระคนไปกับความเสียวซ่านจนแทบจะแยกไม่ออก เสียงลมหายใจหนัก ๆ ที่ข้างใบหูทำให้เลือดในกายของเธอสูบฉีด ในที่สุดเธอก็ปรับตัวได้ “พี่จะขยับแล้วนะ” เจ้านายกระซิบ สอดผสานฝ่ามือของเขาและเธอเข้าด้วยกัน กดลงที่เหนือศีรษะเล็กแล้วเริ่มขยับ ในจังหวะแรกเนิบนาบและมั่นคง
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 90 รักนะ
@โรงแรมภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมที่ถูกเปิดไฟดาวน์ไลท์หน้าห้องน้ำเอาไว้ ให้ความสว่างเพียงสลัว ๆ เท่านั้น กลิ่นอโรม่าลอยจาง ๆ ในอากาศทำให้บรรยากาศโรแมนติกไม่น้อย เดินมาถึงห้องนอนเมษาก็อดหัวใจเต้นแรงไม่ได้เมื่อเห็นบนเตียงนอนสีขาวที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจตรงกลางถูกโรยเป็นตัวอักษรคำว่า 'พี่นายรักน้องเมย์'ตรงปลายเตียงมีผ้าขนหนูที่ถูกทำเป็นรูปหงส์สองตัวหันหน้าเข้าหากันมันเหมือนเตียงสำหรับคู่บ่าวสาวชัด ๆ สมองพานก่อเกิดภาพแสนลามกขึ้นมา"ชอบไหมครับ" เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกคนตัวโตสอดแขนเข้ามาโอบกอดเอวคอดจากด้านหลังพร้อมกับน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่ดังชิดกกหูตามมาด้วยลมหายใจร้อนผะผ่าวทำขนกายเธอลุกซู่ ในท้องรู้สึกปั่นป่วนแปลก ๆ"ชอบค่ะ เหมือนเตียงในเรือนหอบ่าวสาวเลย" ใบหน้าเรียวที่เคลือบด้วยรอยยิ้มแสนหวานเอียงขึ้นมองสบสายตาร่างสูงด้านหลัง"งั้นเรามาเข้าหอกันไหมครับ" ได้ทีเจ้านายก็ชวนทำเรื่องอย่างว่าทั้งที่สัญญาดิบดีว่าแค่นอนกอดเฉย ๆ เอาจริง ๆ ที่พูดแบบนั้นเขาก็แค่หลอล่อคนตัวเล็กเขาของขาดมาตั้งไม่รู้กี่เดือนจะให้ทนไหวได้อย่างไรกัน แน่นอนว่าเมษาเองรู้ทันคนตัวโตอย่างที่รู้ ๆ กันดีทั้งเธอแล
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 89 คืนดี
หลังจากคืนดีกันสิ่งแรกที่เจ้านายทำคือพาหญิงสาวไปเดท เขาเลือกร้านอาหารที่เป็นร้านโปรดของเธอ เขาอยากให้เธอประทับใจที่สุดกับการกลับมาเริ่มต้นใหม่เพราะที่ผ่านมาการเริ่มต้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่ดีเท่าไรนัก ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าไม่ดีมาก ๆ..แต่นี่สินะที่คนโบร่ำโบราณกล่าวไว้ว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นวันนี้เขากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ารักผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามสุดหัวใจ รักแบบไม่คิดว่าจะรักได้มากขนาดนี้"อย่ามองแบบนี้สิคะ เมย์เขินนะ" เมษาที่ถูกชายหนุ่มจ้องมองแทบจะกลืนกินถึงกับหน้าแดงระเรื่อออกอาการเขินจนเก็บไม่อยู่ บ่อยครั้งที่ถูกเขามองด้วยสายตาแบบนี้แต่อย่างที่บอกว่าเธอก็ไม่เคยต้านทานมันได้สักทียิ่งหลังจากกลับมาคืนดีกันเขาก็ใช้สายตาแบบนี้แทบทุกวันแทบทุกเวลาที่อยู่ด้วยกัน แค่นั้นไม่พอเขายังติดสกินชิพเธอชนิดที่ว่าเหมือนกาวตราช้างก็ไม่ปราน วันแรกที่ตกลงคืนดีกันเขาก็ไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนเธอที่มหาวิทยาลัยโดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมห้องที่แอบชอบเธอกะว่าจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอเลยสิ แต่บอกตามตรงว่าแทนที่จะไม่พอใจเธอกับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เขาแสดงความหึงหวงออกมา และกล้าจะเป
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 88 ให้โอกาส
วันต่อมา.."อรุณสวัสดิ์ครับน้องเมย์"เสียงทักทายดังขึ้นเหนือศีรษะทำเมษาที่กำลังลืมตาตื่นถึงกับตาเบิกโพลงอาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง เธอดีดตัวลุกขี้นนั่งอัตโนมัติเมื่อเงยขึ้นเห็นคนตัวโตนั่งพิงหัวเตียง และกำลังจับจ้องมาที่เธอ สองคิ้วสวยขมวดมุ่นจำได้ว่าเมื่อคืนเธอนั่งทำรายงานจนดึกจึงเข้านอน โดยตอนที่เธอเข้านอนชายหนุ่มยังฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ แต่ไหง่เช้านี้ตื่นมาเขาถึงอยู่บนเตียงได้ แล้วเขาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร"คุณขึ้นมาบนเตียงตั้งแต่เมื่อไร" ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยเปล่งเสียงถามตรง ๆ "ราวตีสองได้แล้วครับ นอนตรงนั้นแล้วปวดเมื่อยไปทั้งตัวพี่เลยมานอนบนเตียง" เจ้านายเอ่ยเสียงอ่อนพลางส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้หญิงสาวด้วยกลัวว่าเธอจะโกรธ ที่เขาพูดไปไม่ใช่คำแก้ตัว แต่รู้สึกปวดหลังปวดขาจริง ๆ จึงมานอนที่เตียงกับเธออย่างถือวิสาสะใบหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากลัวเธอโกรธ ทว่าเมษากลับแอบอมยิ้ม ในสายตาเขาเธอดุมากเลยหรือถึงให้ออกอาการขนาดนี้ เจ้านายคนใจร้ายหายไปไหนเสียแล้ว เธออยากจะหัวเราะออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้"ฉันเข้าใจ คนแก่ก็แบบนี้แหละปวดหลังปวดนู่นปวดนี่ป็นธรรมดาจะไม่ถือโทษแล้วกัน" เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 87 ส่วนลึกในใจ
"ซี๊ดด.."เจ้านายซูดปากออกมาเบา ๆ ในตอนที่กำลังหยัดกายลุกขึ้นยืน มือกอบกุมหน้าท้องแกร่งเอาไว้ ใบหน้าเหยเกคล้ายคนกำลังเจ็บปวด เมษาเห็นก็อดสงสัยไม่ได้ "คุณเป็นอะไร""พี่รู้สึกปวดท้องนิดหน่อยครับ"พอฟังคำตอบเธอก็เดาได้ทันทีว่าที่ชายหนุ่มปวดท้องน่าจะเพราะทานอาหารที่เธอทำมากเกินไป สิ่งที่แอบกังวลก็เป็นจริงถึงเธอจะตั้งใจแกล้ง แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาถึงขั้นเจ็บตัว"ไปหาหมอไหม" ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ทว่าคนตัวโตกลับส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับเดินกอบกุมท้องออกไปยังห้องโถงเดินมาหย่อนก้นนั่งที่โซฟาโดยมีเมษาเดินตามมาติด ๆ ด้วยรู้สึกเป็นห่วงต่อให้เขาบอกว่าปวดท้องนิดหน่อยก็ตาม"แน่ใจจริง ๆ นะว่าจะไม่ไปหาหมอ" เดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งข้าง ๆ แล้วถามย้ำอีกครั้ง "ฉันว่าไปหาหมอดีกว่า"ใบหน้าเรียวและดวงตากลมแสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างปิดไม่มิดเจ้านายเห็นก็แอบหัวใจพองโตถือว่าที่เขาทนทานอาหารรสชาติแย่จนเกลี้ยงไม่เสียเปล่าอย่างน้อยก็ทำให้เห็นว่าหญิงสาวยังมีความรู้สึกต่อเขาไม่มากก็น้อยไม่อย่างนั้นคงไม่มีท่าทีเป็นห่วงแบบนี้"แน่ใจครับ ไม่ได้เจ็บมากเดี๋ยวก็คงหายไปเอง" เขาระบายยิ้มออกมาบาง ๆ สายตาจ้องมองใ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 86 ค่าดอกไม้2
เจ้านายเดินไปหย่อนก้นนั่งที่โซฟาในห้องโถง ขณะที่เมษาเดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อเอาของไว้ แล้วลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง"ฉันจะไปทำกับข้าว คุณนั่งรอก่อน" บอกกล่าวกับร่างสูงที่นั่งบนโซฟาแล้วเดินเข้าไปในครัว แต่เมื่อมาถึงเธอกลับบอกให้แม่บ้านทำเมนูต่างให้ สวนปรุงรสเธอจะเป็นคนปรุงเองสั่งเสร็จก็นั่งบนเก้าอี้แถวนั้นรอแม่บ้านทำอาหาร แม่บ้านห้าคนเร่งทำเมนูอาหารที่หญิงสาวสั่งพัลวัน ใช้เวลาราวยี่สิบนาทีก็เสร็จเหลือเพียงให้คนเป็นเจ้านายมาปรุงรส"มาปรุงรสได้เลยค่ะคุณหนู" แม่บ้านคนหนึ่งบอกกล่าว เมษาจึงลุกเดินไปยื่นหน้าเตาที่วางเรียงกันสี่อัน ก่อนจะยื่นมือไปหยิบขวดน้ำส้มสายชูมาบีบใส่ผัดผักรวมในกระทะ ตามด้วยหม้อแกงอีกสามหม้อ จากนั้นก็หยิบขวดเกลือมาเปิดฝาเหยาะใส่ต่อสร้างความงุนงงให้เหล่าแม่บ้านที่ยืนมองอยู่ด้านหลังไม่น้อย ต่างพากันมองหน้าไปมาเพราะจะทักท้วงก็ไม่กล้าเมษยกยิ้มร้ายมุมปากพลางไล่สายตามองกับข้าวบนเตา เธอใช้แค่น้ำส้มสายชูกับเกลือปรุงรสด้วยนึกหมั่นไส้คนตัวโตจึงอยากแกล้งเขา ดูสิยังจะบอกว่าได้ทานข้าวกับคนที่รักอร่อยอยู่ไหม"เสร็จแล้วจัดโต๊ะได้เลยนะคะ แล้วก็ทอดไข่เจียวให้เมย์สักสองฟองด้วยนะคะ" เธอ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 85 ค่าดอกไม้1
แป๊บเดียวเวลาก็ผ่านมาสามเดือนเต็มแล้วที่เจ้านายตามง้อเมษา และเหมือนความพยายามของเขาจะออกผลบ้างแล้วเพราะเธอดูอ่อนลง ยอมรับอะไร ๆ ที่เขาคอยทำให้บ้างแม้จะไม่ทุกอย่างก็ตามเจ้านายมารอรับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวัน ที่แตกต่างไปคงเป็นกุหลาบสีแดงช่อโตที่วางบนเบาะข้างคนขับ เขาขับรถผ่านร้านดอกไม้แล้วนึกถึงเธอจึงตั้งใจซื้อมาให้ ได้แต่หวังว่าเธอจะชอบ และไม่โยนทิ้งถังขยะเขานั่งรอในรถจนเห็นเธอเดินมาจึงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับรอ"เชิญครับคุณผู้หญิง" เธอเดินมาถึงก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานพลางโน้มตัวผายมือเชื้อเชิญขึ้นรถ"ขอบคุณ" เมษาเอ่ยตามมารยาท ในวินาทีที่กำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถแล้วเห็นช่อดอกไม้วางอยู่บนเบาะเธอก็ต้องชะงักสองคิ้วขมวดมุ่น ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่ยืนยิ้มแฉ่งเชิงตั้งคำถาม"ชอบไหมครับ พี่เห็นมันสวยดีเลยนึกถึงน้องเมย์" เจ้านายบอกกล่าวพลางมองช่อดอกไม้สลับกับใบหน้าแสนสวย "พี่ตั้งใจซื้อมาให้เลยนะครับ"เมษาไม่ได้พูดอะไรอีก ยื่นมือไปหยิบช่อดอกไม้มาถือไว้แล้วก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะวางช่อดอกไม้บนตักเจ้านายเห็นแบบนั้นก็ใจชื่นหน่อยเพราะแอบลุ้นอย่างหนักว่าเธอจะรับไหม หรือร
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 84 แม่เจ้าพระคุณทูนหัว
เมษารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับเต็มอิ่มแล้ว สองคิ้วสวยพลันขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อปรือตาขึ้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโตหนำซ้ำเธอยังกอดเขาอยู่เช่นกัน ใบหน้าชิดใกล้กับแผงอกแกร่งที่หลบซ่อนภายใต้เสื้อยืดสีดำจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอีกฝ่าย และได้กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขา เธอเผลอสูดดมเข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างเพียงนิด มือยกขึ้นสัมผัสบนแก้มเกลี้ยงเกลาเบา ๆ นานแล้วสินะที่เธอไม่ได้มอง และได้อยู่ใกล้ ๆ เขาแบบนี้อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้จริง ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอโคตรคิดถึงและโหยหาเขาเลย แต่ก็ทำได้แค่อดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้แม้เขาทำเธอเจ็บ แต่เธอก็ยังรู้สึกดีเวลาที่ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดนี้เพราะเขาเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มความรักความอบอุ่นที่ขาดหายจากผู้เป็นพ่อให้กับเธอภายนอกเธอแสดงออกไปเหมือนยังโกรธเขาอยู่ ทว่าจริง ๆ หัวใจของเธอมันอ่อนไหวไปแล้วเพียงแค่พยายามฝืนตัวเองไว้เท่านั้นเธอลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ สายตายังคงจับจ้องใบหน้าคมคายไม่วาง เนิ่นนานหลายนาทีก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งใช้โอกาสที่คนตัวโตหลับซึมซับความอบอุ่นที่โหย
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 83 ซึมซับช่วงเวลาดีๆ
@ร้านอาหารครึ่งชั่วโมงต่อมาเมษาก็ต้องมานั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งแทนที่จะได้กลับบ้านก็เพราะคนหน้ามึนอย่างชายหนุ่มพามาน่ะสิทั้งที่เธอบอกแล้วว่าไม่หิวไม่อยากกิน แต่เขาก็ไม่ฟังพามาจนได้เธอนั่งกอดอกมองอาหารมากกว่าห้าอย่างด้วยแววตาขุ่นเคือง ซึ่งทุกอย่างล้วนเป็นเมนูโปรดเธอทั้งนั้นถามว่าใครสั่งก็คนที่พามานั่นแหละ คิดว่าแค่จำเมนูอาหารทุกอย่างที่เธอชอบทานได้จะทำให้เธอใจอ่อนงั้นหรือบอกเลยไม่มีทาง"พี่สั่งของโปรดน้องเมย์ทั้งนั้นเลยนะครับ ทานสิ" เจ้านายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นคนตัวเล็กเอาแต่นั่งทำหน้าคว่ำ มือกอดอก สายตามองมาอย่างไม่พอใจราวกับเด็กน้อย"ก็บอกแล้วไงว่าไม่หิว อยากกินก็กินไปคนเดียวสิ" เมษาตอบเสียงขุ่นพลางสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นไม่อยากจะมองหน้าคนใจร้าย"ไม่หิวจริง ๆ เหรอครับ ของโปรดน้องทั้งนั้นเลยนะ" ไม่ว่าเปล่าเจ้านายยังยกจานปูผัดผงกะหรี่ไปใกล้ใบหน้าเรียวยั่วความอยากของเธอด้วยกลิ่นหอม ๆกลิ่นหอมของผงกะหรี่ลอยอบอวลแตะจมูกทำเมษาลอบกลืนน้ำลายลงคอดังอึก จากที่หิวอยู่แล้วก็ยิ่งหิวเข้าไปอีก ทว่าเธอยังคงเก็บอาการได้ดี"ก็บอกว่าไม่หิวไง" หันกลับมามองคนตัวโตตาขวา
