LOGINShare
EP:04 ข้อเสนอ
Last Updated:
2025-03-05 07:46:44น้ำตาลถูกพามายังบ้านของชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะขึ้นรถมาด้วยก่อนหน้านี้ บ้านของเขาอยู่ในซอยถัดจากบ้านของเธอไปไม่ไกลสักเท่าไร แต่เธอกลับไม่เคยเจอเขาเลยสักครั้ง
"เสื้อผ้าค่ะคุณหนู"
"ขอบคุณค่ะ"
"เดี๋ยวช่วยเตรียมห้องว่างให้ผมด้วยนะครับ"
"ได้ค่ะคุณวิน"
"คุณจะให้หนูนอนที่นี่หรอคะ?"
"แล้วเธอจะไปนอนที่ไหนได้ นี่มันก็เย็นแล้วนะ"
"....."
"นอนที่นี่ไปก่อนฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอด้วย แต่เอาไว้ค่อยคุยกันหลังกินข้าวเสร็จก็แล้วกัน"
"ค่ะ"
เธอไม่มีทางเลือก ถึงแม้จะมีเงินติดตัวอยู่มากพอที่จะไปเช่าห้องอยู่ได้หลายวันแต่เธอก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปทางไหนต่อ เงินที่มีหากเอาจับจ่ายใช้สอยไปมันก็หมดได้อยู่ดี
น้ำตาลเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แม่บ้านนำมาให้เธอเปลี่ยน จากนั้นก็ไปกินข้าวพร้อมกับเขา ด้วยท่าทีที่สุขุมทำให้เธอรู้สึกเกร็งเวลาได้เผชิญหน้ากับเขา แต่คงเป็นเพราะเขาอายุมากกว่าเธอหลายปีมากกว่า
"คุณ...มีอะไรจะพูดกับหนูหรอคะ?"
"บอกแล้วไงว่าเอาไว้พูดหลังกินข้าว"
"หนูอิ่มแล้วค่ะ..."
"กินอย่างกับแมวดมตัวถึงได้เล็กแบบนี้"
"....."
"ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็รออยู่ในห้อง เดี๋ยวฉันจะตามขึ้นไป"
"เอ่อ..." พอได้ยินแบบนั้นแล้วก็รู้สึกเกร็ง คำพูดของเขามันทำให้เธอคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ฉันรู้อยู่หรอกน่าว่าเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ"
"แล้วทำไมถึงคุยตรงนี้ไม่ได้ล่ะคะ"
"ถ้าเธอไม่สบายใจก็ไปคุยที่ห้องทำงานของฉัน ห้องริมสุดประตูสีดำ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ไปรอฉันที่ห้องนั้น"
"ค่ะ"
หญิงสาวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำสั่งของเขาจากนั้นก็เดินไปรอในห้องทำงานที่เปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้จนเย็นเฉียบ ห้องทำงานของเขาคุมโทนให้อยู่ในสีทึบ บวกกับภาพใหญ่ๆ ที่แขวนอยู่กับผนังห้อง เป็นรูปคล้ายๆกับลิงถือกระบองขนาดใหญ่มีรอยสักเต็มตัว ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเข้าหาเธอราวกับว่านั่นเป็นรูปภาพที่มีชีวิต
แกร๊ก~
"เฮือก!"
"ตกใจหรอ?"
"ขะ ขอโทษค่ะ ในห้องมันเงียบๆ พอได้ยินเสียงคนเปิดประตูก็เลยสะดุ้งนิดหน่อย"
"ในห้องทำงานของฉันชอบให้มันเงียบๆ น่ะ"
"....."
"หนาวหรือเปล่าฉันจะได้ปิดแอร์?"
"ไม่เป็นอะไรค่ะ คุณพูดธุระของคุณมาเถอะค่ะ"
"เธอนี่ใจร้อนจริงๆ เลยนะ ไม่ชอบอยู่กับฉันสองต่อสองหรอ?"
"มันก็ไม่ดีไม่ใช่เหรอคะ ที่คุณกับหนูอยู่ในห้องสองต่อสองด้วยกันแถมยังเป็นที่บ้านของคุณอีก ใครเห็นเขาก็ว่าไม่เหมาะล่ะค่ะ"
"ใครเขาจะมากล้าพูดนี่มันบ้านของฉันนะ"
"....."
"เอาล่ะ เข้าธุระของฉันเลยดีกว่า"
"....."
"เธอยังอยากเรียนต่อใช่ไหมเพิ่งจะเข้ามหาวิทยาลัยเองนี่"
"อยากเรียนแล้วจะไปทำอะไรได้คะ ค่าเทอมของเอกชนก็แพงจะตาย หนูไม่มีปัญญาจะส่งตัวเองเรียนหรอกค่ะ พ่อแม่ก็ไม่มีแล้ว แค่คิดว่าตัวเองจะต้องหางานทำยังยากเลย"
"ฉันจะเป็นผู้ปกครองและส่งเสียให้เธอได้เรียนต่อเอง"
"....." เธอเงยหน้าขึ้นมองในทันที และได้สบตากับเขา แววตาของเขาที่จ้องมองเธอมันบ่งบอกว่าสิ่งที่เขาพูดคือเรื่องจริง
"แต่มีข้อแม้นะ..."
"คะ? ข้อแม้อะไรคะ?"
"ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของฉัน ฉันก็จะส่งเสียงให้เธอได้เรียนต่อจนจบ เธออยากได้อะไรฉันก็จะให้เธอได้ แต่เธอต้องแต่งงานกับฉันทันทีที่อายุของเธอบรรลุนิติภาวะแล้ว"
"ทะ ทำไมต้องแต่งล่ะคะ?" เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเกิดของเธอที่จะอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์แล้วด้วย
"หรือว่าเธออยากโดดเดี่ยวเพียงลำพังคนเดียวล่ะ การที่เธอใช้นามสกุลของพ่อแม่เธอมันทำให้เธอโดนเพ่งเล็งไปด้วยรู้หรือเปล่า"
"คะ?"
"ฉันให้คนของฉันไปสืบมาแล้ว ที่บริษัทของเธอถูกปิดตัวลงแล้วก็บ้านของเธอที่โดนยึดก็เพราะพ่อกับแม่ของเธอได้ทำเรื่องฟอกเงิน ที่จริงพ่อกับแม่ของเธอไม่ได้ไปหางานทำแต่หนีกฎหมายต่างหาก"
"....." พอได้ยินอย่างนั้นแล้วเธอก็ตกใจมาก ตกใจจนมือสั่นไปหมด เมื่อรู้ว่าที่พ่อกับแม่ของเธอหายตัวไปเพราะกำลังหนีตำรวจ เพราะแบบนี้พ่อกับแม่ของเธอถึงได้ทิ้งเธอไว้ให้เธอต้องเผชิญหน้าและรับผลจากการกระทำในสิ่งที่เธอไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย
"ฉันไม่ได้พูดเพื่อให้เธอเสียใจหรอกนะแต่ฉันพูดเพื่อให้เธอรู้และตาสว่างต่างหาก เธอจะได้ไม่ต้องหวังลมๆ แล้งๆ ว่าพ่อกับแม่ของเธอจะกลับมา"
"ละ แล้วทำไมเราต้องแต่งงานกันด้วยล่ะคะ ทำไมคุณถึงต้องมาช่วยหนูขนาดนี้"
"ฉันก็แค่ช่วยเด็กตาดำๆ คนนึง ในฐานะที่ฉันก็เคยยืนอยู่จุดเดียวกับเธอ พ่อแม่ของฉันถูกโกงบริษัท จนพวกเขาต้องฆ่าตัวตายและทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง ฉันโตมาอย่างโดดเดี่ยวฉันรู้ดีว่าการอยู่คนเดียวมันรู้สึกยังไง ฉันก็เลยรู้สึกเห็นใจคนอย่างเธอ"
"เห็นใจงั้นหรอคะ..."
"เธอคิดว่าเธอจะเอาตัวรอดในสังคมกว้างๆ ได้หรอ เงินที่พ่อกับแม่ของเธอให้ไว้เธอคิดว่าเธอจะอยู่รอดได้ตลอดชีวิตเลยงั้นเหรอ โลกภายนอกมันน่ากลัวกว่าที่เธอคิดไว้เยอะเลยนะ"
"ค่ะ หนูรับข้อเสนอของคุณ"
"ดี! อ้อ...เลิกแทนตัวเองว่าหนูด้วยเถอะ ฉันคุยกับเธอแล้วรู้สึกเหมือนคุยกับเด็กอนุบาลยังไงก็ไม่รู้ แทนตัวเองว่าชื่อตัวเองก็แล้วกัน"
"ค่ะ"
"เธอชื่ออะไร?"
"ชื่อน้ำตาลค่ะ"
"ฉันชื่อภวินทร์ เรียกฉันว่าคุณวินเฉยๆ ก็ได้"
"ค่ะคุณวิน"
"นี่บัตรของเธอ พรุ่งนี้เอาไปซื้อชุดนักศึกษาใหม่ซะ ของที่ต้องใช้ทุกอย่าง ของในบ้านของเธอป่านนี้เขาคงจะเอาไปทิ้งหมดแล้วล่ะไม่ต้องกลับไปเอาใหม่หรอก"
"แต่ว่าน้ำตาลเซ็นใบลาออกไปแล้ว.."
"เรื่องนั้นฉันคุยกับอาจารย์ของเธอให้แล้วเขาเป็นเพื่อนของฉันเอง เธอกลับไปเรียนได้เลยเมื่อพร้อม"
"ขอบคุณค่ะ"
"เอาล่ะฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอเท่านี้แหละ พรุ่งนี้ก็ออกไปซื้อของที่ต้องใช้มาให้ครบซะนะ เงินในบัตรสามารถใช้ได้ไม่จำกัด อยากซื้ออะไรก็ซื้อ"
"ขอบคุณค่ะคุณวิน ขอบคุณที่ช่วยเหลือขอบคุณ..."
"ฉันไม่ค่อยชอบคำขอบคุณสักเท่าไร ถ้าอยากจะพูดคำว่าขอบคุณช่วยทำตามข้อเสนอของฉันให้ดีมันจะดีกว่า"
"ค่ะ"
Related chapters
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:05 คนของภวินทร์
ห้างสรรพสินค้า...หญิงสาวมาซื้อของที่ห้างตามที่เขาบอกอยู่เมื่อวาน แต่มากับคนขับรถของที่บ้านและบอดี้การ์ดที่มาคอยถือของให้กับเธออีกหนึ่งคนตามคำสั่งของเขา เพราะตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นเขาอยู่ที่บ้านแล้วไม่รู้ว่าออกไปทำงานตั้งแต่เช้าหรือออกไปตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับก็ไม่รู้"ผมขอเอาของกลับไปไว้ที่รถให้ก่อนนะครับแล้วจะรีบกลับมา""ค่ะ"ในขณะที่คนที่มาช่วยถือของกำลังเอาของกลับไปเก็บที่รถหญิงสาวก็เดินเลือกซื้อของที่ยังซื้อไม่เสร็จไปด้วยเพราะจะได้ไม่ต้องเสียเวลามากตึก!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""เฮ้ย...ตาไม่มีดูหรือไงวะถึงได้มาชนคนอื่นแบบนี้""ขอโทษจริงๆค่ะฉันไม่ทันมองคุณเองก็มัวแต่ก้มเล่นโทรศัพท์นี่คะ""นี่เธอโทษฉันหรอ?""เปล่าค่ะก็แค่พูดในสิ่งที่ตาเห็น ฉันผิดที่ฉันไม่ทันได้ระวังส่วนคุณก็ผิดที่เอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์จนไม่มองทาง" เห็นเธอเงียบๆ แบบนี้แต่เธอก็เป็นคนที่พูดอะไรตรงไปตรงมาและไม่ยอมเสียเปรียบให้ใครเด็ดขาด และเธอก็ไม่ชอบคนที่ผิดแล้วไม่ยอมรับผิด แล้วยังมาหาเรื่องอีกต่างหาก"ฉันเดินของฉันดีๆ เล่นโทรศัพท์แล้วไงวะ โทรศัพท์ฉันไหม เธอนั่นแหละที่ไม่ดู""ถ้าอย่างนั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ""หน้าตาก็ดีแต่เสียดายปาก
Last Updated : 2025-03-05แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:01 คนแปลกหน้าที่มาช่วยเหลือ
เขา เป็นคนที่เข้ามาทำให้ฉันหวั่นไหว ทำให้ฉันหลงรัก เขาบอกว่าฉันไม่เหมือนใคร ฉันไม่ได้ซื่อบื้อฉันไม่ได้ใสซื่อฉันแค่อ่อนโยนกับคนอื่นมากก็เท่านั้นเองเพราะเป็นรักแรกจึงทำให้ฉันหลงรักผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดาย เราตกลงคบกันโดยที่ครอบครัวก็รู้ เพราะงั้นฉันจึงไว้ใจเขามาก จนกระทั่งเราสองคนได้แต่งงานกัน นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปทุกอย่าง ทั้งคำพูดสายตาการกระทำ มันไม่ใช่เขาคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักเลย และสิ่งที่ทำให้ฉันช็อคมากกว่าเดิมคือเขาพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านกอดจูบลูบคลำต่อหน้าฉัน โดยที่ไม่ได้นึกถึงจิตใจของคนที่เป็นเมียตีทะเบียนอย่างฉันเลยหลังจากนั้นเราก็มีการทะเลาะกันบ้างส่วนมากเขาจะไม่สนใจฉันมากกว่าจะทำเป็นเหมือนว่าฉันเป็นอากาศในสายตาของเขาซะมากกว่าฉันเองก็ได้แต่คิดว่าฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่าหน้าที่ของภรรยาบกพร่องตรงไหนหรือเปล่า แต่ฉันก็คิดว่าฉันทำหน้าที่นี้ได้อย่างดี แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงเป็นแบบนั้น**************************ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งหญิงสาวก้าวขาเดินเข้าไปอย่างเงอะๆ งะๆ จากทางด้านหลังประตูซึ่งไม่ต้องผ่านการตรวจใดๆ ทั้งสิ้น ในมือของเธอมีเอกสารอยู่ ซึ่งเพื่อนของเธอไหว้วานให้เธ
Last Updated : 2025-03-05แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:02 เจอกันอีกครั้ง
หน้ามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง…หญิงสาวร่างเล็กกำลังยืนรอคนขับรถของที่บ้านที่จะมารับในทุกๆ เย็นหลังเลิกเรียน ทว่าวันนี้คนขับรถกลับไม่มาตามเวลาเหมือนอย่างเคยอีกทั้งยังเลทเวลาไปเกือบชั่วโมงแล้วด้วย เธอเองก็ได้แต่ยืนรอ สายตาก็จับจ้องไปที่หน้าถนนหวังว่าจะได้เห็นรถที่จะมารับเธอเร็วๆ นี้ตู๊ด~( ฮัลโหล )"ป้าคะพ่อกับแม่ไปไหน"( คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายยังไม่กลับมาเลยนะคะ ว่าแต่คุณหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ )"ลูกตาลยืนรอคนขับรถมาพักใหญ่ๆ แล้วค่ะแต่ไม่เห็นคนขับรถมาเลย"( ตายจริง ป้าลืมบอกเลยค่ะคนขับรถลาออกไปแล้วค่ะ )"อ้าว...ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวลูกตาลนั่งรถแท็กซี่กลับก็ได้"( ได้ค่ะคุณหนู )หญิงสาวเดินออกไปโบกรถแท็กซี่จากนั้นก็นั่งรถแท็กซี่กลับบ้านของตัวเอง ถ้ารู้ว่าไม่มีใครมารับเธอก็คงจะกลับบ้านไปตั้งแต่ทีแรกแล้วแต่นี่เธอไม่รู้ว่าคนขับรถนั้นลาออกไปแล้ว**********"ให้ขับรถตามไปไหมครับนาย?" ลูกน้องเอ่ยถามขึ้น"ไม่ต้อง กลับได้เลย""ครับนาย"ลูกน้องเลี้ยวรถกลับในทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของเจ้านาย เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหนจึงไม่จำเป็นต้องตามไปให้มันเสียเวลาบ้านลูกตาล..."คุณหนู...""พ่อกับ
Last Updated : 2025-03-05แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:03 ถูกทิ้ง
พอเขียนใบลาออกเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็กลับบ้านในทันทีโดยที่ไม่ได้แวะไปที่ไหนต่อ ถึงแม้จะเสียดายเรื่องการเรียนของตัวเองมากแค่ไหนแต่เธอก็ขัดคำสั่งของพ่อกับแม่ไม่ได้"กลับมาแล้วค่ะ..." เธอพูดขึ้นเมื่อก้าวขาเดินเข้าไปในบ้าน ทว่าภายในบ้านกลับเงียบกริบราวกับว่าบ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียวเธอเดินเข้าไปดูในครัวก็ไม่เจอใครเลยบนห้องนอนที่พ่อกับแม่ของเธอควรจะอยู่ก็ไม่มีตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด~เธอหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วกดโทรออกไปหาผู้เป็นแม่ ทว่าไม่มีใครรับสายเลยแม้แต่คนเดียว ก่อนที่เธอจะเหลือบไปเห็นบางอย่าง เป็นซองจดหมายสีขาวถูกทับไว้ด้วยแจกันถึงลูกตาล... ถ้าหนูกลับมาได้เห็นจดหมายนี้แล้ว แม่อยากจะให้หนูเอาเงินในซองนี้ไปเช่าห้องอยู่ก่อนนะ พ่อกับแม่ต้องออกไปหางานทำหาเงินมาใช้หนี้เขา ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก พออ่านจดหมายจบมือของเธอทั้งสองข้างมันก็สั่นไปหมดเลย เพราะเธอไม่คิดว่าเธอจะมาถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่ลำพังเพียงคนเดียว ถึงพ่อกับแม่ของเธอจะบอกว่าต้องออกไปหางานทำ แต่เธอก็ไม่คิดว่าตัวเธอจะถูกทิ้งเอาไว้ตามลำพังแบบนี้ตึก ตึก ตึก"ฮึก...พวกคุณเป็นใครหรอคะ" ลูกตาลรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับไปพูดกับคน
Last Updated : 2025-03-05
Latest chapter
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:05 คนของภวินทร์
ห้างสรรพสินค้า...หญิงสาวมาซื้อของที่ห้างตามที่เขาบอกอยู่เมื่อวาน แต่มากับคนขับรถของที่บ้านและบอดี้การ์ดที่มาคอยถือของให้กับเธออีกหนึ่งคนตามคำสั่งของเขา เพราะตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นเขาอยู่ที่บ้านแล้วไม่รู้ว่าออกไปทำงานตั้งแต่เช้าหรือออกไปตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับก็ไม่รู้"ผมขอเอาของกลับไปไว้ที่รถให้ก่อนนะครับแล้วจะรีบกลับมา""ค่ะ"ในขณะที่คนที่มาช่วยถือของกำลังเอาของกลับไปเก็บที่รถหญิงสาวก็เดินเลือกซื้อของที่ยังซื้อไม่เสร็จไปด้วยเพราะจะได้ไม่ต้องเสียเวลามากตึก!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""เฮ้ย...ตาไม่มีดูหรือไงวะถึงได้มาชนคนอื่นแบบนี้""ขอโทษจริงๆค่ะฉันไม่ทันมองคุณเองก็มัวแต่ก้มเล่นโทรศัพท์นี่คะ""นี่เธอโทษฉันหรอ?""เปล่าค่ะก็แค่พูดในสิ่งที่ตาเห็น ฉันผิดที่ฉันไม่ทันได้ระวังส่วนคุณก็ผิดที่เอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์จนไม่มองทาง" เห็นเธอเงียบๆ แบบนี้แต่เธอก็เป็นคนที่พูดอะไรตรงไปตรงมาและไม่ยอมเสียเปรียบให้ใครเด็ดขาด และเธอก็ไม่ชอบคนที่ผิดแล้วไม่ยอมรับผิด แล้วยังมาหาเรื่องอีกต่างหาก"ฉันเดินของฉันดีๆ เล่นโทรศัพท์แล้วไงวะ โทรศัพท์ฉันไหม เธอนั่นแหละที่ไม่ดู""ถ้าอย่างนั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ""หน้าตาก็ดีแต่เสียดายปาก
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:04 ข้อเสนอ
น้ำตาลถูกพามายังบ้านของชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะขึ้นรถมาด้วยก่อนหน้านี้ บ้านของเขาอยู่ในซอยถัดจากบ้านของเธอไปไม่ไกลสักเท่าไร แต่เธอกลับไม่เคยเจอเขาเลยสักครั้ง"เสื้อผ้าค่ะคุณหนู""ขอบคุณค่ะ""เดี๋ยวช่วยเตรียมห้องว่างให้ผมด้วยนะครับ""ได้ค่ะคุณวิน""คุณจะให้หนูนอนที่นี่หรอคะ?""แล้วเธอจะไปนอนที่ไหนได้ นี่มันก็เย็นแล้วนะ"".....""นอนที่นี่ไปก่อนฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอด้วย แต่เอาไว้ค่อยคุยกันหลังกินข้าวเสร็จก็แล้วกัน""ค่ะ"เธอไม่มีทางเลือก ถึงแม้จะมีเงินติดตัวอยู่มากพอที่จะไปเช่าห้องอยู่ได้หลายวันแต่เธอก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปทางไหนต่อ เงินที่มีหากเอาจับจ่ายใช้สอยไปมันก็หมดได้อยู่ดีน้ำตาลเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แม่บ้านนำมาให้เธอเปลี่ยน จากนั้นก็ไปกินข้าวพร้อมกับเขา ด้วยท่าทีที่สุขุมทำให้เธอรู้สึกเกร็งเวลาได้เผชิญหน้ากับเขา แต่คงเป็นเพราะเขาอายุมากกว่าเธอหลายปีมากกว่า"คุณ...มีอะไรจะพูดกับหนูหรอคะ?""บอกแล้วไงว่าเอาไว้พูดหลังกินข้าว""หนูอิ่มแล้วค่ะ...""กินอย่างกับแมวดมตัวถึงได้เล็กแบบนี้"".....""ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็รออยู่ในห้อง เดี๋ยวฉันจะตามขึ้นไป""เอ่อ..." พอได้ยินแบบนั้นแล้วก็รู้สึกเกร็ง คำพูด
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:03 ถูกทิ้ง
พอเขียนใบลาออกเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็กลับบ้านในทันทีโดยที่ไม่ได้แวะไปที่ไหนต่อ ถึงแม้จะเสียดายเรื่องการเรียนของตัวเองมากแค่ไหนแต่เธอก็ขัดคำสั่งของพ่อกับแม่ไม่ได้"กลับมาแล้วค่ะ..." เธอพูดขึ้นเมื่อก้าวขาเดินเข้าไปในบ้าน ทว่าภายในบ้านกลับเงียบกริบราวกับว่าบ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียวเธอเดินเข้าไปดูในครัวก็ไม่เจอใครเลยบนห้องนอนที่พ่อกับแม่ของเธอควรจะอยู่ก็ไม่มีตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด~เธอหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วกดโทรออกไปหาผู้เป็นแม่ ทว่าไม่มีใครรับสายเลยแม้แต่คนเดียว ก่อนที่เธอจะเหลือบไปเห็นบางอย่าง เป็นซองจดหมายสีขาวถูกทับไว้ด้วยแจกันถึงลูกตาล... ถ้าหนูกลับมาได้เห็นจดหมายนี้แล้ว แม่อยากจะให้หนูเอาเงินในซองนี้ไปเช่าห้องอยู่ก่อนนะ พ่อกับแม่ต้องออกไปหางานทำหาเงินมาใช้หนี้เขา ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก พออ่านจดหมายจบมือของเธอทั้งสองข้างมันก็สั่นไปหมดเลย เพราะเธอไม่คิดว่าเธอจะมาถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่ลำพังเพียงคนเดียว ถึงพ่อกับแม่ของเธอจะบอกว่าต้องออกไปหางานทำ แต่เธอก็ไม่คิดว่าตัวเธอจะถูกทิ้งเอาไว้ตามลำพังแบบนี้ตึก ตึก ตึก"ฮึก...พวกคุณเป็นใครหรอคะ" ลูกตาลรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับไปพูดกับคน
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:02 เจอกันอีกครั้ง
หน้ามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง…หญิงสาวร่างเล็กกำลังยืนรอคนขับรถของที่บ้านที่จะมารับในทุกๆ เย็นหลังเลิกเรียน ทว่าวันนี้คนขับรถกลับไม่มาตามเวลาเหมือนอย่างเคยอีกทั้งยังเลทเวลาไปเกือบชั่วโมงแล้วด้วย เธอเองก็ได้แต่ยืนรอ สายตาก็จับจ้องไปที่หน้าถนนหวังว่าจะได้เห็นรถที่จะมารับเธอเร็วๆ นี้ตู๊ด~( ฮัลโหล )"ป้าคะพ่อกับแม่ไปไหน"( คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายยังไม่กลับมาเลยนะคะ ว่าแต่คุณหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ )"ลูกตาลยืนรอคนขับรถมาพักใหญ่ๆ แล้วค่ะแต่ไม่เห็นคนขับรถมาเลย"( ตายจริง ป้าลืมบอกเลยค่ะคนขับรถลาออกไปแล้วค่ะ )"อ้าว...ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวลูกตาลนั่งรถแท็กซี่กลับก็ได้"( ได้ค่ะคุณหนู )หญิงสาวเดินออกไปโบกรถแท็กซี่จากนั้นก็นั่งรถแท็กซี่กลับบ้านของตัวเอง ถ้ารู้ว่าไม่มีใครมารับเธอก็คงจะกลับบ้านไปตั้งแต่ทีแรกแล้วแต่นี่เธอไม่รู้ว่าคนขับรถนั้นลาออกไปแล้ว**********"ให้ขับรถตามไปไหมครับนาย?" ลูกน้องเอ่ยถามขึ้น"ไม่ต้อง กลับได้เลย""ครับนาย"ลูกน้องเลี้ยวรถกลับในทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของเจ้านาย เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหนจึงไม่จำเป็นต้องตามไปให้มันเสียเวลาบ้านลูกตาล..."คุณหนู...""พ่อกับ
แค้นรัก เมียสมรส NC20+ EP:01 คนแปลกหน้าที่มาช่วยเหลือ
เขา เป็นคนที่เข้ามาทำให้ฉันหวั่นไหว ทำให้ฉันหลงรัก เขาบอกว่าฉันไม่เหมือนใคร ฉันไม่ได้ซื่อบื้อฉันไม่ได้ใสซื่อฉันแค่อ่อนโยนกับคนอื่นมากก็เท่านั้นเองเพราะเป็นรักแรกจึงทำให้ฉันหลงรักผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดาย เราตกลงคบกันโดยที่ครอบครัวก็รู้ เพราะงั้นฉันจึงไว้ใจเขามาก จนกระทั่งเราสองคนได้แต่งงานกัน นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปทุกอย่าง ทั้งคำพูดสายตาการกระทำ มันไม่ใช่เขาคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักเลย และสิ่งที่ทำให้ฉันช็อคมากกว่าเดิมคือเขาพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านกอดจูบลูบคลำต่อหน้าฉัน โดยที่ไม่ได้นึกถึงจิตใจของคนที่เป็นเมียตีทะเบียนอย่างฉันเลยหลังจากนั้นเราก็มีการทะเลาะกันบ้างส่วนมากเขาจะไม่สนใจฉันมากกว่าจะทำเป็นเหมือนว่าฉันเป็นอากาศในสายตาของเขาซะมากกว่าฉันเองก็ได้แต่คิดว่าฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่าหน้าที่ของภรรยาบกพร่องตรงไหนหรือเปล่า แต่ฉันก็คิดว่าฉันทำหน้าที่นี้ได้อย่างดี แต่ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงเป็นแบบนั้น**************************ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่งหญิงสาวก้าวขาเดินเข้าไปอย่างเงอะๆ งะๆ จากทางด้านหลังประตูซึ่งไม่ต้องผ่านการตรวจใดๆ ทั้งสิ้น ในมือของเธอมีเอกสารอยู่ ซึ่งเพื่อนของเธอไหว้วานให้เธ
