บทที่ 982

หลินเฟยยื่นเงินสิบห้าล้านที่เหลือให้กับหลิ่วจือจินแล้วพูดว่า

"หลินเฟย พี่หลิ่วบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"เงินค่าแรงบวกค่าวัสดุแค่แปดล้านห้าแสนเท่านั้น"

"คุณให้เงินมากมายขนาดนี้ พี่หลิ่วก็รับเอาไว้ไม่ได้หรอกนะ"

หลิ่วจือจินพูดต่อต้านเป็นอย่างมาก

"พี่หลิ่ว แม้ว่าเงินจำนวนนี้จะมากไปนิด แต่ก็ถือว่าเป็นน้ำใจส่วนตัวของผมส่วนหนึ่งด้วยนะ"

"พวกคุณสร้างวิลล่าให้ผมก็ลำบากมากเหมือนกัน"

"ต่อไปการดูแลสวนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย พี่หลิ่วรับเงินไปจ่ายค่าแรงให้คนงานเถอะนะ"

"อย่างแย่ที่สุดก็ถือว่าจ่ายค่าแรงล่วงหน้าก็แล้วกัน"

"อีกอย่างเงินเดือนของพี่หลิ่ว ผมจะคำนวณให้ต่างหากนะ"

หลินเฟยพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"อย่าบอกว่าไม่เห็นด้วยนะครับ ไม่อย่างนั้นแล้ว พี่หลิ่วก็พาคนของพี่ไปทำงานที่อื่นเถอะ"

"หลินเฟย คุณ... ก็ได้ พี่หลิ่วรับไว้ก็โอเคแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"ฉันล่ะกลัวคุณจริงๆ"

เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลิ่วจือจินก็รับเงินและจ่ายค่าแรงให้คนงานทีละคนๆ

ซึ่งคนงานก็พูดคำขอบคุณไม่ค่อยจะเป็นสักเท่าไหร่

แต่พวกเขาได้ตัดสินใจอย่างลับๆ ในใจแล้วว่า

ต่อไปจะต้องดูแลสวนผลไม้ของหลินเฟยให้ดีที่สุด

หลังจากหยุดพักสักระยะหน