บทที่ 1035

ท่าทางของเขาเผยให้เห็นความสุดวิสัยเป็นอย่างยิ่ง

ขณะที่พูด ฝ่ามือของเขาก็ได้จับไหล่ของหลินเฟยเอาไว้แน่น

จนกระทั่งหลินเฟยพยักหน้าตอบรับอย่างไม่เต็มใจขึ้นมา

เจียงเจี้ยนเย่ถึงได้รู้สึกโล่งใจ จากนั้นก็คลายมือออกจากไหล่ของหลินเฟย และพูดกับเจียงเฉินหยู่ด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

"เฉินหยู่ ลูกดูแลคุณหลินและคุณถังให้ดีๆ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว"

พอพูดจบ เจียงเจี้ยนเย่ถึงได้ค่อยๆ เดินลงมาจากโพเดียม

และเดินไปยังทิศทางที่ชายหนุ่มชั่วร้ายได้ยืนอยู่

"พ่อคะ…"

เจียงเฉินหยู่ขยับเท้าคิดจะเดินตามไปหรือขวางเจียงเจี้ยนเย่เอาไว้ตามสัญชาตญาณ

แต่ท้ายที่สุด เธอก็หยุดยั้งความคิดนี้เอาไว้

เธอยืนอยู่ข้างๆ หลินเฟย จับมือของเขาเอาไว้แน่นด้วยความตึงเครียดและวิตกกังวล

"คุณเจียง ทำไมคุณและลุงเจียงถึงได้...กลัวเขาขนาดนี้?"

หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะกระซิบถามข้างหูของเจียงเฉินหยู่ขึ้นมา

"หลินเฟย ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาพูด รอให้มีโอกาส ฉันจะอธิบายกับคุณอย่างละเอียด คุณเชื่อฟังคำพูดของพ่อฉัน อย่าถามอะไรอีกเลยนะ!"

เจียงเฉินหยู่ไม่ได้ตอบ เพียงแต่พูดกับหลินเฟยด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองใจและหวาดกลัวเท่านั้น

"โอเค งั้นผมยังไม่