บรรยากาศยามราตรีมีแสงจันทร์สาดส่องลงมาตกกระทบผิวน้ำในทะเลสร้างความสว่างไสวยามค่ำคืน สายลมพัดไหวสัมผัสผิวกายของหญิงสาวและชายหนุ่มที่กำลังเริงรักกันอยู่บนขอบโต๊ะอาหาร บัดนี้โต๊ะนี้กลับเป็นที่ให้ความสุขสมทางกามารมณ์ของทั้งคู่แทนชายหนุ่มดูดดึงลิ้นหญิงสาวอย่างไม่รู้จักเบื่อพลางเค้นหน้าอกของเธอจนร่างอวบอัดกระสับกระส่ายกับสิ่งที่ชายหนุ่มมอบให้“อืมส์ อ๊าส์” ความวาบหวามที่ได้รับทำให้เธอกลั้นความสยิวไว้ไม่อยู่ไม่รอช้าเขาปลดชุดของหญิงสาวออกจนหมดแล้วจัดการของตัวเองเช่นกัน ทั้งคู่เปลือยเปล่าโดยไม่อายดาวที่ส่องประกายระยิบระยับอยู่บนฟ้าเขานั่งคุกเข่าลงพลางใช้นิ้วแหวกไปยังกลีบกุหลาบที่มีน้ำหวานฉ่ำแฉะพร้อมใช้ลิ้นดูดชิมความหอมหวานที่ไหลออกมายังกายสาวจนหมดทุกหยาดหยด“อื้มส์ อ๊าย ซี้ด อ๊ะ” เธอครางออกมาอย่างสุขสมเมื่อเขามอบความหรรษาให้เธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็อยากมอบความสุขสมให้เขาเช่นกันพลางคุกเข่าแล้วจับแท่งร้อนที่โป่งพองของเขาขึ้นมาแล้วรูดมันสองสามครั้งใช้ลิ้นเลียไปยังหัวหยักที่มีน้ำรักไหลออกมา“อื้มส์” ชายหนุ่มครางประท้วงในลำคอไม่พอแค่นั้นเธอจับแท่งร้อนพร้อมดันลงไปในลำคอแล้วเข้าออกอย่างเป็
บรรยากาศยามราตรีสงบแฝงความเงียบเหงา เบื้องบนท้องฟ้ามีแสงดาวระยิบระยับ สายลมพัดหวีดหวิวมาพร้อมเสียงคลื่นที่กระทบกันอย่างต่อเนื่องสร้างความเงียบเหงาสุดขั้วหัวใจให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนผืนทรายขาวละเอียดเส้นผมปลิวไสวตามสายลมกำลังมองไปยังผืนน้ำทะเลที่อยู่เบื้องหน้าพลางคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในอดีตและตัวเธอเองในปัจจุบัน อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปแล้วและการที่ต้องเผชิญหน้ากับอดีตคนรักเป็นอะไรที่เธอไม่อยากเจอที่สุดแต่มันคงยากที่จะหลีกเลี่ยงชีวิตของแพรมุกตอนนี้ค่อนข้างที่จะสับสนไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตของเธอเองเรื่องของอดีตคนรักและเรื่องสามีปลอมๆ ที่เธอกับฮิลล์สร้างขึ้นมา เธอไม่มั่นใจว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่แต่ก็ต้องยอมรับว่าการมาที่นี่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขและผ่อนคลายมาก จนลืมเรื่องอดีตไปบ้างบางเวลา แต่เมื่ออยู่คนเดียวมันก็อดที่จะคิดไม่ได้ หัวใจของเธอสับสนอย่างยิ่งหรือบางครั้งการที่มีคนเข้ามาแทนที่อดีตอาจจะลืมเขาได้เร็วขึ้นหรือเปล่า ไม่แน่การกลับไปครั้งนี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อทิวเขาอาจจะเบาบางลงเธอคิดพลางนั่งถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ พอดีกับที่ชายหนุ่มเดินออกมาตามหา เห็นหญิงส
คอนโดแพรมุกเมื่อทั้งสองมาถึงห้องก็นอนพักผ่อนเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนค่ำ ตอนนี้ฮิลล์ออกไปตรวจดูงานที่โรงพยาบาลเหลือแต่แพรมุกที่อยู่ห้องเธอรู้สึกคอแห้งอยากดื่มแอลกอฮอล์เพื่อความสดชื่นแต่ครั้นจะชวนเพื่อนรักอย่างรสาเธอก็คงไม่ว่างเพราะต้องเลี้ยงลูกน้อย เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวโดยใส่ชุดเดรสสีแดงสดแล้วรวบผมตึงเผยให้เห็นลำคอขาวๆ อย่างชัดเจนสวมรองเท้าส้นสูงสีดำ แต่งหน้าไม่หนามากจนเกินไปแต่ดูสวยสะดุดตาน่ามองสี่ทุ่มครึ่งเมื่อเธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ขับรถมายังคลับประจำของเธอโดยลืมไปว่าทิวเขาเป็นดีเจอยู่ที่นี่ จอดรถเสร็จก็เดินไปในคลับทันทีโดยเลือกนั่งบริเวณบาร์เพื่อไม่ให้มีคนพลุกพล่านมากนัก บรรดาหนุ่มๆ ต่างเข้ามาขายขนมจีบเธอกันเรื่อยๆ แต่แพรมุกไม่สนใจเพราะเธอมาที่นี่เพื่อดื่มอย่างเดียวเธอนั่งฟังเพลงและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยไปเกือบสามชั่วโมงก็พึ่งรู้สึกตัวว่าดื่มไปเยอะมากแล้วและตอนนี้ทรงตัวแทบจะไม่อยู่ด้วยซ้ำ เธอลืมไปเสียสนิทว่ามาคนเดียวและต้องขับรถกลับเองเมื่อเธอลุกขึ้นยืนความมึนหัวก็เข้ามาแทนที่เหมือนเธอจะร่วงลงไปกองกับพื้น ปกติเธอไม่ได้คออ่อนขนาดน
“มึงหุบปากไปเลย ส่วนเธอถ้ามันคันมากเดี๋ยวผมจัดให้ คงอยากกลับไปที่เกาะอีกสินะ ผมรับรองว่ารอบนี้เธอได้หายคันสมใจแน่ๆ เตรียมตัวตายทั้งเป็นได้เลย”หญิงสาวและชายหนุ่มกลับมายังเกาะส่วนตัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาพาเธอมาเพราะความโกรธแค้นที่หญิงสาวกล้าทำเรื่องแบบนั้นกับเขา เขากระชากลากถูเพื่อพาเธอมาที่นี่แม้หญิงสาวจะพยายามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เขาฟังจนนับครั้งไม่ถ้วนแต่ดูแล้วชายหนุ่มไม่ฟังอะไรเธออีกต่อไปแล้วพลั่ก!!เมื่อมาถึงบ้านพักเขาก็เหวี่ยงเธอลงพื้นอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บ“โอ๊ย ฉันเจ็บนะ เบาๆ ไม่เป็นหรือไง”“คนแบบเธอเจ็บเป็นด้วยเหรอ” เขาพูดและมองหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชา“ก็ฉันอธิบายนายไปแล้วไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น”“เธอบอกว่าเธอไม่รู้ ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไงอะนะ ใครจะเชื่อ”“ก็ฉันไม่รู้จริงๆ นายต้องเชื่อฉันนะ”“ใครเชื่อเธอก็โง่แล้ว พอดีผมไม่ได้โง่ อันที่จริงผมคงไม่โกรธขนาดนี้หรอกถ้าคนที่เธอนอนด้วยไม่ใช่ไอ้หน้าหล่อนั่นที่เธอบอกว่าเกลียดนักหนา แต่ดันไปเอากับมัน”“ฉันไม่รู้จะอธิบายนายยังไงแล้ว”“ไม่ต้องอธิบายหรอก มานี่”เขาพูดพลางกระชากเธอขึ้นมาจากพื้นแล้วพาเข้าไปในห้องทันทีพร้
แพรมุกลืมตาขึ้นมาพร้อมความปวดเมื่อยตามร่างกายและแสบตรงกายสาว จึงพยุงตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าห้องน้ำทันที ร่องรอยจากการกระทำของฮิลล์สะท้อนในกระจกอย่างชัดเจน เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เขาทำแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดเธอรู้ดีว่าหลังจากตื่นขึ้นมาจากเหตุการณ์หลังไปคลับ ร่างกายเธอปกติดีไม่ได้ผ่านการมีอะไรมาแน่นอน แต่ฮิลล์กลับไม่เชื่อและคิดว่าเธอมีอะไรกับทิวเขาจริงๆแต่สิ่งที่เธอสงสัยที่สุดคือใครเป็นคนจัดฉากเรื่องเธอกับทิวเขากันแน่ เธอจำได้ว่าตนเองไม่เคยมีศัตรูที่ไหนตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แพรมุกอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวแล้วเดินไปห้องครัวทันทีเพราะเธอรู้สึกหิวเมื่อเดินมาถึงห้องครัวก็เห็นฮิลล์นั่งดื่มเหล้าอยู่ ข้างกายเขามีขวดเหล้าวางอยู่หลายขวด เขามีใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอเห็นหน้าเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าทีหมางเมินเขาจึงไม่พอใจ“ไม่เห็นเหรอว่าฉันนั่งอยู่”“เห็น แล้วทำไมเหรอ”“ทำไม ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน”“นายเป็นอะไรอีก ไหนว่าฉันจะเอากับใครก็ได้ เราไม่ต้องเป็นเจ้าของกันและกันไง นายเป็นสามีปลอมๆ ให้ฉัน ทำไมนายทำเหมือนหึงฉันขนาดนั้น”“...ก็เหมือนคุณหลอกใช้ผมแล้วกลับไปเอากับมัน” เขาต
“นายคิดว่าฉันแกล้งเหรอ” แพรมุกพูดออกมาเสียงแหบแห้งเนื่องจากผ่านการอาเจียนมาอย่างหนักเมื่อชายหนุ่มเห็นอาการของเธอพร้อมใบหน้าไร้เลือดนั้นก็รู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งป่วยอย่างแน่นอน“ไว้พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับไปหาหมอแต่อย่าคิดที่จะตุกติกกับผมนะ แล้วเลิกยุ่งกับไอ้หน้าหล่อนั่นด้วย ผมไม่ชอบ”“อืม” เธอตอบออกมาเสียงแผ่วพร้อมสูดยาดมเข้าปอดเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้นคอนโดแพรมุกเขาและเธอเดินทางกลับมาจากเกาะตั้งแต่เช้าแล้ว แพรมุกมีอาการจะอาเจียนตลอดเวลาและเธอดูเหนื่อยล้ามากๆ จึงนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงภายในห้องนอนส่วนฮิลล์กำลังเตรียมอาหารให้เธออยู่ในครัว พอดีกับมีเสียงกริ่งดังขึ้นฮิลล์จึงเดินไปเปิดประตูก็เห็นทิวเขากำลังยืนอยู่และในมือมีเอกสารบางอย่าง“ผมขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย”“มีอะไร”“เรื่องเมื่อสามอาทิตย์ก่อน”“อืม เข้ามา”“แพรมุกอยู่ไหน” ทิวเขาถามพลางมองหาเธอ“เธอป่วย นอนอยู่ในห้องมีอะไรคุยกับผมแทน” ฮิลล์พูดออกมาเมื่อเห็นทิวเขาพยายามมองหาเมียของเขา“นี่คือหลักฐานที่ผมได้มาในคืนนั้น คุณรู้จักลูซี่ใช่ไหม“ลูซี่” ฮิลล์ทวนชื่อนี้พลางนึกตาม“อืม ลูซี่เคยเป็นคนที่ผมควงอยู่ช่วงหนึ่งและผมเขี่ยเธอทิ้งเพราะผมเบื่
“ถ้าผมไปแล้วใครจะดูแลคุณ”“ฉันดูแลตัวเองได้” เธอพูดจบอาการคลื่นไส้ก็กลับมา จึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียน ฮิลล์ ตามเข้าไปดูแพรมุกไม่ห่าง“ไหนว่าดูแลตัวเองได้ แค่ยืนเองยังไม่ไหวเลย”อึก...เธออาเจียนออกมาอย่างเหนื่อยหอบแล้วพยายามทรงตัวลุกขึ้นจากพื้น“ผมว่าไปหาหมอดีกว่า คุณอาการไม่ดีเลย โอ้กอ้ากทั้งวันแล้ว” ฮิลล์พูดออกมาพลางขมวดคิ้วอย่างกังวลแพรมุกไม่ได้ตอบอะไรพยายามพยุงตัวเองเข้าไปนอนในห้องอย่างช้าๆ เธอพอจะรู้อาการผิดปกติของร่างกายตัวเอง หากเธอคิดไม่ผิดอาจจะเป็นสิ่งที่เธอกำลังกังวลอยู่ก็ได้ เพราะอาการเหล่านี้เธอเคยเห็นรสาเป็นตอนเธอท้องฮันนี่ แต่เพื่อความแน่ใจเธอคงต้องลองตรวจดูก่อน หากมีอะไรเกิดขึ้นก็อย่าหวังว่าคนอย่างฮิลล์จะได้รู้เรื่องนี้เธอไม่สนใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่และเดินผ่านเขาเหมือนเขาไม่มีตัวตนฮิลล์ รู้ดีว่าแพรมุกโกรธและเกลียดเขาเพราะขนาดหน้าเขาเธอยังไม่อยากมองและเห็นว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียวแต่ดูแล้วหญิงสาวอยากให้เขาหายไปมากกว่าแพรมุกเข้ามาในห้องก็รีบโทรหาเพื่อนรักอย่างรสาเพื่อขอคำปรึกษาจากเธอเมื่อรสารับสายเธอก็เล่ารายละเอียดเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ รสา
เช้าวันใหม่ฮิลล์ยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนแพรมุกกำลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอเดินไปยังลานจอดรถด้วยท่าทีอ่อนแรง เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเพราะกังวลในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น พอดีกับที่ทิวเขากำลังเปิดประตูออกมาจากรถเพราะกลับมาจากทำงานที่คลับเสร็จ เห็นหญิงสาวมีหน้าตาไม่ค่อยดีจึงถามขึ้น“มุกจะไปไหนเหรอ”“ไปหาหมอนะ”“เป็นอะไรหรือเปล่า ให้ทิวพาไปไหม มุกหน้าซีดมากเลยนะ”“งั้นทิวขับรถให้มุกหน่อย มุกมีเรื่องจะคุยด้วยพอดี”ทิวเขาเปิดประตูให้แพรมุกและประคองเธอเข้าไปนั่งในรถทันทีภายในรถเกิดบรรยากาศอึดอัดขึ้นจนแพรมุกเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“ทิว มุกไม่โกรธทิวเรื่องนั้นแล้วนะ”“เพราะมุกไม่ได้รักทิวแล้วสินะ” ทิวเขาพูดออกมาอย่างแผ่วเบาจนเหมือนพึมพำกับตัวเอง“ความจริงแล้วมุกแค่ให้ฮิลล์มาเป็นสามีปลอมๆ ให้เพราะมุกไม่อยากให้ทิวมายุ่ง”“แล้วมุกไม่มีความรู้สึกอะไรกับทิวแล้วเหรอ”“มุกไม่ได้รู้สึกกับทิวเหมือนแต่ก่อนแล้ว”“มุกรักเขาใช่ไหม” ทิวเขาถามเธออย่างเจ็บหัวใจ แต่เขาพร้อมที่จะเข้าใจแพรมุกทุกอย่าง“มุก...” หญิงสาวพูดพร้อมน้ำเสียงสั่นเครือแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา“มุกทำตามหัวใจเถอะ ทิวว่าเขาก็ดูรักมุกนะ”“แต่เรา
“อื้มส์ อ๊า” เธอครางออกมาอย่างรัญจวนใจจากนั้นเขาเลื่อนใบหน้าลงมายังหน้าอกอวบอิ่มล้นมือแล้วบีบมันอย่างแรงโดยไม่กลัวว่ามันจะแหลกคามือ เขาใช้ลิ้นสากสัมผัสกับยอดปทุมสีชมพูที่แข็งตึงออกมาพลางดูดมันอย่างมูมมามแล้วใช้อีกข้างเคล้าคลึงหน้าอกจนเธอส่ายตัวร่อนเพราะความเสียวซ่านไม่รอช้าเขาใช้ลิ้นร้อนสัมผัสผิวกายของเธอแล้วลากลงมาผ่านหน้าท้องหยุดหยอกล้อกับสะดือบุ๋มเล็กน้อย เขาลอบมองหน้าหญิงสาวที่นอนเม้มปากเสียวอย่างพอใจแล้วเลื่อนลงมาหยุดอยู่ตรงสามเหลี่ยมอวบอูมเขาเกลี่ยเส้นไหมนุ่มนิ่มที่ปกคลุมอยู่อย่างเบาบางแล้วใช้นิ้วกรีดกรายยังกลีบกุหลาบที่มีน้ำหวานซ่อนอยู่ภายใน เขาส่งนิ้วเย็นเข้าไปควานหาความนุ่มและคับแน่นในกายเธอ พร้อมส่งนิ้วเข้าออกสร้างความวาบหวามให้กับคนที่นอนได้เป็นอย่างดี“อ๊ะส์ อ๊า อ๊าส์ อื้อ”หลังจากนั้นเขาใช้นิ้วแหวกกุหลาบบางออกแล้วใช้ลิ้นสัมผัสกับเยื่อบางอมชมพูที่มีสายธารไหลออกมา เขาโลมเลียมันอย่างหิวกระหาย“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อ๊าส์” เธอครางออกมาพร้อมขยุ้มหัวเขาเพื่อระบายความเสียว ตอนนี้เธอเห็นขอบสวรรค์อยู่รำไรชายหนุ่มระรัวลิ้นเข้าออกพลางใช้มือขยี้เม็ดไตที่แข็งทื่อของเธออย่างหยอกล้อจนหญิงสาวก
“แล้วคุณรักผมไหม”“ไม่บอก”“ไม่อยากบอกตรงนี้ใช่ไหม งั้นไปบอกบนเตียงเป็นไง”เขายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนลมหายใจอุ่นสัมผัสกันและกัน เมื่อเห็นหญิงสาวคล้อยตาม เขาจึงอุ้มเธอไว้ในวงแขนหนาแล้วพาไปยังเตียงนุ่ม“ดะ..เดี๋ยว ยังทำแผลไม่เสร็จเลยนะ”“ช่างแผลเถอะ เราไปทำอย่างอื่นให้เสร็จดีกว่า”ชายหนุ่มประกบปากนุ่มของหญิงสาวแล้วจูบอย่างดูดดื่มแต่เธอผลักแผงอกเขาออก“อืมส์ พอแล้ว ถ้านายไม่หยุดฉันจะไม่คุยด้วยนะ”เมื่อเห็นสีหน้าเธอจริงจังเขาจึงหยุดการกระทำทั้งหมดลง“งั้นนอนกอดเฉยๆ ก็ได้” เขาพูดออกมาแล้วกอดเธอเบาๆ ถึงแม้เขาจะต้องการอะไรที่มากกว่านี้ก็ตามทั้งสองนอนมองหน้ากันและกัน จนแพรมุกพูดออกมา“คุณรักฉันตั้งแต่ตอนไหนเหรอ”“ไม่รู้สิ รู้ตัวอีกทีก็กลัวว่าจะเสียคุณไปจริงๆ”“แล้วถ้าฉันไม่ให้โอกาสคุณล่ะ”“ไม่หรอก คุณต้องให้โอกาสผมอยู่แล้ว เพราะคุณรักผม” เขาพูดอย่างมั่นใจ“แต่คุณอย่าลืมนะว่าโอกาสมันไม่ได้มีบ่อยๆ และยิ่งตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูก หากคุณทำอะไรผิดอีกในอนาคต ฉันอาจจะพาลูกหนีไปก็ได้”“ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ผมสำนึกผิดทุกอย่างแล้วจริงๆ ครับ เชื่อใจผมนะ”“ฉันจะคอยดู”“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้รู้เพศลูกเหรอ”“อี
ชายหนุ่มยืนก้มหน้าเพราะเขาไม่กล้ามองหน้าหญิงสาว เขากลัวว่าเธอจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชา กว่าเขาจะรวบรวมความกล้ามาหาเธอได้ก็ใช้เวลาไปเกือบเดือน เขาทบทวนตัวเองทุกอย่างและพร้อมที่จะเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเธอแล้วจริงๆ“มาทำไม” เธอถามเขาที่เอาแต่ยืนก้มหน้า“คิดถึง”“หืม?” แพรมุกถามอย่างแปลกใจ“ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”เธอมองชายหนุ่มตรงหน้ารูปร่างผอมกว่าเมื่อก่อนแต่ความหล่อเหลาที่มียังคงเหมือนเดิมสายตาคู่นั้นกลับดูอ่อนลงเปลี่ยนเป็นคนละคน เธอจึงหลีกทางให้เขาเข้ามาชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าที่สวมเสื้อตัวโคร่ง เธอดูอวบขึ้นเล็กน้อยและมีใบหน้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ เมื่อเขามองเธออยู่นานหญิงสาวจึงถามเขาถึงการมาในครั้งนี้“มีอะไร”“ผมคิดถึงคุณ ผมอยากมาขอโทษ ให้อภัยผมในสิ่งที่เคยทำกับคุณได้ไหม”“เรื่องอะไรละ”“ทุกๆ เรื่อง ผมขอโทษ” เขาพูดพลางคุกเข่าลงต่อหน้าเธอโดยไม่อายแพรมุกเห็นดังนั้นก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าคนอย่างฮิลล์จะยอมคุกเข่าให้เธอ แม้ว่าเธอจะสงสารแต่เธอไม่อยากหลงกลเขา คงต้องดูไปก่อนว่าคนแบบนี้จะเปลี่ยนสันดานได้จริงไหม“กลับไปเถอะ”“ผมไม่กลับ” เขาพูดแล้วจับขาเธอไว้แน่“ปล่อย”“ให้ผมอยู่ที่นี่ด้วยได้ไหม”
ช่วงบ่ายของวันเดียวกันแพรมุกเปิดประตูเข้ามาเห็นฮิลล์นั่งหน้าเครียดอยู่ เธอไม่ได้ทักเขาแล้วเดินผ่านไปทันที แต่มีหรือที่เขาจะปล่อยเธอไปในเมื่อเขาพยายามคิดต่อเธอตั้งหลายสายแต่กลับไม่มีคนรับ“ไปไหนมา”//เงียบ//“ผมถามว่าไปไหนมา!! ทำไมไม่รับสาย” เขาตะคอกออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“ไปโรงพยาบาลมา” เธอตอบเสียงราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆ จนชายหนุ่มนึกกลัว“ไปทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า” ฮิลล์ถามอย่างเป็นห่วง“คุณไม่ต้องการลูกไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ได้ต้องการพวกเราหรอก ถ้าฉันตัดสินใจทำอะไรก็ให้รู้ไว้ว่ามันเป็นเพราะคุณ” เธอพูดออกมาจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งเมื่อเขาได้ยินคำนั้นหัวใจกระตุกวูบพลางใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ตัวชาขยับแทบไม่ได้ แม้เขาอยากปริปากก็พูดไม่ออก หรือเธอจะทำมันจริงๆ“ธะ...เธอ ไปทำอะไรมา” เขาพยายามเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก“ก็ทำแบบที่นายคิดละมั้ง”“นี่เธอกล้าฆ่าลูกของเราจริงๆ เหรอ”“ก็นายเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากมีลูก ตอนนี้ก็ไม่มีลูกแล้วไง ต่อไปนี้นายจะไปมั่วหรือคั่วกับใครก็เรื่องของนาย”เธอพูดออกมาเสียงเย็นชาอย่างที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน“ไม่...ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม” ฮิลล์พูดพร้อมหัวใจที่เจ็บปวด
เคลตอบเพื่อนออกไปเพราะเขาไม่สามารถโกหกฮิลล์ได้อยู่ดี“มากับไอ้ทิวเขาสินะ เหอะ”เขาพูดออกมาอย่างโกรธเคือง คนแรกที่รู้เรื่องลูกกลับเป็นคนรักเก่าของเธอแทนที่จะเป็นเขา“มึงใจเย็นๆ นะเว้ย” เคลวินตะโกนไล่หลัง ชายหนุ่มโกรธและเดินออกไปแล้ว คาดว่าคงไปเคลียร์กับหญิงสาวอย่างแน่นอนเมื่อแพรมุกมาถึงห้องเธอก็นอนพักเอาแรงเพราะช่วงนี้เธออ่อนล้ามากและยิ่งรู้ว่าตอนนี้ในท้องของเธอกำลังมีอีกชีวิตอยู่ เธอไม่รู้จะทำยังไงดี จึงเผลอหลับไปหญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงดังรบกวนอยู่นอกห้อง เธอจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างงัวเงีย ฮิลล์เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเธอตกใจ เขามีสีหน้าโกรธจัดและพูดออกมา“วันนี้ไปไหนมา”“เปล่านิ”“ยังจะโกหกอีกเหรอ แล้วนี่อะไร”เขาเห็นถุงยาที่วางอยู่บนโต๊ะจึงเดินไปหยิบ แล้วเทมันลงพื้น พลางมองชื่อยาและมองหน้าเธอสลับกัน“คุณท้อง แล้วทำไมไม่บอกผม”“ไม่จำเป็น”“แล้วทำไมไอ้หน้าหล่อนั่นจึงเป็นคนพาคุณไปหาหมอ ทำไมคนนั้นไม่เป็นผม”แพรมุกเงียบไม่ตอบเขา พลางถอนหายใจอีกครั้ง เขารู้เรื่องลูกแล้วสินะ“ทำไมไม่ตอบวะ!!”เขาขึ้นเสียงเมื่อหญิงสาวเอาแต่เงียบ จึงพูดต่ออย่างหัวเสีย“ถามไอ้เคลเรื่องทำ
เช้าวันใหม่ฮิลล์ยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนแพรมุกกำลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอเดินไปยังลานจอดรถด้วยท่าทีอ่อนแรง เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเพราะกังวลในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น พอดีกับที่ทิวเขากำลังเปิดประตูออกมาจากรถเพราะกลับมาจากทำงานที่คลับเสร็จ เห็นหญิงสาวมีหน้าตาไม่ค่อยดีจึงถามขึ้น“มุกจะไปไหนเหรอ”“ไปหาหมอนะ”“เป็นอะไรหรือเปล่า ให้ทิวพาไปไหม มุกหน้าซีดมากเลยนะ”“งั้นทิวขับรถให้มุกหน่อย มุกมีเรื่องจะคุยด้วยพอดี”ทิวเขาเปิดประตูให้แพรมุกและประคองเธอเข้าไปนั่งในรถทันทีภายในรถเกิดบรรยากาศอึดอัดขึ้นจนแพรมุกเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“ทิว มุกไม่โกรธทิวเรื่องนั้นแล้วนะ”“เพราะมุกไม่ได้รักทิวแล้วสินะ” ทิวเขาพูดออกมาอย่างแผ่วเบาจนเหมือนพึมพำกับตัวเอง“ความจริงแล้วมุกแค่ให้ฮิลล์มาเป็นสามีปลอมๆ ให้เพราะมุกไม่อยากให้ทิวมายุ่ง”“แล้วมุกไม่มีความรู้สึกอะไรกับทิวแล้วเหรอ”“มุกไม่ได้รู้สึกกับทิวเหมือนแต่ก่อนแล้ว”“มุกรักเขาใช่ไหม” ทิวเขาถามเธออย่างเจ็บหัวใจ แต่เขาพร้อมที่จะเข้าใจแพรมุกทุกอย่าง“มุก...” หญิงสาวพูดพร้อมน้ำเสียงสั่นเครือแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา“มุกทำตามหัวใจเถอะ ทิวว่าเขาก็ดูรักมุกนะ”“แต่เรา
“ถ้าผมไปแล้วใครจะดูแลคุณ”“ฉันดูแลตัวเองได้” เธอพูดจบอาการคลื่นไส้ก็กลับมา จึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียน ฮิลล์ ตามเข้าไปดูแพรมุกไม่ห่าง“ไหนว่าดูแลตัวเองได้ แค่ยืนเองยังไม่ไหวเลย”อึก...เธออาเจียนออกมาอย่างเหนื่อยหอบแล้วพยายามทรงตัวลุกขึ้นจากพื้น“ผมว่าไปหาหมอดีกว่า คุณอาการไม่ดีเลย โอ้กอ้ากทั้งวันแล้ว” ฮิลล์พูดออกมาพลางขมวดคิ้วอย่างกังวลแพรมุกไม่ได้ตอบอะไรพยายามพยุงตัวเองเข้าไปนอนในห้องอย่างช้าๆ เธอพอจะรู้อาการผิดปกติของร่างกายตัวเอง หากเธอคิดไม่ผิดอาจจะเป็นสิ่งที่เธอกำลังกังวลอยู่ก็ได้ เพราะอาการเหล่านี้เธอเคยเห็นรสาเป็นตอนเธอท้องฮันนี่ แต่เพื่อความแน่ใจเธอคงต้องลองตรวจดูก่อน หากมีอะไรเกิดขึ้นก็อย่าหวังว่าคนอย่างฮิลล์จะได้รู้เรื่องนี้เธอไม่สนใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่และเดินผ่านเขาเหมือนเขาไม่มีตัวตนฮิลล์ รู้ดีว่าแพรมุกโกรธและเกลียดเขาเพราะขนาดหน้าเขาเธอยังไม่อยากมองและเห็นว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียวแต่ดูแล้วหญิงสาวอยากให้เขาหายไปมากกว่าแพรมุกเข้ามาในห้องก็รีบโทรหาเพื่อนรักอย่างรสาเพื่อขอคำปรึกษาจากเธอเมื่อรสารับสายเธอก็เล่ารายละเอียดเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ รสา
“นายคิดว่าฉันแกล้งเหรอ” แพรมุกพูดออกมาเสียงแหบแห้งเนื่องจากผ่านการอาเจียนมาอย่างหนักเมื่อชายหนุ่มเห็นอาการของเธอพร้อมใบหน้าไร้เลือดนั้นก็รู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งป่วยอย่างแน่นอน“ไว้พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับไปหาหมอแต่อย่าคิดที่จะตุกติกกับผมนะ แล้วเลิกยุ่งกับไอ้หน้าหล่อนั่นด้วย ผมไม่ชอบ”“อืม” เธอตอบออกมาเสียงแผ่วพร้อมสูดยาดมเข้าปอดเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้นคอนโดแพรมุกเขาและเธอเดินทางกลับมาจากเกาะตั้งแต่เช้าแล้ว แพรมุกมีอาการจะอาเจียนตลอดเวลาและเธอดูเหนื่อยล้ามากๆ จึงนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงภายในห้องนอนส่วนฮิลล์กำลังเตรียมอาหารให้เธออยู่ในครัว พอดีกับมีเสียงกริ่งดังขึ้นฮิลล์จึงเดินไปเปิดประตูก็เห็นทิวเขากำลังยืนอยู่และในมือมีเอกสารบางอย่าง“ผมขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย”“มีอะไร”“เรื่องเมื่อสามอาทิตย์ก่อน”“อืม เข้ามา”“แพรมุกอยู่ไหน” ทิวเขาถามพลางมองหาเธอ“เธอป่วย นอนอยู่ในห้องมีอะไรคุยกับผมแทน” ฮิลล์พูดออกมาเมื่อเห็นทิวเขาพยายามมองหาเมียของเขา“นี่คือหลักฐานที่ผมได้มาในคืนนั้น คุณรู้จักลูซี่ใช่ไหม“ลูซี่” ฮิลล์ทวนชื่อนี้พลางนึกตาม“อืม ลูซี่เคยเป็นคนที่ผมควงอยู่ช่วงหนึ่งและผมเขี่ยเธอทิ้งเพราะผมเบื่
แพรมุกลืมตาขึ้นมาพร้อมความปวดเมื่อยตามร่างกายและแสบตรงกายสาว จึงพยุงตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าห้องน้ำทันที ร่องรอยจากการกระทำของฮิลล์สะท้อนในกระจกอย่างชัดเจน เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เขาทำแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดเธอรู้ดีว่าหลังจากตื่นขึ้นมาจากเหตุการณ์หลังไปคลับ ร่างกายเธอปกติดีไม่ได้ผ่านการมีอะไรมาแน่นอน แต่ฮิลล์กลับไม่เชื่อและคิดว่าเธอมีอะไรกับทิวเขาจริงๆแต่สิ่งที่เธอสงสัยที่สุดคือใครเป็นคนจัดฉากเรื่องเธอกับทิวเขากันแน่ เธอจำได้ว่าตนเองไม่เคยมีศัตรูที่ไหนตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แพรมุกอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวแล้วเดินไปห้องครัวทันทีเพราะเธอรู้สึกหิวเมื่อเดินมาถึงห้องครัวก็เห็นฮิลล์นั่งดื่มเหล้าอยู่ ข้างกายเขามีขวดเหล้าวางอยู่หลายขวด เขามีใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอเห็นหน้าเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าทีหมางเมินเขาจึงไม่พอใจ“ไม่เห็นเหรอว่าฉันนั่งอยู่”“เห็น แล้วทำไมเหรอ”“ทำไม ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน”“นายเป็นอะไรอีก ไหนว่าฉันจะเอากับใครก็ได้ เราไม่ต้องเป็นเจ้าของกันและกันไง นายเป็นสามีปลอมๆ ให้ฉัน ทำไมนายทำเหมือนหึงฉันขนาดนั้น”“...ก็เหมือนคุณหลอกใช้ผมแล้วกลับไปเอากับมัน” เขาต