เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 276
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-30 19:07:52บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 277
ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในประตูหินของสุสานโบราณ ก็ได้เห็นศพที่เพิ่งเสียชีวิต นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีอย่างแน่นอนหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงลางสังหรณ์ในใจถ้ำสุสานโบราณอันมืดมิด กลับกลายเป็นความรู้สึกที่น่าหดหู่ใจอย่างมาก มันเงียบมากจนเหลือเพียงเสียงลมหายใจและเสียงสายน้ำที่ไหลเชี่ยวในสภาพแวดล้อมที่น่าหดหู่แบบนี้ ผู้ที่มีความอดทนทางจิตใจต่ำ ก็อาจล้มลงกับพื้นเลยก็ได้“คนตาย...... เป็นไปไม่ได้ที่คนของแบล็คโกลฟส์จะฆ่ากันเอง หรือว่าข้างในจะมีสิ่งที่น่ากลัวฆ่าเขาอย่างงั้นเหรอ? ”ลู่หลีนึกถึงความเป็นไปได้อย่างกระตือรือร้นในฐานะเจ้าหน้าที่สายตรวจ ลู่หลีเคยจัดการกับศพเป็นจำนวนมากมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่ตื่นตระหนกเมื่อหลินเฟยพูดถึงศพ“สิ่งที่คุณคาดเดาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล แต่ยังไงซะ ข้างในสุสานส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นพวกกลไกอะไรทำนองนี้ล่ะมั้ง...… ”“ให้ฉันตรวจสอบบาดแผลบนร่างกายของเขาสักหน่อยก็น่าจะรู้แล้วล่ะ”หลินเฟยค่อย ๆ วางลู่หลีลง เดินไปข้างหน้า และเริ่มตรวจสอบสภาพร่างกายของศพนี่ถือเป็นการเตือนที่ดี อิงจากการตายของชายคนนี้ หลินเฟยสามารถตัดสินคร่าว ๆ ว่ามีอะไรที่อันตรายอยู่ข้างในแน่ ๆ“มีร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 278
ลู่หลีก็ดึงสติกลับมา และเลียนแบบหลินเฟยใช้เสื้อผ้าปิดปากและจมูกอย่างรวดเร็ว“ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีพิษหรือเปล่า แต่นิยายที่ผมอ่านมักบอกว่าโดยทั่วไปแล้ว อะไรก็ตามที่มีกลิ่นหอมเกินไปในสุสานโบราณนั้นมักจะเป็นพิษเสมอ”หลินเฟยเกาหัวแล้วพูด“เอาล่ะ คุณยังคงอ่านนิยายอยู่...... ” ลู่หลีพูดอะไรไม่ออก แต่ยังไงก็ตาม ไม่สนใจว่าจะพูดยังไง ก็ยังคงใช้ผ้าปิดจมูกไว้อยู่ดี“ดูนั่นสิ มีอะไรบางอย่างอยู่บนกำแพงตรงหน้าคุณ! ”ทันใดนั้นหลินเฟยก็อุทาน และวิ่งไปอย่างรวดเร็วสิ่งที่เห็นบนผนังของทางเดินในสุสานที่ซึ่งเดิมที่เป็นแค่ผนังที่เปลือยเปล่า กลับปรากฏลวดลายจิตรกรรมฝาผนังที่มีสีสันสดใส ภาพวาดอันวิจิตรงดงาม และสีสันแบบตะวันออกที่สมบูรณ์ขึ้นมาเป็นภาพเหล่าชายหญิงหลายร้อยคนสวมชุดโบราณ ทุกคนคุกเข่าอยู่ต่อหน้าสาวสวยคนหนึ่งที่อยู่บนเมฆ กำลังมองสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจากที่สูง ๆ และมีเขามังกรอยู่บนหัวของเธอ!สีหน้าของเหล่าผู้ศรัทธา แม้แต่ความบ้าคลั่งก็ยังเทียบไม่ได้!ข้าง ๆ ผู้หญิงคนนั้น มีเสือขาวที่ดุร้ายมากตัวหนึ่ง มีเขี้ยวที่สะดุดตา และยังมีนกฟีนิกซ์หลากสีสันอีกหนึ่งตัวที่กำลังบินวนรอบเธออยู่เมื่อมองอย่างล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 279
“ที่นี่ไม่มีโลงศพ ทอง เงิน หรือเครื่องประดับอะไรเลย แต่กลับดูเหมือน...... ”“แท่นบูชาเหรอ? ”หลินเฟยสะดุ้งเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขา หลังจากคิดอยู่นาน เขาก็พบคำสื่อความหมายที่คล้ายกันขณะที่ทั้งสองก้าวไปอย่างช้า ๆ พื้นด้านหน้าก็ทรุดตัวลงทันทีขั้นบันไดทอดยาวลงไปหลายร้อยชั้น เชื่อมต่อกับจัตุรัสใต้ดินขนาดใหญ่ ที่มีขนาดเท่าสนามฟุตบอลเมื่อมองจากด้านบน ปรากฏว่ามันเข้ากับรูปทรงของผังแปดทิศได้อย่างลงตัว ในแต่ละมุมต่างก็มีประตูหินตั้งอยู่ แต่กลับไม่ได้ถูกเปิดออกตรงกลางมีลวดลายของปลาที่เป็นรูปทรงของหยินหยางอยู่ด้วย“หลินเฟย คุณดูนี่สิ เสาทั้งสองนั่นดูเหมือนกันกับที่อยู่บนจิตรกรรมฝาผนังไม่มีผิด...… ”ลู่หลีอุทานด้วยความตกใจเมื่อมองไปในทิศทางที่ลู่หลีชี้ ก็มีเสาหินขนาดใหญ่สองต้นหันหน้าเข้าหากันมันไม่เหมือนเสาหินสองต้นที่พันด้วยงูโซ่แดงบนจิตรกรรมฝาผนังไม่มีผิดเลยจริง ๆตำแหน่งของเสาหินสองต้นนั้นเป็นเหมือนกับจุดสองจุดของปลาหยินหยาง!แผนภาพแปดทิศ ปลาหยินหยาง......“ที่นี่คือสุสานโบราณของหวังโหวไม่ใช่เหรอ? การจัดแบบนี้มีนัยอะไรกันแน่...… ”หลินเฟยเองก็ไม่สามารถหาเหตุผลได้อย่างไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 280
เขาหยิบเอามีดสั้นตรงเอวออกมา และเลือกเอาชิ้นสีแดงขนาดเท่าฝ่ามือที่มีประกายแวววาวไปด้วยสีสัน“นี่คือ....เกล็ดงูเหรอ?!”ต่อให้เกล็ดนั้นจะมีรอยคราบเลือด แต่ลู่หลีก็ยังพอจะแยกแยะออกว่ามันคืออะไรในตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกตกใจจนไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา!“ใช่ มันคือเกล็ดงู คิดไม่ถึงจริงๆนะว่างูตัวหนึ่งจะทำเรื่องอะไรแบบนี้ออกมาได้......”หลินเฟนอดจะนึกขยะแขยงไม่ได้!เขาไม่กล้านึกถึงภาพนั้นเลยจริงๆ“เกล็ดแค่ชิ้นเดียวขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือคน เจ้างูตัวนี้อย่างน้อยก็น่าจะยาวสักสิบเมตร ไม่ อาจจะหลายสิบเมตร!”“หรือว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในสุสานโบราณมานับพันปี?”เมื่อคิดถึงตรงนี้ใบหน้าของลู่หลีก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว!“คงจะเป็นอย่างนั้น”“ก่อนหน้านี้พวกเราก็พอจะเดาได้ แต่ไม่กล้าที่จะยืนยัน แต่พอเห็นเกล็ดนี้พวกเราก็พอจะยืนยันได้แล้ว”“งั้นงูปล้องฉนวนที่ออกมาจากเขื่อนเก็บน้ำก็คงจะเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานของเจ้าตัวนี้แล้วล่ะ”หลินเฟยรู้สึกหนักใจขึ้นมา“คนที่ตายอยู่ด้านหน้าสุสานก่อนหน้านี้ก็คงจะโดนเจ้างูปล้องฉนวนกัดเอาน่ะแหละ”ก่อนหน้านี้ลู่หลีเคยพูดไว้สุสานโบราณนี้น่าจะมีอายุมากก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 281
"นี่...ทางออกนี้ถูกปิดตั้งแต่เมื่อไหร่?""เรากลับออกไปไม่ได้อีกแล้ว!"หลังจากที่ลู่หลีพบกับสถานการณ์แบบนี้ เธอก็ตะโกนออกมาอย่างรู้ชะตากรรม!ทั้งเธอและหลินเฟยกลับไม่สังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย!แกร็ก แกร็ก!โดยแท่นบูชาปลาหยินหยางที่อยู่ด้านหลังของเขาก็ได้เปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆ เผยให้เห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมนั้นออกมา ซึ่งเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้และด้านในก็มีเสียงกรอบแกรบดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเสียดสีอยู่ที่พื้นกลิ่นคาวเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนมันสามารถทำให้คนวิงเวียนและยืนไม่มั่นคงได้เลยทีเดียว!"หลินเฟย มีอะไรอยู่ข้างในน่ะ..."ลู่หลีรู้สึกไม่สบายใจอย่างหนักโดยสัญชาตญาณ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ จับหลินเฟยเอาไว้แน่นแล้วถามขึ้นมา"เป็นงูยักษ์ตัวนั้น เร็วเข้า รีบหาทางออกอื่นเร็วเข้า!""ถ้าถูกมันจับจ้องแล้ว เราสองคนจะต้องตายอย่างแน่นอน!"จังหวะการเต้นหัวใจของหลินเฟยเร็วขึ้น พร้อมกับดึงให้ลู่หลีรีบวิ่งออกไป!เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่ตัวมหึมาแบบนี้ หากพูดว่าไม่กลัวก็คงจะโกหก!แต่สติได้บอกกับหลินเฟยว่า ภายใต้สถานการณ์นี้ หากพวกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 282
โดยส่วนของหางงู ยังมีคราบเลือดที่มองเห็นด้วยตาเปล่าได้ติดอยู่!แม้ว่าตัวของมันจะใหญ่มหึมา แต่การเคลื่อนไหวของมันกลับคล่องแคล่วเอาเสียมากๆ!ในขณะที่ระยะห่างระหว่างหลินเฟยและลู่หลีเริ่มใกล้กันเข้ามาเรื่อยๆ!"ปังปัง!"หลินเฟยไม่เต็มใจที่จะตกลงไปในปากของมันแบบนี้ เขาจึงวิ่งไปพลางและหันหลังมายิงไปพลาง!แต่นี่ก็แลกมาด้วยความผิดหวังเท่านั้น ความเร็วของงูยักษ์ยังไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย!ในตรงกันข้าม มันกลับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าระยะห่างจะน้อยกว่ายี่สิบเมตรเสียอีก!"ต้องมีทางออกสิ ต้องมีทางออกสิ แต่ทางออกมันอยู่ที่ไหนล่ะ..."หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะคลุ้มคลั่งขึ้นมา!หรือว่าเป็นปลาหยินหยางที่ได้เปิดหลุมดำนั้นขึ้นมา?ไม่ มันเป็นไปไม่ได้!นั่นเป็นที่อยู่ของงูยักษ์ ลึกจนยากจะหยั่งถึงได้ ถ้าตกลงไปก็คงไม่รอด แล้วมันจะมีทางออกได้อย่างไรกัน?"ฟ่อๆ!"เสียงขู่ฟ่อๆ ของงูยักษ์ได้ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แล้ว!และหลินเฟยก็ไม่กล้าที่จะหันไปมองอีกแล้ว!แต่ทว่าหากปล่อยให้สถานการณ์นี้ยังคงดำเนินต่อไป น่ากลัวว่าพวกเขาสองคนคงจะตายไปไม่ถึงนาทีอย่างไม่ต้องสงสัย!"หลินเฟย คุณปล่อยฉันเถอะ…"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 283
"ฟ่อๆ!"เสียงที่ตอบกลับมาหาลู่หลีราวกับจะหัวเราะเยาะ จากนั้นหางที่ใหญ่และหนาของงูยักษ์ก็ได้ตวัดไปที่ระหว่างขาของลู่หลี!และปากของมันก็กลืนหลินเฟยที่กำลังสลบอยู่ลงไปในอึกเดียว!โดยฉากต่อไป แทบจะไม่ต้องจินตนาการเลย!"ถ้ารู้อย่างนี้ ฉันจะไม่ลากคุณลงมาสุสานด้วยกันแบบนี้..."ลู่หลีรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก และหลับตาลงด้วยความสิ้นหวังเป็นที่สุดแต่เมื่อเวลาผ่านไปประมาณเจ็ดแปดวินาทีงูยักษ์ตัวนั้นก็ยังไม่ได้ฆ่าเขา นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ตึกๆและเสียงฝีเท้าที่ชัดเจนก็ได้ดังก้องขึ้นมาข้างๆ หูของเธอ"หลินเฟย...คุณใช่ไหม หลินเฟย?"แม้ว่าความกลัวที่อยู่ในใจนั้น แทบจะทำให้เธอไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ลู่หลีก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะลืมตาขึ้นมาต่อจากนั้นภาพที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ลู่หลีตกตะลึงไปเลยทีเดียว!หลินเฟยไม่รู้เลยว่า เมื่อไหร่ที่เขาค่อยๆ ได้เดินมาอยู่ตรงหน้างูยักษ์ตัวนี้ได้แม้ว่าทุกย่างก้าวจะช้ามาก แต่ฝีเท้ากลับมั่นคงเอาเสียมากๆส่วนงูยักษ์ที่ควรจะฆ่าหลินเฟยไปแล้วนั้น กลับถอยร่นออกไป เมื่อเขาก้าวเข้ามา!ซึ่งดวงตาที่เหมือนพระจันทร์สีเลือดนั้น สามารถเผยความรู้สึกสงสัย ไม่เข้าใจ ตกใจ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 284
ชั่วพริบตา เขาก็ได้มาอยู่ข้างหน้าลู่หลี พร้อมกับคว้าลำคอที่ขาวนวลของลู่หลีเอาไว้!ดูเหมือนว่าประโยคนี้จะกระทบจิตใจเขาเอาเสียมากๆ"เฮ้ ปล่อยฉันนะ ฉันจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว!"แม้ว่าลู่หลีจะมีปีนอยู่ที่ตัว แต่เธอกลับไม่กล้ายิงไปที่ตัวของหลินเฟยแต่อย่างใดแต่เธอสามารถยืนยันได้แล้วว่า หลินเฟยในตอนนี้ไม่ใช่หลินเฟยคนเดิมอีกต่อไปแล้ว!"มดตัวน้อย เวลาพูดกับฉัน คุณควรมีท่าทางที่ดีกว่านี้หน่อยนะ""ไม่ก็ยอมก้มหัวให้ฉัน ไม่ก็ต้องตาย!"จู่ๆ หลินเฟยก็ปล่อยตัวของลู่หลี และพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา"อะแฮ่ม…" ลู่หลีตกใจจนกล้ามเนื้อกระตุก ดูเหมือนว่าเธอจะเดินอยู่ใกล้ประตูนรกเสียแล้วซึ่งเธอก็ไม่รู้เลยว่า เธอจะทำอย่างไรถึงจะนำหลินเฟยคนเดิมกลับมาได้เธอจึงทำได้เพียงแกล้งทำเป็นพยักหน้า แล้วพูดว่า"โอเค ฉันจะยอมเชื่อฟังคุณ...""กรอบแกรบ!"งูยักษ์โผล่ออกมาจากใต้แท่นบูชาปลาหยินหยางอีกครั้ง จากนั้นมันก็คลานไปหาหลินเฟย อ้าปาก และพ่นกระดาษสีทองเหลืองอร่ามที่เต็มไปด้วยอักษรแปลกๆ ออกมาและเมื่อหลินเฟยโบกมือ กระดาษสีทองแผ่นนั้นก็ได้ลอยมาที่มือเขาอย่างอัตโนมัติ จากนั้นก็หายไปในพริบตาเดียว!ฉากนี้ทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
