บทที่ 403

"ฉันจะไปส่งคุณนะ"

ซูเฉี่ยนเสวี่ยยังอยากที่จะลุกขึ้นไปส่งหลินเฟย

แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงกระทั่งที่จะลุกขึ้นนั่ง และทำได้เพียงมองหลินเฟยเดินออกจากห้องไปด้วยความไม่เต็มใจเพียงเท่านั้น

"พี่ซู คุณพักผ่อนเถอะ ผมกลับไปเองได้"

หลินเฟยยิ้มๆ และโบกมือ

ซูเฉี่ยนเสวี่ยพูดเบาๆ ว่า

"ถ้าอย่างนั้นก็กลับดีๆ ล่ะ แล้วรีบมาหาใครเขาเร็วๆ ด้วยนะ…"

เมื่อมองไปยังแววตาที่ตัดใจไม่ได้ของซูเฉี่ยนเสวี่ย หลินเฟยก็มีความสุข โดยมันเป็นความหอมหวานและความพึงพอใจที่บรรยายออกมาไม่ได้

แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังเดินลงไปชั้นล่างและมุดตัวเข้าไปในรถ

……

……

เมื่อหลินเฟยกลับไปถึงหมู่บ้านเถาฮวา มันก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว

หลังจากกวาดตามองไปรอบๆ หลินเฟยก็ไม่พบจ้าวลู่ลู่แต่อย่างใด

เธอไม่ได้อยู่ที่คลินิก

และในเวลานี้ บังเอิญซูเสี่ยวโหรวได้เดินผ่านมาพอดี หลินเฟยจึงดึงตัวเธอเอาไว้

"พี่เสี่ยวโหรว ลู่ลู่ล่ะ?"

ซูเสี่ยวโหรวได้อธิบายว่า

"อ้อ กลางวันเธอไม่อยู่ หลังจากลู่ลู่ตื่นแล้วก็ได้รับสายสายหนึ่งน่ะ บอกว่าญาติของลู่ลู่กำลังจะแต่งงาน ต้องไปช่วย ตอนกลางวันเธอก็เลยไปบ้านญาติกับพ่อแม่ของเธอแล้วล่ะ"

"ได้ยินมาว่าค่อนข้างจะไกลอยู่นะ อย่