ตอนที่ 73.ร่างหนาของอาคมกำลังพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าของอโนมาด้วยความยากลำบากเพราะจิตใจในฝ่ายดีและฝ่ายต่ำตีกันวุ่นวายเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ฝังร่างแกร่งของตนเข้าสู่ร่างงามที่นอนระทวยหมดแรงตรงหน้า และเหมือนสวรรค์มาโปรดเมื่อเขาได้เห็นอัคคีวิ่งรี่มาที่เขาและปล่อยหมัดหนักเข้ากึ่งปากกึ่งจมูกของเขาอย่างจังจนล้มคว่ำไม่เป็นท่า“อ้อน อ้อน พี่มาแล้ว อ้อนมองพี่” อัคคีพยายามเรียกหญิงสาวมือหนาตบแก้มนวลบวมเป่งเบาๆ ร่างของเธอเต็มไปด้วยผื่นแดง ริมฝีปากบวมเจ่อและแตกนิดๆ“พาเธอไปหาหมอ เธอแพ้แอลกอฮอล์ ได้โปรดพาเธอไป” เสียงแหบแห้งของชายหนุ่มที่เขาชกคว่ำเมื่อครู่ดังขึ้น อัคคีมองชายคนนั้นด้วยดวงตาเข้มโชติช่วงด้วยไฟโทสะ แต่อโนมาน่าเป็นห่วงมากเขาต้องพาเธอไปหาหมอ อย่างที่ชายคนนั้นบอก ชายหนุ่มรีบช้อนร่างบางของอโนมาออกไปทันทีอาคมมองตามและถอนใจอย่างโล่งอกที่น้อยอัคคีก็มาทันเวลา แต่เขาก็ต้องทนกับอาการทุรนทุรายนี่เพียงลำพัง แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ไร้ศักดิ์ศรีเกินไปที่รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้เช่นอโนมา“แกทำทุกอย่างพังไอ้โง่ แกทำแผนฉันพังไอ้อาคมแกเลวมาก” มิรันตีวิ่งรี่เข้ามาในห้องที่อาคมนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่ เธอไปเข้าท
ตอนที่ 74.ชายหนุ่มโอบรัดร่างบางแน่นขึ้นอีกอย่างแสนรัก เขารู้ใจตัวเองแล้วบัดนี้ว่า เขารักเธอเขารักอโนมา แม่ม่ายลูกหนึ่งคนนี้อย่างหมดใจ ถ้าหากวันนี้เขาไปไม่ทันและชายปริศนาคนนั้นไม่โทรบอก เขาคงจะต้องสูญเสียเธอไปอย่างแน่นอน และยิ่งรู้ว่าเธอถูกปองร้ายจากใครสักคนในเงามืดเขายิ่งหวาดกลัว กลัวว่าจะสูญเธอไป เรื่องนี้เขาคงปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว และเหตุการณ์ในครั้งนี้เขาคิดว่าคนที่ลงมือคงเป็นคนเดียวกันกับอุบัติเหตุในครั้งนั้นที่สวนสนุกอย่างแน่นอน“พี่ยังไม่ตอบอ้อนเลยว่าคุณอาคมเขาเป็นยังไงบ้าง เขาน่าสงสารนะคะ เขาพยายามยื้อตัวเองไม่ให้ทำร้ายอ้อน ถ้าเป็นคนอื่นอ้อนคงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้อย่างปลอดภัย คงโดนทำลายจนปี้ป่น”“แต่มันก็เป็นคนไม่ดี มันอาจจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่พยายามขับรถชนน้องอิ่มอุ่นเมื่อหลายเดือนก่อนที่สวนสนุก” ชายหนุ่มเผลอเอ่ยออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเธอทำท่าห่วงชายอีกคนและนั่นมันทำให้อโนมาหันขวับมามองเขาอย่างคาดคั้นจนเขาต้องเล่าเรื่องที่เขาได้รับรู้จากเพื่อนที่เป็นตำรวจบอกและกำลังตามสืบอยู่เงียบๆ แต่เขาเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจและยังคงตามเรื่องนี้อยู่แต่ตอนนี้ทุกอย่างยังคงเงียบ และเกิดเรื่องกับเธอ
ตอนที่ 75.“พี่อัคคีอย่าทำกับอ้อนเหมือนผู้หญิงไร้ค่าแบบนี้ได้ไหมคะ แค่อ้อนต้องมาอยู่กับพี่สองต่อสองแบบนี้อ้อนก็รู้สึกผิดและละอายใจมากเกินพอ และถ้าหากน้องอิ่มอุ่นรู้ว่าแม่ของแกทำตัวไร้ยางอายแบบนี้อ้อนคงไม่กล้าสู้หน้าลูก” หญิงสาวเอ่ยตัดพ้อและรู้สึกละอายกับเรื่องที่เกิดขึ้น“ไม่เอาคนดี มันไม่ใช่ความผิดของอ้อนมันเป็นความผิดของพี่เองพี่ไม่ยับยั้งใจตัวเอง เหมือนไม่ให้เกียรติอ้อนทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่สมควร อ้อนอย่าโทษตัวเองนะจ๊ะ”แต่แล้วทั้งสองเป็นอันต้องผละจากกัน ตะลึงมองผู้ที่ถือวิสาสะเข้ามาในคอนโดและในห้องนอนของเขา“อ้อน ไฟ เฮียไฟ...”“คุณแม่ เนตร แมงปอ”ชื่อที่พรั่งพรูออกจากปากไม่เท่าความรู้สึกเสียใจที่ถาโถมเข้าสู่ใจบางๆ ของอโนมา เมื่อสบสายตาผิดหวังและเสียใจของเพื่อนรัก กับคุณเสาวลักษณ์ซึ่งเมินหน้าหนีแล้วเดินออกไปจากหน้าห้องที่มีคนถึงสี่คนยืนตะลึงอยู่ กันต์ค่อยๆ ตั้งสติได้ก็จับจูงร่างบางของคู่หมั้นสาวออกไปซึ่งเธอก็ยอมให้เขาจับจูงโดยดีแต่มิวายหันกลับไปมองจนเขาต้องเอามือหนาปิดตาใสๆ อยากรู้อยากเห็นนั่นไอรดาฮึดฮัดมองค้อนเขาอย่างขัดเคืองเนตรนารามองเพื่อนรักกับพี่ชายอย่างผิดหวัง เธอหรืออุตส่าห
ตอนที่76.“แกทำเกินไปรึเปล่าเนตร นี่พี่ชายแกนะ”“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะเฮีย ในเมื่อเฮียทำไม่ได้ทุกอย่างจะถือว่าจบแค่นี้ ไม่มีอะไรที่เฮียจะต้องรับผิดชอบอีกแล้ว” เนตรนาราพูดจบก็เดินลงไปหาคุณเสาวลักษณ์ที่ลุกขึ้นพร้อมจะเดินออกไป ด้วยใบหน้าเรียบเฉยเดาไม่ถูกเลยว่านางกำลังคิดอะไรแต่คนเป็นลูกอย่างอโนมาอดที่จะรู้สึกโหวงในอกอย่างรู้สึกผิด“ไปแมงปอ เรากลับกันเถอะ แกด้วยอ้อน ไม่ต้องห่วงเฮียไฟหรอก เดี๋ยวพี่กันต์กับน้ำแข็งช่วยดูแลเอง แค่นี้ไม่ตายหรอก ไกลหัวใจเยอะ”“อ้อนไปนะคะพี่อัคคี ยังไงฝากพี่กันต์ช่วยดูด้วยนะคะ พี่ไปนะน้ำแข็ง”หญิงสาวบอกเขาอย่างเป็นห่วงและอาวรเล็กน้อยแล้วแล้วลุกขึ้นเดินตามเพื่อนรักไป อัคคีมองตามด้วยความรู้สึกที่เหมือนกำลังสูญเสียสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตไป เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างกับข้อตกลงงี่เง่า“เดี๋ยว!” อัคคีร้องเรียกคนที่กำลังจะจากไป แล้วพยายามลุกขึ้นช้าๆ เมื่ออาการจุกเจ็บเริ่มทุเลา“ถึงเฮียจะแพ้ แต่เฮียอยากรับผิดชอบความผิดทั้งหมด...คุณอาครับผมขอโทษ ผมขอรับผิดทุกอย่างให้ผมแต่งงานกับลูกสาวคุณอาได้ไหมครับ ผมรักเธอ...ผมรักอ้อนครับได้โปรดให้ผมแต่งงานและรับผิดชอบอ้อนนะครับคุณอา”ใน
ตอนที่ 77.“หึหึ คงเลวน้อยกว่าคุณ คุณนาย ไม่สิ ตอนนี้เป็นเมียรักแล้ว”“แกๆๆ ไอ้...”“จุ๊ๆ ไม่เอาที่รักอย่าเรียกผัวตัวเองหยาบคายแบบนั้น อีกสิบห้านาทีมาหาผมที่เดิม ถ้าไม่มาคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ภาพเริงสวาทของเรานี่เด็ดจริงๆ ไม่เชื่อมาดูสิจ๊ะที่รักฮ่าๆๆ”และคำว่าภาพเริงสวาททำให้มิรันตีอึ้งไป จริงสินะเธอตั้งกล้องไว้ในห้องนั้นเพื่อจะถ่ายภาพบทที่อโนมาถูกไอ้อาคมมันย่ำยี แต่คนที่รับเคราะห์คือตัวเธอเอง ยิ่งคิดมิรันตียิ่งแค้นใจแทบกระอัก ใจที่ร้อนรุ่มด้วยไฟริษยาและความเคียดแค้นยิ่งโหมกระหน่ำรุนแรง โทรศัพท์เครื่องบางราคาแพงลิบก็เป็นอันปลิวกระทบผนังแตกละเอียดอีกครั้ง ไม่รู้เป็นเครื่องที่เท่าไหร่แล้ว ร่างบางทรุดลงอย่างเจ็บปวดและเคียดแค้น แววตาสวยคมแดงฉานวาวโรจน์ด้วยไฟที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งอาคมไม่สนใจกับเสียงเขียวๆ กราดเกรี้ยวของคนปลายสาย ดวงตาคมกร้าวฉายแววสะใจ ที่ตอนนี้เขาทำให้ยัยคุณนายจอมหยิ่งหวาดกลัวเขา และตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องเกรงบุญคุณที่เธอมีต่อเขาแล้วเพราะสิ่งที่เธอทำกับเขามันมากเกินไป และตอนนี้ถึงช่วงเวลาเอาคืน และหลุดจากพันธนาการอันแสนโหดร้ายนี้เสียที และเขาตั้งใจว่าจากนี้ไปเขาจะกลับ
ตอนที่ 78.ใบหน้างามแหงนเงยหัวเราะราวกับคนเสียสติ ใช่ไอ้โชคหรือโชคชัย คือผู้ชายคนแรกของเธอรักแรกที่แสนหวาน แต่มันก็แค่หลอกเธอให้รักให้หลงไปกับรสรักของสาววัยแรกผลิ เขาก็ทำให้เธอต้องเป็นผู้หญิงไร้ค่าไม่มีใครต้องการและต้องเป็นผู้หญิงแหลกเหลวแบบนี้ หลังจากที่เธอได้ใช้ร่างกายปรนเปรอบรรดาเสี่ยเงินหนาทั้งหลาย จนพอมีเงินมีทองสามารถยกระดับตัวเองให้พอมีหน้าตาทางสังคมได้เธอก็ได้หลอกล่อให้โชคชัยมาหาที่โรงแรงแห่งหนึ่งโดยอ้างว่าคิดถึงอดีต อยากรำลึกวันเก่าๆ ด้วยกันแล้วจัดการให้เพื่อนชายที่มีรสนิยมรักร่วมเพศเข้าขั้นวิปริตจัดการสนองตัณหาให้แบบถึงใจพร้อมกับถ่ายวีดีโอเอาไว้ข่มขู่ จนเจ้าตัวรู้สึกอับอายกลายเป็นโรคซึมเศร้าและฆ่าตัวตายในที่สุด...“และแกรู้อะไรไหม อีนังผู้หญิงสามตัวนี่ที่มันถูกรถชนตายเมื่อหลายปีก่อนก็ฝีมือฉันทั้งนั้น ดูสิน่าเสียดายความสวยมันนะ แต่ช่วยไม่ได้ มันอยากมายุ่งกับอัคคีของฉัน ฉันเตือนมันแล้ว มันไม่ฟังมันรั้นและคิดว่าตัวเองแน่ แต่สุดท้ายมันก็ตามไอ้วศินกับไอ้โชคไปนรก ฮ่าๆๆ สะใจฉันจริงๆ ดีนะที่แกไม่ทำตัวเป็นศัตรูของฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้แกตีตัวออกห่างฉันแล้วนะ แต่ไม่ต้องกลัว นังค
ตอนที่ 79.ที่ไร่สตรอเบอร์รี่เล็กๆ ซึ่งแข่งกันออกผลแดงปลั่งไปทั่วทั้งไร่ประมาณสี่ไร่นี้ แม้มันจะเป็นไร่เล็กๆ แต่ให้ผลผลิตไม่เล็กตามเพราะในแต่ละปีมันจะให้ผลผลิตที่มากพอจะเก็บขายและแปรรูปได้ ในหมู่บ้านนั้นมีการรวมกลุ่มแม่บ้านทำการแปรรูปอาหารจากพืชต่างๆ ในไร่สวนส่งขายตามร้านรวงต่างๆ ในจังหวัดและไร่ของครอบครัวเธอก็เป็นไร่ต้นแบบการทำเกษตรอินทรีปลอดสารพิษ ในแบบเศรษฐกิจพอเพียงทั้งบิดามารดาของเธอก็มักจะได้รับการเชิญไปบรรยายหรือวิทยากรบ่อยๆ เกี่ยวกับการทำไร่นาสวนผสมแบบเศรษฐกิจพอเพียงตามรอยพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ซึ่งทั้งสองก็แสนจะเต็มใจไปบรรยายในงานต่างๆ โดยไม่รับค่าตอบแทนใดๆ“พี่ซันคะ พี่ซันต้องเก็บสตรอเบอร์รี่ให้น้องอิ่มอุ่นคนเดียว และเป็นเพื่อนเล่นกับน้องอิ่มอุ่นเท่านั้นห้ามเล่นกับคนอื่นด้วย” น้องอิ่มอุ่นเริ่มออกอาการกลัวสูญเสียความรัก เอ่ยขึ้นกับอัคราที่กำลังช่วยกันเก็บผลสตรอเบอร์รี่สีแดงสดอย่างสนุกสนานกับสิงหราช เพราะวัยที่เท่ากันและเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกันจึงไม่ยากที่เด็กชายทั้งสองจะผูกมิตรกันได้ง่าย ซึ่งเมื่ออัคราได้เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันจึงทำให้สนใจน้องสาวตัวน้อย น้อ
ตอนที่ 80.“ก็แค่หาที่สงบๆ คุยกันประสาคู่หมั้นคู่หวานคู่ใหม่ไงจ๊ะ”“ไม่เอานะพี่อัคคีคนบ้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“โธ่อ้อนจ๋าแค่คุยจริงๆ นะ”“ถ้างั้นพี่อัคคีบอกมาก่อนว่าวันที่ชกกับยัยเนตรน่ะคุยและสัญญาตกลงอะไรกัน บอกมานะ” อโนมาคาดคั้นน้ำเสียงติดจะจริงจัง แต่ไม่อาจบิดเบือนความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นได้ในขณะนี้“พี่จะบอกก็ได้ แต่อ้อนต้องมีรางวัลให้พี่ด้วยนะเออ”“ก็ได้แต่พี่ต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรอ้อน ห้ามเอาเปรียบด้วย”“เอ้าๆ สัญญาด้วยเกียรติลูกผู้ชาย” อัคคีใจป้ำสัญญาอย่างลูกผู้ชาย (เจ้าเล่ห์) แต่หญิงสาวมารู้ตัวอีกทีก็เสียรู้คนเจ้าเล่ห์ไปแล้วเรียบร้อย...“พี่กันต์ดูสิคะ สวยจังพระอาทิตย์ตกดินบรรยากาศโรแมนติกจังเลยเนอะ”“ใช่สวยและโรแมนติกมากๆ จ้ะ ยิ่งตอนนี้ยิ่งสวย” กันต์เอ่ยกับรอยยิ้มสดใสนั้นตาปรอยไอรดานั่งห้อยขาเรียวบนรั้วไม้สีน้ำตาลสูงแค่เอวหนา เธอยิ้มสดใสแก้มแดงปลั่งชื่นชมธรรมชาติอันงดงาม ยามพระอาทิตย์กำลังจะลับเหลี่ยมภูผายามเย็น เมื่อทั้งคู่มองดูธรรมชาติงดงามเงียบๆ จนไอรดารู้สึกว่าคนข้างๆ ที่ยืนเท้าแขนซ้อนหลังเธอนั้นเงียบไปนาน จึงเกิดความสงสัยและหันมามองว่าเขากำลังทำอยู่ถึงได้เงียบนัก“พี่กะ..
ตอนที่ 140. อวสาน“มันผ่านไปแล้วริต้าตอนนี้เธอมีชีวิตที่สดใส และมีพวกเราอยู่ข้างๆ และตอนนี้เธอก็ได้ชดใช้มันแล้ว ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ แบบนั้นอีก” เนตรนาราปลอบ“นั่นสิริต้า ตอนนี้พวกเราผ่านพ้นเรื่องร้ายนั้นมาแล้วอย่าคิดมากนะยังไงเราก็ยังคงอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ปล่อยวางความเจ็บปวด ความอาฆาตพยาบาทที่มันไม่เคยให้คุณแก่ใคร” อโนมากุมมือผอมบางนั้นอย่างจริงใจทั้งน้ำเสียงและแววตาจนภูริต้าน้ำตาซึมด้วยความตื้นตันใจที่เธอโชคดีเหลือเกินที่พบเจอและได้หญิงสาวทั้งสามคนนี้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเยียวยาจิตใจที่กระเจิดกระเจิงและเคยสกปรกของเธอด้วยความรักและจริงใจอย่างสม่ำเสมอ“ริต้าดีใจจัง”“พวกเราก็ดีใจที่ริต้ามีความสุขและหายดีแล้ว แล้วนี่ริต้าอยากจะออกไปอยู่กับพวกเราไหม” อโนมาถามด้วยความเป็นห่วงเธออยากให้ภูริตาไปอยู่ที่บ้านด้วยเพราะเห็นว่าภูริตาหายดีแล้ว“ไม่หรอกอ้อนขอบใจมากนะ ริต้าอยากอยู่ที่นี่ อยากช่วยเหลืออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ที่นี่ต้องการริต้า ริต้ารู้สึกอย่างนั้น เพราะมีหลายๆ คนที่เคยเป็นเหมือนริต้าหรือบางคนอาจเป็นมากกว่าด้วยซ้ำไป และบางทีเคยมีคนที่เคยเข้ารับการรัก
ตอนที่ 139.ไอรดาพูดยิ้มๆ และหัวเราะออกมาอย่างขบขันสามีที่ทำท่าราวน้องเก้าลูกชายชอบทำเวลาที่งอนง้อเธอ ไอ้ท่าชูนิ้วก้อยดุ๊กดิ๊ก ทำหน้าตาให้ดูเด็กและน่ารักอย่างที่สุด ถ้าน้องเก้าทำเธอคิดว่ามันก็น่ารักดี แต่พอสามีทำมันเหมือนตัวตลก แต่ก็น่ารักดีเหมือนกัน“นี่น้ำแข็งแกล้งพี่กันต์เหรอ” ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างงอนๆ บ้างและทำหน้าบึ้งตึงจนดูตลก“โถๆๆ ก็สามีสุดหล่อน่ารักขนาดนี้น้ำแข็งจะใจร้ายแกล้ง หรือโกรธได้ยังไงล่ะคะ” ไอรดาหัวเราะท่าทางของสามีอย่างไม่เก็บอาการ“ว้าย! พี่กันต์บ้าทำอะไรคะ”แล้วเธอก็ต้องร้องเสียงดังอย่างตื่นตระหนกเมื่อร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์สี่เดือนในตอนนี้ถูกสามีอุ้มจนตัวลอย จนเธอเองต้องรีบโอบลำคอหนาด้วยกลัวตกแล้วหันมามองหน้าสามีอย่างตื่นตกใจ“พี่กันต์จะทำโทษคนเจ้าเล่ห์ขี้เกรงให้สามีน้อยใจ เสียใจ เพราะฉะนั้นเมียจ๋าต้องโดนทำโทษ หนักๆ”ชายหนุ่มเอ่ยชิดใบหน้างามที่ขึ้นสีเรื่ออย่างมีความหมาย ดวงตาคมกล้าเป็นประกายเต็มไปด้วยความต้องการปิดไม่มิด และคนที่จะถูกทำโทษรู้ดีว่าการลงโทษของสามีนั้นหวานฉ่ำและเร่าร้อนเพียงใด“บ้า คนหื่น ปล่อยน้ำแข็งเลยนะ น้ำแข็งจะไปดูน้องเก้า”“ไม่ต้องแล้วที่รัก
ตอนที่ 138.“ดูสิสองคนนี่ไม่รู้จักโตเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” อัคคีบ่นเบาๆ กับอโนมาอย่างระอาในความซุกซนและเล่นกันเหมือนเด็กของเนตรนารา ที่ในสายตาของผู้เป็นพี่ เนตรนาราไม่เคยโตเลยสักครั้ง“โธ่ยัยเนตรกับแมงปอน่ะเขาก็เล่นกันแบบนี้มานานแล้วล่ะคะพี่อัคคี”“ถึงว่าสิหาแฟนไม่ได้สักที เฮ้อนี่แล้วเมื่อไหร่สองคนนี่จะเลิกทำตัวเป็นเด็กๆ เสียที” กันต์พลอยบ่นไปด้วย“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะพี่กันต์ ดูสิลูกตัวเองนั่นแหละเชียร์เขาเหย็งๆ อยู่นั่นๆ แล้วยังเอานวมมาให้อาน้ำเล่นชกมวยด้วยดูสิซนจริงๆ”“แล้วนั่นน้องกระต่ายก็เอากับเขาด้วย ดูสิคะพี่อินคำลูกสาวเราน่าตีจริงๆ เลย” แม่เลี้ยงเกศราบ่นเหมือนไอรดาเมื่อทั้งน้องกระต่ายและน้องเก้าล้อมหน้าล้อมหลังเนตรนาราและเล่นชกกันที่สนามหญ้านุ่มอย่างสนุกสนาน “แม่ครับ พ่อครับ เมียผมไปไหน” กันต์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาคุณการันกับคุณกานติมาซึ่งกำลังนั่งดูหลานชายสุดที่รักวาดรูประบายสีอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน“อะไรของแกอีกล่ะกันต์” คุณกานติมาเงยหน้าขึ้นมองลูกชายที่หน้าตาตื่น เหงื่อแตกพลั่กอยู่ด้วยความระอา นับวันจะรักจะหวงภรรยาคนสวยจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอน“ก็น้ำแข็งน่ะสิ หายไป
ตอนที่ 137.“ใช่ น่าเบื่อโดยเฉพาะยัยเด็กปลายฝนต้นหนาวนั่นน่าเบื่อมากๆ วันๆ ไม่พูดไม่จาเกาะแม่อ้อนแจ ประจบประแจงน่าดู ฉันไม่ชอบหน้าแม่นี่เลยนิสัยไม่ดี” อัคราเสริมคำพูดของสิงหราชเพื่อนรักที่ตอนนี้เขาทั้งสองกำลังจะไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน อัคราเรียกอโนมาว่าแม่อ้อนตามน้องอิ่มอุ่นนับแต่อโนมาเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะของภรรยาของอัคคีอย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอาจเป็นเพราะเขาต้องการใครสักคนและยิ่งเมื่อแม่ของเขามาตายจากไปเมื่อหลายปีก่อนเขายิ่งต้องการความรักและความอบอุ่น และแม่อ้อนของเขาก็คือคนที่เติมเต็มความรักความอบอุ่นนั้นให้เขาแม้มันจะไม่เต็มร้อยเสียทีเดียวแต่ความรักและความเอาใจใส่ที่อโนมามีให้เขาก็ชดเชยสิ่งที่เขาขาดได้มากพอที่จะทำให้ใจที่ว่างเปล่าของเขาไม่ไร้ที่ยึดเหนี่ยวและไม่รู้สึกว่าเขาขาดความอบอุ่น“นายก็ว่าน้องฝนเขาเกินไป ฉันไม่เห็นว่าเขาจะเป็นอย่างที่นายว่า น้องฝนออกจะน่ารักและเรียบร้อยนิสัยดี พูดก็เพราะไม่เหมือนน้องอิ่มอุ่นเลยพูดก็ไม่เพราะซ้ำยังอวบระยะสุดท้ายด้วยโตขึ้นมีหวังเป็นโอ่งมังกรแหงๆ เลยฮ่าๆ”สิงหราชหนุ่มน้อยวัยสิบห้าตั้งใจเอ่ยเสียงดังให้สาวน้อยวัยเก้าขวบเศษตัวอ้วนกลมซึ่งนั่งหวีผมใ
ตอนที่ 136.“อ้าวไหงมาแขวะฉันได้ล่ะนี่เดี๋ยวไม่เป็นคนขับรถให้เลยนี่” เนตรนาราร้อนตัวทันทีสร้างความขบขันให้กับสองสามีภรรยาที่นั่งกอดกันกลมอยู่เบาะหลังปล่อยให้เธอทำหน้าที่คนขับรถ หญิงสาวมองภาพความสุขของเพื่อนรักกับพี่ชายคนเดียวของเธอด้วยความสุขเธอรู้สึกดีใจและปลื้มใจมากที่วันนี้คนที่เธอรักทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขซึ่งเธอเองก็ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าพี่ชายกับเพื่อนของเธอจะมาลงเอยด้วยการรักกันและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างในวันนี้ วันนี้ฟ้าใสแล้วไม่มืดมัวและเจ็บปวดอย่างที่ผ่านมา เนตรนาราขับรถไปด้วยรอยยิ้ม“อุ้ย พี่อัคคีคะอ้อนปวดท้อง” อยู่ๆ อโนมาก็รู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้องและรู้สึกเหมือนมีน้ำคร่ำไหลซึมออกมาเล็กน้อย“จริงหรืออ้อน แล้วพี่จะทำไงดีล่ะ ยัยน้ำๆ” อัคคีตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการเป็นพ่อมาก่อน และตอนนี้เขาก็อยู่กลางถนนที่การจราจรคับคั่งเสียด้วย“ใจเย็นๆ เฮียไม่ต้องตื่นเต้น แหมไอ้ที่บวชๆ มาศึกษามากระเจิงเลยนะเฮียแค่เจอเมียเจ็บท้องเนี่ย” เนตรนาราไม่วายมีอารมณ์ขันแต่เธอก็พยายามหลบหลีกหาทางไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด“ยัยน้ำเรานี่มันจริงๆ เลยนะ เอ้ารีบเ
ตอนที่ 135.“ขอรับท่านประธานคนสวย เชิญขอรับกระผม...” เนตรนาราล้อเลียนเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มทะเล้นอโนมายิ้มรับด้วยความสุข หญิงสาวตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว หลังจากที่อัคคีได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุและจำพรรษาอยู่ที่วัดประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอที่เชียงรายเธอก็ได้แต่เพียงส่งข่าวผ่านเนตรนาราซึ่งขึ้นเหนือไปทุกๆ เดือนเพื่อไปทำบุญและดูความเป็นอยู่ของพระอัคคีและเณรอัคราด้วย แต่สิ่งที่อโนมาบอกเพื่อนรักให้ปกปิดไว้คือเรื่องที่เธอตั้งครรภ์เพราะไม่อยากให้ผู้ที่ครองผ้าไตรจีวรนั้นเกิดความวิตกหรืออาจจะทำให้เสียสมาธิหรือเสียความตั้งใจที่ตั้งใจในคราแรกสายลมหนาวที่พัดโบกโบยหอบเอาความแห้งและเย็นมาสู่มหานครอันแสนวุ่นวายคลาคล่ำด้วยผู้คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ หลากหลายจากที่มา และสาขาอาชีพ ผู้คนที่พเนจรร่อนเร่หรือแม้แต่เศรษฐีผู้มีสมบัติมากมายว่ายวนวุ่นวายอยู่ในเมืองแห่งนี้ บางชีวิตสุขสบายหรูหราแต่ในอีกมุมหนึ่งก็ยากไร้และแสนรำเค็ญ สถานที่บางแห่งสนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขสม แต่ในอีกสถานที่หนึ่งเต็มไปด้วยอาชญากรรมและความขมขื่น แต่ไฉนหลายชีวิตจึงดั้นด้นมาที่เมืองแห่งนี้“วันนี้หนาวจ
ตอนที่ 134.“ผมจะบวชและจำวัดอยู่ที่นี่อีกสักระยะ ผมอยากสวดมนต์ภาวนาให้โยมแม่ โยมแม่จะได้ไม่ทุกข์ทรมาน โยมแม่อ้อนคงไม่ว่าใช่ไหม” เณรน้อยถามและมองอโนมาด้วยดวงตาที่ฉายประกายตาแน่วแน่จนเธอน้ำตาซึม“โยมแม่อ้อนอนุโมทนาบุญกับเณรด้วยค่ะ” ทุกคนก็ยอบกายลงไหว้เณรอัคราด้วยดวงใจพร้อมอนุโมทนาไปกับปณิธานอันแน่วแน่ของเณรน้อยที่จะทำให้มารดาของตน เณรน้อยยิ้มบางๆ รับการเคารพนั้นก่อนจะเดินไปหาหลวงตาที่ยืนรออยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่ซึ่งมีอายุนับร้อยปีและอยู่คู่วัดแห่งนี้มาแสนนาน สายลมแผ่วๆ พัดกรูใบไม้แห้งปลิวลอยละลิ่วเหมือนคำขออโหสิกรรมจากดวงวิญญาณหนึ่งดวงเสียงกระซิบขออโหสิกรรมแว่วตามสายลมที่ทุกคนสามารถรับรู้ด้วยหัวใจที่เป็นอิสระจากการผูกใจเจ็บแค้นต่อกันหลังจากงานฌาปนกิจศพของมิรันตีผ่านพ้นไป อโนมาก็เตรียมของเพื่อจะกลับกรุงเทพพร้อมกับเนตรนาราและอรุณนารีส่วนคนอื่นๆ นั้นต่างก็ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว แต่ในขณะที่กำลังเก็บของเธอสังเกตใบหน้าที่เครียดเคร่งของสามีหลังจากคุยโทรศัพท์ได้สักพัก“มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมทำหน้าเครียดจัง” หญิงสาวเอื้อมมือบางลูบตรงกลางระหว่างคิ้วเข้มแผ่วเบา“อ้อนถ้าพี่จะบอกอ้อนว่าพี่อยากจะขอบวชจำพร
ตอนที่ 133..“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าบทที่อ้อนหายตัวไปพี่ใจแทบขาด และเห็นอ้อนอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนพี่ก็ไม่ชอบ พี่พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หรือแค่ชอบใจผู้หญิงคนหนึ่งไม่รู้ว่ารักหรือไม่รัก คงรักแล้วมั้ง” อัคคีเอ่ยอย่างอารมณ์ดีและจับมือบางที่ซุกซนของเธอไว้ ก่อนจะซุกไซร้จมูกคมกับเนื้อนวลอย่างหลงใหล“คนขี้โกงตอบอะไรก็ไม่รู้แล้วหยุดเลยนะ ไม่เอานะยังคุยไม่จบเลย”“คุยรู้เรื่องแล้วไง มาทำอย่างอื่นกันดีกว่า”“ไม่เอา เดี๋ยวก่อนค่ะ พี่แพ้ยัยเนตร เพราะไม่อยากรับผิดชอบอ้อนรึเปล่า”“ยัยบ๊องคนไม่อยากรับผิดชอบจะหน้าด้านไปขอตัวเองกับคุณเสาวลักษณ์อาได้ไง ถามอะไรแบบนั้นคนดีของพี่ พี่รักอ้อนครับคนดีถึงแม้ว่าพี่จะแพ้ยัยน้ำนั่นก็เพราะอ่อนซ้อม แต่มาตอนนี้เถอะยัยน้ำว่าเจ๋งๆ ต้องแพ้พี่แน่ๆ” ชายหนุ่มจุมพิตหนักๆ ที่แก้มนวลแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวในความช่างสงสัยในความรักของเขาที่มีต่อเธอและค่อยจูบคลอเคลียมาที่ริมฝีปากบางที่กำลังจะเผยอปากถาม ริมฝีปากบางสีเข้มบดเบียดกลีบปากอวบอิ่มระเรื่ออย่างเร่าร้อนลิ้นหนาเกี่ยวรัดดูดดื่มราวหิวกระหายทั้งๆ ที่เขาและเธอใกล้ชิดกันทุกวันมือหนาที่กำลังลูบไล้ร่างงามผ่านเนื้อผ้า
ตอนที่132.ในขณะที่ทุกคนต่างมีความสุขกับชีวิตเมื่อผ่านเรื่องราวเลวร้ายต่างๆ ไป แต่อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่งกลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ตอนนี้กำลังกรีดร้องโหยหวนด้วยความทุกข์ทรมาน“ออกไป นังสารเลว ไอ้คนชั่ว แกอย่าเข้าใกล้ลูกฉันนะ เอามือสกปรกของแกออกไป ลูกฉันยังไม่ตาย ยังไม่ตาย ซันๆ อาซันของแม่ ฮือๆๆ”เสียงกรีดร้องคร่ำครวญฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเล็ดลอดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษที่มิรันตีรักษาตัวอยู่“แกไอ้โชค แกๆๆ เอามือสกปรกของแกออกจากลูกฉันนะ แกนังตัวดีแกจะมาแย่งอัคคีไปจากฉันตายซะเถอะ”มิรันตีซึ่งตอนนี้สูญสิ้นสติสัมปชัญญะโดยสิ้นเชิง กำลังเกรี้ยวกราดอาละวาดอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั้นอย่างเอาเป็นเอาตายราวกับว่าเธอได้ต่อสู้และพูดคุยอยู่กับคนที่เธอเอ่ยชื่อออกมา ร่างโปร่งระหงงดงามนั้นซูบผอม ผมเผ้ารุงรังไม่เป็นรูปทรง ใบหน้าที่เคยสวยเย่อหยิ่งนั้นซีดหม่นและขอบตาดำคล้ำเพราะเธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้มาหลายต่อหลายคืนเพราะเธอต้องคอยเฝ้าระวังไม่ให้พวกคนใจร้ายเข้าใกล้ลูกชายของเธอ ซึ่งก็คือตุ๊กตาผ้ารูปเด็กชายตัวโตซึ่งตอนนี้ในจินตนาการ ในโลกของเธอนั้นตุ๊กตาตัวนี้คืออัครา และเด็กน้อยกำลั