บทที่ 0067

“รั่วซิง” รัชทายาทมาถึงก็ดึงแขนองค์หญิงใหญ่ พร้อมพิจารณานางอย่างถี่ถ้วนจึงวางใจ เสด็จแม่มีเพียงตนกับน้องหญิงเพียงสองคน ตนจึงต้องดูแลน้องคนนี้ให้ดี “ลงใต้ครั้งนี้ราบรื่นดีหรือไม่?”

องค์หญิงใหญ่หวนนึกถึงก่อนหน้านี้เกือบเจอกับโจรสลัดเข้า นับว่าอันตรายยิ่งนัก แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา มีแต่พูดเรื่องดีๆ “ภายใต้การปกครองของเสด็จพ่อ รวมถึงดาวนำโชคที่มาเกิดเป็นหวานหว่าน ข้ากับฉินหางไปไหนก็ปลอดภัยทั้งสิ้น”

“งั้นก็ดีแล้ว” รัชทายาทหันไปมองฉินหาง พร้อมกับตบไหล่เขา “ต้องลำบากเจ้าจริงๆ ที่ดูแลน้องข้าคนนี้”

องค์หญิงใหญ่รีบกล่าวเสียงอ้อน “พี่ใหญ่”

ทันใดนั้น ในห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

เหตุเพราะองค์หญิงใหญ่มาถึง รัชทายาทจึงไปบอกให้เจ้าอาวาสวัดหมิงจิ้งได้รู้ และสั่งให้ทำอาหารเพิ่ม ทุกคนกินข้าวพร้อมหน้าในห้องของเฉินกุ้ยเฟย

บัดนี้รัชทายาท องค์หญิงใหญ่ องค์ชายรอง และเผยซื่อจื่อก็อยู่ด้วย แต่ไม่ต้องเคร่งครัดธรรมเนียมเหมือนอยู่ในวัง การพูดคุยจึงเป็นไปอย่างสนุกสนาน

หลังจากกินอาหารเสร็จ ก็มีหลวงจีนน้อยในวัดเข้ามาเก็บจานชาม

แต่กลับเกิดเหตุไม่คาดฝัน มีหลวงจีนน้อยผู้หนึ่งมัวแต่เก็บของแต่มือไม้ซุ่มซ่าม ทำให้