ตอนที่ 40 ดีใจหรือเปล่า

" มึงทำอะไรของมึงไอ้วิน! น้องมันท้องลูกมึงอยู่นะ ควรจะเอาใจหรือดูแลบ้างไม่ใช่ทำตัวเย็นชาอย่างนี้ ! " กร ดุเสียงห้าวแววทอดถอนหายใจอย่างเอี่ยมระอา

" เรื่องของกู ! " เทวินกระแทกเสียงตอบอย่างหงุดหงิด

" เออ ! เรื่องของมึงแต่กูสงสารเด็กในท้องซึ่ง ก็คือหลานกูมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอว่ะ ? "

" กูขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายจะทำอะไรคิดดี ๆ ไม่งั้นมึงจะไม่เหลือคนที่มึงรักเลยสักกคน " กรพูดทิ้งท้ายดแค้วยถ้อยคำเตือนสติก่อนจะลุกไปนั่งทำงานที่โต๊ะทันทีอย่างเบื่อหน่าย ทิ้งให้ เทวินนั่งหน้าเครียดอยู่ตรงนั้น

ปึก !

ขณะที่มิลินเดินออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งเธอกำลังปาดน้ำตาที่พึ่งผ่านการร้องไห้มา ทำให้เธอไม่ทันระวังเดินชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน

" ขะ...ขอโทษค่ะ "

" เป็นอะไรมากหรือเปล่า มิลิน ? " พรีนเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเรียบ

" ปะ...เปล่าค่ะ " เธอปฏิเสธพรีนไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอยังจำคราวนั้นได้ที่เขามีเรื่องกับเทวินเพราะเธอเป็นต้นเหตุ

" ร้องไห้ ? " มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้าเย็นชา ต่างจากคราวแล้วที่สายตาเขาดูเจ้าเล่ห์ และไม่เย็นชาเหมือนตอนนี้

" ปะ....เปล่าค่ะ ลินขอตัวก่อนนะคะ " มิลินยังคงปฏิเสธเธอ