Share
บทที่ 126
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 127
ตอนนี้หลี่ตงเซิ่งพูดแบบนี้ ก็ตอบโต้ด้วยวิธีการทำนองเดียวกันก่อนหน้านี้เจิ้งปินพูดจาดูถูกคนชนบท ก็ทำให้หลี่ตงเซิ่งรู้สึกโมโหเช่นกัน!เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ตงเซิ่งใบหน้าบึ้งตึงของเจิ้งปินก็เปลี่ยนไปอับอาย จนแทบอยากจะหารอยแตกบนพื้นแล้วมุดเข้าไปเจิ้งเฟิงเหนียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยปากพูด: "ถูกต้อง พ่อหนุ่ม นายบอกยาสามชนิดนั้นกับเถ้าแก่หลี่เป็นการส่วนตัวเถอะ ให้เขาสั่งคนไปซื้อก็ได้แล้ว!""ไม่ต้องครับ! เขียนใบสั่งยาเพราะเอาไว้ใช้รักษาโรค ถ้าหากมัวแต่เก็บซ่อนเอาไว้เป็นสมบัติล้ำค่า นั่นจะไม่สิ้นเปลืองเหรอ?" จางหยวนหัวเราะเสียงดังจากนั้นภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน จางหยวนก็บอกวัตถุดิบยาสามชนิดออกมา"ตี้กู่ผี 15 กรัม หวงป้อ 25 กรัม เมล็ดผักกาดน้ำ 15 กรัม! นี่คือปริมาณของหมูหนึ่งตัว! นำไปบดเป็นผงเช่นกัน และเอาให้หมูป่วยที่ลุกขึ้นยืนไม่ได้เหล่านั้นกิน!"มองดูท่าทางนิ่งเฉยของจางหยวนที่บอกวัตถุดิบยาออกมาทุกคนในเหตุการณ์ต่างก็คิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะไม่ปิดบัง บอกวัตถุดิบยาสามชนิดสุดท้ายออกมาโดยตรง ถึงขั้นที่แม้แต่ปริมาณก็พูดออกมาอย่างชัดเจนหลี่ตงเซิ่งจ้องมองจางหยวนอย่างลึกซึ้งตอนนี้ ในใ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 128
ในตอนนี้ หลี่ตงเซิ่งที่ร้อนใจก็ขมวดคิ้วมองจางหยวน: "จางหยวน เห็นแก่ญาติผู้พี่ของฉัน นายพูดมาตามตรง! ต่อให้ก่อนหน้านี้คำพูดเหล่านั้นนายหลอกฉันจริง ๆ ฉันก็ไม่ติดใจเอาความจากนาย!"จางหยวนถอนหายใจ: "ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ปล่อยให้ยาออกฤทธิ์สักพัก!""นาย..." หลี่ตงเซิ่งเพิ่งพูดออกมาคำเดียว ก็ได้ยินเจิ้งเฟิงเหนียนที่เฝ้าดูหมูป่วยอยู่ตลอดก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงเคร่งขรึม“พวกคุณดูเร็ว หมูป่วยพวกนี้!”ทุกคนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณกลับเห็นหมูที่เดิมทีนอนอยู่บนพื้นในโกดัง เริ่มขยับไปมาเพื่อที่จะลองลุกขึ้นยืนทีละตัว ๆหนึ่งตัว สองตัว สามตัว...หลังจากนั้นไม่นาน หมูป่วยที่นอนอยู่ในโกดัง เหลือเพียงสี่ห้าตัวเท่านั้น!เมื่อนับรวมกับหมูป่วยที่เจิ้งเฟิงเหนียนรักษา จำนวนทั้งหมดเกินสามสิบตัวแล้ว!ภาพที่น่าอัศจรรย์นี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึงเมื่อครู่พวกเขายังคิดว่า หมูเหล่านี้คงจะลุกขึ้นยืนไม่ได้แล้วแต่ใครจะไปคิด ช่วงเวลาสั้น ๆหมูป่วยก็เหมือนกับลอกคราบใหม่ พากันยืนขึ้นทีละตัว ๆ!"แม่เจ้า! นี่...นี่คงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ?" เสียงของหลี่ตงเซิ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้นตั้งแต่ที่ได้รับการย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 129
"ฉันตัดสินใจแล้ว กลับไปฉันจะเผยแพร่สูตรยานี้! ให้หมูจำนวนมากเลี่ยงจากการเป็นโรคอหิวาต์!"พูดถึงตอนสุดท้าย เจิ้งเฟิงเหนียนมีสีหน้าจริงจังในอดีตเขาเห็นสูตรยาเหมือนสมบัติล้ำค่าและเก็บซ่อนเอาไว้ ไม่กล้าบอกกับคนในวงการเดียวกันด้วยซ้ำแต่วันนี้ได้พบจางหยวน ถึงได้ทำให้เจิ้งเฟิงเหนียนรู้ว่า การกระทำของเขานั้นโง่เขลามากแค่ไหนเจิ้งปินเห็นแบบนี้ก็ร้อนใจ: "คุณลุง นั่นคือสูตรของคุณ..."“หุบปาก! เจิ้งปินท่าทางของนายในวันนี้แย่มาก! ทำให้ฉันผิดหวังอย่างมาก! กลับไป ฉันต้องคุยกับพ่อของนายหน่อยแล้ว!” เจิ้งเฟิงเหนียนขมวดคิ้วเจิ้งปินหน้าซีดจู่ ๆ เขาก็รู้สึกเสียใจที่ตอนนั้นรับปากหลี่ตงเซิ่งมารักษาโรคให้หมู!ไม่ได้เงินไม่ว่า แถมยังเสียหน้าต่อหน้าจางหยวนศัตรูคนนี้ และสู้จางหยวนไม่ได้หลังจากกลับไป เกรงว่ายังต้องได้รับการสั่งสอนจากเจิ้งเฟิงเหนียนคุณลุงของเขาต่ออีก!เขาก้มหน้าลงด้วยความเศร้าหมอง ไม่มีท่าทางกำเริบเสิบสานอีกในตอนนี้หลี่ตงเซิ่งเอ่ยปากหัวเราะขึ้นมา: "ใกล้เที่ยงแล้ว เราอย่ามัวแต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนี้เลย! น้องจาง หัวหน้าสถานีเจิ้ง พวกเราไปกินอาหารให้เต็มที่สักมื้อที่ภัตตาคารฝูหลินเหมิน!"
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 130
"ก็ได้! งานของสถานีปศุสัตว์สำคัญที่สุด ผมไม่รบกวนงานของหัวหน้าสถานีเจิ้งแล้วครับ! ครั้งหน้ามีโอกาสค่อยดื่มเหล้าด้วยกัน!" หลี่ตงเซิ่งพูดเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ตงเซิ่ง ดวงตาของเจิ้งปินก็สูญเสียความสว่างไสวไปทันทีแย่แล้ว! ฝันสลายแล้ว!เขากลับไม่รู้ว่า หลี่ตงเซิ่งไม่ได้อยากเชิญพวกเขาลุงหลานไปปลดปล่อยความสนุกที่คลับด้วยซ้ำบุคคลที่มีความดีความชอบในการรักษาหมูมากที่สุดก็คือจางหยวน คนที่หลี่ตงเซิ่งอยากจะขอบคุณจริง ๆ ก็คือจางหยวน!เลี้ยงข้าวพวกเขาสองคนลุงหลาน ก็เพื่อแสดงความขอบคุณในเมื่ออาหารมื้อหนึ่งใช้จ่ายแค่ไม่กี่พันบาทแต่ถ้าไปที่ไดนาสตี้คลับ ค่าใช้จ่ายของหนึ่งคนเกรงว่าไม่เพียงแค่หนึ่งหมื่นบาทแล้ว!นักธุรกิจที่ฉลาดอย่างหลี่ตงเซิ่งจะใช้เงินอย่างไร้ประโยชน์ได้อย่างไร?แต่เขายังรู้ว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไรก่อนแยกจากกัน เขาให้เลขายัดซองอั่งเปาหนึ่งหมื่นบาทใส่กระเป๋าของเจิ้งเฟิงเหนียน ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยแบบนี้แล้วไม่ว่าจะเป็นหลี่ตงเซิ่งหรือเจิ้งเฟิงเหนียนความเคารพซึ่งกันและกันถือว่าสมบูรณ์แบบ!ต่อไปหากขอให้เจิ้งเฟิงเหนียนช่วยเหลืออีก ก็ยังกล้าที่จะเอ่ยปากรอให้เจิ้งปินกับลุ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 131
ตามคำบอกเล่าของหัวหน้าคนงาน สถานที่นั้นเป็นเหมือนโลกบันเทิงระดับสุดยอดของผู้ชายชัด ๆ!ข้างในมีสาวเซ็กซี่เร่าร้อนเต็มไปหมด ชอบคนไหน ก็สามารถพาไปเปิดห้องได้!เพียงแต่ว่า ราคาที่เปิดห้องต่อครั้งจำนวนไม่น้อย เท่า ๆ กับเงินเดือนหนึ่งเดือนของพวกเขาจางหยวนทำใจไม่ได้หรอก ที่จะนำเงินที่หามาได้อย่างยากลำบากหนึ่งเดือนไปใช้จ่ายบนตัวของสาว ๆ!ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมายปลายทางแล้วไดนาสตี้คลับคล้ายกับที่จางหยวนจินตนาการ ในความหรูหราอลังการปรากฏความอร่ามงามตาถึงแม้จะเป็นตอนบ่าย แต่ข้างในคลับก็ยังมีแสงไฟสว่างจ้าเพิ่งจะเข้าประตู พนักงานต้อนรับชายที่อยู่หน้าประตูก็โค้งตัวคำนับทั้งสามคน"ยินดีต้อนรับทุกท่าน!"จากนั้น หัวหน้าหญิงที่สวมยูนิฟอร์มมีความช่ำชองในการปรนนิบัติผู้ชาย ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มเป็นมิตรอย่างมาก"เถ้าแก่หลี่ คุณไม่ได้มาช่วงหนึ่งแล้วนะคะ!"หลี่ตงเซิ่งหัวเราะหึหึ: "ช่วงนี้ธุระค่อนข้างเยอะ ไม่มีเวลามา นี่ไงเพิ่งจะมีเวลาว่าง ก็มาที่พวกคุณแล้ว!"พูดถึงตอนสุดท้าย หลี่ตงเซิ่งก็ใช้หางตาเหลือบมองเลขาตัวน้อยที่หน้าตานิ่งเฉยหลังจากที่เข้าร้านมาความเป็นจริงแล้ว ที่เ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 132
ตอนนี้ สาวสวยคนนั้นชี้แจงกับหัวหน้าหญิง: "ขอโทษค่ะหัวหน้า เมื่อครู่ฉันไปรับโทรศัพท์ จึงมาช้า!"หัวหน้าหญิงแสดงท่าทางให้เธอรีบเข้าไปในแถวคิดไม่ถึงว่า สาวสวยคนนี้ยังไม่ทันเข้าไปในแถว เสียงของจางหยวนก็ดังขึ้นมา"เธอแล้วกัน! คนที่เพิ่งเข้ามาคนนั้น หมายเลข 36! เธอคนเดียวก็พอแล้ว!"จางหยวนพูดออกมาแบบนี้ สาวสวยคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าผิดหวังรู้แต่แรก พวกเธอก็ตั้งใจมาสายดีกว่า!มีสาวสวยหลายคน มองหมายเลข 36 ที่เพิ่งมาถึงด้วยความอิจฉา คิดว่าอีกฝ่ายโชคดีเกินไปแล้ว!แต่หมายเลข 36 กลับไม่ได้คิดเช่นนั้นเธอมองไปทางจางหยวนที่นั่งอยู่บนด้วยสีหน้าตกตะลึง ในใจเกิดความเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่หนุ่มหล่อที่แต่งตัวธรรมดาคนนั้น ก็คือสัตวแพทย์ที่ไปรักษาหมูที่บ้านของเธอเมื่อครั้งที่แล้วไม่ใช่เหรอ?"ถูกต้องแล้ว!สาวสวยคนนี้ที่จางหยวนเลือก นั่นก็คือหลิวหงเหมยที่เขาเคยพบหน้าหนึ่งครั้ง!คลับที่หลิวหงเหมยอยู่ ก็คือไดนาสตี้คลับเมื่อครู่เหตุผลที่เจิ้งปินหน้าด้านจะตามมา เพราะอยากถือโอกาสที่หลี่ตงเซิ่งจ่ายเงินเลี้ยง จัดการหลิวหงเหมยที่หมายปองมานานแล้วให้อยู่ในมือ!แต่น่าเสียดายที่เขามาไม่ได้แล้ว!ถ้าหากให้เจิ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 133
เดาว่าปกติลูกค้าเหล่านั้น คงจะลูบไล้ขาเรียวยาวขาวผ่องของหลิวหงเหมยด้วยความอำเภอใจอย่างอดไม่ได้สินะลูบไปลูบมา ไม่รู้ว่าพวกเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วลูบเข้าไปข้างในกระโปรงสั้นหรือไม่...ในตอนนี้ หลิวหงเหมยสังเกตเห็นจางหยวนจ้องมองขาอ่อนของเธอ และเผยสีหน้ารังเกียจออกมา"มองอะไรยะ? ไม่เคยเห็นขาอ่อนของผู้หญิงหรือไง!" หลิวหงเหมยพูดตวาดเห็นได้ชัดว่า เธอยังไม่รู้ตัวอีกว่า สถานะของเธอกับจางหยวนในตอนนี้สลับกันแล้ว!ตอนที่จางหยวนไปบ้านของหลิวหงเหมยเมื่อครั้งที่แล้ว หลิวหงเหมยถือว่าเป็นลูกค้าแต่ครั้งนี้ จางหยวนต่างหากที่เป็นลูกค้าที่หลิวหงเหมยจะต้องบริการเมื่อสัมผัสได้ว่าในสายตาของหลิวหงเหมยเต็มไปด้วยความรังเกียจ สายตาของจางหยวนก็เย็นชาลงทันที"มานั่งบนตักฉัน เดี๋ยวนี้! นอกเสียจากว่าเธออยากให้ฉันเรียกหัวหน้าของพวกเธอมา!"ถึงแม้เขาจะไม่ได้มีความสนใจต่อสาวสวยในคลับ และไม่อยากยอมรับการบริการแบบนี้แต่ท่าทางของหลิวหงเหมย กลับกระตุ้นความโมโหจางหยวนขึ้นมาดูถูกฉันใช่ไหม?ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าเธอแล้วกัน!ในดวงตาของหลิวหงเหมยปรากฏความตกตะลึงที่เธอกล้าใช้ท่าทางแ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 134
หลิวหงเหมยก็รีบลงมาจากตัวของจางหยวน และวิ่งออกไปข้างนอกจางหยวนสงบสติอยู่ครู่หนึ่ง รอให้ร่างกายกลับมาสงบลง จึงได้ลุกขึ้นเดินออกไปตอนนี้ ตรงทางเดินมีคนรวมตัวกันอยู่จำนวนมากมีผู้ชายมีผู้หญิง พวกเขาต่างยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องส่วนตัวข้าง ๆ และมองเข้าไปข้างในจางหยวนก็เดินเข้าไป เขารูปร่างสูง แค่แวบเดียวก็เห็นว่ามีชายวัยกลางคนผิวดำรูปร่างผอมไม่ได้ใส่เสื้อนอนอยู่บนโซฟาในห้องส่วนตัวหัวหน้าหญิงก็ยืนหน้าตาอึมครึมอยู่ตรงหน้าผู้ชายข้าง ๆ คือสาวสวยที่เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยอยู่เช่นกันและใบหน้าก็เต็มไปด้วยน้ำตา"ผมเป็นหมอของโรงพยาบาลในเมือง ผมตรวจดูให้เขาหน่อย!" ชายหนุ่มที่สวมแว่นตาเดินออกมาจากกลุ่มคนเมื่อได้รับรู้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นเป็นหมอ หัวหน้าหญิงเหมือนกับคว้าฟางเชือกชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ จึงรีบเชิญเขาเข้าไปข้างในหลังจากตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มสวมแว่นหัวใจกระตุกเดิมทีเขายังอยากจะใช้ความสามารถของตัวเองช่วยชีวิตคนคนนี้ และถือโอกาสนี้ทำความรู้จักกับเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังไดนาสตี้คลับอย่างน้อย ก็ได้ทำให้คุ้นหน้าคุ้นตาแต่ชายหนุ่มสวมแว่นพบว่าเขามองฝีมือทางการแพทย์ของตัวเองผิด
Latest chapter
