บทที่ 122

เช้าวันต่อมา ทั้งคู่ตื่นขึ้นมาแล้วแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว ทั้งสองรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก บรรยากาศจึงไม่ผ่อนคลายเหมือนเคย

ขณะที่กำลังผูกเข็มขัดให้ลู่เหิงจือ ซูชิงลั่วก็แอบสติหลุดเล็กน้อย ผูกไม่ติดหลายครั้ง

ลู่เหิงจือจึงเอ่ยเสียงเรียบว่า “ข้าผูกเอง”

เขาเอื้อมมือไปจับเข็มขัดโดยไม่มองนาง แล้วผูกเอง ซูชิงลั่วรู้สึกไม่รู้จะทำอย่างไรจึงยืนนิ่งอยู่กับที่สักครู่ จึงหันไปที่โต๊ะเมื่อเห็นอวี้จู๋นำกล่องอาหารมาให้

ในใจรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็กินข้าวเงียบๆ ลู่เหิงจือเดินออกจากห้องไปยังห้องหนังสือข้างๆ ทันที

อวี้จู๋สังเกตเห็นว่ามีอะไรผิดปกติ จึงถามด้วยความระมัดระวังว่า “ฮูหยิน ท่านทะเลาะกับนายท่านหรือเจ้าคะ”

การทะเลาะกันอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ

ซูชิงลั่วรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เมื่อวานได้พูดถึงเรื่องการแต่งงานหลอกๆ เพราะกลัวว่าจะไปทำให้เขาคิดว่าความรักที่แสดงออกมาก็เป็นเรื่องหลอกลวงด้วย จนทำให้เขากลับไปเป็นคนเย็นชาเหมือนเดิม

นางจึงส่ายหัวแล้วตอบว่า “ไปหาท่านยายกันเถอะ”

อวี้จู๋ขานรับเสียงเบา แต่ในใจกลับค่อนข้างรู้สึกแปลกๆ

ตั้งสติแล้วไปน้อมทักอรุณสวั