ตอนที่ 105.“ว่าไงคุณนายตกลงจะแลกกันไหมกับสิ่งที่ผมเสนอ นี่ก็เลยเวลาตามที่คุณนายขอแล้วนะ จะเอายังไงหรือคิดตุกติก แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคนแรกที่จะเสียใจคือลูกของคุณนาย หึหึ”เสียงเหี้ยมเกรียมเป็นต่อของอาคมดังมาตามสายเมื่อเธอกดรับด้วยความจำใจ ดวงตาคมสวยวาวโรจน์ทันทีที่ได้ยินเสียงอันน่ารังเกียจนั้น ภาพความอัปยศของเธอที่ถูกอาคมย่ำยีกลับเข้ามาในหัวเธออยากกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บแค้น“ได้ฉันจะให้แกได้สมใจ แต่แกจะต้องสัญญาว่าจะทำลายมันให้หมดและไม่ปากโป้งบอกใคร”“ได้เลยคุณนาย ว่าแต่เมื่อไหร่ที่ผมจะได้สิ่งที่ต้องการ”“ไม่เกินสามวันนี้แหละฉันต้องเอามันออกมาจากเซฟก่อน รับรองคราวนี้แกไม่ผิดหวังแน่ๆ”“อย่าคิดไม่ซื่อก็แล้วกัน เพราะผมคงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากคุณนายผิดคำพูด”เสียงสัญญาณที่ขาดหายไป แต่เสียงห้าวเหี้ยมของอาคมยังก้องอยู่ในหัว มิรันตีกำมือแน่นด้วยแรงอาฆาตจนเล็บยาวๆ นั้นจิกลงในเนื้อจนเลือดซิบ“แกไอ้อาคม...” หญิงสาวขบริมฝีปากอย่างเจ็บแค้น...หลังจากป้อนข้าว ป้อนยาและเช็ดตัวลูกสาวตัวน้อยแล้ว อัคคีก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและบิดกายอย่างเมื่อยขบแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางของอโนมาเดินมาทรุด
ตอนที่ 106.อโนมาพูดแผ่วเบาพลางล้มตัวนอนลง ดวงตาสวยโศกรื้นด้วยน้ำตาของความสับสน เธอเองยอมรับว่ารักอัคคีหมดใจในตอนนี้ แต่ความรักที่เธอมีให้รัชชานนท์ก็ยังคงอยู่ในใจเช่นกัน แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่เธอกลัวเธอกลัว ความไม่แน่นอนและความไม่มั่นคงในอารมณ์ของชายหนุ่มมากกว่า นี่เธอคงคิดมากไปใช่ไหม หญิงสาวถามตัวเองและมองไปที่ประตูห้องน้ำเหมือนจะทะลุให้ถึงหัวใจของอัคคีว่าตอนนี้เขารู้สึกเช่นไร อารมณ์หวามไหวเมื่อครู่มันเกิดขึ้นเพราะความรักอย่างแท้จริงหรือแค่ความใคร่ของเขา…ภาพชายหญิงที่กอดจูบกันอย่างอ่อนหวานเร่าร้อนนั้นทำให้คนที่คอยแอบมองความเคลื่อนไหวของหนุ่มสาวอยู่ในสวนสวยนั้นยิ่งทำให้เธอร้อนรนและเป็นทุกข์ เพราะความริษยาของเธอเองในโลกของเธอคนเดียวเท่านั้น“ไม่นะอัคคีขาอย่าแตะต้องมันนะไม่ได้การแล้วฉันต้องกำจัดแกนังอ้อน...”หลังจากอาบน้ำแต่งกายด้วยกางเกงนอนเพียงตัวเดียวเช่นทุกคืนอัคคีก็เตรียมจะไปนอนที่ห้องทำงานตามปรกติเช่นทุกคืนที่ผ่าน“พี่อัคคีคะ เอ่อ คือ มานอนบนเตียงด้วยกันก็ได้ค่ะ” เสียงหวานๆ ดังขึ้นอย่างขัดเขินหญิงสาวที่นั่งผมยุ่งหน้าแดงอยู่บนเตียงกว้างสีหวานดูมีเสน่ห์แสนเย้ายวนและน่าปรารถนายิ่งนัก
ตอนที่ 107.ในขณะที่อัคคีกับอโนมาได้ปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ฝ่ายเพื่อนรักตอนนี้กำลังนั่งประคบเบ้าตาเขียวๆ และปากบวมเจ่อของตนโอดโอยออดอ้อนจนผู้เป็นมารดาที่กำลังประคบให้ต้องกดลูกประคบนั้นแรงๆ ลงบนใบหน้านั้นอย่างหมั่นไส้“โอ๊ย คุณแม่นี่ลูกคนนะครับไม่ใช่ลูกหมีแพนด้า กดลงมาแรงขนาดนี้เดี๋ยวผมไม่หล่อทำไง ดูสิน้องน้ำแข็งคนดีของแม่งอนไม่ยอมพูดกับผมเลย อูยยย”“ดีสมน้ำหน้ามักมากนัก แล้วแกก็ไม่ได้น่ารักเหมอืนลูกหมีแพนด้าสักนิด แหม ช่างเปรียบมาได้... ฉันล่ะอยากให้น้ำแข็งซัดให้หนักกว่านี้ด้วยซ้ำ ถ้าเป็นไปได้นะฉันจะหนีกลับบ้านสวนไปเลยถอนหมั้นด้วยเอ้า” คุณกานติมาได้ทีโขลกสับลูกชายเป็นการใหญ่ ที่เจ้าชู้ไม่เลือกนี่แหละคือผลที่ตามมาเมื่อมีใครสักคนที่ไม่ยอมปล่อยเขาเช่นเชอร์รี่ที่ตอนนี้รุกหนักกว่าเดิมหลังจากที่เงียบไปพักใหญ่ที่รู้ข่าวว่ากันต์มีคู่หมั้นแล้วและกำลังจะแต่งงาน แต่ดูท่าสาวเจ้าตอนนี้ทั้งรุกทั้งไล่จนกันต์แทบไม่เป็นอันกินอันนอน เพราะต้องหนีทั้งเชอร์รี่ที่ตามตื้อตามติดเขาตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา และไหนจะต้องคอยงอนง้อไอรดาที่งอนเขาตั้งแต่วันเกิดเรื่องที่บริษัท สาวน้อยหลบหน้าหลบตาเขาไปขลุกอยู่ที่ร้านขอ
ตอนที่ 108.“ขอบคุณนะคะน้องน้ำแข็งพี่ดีใจจริงๆ เลยที่น้ำแข็งไม่รังเกียจคนอย่างพี่ ขอบคุณนะคะ” แล้วสาวสวยก็เข้ามาโอบกอดร่างบางของสาวน้อยอย่างยินดี แต่แววตาที่ฉายแววลับหลังสาวน้อยกลับเต็มไปด้วยไฟริษยาและความสมใจที่แผนของตนสำเร็จ เธอส่งสัญญาณให้ชายร่างสูงใหญ่อีกฟากของผับให้ดำเนินตามแผนทันทีโดยที่สาวน้อยไม่รู้ตัวว่าความโหดร้ายกำลังจะเข้ามาเยือน...กันต์ขับรถด้วยความเร็วบึ่งไปพัทยาทันทีเมื่อรู้ว่าไอรดาอยู่กับเพื่อนที่ไหน ด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันแต่เพราะเธอกับเขามีเรื่องงอนๆ กันจึงทำให้เธอหลบหน้าเขาตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา“คอยดูนะถ้าเจอตัวจะฟาดให้ก้นลายเลยเด็กบ้ากวนใจนักทำให้เราเป็นห่วง” ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ผับหรูที่ไอรดาบอกว่ามาเที่ยวกับเพื่อนด้วยความเป็นห่วง อย่างน้อยเธอก็ยอมบอกเขาว่าอยู่ที่ไหน“อยู่ไหนนะน้ำแข็ง” เสียงอึกทึกของดนตรีที่กระหึ่มและแสงสีหลากหลายจนน่าเวียนหัวแม้กันต์จะเป็นนักท่องราตรีตัวยงแต่ในขณะนี้จิตใจของเขาไม่ได้สนใจในสิ่งเหล่านี้เลยสักนิด ตอนนี้เขาคิดอยู่อย่างเดียวคือหายัยทโมนบ้านป่าของเขาให้เจอเพราะเขารู้สึกถึงความร้อนรนและเหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
ตอนที่ 109.สาวน้อยออดอ้อนอย่างเร่าร้อนร่างเล็กๆ ดึงรั้งร่างสูงให้ก้มมาหาริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวนเผยอยั่วยวนอยู่ตรงหน้า แต่กันต์ก็อดทนเพราะรู้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจแต่เป็นเพราะฤทธิ์ยานรกนั่นต่างหาก“น้ำแข็งจะเสียใจถ้าหากน้ำแข็งได้สติ พี่ไม่อยากให้น้ำแข็งรู้สึกเหมือนพี่เอาเปรียบคนดีเชื่อพี่นะ” ชายหนุ่มแกะมือบางที่รุกเร้าร่างหนุ่มให้ร้อนระอุด้วยความปรารถนาไม่ต่างจากเธอ แต่ความปรารถนาของเขามาจากใจจริงไม่ได้ไร้สติเพราะฤทธิ์ของยาหรือสิ่งใดๆ“พี่กันต์ใจร้ายรู้ไหมน้ำแข็งต้องดื่มน้ำเป็นลิตรๆ เพื่อระบายฤทธิ์ยาต้องทนอยู่ในห้องน้ำทั้งเปียกทั้งหนาวนานแค่ไหนมันทรมานมากร้อนมากเลยพี่กันต์ช่วยน้ำแข็งนะคะ นะคะไม่ไหวแล้ว” ว่าแล้วสาวน้อยไม่รอช้าไม่รู้ว่าแรงมหาศาลนั้นมาจากไหนในที่สุดเธอก็รั้งร่างหนาของชายหนุ่มให้ล้มลงมาเคียงข้างได้สำเร็จ ริมฝีปากอวบอิ่มอุ่นร้อนบดเคล้าริมฝีปากหยักของเขาอย่างร้อนรนเงอะงะไร้เดียงสาแม้จะถูกกระตุ้นจากฤทธิ์ยานรกก็ตามทีแต่มันก็ทำให้กันต์ถึงกับครางอย่างสิ้นความอดทนและเป็นฝ่ายรุกเสียเองยิ่งกลิ่นสาบสาวหอมละมุนเขายิ่งมัวเมาลุ่มหลงริมฝีปากหนาดูดดื่มเชยชิมความหวานล้ำจากริมฝีปากสาวอย่างเร่
ตอนที่ 110.“ยี้ไอ้พี่กันต์คนหน้าหนาหยุดพูดนะ” ไอรดาหันมาตวาดเสียงขุ่นแล้วก็ต้องมุดลงไปใต้โปงผ้าห่มใหม่เมื่อสบสายตาวาวๆ ของคนที่ยังกรุ่นอยู่กับอารมณ์พิศวาสชายหนุ่มโอบกอดร่างที่ห่อหุ้มด้วยผ้าห่มเหมือนจะแกล้ง ยิ่งเห็นแก้มแดงสุกปลั่งจนเห็นเส้นเลือดฝอยนั้นยิ่งอยากทำให้มากกว่านี้ แต่เมื่อเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษและเป็นคนที่เขารักเขาจึงต้องยอมข่มกลั้นความต้องการเอาไว้อย่างเต็มที่เพื่อที่จะไม่กระโจนฝังร่างแกร่งในความสาวที่งดงามเหนือคำบรรยายนั่นแม้ในตอนนี้เขาเองก็ยังปรารถนาในเธอ กันต์ก้มลงกดจมูกโด่งๆ ของตนลงบนแก้มนวลสุกปลั่งอย่างมันเขี้ยว“ขอบคุณสักคำก็ไม่มีเด็กดื้อ”“พี่กันต์บ้าน้ำแข็งยังงอนพี่กันต์อยู่นะอย่านึกว่ามาช่วยน้ำแข็งแค่นี้น้ำแข็งจะยกโทษให้ ไม่มีทางหรอก” เสียงอู้อี้อยู่ใต้โปงผ้าห่มนั้นยังเจ้าแง่แสนงอนจนชายหนุ่มยิ้มด้วยความเอ็นดู ไอ้แค่นี้ของเธอทำให้เขาเกือบเสียผู้เสียคนเชียวล่ะแต่กันต์ก็ไม่พูดอะไรได้แต่ตัดใจลุกเดินเข้าห้องน้ำไปใช้ความเย็นของสายน้ำราดรดร่างแกร่งที่ยังไม่ยอมสงบจนรู้สึกดีขึ้นก็ออกมาพร้อมด้วยกะละมังเล็กๆ และผ้าขนหนูผืนนุ่มชายหนุ่มมองร่างน้อยที่หลับใหลด้วยความอ่อนเพลียอ
ตอนที่ 111“พี่กันต์คนบ้า ตัวเองทำเขาเสียใจขอโทษสักคำก็ไม่มี” สาวน้อยบ่นให้ชายหนุ่มอย่างแสนงอนระคนอับอายที่ใกล้ชิดแนบเนื้อกันขนาดนั้นยิ่งคิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแก้มสาวก็ยิ่งแดง“อรุณสวัสดิ์เด็กดื้อ” เสียงนุ่มทุ้มคุ้นหูดังขึ้นข้างใบหูบางจนรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวของลมหายใจ ทำให้ร่างบางซึ่งยังง่วงอยู่หายง่วงงัวเงียเป็นปลิดทิ้งและรีบหันมาตามเสียงก็ได้พบกับใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มเต็มพิกัดชายไทย ที่ยิ้มกริ่มอยู่เหนือร่างของเธอ“พี่กันต์” สาวน้อยอุทานแผ่วเบาและเมื่อนึกได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเธอก็รีบเปิดผ้าห่มอุ่นสำรวจร่างกายตัวเองซึ่งตอนนี้มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของชายหนุ่มสวมใส่อยู่และเธอก็โนอันเดอร์แวร์อีกต่างหากใบหน้าสาวน้อยแดงซ่านรับอรุณจนคนมองอยู่อดไม่ไหวฝังจมูกโด่งลงไปบนแก้มปลั่งนั้น และก็ได้ค้อนโตๆ กลับมา“หยุดเลยนะคนฉวยโอกาสหน้าไม่อาย พี่กันต์คนแก่บ้าลามก” เมื่อตั้งสติได้ไอรดาก็ใส่เป็นชุดรับอรุณ“อะไรกัน พี่อุตส่าห์มาช่วยไม่ให้โดนไอ้พวกมารสังคมมันฉุดไปทำมิดีมิร้าย พอได้สติก็โทษพี่ซะงั้น น่าน้อยใจชะมัด” กันต์เอ่ยอย่างไม่จริงจังนัก “ใครใช้พี่กันต์มาล่ะปล่อยน้ำแข็งให้โดนคนอื่นทำลายไ
ตอนที่ 112.หลังจากที่ได้รู้ว่ามีผู้หญิงสาวสวยชุดสีแดงมาเยี่ยมภูริตาบ่อยๆ และทุกครั้งที่มาภูริตามักจะมีอาการแปลกๆ หลังจากผู้หญิงคนนั้นกลับไป และผู้หญิงคนนั้นยังบอกอีกกับพยาบาลว่าเป็นเพื่อนสนิทพวกเธอแต่ไม่สะดวกจะมาพร้อมกันและยังบอกอีกว่าเป็นเพื่อนสนิทกับภูริตา“ชักจะยังไงๆ แล้วนะนี่เราก็รู้กันแค่ไม่กี่คนว่าภูริตารักษาตัวที่นี่นอกจากนี้ก็ไม่มีใครรู้นี่นา แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เพื่อนยัยริต้าหรือใครนะ” เนตรนารานั่งมองภาพหลายต่อหลายภาพจากกล้องวงจรปิดและเอกสารหลักฐานต่างๆ ที่เตชินนำมาให้ซึ่งทั้งหมดเป็นคดีที่เกี่ยวข้องกับอโนมาทั้งสิ้น แม้จะปิดข่าวแต่ทางตำรวจและอัคคีก็ไม่ได้ปล่อยให้คนกระทำผิดลอยนวลยังคงติดตามหาหลักฐานเอาผิดคนร้ายอยู่และตอนนี้เบาะแสที่ได้มันโยงไปโยงมาวนเวียนอยู่กับผู้หญิงปริศนาคนนั้น“เอ๊ะ นี่มันแหวนนี่ ทำไมมันดูคุ้นๆ เหมือนแหวนของแม่ณาราเลยล่ะ ไหนขอดูใกล้ๆ หน่อยสิ” เนตรนาราสะดุดตากับประกายของแหวนบนนิ้วนางของผู้หญิงชุดดำคนนั้นในภาพขณะที่เธอยกมือป้องแสงแดดก่อนออกจากร้านสะดวกซื้อไปยังรถยนต์ของเธอที่ตรวจสอบแล้วว่าเป็นรถที่เช่ามาและใช้ชื่อปลอมในการเช่ามาด้วย เนตรนาราซูมภาพให้ชั
ตอนที่ 140. อวสาน“มันผ่านไปแล้วริต้าตอนนี้เธอมีชีวิตที่สดใส และมีพวกเราอยู่ข้างๆ และตอนนี้เธอก็ได้ชดใช้มันแล้ว ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ แบบนั้นอีก” เนตรนาราปลอบ“นั่นสิริต้า ตอนนี้พวกเราผ่านพ้นเรื่องร้ายนั้นมาแล้วอย่าคิดมากนะยังไงเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ปล่อยวางความเจ็บปวด ความอาฆาตพยาบาทที่มันไม่เคยให้คุณแก่ใคร” อโนมากุมมือผอมบางนั้นอย่างจริงใจทั้งน้ำเสียงและแววตาจนภูริต้าน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจที่เธอโชคดีเหลือเกินที่พบเจอและได้หญิงสาวทั้งสามคนนี้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเยียวยาจิตใจที่กระเจิดกระเจิงและเคยสกปรกของเธอด้วยความรักและจริงใจอย่างสม่ำเสมอ“ริต้าดีใจจัง”“พวกเราก็ดีใจที่ริต้ามีความสุขและหายดีแล้ว แล้วนี่ริต้าอยากจะออกไปอยู่กับพวกเราไหม” อโนมาถามด้วยความเป็นห่วงเธออยากให้ภูริตาไปอยู่ที่บ้านด้วยเพราะเห็นว่าภูริตาหายดีแล้ว“ไม่หรอกอ้อนขอบใจมากนะ ริต้าอยากอยู่ที่นี่ อยากช่วยเหลืออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ที่นี่ต้องการริต้า ริต้ารู้สึกอย่างนั้น เพราะมีหลายๆ คนที่เคยเป็นเหมือนริต้าหรือบางคนอาจเป็นมากกว่าด้วยซ้ำไป และบางทีเคยมีคนที่เคยเข้ารับการรัก
ตอนที่ 139.ไอรดาพูดยิ้มๆ และหัวเราะออกมาอย่างขบขันสามีที่ทำท่าราวน้องเก้าลูกชายชอบทำเวลาที่งอนง้อเธอ ไอ้ท่าชูนิ้วก้อยดุ๊กดิ๊ก ทำหน้าตาให้ดูเด็กและน่ารักอย่างที่สุด ถ้าน้องเก้าทำเธอคิดว่ามันก็น่ารักดี แต่พอสามีทำมันเหมือนตัวตลก แต่ก็น่ารักดีเหมือนกัน“นี่น้ำแข็งแกล้งพี่กันต์เหรอ” ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างงอนๆ บ้างและทำหน้าบึ้งตึงจนดูตลก“โถๆๆ ก็สามีสุดหล่อน่ารักขนาดนี้น้ำแข็งจะใจร้ายแกล้ง หรือโกรธได้ยังไงล่ะคะ” ไอรดาหัวเราะท่าทางของสามีอย่างไม่เก็บอาการ“ว้าย! พี่กันต์บ้าทำอะไรคะ”แล้วเธอก็ต้องร้องเสียงดังอย่างตื่นตระหนกเมื่อร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์สี่เดือนในตอนนี้ถูกสามีอุ้มจนตัวลอย จนเธอเองต้องรีบโอบลำคอหนาด้วยกลัวตกแล้วหันมามองหน้าสามีอย่างตื่นตกใจ“พี่กันต์จะทำโทษคนเจ้าเล่ห์ขี้เกรงให้สามีน้อยใจ เสียใจ เพราะฉะนั้นเมียจ๋าต้องโดนทำโทษ หนักๆ”ชายหนุ่มเอ่ยชิดใบหน้างามที่ขึ้นสีเรื่ออย่างมีความหมาย ดวงตาคมกล้าเป็นประกายเต็มไปด้วยความต้องการปิดไม่มิด และคนที่จะถูกทำโทษรู้ดีว่าการลงโทษของสามีนั้นหวานฉ่ำและเร่าร้อนเพียงใด“บ้า คนหื่น ปล่อยน้ำแข็งเลยนะ น้ำแข็งจะไปดูน้องเก้า”“ไม่ต้องแล้วที่รัก
ตอนที่ 138.“ดูสิสองคนนี่ไม่รู้จักโตเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” อัคคีบ่นเบาๆ กับอโนมาอย่างระอาในความซุกซนและเล่นกันเหมือนเด็กของเนตรนารา ที่ในสายตาของผู้เป็นพี่ เนตรนาราไม่เคยโตเลยสักครั้ง“โธ่ยัยเนตรกับแมงปอน่ะเขาก็เล่นกันแบบนี้มานานแล้วล่ะคะพี่อัคคี”“ถึงว่าสิหาแฟนไม่ได้สักที เฮ้อนี่แล้วเมื่อไหร่สองคนนี่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆ เสียที” กันต์พลอยบ่นไปด้วย“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะพี่กันต์ ดูสิลูกตัวเองนั่นแหละเชียร์เขาเหย็งๆ อยู่นั่นๆ แล้วยังเอานวมมาให้อาน้ำเล่นชกมวยด้วยดูสิซนจริงๆ”“แล้วนั่นน้องกระต่ายก็เอากับเขาด้วย ดูสิคะพี่อินคำลูกสาวเราน่าตีจริงๆ เลย” แม่เลี้ยงเกศราบ่นเหมือนไอรดาเมื่อทั้งน้องกระต่ายและน้องเก้าล้อมหน้าล้อมหลังเนตรนาราและเล่นชกกันที่สนามหญ้านุ่มอย่างสนุกสนาน “แม่ครับ พ่อครับ เมียผมไปไหน” กันต์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาคุณการันกับคุณกานติมาซึ่งกำลังนั่งดูหลานชายสุดที่รักวาดรูประบายสีอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน“อะไรของแกอีกล่ะกันต์” คุณกานติมาเงยหน้าขึ้นมองลูกชายที่หน้าตาตื่น เหงื่อแตกพลั่กอยู่ด้วยความระอา นับวันจะรักจะหวงภรรยาคนสวยจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอน“ก็น้ำแข็งน่ะสิ หายไป
ตอนที่ 137.“ใช่ น่าเบื่อโดยเฉพาะยัยเด็กปลายฝนต้นหนาวนั่นน่าเบื่อมากๆ วันๆ ไม่พูดไม่จาเกาะแม่อ้อนแจ ประจบประแจงน่าดู ฉันไม่ชอบหน้าแม่นี่เลยนิสัยไม่ดี” อัคราเสริมคำพูดของสิงหราชเพื่อนรักที่ตอนนี้เขาทั้งสองกำลังจะไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน อัคราเรียกอโนมาว่าแม่อ้อนตามน้องอิ่มอุ่นนับแต่อโนมาเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะของภรรยาของอัคคีอย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอาจเป็นเพราะเขาต้องการใครสักคนและยิ่งเมื่อแม่ของเขามาตายจากไปเมื่อหลายปีก่อนเขายิ่งต้องการความรักและความอบอุ่น และแม่อ้อนของเขาก็คือคนที่เติมเต็มความรักความอบอุ่นนั้นให้เขาแม้มันจะไม่เต็มร้อยเสียทีเดียวแต่ความรักและความเอาใจใส่ที่อโนมามีให้เขาก็ชดเชยสิ่งที่เขาขาดได้มากพอที่จะทำให้ใจที่ว่างเปล่าของเขาไม่ไร้ที่ยึดเหนี่ยวและไม่รู้สึกว่าเขาขาดความอบอุ่น“นายก็ว่าน้องฝนเขาเกินไป ฉันไม่เห็นว่าเขาจะเป็นอย่างที่นายว่า น้องฝนออกจะน่ารักและเรียบร้อยนิสัยดี พูดก็เพราะไม่เหมือนน้องอิ่มอุ่นเลยพูดก็ไม่เพราะซ้ำยังอวบระยะสุดท้ายด้วยโตขึ้นมีหวังเป็นโอ่งมังกรแหงๆ เลยฮ่าๆ”สิงหราชหนุ่มน้อยวัยสิบห้าตั้งใจเอ่ยเสียงดังให้สาวน้อยวัยเก้าขวบเศษตัวอ้วนกลมซึ่งนั่งหวีผมใ
ตอนที่ 136.“อ้าวไหงมาแขวะฉันได้ล่ะนี่เดี๋ยวไม่เป็นคนขับรถให้เลยนี่” เนตรนาราร้อนตัวทันทีสร้างความขบขันให้กับสองสามีภรรยาที่นั่งกอดกันกลมอยู่เบาะหลังปล่อยให้เธอทำหน้าที่คนขับรถ หญิงสาวมองภาพความสุขของเพื่อนรักกับพี่ชายคนเดียวของเธอด้วยความสุขเธอรู้สึกดีใจและปลื้มใจมากที่วันนี้คนที่เธอรักทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขซึ่งเธอเองก็ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าพี่ชายกับเพื่อนของเธอจะมาลงเอยด้วยการรักกันและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างในวันนี้ วันนี้ฟ้าใสแล้วไม่มืดมัวและเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมา เนตรนาราขับรถไปด้วยรอยยิ้ม“อุ้ย พี่อัคคีคะอ้อนปวดท้อง” อยู่ๆ อโนมาก็รู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องและรู้สึกเหมือนมีน้ำคร่ำไหลซึมออกมาเล็กน้อย“จริงหรืออ้อน แล้วพี่จะทำไงดีล่ะ ยัยน้ำๆ” อัคคีตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการเป็นพ่อมาก่อน และตอนนี้เขาก็อยู่กลางถนนที่การจราจรคับคั่งเสียด้วย“ใจเย็นๆ เฮียไม่ต้องตื่นเต้น แหมไอ้ที่บวชๆ มาศึกษามากระเจิงเลยนะเฮียแค่เจอเมียเจ็บท้องเนี่ย” เนตรนาราไม่วายมีอารมณ์ขันแต่เธอก็พยายามหลบหลีกหาทางไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด“ยัยน้ำเรานี่มันจริงๆ เลยนะ เอ้ารีบเ
ตอนที่ 135.“ขอรับท่านประธานคนสวย เชิญขอรับกระผม...” เนตรนาราล้อเลียนเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มทะเล้นอโนมายิ้มรับด้วยความสุข หญิงสาวตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว หลังจากที่อัคคีได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุและจำพรรษาอยู่ที่วัดประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอที่เชียงรายเธอก็ได้แต่เพียงส่งข่าวผ่านเนตรนาราซึ่งขึ้นเหนือไปทุกๆ เดือนเพื่อไปทำบุญและดูความเป็นอยู่ของพระอัคคีและเณรอัคราด้วย แต่สิ่งที่อโนมาบอกเพื่อนรักให้ปกปิดไว้คือเรื่องที่เธอตั้งครรภ์เพราะไม่อยากให้ผู้ที่ครองผ้าไตรจีวรนั้นเกิดความวิตกหรืออาจจะทำให้เสียสมาธิหรือเสียความตั้งใจที่ตั้งใจในคราแรกสายลมหนาวที่พัดโบกโบยหอบเอาความแห้งและเย็นมาสู่มหานครอันแสนวุ่นวายคลาคล่ำด้วยผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ หลากหลายจากที่มา และสาขาอาชีพ ผู้คนที่พเนจรร่อนเร่หรือแม้แต่เศรษฐีผู้มีสมบัติมากมายว่ายวนวุ่นวายอยู่ในเมืองแห่งนี้ บางชีวิตสุขสบายหรูหราแต่ในอีกมุมหนึ่งก็ยากไร้และแสนรำเค็ญ สถานที่บางแห่งสนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขสม แต่ในอีกสถานที่หนึ่งเต็มไปด้วยอาชญากรรมและความขมขื่น แต่ไฉนหลายชีวิตจึงดั้นด้นมาที่เมืองแห่งนี้“วันนี้หนาวจ
ตอนที่ 134.“ผมจะบวชและจำวัดอยู่ที่นี่อีกสักระยะ ผมอยากสวดมนต์ภาวนาให้โยมแม่ โยมแม่จะได้ไม่ทุกข์ทรมาน โยมแม่อ้อนคงไม่ว่าใช่ไหม” เณรน้อยถามและมองอโนมาด้วยดวงตาที่ฉายประกายตาแน่วแน่จนเธอน้ำตาซึม“โยมแม่อ้อนอนุโมทนาบุญกับเณรด้วยค่ะ” ทุกคนก็ยอบกายลงไหว้เณรอัคราด้วยดวงใจพร้อมอนุโมทนาไปกับปณิธานอันแน่วแน่ของเณรน้อยที่จะทำให้มารดาของตน เณรน้อยยิ้มบางๆ รับการเคารพนั้นก่อนจะเดินไปหาหลวงตาที่ยืนรออยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ซึ่งมีอายุนับร้อยปีและอยู่คู่วัดแห่งนี้มาแสนนาน สายลมแผ่วๆ พัดกรูใบไม้แห้งปลิวลอยละลิ่วเหมือนคำขออโหสิกรรมจากดวงวิญญาณหนึ่งดวงเสียงกระซิบขออโหสิกรรมแว่วตามสายลมที่ทุกคนสามารถรับรู้ด้วยหัวใจที่เป็นอิสระจากการผูกใจเจ็บแค้นต่อกันหลังจากงานฌาปนกิจศพของมิรันตีผ่านพ้นไป อโนมาก็เตรียมของเพื่อจะกลับกรุงเทพพร้อมกับเนตรนาราและอรุณนารีส่วนคนอื่นๆ นั้นต่างก็ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว แต่ในขณะที่กำลังเก็บของเธอสังเกตใบหน้าที่เครียดเคร่งของสามีหลังจากคุยโทรศัพท์ได้สักพัก“มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมทำหน้าเครียดจัง” หญิงสาวเอื้อมมือบางลูบตรงกลางระหว่างคิ้วเข้มแผ่วเบา“อ้อนถ้าพี่จะบอกอ้อนว่าพี่อยากจะขอบวชจำพร
ตอนที่ 133..“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าบทที่อ้อนหายตัวไปพี่ใจแทบขาด และเห็นอ้อนอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนพี่ก็ไม่ชอบ พี่พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่ชอบใจผู้หญิงคนหนึ่งไม่รู้ว่ารักหรือไม่รัก คงรักแล้วมั้ง” อัคคีเอ่ยอย่างอารมณ์ดีและจับมือบางที่ซุกซนของเธอไว้ ก่อนจะซุกไซร้จมูกคมกับเนื้อนวลอย่างหลงใหล“คนขี้โกงตอบอะไรก็ไม่รู้แล้วหยุดเลยนะ ไม่เอานะยังคุยไม่จบเลย”“คุยรู้เรื่องแล้วไง มาทำอย่างอื่นกันดีกว่า”“ไม่เอา เดี๋ยวก่อนค่ะ พี่แพ้ยัยเนตร เพราะไม่อยากรับผิดชอบอ้อนรึเปล่า”“ยัยบ๊องคนไม่อยากรับผิดชอบจะหน้าด้านไปขอตัวเองกับคุณเสาวลักษณ์อาได้ไง ถามอะไรแบบนั้นคนดีของพี่ พี่รักอ้อนครับคนดีถึงแม้ว่าพี่จะแพ้ยัยน้ำนั่นก็เพราะอ่อนซ้อม แต่มาตอนนี้เถอะยัยน้ำว่าเจ๋งๆ ต้องแพ้พี่แน่ๆ” ชายหนุ่มจุมพิตหนักๆ ที่แก้มนวลแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวในความช่างสงสัยในความรักของเขาที่มีต่อเธอและค่อยจูบคลอเคลียมาที่ริมฝีปากบางที่กำลังจะเผยอปากถาม ริมฝีปากบางสีเข้มบดเบียดกลีบปากอวบอิ่มระเรื่ออย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวรัดดูดดื่มราวหิวกระหายทั้งๆ ที่เขาและเธอใกล้ชิดกันทุกวันมือหนาที่กำลังลูบไล้ร่างงามผ่านเนื้อผ้า
ตอนที่132.ในขณะที่ทุกคนต่างมีความสุขกับชีวิตเมื่อผ่านเรื่องราวเลวร้ายต่างๆ ไป แต่อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งกลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ตอนนี้กำลังกรีดร้องโหยหวนด้วยความทุกข์ทรมาน“ออกไป นังสารเลว ไอ้คนชั่ว แกอย่าเข้าใกล้ลูกฉันนะ เอามือสกปรกของแกออกไป ลูกฉันยังไม่ตาย ยังไม่ตาย ซันๆ อาซันของแม่ ฮือๆๆ”เสียงกรีดร้องคร่ำครวญฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเล็ดลอดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษที่มิรันตีรักษาตัวอยู่“แกไอ้โชค แกๆๆ เอามือสกปรกของแกออกจากลูกฉันนะ แกนังตัวดีแกจะมาแย่งอัคคีไปจากฉันตายซะเถอะ”มิรันตีซึ่งตอนนี้สูญสิ้นสติสัมปชัญญะโดยสิ้นเชิง กำลังเกรี้ยวกราดอาละวาดอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั้นอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับว่าเธอได้ต่อสู้และพูดคุยอยู่กับคนที่เธอเอ่ยชื่อออกมา ร่างโปร่งระหงงดงามนั้นซูบผอม ผมเผ้ารุงรังไม่เป็นรูปทรง ใบหน้าที่เคยสวยเย่อหยิ่งนั้นซีดหม่นและขอบตาดำคล้ำเพราะเธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้มาหลายต่อหลายคืนเพราะเธอต้องคอยเฝ้าระวังไม่ให้พวกคนใจร้ายเข้าใกล้ลูกชายของเธอ ซึ่งก็คือตุ๊กตาผ้ารูปเด็กชายตัวโตซึ่งตอนนี้ในจินตนาการ ในโลกของเธอนั้นตุ๊กตาตัวนี้คืออัครา และเด็กน้อยกำลั