ความจริงทึ่รินตาย

ตึกร้าง 

บรื้น….บรื้น…บรื้น 

“ ชมพู่ไม่เอาแล้วอ๊ะเรากลัว “ แนนที่เริ่มใจเสาะเมื่อเห็นคนที่เธอเรียกมาจากไหนก็ไม่รู้ แนนที่เห็นแบบนั้นเธอก็เลยรู้สึกใจเสาะขึ้นมา ชมพู่ที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็หันมามองหน้าของแนนด้วยสายตาดุดันเพราะเริ่มรำคาญผู้หญิงดีแต่ปากอย่างแนนซี่เต็มทน ก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ นี้เธอ เธอคิดว่าเธอเป็นใครพ่อแม่ของเธอก็เป็นพวกทำงานสีเทา เหมือนกันอย่ามาทำเป็นโลกสวยตอแหลทำตัวเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนเกิดมาเป็นผ้าขาวได้ไหมมันน่ารำคาญ แล้วที่ฉันทำ ฉันก็ทำเพราะเธอไม่ใช่หรือไงยัยบ้า อย่ามาใจเสาะหน่อยเลยรำคาญว่ะ “ ชมพู่ขับรถเข้ามาจอดในที่ลับตาคนเสร็จแล้วพอได้ยินเสียงแหลมของแนนบ่นว่ากลัวนั้นก็เลยทำให้ชมพู่รู้สึกรำคาญเธอก็เลยจัดการด่าแนนแล้วก็รามไปจนถึงพ่อกับแม่ แนนเมื่อได้ยินแบบนั้นด้วยสายตาดุดันของชมพู่ก็ทำเอาเธอไม่กล้าพูดอะไรออกมานอกจากนั่งนิ่งๆ แต่ระหว่างที่ทั้งสองนั่งรออยู่นั้น เสียงของรถบิ๊กไบค์ราคาแพงก็วิ่งเข้ามาตามทางขดเคี้ยวแต่รถที่ตามรินมานั้นกับไม่ใช่รถของดัสตินมันเป็นรถบิ๊กไบค์ของใครก็ไม่รู้อีกคัน 

บรื้น…บรื้น….บรื้น …เอี๊ยด

“ หึหึหึ มึงว่าในนี้มีกี่คน “ มาคัสที่เป็นคนขับก็หันมาถามเพื่อนรักอย่างฟิวส์ที่ซ้อนอยู่ทางด้านหลังโดยที่ทั้งสองไม่ถอดหมวกกันน๊อกด้วยความที่กลัวว่าความแตกว่าทั้ง3คนรู้จักกัน แล้วอีกอย่างเรื่องที่เล่ย์นัดกับดัสตินนั้น อยู่ๆดัสตินก็โทรมาขอยกเลิกนัดเอาดื้อๆซะงั้นโดยเขาให้เหตุผลทางบ้านมีปัญหาเล่ย์ที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดคงเป็นฝีมือของพี่ชายเขาเธอก็เลยไม่ได้ว่าอะไร แต่นั้นก็ดีเพราะอย่างน้อยเธอก็จะได้ไม่ทำร้ายเขา เพราะจากที่เธอมองแล้วนั้นตึกนึกไม่ได้มีแค่คนของยัยชมพู่เพียงฝั่งเดียวแต่ยังมีของอีกฝั่งรออยู่ด้วย 

“ กูว่าไม่ต่ำกว่า20 หึหึหึ “ ฟิวส์ที่นั่งอยู่ด้านหลังเขาก็หัวเราะรอดไรฟันออกมาด้วยความรู้สึกชอบใจกับสิ่งที่รอตนอยู่ ด้วยความบ้าระห่ำของพวกเขาพอเจออะไรแบบนี้ถึงกับรู้สึกตื่นเต้นทันที รวมทั้งเล่ย์ด้วย ระหว่างที่มาคัสกับฟิวส์พูดกันอยู่นั้นเล่ญก็มองไปที่ต่างๆเพื่อคำนวนทิศทางว่าจะต้องรับมือยังไง แต่แล้วอยู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินออกมาจากในตึกโดยมี12คนตามสายตาที่คำนวนคราวๆ พอฟิวส์เห็น12คนเดินออกมาเขาถึงกับพูดออกมาเสียงดังว่า 

“ เหี้ย….มีแค่นี้เองเหรอว่ะแม่งเอ้ยกูนึกว่าจะเยอะกว่านี้แค่นี้จะไปมันอะไร เห้อ…เซ็งว่ะ “ ฟิวส์ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังอย่างเซ็งๆ เล่ย์ที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มกริ่มอย่างนึกเอ็นดูเพื่อนก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ ถ้าอย่างนั้น12คนนี้ฉันยกให้นาย “ เล่ย์ เธอหันมายิ้มหวานบอกให้ว่างานนี้เธอยกให้เพื่อนไปเพราะปกติไม่ว่าจะเป็นภารกิจอะไรที่เสี่ยงตายจะเป็นเธอ แต่ดูแล้วงานนี้เธอคงไม่ต้องลงมือเองหรอกดูจากการเดินการอะไรแล้วไม่เท่าไหร่ อย่างดีก็ปืนกับมีดไม่ถึงกับระบิดหรอก ฟิวส์พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจทันที จากนั้นมาคัสกับฟิวส์ก็ก้าวขาลงมาจากรถทันที 

อีกด้านหนึ่ง 

“ นายครับนั้นคนของใคร” แอ๊ค มือขวาของแอตลาสที่ซุ่มอยู่อีกมุมอย่างเงียบๆ ด้วยความที่คนของเขากำลังจะออกไปจัดการกับคนที่เพิ่งรู็มาจากเจ้านายว่าเป็นนักฆ่ารับจ้าง นั้นก็เลยทำให้แฮ๊คแล้วก็เจเดนต้องหันหัวเรือทันที เพราะถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นนักฆ่าจริงๆละก็งานนี้เขากับเจนเดนสองคนคงไม่ไหว แอตลาสที่อยู่บนรถตู้หรูพอได้ยินแบบนั้น เขาก็หันไปมองผู้เป็นน้องชายที่เขาเรียกมาทันที ตอนแรกดัสตินก็ไม่อยกามาแต่แอตลาสให้เหตุผลว่าเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขารักด้วยความเป้นห่วงหญิงสาวหน้าเหมือนรินนั้นเลยทำให้เขาตัดใจมากับพี่ชาย พอมาถึงเขาก็เพิ่งรู้ความจริงว่ารินมีฝาแฝด แล้วนั้นก็ทำให้ดัสตินรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นฝาแฝดของรินอย่างแน่นอน 

“ หึหึหึ จะคนของใครก็คนของพ่อยัยชมพู่นะสิ ดูถ้าแล้วยัยนี้ยังไม่ณู้ชะตากรรมของตัวเองจริงๆสินะ เอาเป็นว่าก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยคนของเราก็ไม่ต้องเจ็บตัว รอดูไปว่าสิ่งที่กูกับพวกมึงคิดเป็นความจริงรึเปล่า //จริงไหมว่ะดัสติน “ แอตลาสพูดกับลูกน้องก่อนจะหันมาขอความเห็นกับน้องชาย ดัสตินที่มองอยู่ในรถด้วยวามเป็นห่วงหญิงสวกับชายสองคนแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร 

“ ย๊าก……..” 

ปัก ปึก ปึก ผลัวะ ผลัวะ ตุบ 

เสียงของคนทั้ง12คนวิ่งเข้าใส่คนทั้งสามแต่ก็โดนสนตีนแค่มาคัสกับฟิวส์สะกัดเอาไว้จากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปอย่างกับนั่งบู๊ของจาพนม เพราะทั้ง12คนโดนแค่กำปั้นและก็หมัด เท้า เข่า ศอก กระแทกกระทันหน้าชองทั้ง12คนจนทั้ง12คนตายคาที่ทันโดยที่ทั้งสองแทบจะไม่ได้ออกแรงเลย ดัสติน แอตลาส และก็ทุกคนที่แอบ ดูเหตุการณ์อยู่นั้นพอทุกอย่างทุกการกระทำของสองคนที่สู้แทบไม่ได้ออกแรงเลยนั้น ทำเอาทุกคนถึงกับอึ่ง ทึ่ง อ้าปากค้างโดยเฉพาะลูกน้องของแอตลาสที่เกี่ยบเอาชีวิตไปทิ้งอย่างกับหมาเมื่อกี่ พวกเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เหงือเม็ดๆไหลออกมาอย่างกับว่าร้อนมาก 

“ เชี้ย…..เกือบแล้วไหมละ” เจเดนพูดออกมาด้วยเสียงเบากับตัวเอง เมื่อเห้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแทบไม่ถึง1นาทีเลยก็ว่าได้ นั้นเลยทำให้เขาถึงกับรู้สึกกลัวขึ้นมาเลย ดัสตินที่เห็นแบบนั้นเขาถึงกับอึ้งตะลึงอย่างไใ่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่พี่ชายของตนพูดจะเป็นความจริงถงแม้ว่าคนที่เป็นคนฆ่า12คนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาสนใจแล้วอีกสองคนถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้เลยว่าเป็นใครก็ตาม แต่ดูจากความเร็วและก็เฉียบขาดแล้วนั้นทำให้เขารู้เลยว่านักฆ่าอย่างแน่นอน แนนซี่และก็ชมพู่ที่แอบดูอยู่ในพุ่มไม้ทั้งสองคนถึงกับรู้สึกอึ้งและก็ตะลึ่งอย่างกับว่าวิญญาณได้หลุดออกมานอกร่างแล้วเรียบร้อย ยิ่งแนนยิ่งกลัวมากจนแทบสติหลุด 

แกร๊บ 

“ ว๊าย// กรี๊สสสสสสสส “ ด้วยความหวาดกลัวของแนนซี่ กับเหตุการรืที่เกิดขึ้นเธอก็เลยถอยหลังมาเยียบเข้ากับกิ่งไม้ พอเสียงกิ่งไม้ดังชมพู่ที่ตกใจอยู่นั้นเธอก็นึกว่ามีคนมาทางด้านหลังของเธอ นั้นเลยทำให้เธอร้องว๊ายออกมา พอแนนได้ยินเสียงร้องว๊ายเธอก็สติหลุดกรีดร้องออกมาอย่างสติแตก จากนั้นทั้งคู่ก็วิ่งป่าราบออกมาจากตรงนั้น เล่ย์ มาคัส และก็ฟิวส์ที่ได้ยินแบบนั้น ทั้งสามก็ยิ้มเยาะออกมาด้วยความที่รู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือใคร ทั้งสามก็เลยไม่ได้แปลกใจอะไร มาก แต่ที่แปลกใจความรู้สึกของพวกเขาทั้งสามคนเหมือนกับว่ามีอีกลุ่มที่มองดูอยู่เงียบๆแต่ไม่ยอมโผล่หัวออกมา มาคัส ก็เลยพูดออกมาทันทีด้วยเสียงเบาหวิวว่า 

“ กลับกันเถอะเดี๋ยวพวกที่แอบดูมันจะไม่กล้ากลับ “ มาคัส บอกเพื่อนออกมาเผื่อว่าคนที่แอบมองดูอยู่จะได้ยิน เล่ย์ ฟิวส์ที่ได้ยินแบบนั้นทั้งสองก็พยักหน้าอย่างรู้กันก่อนจะออกมา ทันที 

บรื้น…บรื้น…บรื้น 

“ เอาไงต่อครับนาย “ แฮ๊ค หันมาถามแอตลาสว่าจะเอายังไงต่อไปจะตามหรือว่าจะปล่อยไป แอตลาสที่ได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยเสียงเรียบริ่งว่า กลับก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที “ แอตลาสบอกให้ลูกน้องของตนให้กลับไปตั้งหลักก่อน เพราะตอนนี้ที่มีนักฆ่ามาเกี่ยวข้องเรื่องนี้ด้วยเห็นทีว่าแอตลาสต้องกลับไปเรียกกองกำลังลับมาประชุมหาลือกัน 

คฤหาสน์ ลูซิเฟอร์ 

“ เจเดน แฮ๊ค โทรหาคุณพ่อที” แอตลาสที่เดินเข้ามานั่งที่โซฟาหลุยที่คฤหาสน์ของตัวเองที่ไม่ได้กลับมานานมากแล้ว เขาก็บอกให้คนสนิทของเขาไปโทรหาคุณพ่อ ที่เป็นพระเจ้าของโบสถ์ซาตานที่อยู่อีกฝากฝั่งหนึ่งของโลก เจเดนและแฮ๊คพอได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ถึงกับทำหน้าเครียด ทุกครั้งที่แอตลาสโทรหาศูนย์ใหญ่ของตะกูลนั้นหมายถึงเรื่องนี้ใหญ่มาก นั้นเลยทำให้ทั้งสองถึงกับพยักหน้าอย่างหูตามเหลือกขึ้นมาทันที 

“ เฮียเรื่องแค่นี้ต้องถึงหู คุณพ่อเลยเหรอ ผมว่าไม่ต้องก็ได้หรอกมั้งเรื่องแค่นี้เองเดี๋ยวผมจะคุยกับเธอเอง” ดัสตินที่ไม่รู้เรื่องหรือว่าเข้าใจอะไรเลย เขาคิดว่าเรื่องนี้แค่เขาคุยกับเล่ย์แล้วทุกอย่างจะจบ แอตลาสที่ได้ยินน้องชายพูดอย่างไก่ออ่นแบบนั้นก็ทำเอาเขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากก่อนจะหันมาพูดกับผู้เป็นน้องว่า 

“ แกคิดว่าเรื่องเล็กเหรอว่ไอ้ดัสติน แกคิดว่ายัยนั้นมาเพราะอะไรเธอมาเพื่อแก้แค้นให้รินพี่สาวฝาแฝดที่ตายไปของเธอ แล้วแกคิดว่าเรื่องนี้ยัยนั้นจะฟังที่แกพูดหรือไงว่ะ ห่ะ “ แอตลาสพูดออกมาด้วยความหัวเสีย ด้วยความที่เขาสืบหาว่าเลย์และก็รินเป็นอะไรกันนั้นเลยทำให้เขารู็ว่ารินผู้พี่ได้ตายไปแล้วแอตลาสที่เคยนอนกับเธอต้องยอมรับว่าแอบเสียดายเธอเหมือนกันแต่นั้นก็ไม่ใช่สาระสำคัญอะไรเท่ากับการที่ น้องสาวฝาแฝดของเธอเป็นนักฆ่าและก็มาเพื่อการแก้แค้น ดัสตินที่ได้ยินว่ารินตาย เขาถึงกับหูชา ตัวชา ด้วยความตกใจและก็ไม่อยากเชื่อหู 

“ เมื่อกี่เฮียว่าอะไรนะ ริน ริน รินตาย พี่หมายความว่าอะไร // ผมถามว่าพี่ว่าอะไร “ ผลัวะ ดัสตินที่ได้ยินว่ารินตายนั้นเล่นเอาเขาถึงกับสติแตก เพราะที่ผ่านมาเขาคิดมาตลอดว่าเธอหายไปไหน แต่พอเขาได้ยินว่าเธอตายเท่านั้นแหละนั้นเลยทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นไปได้ จนกระทั้งเขาสติแตกถึงกับรีบปี่เข้าหาพี่ชายอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับต่อยพี่ชายของตัวเองจนล้มไปกองกับพื้น จากนั้นเขาก็ทำท่าจะเข้าไปซ้ำด้วยความโกรธและก็เดือดที่การตายของหญิงสาวที่ตนแอบรักตายเพราะฝีมือของพี่ชายของตัวเองนั้นเลยทำเอาดัสตินถึงกับสติหลุดทันที 

ผลัวะ ผลัวะ ปึก ปึก 

“ อ๊ากกกกกกกก ไม่จริ๊ง……..ริน……อ๊าก…..” เสียงแหกปากร้องอย่างบ้าคลั่งของดัสตินที่ตอนนี้ต่อยพี่ชายอย่างกับคนเสียสติ เขาทั้งแหกปากทั้งต่อยตีพี่ชายอย่างกับคนบ้า ปากของเขาก็ร้องตะโกนเรียกชื่อริน แอตลาสที่เห็นน้องชายบ้าขึ้นมาเป็นครั้งแรกเขาก็ไม่ทำอะไรน้องชายเขาได้แต่ปล่อยให้น้องทุบตีเขาเพื่อระบายอารมร์ ( เรียกได้ว่าพี่ชายก็ซาดิสพอกัน) ลูกน้องที่เห้นแบบนั้นต่างก็วิ่งเข้ามาห้ามเหตุการณ์ทันที 

“ นายน้อย นายน้อยพอก่อนครับ นาย “