ตอนที่ 1 ซวยซ้ำซวยซ้อน (1)

ตอนที่ 1 ซวยซ้ำซวยซ้อน(1)

ร่างอรชรเดินถือถาดพร้อมกับอาหารและเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้แก่ลูดค้าบนชั้น VVIP วันนี้เธอได้เข้ามาทำงานในผับแห่งนี้เป็นวันแรก หลังจากที่สมัครทิ้งไว้เกือบจะอาทิตย์อยู่ๆทางผู้จัดการก็เรียกเธอเข้ามาพบและบอกว่ารับเข้าทำงาน 

กระเพาะ หรือ มณฑิตา สาวผิวขาว ดวงตากลมโต หน้าตาสะสวยหน้ารักจิ้มลิ้ม อายุ 20 ปี เธอเป็นลูกคนเดียวหลังจากที่พ่อแม่ตายเธอก็ต้องดิ้นรนถีบตัวเองเรียนหนังสือต่อให้จบ เพราะฐานะทางบ้านไม่ได้รวยเรียกได้ว่าจนถึงจนมาก 

อีกทั้งเธอก็ไม่ได้มีญาติพี่น้องที่ไหน มันจึงทำให้เธอต้องหาสมัครงานไปทั่วเพื่อที่จะเอามาเลี้ยงชีพและดำรงชีวิตในการเรียนต่อ อีกแค่ 2 ปีเธอก็จะเรียนจบแบบสมบูรณ์ตามที่ได้ใฝ่ฝันเอาไว้แล้ว

พรึ่บ 

อ๊ะ 

เสียงคนตัวเล็กร้องออกมาเสียงหลง หลังจากที่เธอนำอาหารและเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้แก่แขกก่อนที่เธอจะเดินลงมา อยู่ๆก็ไปชนเข้ากับใครคนหนึ่งที่เดินสวนมาพอดีส่งผลให้ถาดที่อยู่ในมือตกลงสู่พื้น และยังไม่วายที่มือถือของคนตรงหน้าจะร่วงหล่นมาด้วยก่อนที่เธอจะไม่ทันระวังและพลาดพลั้งเหยียบเข้าไปแบบเต็มๆ

“ ขะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะลูกค้าพอดีว่าเพา เอ้ย หนู หนูไม่ได้ตั้งใจ “ 

ซวยแล้วไงไอ้เพาโอ๊ยทำไมถึงซุ่มซ่ามแบบนี้ทำงานวันแรกก็หาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว เดินไปชนเข้ากับลูกค้า VVIP ยังไม่วายที่จะทำโทรศัพท์เขาหล่นอีกหนำซ้ำไอ้เท้าเจ้ากรรมดันไปเหยียบเข้าเต็มประตู 

แล้วแบบนี้ฉันจะต้องชดใช้ยังไงทำไมรู้สึกว่าช่วงนี้ซวยยังไงก็ไม่รู้ เมื่ออาทิตย์ก่อนขับจักรยานไปชนเข้ากับรถหรูวันนี้ดันมาเหยียบโทรศัพท์ของลูกค้าแตกอีกแล้วแบบนี้จะทำยังไง 

“ เดินประสาอะไรของเธอวะถึงได้ไม่เห็นว่ามีคนเดินสวนมา มัวแต่ก้มๆเงยๆไม่มองทาง เห็นไหมว่าโทรศัพท์ของฉันเสียหายแค่ไหน “ 

เสียงคนตัวโตสบถอย่างคนหัวเสีย เพราะในขณะที่เขาตั้งใจจะขึ้นไปพักผ่อนยังห้องพักอยู่ๆก็เดินไปชนเข้ากับพนักงานที่อยู่ในผับ มันจึงทำให้เขารู้สึกโมโหมากเหลือเกิน อุตส่าห์อยากขึ้นไปนอนพักผ่อนเพราะเพิ่งจะกลับมาจากบริษัท แต่ก็ดันมาเจอเข้ากับอะไรก็ไม่รู้ 

“ กะ เกิด เกิดอะไรขึ้นหรอคะเฮีย อ้าวแล้วนี่มายืนทำอะไรตรงนี้ทำไมถึงยังไม่ไปทำงาน “ 

ในขณะที่ผู้ชายร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกค้ากำลังยืนต่อว่าร่างอรชรที่ซุ่มซ่ามเดินไม่ระมัดระวังจนมาชนเข้ากับเขาอยู่นั้น อยู่ๆก็มีผู้หญิงอีกคนพูดแทรกขึ้นมา เพราะเสียงที่ดังเล็ดลอดออกไปส่งผลให้แขกบางท่านได้ยินเธอเกรงว่ามันจะเป็นการรบกวน 

และเธอคนที่มาใหม่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้จัดการที่คอยดูแลความเรียบร้อยของผับแห่งนี้นั่นเอง ก่อนที่คนตัวเล็กจะน่าถอดสีทันทีเพราะเธอคิดว่าอุตส่าห์ได้ทำงานอุตสาห์กำลังจะมีเงินเดือนเพื่อที่จะเอาไปจ่ายค่าเทอมและค่าเช่าห้อง คงต้องมาโดนหักเงินเดือนตั้งแต่วันแรกเพราะความซุ่มซ่ามของตัวเธอเอง 

“ อะ เอ่อ ขอโทษค่ะผู้จัดการพอดีว่าเพาเดินไปชนเข้ากับลูกค้าแล้วทีนี้ก็ดันเหยียบโทรศัพท์ของลูกค้าแตก แต่เพาไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะเพาไม่เห็นจริงๆว่าลูกค้าเดินมาจากตรงไหน “ 

“ เธอคนนี้คือเด็กใหม่สินะ “ 

“ อะ เอ่อ ใช่ค่ะเฮียนี่คือกระเพราเด็กใหม่ที่เฮีย อะ เอ่อ ที่เพิ่งรับเข้ามาทำงานวันนี้เป็นวันแรกค่ะ นี่ยัยกระเพราคนนี้ไม่ใช่แขกไม่ใช่ใครที่ไหนเพราะเขาคือเฮียเจ้าของร้านนี้รู้จักเอาไว้ซะ ‘ เฮียซันเดย์ ‘ เจ้าของผับ the sun ยกมือไหว้สิ “ 

ทั้งสองไม่ได้ฟังที่เด็กสาวพูดเลยเพราะเอาแต่สนทนากันตัวซันเดย์เองทำหน้าเรียบเฉยไม่บอกถึงอารมณ์และความรู้สึกใดๆ ซึ่งไม่มีใครสามารถเดาได้เลยว่าคนที่เป็นเจ้าของผับกำลังคิดอะไรอยู่ 

ส่วนผู้จัดการก็ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียวอุตส่าห์มีพนักงานใหม่เข้ามา เห็นว่าหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มคงจะเรียกแขกได้ไม่น้อยกลับกลายเป็นว่าจะต้องโดนไล่ออก เพราะไปมีเรื่องกับผู้เป็นเจ้านายที่ค่อนข้างจะไม่สบอารมณ์เวลาไม่ถูกใจใคร 

และนั่นก็ทำให้กระเพรารู้สึกประหม่าก่อนที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าที่เดินชนจะไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน เขากลับกลายเป็นเจ้าของผับที่เธอเพิ่งจะย่างก้าวเข้ามาทำงานได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง 

ว่าไงนะนี่นะเหรอเฮียซันเดย์เจ้าของผับ the sun โอ้ OMG ทำไมถึงหล่อขนาดนี้แถมยังไม่แก่เลยยังดูเป็นหนุ่มสมาร์ทแฮนซั่มสุดๆแล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไง จากที่คิดไว้ก็คือโดนหักเงินเดือนเพราะต้องเอาไปชดเชยให้กับลูกค้าค่าเสียหาย 

กลับกลายเป็นว่าทีนี้ต้องโดนไล่ออกแน่ๆเลย ทำไมถึงซวยแบบนี้นะยัยเพามีเรื่องกับใครไม่มีดันไปมีกับเจ้าของร้าน ตายแน่ๆตายอย่างเขียดเลยทีนี้ค่าเช่าห้องก็ต้องจ่ายค่าเทอมก็กำลังจะมา แล้วแบบนี้จะทำยังไงยัยเพาเอ้ย หายตัวออกไปจากตรงนี้เลยได้ไหมนะ

“ ห๊ะ เจ้าของผับ “ 

“ ใช่น่ะสิยะเนี่ยแหละเจ้าของผับตัวจริงเสียงจริง ยัง ยังไม่ยกมือไหว้อีกยัยเด็กคนนี้นี่เสียมารยาทจริงๆ “ 

“ อะ เอ่อ ขะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะเฮีย เพา เฮ้ย หนู หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆได้โปรดอย่าไล่หนูออกเลยนะคะ หนูอุตส่าห์ได้งานแล้วเพราะไม่อยากต้องไปหาใหม่ ค่าเช่าห้องก็ต้องจ่ายค่าเทอมก็กำลังจะมา จะหักเงินเดือนก็ไม่ว่าแต่อย่าไล่กันออกเลยนะคะหนูขอร้อง “ 

ยกมือขอโทษขอโพยใส่ผู้ชายตรงหน้าพร้อมกับแทนตัวเองด้วยชื่อแต่ลืมไปว่าไม่ได้สนิท ก่อนที่จะปรับการพูดใหม่อยู่ๆน้ำตาสีใส ก็ไหลออกมา (น้ำตาปลอม) เธอขอร้องอ้อนวอน เพราะเธอไม่อยากที่จะโดนไล่ออกจริงๆเนื่องจากงานสมัยนี้หายากบวกกับไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เธอเป็นผู้หญิงจะหาความปลอดภัยอย่างผับนี้ก็คงจะไม่มี

เธอคิดว่าทำผิดก็ควรจะรับผิดชอบและหวังว่าคนตรงหน้าจะรู้สึกเห็นใจ แต่เมื่อคนตัวโตได้ยินแบบนั้นเขาก็แสยะยิ้มมุมปากก่อนที่จะเก็บอาการเอาไว้อย่างดีที่สุด สายตาคู่คมจ้องมองไปยังหญิงสาวร่างอรชรที่ยืนก้มหน้าน้ำตาตกในเขารู้สึกตลกมากจริงๆ 

*และใช่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาตั้งใจเดินไปชนเข้ากับเธอเองและตั้งใจทำโทรศัพท์ตกเอง*

แต่ก็ไม่คิดว่าหญิงสาวคนนี้จะเข้าไปเหยียบอย่างจังส่งผลให้แผนของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ทุกสิ่งทุกอย่างเขาเป็นคนจัดฉากมันขึ้นมาทั้งหมด และถามว่าทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าเขาจะเอาคืนแม่เด็กสาวตัวดีที่กล้าขับจักรยานสนิมขี้กั้งมาชนลูกชายคันโปรดของเขา

หลังจากวันนั้นเขาก็ให้ลูกน้องตามสืบและพบว่าเธอคนนี้แหละที่เป็นสาวสก๊อยซิ่งจักรยานเศษเหล็กมาชนท้ายรถของเขาแล้วหนีไป ก่อนที่จะบังเอิญเห็นประวัติการกรอกเข้ามาว่าเธอต้องการที่จะทำงานในผับของเขา เขาจึงได้ให้ผู้จัดการโทรบอกว่ารับเธอเข้าทำงานจนทำให้เธอได้มายืนอยู่ที่นี่ในตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างเขาวางแผนมันไว้เองทั้งหมด 

“ ไม่ต้องพูดและตามฉันไปที่ห้องทำงานเดี๋ยวนี้ “ 

“ อะ เอ่อ “ 

“ ไปสิยัยเพาอยากโดนไล่ออกหรือไง ทำงานวันแรกก็ก่อเรื่องเลยนะ ดีแค่ไหนแล้วที่เฮียยังให้โอกาสเดินตามไปให้ไว สุดท้ายจะอยู่หรือจะไปมันก็เป็นหน้าที่ของแกฉันช่วยอะไรแกไม่ได้จริงๆ “ 

สุดท้ายคนตัวเล็กก็ต้องเดินตามคนตัวโตเข้าไปภายในห้องหรูห้องหนึ่งตามที่ผู้จัดการบอก โดยที่เธอไม่สามารถคัดค้านอะไรได้เพราะเธอคิดว่าอย่างน้อยๆเจ้าของผับก็ยังให้โอกาส เขาคงจะให้เธอไถ่โทษโดยการหักเงินเดือนหรือทำงานเพิ่มอะไรสักอย่าง

แต่ที่แน่ๆเขาคงไม่ลากเธอเข้าไปซ้อมทั้งๆที่เธอก็เป็นผู้หญิงหรอกดูท่าทางเขาคงไม่ได้เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นหรือเจ้าเล่ห์เพทุบายอะไรหรอก ก็คงจะเหมือนเฮียเจ้าของร้านทั่วๆไปที่มีความใจดีต่อลูกน้อง ‘ บ้างนะ ’ เธอคิดไว้แบบนั้น 

ทำใจร่มๆไว้ยัยเพาอย่างน้อยๆเฮียเขาก็คงใจดีนั่นแหละคงจะไม่ให้แกโดนไล่ออกตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงานหรอก ท่าทางคงจะเป็นคนพูดง่ายไม่ใช่เฮียแก่ๆที่เอาแต่ใจและไม่ฟังเหตุผล เขาก็เป็นวัยรุ่นคนนึงที่ดูท่าทางแล้วคงนิสัยดีอยู่พอสมควร (แต่วัยรุ่นคนนี้ก็ค่อนข้างที่จะมีอายุหน่อย) สู้ๆนะตัวเรา 

🌹คุย🌹

เป็นไงบ้างทุกคนอีเฮียซันของเราเหลี่ยมเยอะเหลี่ยมจัดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ บอกก่อนว่าอีเฮียมันไม่ธรรมดา เรื่องความเจ้าเล่ห์เพทุบายขอให้บอกไม่เป็นสองรองใครแน่นอน

ฝากรี๊ดทุกคนกดใจ♥️กดเข้าชั้น📚

เพื่อที่จะได้ไม่พลาดเวลาที่ไรท์อัพเดทนิยายนะคะ ขอบคุณค่ะ