สำคัญไฉน

ฟงเกาเดินตามไปติดๆ

“ท่านห้าวันนี้ไม่เมาไม่เลิกรา”เพ่ยตงเอ่ยปากขึ้นทันที

“ข้ารึอุตส่าห์ ที่ผ่านมาไม่กล้าดื่มกลัวว่าเพ่ยตงจะมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”

“ข้าแค่หาเพื่อนร่ำสุรา องค์ชายออกไปใช้ชีวิตนอกวังหลวงฝึกวิทยายุทธ์ด้านการดื่มมาวันนี้ เพ่ยตงจึงท้าดวล”

“อะฮ้าท้าดวลเจ้าพูดผิดพูดใหม่ หากเป็นเรื่องการต่อสู้หรือเพลงกระบี่ข้าคงต้องยอมแพ้ เพราะอย่างที่บอกข้าร่างกายอ่อนแอเสด็จพ่อไม่อนุญาตให้ฝึกวิชาการต่อสู้ แต่เรื่องร่ำสุราหายอมให้กับเพ่ยตงไม่” เพ่ยตงยิ้มมุมปาก

“คุณหนูท่านต้องเป็นพยาน”

“ได้ ดื่มอย่างเดียวไม่เห็นว่าจะสนุก เช่นนั้นมิสู้เดิมพันครั้งละห้าจอก ใครดื่มหมดก่อนกันคนนั้นชนะ แล้วฝ่ายที่แพ้จะต้องถอดอาภรณ์ออกหนึ่งชิ้น ข้าเป็นคนรินสุราให้ทั้งสองคน ห้ามใครตุกติก”

ฟงเกายิ้มกว้างคิดว่าอย่างไรก็ต้องชนะใสใส แต่

“เดิมพันนี้หากเป็น ...อาภรณ์ของเจ้าเจี้ยนหลิง ข้าคงมีแรงกระตุ้นมากกว่านี้”

เพ่ยตง วางกระบี่ลงบนโต๊ะเสียงดังลั่น ฟงเกายิ้มมุมปาก

“ได้ เพ่ยตงเจ้าดื่ม ข้าเป็นคนถอดหากเจ้าแพ้คุณหนูจะต้องล่อนจ้อน แต่ถ้าเจ้ากลัวว่าข้าจะเสียหน้าต้องดื่มให้ชนะ”

“อย่างนี้ค่อยน่าลุ้นหน่อย ร่างเปลือยของเพ่ยตงข้าไม่อยา