แชร์

บทที่ 103

ผู้เขียน: บุหรี่สองมวน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-03-19 16:06:25
"เรื่องที่คุณไม่ได้ซื้อหยกให้กับฉัน ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเลยนะ!"

"ไม่ได้สิ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ถ้าคุณไม่ซื้อหยกให้กับฉัน เราก็ไม่ต้องแต่งงานกัน!"

เกาเลี่ยงเบิกตากว้างทันที พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ซื้อหยกอะไรกัน คุณอย่าโลภให้มันมากนะ ผมซื้อบ้าน ซื้อรถ และให้สินสอดคุณแล้ว และผมก็เป็นหนี้หลายแสนแล้วด้วย จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อหยกกันล่ะ!"

โจวชิงชิงยังคงไม่ยอมลดละ "นั่นมันเรื่องของคุณ ถ้าคุณไม่ซื้อหยกให้กับฉัน ก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับฉันเลย!"

เกาเลี่ยงทนไม่ไหวแล้วพูดว่า "ได้! ไม่แต่งก็ไม่ต้องแต่ง!"

"ผมก็ทนกับความจอมปลอมของคุณไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผู้หญิงอะไรช่างต่ำทรามเสียจริงๆ!"

"ตอนนี้คุณคืนสินสอดให้ผม ส่วนบ้านและรถก็รีบโอนกรรมสิทธิ์คืนมาให้ผมด้วย เราจะได้ตัดขาดกันไปเลย!"

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว โจวชิงชิงก็เซ่อไปเลยทีเดียว เพราะหากไม่มีเกาเลี่ยงแล้ว เธอก็จะไม่เหลืออะไรเลยในเวลานี้

แต่ทว่าในตอนนี้พวกเขากำลังอยู่หน้าประตูบ้านของจ้าวลู่ลู่ เธอจะเสียหน้าไม่ได้ จึงตั้งใจพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า

"โอเค คุณไม่อยากจะแต่งใช่ไหม? ฉันก็ไม่อยากจะแต่งกับคุณด้วยเหมือนกัน!"

"อย่าทำเหมือนว่านอกจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 104

    หลินเฟยหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็โอบเอวของพานเสี่ยวเหลียนเอาไว้แน่น แล้วพูดกับเธอว่า "มีพี่สะใภ้นี่แหละที่ดีกับผม""ในโลกนี้ นอกจากอาเล็กแล้ว ก็มีพี่สะใภ้นี่แหละครับ ที่ดีต่อผมอย่างสุดหัวใจ"ทุกครั้งที่เขาและพานเสี่ยวเหลียนทำอาหารด้วยกัน พวกเขาก็จะแอบกินกันสักพัก และมันก็กลายเป็นนิสัยไปเสียตั้งนานแล้วหลินเฟยไม่ได้ถูกจำกัดอีกต่อไป และปล่อยตัวปล่อยใจไปกับพานเสี่ยวเหลียนพานเสี่ยวเหลียนรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ยอดดวงใจ สุดที่รัก พี่สะใภ้ยอมยกหัวใจให้เธอเลยนะ!""พี่สะใภ้อยู่กับเธอทุกวัน ก็เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์อย่างไงอย่างงั้น!""หากพี่สะใภ้จะต้องจากเธอไป พี่ก็ไม่รู้จะต้องอยู่อย่างไรเหมือนกันนะ!"ไม่มีผู้หญิงคนใดสามารถต้านทานการโจมตีอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยของหลินเฟยได้พานเสี่ยวเหลียนเปลี่ยนจากผู้หญิงที่อ่อนต่อโลก มาเผชิญหน้ากับยักษ์ยุคก่อนประวัติศาสตร์โดยตรงอาจกล่าวได้ว่าเธอพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทุกครั้งที่เธอพ่ายแพ้ เธอก็เต็มใจที่จะถูกหลินเฟยทรมานและฟาดด้วยแส้อยู่อย่างนั้นเมื่อเห็นว่าพานเสี่ยวเหลียนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป หลินเฟยถึงได้หยุดการกระทำนั้นลง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 105

    หลังจากที่ลู่หลีถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้ว เธอก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่เล็กน้อยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปิดเผยเรือนร่างต่อหน้าชายแปลกหน้าแบบนี้ และเรือนร่างที่บอบบางของเธอก็สั่นเทาเล็กน้อยผิวนุ่มๆ ที่ขาวราวกับหยกน้ำนมนั้น ดูเหมือนจะส่องสว่างไปทั่วทั้งคลินิกหลินเฟยเบิกตากว้าง กลืนน้ำลายและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "พี่สาวสายตรวจ กรุณาอย่าสงสัยในคุณธรรมของผมเลยนะ""รบกวนคุณช่วยเอามือออกหน่อยนะ ให้ผมตรวจดูบริเวณที่มีปัญหาหน่อย จะได้รักษาได้อย่างถูกต้อง"ภายใต้การกระตุ้นของหลินเฟย ในที่สุดลู่หลีก็คลายมือที่กุมเอาไว้ออกอย่างไม่เต็มใจ หลับตาและพูดเสียงเบาเหมือนยุงว่า"คุณตรวจดูเถอะ ตรวจแล้วก็รีบรักษาเร็วเข้า…"ขณะที่ลู่หลีได้คลายมือออกมานั้น ลูกพีชที่ไม่ค่อยสมดุลเท่าไหร่นักของเธอ ก็เผยออกมาต่อหน้าของหลินเฟยอย่างอล่างฉ่างหลินเฟยขยับเข้าไปใกล้อีกนิด จู่ๆ ก็ได้กลิ่นของน้ำหอมที่แสนจะชวนให้น่าหลงใหล"พี่สาวสายตรวจครับ ขอถามหน่อยว่าคุณอยากให้มันเล็กเท่ากันด้านซ้าย หรือจะให้ใหญ่เท่ากับด้านขวาหรือครับ?"ลู่หลีโพล่งออกมาแทบจะไม่ต้องลังเลใจ "ฉันก็ต้องอยากจะให้มันใหญ่อยู่แล้วน่ะสิ!"เมื่อมาถึงจุดนี้แล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 106

    หลินเฟยพูดอย่างเสียไม่ได้ว่า "พี่สายตรวจ พี่กำลังฝังเข็มอยู่นะ แล้วจะใส่เสื้อผ้าได้อย่างไร เข็มหลุดไปหนึ่งเล่มก็เท่ากับเสียเปล่าไปเลยนะ""พี่อดทนอีกสักนิดจะได้ไหม"เมื่อความรู้สึกได้ถาโถมเข้ามาแล้ว จะให้ลู่หลีอดทนไหวได้อย่างไร แต่หลินเฟยก็พูดแล้วว่า เธอจะสัมผัสไปโดยเข็มไม่ได้หลังจากที่ต้องเสียเวลากันอยู่สักพัก ลู่หลีก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป และกางเกงของเธอก็เปียกโชกขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวเธอรู้สึกอับอายแบบสุดๆ แต่การโจมตีร่างกายที่หนักหน่วงนั้นยังคงดำเนินต่อไป หลังจากผ่านไปอีกสองสามนาที เธอก็ไม่สามารถประคองสติเอาไว้ได้ และเป็นลมล้มพับลงไปในที่สุดหลินเฟยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากผ่านไปอีกสองสามนาที ในที่สุดเขาก็ถอดเข็มเงินออก จากนั้นก็วางลู่หลีที่สะลึมสะลือเอาไว้บนเตียง"ว่ากันว่าผู้หญิงนั้นเกิดมาจากนั้น ดูเหมือนคำพูดนี้จะไม่ผิดไปเลยนะ"เมื่อลู่หลีได้ตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกโกรธและอับอายขึ้นเป็นทวีคูณ โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม และแทบอยากจะตายเลยทีเดียวหลินเฟยคุ้นชินกับการเห็นคนอยู่ท่ามกลางคลื่นลมแรงมากนับครั้งไม่ถ้วน และเขาก็แลดูสงบเอาเสียมากๆ"พี่สายตรวจครับ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 107

    "เป็นแฟนของคุณ? หากไม่ตกลงก็จะจับผมเข้าคุก?""พี่สายตรวจ คุณจะเผด็จการแบบนี้เลยเหรอ ผมไม่ได้ไปทำผิดกฎหมายอะไรสักหน่อยนะ"หลินเฟยรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันทีไม่ใช่ว่าหลินเฟยจะรังเกียจลู่หลี เพราะหากพูดกันตามตรงแล้ว ลู่หลีหน้าตาสะสวย อีกทั้งจุดบกพร่องเพียงอย่างเดียวของเธอก็ได้รับการรักษาจากหลินเฟยแล้ว ซึ่งเธอก็จัดได้ว่าเป็นสาวงามประจำเมืองได้เลยทีเดียวแต่เธอเป็นตำรวจสายตรวจ หลินเฟยไม่อยากจะหาแฟนที่เป็นตำรวจสายตรวจมาหรอกนะเพราะหากเธอพบว่าเขากำลังเหยียบเรือหลายลำอยู่นั้น เธอไม่มาจัดการกับเขาอย่างหนักหน่วงหรอกเหรอ?"นี่ฉันเผด็จการตรงไหนกัน คุณคิดว่าฉันอยากจะให้คุณมาเป็นแฟนของฉันมากนักเหรอ?""ถ้าคุณไม่ได้มาเห็นเรือนร่างของฉัน...""พี่สายตรวจ ผมก็บอกแล้วไงว่า ผมเป็นหมอ เมื่อคุณอยู่ที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องถือความเป็นหญิงเป็นชายให้ชัดเจนขนาดนั้นหรอกนะ""ถ้าไม่ได้จริงๆ งั้นผมถอดเสื้อผ้าให้คุณดู เราจะได้เสมอกันเอาไหมล่ะ?"ขณะที่หลินเฟยพูด เขากำลังจะถอดเสื้อผ้าและเตรียมที่จะพูดคุยกับเธออย่างตรงไปตรงมา"ไม่ได้ คุณรีบใส่เสื้อผ้าเร็วเข้า!""ผู้ชายมองผู้หญิง กับผู้หญิงมองผู้ชาย มันไม่เหมือนกั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 108

    เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลู่หลีก็ยิ่งรู้สึกอับอายไปยิ่งกว่าเดิมมาก และตะโกนสาปแช่งอย่างหาได้อยากไปมาว่า "ไสหัวออกไปนะ ออกไป!"หลังจากได้รับการรักษาจากหลินเฟยแล้ว ตอนนี้เธอก็ดูดีเป็นอย่างมาก"นี่คือคลินิกของผมนะ ผมมีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่อยู่แล้ว""ต่อให้คุณจะเป็นตำรวจสายตรวจ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ผมออกไปหรอกนะ"หลินเฟยพูดออกไปอย่างไม่แยแส เขาแทบจะอยากให้ลู่หลีโกรธเขาขึ้นมาจริงๆ เพราะแบบนี้เขาก็ไม่ต้องตกไปเป็นแฟนของเธอแล้ว"โอเค ฉันใส่ ฉันใส่ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ และต่อไปจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว!"ลู่หลีร้องไห้เพราะโกรธจัด และน้ำตาก็ร่วงลงมาทีละหยดๆและในขณะที่เธอกำลังเตรียมจะสวมเสื้อผ้าอยู่นั้น หลินเฟยก็ยืนอยู่ตรงนั้น โดยไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด"ฉันกำลังจะใส่เสื้อผ้านะ คุณจะไม่เลี่ยงออกไปสักหน่อยเหรอ?"ลู่หลีถลึงตากลมโตของเธอแล้วถามออกมาหลินเฟยเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ยังไงเสียสิ่งที่ควรมองผมก็ได้มองหมดแล้ว ผมจะออกไปหรือไม่ มันแตกต่างกันตรงไหน?""โอเค คุณดูเถอะ ฉันจะให้คุณดูให้พอ สักวันคุณจะนึกเสียใจขึ้นมาทีหลัง!"ลู่หลีกัดฟันด้วยความโกรธ หยุดร้องไห้ ยกผ้าห่มขึ้น และ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 109

    หลินเฟยโผเข้ากอดจ้าวลู่ลู่เอาไว้แน่นโดยตรง"หลินเฟยอย่าใจร้อนขนาดนั้น ที่นี่คือคลินิกนะ หากเขามาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี..."ใบหน้าของจ้าวลู่ลู่แดงก่ำราวกับลูกตำลึง"ไม่เป็นไรหรอกพี่ลู่ลู่ ผมล็อกกลอนเอาไว้แน่นหนาแล้ว ไม่มีใครเข้ามาได้หรอกนะ!""พี่ลู่ลู่ คุณหันกลับและก้มตัวลงนิดหน่อยนะ…"หลินเฟยไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าจ้าวลู่ลู่กำลังพูดอะไรอยู่ด้วยความตื่นเต้น จ้าวลู่ลู่ก็หันกลับ ค้ำขอบเตียงด้วยมือทั้งสองข้าง และโก่งตัวไปหาเขาครึ่งหนึ่ง"พี่ลู่ลู่ คุณช่างสวยจริงๆ มองอย่างไรก็ไม่เบื่อเลย!"ดวงตาของหลินเฟยเบิกกว้างจ้าวลู่ลู่รู้สึกเขินอายเอาเสียมากๆ พร้อมกับพูดด้วยความเคอะเขินปะปนกับความโกรธออกมาว่า"หลินเฟย คุณอย่าทำอะไรที่นี่เลยนะ? เอาอย่างนี้ดีไหม คืนนี้ฉันจะไปหาคุณเอง"ท้ายที่สุด จ้าวลู่ลู่เป็นคนที่หน้าบางจนเกินไป ประกอบกับเป็นครั้งแรกด้วย ดังนั้นเธอจึงรู้สึกประหม่า และไม่มีที่ไปอย่างไงอย่างงั้น"พี่ลู่ลู่ คุณสวยเกินไป ผมอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว!""ต่อไปผมจะทุ่มเทหัวใจให้กับพี่อย่างแน่นอน!"ไฟแห่งความปรารถนาได้คุกรุ่นขึ้นมานานแล้ว และหลินเฟยจะรอให้ถึงคืนนี้ได้อย่างไรกัน……สองชั่วโม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-19
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 110

    "ผมจะมีธุระของตัวเองจนทำให้ล่าช้าไปบ้างไม่ได้หรือไง ท่าทางแบบนี้ คุณจะมาตรวจรักษาอาการป่วย หรือจะมามีเรื่องกับใครเขากันแน่?"หลินเฟยพูดอย่างไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นัก"อะไรที่เรียกว่ามีเรื่อง?""คุณรู้ไหมว่าคุณหนูของเราเป็นใคร? แค่เพียงผมเส้นเดียวของเธอก็มีค่ามากกว่าชีวิตของคุณเสียอีก!"ชายกลางคนหนวดเคราเฟิ้มได้ตะโกนออกมา พร้อมกับดวงตาที่ถลึงจนทำให้คนลนลาน"ในสายตาของคุณ ชีวิตของผมมันด้อยค่าขนาดนั้นเชียวเหรอ?""เหอะๆ ในเมื่อพวกคุณดูถูกผมแบบนี้แล้ว ก็คงไม่จำเป็นต้องมาขอให้ผมรักษาโรคให้หรอกนะ รีบไปเชิญหมอที่มีวิชามากกว่าผมเถอะ!"ผู้ชายคนนี้ได้เผยความดูถูกดูแคลนคนอื่นออกมาอย่างโจ่งแจ้ง โดยที่หลินเฟยก็ไม่ยอมลดราวาศอกให้เช่นกัน เขาหันกลับและเดินเข้าไปในคลินิกอย่างเย็นชา"พ่อหนุ่ม การที่เรามาหาเพื่อให้คุณรักษาโรคให้นั้น ก็นับว่าเป็นเกียรตินักหนาแล้ว อย่ามาได้คืบจะเอาศอกแบบนี้นะ!"อาฝูก้าวเท้าเข้าไปขวางหลินเฟยเอาไว้!"อาฝู คุณรีบถอยออกไปเถอะ ห้ามเสียมารยาทกับหมอเทวดาแบบนี้!"หญิงสาวขมวดคิ้วและดุออกไป จากนั้นก็โค้งคำนับให้หลินเฟยเล็กน้อยเพื่อขอโทษ"ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะหมอเทวดา ฉันอบรมค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-20
  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 111

    เขาจำเป็นต้องเอาคืนอย่างเด็ดขาด"ชกต่อยกับคุณ? ช่างมันเถอะ ต่อให้ผมจะยอมอ่อนข้อให้แค่ไหน คุณก็ไม่ใช่คู่ตัวสู้ของผมหรอกนะ"หลินเฟยยักไหล่พูดขึ้นมาทุกวันนี้ หลินเฟยได้นอนกับผู้หญิงมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว โดยที่คนธรรมดาเปรียบไม่ได้เลยกับร่างกายแบบนั้นของเขาโดยไม่ต้องโอ้อวด ต่อให้จะเป็นการบดหินด้วยมือเปล่า เขาก็ทำได้อย่างง่ายดาย"ไม่ต้องมาเล่นลิ้น วันนี้ฉันจะกระทืบนายจนต้องควานหาฟันอย่างแน่นอน!"การที่เขาต้องถูกเด็กบ้านนอกจนๆ มาดูถูกดูแคลนแบบนี้ อาฝูรู้สึกเดือดดาลแบบสุดๆ ตะคอกเสียงดังและกระโจนเข้าไปหาทันทีตุ้บตั้บ!และหลินเฟยก็ไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้แต่อย่างใด เขาได้เตะผู้ชายคนนั้นลอยออกไปไกลหลายเมตร!ด้วยร่างกายแบบนี้ของอาฝู เขากลับไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เป็นเวลานาน!"เอาชนะไม่ได้ก็คือเอาชนะไม่ได้ ทำไมจะต้องมาเป็นหมาลอบกัดแบบนี้ด้วย"หลินเฟยพูดอย่างเมินเฉย"แก...ฉันจะสู้กับแกจนถึงที่สุด!" อาฝูเดือดดาลจนแทบจะกระอักเลือดออกมาในขณะที่เขากำลังจะแบกความเจ็บและกระโจนเข้าไปนั้น เหลิ่งหนิงซวงก็ตะโกนดุๆ ออกมาว่า"พอได้แล้ว ยังไม่อายพออีกเหรอ?""คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมอเทวดาเลยนะ รีบถอยอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-20

บทล่าสุด

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1150

    ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1149

    เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1148

    "ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1147

    "ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1146

    "ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1145

    น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1144

    กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1143

    สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1142

    ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได

DMCA.com Protection Status