เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 246
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-21 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 247
"เป็น ... เป็นไปไม่ได้เลย ผมดูมันผิดแน่นอน!"หวังเอ้อหลินคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หลังจากเขาขยี้ตาสักพัก เห็นว่าหลินเฟยยืนอยู่ในที่นี้จริงสำหรับแจ็ค คนนี้เสียชีวิตไปทั้งหมดแล้ว"หลิน ... หลินเฟย คุณโอเคไหม"หลังจากจ้าวลู่ลู่ชะลอตัวลงจากที่น่าตกใจ เธอก็วิ่งไปที่หลินเฟยเพื่อตรวจสอบแผลของเขาต่อหน้าเขายังมีเสียงร้องไห้อยู่"หลินเฟย คุณรู้สึกยังไง ?" ซูเสี่ยวโหรวและจ้าวฟู่กุ้ยติดตามหลินเฟยและถามด้วยความกังวล"พี่ลู่ลู่อย่าร้องไห้นะ ผมไม่มีอะไรเลย"หลินเฟยเห็นจ้าวลู่ลู่ร้องไห้แรงมาก เขาจะสัมผัสน้ำตาของเธอและปลอบโยนเธอ"ฉันเห็นว่าคุณโดนยิงแล้ว คุณจะไม่เจ็บได้ไง""คุณมีชีวิตอยู่รึป่าว ... งือออ ถ้าหลินเฟยคุณตาย ฉันจะตายด้วย!"จ้าวลู่ลู่ร้องมากขึ้น วิ่งไปที่อ้อมกอดของหลินเฟยและกอดเขาไว้แน่น"พี่ลู่ลู่ ผมไม่เป็นไรจริงๆ คุณเห็นไหมว่าไม่มีบาดแผลบนตัวผมนะ!"หลินเฟยถอดเสื้อของเขาทันทีเพื่อให้จ้าวลู่ลู่ตรวจสอบแผล แค่เห็นว่าผิวขาวของเขามีเพียงที่สีแดงเล็กน้อยแปดเก้าที่สำหรับบาดแผลมันไม่เห็นอะไรจริงๆ แม้แต่ผิวก็ยังไม่มีแผล"นี่ ... เป็นไปได้ไงล่ะ ฉันเห็นคุณโดนยิงในตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-21แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 248
หลินเฟยหยิบเข็มเงินที่เขาถืออยู่ออกมา และทิ่มแทงไปที่หัวของหวังเอ้อหลินอย่างรวดเร็ว!หวังเอ้อหลินยังไม่ทันที่จะได้โต้ตอบ สีหน้าของเขาก็ดูเอื่อยเฉื่อย ราวกับสูญเสียความสามารถในการคิดไปแล้ว“พูดมา ชาวต่างชาติคนนี้กับนายมีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่ เขามาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อะไร! ”หลินเฟยตะโกนถามเสียงดัง!“เขาชื่อแจ็ค เป็นคนอเมริกัน เขาและฉันเป็นสมาชิกขององค์กรแบล็คโกลฟส์กันทั้งคู่ แต่สถานะของเขาสูงกว่าฉัน”“แบล็คโกลฟส์เป็นกลุ่มองค์กรที่เชี่ยวชาญด้านการปล้นสุสาน กองกำลังหลักตั้งอยู่ในสหรัฐอเมริกา ฉันไม่รู้จำนวนที่แท้จริงว่ามีกี่คนกันแน่ แต่ยังไงก็ตาม แบล็คโกลฟส์นั้นทรงพลังมาก ฉันเองก็เข้าร่วมโดยไม่ได้ตั้งใจ”“เป้าหมายหลักที่เรามาที่นี่ก็เพราะมีสุสานโบราณของหวังโหวอยู่ที่ก้นอ่างเก็บน้ำ มีทรัพย์สมบัติทั้งเงินทองและเงินมากมายนับไม่ถ้วนอยู่ในนั้น...... ”“พรุ่งนี้คุณหนูจากองค์กรของพวกเราก็จะมาที่นี่ด้วย...… ”“หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น ฉันก็จะได้เงินสิบล้านดอลลาร์”ตอนนี้หวังเอ้อหลินกลายเป็นเหมือนหุ่นเชิด เขาเทถั่วออกจากกระบอกไม้ไผ่ บอกความลับออกมาจนหมดเปลือกคำพูดเหล่านี้ แม้แต่หวังต้าหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 249
“ไม่จำเป็นหรอก วิธีการฝังเข็มแบบนี้เองก็เป็นอันตรายต่อร่างกายของมนุษย์ได้เช่นกัน”หลินเฟยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วปฏิเสธนอกจากนี้ เขาเองก็ยังเชื่อใจจ้าวฟู่กุ้ยและพวกจ้าวลู่ลู่อยู่ ไม่มีทางที่ทุกคนจะปริปากพูดออกไปแน่นอน“งั้นก็ดี นายฝังเข็มก่อนเถอะ ฉันจะเฝ้าระวังให้นายเอง...… ”จ้าวลู่ลู่กังวลว่าจะถูกค้นพบเข้า เธอจึงมองไปรอบๆ ทันที หากพบว่ามีเสียงลมเพียงเล็กน้อย หรือเสียงหญ้าขยับก็ตาม เธอก็จะรีบเตือนในทันที“ผั๊วะ! ”ด้านฝั่งหลินเฟยเอง ก่อนที่จะใช้การฝังเข็มกับสองพี่น้องหวังต้าหลิน เขาก็ทำให้หวังเอ้อหลินหมดสติไปด้วยเช่นกัน!จากนั้นเขาก็หาหินก้อนใหญ่ยัดเข้าไปในเสื้อผ้าของแจ็ค จับขาของแจ็คทั้งสองข้าง แล้วโยนลงไปในอ่างเก็บน้ำที่มองไม่เห็นแม้แต่ก้นบ่อไม่นานหลังจากผิวน้ำสงบลง แจ็คก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลินเฟยกลั้นลมหายใจและตั้งสมาธิ ดึงเข็มเงินบนหัวของหวังเอ้อหลินออกมา และเริ่มลบความทรงจำของสองพี่น้องทันที“ไปกันเถอะ ฉันจะแบกป้าจางเอง พวกเรารีบกลับบ้านกันเถอะ”หลังจากที่หลินเฟยจัดการเรื่องทั้งหมดนี้เสร็จ เขาก็รีบอุ้มจางอวี้หลานขึ้นบนหลังของเขา พร้อมกับพวกจ้าลู่ลู่ และเดินออกจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 250
“นั่นสิ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”หวังต้าหลินเองก็สับสนมากเช่นกัน ในเวลานี้ ไม่ใช่ว่าเขากำลังดื่มชาและดูหนังที่บ้านหรอกเหรอ?“โอ๊ย ขาของฉันเจ็บเป็นบ้าเลย! ”หวังต้าหลินที่กำลังสับสนอยู่ เขาตบก้นของตัวเองและกำลังจะลุกขึ้น แต่ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้น เขาก็ตกใจที่พบว่าต้นขาของตัวเองมีรูเลือดขนาดเท่าไข่นกพิราบอยู่จนถึงตอนนี้ เลือดก็ยังคงไหลไม่หยุดมันเจ็บปวดมากจนเขายังไม่ทันจะได้ลุกขึ้นยืน ก็ต้องกลับลงไปนั่งเหมือนเดิม!“พี่ชาย พี่...... ”หวังเอ้อหลินที่กำลังจะเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ แต่เขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่ร่างกายส่วนล่างขึ้นมาก่อน เมื่อเขาก้มศีรษะลงไปมอง ก็ถึงได้พบว่า ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ขาขวาของตัวเองถูกทำให้หัก!“บ้าเอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครเป็นคนทำกันวะ! ”หวังเอ้อหลินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและความโกรธ!แต่นอกจากเขากับหวังต้าหลินที่อยู่ข้างอ่างเก็บน้ำแล้ว รอบข้างก็เงียบสงัด แม้แต่เงาผีสักตนก็ไม่มี ต่อให้จะตะโกนแหกปากแค่ไหน ก็คงจะไม่มีใครได้ยิน!“น้องรอง ฉันจะพานายไปที่โรงพยาบาลก่อนก็แล้วกัน! ”เมื่อหวังต้าหลินเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน เขาก็พยายามฝืนอดทน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 251
เมื่อดูจากสีหน้าก็รู้แล้วว่า เธอนั้นหวาดกลัวสักแค่ไหนเพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่ได้พบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ น่ากลัวว่าจะต้องเหลือเงาทางจิตใจอย่างแน่นอนไม่เช่นนั้น เธอคงจะไม่เอ่ยปากขอนอนกับคู่รักอย่างเช่นหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่ได้แบบนี้"พี่เสี่ยวโหรวคะ พี่ไปนอนกับพวกเราก็ได้นะคะ แต่ในรถอาจจะเบียดเสียดกันไปหน่อยนะ""หวังว่าพี่จะไม่ถือสาอะไรนะคะ"แน่นอนว่า จ้าวลู่ลู่สามารถเข้าใจความรู้สึกของซูเสี่ยวโหรวได้ และไม่ได้รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด"ไม่...ไม่เป็นไรหรอก เบียดเสียดนิดหน่อยไม่เป็นอะไรหรอก ฉันกลัวมากจริงๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉันคงไม่คิดที่จะไปนอนกับพวกคุณหรอกนะ"ซูเสี่ยวโหรวพูดด้วยความลำบากใจขึ้นมาเล็กน้อย"ไม่เป็นไรหรอกครับพี่เสี่ยวโหรว นี่ก็ดึกมากแล้ว เรากลับไปด้วยกันเถอะนะ""ถึงตอนนั้น พวกคุณสองคนไปปูที่นอนบนพื้นในคลินิกก็ได้นะ ผมจะไปนอนในรถเอง"หลินเฟยแสดงความตกใจว่าจะกลับไปที่คลินิกเสียก่อน……"พี่ใหญ่ คลินิกนั่นที่พี่บอก เมื่อไหร่จะถึงกันแน่ ฉันจะเดินไม่ไหวอยู่แล้วนะ!"ด้านหน้าของหมู่บ้านเถาฮวา หวังเอ้อหลินสองพี่น้องต่างก็ประคองซึ่งกันและกัน อดทนต่อความเจ็บปวดเพื่อมาถึงที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-23แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 252
ลู่หลีรีบแจ้งลูกน้องให้เตรียมพร้อมในทันที แต่น้ำเสียงของเธอยังดูมีความสงสัยอยู่เล็กน้อย"โอเค งั้นคุณรีบมาหน่อยก็แล้วกันนะ"หลังจากที่วางสายไปแล้ว หลินเฟยก็เสแสร้งทำเป็นว่าไม่สนใจและเดินออกไปเปิดประตู"นายมัวทำอะไรอยู่ แค่เปิดประตูก็ชักช้าขนาดนี้! พวกเรารออยู่ครึ่งค่อนวันแล้วนะ"หลินเฟยส่งข้อความและโทรติดต่อ ซึ่งทำให้ล่าช้าไปมากเมื่อเห็นเขาออกมา หวังเอ้อหลินก็ทนต่อความเจ็บปวด พร้อมกับตะคอกออกมา!"เวลานี้ฉันเข้านอนตั้งนานแล้ว จะออกมาเร็วขนาดนี้ได้ไง?""อีกอย่างคลินิกของฉันก็ปิดตั้งนานแล้ว ฉันอยากจะรักษาก็รักษา ไม่อยากจะรักษาก็ได้นี่ นายจะมาตะคอกหาอะไรกัน?"หลินเฟยชักสีหน้า พร้อมพูดออกมาอย่างเย็นชา"แม่งเอ๊ย เก่งนักก็พูดอีกครั้งสิ!"หวังเอ้อหลินพยายามลุกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ฉุนเฉียว!"น้องรอง นายหยุดพูดเดี๋ยวนี้ เรามาขอร้องให้ใครเขารักษานะ ต้องเกรงใจเขาสักหน่อยสิ!""หมอเทวดาครับ รบกวนคุณรีบช่วยดูขาของน้องชายผมสักหน่อย พอจะมีทางรักษาไหมครับ"หวังต้าหลินรีบหยุดหวังเอ้อหลินเอาไว้ และพูดกับหลินเฟยด้วยรอยยิ้ม"ถ้าเขาไม่ขอโทษฉัน ฉันก็จะไม่รักษาหรอก"หลินเฟยเอามือกอดอกเอาไว้โดยไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-23แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 253
"หรือว่าจะมาจับฉัน? ไม่ เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้เลยนะ""บางทีแค่มาตรวจในเวลากลางคืนตามปกติเท่านั้น อย่าประหม่า อย่าประหม่า!"หวังเอ้อหลินเหงื่อแตกพลั่กๆ และรีบดึงหวังต้าหลินเข้าไปหลบซ่อนในทันที"ไม่ต้องหนีไปไหนหรอก ฉันเป็นคนเรียกมาเองแหละ"เมื่อเห็นว่าลู่หลีได้นำคนมาถึงแล้ว หลินเฟยก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไปแล้วจากนั้นเขาก็รุดเข้ามาประชิดหวังเอ้อหลินสองพี่น้องเอาไว้"แม่งเอ๊ย แกโทรไปแจ้งตำรวจเมื่อไหร่?!"เห็นได้ชัดว่า หวังเอ้อหลินคิดไม่ถึงในผลลัพธ์นี้ แต่เมื่อรู้ว่าหลินเฟยได้โทรไปแจ้งตำรวจ เขาก็ระแวดระวังขึ้นมาตามสัญชาตญาณ!"นายจะมาสนใจทำไมว่า ฉันแจ้งตำรวจตอนไหน เพราะสุดท้ายแล้ว สายตรวจพวกนี้ก็มาจับนายก็พอแล้ว!"หลินเฟยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่เย้ยหยัน"จับฉัน? ทำไมต้องจับฉันด้วย? ฉันก็แค่ข่มขู่แกไปสองสามคำเอง ไม่ได้ลงไม้ลงมือกับนายสักหน่อย แล้วมีสิทธิ์อะไรถึงมาจับฉัน?"สีหน้าของหวังเอ้อหลินยิ่งดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับกัดฟันกรอดๆ อยู่แบบนั้น"จริงด้วย หมอเทวดา พวกเราไม่ได้ลงมือสักหน่อย แค่ทัศนคติไม่ค่อยดีก็เท่านั้น""คุณคงจะไม่จับน้องชายของผม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-23แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 254
"พี่ตำรวจครับ อย่างน้อยเราก็ถือว่าซื่อสัตย์ต่อกันมาโดยตลอด ทำไมผมจะต้องโกหกคุณด้วย?"เมื่อหลินเฟยเห็นว่าลู่หลียังถามถึงหลักฐานจากเขาจริงๆ เขาก็หงุดหงิดใจจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือดออกมา!"นายอย่ามาพูดไร้สาระ อะไรคือซื่อสัตย์ต่อกัน!"ใบหน้าของลู่หลีแดงก่ำ เมื่อคิดถึงฉากที่เธอถูกหลินเฟยถอดกางเกงเพื่อระบายน้ำออกมาแต่ถึงกระนั้น เธอก็รีบระงับความเขินอายเอาไว้ และพูดอย่างดื้อรั้นออกมาว่า"ฉันเป็นตำรวจสายตรวจ ทำคดีก็ต้องการหลักฐานอยู่แล้ว ไม่สามารถเชื่ออะไรง่ายๆ ได้""..." หลินเฟยหมดคำพูดอย่างสิ้นเชิงแล้วในตอนนี้!ถ้าไม่ใช่เพราะเข็มสะกดจิตนั้นไม่สามารถใช้งานติดต่อกันได้ เขาก็แทบอยากจะทิ่มไปที่หวังเอ้อหลินอีกสักเล่ม เพื่อให้เขาได้พูดความจริงออกมา!แต่เขาเป็นคนฆ่าแจ็คด้วยมือของตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาได้"องค์กรแบล็คโกลฟส์ของประเทศหมี่...""ดูเหมือนว่าผมจะเคยได้ยินเกี่ยวกับองค์กรนี้มาบ้างนะ เมื่อห้าปีก่อน ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศเรา กลุ่มสุสานโบราณจากราชวงศ์หมิงก็ถูกคนจากองค์กรแบล็คโกลฟส์ขโมยไปแล้ว!""การประมาณการแบบอนุรักษนิยม พบว่าของโบราณที่สูญหายภายใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-24
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
