บทที่ 141

"หลินเฟย?!"

หลังจากที่จางซินเยว่ได้ยินเสียงนั้นแล้ว เธอก็ลืมตาขึ้นและเห็นหลินเฟยกระโจนเข้ามา เธอจึงร้องเรียกด้วยความยินดี!

"พี่ซินเยว่ไม่ต้องกลัวนะ ผมมาช่วยพี่แล้ว!"

หลังจากที่เสียงนั้นได้ดังออกมา หลินเฟยก็กระโจนเข้าไปหาเกาอู่เฟิงทันที พร้อมกับคว้ามือที่เขากำลังยกขึ้นมาเอาไว้แน่น!

ความเร็วนั้นมันเร็วมาก จนเกิดเป็นแรงลมที่รุนแรงขึ้นมาได้!

"นี่หนุ่มน้อย แกเป็นใคร กล้าดียังไงถึงได้มายุ่งเรื่องของคนอย่างเกาอู่เฟิง"

ต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก เขากลับถูกหลินเฟยต่อว่าแบบนี้ได้ ใบหน้าของเกาอู่เฟิงจึงเสแสร้งเอาไว้ไม่อยู่ และก็ถามหลินเฟยด้วยใบหน้าที่มืดมน

มือของหลินเฟยราวกับคีมเหล็กขนาดนั้นที่ทรงพลัง เกาอู่เฟิงพยายามอย่างสุดแรงเกิด แต่ก็ยังไม่สามารถบิดหลุดออกมาจากมือของหลินเฟยที่อายุยังไม่มากมาได้เลย

ทันใดนั้นเกาอู่เฟิงก็ยิ่งละอายใจและโกรธมากขึ้น

"คุณน่ะเหรอ เกาอู่เฟิง!" หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะมองสำรวจไปทางเขา และพูดด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยกลับไปเช่นกัน

"ซินเยว่เป็นเพื่อนสนิทของฉัน คุณกล้าดีอย่างไรถึงมาตีเธอได้?"

"ตาแก่ แกกล้ามากเลยนะ!"

เสียงดังเพี๊ยะเลยทีเดียว ขณะที่หลินเฟยได้คลายมือออกจากเกาอ