บทที่ 899

"ฮึ่มๆ ไม่อุ้มก็ไม่อุ้ม อย่างแย่ที่สุด พรุ่งนี้ผมก็จะลากคุณออกไปซื้อกับข้าวด้วยกันก็ได้!"

หลินเฟยพึมพำสองสามประโยค และเดินตามซูเสี่ยวโหรวไป

ก่อนที่จะเดินไปถึงที่พักของหลี่เยี่ยนเหมย

ไกลออกไป

หลินเฟยก็ได้เห็นหลี่เยี่ยนเหมยกำลังฝึกสุนัขอยู่ในสนามหญ้า

สุนัขหมาป่าตัวใหญ่สองตัวสูงครึ่งหนึ่งของผู้ชาย มีพลังมหาศาล

โดยที่เธอกำลังถือเสื้อที่หลินเฟยสวมให้เธอเมื่อวานนี้เอาไว้

พร้อมพูดกับสุนัขหมาป่าตัวใหญ่ทั้งสองตัวด้วยใบหน้าที่ขึงขังว่า

"ไอ้ดำใหญ่ ไอ้ดำเล็ก พวกแกดมให้ดีๆ จำกลิ่นนี้เอาไว้ให้ดีนะ!"

"เจ้าของเสื้อตัวนี้ มันเป็นไอ้โรคจิตคนหนึ่ง!"

"หากคืนนี้เจ้าของกลิ่นนี้เข้ามาใกล้สนามหญ้านี้ละก็ พวกแกก็งับมันให้ขาดไปเลยนะ!"

"กัดมันให้กลายเป็นขันทีไปเลยก็ยิ่งดี!"

หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่เยี่ยนเหมยแบบนี้แล้ว

ฝีเท้าของหลินเฟยก็ชะงัก และรู้สึกเย็นยะเยือกที่เป้ากางเกงอย่างไม่รู้ตัว!

แต่เมื่อคิดทบทวนดูอีกครั้ง

ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก แม้แต่กระสุนก็ทำอะไรไม่ได้เสียด้วยซ้ำ

ต่อให้เขาจะถูกหมากัด คาดว่าก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอก

"พี่เสี่ยวโหรว พี่รู้หรือเปล่าว่าทำไมผู้ใหญ่หลี่จะต้องพูดว่าผมเป็นโร