บทที่ 350

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนอย่างจางซื่อเฉวียน หลินเฟยก็สามารถมีความมุ่งมั่นและแน่วแน่ด้วยความโกรธเกรี้ยว ซึ่งมันก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอสำคัญต่อหลินเฟยมากแค่ไหน

พานเสี่ยวเหลียนจับมือของหลินเฟยอย่างไม่ความสุข และเบาให้เขาเบาๆ

"เมื่อกี้ต่อสู้นานขนาดนั้น มือเจ็บหรือเปล่า?"

หลินเฟยพยักหน้า

"ใช่ แน่นอนว่าเจ็บนะ ไอ้หมอนั่นหน้าหนาเกินไป ใช้พลังในการชกมากเลย"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟย จางซื่อเฉวียนที่นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับกุมใบหน้าอย่างเจ็บปวดก็กระตุกมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย

ซึ่งมันปะปนไปด้วยความปวดร้าวในหัวใจ

เห็นได้ชัดว่าคนที่ถูกชกเป็นเขาต่างหาก...

กลุ่มบอสเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ซึ่งพวกเขาจะยอมแพ้ง่ายๆ ได้อย่างไรกัน

บอสซุนจับทิชชูปิดแผลของตัวเองอยู่ข้างๆ เจ็บปวดจนส่งเสียงครวญครางออกมา

"บอสจาง พวกเราไม่เคยเป็นฝ่ายเสียเปรียบขนาดนี้มาก่อน แต่วันนี้กลับถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งขึ้นมาข่มถึงหัวแล้ว ความคับแค้นใจนี้ พวกเราคงจะไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ แบบนี้ใช่ไหม"

โดยที่บอสคนอื่นๆ ก็พูดสมทบขึ้นมาว่า

"ใช่ ใช่ บอสจาง ครั้งนี้พวกเราถูกทุบตีจนสะบักสะบอมขนาดนี้ การบาดเจ็บของบอสจางก็ยิ่งรุนแรง ค