เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 143
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-31 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 144
"ผู้อำนวยการจู นี่พวกคุณ..."ทันทีที่เกาอู่เฟิงได้ลืมตาขึ้นมา เขาก็เห็นกลุ่มคนในโรงพยาบาลต่างก็ถูกหลินเฟยจัดการ และล้มลงนอนไปที่พื้นอย่างน่าอเนจอนาถ จู่ๆ ก็กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ!"ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขาหรอก ห่วงตัวเองก่อนจะดีกว่านะ!"ในขณะนี้ หลินเฟยได้เข้าถึงตัวของเกาอู่เฟิงแล้ว เขาเหยียบไปที่หน้าของเกาอู่เฟิง และมองลงไปพร้อมกับพูดขึ้นมา"แกเป็นใครกันแน่?""แกกล้ามาทำให้คนอย่างเกาอู่เฟิงขุ่นเคืองใจได้อย่างไรกัน?""ความจริงแล้ว เราไม่ได้มีความโกรธแค้นอะไรกันมาก่อน ทำไมจะต้องอาละวาดขนาดนี้ด้วย นายปล่อยฉันไปเถอะนะ ต่อไปเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้!"เกาอู่เฟิงมีร่องรอยบาดเจ็บอยู่บนใบหน้า และใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดคนที่เขาเรียกยังมาไม่ถึง และไม่สามารถจัดการกับหลินเฟยได้เลย เขาจึงทำได้เพียงแสร้งเป็นยอมจำนนเสียเท่านั้น!"แกไม่ได้ทำให้ฉันขุ่นเคืองหรอก แต่แกทำร้ายแม่ของซินเยว่!""นั่นก็ถือว่าเรามีความแค้นนองเลือดกันแล้วล่ะ!""คนอย่างแกจะมาเป็นเพื่อนฉันได้อย่างไรกัน?"หลินเฟยเหยียบเกาอู่เฟิงอีกครั้ง!"อ๊าก…""นังสารเลว แกเป็นคนบอกเขาใช่ไหม?""พวกแกมีความสัมพันธ์แบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-31แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 145
"ไอ้หนุ่ม ขอแค่นายสามารถยืนยันได้ว่าเรื่องที่นายพูดเป็นเรื่องจริง เราก็ยินดีที่จะเป็นพยานให้!"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยพูดได้อย่างน่าเชื่อถือ ผู้คนที่อยู่โดยรอบก็หยิบมือถือขึ้นมาและเตรียมที่จะบันทึก"อย่าไปฟังมันพูดเพ้อเจ้อ... คนอย่างเกาอู่เฟิงไม่เคยฆ่าใครเลย…""มันจงใจใส่ร้ายฉัน!"เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว เกาอู่เฟิงก็ปกปิดความประหม่าในใจเอาไว้ และตะโกนต่อหน้าทุกคน!"ฉันจะใส่ร้ายคุณหรือไม่ เดี๋ยวความจริงก็จะปรากฏออกมาแล้ว!"ใบหน้าของหลินเฟยมืดลง และเขาก็หยิบเข็มเงินออกมาและเตรียมที่จะสะกดจิตเกาอู่เฟิง"ฮึ่ม คนอย่างฉันทำอะไรซื่อตรงอยู่แล้ว ไม่ได้คิดคด ไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดๆ แกไม่มีหลักฐาน แล้วจะมากล่าวหากันได้อย่างไร!"เกาอู่เฟิงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เขาจึงจงใจแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาและตะโกนเสียงดังออกมา"ฮึ่ม ฉันล่ะขี้เกียจที่จะต่อปากต่อคำกับคุณแล้วล่ะ!"หลินเฟยไม่ได้ลังเลอีกต่อไป เขาอาศัยตอนที่ทุกคนเกือบจะยกมือถือเพื่อเตรียมบันทึกแล้วนั้น สอดเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มบนศีรษะของเกาอู่เฟิงหลายจุด!"แก...แกคิดจะทำอะไรน่ะ..."ก่อนที่เกาอู่เฟิงจะพูดจบ หลินเฟยก็ทิ้งเข็มเง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-31แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 146
ความโศกเศร้าได้ถาโถมเข้ามา เธอไม่สามารถอดกลั้นน้ำตาเหล่านั้นเอาไว้ได้ จากนั้นก็ได้กระโจนไปหาเกาอู่เฟิงโดยตรง และก็ทุบตีและเตะเขาอย่างเต็มแรง!"แม่งเอ๊ย นี่มันไอ้สารเลวชาติหมาโดยแท้!""ป้ายวี๋ดีออกอย่างนั้น ทำไมคุณถึงฆ่าเธอทั้งเป็นแบบนี้ได้!""แต่แกก็ยังมีหน้ามาอยู่บนโลกนี้ต่ออีกงั้นเหรอ!"ดวงตาของหลินเฟยก็แดงก่ำเช่นกัน เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จากนั้นก็เดินจ้ำอ้าวไปที่เกาอู่เฟิง และหักกระดูกของเกาอู่เฟิงมากไปกว่าครึ่งแล้ว!แกร็กๆ!เกาอู่เฟิงก็ถูกทุบตีอย่างหนักจนเขาตื่นขึ้นมาจากสภาวะถูกสะกดจิต เขาอาเจียนออกมาเป็นเลือดและไม่มีแรงแม้แต่จะพูดอะไรสักคำ!"แม่งเอ๊ย! ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเกาอู่เฟิงจะเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือได้ขนาดนี้เลยนะ!""ไอ้สารเลว กระทืบมันให้ตายไป!""ฆ่ามัน!""ฆ่าสัตว์ร้ายตัวนี้ซะ!"คนที่บันทึกวิดีโอด้านหลังเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และตะโกนใส่เกาอู่เฟิงหลังจากรู้ความจริง!"ผู้อำนวยการครับ พวกเรายังจะต้องเข้าไปช่วยท่านประธานเกาอยู่อีกหรือเปล่าครับ..."เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ตู้ไห่เทาก็รีบกระซิบผู้อำนวยการของโรงพยาบาลอย่างประหม่าๆ"ไอ้โง่ ตอนนี้มันสถานการณ์แบบนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-01แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 147
"ท่านประธานไม่ต้องกังวลใจไปนะครับ ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย!""เรื่องราวในวันนี้ จะไม่มีใครสามารถป่าวประกาศออกไปได้อย่างแน่นอน!"เหล่าเฉินเป็นหนึ่งในฆาตกรในตอนนั้น และก็เป็นนักฆ่าที่เกาอู่เฟิงเลี้ยงดูเอาไว้โดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดของเกาอู่เฟิง เขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาโบกมือแล้วขอให้น้องชายปิดฉากและคว้าโทรศัพท์เพื่อลบวิดีโอ!"พวกคุณดูให้ดีๆ!""หากให้ผมรู้ว่า เรื่องราวพวกนี้ได้ถูกป่าวประกาศไปด้านนอกแล้วละก็!""พวกคุณก็ดูสองคนนี้เป็นตัวอย่างก็แล้วกัน!"ดวงตาของเขาเย็นยะเยือก หลังจากที่ตะโกนเสียงดังออกมาแล้ว เขาก็ถือมีดเอาไว้แน่นและกระโจนเข้ามาหาหลินเฟยทันที!"อ๊าก... อย่าฆ่าฉัน ฉันจะลบวิดีโอเดี๋ยวนี้เลย ฉันไม่เห็นอะไรเลย!"ผู้คนส่วนใหญ่ที่ได้บันทึกวิดีโอ เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว พวกเขาก็หวาดกลัวจนขาอ่อน จากนั้นก็ยื่นส่งโทรศัพท์มือถืออย่างเชื่อฟัง!"เหล่าเฉิน... สับเด็กคนนี้เป็นชิ้นๆ แล่ออกมาทีละชิ้นๆ!"ในที่สุด เกาอู่เฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองหลินเฟยอย่างดุร้ายและหัวเราะออกมา!"วางใจได้เลยครับท่านประธาน!" เหล่าเฉินหัวเราะอย่างดุร้าย และกระโจนเข้าไปใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-01แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 148
ในเวลาเดียวกัน หลินเฟยก็ยังรู้สึกถึงพละกำลังในตัวที่กำลังระเบิดออกมา มันบ้าคลั่ง เผด็จการ โหดเหี้ยม และไม่มีใครมาเทียบเทียมได้!ดวงตาคู่นั้นของเขาได้ถูกส่องกระทบจนกลายเป็นสีขาวเงิน โดยที่เปล่งประกายรัศมีความสูงศักดิ์ออกมาอย่างท่วมท้น!แต่ทั้งหมดนี้ ไม่มีใครสามารถมองเห็นมันได้!"อา... หลินเฟย ฉันเจ็บจังเลย…"ด้วยความงุนงง จางซินเยว่ในอ้อมแขนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด!หลินเฟยก้มศีรษะลงและเห็นว่าไหล่ของจางซินเยว่ได้รับบาดเจ็บ และมีเลือดสีแดงสดก็ไหลออกมา!"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!""ฟันได้ดีมาก ฟันได้ดีมาก ดีที่สุดถ้าสามารถเฉือนเนื้อมันออกมาได้...แค่กแค่ก...ฮ่าฮ่า...แค่กแค่ก...แค่กแค่ก!"เมื่อเกาอู่เฟิงได้ยินแบบนั้นแล้ว เขาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง!และมีดยี่สิบกว่าเล่มก็ได้ฟาดลงมาอีกครั้ง ไม่นาน บนร่างกายของจางซินเยว่ก็มีบาดแผลเพิ่มขึ้นมาอีก!"พวกแก... กำลังรนหาที่ตายชัดๆ!!"หลินเฟยไม่สามารถปกป้องจางซินหยู่ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาโกรธมาก และเสียงของเขาก็ลึกราวกับฟ้าคำราม!ทันใดนั้นรูม่านตาสีขาวเงินของเขาก็หดตัวเป็นเส้นแนวตั้ง โดยที่พละกำลังในร่างกายก็ท่วมท้นขึ้นมาทันที!ชวั่บ ชวั่บ!
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-01แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 149
"ทำไปเพื่อปกป้องตัวเอง แล้วคนจะต้องตายเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?!"ตำรวจสายตรวจผู้ชายที่ถือปืนเอาไว้นั้น สีหน้ายังคงแย่อยู่ และมองมาที่หลินเฟยอย่างระมัดระวังมากยิ่งขึ้นเมื่อสายตาของเขากวาดไปที่เกาอู่เฟิงที่เต็มไปด้วยเลือดนั้น รูม่านตาของเขาก็หดลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองรู้จักกันมาก่อน!และเมื่อเขามองเห็นความปีติยินดีของเกาอู่เฟิงแล้วนั้น เขาก็สังเกตเห็นเกาอู่เฟิงทำปากขมุบขมิบ และดูจะมีความหมายว่า สองร้อยห้าสิบล้าน ช่วยฉันด้วย!แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครค้นพบการส่งสัญญาณนี้เลยแม้แต่น้อย"สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงทั้งหมด เป็นเพราะเกาอู่เฟิงพาคนมาจะฆ่าผม ผมเลยต้องต่อต้านไปแบบนั้น..."ขณะที่หลินเฟยกำลังจะอธิบาย จู่ๆ เกาอู่เฟิงก็อดทนต่อความเจ็บปวด และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว!"สารวัตรหลินครับ... ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว ผู้ชายคนนี้มันบ้า... อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของมันเลยนะครับ...""เขาต้องการที่จะฆ่าคน ที่ผมเรียกคนมา...ก็เพื่อปกป้องตัวเองเท่านั้นนะครับ...""ถ้าคุณไม่เชื่อก็สามารถถามเหล่าเฉินได้เลยนะครับ..."หลินชิงซานเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจแสร้งทำเป็นประหลาดใจ และมองไปยังเหล่าเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 150
"ถ้าฉันกลัวก็คงไม่ทำแบบนี้หรอกนะ!"หลินชิงซานพูดเยาะเย้ยด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์"พวกคุณ...พวกคุณ..." จางซินเยว่โกรธจัดจนน้ำตาไหลเธอคิดว่าเมื่อตำรวจสายตรวจมาถึง พวกเขาจะสามารถแก้ไขความอยุติธรรมและจับกุมเกาอู่เฟิงได้ แต่ก่อนที่เธอจะได้ดีใจขึ้นมา ตำรวจสายตรวจกลับจับเธอและหลินเฟยไปเสียนี่!หากเธอรู้ว่าหลินเฟยจะพลอยมารับเคราะห์ไปด้วย เธอยอมที่จะไม่แก้แค้นเกาอู่เฟิงเสียด้วยซ้ำ!"หยุดเพ้อเจ้อ รีบเอาตัวไปซะ!"หลินชิงซานโบกมือ และไม่ให้โอกาสจางซินเยว่ได้พูดเสียด้วยซ้ำ!ด้วยเหตุนี้ กลุ่มของเจ้าหน้าที่ตำรวจพร้อมปืนก็ได้บังคับพาหลินเฟยและจางซินเยว่ออกไป!"ฮึ่ม สู้กับฉัน...แกมันยังอ่อนเกินไป..."แม้ว่าเกาอู่เฟิงจะล้มลงกับพื้น แต่เขาก็ยังคงหัวเราะอย่างหยิ่งผยอง และดวงตาของเขาที่มีต่อหลินเฟยก็เต็มไปด้วยการเสียดสี!ตอนนี้หลินเฟยถูกล้อมรอบไปด้วยกลุ่มของเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจ เขาอยากที่จะกระโจนไปทำให้เกาอู่เฟิงตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่เขาทำไม่ได้"เดี๋ยวก่อน!""รองสารวัตรหลินคะ คุณอยากจะนำกล้องวงจรปิดออกมาไหม เราทำคดีจะต้องมีหลักฐานด้วยนะคะ""จับตัวคนไปแบบนี้เลย มันจะดูเปิดเผยไปหน่อยหรือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 151
“ทำไม ตอนนี้แกจะถูกจับเข้าคุก ลงโทษประหารแล้ว ยังจะเพ้อฝันว่าจะมีคนมาช่วยแกอีกเหรอ?”“ฝันให้มันน้อย ๆ หน่อย!”ตอนที่เกาอู่เฟิงพูด เลือดก็ไหลออกมาจากปากไม่หยุดเขาถูกกระทืบจนยืนแทบไม่ไหว ต้องให้คนประคองเดินเข้ามา แต่ก็ยังคงยิ้มเยาะใส่หลินเฟยด้วยความกำเริบเสิบสานถึงที่สุด“ถูกต้องฉันเกลี้ยกล่อมให้พวกนายปล่อยฉันกับซินเยว่ออกไปซะดี ๆ ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวจะไม่มีที่ให้ร้องไห้!”หลินเฟยยกโทรศัพท์ขึ้น มองไปทางเกาอู่เฟิงกับหลินชิงซานแล้วพูดขึ้น“หึหึ หรือว่าผู้บังคับบัญชาตำรวจโทรศัพท์หาแกเหรอ?”หลินชิงซานฝืนยิ้มและพูดถากถางเขาในฐานะรองผู้บังคับบัญชาตำรวจ ลูกหลานตระกูลร่ำรวยที่ในเมือง หรือบุคคลที่มีหน้ามีตา เขาก็เคยเจอมาหมดแต่เห็นได้ชัดว่าหลินเฟยไม่ใช่หนึ่งในนั้น นี่ก็เป็นเหตุผลที่ดีที่สุดว่าทำไมเขาถึงกล้าทำคดีสกปรกคนอย่างหลินเฟยที่ไม่มีชื่อเสียง จัดการไปซะก็ไม่มีความเสี่ยงอะไรมากนัก!“ไม่ใช่” หลินเฟยส่ายหน้าพูด“ไม่ใช่? งั้นแกดีใจอะไร? ในเมืองนี้นอกจากผู้บังคับบัญชาตำรวจแล้ว ยังมีใครที่ข่มฉันได้!”หลินชิงซานหัวเราะเยาะอย่างหงุดหงิด จากนั้นยื่นมือออกมาจะริบโทรศัพท์ของหลินเฟยไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
