ตอนที่ 98.“พี่อัคคีก้มลงมาหน่อยสิคะ” หญิงสาวบอกเบาๆ ใบหน้านวลแดงปลั่งจนอัคคีแทบอดใจไม่ไหว อยากก้มลงไปหอมแก้วนวลนั้นสักฟอด แต่เพราะความที่ท่ามากและว่าเธอไว้เยอะจึงต้องสงวนท่าทีไว้ทั้งๆ ในใจลิงโลดไม่เสียแรงที่แกล้งโง่ชายหนุ่มคิดอย่างกระหยิ่มในใจและทำตามที่เธอบอก ชายหนุ่มจึงแกล้งก้มหน้าลงมาแทบชิดใบหน้าหวาน และแอบสูดกลิ่นแก้มสาวไว้เต็มปอด ทำให้คนที่ตั้งใจจะช่วยในตอนแรกชักไม่มั่นใจว่าตนเองคิดถูกหรือคิดผิดที่เข้าใกล้เขามากขนาดนี้“เรียบร้อยแล้วค่ะ อ้อนขอตัวอาบน้ำก่อนนะคะเดี๋ยวเด็กๆ จะไปไม่ทันโรงเรียน” ว่าแล้วร่างบางก็เลี่ยงออกไปโดยเร็วอย่างขัดเขินจนปิดไม่มิด ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกกัวใจพองโต ถ้าทุกวันมันเป็นแบบนี้ก็คงดี ได้หลับและตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมกัน ทำอะไรร่วมกันอย่างไม่มีความบาดหมางห่างเหินก็คงดี ชายหนุ่มคิดอย่างเป็นสุขและแอบกังวลลึกๆ เมื่อนึกถึงสาเหตุของเรื่องทั้งหมด เขานึกอยากจะเอ่ยปากขอโทษเธอหลายครั้ง วันละหลายเวลาด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้เขาถึงไม่กล้าเอ่ยคำๆ นั้นออกไป “เพราะนายมันขี้ขลาดไงอัคคี” เสียงเล็กตะโกนบอกในหัวไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มที่เพียบพร้อมร่ำรวยและประสบความสำเร็จเ
ตอนที่ 99.“แต่พูดจริงๆ นะคะพี่ๆ ขนาดน้ำแข็งเห็นคุณมิรันตีแค่แวบเดียววันงาน น้ำแข็งยังรู้สึกขนลุกและหนาวๆ ร้อนๆ ยังไงไม่รู้ น้ำแข็งแอบเห็นเธอมองพี่อ้อนด้วยแววตาแปลกๆ บอกไม่ถูกเลยค่ะ แต่มันดูน่ากลัวและเย็นๆ จนน้ำแข็งอดคิดไม่ได้ว่าเธอคิดเรื่องไม่ดีกับพี่อ้อนแน่ะค่ะ” อยู่ๆ ไอรดาเอ่ยออกมาซื่อๆ ตามประสา แต่กลับทำให้เพื่อนรักทั้งสามคนมองหน้ากัน เพราะสิ่งที่ไอรดาพูดออกมานั้นเธอทั้งสามคนก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเพียงแต่ไม่พูดออกมาในขณะที่ทั้งสี่สาวเดินไปคุยไป ก็สวนทางกับคณะพยาบาลและหมอที่กำลังวิ่งวุ่นเหมือนเกิดเหตุการณ์ไม่ปรกติขึ้น คณะพยาบาลที่มุ่งหน้าไปยังห้องคนไข้รายหนึ่งที่คลุ้มคลั่งและกรีดร้องโหยหวนเหมือนเจ็บปวดมากมาย“คุณพยาบาลหมอฝากแฟ้มประวัติคนไข้ไว้สักครู่นะเดี๋ยวผมมา” หมอใหญ่วัยกลางคนและดูเหมือนจะมีเชื้อสายยุโรปเพราะใบหน้าที่อวบอูมดูใจดี จมูกโด่งเป็นสัน แก้มอวบอูมแดงปลั่งเพราะอากาศเมืองร้อน และรูปร่างสูงใหญ่บ่งบอกเชื้อชาตินั้นเดินแกมวิ่งไปที่ห้องคนไข้ทันที“เกิดอะไรขึ้นหรือคะคุณพยาบาล” เนตรนาราเดินมาถามที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ด้วยความสงสัย“อ้อ พอดีมีคนไข้รายใหม่เข้ามาน่ะค่ะคุณเนตรแล
ตอนที่ 100.เนตรนาราเอ่ยชวนอีกครั้ง และหันหลังเดินออกมาก่อนใครด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิดจนอรุณนารีจับสังเกตได้จึงรีบตามออกมา“แกมีเรื่องอะไรใช่ไหมเนตร” อรุณนารีถามอย่างสงสัย และเนตรนาราก็พยักหน้าเบาๆ ขณะรออโนมา ไอรดาที่กำลังเดินตามมากลับมีท่าทีเหมือนจะขุ่นเคืองอะไรสักอย่าง“น้องน้ำแข็งมีเรื่องลำบากใจอะไรรึเปล่าจ๊ะ”“มีคนโทรและส่งภาพพี่กันต์กับยัยเชอร์รี่เน่ามาให้น้ำแข็งค่ะ แล้วยังท้าทายอีกว่าตอนนี้ยัยเชอร์รี่เน่านั่นอยู่ที่บริษัทกับพี่กันต์ถ้าอยากรู้ว่าจริงไหมให้ไปดูได้ที่ออฟฟิศพี่กันต์ตอนนี้เลย ช่างกล้านัก”สาวน้อยน่ารักขบเขี้ยวเคี้ยวฟันฮึ่มฮั่มในลำคอ ใบหน้าแดงก่ำเพราะอารมณ์ที่เดือดปะทุจนบรรดาพี่สาวอดขำระคนเป็นห่วงคู่กรณีไม่ได้ที่จะต้องเจอกับพายุน้ำแข็งลูกโตแน่ๆ“ถ้าน้องน้ำแข็งมีธุระสำคัญก็ไปจัดการเถอะค่ะ ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็บอกพวกพี่ๆ ได้นะจ๊ะ”“ไม่เป็นไรค่ะพี่เนตรแค่นี้ไม่คณามือหรอกค่ะ ขอบคุณพี่ๆ มากค่ะ งั้นน้ำแข็งขอตัวนะคะคอยดูนะถ้าเจอจังๆ จับได้คาหนังคาเขาเละแน่ทั้งไอ้พี่กันต์กับยัยเชอร์รี่เน่านั่น”ไอรดาทำท่าชกกำปั้นกับฝ่ามือของตัวเองเบาๆ จนพี่ๆ ทั้งสามยิ้มและส่ายหัวให้กับท่าทาง
ตอนที่ 101.“ถ่ายรูปแล้วปริ๊นรูปผู้หญิงคนนี้ติดประกาศไว้ให้ทั่วตึก ถ้าต่อไปนี้ใครเห็นเธอเข้ามาที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากน้ำแข็งให้จับโยนออกไปข้างนอกได้เลยและใครที่ทำแบบนั้นได้ให้มารับรางวัลกับน้ำแข็งรับรองจ่ายอย่างงาม” ไอรดาประกาศก้องจนพนักงานที่เลียบๆ เคียงๆ แอบดูและแอบชื่นชม (นินทานาย) ถึงกับทำคอย่นกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดๆ กับท่าทางเอาจริงกับสีหน้าเหี้ยมๆ ของว่าที่ภรรยาท่านประธานกันเป็นแถว และเมื่อสาวน้อยตวัดสายตาคมๆ วาวๆ ไปมอง เหล่าพนักงานดีเด่นทั้งหลายก็รีบสลายตัว เข้าที่นั่งประจำของตนทันทีและก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่วายแอบชำเลืองหางตาติดตามตอนต่อไปอย่างลุ้นๆ“นี่แก นังบ้านนอกจะมากเกินไปแล้วนะ แกจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะฉันเป็นเมียของกันต์เหมือนกันฉันก็มีสิทธิ์จะมาที่นี่ได้ แกจะมาชุบมือเปิบแสดงอำนาจยิ่งใหญ่ไม่เกรงใจแบบนี้ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” เชอร์รี่ตั้งหลักได้พูดเสียงดัง กอดอกหน้าเชิดไม่ยอมลดลาวาศอกให้สาวน้อยบ้านสวนตรงหน้า“อ๋อเหรอ นี่ถ้าเธอเป็นเมียพี่กันต์ งั้นก็แสดงว่าทั้งยามหน้าคอนโด พนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร เด็กล้างรถ ส่งพิชซ่า พ่อค้าน้ำเต้าหู้ ครูสอนว่
ตอนที่ 102.“น้ำแข็ง เดี๋ยวน้ำแข็ง อูย หมัดหนักเป็นบ้าเลย คุณจันทร์ คุณจันทร์” คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มถึงกับเข่าอ่อน กันต์มองตามร่างเล็กๆ ซึ่งเดินแกมวิ่งไปจากไป ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นหยาดน้ำใสๆ คลอดวงตาสวยนั้นด้วยชายหนุ่มร้องตามร่างเล็กแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงพยุงกายลุกขึ้นเรียกหาเลขาวุ่นวาย“ขา ท่านประธาน อุ๊ยตายแล้ว!” สภาพท่านประธานทำไมเป็นเช่นนี้หนอ เลขาสาวใหญ่ยกมือปิดปากตาโตตะลึง อึ้งและทึ่งในฝีมือของคุณน้ำแข็งซะเหลือเกิน เละ...คำเดียวจริงๆ“เรียกคนขับรถให้ผมหน่อยและช่วยเก็บกวาดห้องทำงานผมให้ด้วย ผมอาจจะไม่เข้าบริษัทสักอาทิตย์” ชายหนุ่มสั่งเลขาเบาๆ ก่อนจะนั่งเอามือลูบปากตัวเองและสูดปากด้วยความเจ็บจนคนมองอดสงสารแกมสมน้ำหน้าไม่ได้หึ ทีเมื่อก่อนไหลอย่างกับปลาไหลไวยิ่งกว่าลิง กะล่อนเป็นที่หนึ่งไม่มีสักครั้งที่กันต์จะพลาดท่าเสียทีสาวๆ แต่พอมาคราวนี้กลับกลายเป็นเสือสิ้นลาย เลขาสาวคิดอย่างสะใจปนขบขัน เมื่อลับหลังเจ้านายแล้ว“คุณกันต์นะคุณกันต์ หึหึ จะสมน้ำหน้าดีไหมนี่...”เลขาสาวใหญ่ของกันต์นั่งกระวนกระวายอยู่หน้าห้องท่านประธานหน้าซีดทันทีเมื่อเห็นไอรดาเดินหน้าบึ้งเข้ามาไม่บอกก็รู้ว่าพ
ตอนที่ 103.“ถ่ายรูปแล้วปริ๊นรูปผู้หญิงคนนี้ติดประกาศไว้ให้ทั่วตึก ถ้าต่อไปนี้ใครเห็นเธอเข้ามาที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากน้ำแข็งให้จับโยนออกไปข้างนอกได้เลยและใครที่ทำแบบนั้นได้ให้มารับรางวัลกับน้ำแข็งรับรองจ่ายอย่างงาม” ไอรดาประกาศก้องจนพนักงานที่เลียบๆ เคียงๆ แอบดูและแอบชื่นชม (นินทานาย) ถึงกับทำคอย่นกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดๆ กับท่าทางเอาจริงกับสีหน้าเหี้ยมๆ ของว่าที่ภรรยาท่านประธานกันเป็นแถว และเมื่อสาวน้อยตวัดสายตาคมๆ วาวๆ ไปมอง เหล่าพนักงานดีเด่นทั้งหลายก็รีบสลายตัว เข้าที่นั่งประจำของตนทันทีและก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่วายแอบชำเลืองหางตาติดตามตอนต่อไปอย่างลุ้นๆ“นี่แก นังบ้านนอกจะมากเกินไปแล้วนะ แกจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะฉันเป็นเมียของกันต์เหมือนกันฉันก็มีสิทธิ์จะมาที่นี่ได้ แกจะมาชุบมือเปิบแสดงอำนาจยิ่งใหญ่ไม่เกรงใจแบบนี้ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” เชอร์รี่ตั้งหลักได้พูดเสียงดัง กอดอกหน้าเชิดไม่ยอมลดลาวาศอกให้สาวน้อยบ้านสวนตรงหน้า“อ๋อเหรอ นี่ถ้าเธอเป็นเมียพี่กันต์ งั้นก็แสดงว่าทั้งยามหน้าคอนโด พนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร เด็กล้างรถ ส่งพิชซ่า พ่อค้าน้ำเต้าหู้ ครูสอนว่
ตอนที่ 104.“น้ำแข็ง เดี๋ยวน้ำแข็ง อูย หมัดหนักเป็นบ้าเลย คุณจันทร์ คุณจันทร์” คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มถึงกับเข่าอ่อน กันต์มองตามร่างเล็กๆ ซึ่งเดินแกมวิ่งไปจากไป ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นหยาดน้ำใสๆ คลอดวงตาสวยนั้นด้วยชายหนุ่มร้องตามร่างเล็กแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงพยุงกายลุกขึ้นเรียกหาเลขาวุ่นวาย“ขา ท่านประธาน อุ๊ยตายแล้ว!” สภาพท่านประธานทำไมเป็นเช่นนี้หนอ เลขาสาวใหญ่ยกมือปิดปากตาโตตะลึง อึ้งและทึ่งในฝีมือของคุณน้ำแข็งซะเหลือเกิน เละ...คำเดียวจริงๆ“เรียกคนขับรถให้ผมหน่อยและช่วยเก็บกวาดห้องทำงานผมให้ด้วย ผมอาจจะไม่เข้าบริษัทสักอาทิตย์” ชายหนุ่มสั่งเลขาเบาๆ ก่อนจะนั่งเอามือลูบปากตัวเองและสูดปากด้วยความเจ็บจนคนมองอดสงสารแกมสมน้ำหน้าไม่ได้หึ ทีเมื่อก่อนไหลอย่างกับปลาไหลไวยิ่งกว่าลิง กะล่อนเป็นที่หนึ่งไม่มีสักครั้งที่กันต์จะพลาดท่าเสียทีสาวๆ แต่พอมาคราวนี้กลับกลายเป็นเสือสิ้นลาย เลขาสาวคิดอย่างสะใจปนขบขัน เมื่อลับหลังเจ้านายแล้ว“คุณกันต์นะคุณกันต์ หึหึ จะสมน้ำหน้าดีไหมนี่...”ที่ร้านต้นไม้และกาฟอิ่มรัก อรุณนารีกับเนตรนารากำลังมองหน้ากันอย่างร้อนใจและสับสนกับเรื่องราวที่ได้ค้นพบ ในขณะที่อโน
ตอนที่ 105.“ว่าไงคุณนายตกลงจะแลกกันไหมกับสิ่งที่ผมเสนอ นี่ก็เลยเวลาตามที่คุณนายขอแล้วนะ จะเอายังไงหรือคิดตุกติก แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคนแรกที่จะเสียใจคือลูกของคุณนาย หึหึ”เสียงเหี้ยมเกรียมเป็นต่อของอาคมดังมาตามสายเมื่อเธอกดรับด้วยความจำใจ ดวงตาคมสวยวาวโรจน์ทันทีที่ได้ยินเสียงอันน่ารังเกียจนั้น ภาพความอัปยศของเธอที่ถูกอาคมย่ำยีกลับเข้ามาในหัวเธออยากกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บแค้น“ได้ฉันจะให้แกได้สมใจ แต่แกจะต้องสัญญาว่าจะทำลายมันให้หมดและไม่ปากโป้งบอกใคร”“ได้เลยคุณนาย ว่าแต่เมื่อไหร่ที่ผมจะได้สิ่งที่ต้องการ”“ไม่เกินสามวันนี้แหละฉันต้องเอามันออกมาจากเซฟก่อน รับรองคราวนี้แกไม่ผิดหวังแน่ๆ”“อย่าคิดไม่ซื่อก็แล้วกัน เพราะผมคงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากคุณนายผิดคำพูด”เสียงสัญญาณที่ขาดหายไป แต่เสียงห้าวเหี้ยมของอาคมยังก้องอยู่ในหัว มิรันตีกำมือแน่นด้วยแรงอาฆาตจนเล็บยาวๆ นั้นจิกลงในเนื้อจนเลือดซิบ“แกไอ้อาคม...” หญิงสาวขบริมฝีปากอย่างเจ็บแค้น...หลังจากป้อนข้าว ป้อนยาและเช็ดตัวลูกสาวตัวน้อยแล้ว อัคคีก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและบิดกายอย่างเมื่อยขบแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางของอโนมาเดินมาทรุด
ตอนที่ 140. อวสาน“มันผ่านไปแล้วริต้าตอนนี้เธอมีชีวิตที่สดใส และมีพวกเราอยู่ข้างๆ และตอนนี้เธอก็ได้ชดใช้มันแล้ว ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ แบบนั้นอีก” เนตรนาราปลอบ“นั่นสิริต้า ตอนนี้พวกเราผ่านพ้นเรื่องร้ายนั้นมาแล้วอย่าคิดมากนะยังไงเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ปล่อยวางความเจ็บปวด ความอาฆาตพยาบาทที่มันไม่เคยให้คุณแก่ใคร” อโนมากุมมือผอมบางนั้นอย่างจริงใจทั้งน้ำเสียงและแววตาจนภูริต้าน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจที่เธอโชคดีเหลือเกินที่พบเจอและได้หญิงสาวทั้งสามคนนี้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเยียวยาจิตใจที่กระเจิดกระเจิงและเคยสกปรกของเธอด้วยความรักและจริงใจอย่างสม่ำเสมอ“ริต้าดีใจจัง”“พวกเราก็ดีใจที่ริต้ามีความสุขและหายดีแล้ว แล้วนี่ริต้าอยากจะออกไปอยู่กับพวกเราไหม” อโนมาถามด้วยความเป็นห่วงเธออยากให้ภูริตาไปอยู่ที่บ้านด้วยเพราะเห็นว่าภูริตาหายดีแล้ว“ไม่หรอกอ้อนขอบใจมากนะ ริต้าอยากอยู่ที่นี่ อยากช่วยเหลืออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ที่นี่ต้องการริต้า ริต้ารู้สึกอย่างนั้น เพราะมีหลายๆ คนที่เคยเป็นเหมือนริต้าหรือบางคนอาจเป็นมากกว่าด้วยซ้ำไป และบางทีเคยมีคนที่เคยเข้ารับการรัก
ตอนที่ 139.ไอรดาพูดยิ้มๆ และหัวเราะออกมาอย่างขบขันสามีที่ทำท่าราวน้องเก้าลูกชายชอบทำเวลาที่งอนง้อเธอ ไอ้ท่าชูนิ้วก้อยดุ๊กดิ๊ก ทำหน้าตาให้ดูเด็กและน่ารักอย่างที่สุด ถ้าน้องเก้าทำเธอคิดว่ามันก็น่ารักดี แต่พอสามีทำมันเหมือนตัวตลก แต่ก็น่ารักดีเหมือนกัน“นี่น้ำแข็งแกล้งพี่กันต์เหรอ” ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างงอนๆ บ้างและทำหน้าบึ้งตึงจนดูตลก“โถๆๆ ก็สามีสุดหล่อน่ารักขนาดนี้น้ำแข็งจะใจร้ายแกล้ง หรือโกรธได้ยังไงล่ะคะ” ไอรดาหัวเราะท่าทางของสามีอย่างไม่เก็บอาการ“ว้าย! พี่กันต์บ้าทำอะไรคะ”แล้วเธอก็ต้องร้องเสียงดังอย่างตื่นตระหนกเมื่อร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์สี่เดือนในตอนนี้ถูกสามีอุ้มจนตัวลอย จนเธอเองต้องรีบโอบลำคอหนาด้วยกลัวตกแล้วหันมามองหน้าสามีอย่างตื่นตกใจ“พี่กันต์จะทำโทษคนเจ้าเล่ห์ขี้เกรงให้สามีน้อยใจ เสียใจ เพราะฉะนั้นเมียจ๋าต้องโดนทำโทษ หนักๆ”ชายหนุ่มเอ่ยชิดใบหน้างามที่ขึ้นสีเรื่ออย่างมีความหมาย ดวงตาคมกล้าเป็นประกายเต็มไปด้วยความต้องการปิดไม่มิด และคนที่จะถูกทำโทษรู้ดีว่าการลงโทษของสามีนั้นหวานฉ่ำและเร่าร้อนเพียงใด“บ้า คนหื่น ปล่อยน้ำแข็งเลยนะ น้ำแข็งจะไปดูน้องเก้า”“ไม่ต้องแล้วที่รัก
ตอนที่ 138.“ดูสิสองคนนี่ไม่รู้จักโตเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” อัคคีบ่นเบาๆ กับอโนมาอย่างระอาในความซุกซนและเล่นกันเหมือนเด็กของเนตรนารา ที่ในสายตาของผู้เป็นพี่ เนตรนาราไม่เคยโตเลยสักครั้ง“โธ่ยัยเนตรกับแมงปอน่ะเขาก็เล่นกันแบบนี้มานานแล้วล่ะคะพี่อัคคี”“ถึงว่าสิหาแฟนไม่ได้สักที เฮ้อนี่แล้วเมื่อไหร่สองคนนี่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆ เสียที” กันต์พลอยบ่นไปด้วย“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะพี่กันต์ ดูสิลูกตัวเองนั่นแหละเชียร์เขาเหย็งๆ อยู่นั่นๆ แล้วยังเอานวมมาให้อาน้ำเล่นชกมวยด้วยดูสิซนจริงๆ”“แล้วนั่นน้องกระต่ายก็เอากับเขาด้วย ดูสิคะพี่อินคำลูกสาวเราน่าตีจริงๆ เลย” แม่เลี้ยงเกศราบ่นเหมือนไอรดาเมื่อทั้งน้องกระต่ายและน้องเก้าล้อมหน้าล้อมหลังเนตรนาราและเล่นชกกันที่สนามหญ้านุ่มอย่างสนุกสนาน “แม่ครับ พ่อครับ เมียผมไปไหน” กันต์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาคุณการันกับคุณกานติมาซึ่งกำลังนั่งดูหลานชายสุดที่รักวาดรูประบายสีอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน“อะไรของแกอีกล่ะกันต์” คุณกานติมาเงยหน้าขึ้นมองลูกชายที่หน้าตาตื่น เหงื่อแตกพลั่กอยู่ด้วยความระอา นับวันจะรักจะหวงภรรยาคนสวยจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอน“ก็น้ำแข็งน่ะสิ หายไป
ตอนที่ 137.“ใช่ น่าเบื่อโดยเฉพาะยัยเด็กปลายฝนต้นหนาวนั่นน่าเบื่อมากๆ วันๆ ไม่พูดไม่จาเกาะแม่อ้อนแจ ประจบประแจงน่าดู ฉันไม่ชอบหน้าแม่นี่เลยนิสัยไม่ดี” อัคราเสริมคำพูดของสิงหราชเพื่อนรักที่ตอนนี้เขาทั้งสองกำลังจะไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน อัคราเรียกอโนมาว่าแม่อ้อนตามน้องอิ่มอุ่นนับแต่อโนมาเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะของภรรยาของอัคคีอย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอาจเป็นเพราะเขาต้องการใครสักคนและยิ่งเมื่อแม่ของเขามาตายจากไปเมื่อหลายปีก่อนเขายิ่งต้องการความรักและความอบอุ่น และแม่อ้อนของเขาก็คือคนที่เติมเต็มความรักความอบอุ่นนั้นให้เขาแม้มันจะไม่เต็มร้อยเสียทีเดียวแต่ความรักและความเอาใจใส่ที่อโนมามีให้เขาก็ชดเชยสิ่งที่เขาขาดได้มากพอที่จะทำให้ใจที่ว่างเปล่าของเขาไม่ไร้ที่ยึดเหนี่ยวและไม่รู้สึกว่าเขาขาดความอบอุ่น“นายก็ว่าน้องฝนเขาเกินไป ฉันไม่เห็นว่าเขาจะเป็นอย่างที่นายว่า น้องฝนออกจะน่ารักและเรียบร้อยนิสัยดี พูดก็เพราะไม่เหมือนน้องอิ่มอุ่นเลยพูดก็ไม่เพราะซ้ำยังอวบระยะสุดท้ายด้วยโตขึ้นมีหวังเป็นโอ่งมังกรแหงๆ เลยฮ่าๆ”สิงหราชหนุ่มน้อยวัยสิบห้าตั้งใจเอ่ยเสียงดังให้สาวน้อยวัยเก้าขวบเศษตัวอ้วนกลมซึ่งนั่งหวีผมใ
ตอนที่ 136.“อ้าวไหงมาแขวะฉันได้ล่ะนี่เดี๋ยวไม่เป็นคนขับรถให้เลยนี่” เนตรนาราร้อนตัวทันทีสร้างความขบขันให้กับสองสามีภรรยาที่นั่งกอดกันกลมอยู่เบาะหลังปล่อยให้เธอทำหน้าที่คนขับรถ หญิงสาวมองภาพความสุขของเพื่อนรักกับพี่ชายคนเดียวของเธอด้วยความสุขเธอรู้สึกดีใจและปลื้มใจมากที่วันนี้คนที่เธอรักทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขซึ่งเธอเองก็ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าพี่ชายกับเพื่อนของเธอจะมาลงเอยด้วยการรักกันและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างในวันนี้ วันนี้ฟ้าใสแล้วไม่มืดมัวและเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมา เนตรนาราขับรถไปด้วยรอยยิ้ม“อุ้ย พี่อัคคีคะอ้อนปวดท้อง” อยู่ๆ อโนมาก็รู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องและรู้สึกเหมือนมีน้ำคร่ำไหลซึมออกมาเล็กน้อย“จริงหรืออ้อน แล้วพี่จะทำไงดีล่ะ ยัยน้ำๆ” อัคคีตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการเป็นพ่อมาก่อน และตอนนี้เขาก็อยู่กลางถนนที่การจราจรคับคั่งเสียด้วย“ใจเย็นๆ เฮียไม่ต้องตื่นเต้น แหมไอ้ที่บวชๆ มาศึกษามากระเจิงเลยนะเฮียแค่เจอเมียเจ็บท้องเนี่ย” เนตรนาราไม่วายมีอารมณ์ขันแต่เธอก็พยายามหลบหลีกหาทางไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด“ยัยน้ำเรานี่มันจริงๆ เลยนะ เอ้ารีบเ
ตอนที่ 135.“ขอรับท่านประธานคนสวย เชิญขอรับกระผม...” เนตรนาราล้อเลียนเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มทะเล้นอโนมายิ้มรับด้วยความสุข หญิงสาวตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว หลังจากที่อัคคีได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุและจำพรรษาอยู่ที่วัดประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอที่เชียงรายเธอก็ได้แต่เพียงส่งข่าวผ่านเนตรนาราซึ่งขึ้นเหนือไปทุกๆ เดือนเพื่อไปทำบุญและดูความเป็นอยู่ของพระอัคคีและเณรอัคราด้วย แต่สิ่งที่อโนมาบอกเพื่อนรักให้ปกปิดไว้คือเรื่องที่เธอตั้งครรภ์เพราะไม่อยากให้ผู้ที่ครองผ้าไตรจีวรนั้นเกิดความวิตกหรืออาจจะทำให้เสียสมาธิหรือเสียความตั้งใจที่ตั้งใจในคราแรกสายลมหนาวที่พัดโบกโบยหอบเอาความแห้งและเย็นมาสู่มหานครอันแสนวุ่นวายคลาคล่ำด้วยผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ หลากหลายจากที่มา และสาขาอาชีพ ผู้คนที่พเนจรร่อนเร่หรือแม้แต่เศรษฐีผู้มีสมบัติมากมายว่ายวนวุ่นวายอยู่ในเมืองแห่งนี้ บางชีวิตสุขสบายหรูหราแต่ในอีกมุมหนึ่งก็ยากไร้และแสนรำเค็ญ สถานที่บางแห่งสนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขสม แต่ในอีกสถานที่หนึ่งเต็มไปด้วยอาชญากรรมและความขมขื่น แต่ไฉนหลายชีวิตจึงดั้นด้นมาที่เมืองแห่งนี้“วันนี้หนาวจ
ตอนที่ 134.“ผมจะบวชและจำวัดอยู่ที่นี่อีกสักระยะ ผมอยากสวดมนต์ภาวนาให้โยมแม่ โยมแม่จะได้ไม่ทุกข์ทรมาน โยมแม่อ้อนคงไม่ว่าใช่ไหม” เณรน้อยถามและมองอโนมาด้วยดวงตาที่ฉายประกายตาแน่วแน่จนเธอน้ำตาซึม“โยมแม่อ้อนอนุโมทนาบุญกับเณรด้วยค่ะ” ทุกคนก็ยอบกายลงไหว้เณรอัคราด้วยดวงใจพร้อมอนุโมทนาไปกับปณิธานอันแน่วแน่ของเณรน้อยที่จะทำให้มารดาของตน เณรน้อยยิ้มบางๆ รับการเคารพนั้นก่อนจะเดินไปหาหลวงตาที่ยืนรออยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ซึ่งมีอายุนับร้อยปีและอยู่คู่วัดแห่งนี้มาแสนนาน สายลมแผ่วๆ พัดกรูใบไม้แห้งปลิวลอยละลิ่วเหมือนคำขออโหสิกรรมจากดวงวิญญาณหนึ่งดวงเสียงกระซิบขออโหสิกรรมแว่วตามสายลมที่ทุกคนสามารถรับรู้ด้วยหัวใจที่เป็นอิสระจากการผูกใจเจ็บแค้นต่อกันหลังจากงานฌาปนกิจศพของมิรันตีผ่านพ้นไป อโนมาก็เตรียมของเพื่อจะกลับกรุงเทพพร้อมกับเนตรนาราและอรุณนารีส่วนคนอื่นๆ นั้นต่างก็ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว แต่ในขณะที่กำลังเก็บของเธอสังเกตใบหน้าที่เครียดเคร่งของสามีหลังจากคุยโทรศัพท์ได้สักพัก“มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมทำหน้าเครียดจัง” หญิงสาวเอื้อมมือบางลูบตรงกลางระหว่างคิ้วเข้มแผ่วเบา“อ้อนถ้าพี่จะบอกอ้อนว่าพี่อยากจะขอบวชจำพร
ตอนที่ 133..“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าบทที่อ้อนหายตัวไปพี่ใจแทบขาด และเห็นอ้อนอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนพี่ก็ไม่ชอบ พี่พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่ชอบใจผู้หญิงคนหนึ่งไม่รู้ว่ารักหรือไม่รัก คงรักแล้วมั้ง” อัคคีเอ่ยอย่างอารมณ์ดีและจับมือบางที่ซุกซนของเธอไว้ ก่อนจะซุกไซร้จมูกคมกับเนื้อนวลอย่างหลงใหล“คนขี้โกงตอบอะไรก็ไม่รู้แล้วหยุดเลยนะ ไม่เอานะยังคุยไม่จบเลย”“คุยรู้เรื่องแล้วไง มาทำอย่างอื่นกันดีกว่า”“ไม่เอา เดี๋ยวก่อนค่ะ พี่แพ้ยัยเนตร เพราะไม่อยากรับผิดชอบอ้อนรึเปล่า”“ยัยบ๊องคนไม่อยากรับผิดชอบจะหน้าด้านไปขอตัวเองกับคุณเสาวลักษณ์อาได้ไง ถามอะไรแบบนั้นคนดีของพี่ พี่รักอ้อนครับคนดีถึงแม้ว่าพี่จะแพ้ยัยน้ำนั่นก็เพราะอ่อนซ้อม แต่มาตอนนี้เถอะยัยน้ำว่าเจ๋งๆ ต้องแพ้พี่แน่ๆ” ชายหนุ่มจุมพิตหนักๆ ที่แก้มนวลแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวในความช่างสงสัยในความรักของเขาที่มีต่อเธอและค่อยจูบคลอเคลียมาที่ริมฝีปากบางที่กำลังจะเผยอปากถาม ริมฝีปากบางสีเข้มบดเบียดกลีบปากอวบอิ่มระเรื่ออย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวรัดดูดดื่มราวหิวกระหายทั้งๆ ที่เขาและเธอใกล้ชิดกันทุกวันมือหนาที่กำลังลูบไล้ร่างงามผ่านเนื้อผ้า
ตอนที่132.ในขณะที่ทุกคนต่างมีความสุขกับชีวิตเมื่อผ่านเรื่องราวเลวร้ายต่างๆ ไป แต่อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งกลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ตอนนี้กำลังกรีดร้องโหยหวนด้วยความทุกข์ทรมาน“ออกไป นังสารเลว ไอ้คนชั่ว แกอย่าเข้าใกล้ลูกฉันนะ เอามือสกปรกของแกออกไป ลูกฉันยังไม่ตาย ยังไม่ตาย ซันๆ อาซันของแม่ ฮือๆๆ”เสียงกรีดร้องคร่ำครวญฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเล็ดลอดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษที่มิรันตีรักษาตัวอยู่“แกไอ้โชค แกๆๆ เอามือสกปรกของแกออกจากลูกฉันนะ แกนังตัวดีแกจะมาแย่งอัคคีไปจากฉันตายซะเถอะ”มิรันตีซึ่งตอนนี้สูญสิ้นสติสัมปชัญญะโดยสิ้นเชิง กำลังเกรี้ยวกราดอาละวาดอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั้นอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับว่าเธอได้ต่อสู้และพูดคุยอยู่กับคนที่เธอเอ่ยชื่อออกมา ร่างโปร่งระหงงดงามนั้นซูบผอม ผมเผ้ารุงรังไม่เป็นรูปทรง ใบหน้าที่เคยสวยเย่อหยิ่งนั้นซีดหม่นและขอบตาดำคล้ำเพราะเธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้มาหลายต่อหลายคืนเพราะเธอต้องคอยเฝ้าระวังไม่ให้พวกคนใจร้ายเข้าใกล้ลูกชายของเธอ ซึ่งก็คือตุ๊กตาผ้ารูปเด็กชายตัวโตซึ่งตอนนี้ในจินตนาการ ในโลกของเธอนั้นตุ๊กตาตัวนี้คืออัครา และเด็กน้อยกำลั