ตะกละกับเมีย

แม้กระทั่งคืนวันยาวนานที่ผ่านมาหลายปี จูลี่ก็พยายามจะแทรกเข้ามาอยู่ในหัวใจของคิมหันต์นั่นแหละ แต่ก็ไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง สำหรับเขาเธอคงเป็นได้แค่น้องสาว หรือมากไปกว่านั้นก็คือ ของที่เอาไว้ดูต่างหน้าแทนตัวของเพื่อนรัก ทั้งที่เธอเองก็อยากจะให้มันเป็นมากกว่านั้น

“งั้นเราก็ไปกันเลยนะคะ แต่คุณช่วยจูงมือฉันหน่อยได้มั้ย? วันนี้ฉันรู้สึกมีอาการไม่ค่อยจะสู้ดี เพราะเหนื่อยจากการเดินทางมาทั้งวัน อยากจะพักผ่อนด้วยนั่นแหละ แต่ฉันไม่อยากจะขัดใจยายหนูแค่นั้น”

คิมหันต์ไม่ได้พูดอะไรนอกเสียจาก ยื่นฝ่ามือออกไปให้เธอจับตามที่ร้องขอ พอฝ่ามือบางวางลงมาบนฝ่ามือกว้างของตนเท่านั้น คิมหันต์จึงสัมผัสได้ถึงคืนวันที่เคยห่างหาย เขาบอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะอะไร จึงเผลอกุมมือบางข้างนั้นของเธอเอาไว้แน่น

ภาพนั้นทำให้อีกคนที่มองจ้องทั้งสองอย่างไม่วางตา รู้สึกร้อนรุ่มจนคุมอาการไม่อยู่ จูลี่รีบสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น เพราะฝืนทนดูต่อไปไม่ไหว ก่อนตัดสินใจเดินหายไปอีกทาง

“จะไปกันได้หรือยังละ? หรือว่าจะต้องรอให้องครักษ์ พิทักษ์หัวใจของคุณย้อนกลับมาซะก่อน”

ปลายฟ้าจงใจแขวะ และคิมหันต์เองก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าที่แท้แล้วมันก็เป็นแค่การ